Vriend van me was er ook erg lovend over.quote:Op donderdag 29 december 2005 14:28 schreef Strolie75 het volgende:
[afbeelding]
Erg goed en informatief boek. Na het zien van The Aviator raakte ik geinteresseerd in het leven van Howard Hughes. Zeker aangezien het boeiendste deel van zijn leven niet in de film te zien was. Pogingen om Las Vegas over te nemen, connecties met de maffia en de CIA, etc...
ontzettend goed boek!quote:Op donderdag 5 januari 2006 11:06 schreef lnino het volgende:
Ik ben nu, naast montaillou, ook begonnen in de as van mijn moeder(McCourt). Erg knap van de schrijver vind ik dat dit tragische verhaal(armoede, kindersterfte, alcoholistische vader) nooit echt zwaarmoedig wordt.
bukowski !quote:Op dinsdag 3 januari 2006 17:22 schreef Gellius het volgende:
Na Ham on Rye ook The Post Office maar eens herlezen
[afbeelding]
waarna ik Verfhuid van Rascha Peper tot mij heb genomen
[afbeelding]
om mij aanvankelijk aan de lezing van Salammbô te zetten
[afbeelding]
maar omdat het toch wat druk was in het vakantiehuisje vol familie en kleine kinderen, ben ik uitgeweken naar Simon Vestdijk, van wie ik nou nog nooit wat had gelezen
[afbeelding]
en om wie ik af en toe toch stevig moet gniffelen.
Ben net begonnen, maar tot nu toe vind ik het superquote:From Publishers Weekly
Caldwell and Thomason's intriguing intellectual suspense novel stars four brainy roommates at Princeton, two of whom have links to a mysterious 15th-century manuscript, the Hypnerotomachia Poliphili. This rare text (a real book) contains embedded codes revealing the location of a buried Roman treasure. Comparisons to The Da Vinci Code are inevitable, but Caldwell and Thomason's book is the more cerebral-and better written-of the two: think Dan Brown by way of Donna Tartt and Umberto Eco. The four seniors are Tom Sullivan, Paul Harris, Charlie Freeman and Gil Rankin. Tom, the narrator, is the son of a Renaissance scholar who spent his life studying the ancient book, "an encyclopedia masquerading as a novel, a dissertation on everything from architecture to zoology." The manuscript is also an endless source of fascination for Paul, who sees it as "a siren, a fetching song on a distant shore, all claws and clutches in person. You court her at your risk." This debut novel's range of topics almost rivals the Hypnerotomachia's itself, including etymology, Renaissance art and architecture, Princeton eating clubs, friendship, steganography (riddles) and self-interpreting manuscripts. It's a complicated, intricate and sometimes difficult read, but that's the point and the pleasure. There are murders, romances, dangers and detection, and by the end the heroes are in a race not only to solve the puzzle, but also to stay alive. Readers might be tempted to buy their own copy of the Hypnerotomachia and have a go at the puzzle. After all, Caldwell and Thomason have done most of the heavy deciphering-all that's left is to solve the final riddle, head for Rome and start digging.
Copyright © Reed Business Information, a division of Reed Elsevier Inc. All rights reserved.
Die is tofquote:Op maandag 9 januari 2006 13:58 schreef Mr._T-Rex het volgende:
Een Venetiaans geheim/ The rule of four - Ian Caldwell, Dustin Thomason
[afbeelding]
[..]
Ben net begonnen, maar tot nu toe vind ik het super
Da's echt een leuk boek! Lijkt een beetje op De Verborgen Geschiedenis van Donna Tartt, maar dan met meer humor. Misschien toch maar weer's uit de kast pakken..quote:Op maandag 9 januari 2006 13:58 schreef Mr._T-Rex het volgende:
Een Venetiaans geheim/ The rule of four - Ian Caldwell, Dustin Thomason
[afbeelding]Ben net begonnen, maar tot nu toe vind ik het super
Ik ben er ook in bezig, maar ik weet het niet, hoor. Ik weet het niet. Soms denk ik: wat kan die man schrijven! Of: wat een geniale gedachte! Maar vaker nog moet ik schamper lachen. En lachen is positief, maar schamper lachen toch zeer zeker niet. Plaatsvervangende schaamte vervult me dan, om zijn schrijverschap.quote:Op dinsdag 3 januari 2006 17:59 schreef whispers het volgende:
Houellebecq - Mogelijkheid van een eiland
Ik zit nog maar aan een kwart, maar het bevalt me bijzonder. Nog beter zelfs dan de voorgaande.
lees je hem dan in het frans ?quote:Op woensdag 11 januari 2006 13:54 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik ben er ook in bezig, maar ik weet het niet, hoor. Ik weet het niet. Soms denk ik: wat kan die man schrijven! Of: wat een geniale gedachte! Maar vaker nog moet ik schamper lachen. En lachen is positief, maar schamper lachen toch zeer zeker niet. Plaatsvervangende schaamte vervult me dan, om zijn schrijverschap.
Nee, zo dapper ben ik niet.quote:Op woensdag 11 januari 2006 13:58 schreef Bosbeetle het volgende:
lees je hem dan in het frans ?
Ik heb er zo'n 150 bladzijden op zitten, en het is het soort boek dat mij ertoe zou kunnen aanzetten me voor de trein te werpen. Hoe hij over vrouwen schrijft! Nee, doe mij dan liever de trein. Maar het is zó goed geschreven, ook. Heel cynisch en bitter, keihard. Ook over mannen, trouwens. Het is een walgelijke wereld waarin wij leven - dát is de gedachte die het boek uitademt, meer nog dan zijn andere romans.quote:Op woensdag 11 januari 2006 13:54 schreef Claudia_x het volgende:
Ik ben er ook in bezig, maar ik weet het niet, hoor. Ik weet het niet. Soms denk ik: wat kan die man schrijven! Of: wat een geniale gedachte! Maar vaker nog moet ik schamper lachen. En lachen is positief, maar schamper lachen toch zeer zeker niet. Plaatsvervangende schaamte vervult me dan, om zijn schrijverschap.
Beide. Wat stijl betreft vooral de stukken van Daniel24. De woordkeuze is soms tenenkrommend, doet me bij vlagen denken aan Jeroen Brouwers. Maar bij Houellebecq is het anders, want hij zit nergens mee te prijken. Ik kan het uitstaan, omdat ik het gevoel heb dat hij een zo precies mogelijke bewoording van zijn gedachten zoekt, op maat gemaakt, nooit zijn doel uit het oog verliezend. Maar jee...quote:Op woensdag 11 januari 2006 14:46 schreef Nadine26 het volgende:
Maar wat bedoel je met die 'plaatsvervangende schaamte'? Dat je bepaalde passages slecht vindt geschreven? Of gaat het je meer om wát hij schrijft?
quote:Het tweede bericht van Marie22 luidde als volgt:
Ik ben eenzaam als een trut
Met mijn
Kut.
Oh... ... ja, nu je het zegt: ik moet bekennen dat ik de stukken van Daniel24 oversla. Nee, dat geneuzel kan ik niet aan. Ik was het zelf alweer vergeten, omdat ik automatisch verder blader als Daniel24 weer begint te raaskallen. Ik lees boeken vaak maar half; het moet wél leuk blijven en sowieso houd ik niet van verspringende hoofdstukken en ingewikkelde kunstgrepen die uiteindelijk - let maar op, al zal ík er overheen lezen - een zogenaamd diepere laag in het verhaal moeten aanbrengen. Ja, als het zó moet...quote:Op woensdag 11 januari 2006 15:16 schreef Claudia_x het volgende:
Beide. Wat stijl betreft vooral de stukken van Daniel24. De woordkeuze is soms tenenkrommend, doet me bij vlagen denken aan Jeroen Brouwers.
quote:Maar het meest nog heb ik plaatsvervangende schaamte om de wereld die hij introduceert, zijn gedachten, zijn personages. Ik ken die mensen niet, ik ken die wereld niet. En ik wil die wereld helemaal niet kennen. Ik zou het boek het raam uit moeten gooien, samen met De wereld een hel van Schopenhauer. Ik houd van het leven. Waarom lees ik dit boek? En dan kom ik weer zo'n prachtig geschreven passage tegen, en vergeef ik het hem. Mensen die mooi schrijven vergeef je heel veel. Ik heb Grunberg De joodse messias vergeven.
Haa, ja, dat is wel heel herkenbaar. Zo vind ik The world according to Garp een fantastisch boek, maar de verhalen die erin voorkomen heb ik ook zonder enig schuldgevoel overgeslagen. Hetzelfde geldt voor Menuet en de krantenknipsels. Zelfs in 1984 heb ik bij eerste lezing delen overgeslagen van 'het boek'. Maar ach, Daniel24 (nu Daniel25) kan er wel vanaf, die stukken zijn niet zo lang, en ik ben de beroerdste niet.quote:Op woensdag 11 januari 2006 15:47 schreef Nadine26 het volgende:
Oh... ... ja, nu je het zegt: ik moet bekennen dat ik de stukken van Daniel24 oversla. Nee, dat geneuzel kan ik niet aan. Ik was het zelf alweer vergeten, omdat ik automatisch verder blader als Daniel24 weer begint te raaskallen. Ik lees boeken vaak maar half; het moet wél leuk blijven en sowieso houd ik niet van verspringende hoofdstukken en ingewikkelde kunstgrepen die uiteindelijk - let maar op, al zal ík er overheen lezen - een zogenaamd diepere laag in het verhaal moeten aanbrengen. Ja, als het zó moet...
Ik probeer het zo snel mogelijk uit te lezen om er vanaf te zijn. Aangestoken door het cynisme voel ik me niet. Medelijden wekt het boek wel in me op, medelijden met Houellebecq. Ik begrijp het namelijk echt niet. Houellebecq zou mijn onbegrip ongetwijfeld wijten aan mijn jeugdigheid. Maar oude mensen mopperen altijd dat jonge mensen het zich nog kunnen permitteren, principes, idealen, optimisme, erop losleven. In het boek laat hij zelf ook doorschemeren dat het gewoon in zjin aard zit, om zich te wentelen in uitzichtloosheid. Het is niet zo dat mensen nu eenmaal zo zijn; Houellebecq is nu eenmaal zo.quote:Het is het meest deprimerende en ontluisterende boek dat ik in tijden heb gelezen. Ik ken die mensen ook niet, maar ik herken het wel, toch. Ik bedoel dat ik er wel in kan meegaan, in die gedachtegang. En het gaat ook over de leegheid van (vooral) seksuele losbandigheid & obsessie, hoe dat mensen afstompt, hoe dat relaties uitholt, hoe er uiteindelijk niets overblijft dan wanhoop en walging. Zelfwalging, bij Houellebecq. Het werkt een beetje aanstekelijk; ik begin tijdens het lezen ook steeds meer te walgen van mezelf, en van anderen - dus het is een boek dat het beste in korte etappes geconsumeerd kan worden.
Gstaadt, dat was ik alweer vergeten. Ik word klaarblijkelijk mild.quote:Ik heb Grunberg zijn Gstaadt-boek níet vergeven, dus de Joodse Messias heb ik lekker aan me voorbij laten gaan.
Ik ben het helemaal met je eens, Gellius.quote:Op woensdag 11 januari 2006 23:36 schreef Gellius het volgende:
Zit het 'm nu in zijn aard of in zijn leeftijd, Claudia? Ik vind het leeftijdsargument altijd zo'n flauwekul. Volgens mij is een wederzijds privilege dat jongeren kankeren op het gebrek aan fantasie van de ouderen en de ouderen spotten met het naieve idealisme van de jeugd. Dat is een leuk spelletje.
Dat is een mooi geformuleerde gedachte, maar ik moet simpelweg sympathie hebben voor een personage. Zo eenvoudig is het. En ik denk dat mensen het liefst nog gespiegeld krijgen wat ze zouden willen zijn, noem het een held.quote:Op donderdag 12 januari 2006 00:27 schreef Gellius het volgende:
Hm. Ik weet niet of ik mijn romankarakters zich graag zou zien gedragen zoals ik zelf misschien zou doen. Een goed boek behoort wel een spiegel te zijn, maar dan eentje die geen reflectie, maar een ander beeld laat zien, zou ik denken. Dat mag van mij ook wel een naar beeld zijn. Dat geeft je de mogelijkheid een keuze te overdenken, zonder hem te hoeven maken.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |