Het grote verhalentopic

quote:

Hij schoot op het verdwaalde varken tot het zich liet vallen. Het dier was zwak, waarschijnlijk had het al weken niet fatsoenlijk gegeten. Hij liep er op af en stak zijn mes herhaaldelijk in het halfdode beest. Toen hij zeker wist dat het gestorven was, legde hij het in de auto en reed ermee naar het hotel waar hij sinds twee weken verbleef. Op zijn tocht naar het zuiden was hij in Toulouse gestopt omdat hij dit hotel vond. Het had een traditionele oven, waarmee hij vers brood kon bakken zonder elektriciteit.

Het was al minstens drie maanden geleden dat hij een mens had gezien. Op wat voor hem begon als een normale dag zag hij lege auto’s op de snelweg, nam niemand zijn mobiele telefoon op en liep geen koe of schaap nog in de wei. Langzaam maar zeker drong het tot hem door: de aarde was verlaten. De gekste ideeën spookten door zijn hoofd, van buitenaardse slavendrijvers die de aardbol hadden leeggeplukt tot een massale wereldvergadering in Kuala Lumpur waarvan alleen hij niet wist. Wat het ook was, hij stond er alleen voor.

Hij brak zo veel mogelijk huizen van buren open en stopte hun vriezers vol met brood en vlees, zodat hij zo lang mogelijk voorraden had. Na tweeënhalve week viel de elektriciteit echter uit, en hij wist als kind van de moderne maatschappij weinig van overleven. Hij deed het enige rationele wat hij kon bedenken op dat moment: naar het zuiden rijden. Dan zou hij de winter in elk geval doorbrengen in een warmer land dan Nederland.

En daar zat hij dan, in Frankrijk. In de auto van iemand die van de aarde verdwenen was. Eerst had hij de vrijheid heerlijk gevonden, maar langzaamaan begon hij toch naar gezelschap te verlangen. Het deed hem denken aan een voorval op de middelbare school. Ilse had na de gymles een briefje in zijn schoen gestopt om hem mee uit te vragen. Hij vond zichzelf te stoer voor een duf meisje als Ilse en stapte in de drukke aula op haar toe. ‘Zelfs als we de laatste twee mensen op aarde waren, zou ik geen verkering met jou willen.’ Zij rende snikkend weg, hij kreeg een ‘high five’ van zijn vrienden. Hij besefte zich dat hij tegen Ilse had gelogen. Maar al te graag zou hij nu naast haar zitten, in plaats van naast dood varken.

Hji draaide het parkeerterrein op. Nog altijd zette hij zijn auto netjes in de daarvoor bedoelde vakken, terwijl hij hem overal neer kon zetten. Hij sleepte het varken de keuken in maar voelde zich niet hongerig. Hij liep naar de receptie voor de sleutel van een kamer, van goed slapen zou hij wel trek krijgen. Tot zijn schrik was een van de sleutels weg, nota bene die van de bruidssuite! Hij liep richting de kamer, zag dat de deur geopend was en keek naar binnen. Hij kon zijn ogen niet geloven: op het bed lag een jonge vrouw te slapen. Hij sloop op haar af, voelde dat deze vrouw zijn bruid was. ‘Wij gaan samen de wereld opnieuw bevolken’, fluisterde hij haar toe, en hij viel naast haar in slaap.

quote:

Vereeuwigd

'Ik ook van jou,' fluister ik in reactie op haar woorden. Ze zegt dat ze van me houdt, een gevoel dat geheel wederzijds is. Haar stralende glimlach, de sprankelende blik in haar ogen. Ik zie het allemaal voor me. Het ligt in het bereik van mijn blikveld en ik geniet er elke keer dat ik haar zie meer van.

Ik kan een glimlach niet onderdrukken als ze me herinnert aan onze eerste vakantie samen. We hadden een huisje bij Centerparcs gehuurd en zaten op de grond voor de open haard te scrabbelen. Zij won, maar dat was logisch. Ik ben immers nooit een taalwonder geweest, in tegenstelling tot haar. Het vuur knetterde en de vlammen dansten voor onze ogen. We waren gelukkig, en hielden van elkaar. En nog steeds is zij degene die mijn hart in vuur en vlam zet.

Ik gooi een nieuw houtblok op het haardvuur in de woonkamer. In onze woonkamer, die zij heeft ingericht. Ze vertelt me over haar gevoelens voor mij. Ik kan het niet vaak genoeg horen, en ik verzeker haar dat het wederzijds is. ‘Je bent mijn engel,’ fluister ik haar toe, ‘Je bent de mooiste, de liefste en de leukste.’ Ik weet dat ze die woorden altijd al gekoesterd heeft. Elke keer dat ik ze uitsprak begon ze te blozen.

Ik neem een slok van haar favoriete rode wijn, terwijl ze memoreert aan de strandwandeling in het najaar van 1978. We waren een dagje naar Scheveningen geweest, en we liepen arm in arm langs de branding. We stopten en ik keek haar diep in haar ogen. Ik stelde haar de belangrijkste vraag van ons leven. Ze stemde toe. Ze bleef maar ‘Ja, ik wil!’ roepen en vloog me om mijn nek. Ik verloor mijn evenwicht en samen vielen we in de branding.

De klok slaat 12 uur. Ik veeg de tranen uit mijn ogen. Zoveel mooie herinneringen komen weer boven. Oude herinneringen. Nieuwe zullen er niet meer komen. Ik vouw de brieven voorzichtig weer op en stop ze in het mahoniehouten kistje op de grond. Ik kus haar foto en druk hem tegen mijn borst. Ik stop de laatste foto in het kistje. Nadat ik het deksel heb gesloten draai ik de bronzen sleutel om, en steek hem in mijn broekzak. Het kistje zet ik in de boekenkast. Op haar plank, tussen haar boeken.

Zelfs na 5 jaar kan ik de tranen niet binnenhouden. Ze was mijn eerste liefde. En mijn enige. We waren gelukkig samen, totdat de dood haar meenam. Sindsdien koester ik haar herinnering. Ze is aanwezig zonder hier te zijn. In de brieven die ze me heeft geschreven en in de foto’s die ik van haar heb, vind ik haar ieder jaar op deze dag weer terug. Maar ik vind haar vooral terug in mijn herinneringen, mijn gedachtes en in mijn hart. Want ondanks dat ik haar kwijt ben, is het de liefde die blijft.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:29 schreef p-etr-a het volgende:
Het gaat niet over treinen, maar ik heb wel een nieuw verhaaltje af. Dingen waar ik het meest mee zit:

a) Ik weet echt geen titel;
b) ik twijfel of ik de hoofdpersoon een naam moet geven en
c) ik ben niet tevreden met het eind.

Ook op andere punten vind ik feedback natuurlijk fijn.
[..]

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:36 schreef DaMart het volgende:

[..]

Origineel en leuk verhaal! Alleen misschien zou je Toulouse kunnen vervangen door Saint-Remy, als een verwijzing naar Alleen op de Wereld... zou erg toepasselijk zijn volgens mij.

quote:

Daarnaast schrijf je: 'Hij besefte zich dat hij tegen Ilse had gelogen.' Volgens mij is 'zich' daar niet echt nodig, in combinatie met 'besefte'.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:37 schreef p-etr-a het volgende:
DaMart, ik vind het eerlijk gezegd een erg cliché onderwerp (heb me er zelf ook al schuldig aan gemaakt deze wedstrijd dus dat zegt genoeg). Je hebt het wel mooi opgeschreven, daar schort het niet aan, maar het voegt niet veel toe.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:41 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik wil een beetje variëren met de verhalen die ik instuur, dus dat het cliché is maakt mij niet zo heel veel uit.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:41 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik wil een beetje variëren met de verhalen die ik instuur, dus dat het cliché is maakt mij niet zo heel veel uit.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:52 schreef Pauline het volgende:

[..]

Mag je er meerdere insturen dan?

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:46 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Al denk ik aan de hand van jouw eerste verhaal, 'Door de maag', dat jij er ook wel graag een beetje op los fantaseert.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:57 schreef Pauline het volgende:
Om eerlijk te zijn vind ik liefde maar een cliché thema voor een verhaaltje. Maar dat mag ik natuurlijk niet zeggen hier. ;-)

quote:

Mijn Godin

Daar stond ze dan op haar balkon, in haar gele T-shirt en met haar blonde lokken hangend over haar schouders. De aanblik van haar opende direct oude wonden. Wonden van een gebroken hart. Jarenlang was ze de godin van mijn dromen. Maar op het moment dat ik eindelijk de moed bij elkaar had verzameld om haar mijn gevoelens kenbaar te maken, gaf zij mij te kennen dat een ander wezen haar liefde en aandacht harder nodig had. Sindsdien heeft haar goddelijkheid voor mij demonische vormen aangenomen. In mijn gedachten en dromen achtervolgt ze mij, waar ik ook ga.

Een kort ogenblik, het was misschien maar een fractie van een seconde, had ik het gevoel dat we daadwerkelijk oogcontact hadden. De tijd die volgde leek een eeuwigheid te duren. Ik had mijn hoofd alweer van haar afgewend, en toen ik nog een laatste maal omkeek voordat ik de supermarkt inliep, was ze verdwenen. Mijn godin had haar bordes in de hemel verlaten. Het eerste wat ik op dat moment dacht was dat ik me de weemoed en het verlangen dat ik bij haar meende te zien, had ingebeeld.

Alles leek echter anders toen ik een hand op mijn schouder voelde, haar hand. Ze keek me glimlachend aan toen ik me omdraaide. ‘Dat is lang geleden.’ Ik knikte. Ik kon niet geloven dat zij mij van zo dichtbij aansprak. ‘Ik heb lang op dit moment gewacht,’ vervolgde ze haar woorden, ‘ik heb vaak aan je gedacht de afgelopen jaren.’ Weer knikte ik, al was het dit keer meer van ongeloof dan bevestiging van haar woorden. ‘Ik ook aan jou,’ stamelde ik.

Het moment was bizar en mooi tegelijk. Uit onze woorden bleek dat we beiden onnodig lang hadden gewacht met dit moment. ‘Het is goed om je weer eens te zien. Kunnen we anders niet eens iets afspreken ?’ Ik had alles verwacht, behalve dit. Ze keek me met haar diepblauwe ogen vragend aan. Even had ik het gevoel dat ik zou verdrinken in haar blik. ‘Dat lijkt me een goed plan,’ antwoordde ik, waarna ze haar lippen kort op de mijne drukte. Daarna liep ze weg, mij met een gelukkig gevoel achterlatend.

Ik kon niet geloven wat er zojuist was gebeurd. Even begon ik te twijfelen of het geen droom was waarin ik van het ene op het andere moment was beland. Een ogenblik voelde ik teleurstelling toen mijn twijfel werd beantwoord. Ik voelde iets tegen de achterkant van mijn benen duwen, en toen ik omkeek, zag ik in het norse gezicht van een wat oudere man, die ongeduldig zijn karretje tegen me aanduwde. Toen merkte ik dat ik alweer bij de kassa stond. Toen begon het te dagen. Mijn godin uit het verleden had mijn gedachten en dromen opnieuw vergiftigd met haar verschijning. En ditmaal had de magie van het moment mij in een roes gebracht en was ze geïnfiltreerd in mijn dagdroom.

Zuchtend zette ik mijn boodschappen op de toonbank, en bedacht me dat het vrijwel zeker niet voor het laatst was dat ze mijn gedachten weer op hol liet slaan. Tegen de tijd dat ik haar weer zo goed en kwaad als het kan zou zijn vergeten, zou ze wel weer een manier vinden om terug te keren in mijn hoofd.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:56 schreef DaMart het volgende:

[..]

Dat klopt zeker!

De ene keer komt daar een wat serieuzer verhaal uit dan de andere keer, zie ook de TTK-wedstrijden bijvoorbeeld

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:06 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Ik hou niet precies bij wie wat schrijft.
Maar dat heeft iedereen, al neig ik erg gauw naar het humoristische.

quote:

Zwaan: symbool van de eenzaamheid en goedertierenheid

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:00 schreef DaMart het volgende:
Ik vond trouwens nog een oud verhaaltje dat ik misschien zou kunnen insturen (nadat ik het eventjes heb ingekort).
[..]

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:08 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik neig vaak naar het meer serieuze, al kan ik ook de grootst mogelijke onzin opschrijven in een verhaal hoor.

Een tip voor een titel voor jouw verhaa trouwens l: de zwaan.

Ik lees net namelijk dat zwaan symbool staat voor eenzaamhei
[..]

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:17 schreef p-etr-a het volgende:
Ik denk ook steeds dat ik er doorheen ben, dat hoeft helemaal niet zo te zijn inderdaad.

Idee voor een titel kan ook zijn 'Verlaten planeet' of iets in die richting misschien, maar dat kan ook te veel weggeven. Och dit is toch wel zo verrekte moeilijk hè.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:21 schreef DaMart het volgende:

[..]

Maak er anders Solitarius van... soort verwijzing naar Solitair, alleen.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:17 schreef p-etr-a het volgende:
Ik denk ook steeds dat ik er doorheen ben, dat hoeft helemaal niet zo te zijn inderdaad.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:27 schreef DaMart het volgende:

[..]

Hm, ik krijg ineens alweer een vaag idee....

quote:

Samen in het gras. We hebben onze schoenen uitgetrokken en liggen naast elkaar in het kniehoge felgroene gras, plompverloren in de wildernis, omringd door niets anders dan het oerwoud wat zachtjes mee wiegt op de wind. In de verte hoor ik de oerwoudgeluiden, van de tijgers die ons in het gras besluipen. Van de bloeddorstige vogels die ons vanuit de struiken gadeslaan en de aasgieren die boven ons cirkelen. Je kauwt zorgeloos op een grassprietje en staart naar de smetteloze hemel, alsof je je niet bewust bent van de wildernis in mijn hoofd. En ik, ik kruip tegen je aan, breek een grassprietje los en kietel je neus. Je glimlacht, maar blijft naar de hemel staren, verloren in oneindigheid. Ik sla mijn arm om je heen, leg mijn hoofd op je borst, luister naar je hartslag. Het is bijna slaapwekkend, dat zware, gestage ritme. Als een onheilspellend drumgeroffel, ergens ver weg. Ik luister naar het ritme, de eentonige melodie, en voel je borst zachtjes op en neer gaan. Op en neer. Op en neer. Ik val bijna in slaap en droom over de jungle, over lianen en kameleons en zoetwaterbeekjes.
Als ik weer naar je kijk zie ik dat je je ogen hebt gesloten, niet bewust van alle gevaren om ons heen en de eenvoud van je hartslag die je al die jaren in leven heeft gehouden. Ik kan zo wel uren naar je kijken, met mijn kin en handen op je borst, met de warme voorjaarszon die onze lichamen streelt en de koele bries die met mijn haren speelt. Je opent je ogen en glimlacht, nog altijd met die grasspriet tussen je tanden. Je reikt je hand uit, strijkt mijn haren naar achteren, uit mijn gezicht.
‘Hoor je de tijgers?’ vraag ik je. ‘Hoor je de drum?’ Ik grijns. Ik kan wel huilen, zo lekker lig ik hier. Zo mooi is dit.
‘Ik hoor helemaal niets,’ zeg je hees. Je duwt jezelf iets van de grond en kust me in het hoge gras. Ergens fluit een meesje en ergens lopen kinderen. Boven ons vliegt een vlieger en de tijgers zijn niets meer dan blaffende honden. Maar ik ben ver weg, verloren in de wildernis met jou. Samen op een onbewoond eiland, onder de palmbomen in het rulle zand. We zijn samen, ver weg van de wereld, en ik kus je en je verrast me als je me opzij duwt en op me komt liggen. Je gromt en ik giechel. Je kust me in m’n nek en je kietelt me in m’n zij, ik ben je prooi in je ferme greep. Verloren met jou in een andere wereld. Alleen met jou.
We vallen in slaap in het kouder wordende gras terwijl de lucht oranje kleurt en je mijn wang streelt en ik luister naar je kwetsbare hart. De gedachte dat er ooit een dag komt dat we hier niet meer zullen zijn is bijna ondraaglijk. Maar die dag is ver weg, ver weg. Even ver als de jungle, de kameleons en de koraalriffen. Even ver als de onbewoonde eilanden vol verborgen schatten. We zijn hier, nu, samen, en ik laat je nooit meer gaan.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 23:33 schreef CherryLips het volgende:

[..]

=

quote:

Op maandag 30 januari 2006 00:35 schreef Bendeleider het volgende:
Heb ik al gewonnen ?

quote:

Op maandag 30 januari 2006 07:58 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Ja. Gefeliciteerd!

quote:

Op maandag 30 januari 2006 11:19 schreef Aventura het volgende:
Ben nu de laatste hand aan mijn verhaal aan het leggen. Ik vind het wel moeilijk. Ik wil namelijk de lezer verrassen, maar toch gaandeweg al wat hints weggeven over hoe de vork nou echt in de steel zit. Ben helaas wel bang dat ik het al te 'obvious' heb gemaakt.
Hoe kun je iets 'tussen de regels door' duidelijk maken, zonder dat het voor de lezer te onbegrijpelijk wordt...Moeilijk hoor.
Overigerns durf ik het niet onder mijn eigen naam te posten

quote:

Op zondag 29 januari 2006 22:57 schreef Pauline het volgende:
Om eerlijk te zijn vind ik liefde maar een cliché thema voor een verhaaltje. Maar dat mag ik natuurlijk niet zeggen hier. ;-)

quote:

Op maandag 30 januari 2006 13:11 schreef Seborik het volgende:
Kunnen jullie twee verhalen uitzoeken uit dit topic of van schrijvers uit dit topic die in een later stadium op de Frontpage gepost gaan worden?

quote:

Op maandag 30 januari 2006 14:23 schreef Seborik het volgende:

[..]

Linkje!

quote:

Op maandag 30 januari 2006 14:23 schreef Seborik het volgende:

[..]

Linkje!

quote:

Op maandag 30 januari 2006 13:11 schreef Seborik het volgende:
Kunnen jullie twee verhalen uitzoeken uit dit topic of van schrijvers uit dit topic die in een later stadium op de Frontpage gepost gaan worden?