Jaarlijstjes 2005!

01. Khryz y Angel - Ven Bailalo
02. Pitbull - Culo
03. Trebol Clan - Amor Prohibido
04. Don Omar - Pobre Diablo
05. Zion y Lenox - Yo Voy A Llegar
06. Grupo Climax - La Mesa K Mas Aplauda
07. Nore - Oye Mi Canto
08. Cochinola - Cochinear
09. Bob Sinclar - Love Generation
10. Hector y Tito - Amor De Colegio

quote:

Op dinsdag 13 december 2005 18:59 schreef methodmich het volgende:
Hee, een lezer.

Hehehe, ik denk dat het zo'n zinnetje is dat onbewust in m'n hoofd is blijven hangen en er nu weer uit is gekomen. Ofzo. .

quote:

Verder toch wat verrassingen in je lijst hoor.

Positief of negatief? .

Oh, daar heb ik geen waardeoordeel over. Maar Alicia Keys verbaasde me wel. En Superwolf, vond ik persoonlijk een zwakke plaat van Will.

Superwolf is eigenlijk het enige album wat ik echt helemaal van 'm ken. En als andere albums dan nog beter zijn moet ik die toch ook maar eens gaan luisteren. .

Ik zou bij I See A Darkness starten dan.

Heb een top 25 gemaakt. Omdat deze cd's allemaal goed zijn en toch een verdeling wilde maken heb ik deze cd's weer een cijfer gegeven van 6 t/m 10 (geen ov natuurlijk want het waren geen slechte cd's).

1. System of a down - Mezmerize - 9
Lekker, groovy en erg swingend. De mooie kant van System of a down. Het bewijs dat Toxicity geen losse flodder was. System of a down vernieuwd en verbeterd zichzelf bij elk album (Steal this album weggelaten)

2. System of a down - Hypnotize - 9
Hard en recht door zee. De tweede cd van System of a down laat zien dat ze de oude kneepjes niet zijn verleerd. Attack bombardeert de plaat je kamer in. De twee mooiste nummers van deze dubbelcd (samen met Mezmerize) zijn: Soldier Side en Lonely Day. Waarom dan toch 2e? Het totaalplaatje van Mezmerize klinkt toch iets lekkerder dan Hypnotize

3. Kaiser Chiefs - Employment - 8,5
En toen hadden ze een baan. Had de singles gehoord op de radio en dacht hmm, dit lijkt me wel leuk. Op Lowlands pas ontdekt, wat een nummers, wat een energie. Heerlijk. Het mag misschien een kloon van Franz Ferdinand zijn maar als je de meester zelf verslaat, krijg je bij mij enkel respect

4. Franz Ferdinand - You could have it so much better... with Franz Ferdinand - 8
In mijn lijst verslagen door hun eigen kloon, volgens de meeste critici tenminste. Tegenvallen doet het album niet maar het klinkt toch niet meer zo verfrissend als de eerste cd.

5. Polcupine Tree - Deadwing - 8
Opgehemeld door de underground, upstream wilt het maar niet lukken. Deze band die bekend staat om hun schitterende geluid, maakt weer alle verwachtingen waar. Schitterend album.

6. Katie Melua - Piece by Piece - 8
De eerste niet rock gerelateerde cd. Nooit gedacht dat pop zo mooi kon zijn. Jammer van de verminking van "On the road again". Waarom ligt er roch de verleiding om een nummer uit het rockgenre, te versimpelen (Lucy Silvas - Nothing else matters ) Voor de rest lekker album om bij weg te zweven. Natuurlijk met de single die je moeder blijft spelen: Nine million bicycles

7. Queens of the stone age - Lullabies to paralyze - 7,5
In 2002 was Songs for the deaf mijn favoriete plaat. Die status behield hij in 2003. De verwachtingen waren dus heel hoog. Ik duwde de cd erin en toen. Ik weet het niet. Het klonk goed. Het is vast ook goed. Maar het deed me niks. Ik miste de gedrevenheid uit SftD op deze plaat. Dit gevoel bleef me achtervolgen op Lowlands. Het klonk erg strak. Niks mis mee maar er leek geen passie meer te zijn. Daarnaast kakt de cd een beetje in op het tweede gedeelte. Erg jammer.

8. Depeche Mode - Playing the angel - 7,5
Nooit gedacht dat Depeche Mode ooit nog met een top 10 album zou komen. De cd knalt met A pain that I'm used to de kamer in. Zo swingend dat ik niet meer op mijn stoel kon blijven zitten. Niet van de hoogstaande kwaliteit zoals Violator maar erg vermakelijk.

9. Gorillaz - Demon Days - 7,5
Kopieer hetzelfde comentaar maar ook hierheen. De single is natuurlijk Feel Good Inc. en emt Dare hadden ze zelfs een lekker disconummertje in handen. Nasmaak blijft toch een beetje bitter. Ik begrijp nu dat 2005 het jaar was van de grote verwachtingen maar met de redelijke albums. Allemaal niet slecht maar het kan zo beter. Niet zo lekker als het self titled album maar toch een dikke voldoende

10. Roadrunner United - The all stars sessions - 7,5Is dit een verzamelcd of een album? Ik weet het niet maar lekker klinkt het wel. Knaller In the end is terecht gekozen als eerste single maar jammergenoeg nooit doorgebroken. Matt Heafy (Trivium) zingt (!!!!!) schitterend. Denk toch echt dat hij daarin verder moet gaan met een (nieuwe?) band.

11. Racoon - Another Day - 7,5
Ze zijn terug en hoe. Beste Nederlandse artiest van het jaar zonder enige competitie.

12. Korn - See you on the other side - 7,5
Neem de Korn-sound gooi er een vleugje electronische muziek toe en je hebt de nieuwe sound. Dit was echt wat Korn nodig had om verder te komen. Mis ik Head, nee. Het klinkt goed en af

13. Apoptygma Berzerk - You And Me Against The World - 7
Laatste alvum dat het lijstje heeft gehaald. Was ik vroeger niet zo te spreken over Apoptygma Berzerk is het nu meer rock. Het zal wel een fikse domper zijn voor de fans maar deze nieuwe sound past veel beter bij mij.

14. Paul McCartney - Chaos and creation in the backyard - 7
Hij is terug! Neem een jonge producer en nummers die niet zouden misstaan op een Beatlesplaat en je krijgt dit album. Heerlijke mix van vernieuwing en Beatles.

15. Pussycat Dolls - PCD - 7
Enige echte commerciele popcd in de lijst. Is hij gek geworden, zullen de meeste denken. Maar nee, dat is gelukkig niet gebeurd. Het is gewoon anders. Het is catchy. Het zijn de Pussycat dolls! Lekkere dansnummers (Don't Cha) worden afgewisseld met leuke covers (Tainted Love) en mierzoete ballads (Stickwitu). Klein pluspuntje voor de groep zelf

16. Jem - Finally Woken - 7
Een van de eerste albums van dit jaar dat kanshebber was. Nu weer totaal vergeten door iedereen maar bij mij blijft hij toch echt een topcd. "They" bleef me nog dagen in mijn hoofd spoken en de rest van het album is van dezelfde kwaliteit.

17. Dreamtheater - Octovarium - 6,5
Dit album had zelfs een single! Een uniek moment omdat de meeste nummers van Dreamtheater langer duren dan een 9 minuten. Over het algemeen klinkt het allemaal goed. Niets bjizonders maar een lekkere snack tussendoor.

18. Oasis - Don't believe the truth - 6,5
Groter dan de Beatles zullen ze nooit worden. Aardige cd's maken doen ze wel. Niet alles is van hoogstaande klasse maar dat vergeven we ze maar. Leuk album.

19. Bloodhound gang - Hefty fine - 6,5
7 jaar over 1 cd. Ok dat is overdreven want ze hebben meer getourd dan iets anders maar in die 7 jaar heb je niet alleen oud reportoire gespeeld. Verwachtingen waren hoog. En wat kregen we... Een redelijke cd. De singles zijn leuk maar neit bijzonder. En waarom ineens die grote omkeer om de sound meer dance achtig te maken. Jammer. 1 puntje: Kom op jongens deze cd is wel heel erg kort...

20. Rob Thomas - Something to be - 6,5
Aardig album. Geen gekke dingen, gewoon pop-rock zoals dat ooit bedoeld was. Soms een beetje flirten met Santana maar gewoon wat de luisteraar wilt. U besteld, Rob Thomas geeft.

21. Pete Philly & Perquisite - Mindstate - 6,5
Totaal geen hiphop fan maar kan goede albums in dit genre wel waarderen. Dit is er zo een. Deze kan bij mij in het rijtje van Eminem - Marshall Mathers LP en Kanye West - The College Dropout. Jammergenoeg de enige hiphopplaat dit jaar die de moeite waard is naar mijn mening (Al kwam Spacekees met Terilekst erg dichtbij maar vielen op het laatste moment buiten de boot) (Hiphopliefhebbers zullen deze cd een 9 geven maarja ik ben geen liefhebber )

22. White Stripes - Get behind me satan - 6,5
Weer een album dat toch tegenviel. Ik had meer verwacht en minder gekregen. Het is niet slecht. Alles behalve dat maar er zat toch zoveel meer in.

23. Him - Dark Light - 6
Opvallend weer dat de cd zo kort is. Het album is ok maar volgende keer wil ik weer een vol album. Ik heb het gevoel dat ze steeds korter worden. Ze krijgen hiermee een tik op de vingers en laat ze wat plaatsjes zakken als straf.

24. Relax - Odeur de Clochard - 6
De tweede nederlandse band. Leuk album. Beetje Late-Night chill sfeertje hangt over de plaat. En weer: die eerste plaat was toch beter. Weet niet als het komt door de te hoge verwachtingen van een uitstekende eerdere jaren maar ach. Leuk dat Boris even een riedeltje mee kan zingen. Heeft hij ook iets om van te genieten als zijn faam weg is.

25. Apocalyptica - Apocalyptica - 6
Eigenlijk alleen al om de single Life burns verdiend hij een plaatsje in deze lijst. Niet echt een cd voor continu aan te zetten. Daarvoor is het net te apart maar zo nu en dan krijg ik even er zin naar en zet ik hem er in. Knallen!

[ Bericht 1% gewijzigd door chansadres op 14-12-2005 20:11:27 ]

1. Belle and Sebastian - Push barman to open old wounds
Prachtige CD met geweldige pop-songs, een emotioneel hoogtepunt

2. Eels - Blinking Lights and other Revelations
Altijd fan geweest van Eels en deze CD is wellicht zijn beste tot nu toe

3. Bright Eyes - I'm wide awake it's morning
Mooie alt. country plaat met de aparte stem van Oberst

4. Sufjan Stevens - Illionois
Perfect singer/songwriters werk, nog 48 platen te gaan

5. Arcade Fire - Funeral
Indie plaat die beter wordt na meer luister beurten

6. Millionaire - Paradisiac


7. Spoon - Gimme Fiction
Toffe indie plaat, en tevens mijn eerste Spoon ontdekking

8. Neil Young - Prairie Wind
Nieuw Young album dat terug gaat naar de stijl van Harvest en Harvest Moon

9. White Stripes - Get behind me Satan
Even wennen, maar I like

10. Magic Numbers - '' ''
Goede pop-plaat, met mooie melodieen

quote:

Op woensdag 14 december 2005 10:39 schreef chansadres het volgende:
6. Katie Melua - Piece by Piece - 8
De eerste niet rock gerelateerde cd. Nooit gedacht dat pop zo mooi kon zijn. Jammer van de verminking van "On the road again". Waarom ligt er roch de verleiding om een nummer uit het rockgenre, te versimpelen (Lucy Silvas - Nothing else matters ) Voor de rest lekker album om bij weg te zweven. Natuurlijk met de single die je moeder blijft spelen: Nine billion bicycles

Dat zijn wel erg veel fietsen.

quote:

11. Racoon - Another Day - 7,5
Ze zijn terug en hoe. Beste Nederlandse artiest van het jaar zonder enige competitie.

Nou nou, dan heb je een hoop Nederlandse producties niet gehoord vermoed ik.

Ik blijf overigens moeite houden met een verzamelalbum van Belle & Sebastian in de jaarlijst, maar goed.

quote:

Op woensdag 14 december 2005 19:07 schreef methodmich het volgende:
Ik blijf overigens moeite houden met een verzamelalbum van Belle & Sebastian in de jaarlijst, maar goed.

Ik ook. Volgens mij doen verzamel platen nooit ergens mee. Maar ach.

Die verzamelplaat is simpelweg zo mooi dat je er gewoon niet omheen kunt draaien

Nee okee, maar in feite zou je die afzonderlijke EP's al moeten hebben.

Ik wil even zeggen dat ik dit een erg leuk topic vind, heel leuk om te lezen wat iedereen bij de albums te zeggen heeft

Ik sta nu op 63. Ga een top 60 maken denk ik, dus 3 gaan onder bubbelen. Verwachting is rond de 24e hier.

quote:

Op woensdag 14 december 2005 19:59 schreef methodmich het volgende:
Nee okee, maar in feite zou je die afzonderlijke EP's al moeten hebben.

Geeft niks -Dries-, juist mooi dat je ze nu wel allemaal hebt!

My Top 10 albums of 2005:
01) Oasis – Don’t believe the truth
02) Athlete – Tourist
03) dEUS – Pocket revolution
04) Coldplay – X&Y
05) Institute – Distort yourself
06) Disturbed – Ten thousand fists
07) Trapt – Someone in control
08) 3 Doors Down – Seventeen days
09) Garbage – Bleed like me
10) Nickelback – All the right reasons

Zo, dit jaar 65 albums aangeschaft / gekregen. Dat levert een top 60 op.

Vijf platen halen de lijst niet, te weten Cursive - The Difference Between Houses And Homes, Fence - The Woolf, Enon - Lost Marbles And Exploded Evidence, Sergeant Petter - Monkey Tonk Matters en Tom McRae - All Maps Welcome.

Dan krijgen we deze top 60, van 60 naar 1 om de spanning op te bouwen:

60. The Love Substitutes - Meet The Love Substitutes While The House Is On Fire
Samenwerkingsverband tussen de muzikale duizendpoten Craig Ward, Mauro Pawlowski en Rudy Trouvé, samen met drummer Bert Lenaerts. Klinkt als een lange jamsessie, die boordevol is gestopt met allerlei geslaagde en minder geslaagde ideeën. De grote klasse van de muzikanten maakt sommige songs tot toppers, maar er staan ook minder interssante stukken op.

59. tompaulin - Into The Black
Deze Indieband doet aan valse bescheidenheid, door de naam niet met een hoofdletter te laten starten. De vrouwelijke zang geeft het geheel iets lieflijks, hoewel de teksten soms pure wanhoop laten horen. Van tegen country aanschurkende slepende indierock naar wat meer Heather Nova-achtige ballads, stuk voor stuk goed uitgevoerd. Vooral degelijk.

58. Editors - The Back Room
Hyper-de-hype-hoera. Ook Editors was weer zo'n "next big thing" uit Engeland, met een vooruitgesnelde faam. Die maakt men niet echt waar op dit debuut, dat wel enkele supersongs bevat, maar toch vooral de neiging oproept om de debuutplaat van Interpol of wellicht zelfs Joy Division weer eens op te zetten.

57. Janove Ottesen - Francis' Lonely Nights
De Noorse voorman van Kaizers Orchestra, de band die met hun mix van hoempapa, rock en zigeunermuziek twee jaar lang Europa onveilig maakte, blijkt solo een stuk rustiger te zijn. Een ingetogen singer / songwriter-plaat, die enkele sterke composities bevat, maar uiteindelijk net te weinig inhoud heeft om op de lange termijn te beklijven.

56. Monza - Grand
De Vlaming Stijn Meuris is een gecompliceerde man. Zijn songs klinken daar ook naar. Op Grand verwerkt hij voor een groot deel de zelfmoord van zijn vriendin, wat op de sterkste momenten tot zeer aangrijpende, zowel qua tekst als voordracht, nummers leidt. Helaas is niet de hele plaat even constant.

55. Logh - A Sunset Panorama
Degelijke rocksongs uitgevoerd door degelijke Zweden, die ogen als je buurman of als jijzelf. Het vakmanschap klinkt er vanaf, de spanningsbogen zijn soms prima, maar uiteindelijk is het allemaal net iets te gewoontjes om in 2005 tot de echte top te behoren.

54. Neil Young - Prairie Wind
De nieuwste plaat van de Canadese veteraan bevat zowel nummers die straks bij zijn dood op zijn all time best kunnen komen, als nummers waarvan je het idee krijgt dat hij ze als tussendoortje bedoeld heeft. Gevolg is een wisselvallige plaat, die zijn beste werk nooit volledig benadert.

53. Millionaire - Paradisiac
Minder oog voor het liedje, ruimte voor allerlei allitererende instrumentaties. Donderende drums en gierende gitaren, dat werk. Hiermee durft Millionaire radicaal iets anders te doen dan op het onvolprezen debuutalbum, maar pakt het wat mij betreft minder uit.

52. Six Organs Of Admittance - School Of The Flower
Veel releases dit jaar in de hoek van de zogenaamde free folk. Ook Six Organs Of Admittance hoort hierbij en was begin dit jaar zelfs één van de eersten. Ook hier zijn de eersten uiteindelijk de laatsten, hoewel School Of The Flower knappe composities bevat, maar niet altijd even boeiend blijft.

51. Hallo Venray - Vegetables And Fruit
Dat Hallo Venray bij Excelsior Recordings kwam, is niet zo verrassend. Goed uitgevoerde gitaarpop, zoals je van bands op dit label gewend bent, maar ook ontbreekt hier en daar het scherpe randje dat Vegetables And Fruit van een goede tot een heel goede plaat had kunnen maken.

50. Bright Eyes - Digital Ash In A Digital Urn
De Kid A van Conor Oberst knaagt hier en daar. Dan passen zijn eloquente teksten net niet goed in de digitale achtergrondmuziek en op die momenten gaat het kunstje voor het resultaat. Als een tijger met een verbrande staart door de brandende hoepel en van Oberst verwacht je nu eenmaal vlekkeloos werk. Hulde voor het experiment, maar de uitvoering kon beter.

49. South San Gabriel - The Carlton Chronicles
Een conceptplaat over een kat, die wegloopt van huis en uiteindelijk door schade en schande wijs geworden weer terugkeert bij zijn baas. Dit alles begeleid door mooie indierock en af en toe fraai tweestemmige zang, maar op zichzelf staand niet sterk genoeg om echt in de top te komen.

48. Mick Harvey - One Man's Treasure
Harvey is al sinds de eerste plaat van Nick Cave lid van The Bad Seeds en neemt zo nu en dan een eigen plaat op. Deze plaat ademt qua geluid vooral Nick Cave, hetgeen niet verrassend is. Aangezien Harvey net iets minder charismatisch is als Cave, blijft het bij een aangename plaat om af en toe eens te draaien.

47. The Lost Patrol Band - Self Titled
Ongecompliceerd schijfje rammelrock van Dennis Lyxzén, voorman van The (International) Noise Conspiracy. Energiek, maar kort. Te kort om net als het enigszins vergelijkbare Caesars Palace in 2001 zo maar de top 10 te bereiken, maar wel een heerlijke plaat om even lekker tussendoor te draaien.

46. King Me - Happy Happy
Nederlandse indieband die op deze plaat klinkt als Pavement, Sparklehorse, Radiohead en Daryll-Ann, maar daar wel een eigen draai aan geeft. Sympathiek plaatje, dat echter blijft steken in de eervolle vermeldingen.

45. Dyzack - Somewhere There's A Monkey Laughing
Erik Hofland knalt met zijn rauwe stem weer de nodige op blues en country geörienteerde nummers de ether in, ditmaal met meer hulp van zijn bandgenoten. Zijn virtuoze gitaarspel en zijn doorleefde voordracht geven de nummers pit, maar de concurrentie is dit jaar zo groot dat ook Dyzack niet in de top komt.

44. Amira - Rosa
Bosnische zangeres, die met haar fraaie en hunkerende stem nummers uit de Bosnische en Macedonische traditie brengt. Bijzonder en, hoewel niet te verstaan, toch vaak veelzeggend. Wel een plaat waar je voor in de stemming moet zijn.

43. Laura Veirs - Year Of Meteors
Laura Veirs klinkt als een soort kruising tussen Aimee Mann en Joanna Newsom, waarbij ze iets meer naar het gewone hangt. Gezegend met een fraaie stem zet ze enkele sterke nummers op plaat, maar de eveneens aanwezige niemendalletjes houden haar ver weg van een echte meteoor-inslag. Een klein klapje dus, hier op 43.

42. The White Stripes - Get Behind Me Satan
Jack en Meg doen het anders dan voorheen, maar kunnen me tegelijk weer minder bekoren dan op de voorgangers. Rijker qua geluid, dat zeker, maar ik mis de songs die ik op De Stijl en White Blood Cells zo fijn vond.

41. One Star Hotel - Good Morning, West Gordon
Americana-platen over de zelfkant van de samenleving, ze zijn er veel. Vaak ook van goede kwaliteit, zoals deze van One Star Hotel. Ze hebben de nodige concurrentie binnen het genre en zijn daarin dan de minst aansprekende, zodat ze hier eindigen.

40. Remmelt, Muus & Femke - The Long Way Round
Haags trio dat lekkere meerstemmige country maakt, naar Nederlands model. Hoewel, Neil Young druipt er her en der vanaf. Het heldere stemgeluid van Femke contrasteert mooi bij dat van de heren en het levert een plaat op waar we hier best trots op mogen zijn.

39. Meindert Talma & The Negroes - Self Titled
Meindert neemt je weer mee zijn bijzondere wereld in, vol dikke jongens in stadsbussen, een heuse moord in Friesland en natuurlijk zijn liefdesleven. Muzikaal wederom zeer sterk en een verbreding van zijn oeuvre, de teksten als vanouds bijzonder en gortdroog.

38. Mercury Rev - The Secret Migration
Het zegt iets over 2005 als Mercury Rev, met een plaat die heus niet gek veel minder is dan meesterwerken Deserter's Songs en All Is Dream, maar op 38 eindigt. Toch is de rijke sprookjespop van Jonathan Donahue en consorten uiteindelijk minder sterk dan de vorige twee en leunt deze iets te veel op de superieure kwaliteit van enkele songs.

37. Espers - Self Titled
Weer zo'n band uit de free folk hoek. Espers zoekt het in samenzang van man en vrouw en weet daar soms bijzondere pareltjes van te smeden. Een plaat om lekker in weg te glijden, waarna je na beluistering ontdekt dat die vlinders er helemaal niet waren.

36. Gina Villalobos - Rock 'n Roll Pony
Countrybelofte, die nu nog te zeer klinkt als Lucinda Williams die nummers van Ryan Adams speelt, om echt hoge ogen te gooien. Wel heerlijk snijdend gezongen.

35. Mugison - Mugimama, Is This Monkey Music?
IJslanders die een curieuze plaat uitbrengen. Dan weer flink rockend, dan weer intiem een liefdesliedje brengend, dan weer rare teksten over kippen en dat alles klinkt wonderwel bijzonder aardig samen.

34. Duffhuës - Harem
Niels Duffhuës presenteert zich als een Nederlandse variant van Nick Cave en Leonard Cohen, die intelligente black poetry brengt met spaarzame begeleiding. Intrigerende plaat.

33. At The Close Of Everyday - De Geluiden Van Weleer
Nederlandse indierockers die voorheen in het Engels werkten, maar nu liederen van troost brengen in oud-Hollandsch. Dat pakt goed uit, hoewel de stem van Minco Eggersman wel even wennen is en de teksten niet iedereen zullen aanspreken.

32. Emmett Tinley - Attic Faith
Hele mooie songs, die een beetje klinken als pakweg Ben Christophers. De ex-frontman van The Prayer Boat brengt ze op dit album, dat zeer weemoedig klinkt, maar op zijn beste momenten ijzingwekkend fraai is.

31. The Standard - Albatross
Intelligente indierock, van een band die klinkt als Coldplay maar dan wel spannend. Altijd bereid om even de grenzen op te zoeken, zonder de song uit het oog te verliezen. Ook Nick Cave loert om de hoek.

30. Orenda Fink - Invisible Ones
Beide dames van Azure Ray brengen dit jaar een soloplaat uit. Deze van Orenda Fink is muzikaal gewaagder dan die van haar collega, maar klinkt daardoor iets gezochter en een fractie minder.

29. Damien Jurado - On My Way To Absence
Onterecht onbekend gebleven singer / songwriter, die na zijn vorige sterke plaat Where Shall You Take Me? opnieuw een collectie fraaie songs uitbrengt. Treurig, neigend naar Americana, maar ook steviger dan je van hem gewend bent.

28. Alasdair Roberts - No Earthly Man
Deze Schot brengt oeroude Britse folksongs, met een zwaar accent en met hulp van o.a. Will Oldham en Isobel Campbell. Dit maakt van No Earthly Man een spannende plaat, die enkele hele goede songs bevat, vol verhalen over ridders en moord.

27. Animal Collective - Feels
Een band die maar wat lijkt te doen. Heb je zin om even te gaan roffelen op de drums? Ga je gang. Wil je jodelen? Toe maar. Free folk dus en zeker in de minder drone-achtige stukken pakt dit prima uit. Luister naar single Grass en verbaas je over het aantal ideeën dat een band in een nummer van net drie minuten kan stoppen. Opvallend.

26. Vladimir - The Notion Express
Nederlandse band die sfeervolle indierock maakt. Doet soms denken aan dEUS en andere Vlaamse bands en dat is knap voor een Nederlandse band. Positieve verrassing van eigen bodem!

25. Spinvis - Dagen Van Gras, Dagen Van Stro
Weer enkele prima songs met opvallende teksten, maar ook enkele miskleunen. Het maakt van Spinvis' tweede toch een licht teleurstellende plaat, hoewel nog altijd van kwaliteit.

24. Beck - Guero
De laatste van Beck kent een ijzersterke opening, maar zakt gaandeweg toch ietsje in. Een echte plaat voor lome zomeravonden aldus en uiteindelijk net niet sterk genoeg om met de hele groten van 2005 mee te doen.

23. Adam Green - Gemstones
Meligheid troef, maar zonder echt flauw te worden. Gemstones is opnieuw een plaat van rond het half uur, bestaand uit slimme popsongs. Niet zo verrassend meer als Friends Of Mine, maar zeker weer erg fijn.

22. Ryan Adams & The Cardinals - Jacksonville City Nights
Adams komt met twee platen, waarop hij meer dan ooit terugkeert naar zijn begindagen in de alt. country. Helaas bevat deze plaat naast enkele zeer sterke songs ook wat miskleunen en is het dus weer niet die geniale plaat die Adams in zich moet hebben.

21. Tunng - Mother's Daughter And Other Songs
Folktronica, schijnt het te heten. De heren van Tunng zetten in de puurste zin oeroud klinkende songs op een moderne muzikale begeleiding en komen daar heel erg goed mee weg. Er valt veel te ontdekken op deze plaat.

20. Bellwether - Seven And Six
Ook zo'n band die desolaat klinkende country noir opneemt. Zelden zal je die van zulke grote schoonheid en klasse vinden als bij Bellwether, dat stilaan verdient om meer aandacht en fans te krijgen.

19. Richmond Fontaine - The Fitzgerald
Richmond Fontaine vist in hetzelfde water als Bellwether en One Star Hotel en is dit jaar wat mij betreft de beste in het genre. Prima verhalende songs, ingetogen begeleid en met heerlijk gruizige zang.

18. The Mountain Goats - The Sunset Tree
Weer een nieuw hoofdstuk in de historie van The Mountain Goats, oftewel John Darnielle. In enkele bijtende songs rekent hij af met zijn stiefvader, verder weer de gewoonlijke liefdesperikelen en allemaal van de hoge kwaliteit die je van hem gewend bent.

17. Brown Feather Sparrow - Let's Be Fine
Lydia van Maurik-Wever brengt een fijne plaat uit, die haar talenten optimaal laat horen. Haar hoge stemgeluid zweeft over de fijne muzikale omlijsting, haar teksten over het leven van alledag klinken herkenbaar.

16. Devendra Banhart - Cripple Crow
Zorgeloze muziek van een zorgeloze ziel. Cripple Crow, dat ruim zeventig minuten klokt, wordt gekenmerkt door ongedwongenheid. Van Spaanstalige nummers tot een ouderwets vredeslied, Devendra doet het en overtuigt vrijwel steeds.

15. Art Brut - Bang Bang Rock & Roll
Britse rammelband, die het doet lijken alsof ze in een dronken bui besloten hebben een plaat op te nemen. De teksten staan boordevol humor, muzikaal is het ook in orde en de plaat is net kort genoeg om niet te vervelen.

14. Vashti Bunyan - Lookaftering
Oude folkgodin die is opgevist door de moderne free folkers. Vashti klinkt 35 jaar na haar laatste plaat als een gerijpte vrouw, die met haar troostrijke stem songs over haar geliefden en de natuur brengt. Klein gehouden, maar meeslepend. Comeback van het jaar, van de eeuw wellicht.

13. Sexsmith & Kerr - Destination Unknown
De schromelijk onderschatte Ron Sexsmith besloot wat oude songs opnieuw op te nemen en uit te brengen samen met Don Kerr. De tweestemmige zang brengt de als vanouds weemoedige klassesongs van Sexsmith zelfs iets extra's. Veel meer dan een tussendoortje.

12. Paul McCartney - Chaos And Creation In The Backyard
Zijn beste soloplaat ooit? McCartney brengt een plaat vol songs van Beatle-kwaliteit en dat is dus erg hoog. Doordat hij vrijwel alle instrumenten zelf bespeelde, groeit de waardering voor Sir Paul nog meer.

11. Maria Taylor - 11:11
Met zo'n titel ligt deze klassering voor de hand. De andere helft van Azure Ray brengt met haar fantastische stem songs vol ingehouden schoonheid. Her en der staan er zelfs tijdloze miniatuurtjes op, waar wijlen Elliott Smith een patent op had.

10. dEUS - Pocket Revolution
Na jaren weer een plaat van deze Belgische helden. Tom Barman heeft vrijwel geen oude compagnons meer om zich heen en dat hoor je, omdat de songs uit verschillende sessies stammen. Een sterke plaat, die misschien de verwachtingen niet helemaal kan inlossen, maar dat viel te voorspellen. Het is goed dat ze terug zijn!

9. Coparck - Few Chances Come Once In A Lifetime
Coparck was aan de kant gezet, maar slaat keihard terug. Nederlands' meest Vlaamse band zet tintelende composities op plaat, meer nog dan bij het debuut. Met afstand de beste vaderlandse productie van 2005!

8. The Decemberists - Picaresque
Fijne songs, met veel ruimte voor allerhande instrumenten en verhalende teksten die zich laten beluisteren als mini-romans.

7. Malcolm Middleton - Into The Woods
Het zware Schotse accent van Malcolm Middleton maakt zijn treurige teksten nog weemoediger. Middleton heeft het zwaar, al komt er af en toe een streepje licht in de duisternis. Meeslepende plaat.

6. Ryan Adams & The Cardinals - Cold Roses
Adams klinkt op deze plaat weer zo bevlogen als in zijn Whiskeytown-periode en maakt zo zijn beste plaat sinds zijn onvolprezen debuut Heartbreaker. Een dubbelalbum dat zowel groeisongs als instant hits bevat en weinig missers kent.

5. Bright Eyes - I'm Wide Awake, It's Morning
Misschien niet zo overtuigend als Lifted..., maar wel weer een prima plaat van Oberst. Op deze plaat, tegelijk uitgebracht met Digital Ash..., doet hij waar hij het best in is: getormenteerde songs brengen die hun oorsprong hebben in folk en country. De gastrol van Emmylou Harris verdient ook een vermelding.

4. The New Pornographers - Twin Cinema
Fijne koortjes, goeie riffjes, lekkere refreintjes, zowel de mannelijke als vrouwelijke vocalisten in topvorm. Twin Cinema is een genot voor je oren en kietelt je pophart.

3. Martha Wainwright - Self Titled
Overtuigend debuut van de zus van Rufus, die de muziek natuurlijk met de paplepel ingegoten kreeg. Martha neemt geen blad voor de mond en haar songs winnen per luisterbeurt aan intensiteit en kracht. Een vrouw die weet wat ze wil.

2. CocoRosie - Noah's Ark
Doen ze het bijna weer, de gekke zusjes Casady. Bianca en Sierra hebben de sterke punten van het debuut en plaat van het jaar La Maison De Mon Rêve behouden en voeren je mee in hun eigen arkje, waarin plaats is voor hen die zich niet zo voelen passen in de wereld zoals die is. Enkele iets mindere songs kosten ze prolongatie van hun toppositie.

1. Antony & The Johnsons - I Am A Bird Now
Want die is voor Antony. Fenomeen, waaraan ook ik heb moeten wennen. Zijn androgyne voorkomen is echter minder opmerkelijk dan zijn fantastische stem. De flarden piano, de sterke gastrollen, de intense voordracht en die weemoedige teksten, het is allemaal goed voor het bekende brok in de keel. Met recht plaat van het jaar!

Mooie lijst hoor methodmitch. Heb je alleen maar nieuwe laten gekocht of koop je ook oud (van voor 2005 dus)?

Ja, uiteraard ook nog ouden. Geen idee hoeveel eigenlijk. Meer dan 65 in ieder geval, denk ik.

Ik wacht nog even op het lijstje van Z.
Dan kan ik die kopieren en hier en daar een beetje aanpassen.

Alhoewel ik MMs lijst zeker wel in grote lijnen kan waarderen, ken ik er nog een hoop niet of amper van. Als ik me ooit wat meer in freak-folk of singer/songwritermuziek ga storten, zal ik zeker zijn lijstje als referentiekader gebruiken!
Ik zit zelf met een shortlist van pakweg 90 albums, maar een deel daarvan ken ik slechts op marginale wijze. Ik ga me de laatste paar dagen nog een beetje oriënteren in elk geval, al valt me op hoe weinig van methodmichs lijst terugkomt in die shortlist. 2005 moet toch een behoorlijk aardig jaar zijn geweest in de breedte.

1 Doves - Some Cities
2 British Sea Power - Open Season
3 Maximo Park - A Certain Trigger
4 The Ponys - Celebration Castle
5 Franz Ferdinand - You Could Have It So Much Better
6 Supergrass - Road To Rouen
7 Editors - The Back Room
8 Wolf Parade - Apologies To The Queen Mary
9 Elbow - Leaders Of The Free World
10 Mylo - Destroy Rock & Roll

Dat was het wel

quote:

Op zondag 18 december 2005 17:00 schreef Grobbel het volgende:
Alhoewel ik MMs lijst zeker wel in grote lijnen kan waarderen, ken ik er nog een hoop niet of amper van. Als ik me ooit wat meer in freak-folk of singer/songwritermuziek ga storten, zal ik zeker zijn lijstje als referentiekader gebruiken!
Ik zit zelf met een shortlist van pakweg 90 albums, maar een deel daarvan ken ik slechts op marginale wijze. Ik ga me de laatste paar dagen nog een beetje oriënteren in elk geval, al valt me op hoe weinig van methodmichs lijst terugkomt in die shortlist. 2005 moet toch een behoorlijk aardig jaar zijn geweest in de breedte.

De nieuwe Eels was geweldig, niet?