"Menno had moeten winnen"
Het was weer een wereldreis: Groningen-Aalsmeer, maar gelukkig is Tanja er vanavond met haar schitterende dochter. Ze ziet er goed uit. Straalt, is weer terug op haar oude gewicht en glundert van trots.
“Het gaat ook hartstikke goed met me en natuurlijk ook met Joscelyn. Er zitten wel eens dagen tussen die lang en zwaar zijn, maar die worden gelukkig steeds schaarser. De make-up heeft mijn wallen goed weggeschminkt”, lacht ze.
Voordat Tanja Joscelyn kreeg leefde ze samen met haar hond en ja, honden kunnen nog wel eens jaloers worden als ze de aandacht moeten delen. “In het begin moest de hond er niet zoveel van hebben, maar ik heb hem aan Joscelyn laten wennen. Je zal er wel om lachen, maar ik liet de hond aan de luiers ruiken.” En niet zomaar luiers, maar echte ‘poepluiers’aldus een lachende Tanja. “Nu heeft de hond soms sneller door dat Jos een poepluier heeft dan ik. Hij drukt zijn snuit gewoon in haar kontje.”
Haar huishouden bestaat dan ook alleen uit een hond en haar dochter Joscelyn. Er is geen vader van Joscelyn in haar omgeving te bekennen.
“Met Shurendy wil ik niks te maken hebben. Tijdens de zwangerschap wilde ik het nog met hem proberen, maar hij liet me compleet barsten. Hij ontkende zelfs de vader van het kind te zijn. Maar nu ik in Big Brother heb gezeten wil hij wel de vader zijn. Interessant ofzo. Het enige contact dat ik met hem heb loopt via de media. Daarin lees en zie ik opeens dat hij een advocaat in de hand heeft genomen.” En dat is niet de enige reden dat Tanja de vader van Joscelyn negeert. “Ik wil niet dat mijn kind opgroeit in een omgeving waarin hij leeft. Ze moet een veilig thuis hebben.”
En gelukkig voor Tanja zijn die Groningers zo nuchter dat ze het ook niet zo druk heeft aan huis. “Af en toe zie ik iemand naar me lachen. Sommigen durven naar me toe te komen, maar de meesten zijn daar toch te nuchter voor. Mijn leventje in Groningen is dus niet zoveel veranderd. Maar de reacties die ik krijg zijn wel hartstikke leuk!”
Tanja heeft net Menno het Huis uit zien komen. “Hij had moeten winnen”, is ze van mening. “Met de rest heb ik het echt gehad, helemaal nadat ik alle beelden terug heb gezien.” Zelfs kraamverzorgster Dido is niet meer zo bij haar in smaak. “In het begin heeft ze ook niet tof over me gedaan en dat ze mijn bevalling nadeden vond ik helemaal kinderachtig.” Ondanks dat ze de Bewoners niet mist, heeft ze af en toe nog wel heimwee. “Maar dan met name naar de Kinderkamer. Die was zo warm en veilig.” Op de vraag of ze dat thuis ook weer voor elkaar heeft gekregen antwoordt ze volmondig ‘ja’. “Samen met mijn broer en zus heb ik alles geschilderd en ingericht.” De spullen uit de BB-Kinderkamer heeft Tanja bij haar ouders opgeslagen.
“Mijn idee is om de spullen te schenken aan een zwangere vrouw die ook alleen is en zo’n zware tijd heeft gehad.” Graag wil Tanja via deze weg iedereen bedanken voor alle mooie kaarten, cadeautjes en internetsites. “Ik was echt van plan om iedereen persoonlijk antwoord te geven.” Ze maakte drie verschillende stapels. “Één met postadressen, één met emailadressen en één met overige gegevens. Maar het is gewoon niet te doen. Ik had op den duur echt een stapel met wel 5.000 adressen! Maar iedereen die me wat heeft toegestuurd, bedankt!”
En dan ten slotte nog een laatste woord aan de groep? “Ik had alleen tegen Menno willen zeggen dat hij zijn bed schoon moest maken. Dan zou ik mijn hand onder mijn elleboog doen, zodat hij de hint al snel zou begrijpen.” Dan komt haar moeder. “Jos heeft honger.” Tanja springt op en gaat snel naar haar dochter.
[
afbeelding]