Dat was inderdaad wel ongeveer het plan. Het liep een beetje anders, allemaal. Ik kan het nu niet meer opschrijven, ik heb me vergrepen aan de fles rode wijn.quote:Op zondag 2 oktober 2005 00:42 schreef dvr het volgende:
Als dat duel met de ganzeveer werd gestreden, zou je reeds gezegevierd hebben. Chapeau, Nadine. Kill the bitch.
We zijn er voor je Nadine, mocht je het willen spuien. Enjoy your winequote:Op zondag 2 oktober 2005 00:54 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Dat was inderdaad wel ongeveer het plan. Het liep een beetje anders, allemaal. Ik kan het nu niet meer opschrijven, ik heb me vergrepen aan de fles rode wijn.
Het is een hele lekkere wijn. Duur, ook. Ik ga zeker spuien, ik ga verschrikkelijk spuien, ik ben diep gefrustreerd en op de rand van de hysterie, of eroverheen eigenlijk al.quote:Op zondag 2 oktober 2005 01:11 schreef ioko het volgende:
We zijn er voor je Nadine, mocht je het willen spuien. Enjoy your wine
Ik moet mijn eerdere oordeel nuanceren: André Hazes maakt me GEK. Wat een gejank, het is niet uit te houden.quote:Op zondag 2 oktober 2005 01:35 schreef ioko het volgende:
Een dure wijn, en de goede muziek kunnen je stemming behoorlijk versterken.
wat een macho-attitude ... werp toch jouw vrouwelijke charmes in de strijd ... overweeg eens:quote:
Daar komt-ie dan.quote:Op zondag 2 oktober 2005 16:23 schreef Vivi het volgende:
Ik ben nu toch wel benieuwd naar het entre-nous met het PM-je
Vivi, als Nadine bezwijkt voor Daniël, welk vonnis heb jij dan in petto?quote:Op maandag 3 oktober 2005 01:40 schreef Vivi het volgende:
Snikkel. Blender. ...
Dat is anders. Wij vrouwen hebben het per definitie al zwaarder. We zijn allemaal gelijk alleen wij iets gelijker dan de man, enzo.quote:Op maandag 3 oktober 2005 02:00 schreef Gajus het volgende:
[..]
Vivi, als Nadine bezwijkt voor Daniël, welk vonnis heb jij dan in petto?
Wie uwer zonder zonde is, werpe de eerste steen. (Joh. 8:7)
Die titel refereert wellicht aan de verhalen die Poëziemeisje van haar voorouders heeft vernomen. Verhalen over de hongerwinter van 44/45, toen de vioolkist een geschikt middel bleek om voedsel ongemerkt te transporteren.quote:Op maandag 3 oktober 2005 02:01 schreef dvr het volgende:
De titel "een vioolkist vol vlees" is bijvoorbeeld zo'n enorme draak, dat ik me niet kan voorstellen dat iemand die echt zou bedenken.
Wat te denken van de moeder van Rachel?quote:Op zondag 2 oktober 2005 04:10 schreef cioran63 het volgende:
Wat ik nog steeds niet begrijp is waar en door wie Hazes zelf ooit misbruikt is, want dat schijnt zo te zijn. Het werd althans gesuggereerd in de documentaire over hem.
Zo ruimdenkend ben ik helaas niet. Die 'ene wip' is mij om precies te zijn één wip teveel. En ik krijg er ook allemaal nachtmerrie-achtige beelden bij. Jij kent het poëziemeisje niet, maar ik beloof je dat het diep slikken is om uitgerekend aan die Russische boerin je vriendje te verliezen. Ik kan het niet geloven. Ik wil het niet geloven. Ik geloof het dus niet. (Nou... een beetje, dan).quote:Op maandag 3 oktober 2005 01:36 schreef Gajus het volgende:
Oké, Thijs en PM hebben een wip gemaakt en het is bij die ene wip gebleven. Dat is goed nieuws, toch?
Spookmeisje, dat is ze zeker.quote:Op maandag 3 oktober 2005 03:09 schreef R_ON het volgende:
Minder poetisch van het poezie-meisje is toch haar gedrag:
"Ow, je wist het nog niet?", verbazing veinzend.
Ze wordt meer het spookmeisje.
Gevalletje "if you can't stand the heat, get out of the kitchen" he . Het is iets te makkelijk om nu je vriendje even alle schuld in de schoenen te schuiven nu allebei de mannen opeens buiten bereik blijken. Ben je even vergeten hoe makkelijk hetzelfde tussen jou en Daniel had kunnen gebeuren als die laatste meer had doorgezet? En hoewel ik niet zoveel tekst van jouw hand over je vriendje gelezen heb lijkt het me logisch dat hij toch op z'n minst jouw scherpzinnigheid en intelligentie tot op zekere hoogte deelt, blijkbaar had hij door dat er iets niet in de haak was en waren zijn vermoedens behoorlijk juist. Het blijft een beetje rigoreus om dan bij een dikke Duitse pad in bed te gaan liggen natuurlijk , maar dat het slechts eenmaal gebeurd is en dat zij het blijkbaar onderling over de gevolgen voor jullie hebben gehad zegt volgens mij voldoende hoor, nl. enkel/vooral wraak van zijn kant...quote:Op maandag 3 oktober 2005 10:12 schreef Nadine26 het volgende:
Zo ruimdenkend ben ik helaas niet. Die 'ene wip' is mij om precies te zijn één wip teveel. En ik krijg er ook allemaal nachtmerrie-achtige beelden bij. Jij kent het poëziemeisje niet, maar ik beloof je dat het diep slikken is om uitgerekend aan die Russische boerin je vriendje te verliezen. Ik kan het niet geloven. Ik wil het niet geloven. Ik geloof het dus niet. (Nou... een beetje, dan).
Nou, dan heb ik Daniel ook niet goed neergezet. Er moest juist blijken hoe hij twijfelt. Als hij jou te leuk vindt, dan ben je het "rotwijf", omdat je dan dingen in de war gaat schoppen. Tja, en daar houdt Daniel gewoon niet van. Althans in mijn verslagje.quote:Op maandag 3 oktober 2005 10:29 schreef Nadine26 het volgende:
P.s.: ik vind jouw vertolking van Daniël 'interessant', laat ik het zo maar zeggen - en misschien is het ook wel levensecht, want ik kan niet in een mannenhoofd kijken (helaas). Alleen blijf ik natuurlijk wel een meisje, ik bedoel: een béétje romantiek... een béétje gevoel... dat is wel het minste. Of is het heel naïef om zo te denken? (Ik bedoel: in het algemeen. Ik laat Daniël hier voor de zekerheid maar even buiten beschouwing, sinds hij heeft besloten mij niet meer te kennen).
Hmmm... dat klinkt al beter. Daar kan ik wel mee leven. Ik snap ook wel dat het uiteindelijk allemaal draait om sex, dat hij misschien denkt... en ik trouwens ook wel... misschien, nou ja, nu even niet, trouwens - maar ik bedoel: in jouw interpretatie draait het (in zijn hoofd) wel héél eendimensionaal & in een rechte lijn om dát, en alleen maar om dát.quote:Op maandag 3 oktober 2005 14:22 schreef R_ON het volgende:
En deze Daniel doet afstandelijk, omdat natuurlijk niet mag blijken dat hij met jou bezig is.
Hoezo gevoelloze Daniel?
Ik probeerde het beeld op te roepen: Teringwijf, waarom doe je me toch zoveel?! In zijn gedachte word je, als om het weg te stoppen, gereduceerd tot neuksnol.quote:Op maandag 3 oktober 2005 14:50 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Hmmm... dat klinkt al beter. Daar kan ik wel mee leven. Ik snap ook wel dat het uiteindelijk allemaal draait om sex, dat hij misschien denkt... en ik trouwens ook wel... misschien, nou ja, nu even niet, trouwens - maar ik bedoel: in jouw interpretatie draait het (in zijn hoofd) wel héél eendimensionaal & in een rechte lijn om dát, en alleen maar om dát.
Ach, laat mij lekker romantisch met waxinelichtjes in de weer gaan
Dan wil ik er ook badslippers bij!quote:Op maandag 3 oktober 2005 15:13 schreef R_ON het volgende:
Net als wat jij zou doen als je aan de verkeerde man denkt: je stelt 'm in een zwetende positie voor met de broek op zijn enkels en witte sportsokken.
Ja, dat zou mij eigenlijk niet eens verbazen. Wel héél doortrapt, verdomme. Ik dacht naderhand ook bij mezelf: 'Waarom moest zij me nou eigenlijk zo nodig persoonlijk spreken? Wat was de meerwaarde van mijn lijflijke aanwezigheid?'quote:Op maandag 3 oktober 2005 12:47 schreef Xennia het volgende:
PM is geraffineerd. Ze wist best dat Thijs het niet aan jou had verteld en wilde jou op deze manier buitenspel zetten en tegelijkertijd symphatie bij jou kweken door zich als een vriendin op te stellen
Nee, dat ben ik niet vergeten. Maar dat is het hele dubbelzinnige punt met dit soort dingen: zodra het je zélf overkomt, is het allemaal héél anders en véél erger en duizend maal walgelijker en fouter en overdraaglijker.quote:Op maandag 3 oktober 2005 12:01 schreef keesjeislief het volgende:
Het is iets te makkelijk om nu je vriendje even alle schuld in de schoenen te schuiven nu allebei de mannen opeens buiten bereik blijken. Ben je even vergeten hoe makkelijk hetzelfde tussen jou en Daniel had kunnen gebeuren als die laatste meer had doorgezet?
Dan doe ik anderen tenminste nog een pleziertje met de smeulende resten van wat ooit mijn leven was...quote:(Btw, eens met de anderen, heerlijk om te lezen en je schrijft erg goed! )
Ik had eerlijk gezegd verwacht, gezien je scherpe observaties in dit verhaal tot dusver, dat je jezelf beter ingeschat zou hebben op dit gebied. You win some, you lose some, zo is het nou eenmaal als je dit soort dingen aangaat, hoe goed je jezelf ook in staat acht de controle te behouden. Je leert dingen bij, ook over jezelf. . Daarbij, dat is (imo) juist het leuke van dit soort dingen, al die spanning, emoties en intriges geven je op z'n minst de notie dat je "leeft!", niet? .quote:Op maandag 3 oktober 2005 16:09 schreef Nadine26 het volgende:
Nee, dat ben ik niet vergeten. Maar dat is het hele dubbelzinnige punt met dit soort dingen: zodra het je zélf overkomt, is het allemaal héél anders en véél erger en duizend maal walgelijker en fouter en overdraaglijker.
A la, maar het besef dat je geliefde van zoiets daadwerkelijk geil geworden is... (i.h.a. bedoeld, niet persoonlijk)quote:Ik vind het écht onverdraaglijk.
De hele gedachte aan die grote Russin/Duitse pad, en dan zonder kleren...
"Smeulende resten"? . Ach, zo erg is het toch allemaal niet, als je een beetje oprecht je best doet kan ik me niet voorstellen dat je vriendje niet toch eieren voor z'n geld kiest, gegeven dat jij dat nog wilt natuurlijk. En anders is het een mooie gelegenheid om op dit gebied eens overnieuw te beginnen, rust roest ten slotte en je hebt bovendien een mooi verhaal om je eerste korte roman mee te vullen zometeen .quote:Dan doe ik anderen tenminste nog een pleziertje met de smeulende resten van wat ooit mijn leven was...
Heb ik een fotoboek dan...?!quote:Op dinsdag 4 oktober 2005 00:26 schreef keesjeislief het volgende:
Offtopic: Nadine, leuk dat je wat hebt achtergelaten in m'n fotoboek , jammer dat jouw fotoboek "gelocked" is zodat ik niet kan reageren. Heb je dat bewust gedaan?
Schrijf nog eens iets voor ons dan. Ik verveel me dood.quote:Op maandag 3 oktober 2005 16:09 schreef Nadine26 het volgende:
Dan doe ik anderen tenminste nog een pleziertje met de smeulende resten van wat ooit mijn leven was...
Helemaal niet zo'n rare gedachte, op beestachtige wijze misbruikt door een vrouw met een bril. Ik kan daar wel inkomen.quote:Op maandag 3 oktober 2005 10:06 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Wat te denken van de moeder van Rachel?
De slagersvrouw, zogezegd, met de spacebril - al weet ik niet of André zijn aanstaande schoonmoeder als klein jongetje al kende... Maar waarom niet? Het spreekt wel tot de verbeelding: hoe de kleine Dreetje achterin de Rotterdamse slagerij, zo'n beetje tussen de vrieskisten en de vleeshaken, op beestachtige wijze wordt misbruikt door de vrouw-met-de-spacebril.
Jazeker, iedereen heeft er een, zelfs jij : klik (je kunt hem evt. aanpassen door bovenin op "Profiel wijzigen" te klikken), al zou dat natuurlijk ook nauwelijks op kunnen tegen het beeld dat zich n.a.v. dit topic en bovenstaande quote opdringt: een ouderwets romantische jonkvrouwe die in de late avond en in een doodstil huis, gekleed in prachtige avondjurk en beschenen door het flikkerende licht van dikke kaarsen, haar wederwaardigheden met een mooie vulpen neerschrijft op licht krakend perkamentachtig papier, af en toe een traan latend die een blauw poeltje van verse inkt op het papier achterlaat. ( ).quote:Op dinsdag 4 oktober 2005 00:57 schreef Nadine26 het volgende:
Heb ik een fotoboek dan...?!
Nee joh, zo geavanceerd ben ik niet, ik leef nog in de prehistorische tijd van de kodakrolletjes & de plakboeken.
.quote:Maar hier dan mijn lach:
Uiteraard is de werkelijke onderliggende reden om je recht in je gezicht te kunnen uitlachen. Maar het is goed mogelijk dat zij zich daar niet eens echt van bewust is en dat ze het vanuit haar perspectief volledig kan rechtvaardigen t.o.v. zichzelf door aan te voeren dat "ze de dialoog met je is aangegaan, wat van haar uit ook een handreiking is want het is toch een confrontatie" en "zo'n zwaar onderwerp dien je persoonlijk te bespreken, over de telefoon is zo afstandelijk en kil". Poeziemeisjes die eruit zien als een dikke pad en kruidenthee drinken leven nogal eens in hun zelfgecreeerde comfortabele schaduwwereldje .quote:Op maandag 3 oktober 2005 15:52 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ja, dat zou mij eigenlijk niet eens verbazen. Wel héél doortrapt, verdomme. Ik dacht naderhand ook bij mezelf: 'Waarom moest zij me nou eigenlijk zo nodig persoonlijk spreken? Wat was de meerwaarde van mijn lijflijke aanwezigheid?'
Nou, eh... misschien kickt ze erop? Om mijn kaak te zien vallen? Om mijn ogen heel snel te zien knipperen?
KILL!!!
Het wordt nog interessanter. Riemen vast.quote:Op dinsdag 4 oktober 2005 10:28 schreef gewoon_een_kloon het volgende:
interessant verhaal
Allebei, in principe (voor onderzoek).quote:Op dinsdag 4 oktober 2005 03:11 schreef cioran63 het volgende:
wie komt er nu nog in aanmerking voor verder onderzoek: Daniël of Th.? Welke doet er nu nog werkelijk toe?
quote:Op dinsdag 4 oktober 2005 03:35 schreef Gajus het volgende:
Arme Thijs, virtueel gecastreerd door sommige dames na zijn vermeende misstap. Als soortgenoot van Thijs wil ik hem in een hypothetische context plaatsen, in de ijdele hoop dat de dames wat meer begrip kunnen opbrengen voor heren zoals Thijs.
Thijs heeft een deerniswekkende jeugd gekend, in emotionele zin. Een gedetailleerde beschrijving van zijn jeugd doet afbreuk aan het Dagboek, daarom slechts twee incidenten ter illustratie.
Het is geen toeval dat jij vandaag deze flashback plaatst ... vandaag is het aftellen echt begonnen.quote:Op dinsdag 4 oktober 2005 14:29 schreef Nadine26 het volgende:
Het was begin april, op een kraakheldere woensdag ...
...
De levensverwachting ... zes tot twaalf maanden ...
ik ook eigenlijk welquote:Op woensdag 5 oktober 2005 03:12 schreef cioran63 het volgende:
(Ik durf het bijna niet te zeggen, want het blijft briljant geschreven: internet moet met een kleine i. )
Verder ben ik meer dan benieuwd naar alle onderzoeksresultaten.
In het Groot Dictee der Nederlandse Taal van 2 jaar (?) terug werd anders beweerd. Internet moest met een hoofdletter zei men. Waarom is me even ontschoten.quote:Op woensdag 5 oktober 2005 03:12 schreef cioran63 het volgende:
(Ik durf het bijna niet te zeggen, want het blijft briljant geschreven: internet moet met een kleine i. )
Verder ben ik meer dan benieuwd naar alle onderzoeksresultaten.
(Ik herinner me dat ook, maar het was langer geleden, misschien 4-5 jaar. Ze meenden geloof ik dat het om een soort merknaam ging. Afgezien van de onjuistheid daarvan zullen veel oude internetters het woord ook uit principe met een kleine 'i' schrijven. Onze Taal houdt het een beetje in het midden, en Wikipedia zegt dat het Groene Boekje vanaf 2005 een kleine letter voorschrijft).quote:Op woensdag 5 oktober 2005 15:32 schreef Augustina het volgende:
In het Groot Dictee der Nederlandse Taal van 2 jaar (?) terug werd anders beweerd. Internet moest met een hoofdletter zei men. Waarom is me even ontschoten.
Ik ook. Het Th.-onderzoek bevindt zich in een interessante fase: hij belt me ongeveer om het kwartier op. Ik beantwoord de telefoon niet. Hij is ook al twee keer aan de deur geweest; vergeefs, ik ben niet thuis.quote:Op woensdag 5 oktober 2005 03:12 schreef cioran63 het volgende:
Verder ben ik meer dan benieuwd naar alle onderzoeksresultaten.
Ik moet vooral onderzoeken wat ik ga doen; óf ik iets wil doen, ook. Nu heb ik even helemaal geen zin om hem te zien. Gisteren zag ik D. weer... in het bowlingballencentrum... en ik geloof dat ik verliefd ben.quote:Op donderdag 6 oktober 2005 12:03 schreef Vivi het volgende:
Een interessante fase, oke, maar wat is precies het "onderzoeks"gedeelte?
Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen. Alleen dat woordje 'hondstrouw' ligt me wat zwaar op de maag, maar ook weer niet héél zwaar, want je hebt in feite natuurlijk gelijk: HIJ weet dat allemaal niet. Wat er gebeurd is op de groene bank in huize D., bedoel ik. Alleen al vanuit esthetisch oogpunt heb ik het gelijk aan mijn kant, want laten we eerlijk zijn: áls je dan zo nodig met iemand anders aan de haal moet, laat het dan in elk geval iemand zijn met wie je je in het openbaar kunt vertonen.quote:Op donderdag 6 oktober 2005 12:58 schreef dvr het volgende:
Zo'n moment van opperste wanhoop was toch erg geschikt geweest om Th. eens duchtig te onderhouden over zijn scheve schaats. Ik zou een kleine hint van contactbereidheid laten vallen -althans als je daar nog prijs op stelt- anders slaat zijn bui misschien om naar onverschilligheid, of erger, naar een hopeloosheid die troost van de poëziezeug vereist.
Interessant is wel dat het morele overwicht dat hij eerst kon claimen -omdat je zijn Hoge gedachten weghoonde- nu als sneeuw voor de zon verdwenen is. Wat een schande, om je hondstrouwe vriendinnetje te bedriegen die toch al zo'n pijn en ellende aan haar hoofd had.. het is vrijwel onvergeeflijk.
Okay. You're on.quote:Op donderdag 6 oktober 2005 13:57 schreef beestjuh het volgende:
* solliciteert naar de functie van zusje van Nadine in het epos
Conclusie: het Poëziemeisje is voor Thijs louter een therapeutische vluchtheuvel (supplementair aan zijn onbereikbare Nadine) en beslist géén serieus alternatief (substituair voor zijn ravissante Nadine).quote:Op donderdag 6 oktober 2005 16:12 schreef Nadine26 het volgende:
... want laten we eerlijk zijn: áls je dan zo nodig met iemand anders aan de haal moet, laat het dan in elk geval iemand zijn met wie je je in het openbaar kunt vertonen.
Ik weet het niet, hoor. Het is al zo ingewikkeld, en het wordt steeds ingewikkelder. Nou weet ik het helemaal niet meer.quote:Op donderdag 6 oktober 2005 17:50 schreef Gajus het volgende:
Nadine, je hebt de volgende opties:
1) jij breekt met Thijs, zijn vermeende misstap is een afdoend argument;
2) jij gaat met Thijs verder, waarbij jij (2a) ook de rol van PM vervult of (2b) PM en haar rol gedoogt.
aangezien jouw aandacht momenteel op Moeder gericht is, lijkt optie 2b vooralsnog de meest praktische
Voor ons, de lezers, is dit natuurlijk heerlijk. . Maar voor jezelf lijkt het me niet zo fijn, de kans is erg klein dat je ze allebei kunt hebben en als jij zelf geen keuze maakt zal de onvoorspelbare loop van het verhaal dit voor je doen... Is het niet gewoon zo dat D. te onbereikbaar lijkt en je daarom veilige haven Thijs nog niet durft los te laten? Als ik even zo vrij mag zijn, het feit dat die trui je zo opviel en je dat ook opgeschreven hebt lijkt te wijzen op een "for old time's sake"-gevoel voor Thijs... Je hebt (als ik goed gelezen hebt) tot dusver geen enkele keer iets geschreven over het evt. missen van Thijs, het besef dat je nog steeds verliefd op hem bent etc., alleen over wraakgevoelens richting poeziepad en onbegrip dat Thijs zich met haar heeft ingelaten...quote:Nadine op 6 oktober:
... Gisteren zag ik D. weer... in het bowlingballencentrum... en ik geloof dat ik verliefd ben. ...
Nadine op 7 oktober:
... Toen ik Thijs gisteren in de cd-winkel zag zitten, wist ik met absolute zekerheid, geen twijfel mogelijk, dat ik hem terug wilde. ...
Ik zou verwachten: "... drong het poeziemeisje aan, beseffend hoe ze met elke andere reactie haar jaloezie zou tonen en haar positie zou verzwakken"? Of zou ze er echt zo van overtuigd zijn dat ze Thijs in haar zak heeft?quote:Nadine op 7 oktober:
"Dóe nou gewoon, joh!" drong het poëziemeisje aan, ruimdenkend en seksueel bevrijd als zij is.
Nadine, uit jouw verhaal begrijp ik dat jij wars bent van compromissen. Welnu, zorg dat Thijs kleur bekent en maak vervolgens jouw keuze. Hoe? Mijn suggestie:quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 14:15 schreef Nadine26 het volgende:
Ik weet het niet, hoor. Het is al zo ingewikkeld, en het wordt steeds ingewikkelder. Nou weet ik het helemaal niet meer.
Toen ik Thijs gisteren in de cd-winkel zag zitten, wist ik met absolute zekerheid, geen twijfel mogelijk, dat ik hem terug wilde. Hij zat met zijn rug naar me toe. Hij droeg een koptelefoon. En de lichtblauwe trui die hij van mij heeft gekregen, die droeg hij ook. Sentimenteel misschien, maar ik zag er een lief en ontroerend gebaar in - dat hij mijn trui had aangetrokken, moest iets betekenen.
Zinloos ... zijn eerste spontane reactie is onthullend.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 16:31 schreef dvr het volgende:
... Maar als hij onverhoopt B of C antwoordt, mag ze dan nog even pruilen om hem alsnog op ander gedachten te brengen?
Misschien, maar zo'n enorm veilige haven is hij nooit geweest; daarvoor was het allemaal een beetje te vaag & te 'los', zeg maar.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 14:54 schreef keesjeislief het volgende:
Is het niet gewoon zo dat D. te onbereikbaar lijkt en je daarom veilige haven Thijs nog niet durft los te laten?
Nee, maar dat heeft weer te maken met wat hierboven staat; ik probeer wel een beetje controle te houden, ik geloof niet dat ik me nu vol overgave op hem moet storten, juist nu hij een nieuwe vriendin heeft. Dus dat is gewoon mijn cynisme.quote:Je hebt tot dusver geen enkele keer iets geschreven over het evt. missen van Thijs, het besef dat je nog steeds verliefd op hem bent etc., alleen over wraakgevoelens richting poeziepad en onbegrip dat Thijs zich met haar heeft ingelaten...
Dat was ook cynisch bedoeld - ik denk niet dat ze zo ruimdenkend is, en seksueel bevrijd al helemaal niet.quote:Ik zou verwachten: "... drong het poeziemeisje aan, beseffend hoe ze met elke andere reactie haar jaloezie zou tonen en haar positie zou verzwakken"? Of zou ze er echt zo van overtuigd zijn dat ze Thijs in haar zak heeft?
Eigenlijk is het een beetje anders gegaan, omdat hij juist degene is die veel 'beter' met de ziekte van mijn moeder kan omgaan dan ikzelf. Niet dat ik er niet mee kan omgaan, ik doe mijn best, maar hij is nou eenmaal uit ander hout gesneden en hij pakt dat allemaal veel diepgravender & therapeutischer aan en hij wil er ook de hele tijd over praten, en daar kan ik niet zo goed tegen.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 16:26 schreef Gajus het volgende:
Zeg tegen Thijs dat jij hem onvoldoende aandacht kunt geven vanwege het aanstaande overlijden van Moeder, dat jij hem daarom de vrijheid geeft 'zichzelf te ontdekken', dat jij overweegt jullie relatie te reanimeren nà het overlijden van Moeder.
Een volwassen en loyale Thijs zal antwoorden: "Ook in tegenspoed wil ik aan jouw zijde staan. Laat jouw verdriet ook mijn verdriet zijn."
Een onvolwassen maar toch loyale Thijs zal antwoorden: "Het spijt mij dat ik momenteel onvoldoende voor jou kan betekenen. Ik wens jou sterkte met jouw moeder en ben in afwachting van betere tijden."
Een deloyale Thijs zal antwoorden: "Jij neemt mij de woorden uit de mond."
Ik weet niet wat hij nú zal antwoorden, maar een paar weken terug gedroeg hij zich vooral in de richting van antwoord A : jouw verdriet is mijn verdriet (ook letterlijk, want zijn vader is overleden). Hij is van mening dat ik me met huid & haar moet overleveren aan dat verdriet, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik sla eerder op de vlucht. Dat blijkt ook wel uit alle haarspeldbochten die ik de laatste tijd neem. Op mij heeft de aanstaande dood van mijn moeder eerder het effect dat ik wil LEVEN, ik zou bijna zeggen: gevaarlijk leven.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 16:31 schreef dvr het volgende:
Sterk advies, Gajus. Maar als hij onverhoopt B of C antwoordt, mag ze dan nog even pruilen om hem alsnog op ander gedachten te brengen?
Nadine, het gaat niet om zijn therapeutische vaardigheden, het gaat om zijn onvoorwaardelijke loyaliteit jegens jou en zijn oprechte betrokkenheid met jouw omstandigheden.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 22:40 schreef Nadine26 het volgende:
Eigenlijk is het een beetje anders gegaan, omdat hij juist degene is die veel 'beter' met de ziekte van mijn moeder kan omgaan dan ikzelf. Niet dat ik er niet mee kan omgaan, ik doe mijn best, maar hij is nou eenmaal uit ander hout gesneden en hij pakt dat allemaal veel diepgravender & therapeutischer aan en hij wil er ook de hele tijd over praten, en daar kan ik niet zo goed tegen. ...
Ik denk het... want het maakt allemaal niet meer zoveel uit. Nee, dat is wel erg cru. Maar het is zeker een vorm van afleiding, vluchten naar plaatsen die je nog niet kende, even aan iets anders denken dan morfinepleisters en prednison en voedingssupplementen en nachtapotheken en dokters en ziekenhuizen, en je staat natuurlijk ook anders in het leven als je eenmaal weet dat het ergste niet meer kan gebeuren, want dat ís al gebeurd. Die klap heb je alvast te pakken, die komt niet nog een keer.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 23:01 schreef Vivi het volgende:
Oeh! Dat herken ik zó! Sinds mijn moeder ziek is ben ik echt in een soort fatalistische fase terecht gekomen....voortdurend willen voélen dat ik leef, en dan het liefst door zoveel mogelijk zelfdestructieve dingen/situaties te doen c.q. op te zoeken, dingen waarvan ze onrust, ongezondheid en onheil veroorzaken!
Zou het toch een soort defensiemechanisme zijn...?
Soms verplettert hij me een beetje met zijn smart.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 23:05 schreef Gajus het volgende:
Heeft het spreekwoord "gedeelde smart is halve smart" werkelijk betekenis in jullie relatie?
Daar kun je je nog wel eens in vergissen. Je doet zo hard je best er niet aan te denken, ooit zul je er toch aan moeten geloven.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 23:14 schreef Nadine26 het volgende:
Die klap heb je alvast te pakken, die komt niet nog een keer.
Niets mis met zijn goed bedoelde adviezen. Maar is het jouw beslissing om zijn adviezen te accepteren of te verwerpen. Vervolgens is het zijn beslissing om jouw eigenzinnigheid te accepteren of te verwerpen.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 22:54 schreef Nadine26 het volgende:
Waarom... enzovoort.
Ja eh... dat bepaal ik allemaal zelf wel!
Met het risico dat wij binnenkort Nadine36 mogen begroeten.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 23:14 schreef Nadine26 het volgende:
Nou, ik leef sowieso op adrenaline en verder niks. Dat kan je toch langer volhouden dan ik altijd dacht.
Ok, jouw verweer nuanceert het een en ander een beetje, ik had bijv. het idee dat jullie al wel een "relatie met beloften" hadden, blijkbaar niet goed genoeg gelezen, my bad.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 22:26 schreef Nadine26 het volgende:
Misschien, maar zo'n enorm veilige haven is hij nooit geweest; daarvoor was het allemaal een beetje te vaag & te 'los', zeg maar.
IJzersterk ja, dat dan weer wel.quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 14:15 schreef Nadine26 het volgende:
Vooral het subtiele gebruik van het woordje 'we' was ijzersterk te noemen. Ze weet wel wat ze doet, het poëziemeisje. Ze gedraagt zich dan wel als een zweverig probleemgevalletje dat alleen op de been blijft dankzij de schreeuwende poëzie die ze componeert, maar pas op. Met één klein en welgemikt woordje eist ze haar territorium op.
Wat: ? Heb ik het verkeerd aangepakt? Me laten meeslepen? Niet goed nagedacht over de consequenties?quote:Op zondag 9 oktober 2005 15:40 schreef dvr het volgende:
Volgens de 'luizenmoeder', die er trouwens uitzag alsof ze niet opkeek van een luis meer of minder op haar hoofd (en om die reden zal ze dan ook wel 'luizenmoeder' zijn geworden... ik bedoel: luizenmoeder - de meeste mensen gaan liever gewoon dood), volgens haar was een luizenbesmettinkje de normaalste zaak van de wereld; het schijnt vandaag de dag zo'n beetje op alle Amsterdamse scholen te heersen. Zegt zíj, tenminste. Maar ja, ze moet natuurlijk íets zeggen. (Ik geloof er niks van ).quote:... zocht mijn moeder routineus (want vroeger kwam dit inderdaad vaker voor) mijn hoofd af.
quote:Voel ik daar achter mijn oor iets kriebelen?? Aaaaaaaah!
Hier heb ik eens rustig een paar nachtjes over geslapen. Mooi! Maar ook, heb ik de indruk, wel gruwelijk - die laatste regels. (Waar gaat het nou over? Ik ben niet zo'n poëziekenner , dat had je waarschijnlijk al begrepen.)quote:Op vrijdag 7 oktober 2005 15:33 schreef De-oneven-2 het volgende:
nog één maal
tuimelt de nacht langs de ogen
en tuimelen ogen langs de nacht
er wordt een val gebroken
en vanaf het dak
valt niets meer
Daar zat Thijs in afwachting van Nadine, met zijn DomPerignon-champagne & Beluga-kaviaar, met zijn libido van hier tot Tokyo in afwachting van een spetterende partij verzoeningssex. Maar Nadine was haar rendez-vous met Thijs natuurlijk vergeten. En Thijs had natuurlijk alle begrip voor Nadine's omissie. Nou ja ... niet helemaal ... wat? ... helemaal niet!quote:Op zondag 9 oktober 2005 14:22 schreef Nadine26 het volgende:
De afspraak met Thijs ben ik natuurlijk vergeten. Door het zoenen. Dat krijg je ervan. We zouden die avond iets gaan drinken, Thijs & ik, we zouden eindelijk weer eens een avond samen doorbrengen, met z'n tweeën, dus zonder het poëziemeisje, maar het is er niet van gekomen.
Het zou over zelfmoord kunnen gaan...quote:Op zondag 9 oktober 2005 21:29 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Hier heb ik eens rustig een paar nachtjes over geslapen. Mooi! Maar ook, heb ik de indruk, wel gruwelijk - die laatste regels. (Waar gaat het nou over? Ik ben niet zo'n poëziekenner , dat had je waarschijnlijk al begrepen.)
Ik zou toch zeggen: zelfmoord...?
Helemaal niet, inderdaad.quote:Op zondag 9 oktober 2005 22:33 schreef Gajus het volgende:
Daar zat Thijs in afwachting van Nadine, met zijn DomPerignon-champagne & Beluga-kaviaar, met zijn libido van hier tot Tokyo in afwachting van een spetterende partij verzoeningssex. Maar Nadine was haar rendez-vous met Thijs natuurlijk vergeten. En Thijs had natuurlijk alle begrip voor Nadine's omissie. Nou ja ... niet helemaal ... wat? ... helemaal niet!
Zij houdt vast niet van champagne. Zij neemt liever een kopje vliesbesthee en een zonnebloempittenkoekje.quote:natuurlijk was Poëziemeisje op afroep beschikbaar en volgaarne bereid de geneugten met Thijs te delen
Het gedicht zegt volgens mij dat het einde wel goed is, maar ook hard ('tuimelen' is zacht & onschuldig, maar de laatste zin... die is keihard.)quote:Op zondag 9 oktober 2005 23:08 schreef De-oneven-2 het volgende:
Het zou over zelfmoord kunnen gaan...
De allerlaatste zelfmoord, dan? Dat is dan best positief, eigenlijk..
En een einde kan ook heel mooi zijn, natuurlijk...
Aan al het goede komt een einde is ook een hele rare uitspraak...
Aan alles komt een einde. Daarbij; wie zegt mij dat het einde niet goed is?
Precies. Je bent een hopeloos geval, Nadine. Ik had eigenlijk willen suggereren dat je je maar snel door Daniël moet laten nemen(*), want daar blijf je toch op vlassen en welbeschouwd kun je dan Thijs zijn poëtische escapade ook niet meer kwalijk nemen. Maar ik hield het maar bij ' ' want zo'n stap zou toch alleen maar tot verdere verwikkelingen en complicaties leiden.quote:Op zondag 9 oktober 2005 18:43 schreef Nadine26 het volgende:
Wat: ? Heb ik het verkeerd aangepakt? Me laten meeslepen? Niet goed nagedacht over de consequenties?
Ja - driewerf ja.
Pygmalion evenmin ... in den beginne.quote:Op maandag 10 oktober 2005 00:50 schreef Nadine26 het volgende:
... Zij houdt vast niet van champagne. ...
Weinig.quote:Op maandag 10 oktober 2005 00:21 schreef Xennia het volgende:
Besteedt die Daniel eigenlijk wel eens tijd aan zijn kinderen?
Nou, vooruit...quote:Op maandag 10 oktober 2005 00:58 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Het gedicht zegt volgens mij dat het einde wel goed is, maar ook hard ('tuimelen' is zacht & onschuldig, maar de laatste zin... die is keihard.)
Je neemt Thijs de woorden uit zijn mond Letterlijkquote:Je bent een hopeloos geval, Nadine.
Allebei, dat is het beste.quote:Hoe ga je het nu met Thijs aanpakken? Het lijkt me dat je toch niet veel langer kunt wachten met het uitspelen van de 'ik weet wat je uitgevreten hebt'-kaart. Ga je boos of verdrietig zijn?
Ik heb heel snel mijn kleren rechtgetrokken en ben als een gek gaan fietsen, want ik had afgesproken met Th., die al zes berichtjes had achtergelaten op mijn mobiel. Daniël vroeg met wie ik een afspraak had, en daarop heb ik geantwoord: "Met een vriend." Dat was feitelijk juist, aangezien Th. op dit moment niet 'mijn' vriend is, maar mijn ex-vriend die zich verdiept in alle facetten van de Duitse poëzie - en één van die facetten is het poëziemeisje zonder kleren, zo stel ik me dat tenminste voor.quote:Op maandag 10 oktober 2005 01:30 schreef R_ON het volgende:
Ik vraag me af wat er na die zoenscene is gebeurd?!
Een boekje met Duitse poezie cadeau doen vind je geen optie?quote:Op maandag 10 oktober 2005 01:36 schreef Nadine26 het volgende:
Hij moet wel een goed verhaal hebben, vind je niet?
Ja, dat vind ik zeker wel een optie. Maar jouw eerdere suggestie - Anna Enquist - is misschien nóg beter; ken jij Arie Storm? In één van zijn boeken analyseert hij de theelepelvrouwtjespoëzie van Anna Enquist op meesterlijke wijze, en ik weet toevallig dat Th. dat boek van Arie Storm ook heeft gelezen.quote:Op maandag 10 oktober 2005 01:47 schreef R_ON het volgende:
Een boekje met Duitse poezie cadeau doen vind je geen optie?
met een kaartje:
Als je hier geil van wordt, kan ik je dat ook nog wel geven. X Nadine.
Arie Storm ken ik niet, maar ik ben erg benieuwd hoe dat uit gaat pakken.quote:Op maandag 10 oktober 2005 01:55 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ja, dat vind ik zeker wel een optie. Maar jouw eerdere suggestie - Anna Enquist - is misschien nóg beter; ken jij Arie Storm? In één van zijn boeken analyseert hij de theelepelvrouwtjespoëzie van Anna Enquist op meesterlijke wijze, en ik weet toevallig dat Th. dat boek van Arie Storm ook heeft gelezen.
Ik zal morgen eens een mooi bundeltje uitzoeken (Soldatenliederen of zo). Het lijkt me wel een subtiele hint. Ik zal hem een gedicht voorlezen en dan met hele mistige ogen zeggen: "Mooi hè, die rijmwoorden...?"
Ah, leuk voor die kinderen dat ze slechts een statussymbool zijnquote:Op maandag 10 oktober 2005 01:27 schreef Nadine26 het volgende:
Nou moet ik wel zeggen dat er op de school van de tweeling bijna uitsluitend au pairs & oppassen op het plein staan te wachten (één Fillippijnse au pair draagt zelfs een zwarte jurk met een wit schort!), dus het is voor die kinderen vrij normaal.
Dank je wel, Gajus.quote:Op maandag 10 oktober 2005 02:22 schreef Gajus het volgende:
Arie Storm over Anna Enquist en haar roman De thuiskomst:
Voor de volledige recensie: http://www.parool.nl/boeken/2005/recensies/050405-enquist.html
Foutquote:Op maandag 10 oktober 2005 10:18 schreef Nadine26 het volgende:
Tweede kenmerk: Maak van je hoofdpersonen slachtoffers. Of vrouwen (soms kun je je een klein experiment permitteren, dan kies je als hoofdpersoon een man) nu wel of niet iets in hun mars hebben, zorg er altijd voor dat ze voortdurend hele erge dingen overkomen waar ze zelf volstrekt niets aan kunnen doen. (...)
Eén ding vraag ik me hier wel af: de constructie "dat ze voortdurend hele erge dingen overkomen" is wel lelijk, toch? Of gewoon fout? Kan het me eigenlijk niet voorstellen, omdat Arie Storm zo'n taalpurist is, echt een hele nauwkeurige schrijver. Maar ik vind het wel lelijk.
Ter aanvulling van mijn boekenlijstje voor de komende herfstvakantie.quote:Nou ja, ik kan wel blijven citeren. Echt een goed boek trouwens: 'De ongeborene'. Arie Storm is een betrekkelijk onbekende schrijver, raar genoeg, want hij heeft een hele mooie, simpele en trefzekere schrijfstijl. Een zogenaamde 'writers-writer', denk ik.
This summer, while watching a documentary about the Amish, I learned about Rumspringa. This word, literally translated “running around,” denotes a period of time between a teenager’s coming of age and their willful agreement to join the church. During this time, kids are allowed to experience the world of “the English” (that’s us, by the way.) They own cars, wear jeans, flirt with alcohol, smoking, drugs and the opposite sex. At the end of this time, they either commit to or abandon the church of their parents, the friends of their childhood and the familiar and simple life of the Amish. Aside from the decidedly un-Reformed notion that church membership is the decision of consenting adults, I found the idea fascinating.quote:Op maandag 10 oktober 2005 12:33 schreef Nadine26 het volgende:
Wij zijn in opstand gekomen, Thijs en ik. ...
Sterker: Ondervindend voorwerp (een bijzonder soort meewerkend voorwerp waar je geen aan/voor voor kunt zetten), en daarom moet het strict genomen 'hun' zijn, al vind ik 'hen' zelf mooier. Verder is 'hele' fout; dat moet 'heel' zijn. Het was dus nog erger dan jullie al veronderstelden. Gek dat een literatuurcriticus zelf zo'n gedrocht produceert!quote:Op maandag 10 oktober 2005 20:49 schreef Gajus het volgende:
Fout
De zin behoort te luiden "dat hen voortdurend hele erge dingen overkomen". Immers, het betreft een lijdend voorwerp.
Met dvr moet je oppassen hoor: je krijgt er zelfs mail over als je iets schrijft wat (dat?) niet klopt.quote:Op dinsdag 11 oktober 2005 00:16 schreef dvr het volgende:
[..]
Sterker: Ondervindend voorwerp (een bijzonder soort meewerkend voorwerp waar je geen aan/voor voor kunt zetten), en daarom moet het strict genomen 'hun' zijn, al vind ik 'hen' zelf mooier. Verder is 'hele' fout; dat moet 'heel' zijn. Het was dus nog erger dan jullie al veronderstelden. Gek dat een literatuurcriticus zelf zo'n gedrocht produceert!
Juist omdat ik het voorzetsel 'aan/voor' niet kon plaatsen, concludeerde ik géén meewerkend dus lijdend voorwerp, onwetend van het bestaan van het ondervindend voorwerp.quote:Op dinsdag 11 oktober 2005 00:16 schreef dvr het volgende:
Sterker: Ondervindend voorwerp (een bijzonder soort meewerkend voorwerp waar je geen aan/voor voor kunt zetten), en daarom moet het strict genomen 'hun' zijn, al vind ik 'hen' zelf mooier.
Hahaha! Ik wilde je alleen besparen dat anders iemand je in het forum op de fout in je sig zou wijzen. Maak er anders gewoon "een laatste stoot onder de gordel" van?quote:Op dinsdag 11 oktober 2005 00:22 schreef R_ON het volgende:
Met dvr moet je oppassen hoor: je krijgt er zelfs mail over als je iets schrijft wat (dat?) niet klopt.
Ja, ik ben er wel erg blij mee hoor dat je me erop gewezen hebt. Het ziet er niet uit een fout in je sig.quote:Op dinsdag 11 oktober 2005 02:29 schreef dvr het volgende:
[..]
Hahaha! Ik wilde je alleen besparen dat anders iemand je in het forum op de fout in je sig zou wijzen. Maak er anders gewoon "een laatste stoot onder de gordel" van?
Een heel gedoe.quote:Op dinsdag 11 oktober 2005 04:51 schreef cioran63 het volgende:
Ik bedoel eigenlijk de liefde. Wat een gedoe dat toch maar steeds blijft.
Het slechte nieuws is dat de bewuste au pair een jaartje of vijftig is (en een kilootje of honderd). Maar: deze dresscode kán een trend worden, ook onder andere Fillippijnse au pairs.quote:Op maandag 10 oktober 2005 20:02 schreef cioran63 het volgende:
De Fillippijnse au pair met zwarte jurk en wit schort heeft me de hele dag al niet losgelaten. Bij ons op school heb ik dergelijke au pairs nog niet gesignaleerd, maar het zou me niks verbazen als ze binnenkort hun intrede deden.
[cliffhanger ondertiteling]quote:Op woensdag 12 oktober 2005 12:00 schreef Nadine26 het volgende:
- wordt vervolgd -
... zoals bezongen door Chuck Berry in 1964.quote:Op woensdag 12 oktober 2005 12:00 schreef Nadine26 het volgende:
... Hij sprak mijn naam uit als 'Needien', op z'n Amerikaans. ...
Later die nacht, veel later, hadden we toch nog een serieus gesprek. Thijs en ik zaten bij hem thuis in bad. Hij bewoont een appartement met balkenplafonds en een open haard en een ongelooflijke badkamer die hij de 'hoerenkeet' noemt omdat de ruimte helemaal is opgetrokken uit roze marmer. Een hotel is er niks bij; zelfs de zeepbakjes zijn van roze marmer, en dankzij de moeder van Thijs die zich altijd met alles bemoeit, liggen er ook gastenzeepjes en bijpassende roze handdoeken.quote:Op woensdag 12 oktober 2005 15:57 schreef Gajus het volgende:
[cliffhanger ondertiteling]
Is de grote verzoening tussen Thijs en Nadine nabij?
Of heeft Hanneke nog een 'blije' verrassing in petto?
[/cliffhanger ondertiteling]
Welk een tergend voorspel !
Ik zou dit liedje wel eens willen horen; ik ga ernaar op zoek.quote:Op woensdag 12 oktober 2005 23:27 schreef Gajus het volgende:
[..]
... zoals bezongen door Chuck Berry in 1964.
Nadine
Wat dacht jij van 'mentale paaldanseres' ?quote:Op woensdag 12 oktober 2005 23:46 schreef Nadine26 het volgende:
Dat ik er 's nachts een tweede leven op nahoud als paaldanseres of zo? ...
Zo blijft het heel lang smakelijk.quote:Zo simpel. Zo gaat het elke keer. Eens in de zoveel tijd.
Nou ja, ik weet het ook niet, het gaat ook niet zozeer om de omschrijving an sich maar om de toon waarop het een en ander wordt overgedragen, dat vleugje vermeende morele superioriteit wat ik meen te bespeuren... Maar maybe that's just me, nevermind. .quote:Op donderdag 13 oktober 2005 03:05 schreef R_ON het volgende:
Ik vond Thijs juist erg complimenteus in dit stuk richting Nadine. Als ik zo omschreven werd zou ik dat beslist niet als onprettig ervaren.
Eh... ja, het is ook precies de reden waarom het geregeld mis gaat. Dat vaderlijke gedrag, daar kan ik slecht tegen. En hij wordt weer pisnijdig als ik hem 'papa' noem. Dus zo draaien we steeds in een kringetje rond. Maar het is wel zo dat die 'verschillen' uiteindelijk ook aantrekkelijk zijn - dat zoeken we niet voor niks op bij elkaar, ik bedoel: hij verwijt mij misschien wel vanalles, maar hij vergeeft me ook heel makkelijk. En andersom heb ik het gevoel dat zijn 'vaderlijke gedrag' meer voortkomt uit bezorgdheid & betrokkenheid, dan uit woede of onbegrip. Maar het is wel een beetje ingewikkeld, ja.quote:Wat vind je zelf hier nou van? Thijs heeft allerlei nogal denigrerende meningen over je waar niet aan getornd kan worden en komt vervelend paternalistisch over, deze indruk ontstaat bij mij althans. Vind je dat niet ontzettend irritant?
Ja, ja, ik denk het eigenlijk wel. Raar.quote:Of geniet je juist (ook) van de aandacht voor je die hij ermee laat blijken, en misschien van het idee dat hij je kan 'leiden'? (linkje met je verlangen naar de persoon die D. is?)
Grappig, dat jij het heel anders interpreteert dan Kees. Ja, dat vind ik echt grappig. En ik denk ook dat jij bedoelt - dat suggereert Kees hierboven trouwens ook wel - dat het op zichzelf ook vleiend is als iemand zich echt in je verdiept. Wat je ook van Th. kunt zeggen, níet dat hij geen moeite doet om me te begrijpen. Bij hem gaat dat 'begrijpen' alleen automatisch gepaard met 'helpen', en dáár zit wat mij betreft het probleem.quote:Op donderdag 13 oktober 2005 03:05 schreef R_ON het volgende:
Ik vond Thijs juist erg complimenteus in dit stuk richting Nadine. Als ik zo omschreven werd zou ik dat beslist niet als onprettig ervaren.
Als het een beetje goed betaalt, ben ik er wel voor te porren!quote:Wat dacht jij van 'mentale paaldanseres' ?
blijkbaar behoeft mijn kwalificatie een toelichtingquote:Op donderdag 13 oktober 2005 11:44 schreef Nadine26 het volgende:
Als het een beetje goed betaalt, ben ik er wel voor te porren!
Ik vind het wel een compliment, 'mentale paaldanseres' - ik zal kijken of ik het kan laten opnemen in mijn paspoort!quote:Op donderdag 13 oktober 2005 18:05 schreef Gajus het volgende:
blijkbaar behoeft mijn kwalificatie een toelichting
Tegen Thijs heb jij gesuggereerd dat jij een tweede leven als paaldanseres leidt.
Jouw dagboeklezers weten dat jij een tweede leven als - bij tijd en wijle erotisch - prozaïste leidt.
Door beide bezigheden te combineren kwam ik uit op "mentale paaldanseres".
overigens, jouw verdiensten als "mentale paaldanseres" zijn onbetaalbaar
Echt heel mooi, ditquote:Op donderdag 13 oktober 2005 19:10 schreef Vivi het volgende:
Vrij wil ik zijn en onoprecht
Zonder geloof of plicht of plaats
Zelfs de liefde wil ik niet; die hecht
Heb mij niet lief, dat is wat ik haat
Wanneer ik zing wat ik niet lieg
Als ik om wat gebeurde ween
Is dit omdat gevoel vervliegt
En ik mijzelf te zijn
Niet meen.
Is dat niet een hele bekende dichter, Pessoa? (Ik bedoel één van de bekendste & beroemdste & meest gelauwerde dichters ter wereld, zeg maar?)quote:Op donderdag 13 oktober 2005 22:41 schreef Vivi het volgende:
Het is van een Portugese dichter, Fernando Pessoa
Ik las het voor het eerst een jaar of 4 geleden, en het raakte iets in me, een soort herkenning die ik weg probeer te stoppen, een donker en geheim stukje "ik" zo je wilt
Ik moet er nog vaak aan denken, vooral de laatste tijd.
Misschien zit het antwoord in de nog ontbrekende 3e strofe van Pessoa's gedicht:quote:Wat je ook van Th. kunt zeggen, níet dat hij geen moeite doet om me te begrijpen. Bij hem gaat dat 'begrijpen' alleen automatisch gepaard met 'helpen', en dáár zit wat mij betreft het probleem.
Begrijpen: prima.
Helpen: heb ik een probleem dan...?
quote:Misschien zit het antwoord in de nog ontbrekende 3e strofe van Pessoa's gedicht:
Wat mij vooral aan dit topic gekluisterd houdt is de overeenkomst tussen de band die jij met Thijs hebt, en de band die ikzelf ooit met een ex had. Zij durfde zich ook niet te laten kennen en kon daardoor ook niet oprecht zijn - haar behoefte aan geborgenheid en begrip moest steeds om voorrang strijden met de behoefte om maar 'vrij' te zijn en iedere confrontatie met zichzelf te vermijden door lol te maken. Maar het was wel het soort vrijheid dat Pessoa hier beschreef; onoprecht, onthecht, eenzaam, dolend.
Ik vraag me af hoe andere mensen, die wél met emoties kunnen omgaan, dat eigenlijk doen. Het staat zo ver van me af. Ik vind het altijd een beetje beschamend, hele emotionele mensen die meteen de stop eruit trekken en reutelend leeglopen. Ik vind dat je daar andere mensen niet mee lastig mag vallen; het is een vorm van emotionele indimidatie. Onder vriendinnen is het ook vaak een ruilbeurs: ik vertel jou iets héél ergs, en dan krijg ik in ruil iets nóg ergers terug (met een pistool op je borst). Ik vind het ook onoprecht, omdat het me doet denken aan televisieshows. En kitsch: het zijn vaak Blokker-emoties, ik bedoel rip-off gevoelens: namaak, nep, gejat, voor een koopje te halen bij het Blokkerfiliaal op de hoek ("Spaart u dukaten?").quote:Je omschrijft het milieu van je ouders en dat van Daniël als dat van mensen die ook iedere confrontatie met zichzelf en hun kwetsuren vermijden, bv. door er alcohol, cynische grappen en materiële genoegens tegenaan te gooien.
Ik doe inderdaad dingen waar ik later spijt van krijg - dat besef ik, maar misschien is dat mijn manier van 'omgaan met emoties'. Niet zo handig, nee. Ik voel wel een heleboel, en dat is waarschijnlijk de achterliggende gedachte: íets voelen, maakt niet uit wat, is altijd beter dan niets voelen. Ik ben heel bang om gevoelloos te zijn, omdat mijn vader dat is: emotieloos, en - zoals mijn moeder hem noemt - een Januskop.quote:En anderzijds is er Thijs, die die confrontatie juist opzoekt en zichzelf en jou beter wil leren kennen. Ik denk dat daar de zinnige gedachte achter zit dat een relatie pas meerwaarde heeft als je, door te willen kennen en door gekend te willen worden, een vertrouwensband smeedt waarin een rust en zekerheid ontstaan die een veel diepere vrijheid bieden, namelijk die om jezelf te kunnen zijn en daarbij jezelf geaccepteerd te weten, zonder nog weg te hoeven lopen voor problemen, zonder te hoeven liegen, of naar afleidingen te hoeven vluchten waar je later spijt van krijgt.
Misschien is het gewoon het verkeerde moment. Ik wil graag zo'n band aangaan, ik wil graag een ander soort huwelijk dan mijn ouders (of die van Thijs) hadden, want uiteindelijk geldt voor die huwelijken ook wat Pessoa schrijft: onoprecht, dolend, eenzaam, onthecht. En dan ben je nota bene met z'n tweeën. Maar ik heb er nu het geduld en de aandacht niet voor; ik leid een jachtig leven en zo voel ik me ook: opgejaagd.quote:Maar er zijn er twéé nodig om zo'n band te smeden, en wat jij opvat als paternalistische pogingen van Thijs om 'jou te helpen', lijken mij gewoon pogingen die even zelfzuchtig als goedbedoeld zijn, namelijk om met jou zo'n band aan te gaan.
Ja, voor een anoniem publiek, dat is wel eigenaardig. Misschien is het wel gestoord. Omdat ik er mensen - weliswaar anonieme mensen - mee lastig val, en dat hoort niet, dat dóe je niet, dat is (om mezelf te citeren) een vorm van emotionele intimidatie. Ik schaam me er eigenlijk dood voor. Maar het is blijkbaar sterker dan mezelf . (En het scheelt een hoop psychiaterkosten, laat ik het dan maar positief proberen te zien).quote:Ik hoop dat hij je zover krijgt. Omdat je hier ten overstaan van een anoniem publiek al het een en ander hebt losgelaten heb ik er wel vertrouwen in.
Dank je, Ron.quote:Op zaterdag 15 oktober 2005 15:32 schreef R_ON het volgende:
Met jou is n i e t s aan de hand, Nadine.
Die het beweren, geloof ze niet.
Hoezo lastig vallen, hoezo emotionele intimidatie?quote:Op zaterdag 15 oktober 2005 15:12 schreef Nadine26 het volgende:
Ja, voor een anoniem publiek, dat is wel eigenaardig. Misschien is het wel gestoord. Omdat ik er mensen - weliswaar anonieme mensen - mee lastig val, en dat hoort niet, dat dóe je niet, dat is (om mezelf te citeren) een vorm van emotionele intimidatie. Ik schaam me er eigenlijk dood voor. Maar het is blijkbaar sterker dan mezelf . (En het scheelt een hoop psychiaterkosten, laat ik het dan maar positief proberen te zien).
Ik dacht erover om nu heel koket een bloos-smiley te plaatsen.quote:Op zaterdag 15 oktober 2005 20:36 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Dank je, Ron.
Is er tenminste íemand die het begrijpt...
Ik las net je topic over cynisme; daar stonden ook een aantal opmerkingen van jou die bij mij wel doel troffen
Oh my god!quote:Ik heb jou in korte tijd zien evolueren van loops dolend teefje....
Dat klinkt al beter!quote:... tot ontluikend filosofe.
Veel plezier daar!quote:De komende tijd vertoef ik in rustieke oorden waar internet en andere moderniteiten nog niet ontdekt zijn. Ik zal je (topic) missen, maar verheug mij reeds op het weerzien bij terugkeer. Keep the right spirit!
Ik heb het idee dat je veel te veel de nadruk legt op het toetsen hoe anderen jouw uiten van emoties beleven, daarbij jezelf vergetend. Naar mijn bescheiden mening moeten jouw emoties en het directe verlangen ze al dan niet te uiten, in wat voor vorm dan ook, maatgevend voor jou zijn. Pas daarna kun je kijken hoe dat bij anderen overkomt en nagaan in welke situaties welke uiting 'gepast' is. Natuurlijk is het een balans, ergens tussen Trees en je vader in om het zo maar eens te zeggen.quote:Ja, voor een anoniem publiek, dat is wel eigenaardig. Misschien is het wel gestoord. Omdat ik er mensen - weliswaar anonieme mensen - mee lastig val, en dat hoort niet, dat dóe je niet, dat is (om mezelf te citeren) een vorm van emotionele intimidatie. Ik schaam me er eigenlijk dood voor. Maar het is blijkbaar sterker dan mezelf . (En het scheelt een hoop psychiaterkosten, laat ik het dan maar positief proberen te zien).
We hebben nu vrijwel geen contact. Het is nog niet zo lang geleden kapotgegaan (overigens ook om andere redenen) en ik ben nog aan het bekomen van de 'emotional rollercoaster' die daar aan vooraf ging. Het is niet zo dat ik de moed had opgegeven, dat heeft zíj eerder gedaan, maar ik was wel aan het eind van mijn latijn. Het is zwaar om een diepe liefde te voelen voor iemand die enerzijds die band bevestigt, maar anderzijds weinig van zichzelf laat zien en in leugens en gedragingen blijft vluchten die die band volledig ontkennen. Ik weet niet hoe het nu met haar is. Dat zal ze zelf misschien ook niet weten als ze haar emoties nog steeds zo uit de weg gaat. Toen ze het uitmaakte vond ze dat ze al beter in haar vel zat. Ik hoop dat dat echt zo is, maar ik vrees eigenlijk dat ze hooguit 'goed functioneert', haar zorgen opzij weet te zetten, maar dat die haar weer zullen bekruipen zodra ze geen afleiding meer heeft.quote:Op zaterdag 15 oktober 2005 15:12 schreef Nadine26 het volgende:
Met jou & je ex-vriendin is het dus geen succes geworden. Hoe is het nu met haar? En jij, waarom heb jij toen de moed opgegeven? Was ze reddeloos verloren?
Ja, maar zo hoeft het helemaal niet, behalve misschien als je echt even overweldigd bent door verdriet. Je kunt ook veel pijn oplossen of zelfs vermijden door er gewoon over na te denken en het te gaan begrijpen, bijvoorbeeld door er over te schrijven of te praten. De uitdrukking 'iets een plaatsje geven' verdient geen schoonheidsprijs maar hij klopt wel.. ik zie dat zelfs bijna letterlijk zo: als er iets gebeurt dat raakt aan je basiszekerheden, bv. het verlies van een naaste, dan moeten je hersenen ineens heel veel informatie die daaraan gerelateerd is gaan herschikken om zich aan te passen aan je nieuwe realiteit. Tot die tijd voel je je uit het lood geslagen. Toen ik bv. mijn geliefde net kwijt was associeerde ik alles nog met haar - want wat ik ook deed, waarnam of droomde, het waren allemaal dingen die ik voorheen met haar deed. Langzaam aan wordt dat losgekoppeld en kom ik weer tot mezelf.quote:Ik vraag me af hoe andere mensen, die wél met emoties kunnen omgaan, dat eigenlijk doen. Het staat zo ver van me af. Ik vind het altijd een beetje beschamend, hele emotionele mensen die meteen de stop eruit trekken en reutelend leeglopen.
Ja, met gevoelens en gevoeligheden moet je zorgvuldig en oprecht omgaan, en ik zou ze ook bewaren voor mensen die dat net zo doen. Maar als je dan zo iemand tegenkomt en een goede band wilt aangaan, of je ei kwijtmoet, dan zou het zonde zijn als je in die muur geen raampje openzet. Je hoeft echt niet meteen de poort open te gooien en de slotgracht vol te janken.quote:Zoals ik het zie, zijn bepaalde emoties (angsten, onzekerheden enzovoort) te belangrijk om zo te grabbel te gooien voor Jan & Alleman.
Die vraag is terecht want ze zou beter moeten weten dan jou daarmee te belasten. Maar anderzijds wordt hiermee voor jou de drempel geslecht om zonodig ook eens bij haar terecht te kunnen. Steun komt soms uit onverwachte hoek (Andre Hazes?).quote:Nu mijn moeder ziek is, krijg ik vaak telefoontjes van haar vriendin Trees
[..]
Wat voegt het toe?
Waarom, waarom?
Dat geloof ik meteen want uit je schrijven blijkt een enorm vermogen om jezelf en anderen te observeren en te doorzien. Ieder signaaltje pik je op. Het lijkt alleen alsof je daarna niet goed weet wat je ermee aanmoet.quote:Ik voel wel een heleboel, en dat is waarschijnlijk de achterliggende gedachte: íets voelen, maakt niet uit wat, is altijd beter dan niets voelen.
Ja, lijkt me ook. Thijs ging in therapie omdat hij daar nu behoefte aan had. Als jij zo'n behoefte niet voelt moet je ook zeker niet gaan graven - je hebt al genoeg aan je hoofd. Dat is geen tekortkoming maar een begrijpelijke omstandigheid!quote:Misschien is het gewoon het verkeerde moment.
Er is iemand die volgens mij een gat in de lucht zou springen als je het bovenstaande aan hem zou durven zeggen. Hij heeft nu waarschijnlijk geen flauw idee waar hij met je aan toe is.quote:Ik wil graag zo'n band aangaan, ik wil graag een ander soort huwelijk dan mijn ouders (of die van Thijs) hadden, want uiteindelijk geldt voor die huwelijken ook wat Pessoa schrijft: onoprecht, dolend, eenzaam, onthecht. En dan ben je nota bene met z'n tweeën.
Ik vind het wel genant om me zo met het leven van een verder volslagen onbekende te bemoeien, maar ik geloof dat ik je verhaal wel als een uitnodiging daartoe mag opvatten. Toch? Het lijkt me niet zo moeilijk om een beetje orde en rust in je leven aan te brengen en de regie weer in handen te krijgen. Je moet het zelf beoordelen, maar het lijkt me dat als je over je schroom heenstapt en je band met Th. zo aanhaalt en verdiept dat hij er voor je zal zijn en dat het gedoe met PM ophoudt, je op dat front alvast een hoop rust kunt winnen. Als je daarnaast je verplichtingen (oppaswerk, studie etc) op een beetje zakelijke manier nakomt, zonder gedonder, kun je je resterende tijd en aandacht richten op de vraag hoe je het beste met de situatie rond je moeder om kunt gaan. Dat zal al moeilijk genoeg zijn zonder al die afleidingen.quote:Maar ik heb er nu het geduld en de aandacht niet voor; ik leid een jachtig leven en zo voel ik me ook: opgejaagd.
Die schaamte is volkomen misplaatst. Je geeft je lezers meer dan je denkt. Je verhaal is door je prachtige taal, humor en observaties heel onderhoudend maar zet desondanks tot nadenken en medeleven aan. Dat is verdomd knap en je moed wordt bewonderd.quote:Omdat ik er mensen - weliswaar anonieme mensen - mee lastig val, en dat hoort niet, dat dóe je niet, dat is (om mezelf te citeren) een vorm van emotionele intimidatie. Ik schaam me er eigenlijk dood voor.
Het was geen geplande ontmoeting; Th. besloot op het laatste moment opeens mee te gaan, maar ik vond het stiekem wel leuk, ja! Spannend! Het was typisch zo'n ontmoeting waarvan ik bij voorbaat al wist dat:quote:Vond je het stiekum ook niet een beetje interessant en leuk om "jouw" twee mannen elkaar te zien leren kennen? Kon je niet wat jaloezie en opspelend testosteron opmerken rondom D.'s "Zo, dus dat is je vriendje?" en Thijs' "uitslover"? .
quote:De onbeschaamde emotionele opdringerij van mensen als Trees dient naar mijn mening vaak als een soort van bestaansbevestiging, pure aandachttrekkerij die zich blijkbaar niet laat hinderen door een terughoudende en/of geirriteerde reactie van de aangesprokene.
Zo had ik het nog niet bekeken, maar dat zou best kunnen, ja.quote:In een aantal gevallen echter wordt deze reactie van de aangesprokene ook erg gevoed door de krampachtigheid waarmee zij zelf hun eigen emoties proberen te beheersen en zelfs de kop in te drukken. Zoals iemand die met een streng dieet bezig is zou reageren als er iemand recht in zijn gezicht een geurige hamburger naar binnen werkt.
Ik weet ook écht niet hoe het moet, 'emoties uiten'. Ik ben daar nu méér mee bezig dan op andere momenten in mijn leven, dat is logisch, het wordt nu ook van me verwacht. Maar ik kan het niet goed. Ik wéét niet wat ik voel. Als ik het wist, zou ik het wel uiten. Lijkt me. Nu hoor ik de godsganse dag van mensen: "Wat ben je toch sterk, je bent zó sterk!" En dan denk ik: zout op met je 'sterk', wat weet jij ervan?' Het voelt niet 'sterk'. Met 'sterk' heeft het allemaal geen reet te maken. Tenzij ze met 'sterk' bedoelen dat ik niet van een flat spring, dan heeft het er wél mee te maken, want dát doe ik niet, nee. Maar verder...?quote:Je lijkt en bent een ontwikkelde vrouw in een hoop opzichten, maar blijkbaar ben je niet zeker over het uiten van je emoties en ga je zelfs je eigen manier van daarmee omgaan toetsen aan logica en consistentie van je uitspraken hieromtrent.
Het fascineert me, dat is zo. Ik geloof niet dat het voortkomt uit een diepgewortelde, persoonlijke onzekerheid. Maar: het fascineert me. Ik wil het snappen. Ik wil begrijpen hoe het werkt. Ik wil weten wat mensen drijft, op het emotionele vlak. Waarom ze bepaalde dingen zeggen, of ze het menen, wat ze erbij voelen. Omdat ik dat allemaal totaal niet herken. En omdat ik een aanknopingspunt zoek, een strohalm - iets om me aan vast te klampen.quote:Ik heb het idee dat je veel te veel de nadruk legt op het toetsen hoe anderen jouw uiten van emoties beleven, daarbij jezelf vergetend.
Dat is ook hartverscheurend. Maar ik snap het wel; ik houd mezelf ook in als ik bij mijn moeder ben, uit een soort compassie - want ik kan me zo voorstellen dat het onverdraaglijk voor haar moet zijn om haar eigen kind voor haar ogen te zien verkruimelen van verdriet. Dat kan ik haar niet aandoen, vind ik. Maar het komt er dus op neer dat ik me - net als jouw vader - zelfs tegenover haar niet ten diepste durf te tonen. Misschien denkt jouw vader er ook zo over. Maar ja... daarmee is niet gezegd dat het goed is...quote:Ik heb een vader die een zeer emotioneel man is maar geen enkele manier kent om daarmee om te gaan. Af en toe heeft de vulkaan een uitbarsting, dat gebeurt dan op een vreemde manier. Hij laat een hele korte snik los, alsof de emotie zo hoog in z'n keel zit dat het gelijk een kotsreflex z'n weg naar buiten baant. Meteen daarna is het weer voorbij en heeft hij zichzelf weer 'onder controle'. En dat is voor mij als zoon hartverscheurend, hij durft zich blijkbaar zelfs tegenover degenen die het dichst bij hem staan niet ten diepste te tonen.
Hmmm... ja. Daar kan ik me goed in verplaatsen: "zodra ze geen afleiding meer heeft." Dat is bij mij hetzelfde. Soort zelf-opgelegde adhd. En maar gas geven, gas, gas! Ik merk ook dat ik sommige mensen zo'n beetje ongemerkt uit mijn leven schrap: geen zin in, dat eindeloze geouwehoer, saai - oh, dus je hebt nog steeds die baan... en je vriend, ook nog dezelfde jongen... en nu gaan jullie samenwonen...? Terwijl ik zit te luisteren maak ik vast een geestelijke notitie:quote:...maar ik vrees eigenlijk dat ze hooguit 'goed functioneert', haar zorgen opzij weet te zetten, maar dat die haar weer zullen bekruipen zodra ze geen afleiding meer heeft.
Dat doe ik allebei, schrijven & praten. Maar praten is minder interessant, omdat de meeste mensen bezig zijn met allerlei kwesties als 'Hoe moet ik hierbij kijken?' en 'Kan ik haar met goed fatsoen afkappen, of gaat dat te ver?' etc. Maar schrijven is voor mij een geweldige manier om in elk geval voor mezelf uit te maken wat ik van dingen vind. (Zoals Komrij zegt: "Ze is helemaal in haar knollentuin.") En niemand valt me in de rede! Ik geloof eigenlijk niet zo in de therapeutische waarde van schrijven, juist omdat niemand je in de rede valt, juist omdat je het zo uitstekend met jezelf eens kunt zijn, juist omdat je zonder enig tegengas tot de meest uitzinnige conclusies kunt komen - maar dat maakt allemaal niet uit. Want het maakt je hoofd leeg. En het lost ook, zoals jij zegt, pijn op. Als je heel pijnlijke ervaringen & belevenissen in een vorm giet, er een verhaal van maakt, heeft het een betekenis gekregen, al heeft die betekenis misschien niets te maken met de realiteit, dat maakt niet uit.quote:Je kunt ook veel pijn oplossen of zelfs vermijden door er gewoon over na te denken en het te gaan begrijpen, bijvoorbeeld door er over te schrijven of te praten.
Ik kan me goed voorstellen dat zo'n periode veel overeenkomsten heeft met een rouwproces om iemand die dood is. Vooral die dromen... die heb ik nú al steeds.quote:Toen ik bv. mijn geliefde net kwijt was associeerde ik alles nog met haar - want wat ik ook deed, waarnam of droomde, het waren allemaal dingen die ik voorheen met haar deed. Langzaam aan wordt dat losgekoppeld en kom ik weer tot mezelf.
Ik denk dat het 'de diepte ingaan' er gewoon niet echt in zit, met mij. Ik ben meer iemand die verhalen vertelt, dat vind ik leuk - en in die verhalen vertel ik een heleboel over mezelf en over wat me bezighoudt, maar: het moet wél een vorm van amusement blijven, als je snapt wat ik bedoel. Met het poëziemeisje gaat dat heel anders; ik heb het zelf aan den lijve mogen ondervinden. Ik kan er niet goed tegen als mensen zichzelf zo serieus nemen. Zo belangrijk ben je gewoon niet; dat is niemand. Maar het poëziemeisje, dat zichzelf bloedserieus neemt, slaagt er natuurlijk fantastisch in om ook anderen - Thijs, om te beginnen - het gevoel te geven dat ze meetellen, op een voetstuk staan, een uniek & fascinerend gevoelsleven hebben, binnenkort de Nobelprijs gaan winnen, enzovoort.quote:Toen je vriend met zijn therapie en levensvragen aankwam en daar over wilde praten, lachte je dat in eerste instantie weg en deed je alsof je het maar lastig gezeur vond. Ik neem aan dat je je er eigenlijk ongemakkelijk bij voelde omdat je dan ook over jezelf zou moeten praten, of omdat je je handen al vol hebt aan je eigen zorgen. Maar even later vond hij een luisterend oor (en meer) bij het poëziemens en werd je jaloers omdat hij niet met jou praatte.. Was het dan niet beter geweest als je remming meteen herkend had en de situatie wat adequater (ook voor hem) opgelost had?
Hij voelde zich wel afgewezen, een beetje, maar hij voelde zich volgens mij vooral aangetrokken tot iemand die niet alleen van harte bereid was haar ziel voor hem bloot te leggen, maar óók haar lichaam... of eigenlijk: vooral haar lichaam...quote:Je had misschien kunnen zeggen dat je er heel graag voor hem wil zijn en ook meer 'de diepte in' zou willen, maar dat je nu teveel andere zorgen aan je hoofd hebt om dat op een goede manier te kunnen doen. Dat is niet zo'n opgaaf en hij zou zich dan niet afgewezen hebben gevoeld.
Ja, dat heb ik gedaan. Toen we uit eten waren. Het vervelende is alleen dat hij het poëziemeisje wil blijven zien - als goede vrienden en zielsverwanten en poëzieliefhebbers en gesprekspartners en allerlei andere dingen die je niet in bed doet, maar intussen...quote:Met die zorg kun je nu al afrekenen door hem gewoon uit te spreken. Dat hoeft niet in een 'goed gesprek' (argh) maar kan desnoods met een piepstemmetje vanonder een dikke deken als je 's nachts eens tegen hem aan ligt.
Voor mij was Thijs degene die op dezelfde manier in het leven stond als ik - tot hij in therapie ging, tot hij het poëziemeisje ontmoette, tot hij tot de grote innerlijke metamorfose besloot. Daar komt bij dat hij door zijn 'vriendschap' met het poëziemeisje is veranderd, althans in mijn ogen, in iemand die ik niet blindelings kan vertrouwen. Dat heeft eigenlijk niet eens zo veel te maken met hun bedmarathons - sorry: poëziemarathons.quote:Ja, met gevoelens en gevoeligheden moet je zorgvuldig en oprecht omgaan, en ik zou ze ook bewaren voor mensen die dat net zo doen.
Vreemd genoeg lijken de zaken inmiddels eerder omgedraaid: Thijs heeft inmiddels een redelijk beeld van waar hij aan toe is met míj, maar ik begin een beetje het spoor bijster te raken met hém. Hij heeft net besloten zijn therapie-sessies op te voeren van één maal per week naar twee maal per week. Is dit goed nieuws..?quote:Er is iemand die volgens mij een gat in de lucht zou springen als je het bovenstaande aan hem zou durven zeggen. Hij heeft nu waarschijnlijk geen flauw idee waar hij met je aan toe is.
quote:Die schaamte is volkomen misplaatst. Je geeft je lezers meer dan je denkt.
Nee hoor, ik ben er blij mee & je steekt er nog wat van op ook!quote:met excuses aan de medelezers voor dit lange intermezzo
D.'s reactie is natuurlijk ook wel een beetje hoe een 'alfa male' zich dient te gedragen he .quote:Het was geen geplande ontmoeting; Th. besloot op het laatste moment opeens mee te gaan, maar ik vond het stiekem wel leuk, ja! Spannend! Het was typisch zo'n ontmoeting waarvan ik bij voorbaat al wist dat:
1) Thijs iets lulligs zou zeggen over D. (omdat hij wel voelt dat ik een beetje van hem onder de indruk ben), en
2) D. desinteresse zou veinzen voor het fenomeen 'vriendje', omdat - nou ja eh... - omdat ik me niet bepaald heb gedragen als iemand met een vriendje, dus dat is mijn schuld.
Maar we hebben hier o.a. gelezen over de passie die zich bij je ontwikkelde voor D. en je toch niet geheel van jaloezie ontdane reactie (:P) op het samenzijn van Thijs en PM om maar even snel twee dingen te noemen. Dat zijn toch emoties, gevoelens die zich aan je opdringen, of niet? Dus je ervaart ze wel, zou ik zeggen, maar herkent ze blijkbaar niet in de zin dat je ze niet kunt koppelen aan die geobserveerd bij anderen.quote:Het fascineert me, dat is zo. Ik geloof niet dat het voortkomt uit een diepgewortelde, persoonlijke onzekerheid. Maar: het fascineert me. Ik wil het snappen. Ik wil begrijpen hoe het werkt. Ik wil weten wat mensen drijft, op het emotionele vlak. Waarom ze bepaalde dingen zeggen, of ze het menen, wat ze erbij voelen. Omdat ik dat allemaal totaal niet herken. En omdat ik een aanknopingspunt zoek, een strohalm - iets om me aan vast te klampen.
De situatie met je moeder is natuurlijk een uitzonderlijke. En ik denk dat het een hele logische keuze is om in zo'n situatie jezelf groot te houden, jullie kunnen je aan elkaar optrekken als de ander een moeilijk moment heeft. Er is waarschijnlijk weinig mee gewonnen als de status quo doorbroken wordt. Waarschijnlijk, want de mogelijkheid bestaat nog altijd dat beiden de indruk hebben dat de ander zich het beste voelt bij de handhaving van die status quo en dat als oneigenlijk argument voor de handhaving gaat hanteren terwijl jullie beiden dus eigenlijk wel wat meer toenadering zouden willen. Dat zou jammer zijn en het is dan ter voorkoming hiervan prettig als je af en toe bij elkaar kunt aftasten hoe de ander er op dat moment tegenover staat, zonder angst te hebben dat het verbreken van de status quo meteen leidt tot een mentale 'meltdown'. Als je die angst bij jezelf kunt wegnemen of wanneer die er uberhaupt niet is, wordt het natuurlijk alleen maar makkelijker.quote:Dat is ook hartverscheurend. Maar ik snap het wel; ik houd mezelf ook in als ik bij mijn moeder ben, uit een soort compassie - want ik kan me zo voorstellen dat het onverdraaglijk voor haar moet zijn om haar eigen kind voor haar ogen te zien verkruimelen van verdriet. Dat kan ik haar niet aandoen, vind ik. Maar het komt er dus op neer dat ik me - net als jouw vader - zelfs tegenover haar niet ten diepste durf te tonen. Misschien denkt jouw vader er ook zo over. Maar ja... daarmee is niet gezegd dat het goed is...
Ja, dat raakt echt kant noch wal inderdaad. Ofwel ze is ontzettend labiel ofwel ze heeft last van een ontzettende drang om aandacht op te eisen. Kond doen van 'je verdriet' is dan natuurlijk een mooie gelegenheid, iedereen die daar iets van durft te zeggen kun je dan natuurlijk altijd fijn afserveren als ongevoelig of vertellen dat het je steeds zo overmandt . En het beroerde is dat zolang jullie het toestaan het waarschijnlijk zo zal blijven gaan. Getuige zijn reactie aan de telefoon (waar ik echt niet bij kan trouwens, hoe egoistisch kun je zijn zeg... ) hoef je ook geen hulp van haar man te verwachten. Dat je niet bent ingegaan op zijn opmerking... Je interpreteerde mijn 'hamburger'-alinea trouwens verkeerd, maar nevermind. .quote:Tijdens onze vakantie in Spanje, vlak nadat we het slechte nieuws hadden gehoord, zaten we ook elke dag in de tuin te praten. Trees kwam er een paar keer bij zitten. Terwijl wij met droge ogen zaten te praten & te schrijven, wel geconcentreerd maar verder toch wel in opperbeste stemming, kreeg Trees voortdurend de ene breakdown na de andere. Waarna wij haar moesten kalmeren: 'Rustig maar, slokje water, enzovoort.'
Ik zeg: emotionele chantage.
Een 'alfa male', is dat een soort macho?quote:D.'s reactie is natuurlijk ook wel een beetje hoe een 'alfa male' zich dient te gedragen he .
quote:Maar we hebben hier o.a. gelezen over de passie die zich bij je ontwikkelde voor D. en je toch niet geheel van jaloezie ontdane reactie (:P) op het samenzijn van Thijs en PM om maar even snel twee dingen te noemen. Dat zijn toch emoties, gevoelens die zich aan je opdringen, of niet? Dus je ervaart ze wel, zou ik zeggen, maar herkent ze blijkbaar niet in de zin dat je ze niet kunt koppelen aan die geobserveerd bij anderen.
Nou. Ik ben bang dat je de spijker op z'n kop slaat: emoties uitlokken, moeilijke situaties opzoeken, dat is precies waar ik mee bezig ben... misschien in het verkeerde domein (de liefde), maar dat is toevallig het domein dat een grote aantrekkingskracht op me uitoefent, misschien wel júist omdat het (om eens even héél psychologisch door de bocht te komen) zo lijnrecht tegenover de dood staat. Denk ik. (En waar ik zeg 'liefde', staat eigenlijk 'sex'). Curieus genoeg merk ik aan mezelf - en misschien ben ik niet de enige op deze wereld die dat zo ervaart - dat de naderende dood die zo dichtbij komt, mij op een bepaalde manier een enorme levensdrive geeft: leven, leven! Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met het besef dat het ooit ophoudt, ook voor mij, en eigenlijk is het dus niet meer dan een tegeltjeswijsheid, maar het is wel een rare tegeltjeswijsheid om te ervaren. Ik ben op hol geslagen, dat is misschien niet eens zo gek, maar ik had nooit gedacht dat ik deze kant uit zou hollen.quote:Door de dominantie van deze benadering raken kleinere, alledaagse emoties ondergesneeuwd, je overziet ze, kunt ze voorspellen en verklaren. Hiermee worden ze gereduceerd tot een voorspelbare oorzaak-gevolg-keten en wordt het voelen ervan gedecimeerd. Om toch nog emoties te ervaren zoals emoties "dienen te zijn", namelijk onvoorspelbaar, zo heftig dat de ze je verrassen, in beroering brengen, dienen het "grotere" emoties te zijn. Je kunt ze o.a. zelf uitlokken, door 'moeilijke' situaties op te zoeken.
Ja! Ik sta vaak uren met de tweeling te voetballen, ik geef live commentaar ("Ja, ja... kijkt u eens hoe Finn die bal aanneemt, wat een finesse, wat een balgevoel, komt dat schóóóóót... paal! Dames en heren: páál! Het is toch niet te geloven! Wat een spanning, wat een wedstrijd. Een thriller! Het dak van het stadion gaat eraf! Enzovoort). Spelen met kinderen vind ik geweldig. Ik merk ook dat ze mij lief vinden, dat ze me vertrouwen, en ook dat ze me heel goed om hun vinger kunnen winden; als ik zelf ooit kinderen krijg, moet ik eerst op opvoedcurus, want ze mogen álles van mij, ik verpest ze totaal.quote:Hoe gaat het eigenlijk als je met kinderen omgaat? Kun je jezelf dan een beetje 'verliezen' en opgaan in hun wereld als je met ze speelt?
Dat maakt toch niet uit? Het gaat erom dat je als kind moet leven met een ongelukkige ouder; dat is ongelooflijk moeilijk. In beide gevallen is het een kwestie van: je staat erbijj & je kijkt ernaar. Machteloos, niks kunnen doen, niks kunnen zeggen... terwijl ik - dat hoort ook bij mijn 'rationele' aanpak - controle wil hebben. Maar die heb ik niet. De enige vorm van controle die ik nu nog heb, buit ik dan ook uit: ziekenhuizen bellen, onaardige apothekers afblaffen, regelen, afspraken maken, stampij maken als dingen te lang duren. Als iemand heel ziek is, moet je behoorlijk wat haar op je tanden hebben om je zin te krijgen. Mijn moeder is heel beleefd. Zij voelt zich verplicht om, terwijl ze ligt te kreperen van de pijn, tóch aardig en geduldig te blijven als ze de spoedarts aan de telefoon krijgt.quote:Het gaat me er in eerste instantie om hoe mijn vader zich voelt. Als hij gelukkig zou zijn zou ik veel makkelijkler kunnen accepteren hoe hij met z'n emoties omgaat. Sterker nog, in principe is het zelfs irrelevant hoe ik tegenover zijn leven sta. Helaas is hij in het algemeen niet gelukkig. En dan wordt het wel hartverscheurend, je kunt hem nl. niet bereiken, je ziet die persoon waar je van houdt ongelukkig zijn, zichzelf voor iedereen verschuilend steeds kleiner worden... Maar dit topic gaat niet over mij & m'n vader. .
Ja, met dien verstande dat een afscheid misschien nog wel gemakkelijker te accepteren is wanneer de teerbeminde overleden is. Enfin, laat ik mijzelf niet op ideëen brengen..quote:Ik kan me goed voorstellen dat zo'n periode veel overeenkomsten heeft met een rouwproces om iemand die dood is. Vooral die dromen... die heb ik nú al steeds.
Dat uitgangspunt deel ik, maar met 'de diepte in' bedoelde ik geen oppervlakkige navelstaarderij van kijk mij eens diepe emoties hebben. Als je met jezelf of je relatie in de knoop zit is enig begrip van je eigen en elkaars beweegredenen toch dé manier om daar uit te komen. En wat de mens meer in het algemeen beweegt zal jou toch ook wel een beetje intrigeren? Neem alleen al je constatering dat de dood geil maakt.. (zeer waar overigens). Bij zo'n vraag moeten in de betere salons toch al heel wat fijne sigaren zijn weggekauwd.quote:Ik denk dat het 'de diepte ingaan' er gewoon niet echt in zit, met mij. Ik ben meer iemand die verhalen vertelt, dat vind ik leuk - en in die verhalen vertel ik een heleboel over mezelf en over wat me bezighoudt, maar: het moet wél een vorm van amusement blijven, als je snapt wat ik bedoel.
[..] Ik kan er niet goed tegen als mensen zichzelf zo serieus nemen. Zo belangrijk ben je gewoon niet; dat is niemand.
Ha! Misschien heeft Thijs er nog een geeltje bovenop gedaan en sta je nu 24/7 onder electronic surveilance! Leer mij computernerds kennen..quote:Ik kan mezelf dus heel goed wijsmaken dat noch de computernerd noch Thijs iets verdachts heeft aangetroffen. Ja toch?
Die ga ik onthouden!quote:...die Daniël met zijn containerkunst
Ja, maar ze zijn gewoon vrienden; echt héle goeie vrienden - zoals de Amerikanen zeggen: 'Just good friends' - dus ik moet er verder niet teveel achter zoeken.quote:Dat hij het poëziemens bestegen heeft was al verwerpelijk, maar dat hij misbruik maakt van jouw nakende misère door te eisen dat hij haar kan blijven 'zien' (en er dan nog schijnheilig bij te stellen dat hij er graag voor jou wil zijn!) is misdadig. Dat zou je je niet moeten laten welgevallen.
Oeh, je bent er nog niet overheen, hoor... (Vleesmessen tijdelijk op zolder opbergen).quote:Ja, met dien verstande dat een afscheid misschien nog wel gemakkelijker te accepteren is wanneer de teerbeminde overleden is. Enfin, laat ik mijzelf niet op ideëen brengen..
In de betere salons misschien wel. Maar íets zegt mij dat Thijs niet heel erg open staat voor deze levensbeschouwelijke bespiegeling...quote:Als je met jezelf of je relatie in de knoop zit is enig begrip van je eigen en elkaars beweegredenen toch dé manier om daar uit te komen. En wat de mens meer in het algemeen beweegt zal jou toch ook wel een beetje intrigeren? Neem alleen al je constatering dat de dood geil maakt.. (zeer waar overigens). Bij zo'n vraag moeten in de betere salons toch al heel wat fijne sigaren zijn weggekauwd.
Ik ben me aan het warm lopen.quote:Neem je verzoekjes aan? In een volgend deel zou ik graag een gehaaide Nadine opgevoerd zien worden..
Aargh! Een hele week in de rimboe, vanwaar je ons geen kond kunt doen van je belevenissen? Mon Dieu, ayez pitié de mon âme. Hoe kom ik die week door?quote:
Neen Bij mijn eerstvolgende relatie zal ik de gelukkige contractueel verplichten om mij tot de dood trouw te zijn en te eerbiedigen. Dat schijnt heel normaal te zijn.quote:Oeh, je bent er nog niet overheen, hoor...
Ha! Dat soort verbale diarree moet je direct afstraffen. Goede vrienden neukt men niet, period.quote:Ja, maar ze zijn gewoon vrienden; echt héle goeie vrienden - zoals de Amerikanen zeggen: 'Just good friends' - dus ik moet er verder niet teveel achter zoeken.
Ik wel, een goede vriendin althans, maar dat is meer geluk dan wijsheid. Eén borrel meer, ooit lang geleden, en we zouden nu niet al 21 jaar kunnen pochen over onze strict seksloze vriendschapsband. En dat is toch te lang en te mooi om het nu alsnog te verpesten. Bovendien, zij is keurig getrouwd, en moeder inmiddels, en we zijn elkaars type niet. Maar toch.quote:Eerlijk gezegd geloof ik helemaal niet in dat soort vriendschappen. Ikzelf heb nog nóóit een 'goede vriend-vriend' gehad, echt nog nooit.
Nee, het wordt zeker geen gemakkelijke joggingbroek... ik zie iets heel anders voor me! Ik heb nog even de tijd om er rustig over na te denken... voorbereidingen te treffen... en sowieso ga ik niet mee voor de gezonde boswandelingen.quote:Neem je gympies maar mee, en een gemakkelijke joggingbroek.
Nog nietquote:Bovendien heeft dat PM-geval, benevens twee polymere memmen (weet hij dat?), een reputatie.
Exact.quote:Op woensdag 19 oktober 2005 13:40 schreef R_ON het volgende:
Het lastige met de 'Trees-en' van deze wereld - en het zijn er veel, heel veel, te veel - is dat als je zou zeggen:
'Luister Trees, je vindt van jezelf dat je zo meelevend bent, en dat je het zo goed doet, en heeeeerlijk dat je er bij bent, maar je bent all1 een last met je gejank. Stomme. Stomme. Stomme doos.'
Ja, dan is Trees natuurlijk diep beledigd. Gespeend van elke vorm van zelfreflectie. Nooit zullen ze zeggen: 'goh, je had gelijk. Het spijt me. Ik schaam me diep voor mijn gedrag.'
Nee, in plaats daarvan zal ze overal vertellen: Nadine, dat meiske heeft het toch zo moeilijk met het aanstaande verlies, ze is helemaal van slag. Wat ik laatst toch had... Ik weet natuurlijk wel dat ze het zo niet bedoelt, maar toch..."
Zo. bedoelt. ze. het. wel. trut!
Onuitroeibaar en grenzeloos.
Ik kan me hier niet op ervaring beroepen, maar na een beetje rondgooglen is de conclusie toch: Nee, ze voelen wat steviger dan echte en soms kun je een overgang voelen. De draagsters zelf klagen over kou, niet op de buik kunnen slapen, littekens, schele tepels, en zichtbare klontvormen bij voorover hangen, waardoor ze zich juist bij seksuele bezigheden nogal eens verraden.quote:(Vraag aan de jongens hier: iemand ervaring? Voel je dat niet? Ik bedoel: het 'polymere' vulsel?)
Bedankt!quote:Op woensdag 19 oktober 2005 17:04 schreef dvr het volgende:
Ze voelen wat steviger dan echte en soms kun je een overgang voelen. De draagsters zelf klagen over kou, niet op de buik kunnen slapen, littekens, schele tepels, en zichtbare klontvormen bij voorover hangen, waardoor ze zich juist bij seksuele bezigheden nogal eens verraden.
Genoeg materiaal zo?
En, hoe voelden ze?quote:Straks ga ik eten met zes studievriendinnen; ééntje heeft ook nieuwe borsten aangeschaft, dus ik kan jouw bevindingen nog even bij haar verifiëren.
Mocht je bezweet wakkerschieten met het angstige visioen van PM's overhangende voorgevel op je netvlies, bedenk dan dat het allemaal maar nep is.quote:En dankzij die 'zichtbare klontvorming' ga ik een slechte nacht tegemoet, ben ik bang.
Nep!quote:Op woensdag 19 oktober 2005 21:46 schreef dvr het volgende:
En, hoe voelden ze?
Tja, ik weet het niet hoor, zou jij ermee instemmen als hij beslist voor jou dat je D. niet meer mag zien?quote:Op donderdag 20 oktober 2005 22:01 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Nep!
Nee, ik mocht niet voelen. Het zijn trouwens al wat 'oudere' implantaten (zeg ik dat zo goed?), ze heeft ze er twee jaar geleden in laten naaien. Het resultaat is, tenminste met kleren aan, redelijk natuurgetrouw. Tenzij je haar al langer kent, zoals ik, dan is het resultaat ronduit verbijsterend. Maar dat was ook de bedoeling.
Er is ook minder opbeurend nieuws: Thijs & ik hebben verschrikkelijke ruzie gemaakt over het poëziemeisje. Hij is gisteren met haar naar de film gegaan omdat ik met mijn vriendinnen ging eten. Let vooral op het woordje: 'omdat'.
"Als jij met die wijven gaat eten, vraag ik háár wel mee," zei hij, alsof het eigenlijk mijn schuld is dat hij zit opgescheept met die orakelende dichtbundel.
Het liep een beetje uit de hand. We hebben we allerlei onherstelbare dingen naar elkaar geschreeuwd, zoals: "Ik heb geen zin meer in jou," en: "Ik ook niet in jou," en: "Dat komt dan goed uit," en: "Dat komt zéker goed uit, dat komt zelfs fantastisch uit," enzovoort. Het eindigde met een slaande deur (van mij) en een uitzinnige scheldkannonade in het trappenhuis (van hem), maar toen was ik al gevlucht.
Zo meteen komt hij langs om het 'uit te praten'. (Ik mis hem wel. Ik had een beetje een off-dag. Zwartgeblakerd tranendal.) Ik wil het alleen uitpraten als hij ermee instemt om het poëziemeisje nooit meer te zien. Ach, met een huurmoordenaar ga ik ook akkoord.
Lijkt me heel terecht, want wat hij daar voor lol aan beleeft staat niet in verhouding tot de pijn en angst die hij er waarschijnlijk bij jou mee in standhoudt. Het kan best zijn dat hij er niet mee instemt, onder het mom van 'ik maak zelf wel uit met wie ik omga', maar dat zou een kinderachtige reactie zijn waarmee hij miskent wat hij voor je betekent.quote:Op donderdag 20 oktober 2005 22:01 schreef Nadine26 het volgende:
Ik wil het alleen uitpraten als hij ermee instemt om het poëziemeisje nooit meer te zien.
De tussenstand:quote:Op donderdag 20 oktober 2005 22:57 schreef R_ON het volgende:
Tja, ik weet het niet hoor, zou jij ermee instemmen als hij beslist voor jou dat je D. niet meer mag zien?
Chantage! En wat ga je doen?quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 00:22 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
De tussenstand:
Ik moet naar een therapeut.
Dan ziet hij het poëziemeisje niet meer.
(Hij is even naar de avondwinkel voor een nieuwe fles wijn).
Ja, dat vind ik ook. Hij is dus wél bereid om 'water bij de wijn te doen', maar die therapeut zit me ook niet echt lekker...quote:Het kan best zijn dat hij er niet mee instemt, onder het mom van 'ik maak zelf wel uit met wie ik omga', maar dat zou een kinderachtige reactie zijn waarmee hij miskent wat hij voor je betekent.
Succes!
Ik ken het werk van Remco Campert eigenlijk niet, maar nu ga ik snel iets van hem lezen...quote:ps: je laatste bijdrage deed me aan Remco Campert denken - maar dan beter!
Het is misschien niet het geschiktste moment om in je jeugd te gaan wroeten, en dat is waar de meeste therapeuten gauw op aansturen. Als je daar mee zit, zorg dan voor een afgebakend vraagstuk waar je aan toe bent en waar je nog wat interessante nieuwe inzichten zou kunnen opdoen.quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 00:46 schreef Nadine26 het volgende:
Ja, dat vind ik ook. Hij is dus wél bereid om 'water bij de wijn te doen', maar die therapeut zit me ook niet echt lekker...[..]
Ik vond Het Leven is Verrukkeluk leuk, vooral de slotscene. Voor relationele perikelen (ter relativering?) zijn Liefdes Schijnbewegingen en De Harm en Miepje Kurk Story ook aardig, maar hij heeft veel meer geschreven. Wat jullie verbindt is vooral de optimistisch-ironische toon, het observerende en de humoristische beschrijvingen van situaties die zowel tragisch als kolderiek zijn.quote:Ik ken het werk van Remco Campert eigenlijk niet, maar nu ga ik snel iets van hem lezen...
quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 01:50 schreef R_ON het volgende:
Je zal wel weer met Thijs onder de dekens belanden, Nadine. . .
Ik geloof niet in therapie. Dat is een arrogante uitspraak, maar de waarheid is soms arrogant, dat moeten we met z'n allen maar aanvaarden.quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 03:37 schreef dvr het volgende:
Het is misschien niet het geschiktste moment om in je jeugd te gaan wroeten, en dat is waar de meeste therapeuten gauw op aansturen. Als je daar mee zit, zorg dan voor een afgebakend vraagstuk waar je aan toe bent en waar je nog wat interessante nieuwe inzichten zou kunnen opdoen.
Mijn keuze is gevallen op de non-verbale therapie.quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 12:00 schreef Vivi het volgende:
Ach, therapie is een breed begrip hoor
http://www.therapeutenwijzer.nl/
Ik zou opteren voor de kortdurende individuele therapie, met nadruk op het ontwikkelen van je assertiviteit (en tevens nadruk op "kortdurend" )
Nee, jij doelt op 'resonantie-therapie', óók een aanrader trouwens. De therapeut (klank- & kristaltherapie, onder meer) is een zekere Joeri Bonsel-Muller, een naam die bij mij meteen vertrouwen wekt, en Joeri - denk: baardje, leren sloffen en een begrijpende glimlach - werkt volgens de therapiewijzer aan de hand van de volgende opbouwende gedachte: "Jij bent Liefde, Licht, een ontwaakt Hart."quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 15:35 schreef Vivi het volgende:
Wat moet ik me daarbij voorstellen? Je gaat je problematiek, in het verlengde van de euritmie-lesjes uitbeelden d.m.v. het spelen van "hints"?
Net als Vivi vroeg ik me af wat dat behelst. Mond- en voetschilderen, drama, lichaamswerk? Een bezoek aan die resonantieman lijkt me alleen al de moeite waard om er hier verslag van te kunnen doen.quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 14:14 schreef Nadine26 het volgende:
Mijn keuze is gevallen op de non-verbale therapie.
quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 16:33 schreef dvr het volgende:
........ Ben je niet bang dat ze je zal achtervolgen met verwijtende alexandrijnen en dreiglimericks?
Nadine misschien wel....quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 16:34 schreef Vivi het volgende:
Naar aanleiding van je beschrijving van Joeri en zijn motto's vrees ik dat je misschien nog wel een "gezonde relatie" gaat krijgen indien je dit doorzet...
quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 16:49 schreef Vivi het volgende:
Hij bedoelde natuurlijk te vragen "Of je bij hem komt en dat je dan moet oppassen" !
Jammerende jamben, kwade kwatrijnen!quote:hatelijke Haiku's
Jammer genoeg geeft de therapiewijzer geen omschrijving, maar ik vrees dat we in die richting moeten denken, ja. En ook: schreeuwen, stampen, met je armen zwaaien en op die manier naar de diepere krochten van de ziel afdalen, of zoiets.quote:Net als Vivi vroeg ik me af wat dat behelst. Mond- en voetschilderen, drama, lichaamswerk?
quote:Ik heb overigens nooit een traan gelaten bij een therapeut. Ik heb er vorig jaar bij wijze van eenzijdige relatietherapie een bezocht om te achterhalen wat er mis zou kunnen zijn met mijn geliefde.
Ik weet niet precies hoe het is afgelopen met haar; Thijs heeft er verder niks over gezegd. Ja: dat hij niet meer met haar afspreekt. En natuurlijk ben ik heel streng geweest! Niks espressobar! Ik wacht handenwrijvend op haar eerste dreiglimerick.quote:Hoe liep het nou af in de avondwinkel - Heeft Th. zijn dichteres geditched, en wat vond zij daarvan? Ben je erg streng geweest of mogen ze elkaar nog wel in de espressobar zien? Ben je niet bang dat ze je zal achtervolgen met verwijtende alexandrijnen en dreiglimericks?
Nee. (Ja: voor mij )quote:Ik zou me hoe dan ook geen zorgen maken over het oordeel van die kinderpsych. Wel over het beoordelingsvermogen van je ouders. Schaamden ze zich niet?
Dit klinkt nog véél beter dan ik had gedacht. Jessica Muller! Beeldend kunstenares! Zij werkt ook mee aan de 'training' waarbij je op het geluid van klankschalen kunt ontdekken welke kleuren & vormen bij je passen, en dan mag je na de meditatie samen met Jessica & Joeri aan de slag met diverse knutselmaterialen en misschien, stel ik me zo voor, laat Joeri me dan ook nog wel even op een bongo slaan, dat lijkt mij wel bevrijdend.quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 16:54 schreef Vivi het volgende:
http://www.joeribonsel.nl/praktijk.shtml
Lijkt me echt op je lijf geschreven Nadine
Wat een heerlijk leesvoer zal dit opleveren
'Niet meer met haar afspreekt'? Die vage formulering doet bijna vermoeden dat hij bij de Jezuieten op school heeft gezeten, en misschien nog eens onbezwaard en zonder afspraak een kopje koffie bij haar zou willen halen.quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 17:07 schreef Nadine26 het volgende:
Thijs heeft er verder niks over gezegd. Ja: dat hij niet meer met haar afspreekt.
Nou ja, echt sexy zal het nooit worden, of je zou toevallig een jonge god als therapeut moeten treffenquote:Th. heeft ook sterk het gevoel dat er iets mis is met mij, alleen durft hij het niet hardop uit te spreken. Hij gooit het erop dat ik 'een beetje onvolwassen' ben, en ' te impulsief', en dat de therapie vooral heel goed zou zijn voor onze 'relatie'. Ik weet het niet, ik vind het niet bepaald een sexy idee. Of zie ik dat verkeerd?
Nog niet - ik dacht: 'Die geheime wetenschap houd ik nog even onder de pet, voor een later moment.' Maar.....quote:Had je tussen neus en lippen nog iets laten vallen over haar kunstgevel?
... dat denk ik dus inderdaad.quote:Als je zelf denkt dat je gedachte- of gedragspatronen hebt waarmee je jezelf dwarszit, of die je relaties met anderen onnodig hinderen, dan kan een beetje therapieën een heel goed idee zijn.
Mja...quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 16:40 schreef Oblivion het volgende:
Nadine misschien wel....
Echt? Ik heb er niet zo'n goed gevoel over: schuldgevoel, naar beide kanten (Th. & D.). Plus dat ik helemaal niet zeker ben van wat ik wil & doe, ik snap er niks van, terwijl ik altijd iemand ben geweest die dat wél zeker wist.quote:Goed gedaan Nadine.
Thijs wil zeker het naadje van de kous weten, en van de hoed en de rand, en de waarheid en niets dan de waarheid, en... nou ja: met een vaag mompelverhaal kom ik bij hem niet weg. Ik denk dat ik me maar beter meteen kan opgeven voor dagtherapie, aangevuld met een intensieve avondcursus zelfontplooiing.quote:Is Thijs iemand die, als je het vertelt, het naadje van de kous wil weten? Want dan zul je om eerlijk te blijven het hele verhaal moeten vertellen, dus ook dat het initiatief en de aantrekking niet alleen van Daniël kwamen. Maar het pleit weer voor je dat je onder invloed van de bubbeltjes was en dat je toch resoluut stopte (en voor Thijs koos).
Daar zeg je wat. Maar Thijs heeft nooit toegegeven dat hij zelf veel verder is gegaan, al kunnen we daar met z'n allen gerust van uitgaan - dat lijkt me duidelijk. Als ik erover begin, zegt hij: "Dat is jóuw onzekerheid, daar kan ik je niet mee helpen." Ha! En nou heb ik net gehoord dat het poëziemeisje overal loopt rond te bazuinen dat ik onzeker ben & wankel in mijn schoenen sta, omdat ik - citaat - 'hun vriendschap niet kan relativeren', ja, zo komen de verhalen in de wereld, zo gaan die dingen.quote:Omdat Thijs zelf veel verder was gegaan, en vond dat je daar geen punt van moest maken, zal dit ook overkomelijk zijn. Ik vraag me alleen af of hij zijn afscheid van PM nu niet wat al te inschikkelijk zal gaan vinden, of dat hij zelfs wil dat je stopt met oppassen bij Daniël. Dat zou ik trouwens overdreven vinden want het is Daniël nu juist duidelijk dat hij niets moet verwachten (hoop ik ).
Ja, ik ben in principe ook wel voor het keihard terugbetalen met gelijke munt. Maar dan alleen in principe, want....quote:Ik vind eigenlijk wel dat je een lekkere vrijparty met D. erop na kan houden..
Staat de score gelijk. Nu kan iedereen over me heen vallen, maar ja....
... daar ben ik inderdaad bang voor, beter gezegd: doodsbenauwd & panisch & ik voel die bui al hangen...quote:Als je bang bent voor D. hopeless te vallen dan zou je het niet moeten doen.....
Maar Th. heeft zich toch pas aan het PM vergrepen toen het uit was tussen jullie? Ik vind het dan wel een ander verhaal dan met jou en D. Overigens wil jij niet het naadje van de kous weten over zijn vermeende affaire met PM? Laat je hem daar zo makkelijk mee wegkomen?quote:Op zondag 23 oktober 2005 13:35 schreef Nadine26 het volgende:
Ja, ik ben in principe ook wel voor het keihard terugbetalen met gelijke munt.
Nou, het goede eraan vond ik dat je bijtijds stopte. Afgezien van die aantrekkingskracht - je zat zo te zien in een ongemakkelijke en bevreemdende situatie waarin toehappen de enige stap leek die ergens op sloeg. Totdat je bezig was en je je weer realiseerde wat er verder allemaal vastzit aan zo'n zoen.quote:Op zondag 23 oktober 2005 12:03 schreef Nadine26 het volgende:
Echt? Ik heb er niet zo'n goed gevoel over: schuldgevoel, naar beide kanten (Th. & D.).
Als gevoel en verstand diametraal de andere kant op wijzen kun je niet verwachten precies te weten wat je wilt. Stel je nog maar eens de rotzooi voor waarin je terecht was gekomen als je toch tussen D.'s zijden lakens ontwaakt was - hoe dat je verhouding tot hem en tot zijn vrouwen en zijn kinderen gecompliceerd had, om over je relatie met Th. nog te zwijgen. D. kan dan nog zo'n onweerstaanbare alleskunner zijn, zo'n trofee ook, maar wat heb je daar aan als je verder niets van hem kunt verwachten?quote:Plus dat ik helemaal niet zeker ben van wat ik wil & doe, ik snap er niks van, terwijl ik altijd iemand ben geweest die dat wél zeker wist.
Right. Maar als jij hem vraagt wat hij met PM heeft uitgespookt, heeft hij de moed om te zeggen "dat is jóuw onzekerheid"?quote:Thijs wil zeker het naadje van de kous weten, en van de hoed en de rand, en de waarheid en niets dan de waarheid, en... nou ja: met een vaag mompelverhaal kom ik bij hem niet weg.
Hahaha. Goed zo! Daar moet je om lachen. Alleen een malloot zou vreemdgaan relativeren. Bovendien, de kaarten zijn nu even zó geschud, dat niet jij maar zíj die vriendschap zal moeten leren relativeren..quote:En nou heb ik net gehoord dat het poëziemeisje overal loopt rond te bazuinen dat ik onzeker ben & wankel in mijn schoenen sta, omdat ik - citaat - 'hun vriendschap niet kan relativeren',
Ik hou me juist graag voor ze aanbevolen!quote:Pas op voor masserende vrouwen!
Onsympathieke personen...? Wie...? Wat...? Wáár dan...?quote:...ofwel; hoe een opeenstapeling van min of meer onsympathieke personen toch een sympathiek verhaal kan maken.
Ik ook! Ik ook!quote:ben benieuwd naar het vervolg...
Nou, iedereen dus Maar da's niet erg...ik word graag bevestigd in mijn cynisme...quote:Op maandag 24 oktober 2005 15:16 schreef Nadine26 het volgende:
[b]Op zondag 23 oktober 2005 15:46
Onsympathieke personen...? Wie...? Wat...? Wáár dan...?
quote:Maar Th. heeft zich toch pas aan het PM vergrepen toen het uit was tussen jullie? Ik vind het dan wel een ander verhaal dan met jou en D.
Ja, het naadje van die PM-kous interesseert me in hoge mate - maar hoe kom ik erachter? Eerlijk gezegd ben ik te trots om op het poëziemeisje af te stappen met de vraag: "Zeg, wat hebben Thijs en jij nou precies uitgespookt?" Die trimof gun ik haar niet. (En die afgang wil ik mezelf ook graag besparen...)quote:Overigens wil jij niet het naadje van de kous weten over zijn vermeende affaire met PM? Laat je hem daar zo makkelijk mee wegkomen?
Die heeft ze je al op zeer slinkse wijze verteld!quote:Op maandag 24 oktober 2005 22:24 schreef Nadine26 het volgende:
Maar serieus: hoe kom je in zo'n geval achter de waarheid?
niet noodzakelijk...waarom zou je ervan uitgaan dat zij de waarheid spreekt? waarom zou ze?quote:Op maandag 24 oktober 2005 22:30 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Die heeft ze je al op zeer slinkse wijze verteld!
Bij het "thee" moment!
Omdat Thijs vaag doet....quote:Op maandag 24 oktober 2005 22:34 schreef Abbadon het volgende:
[..]
niet noodzakelijk...waarom zou je ervan uitgaan dat zij de waarheid spreekt? waarom zou ze?
D. gaat absoluut niet onder mij gebukt - onder niemand, als je het mij vraagt (of het zouden zijn Spaanse geldschieters moeten zijn )quote:Schuldgevoelens ben je aan geen van beide verplicht. Of denk je dat ze erg onder je gebukt gaan?
(Misschien wel zwarte zijden lakens... zoals in de betere B-film!)quote:D.'s zijden lakens...
Flauw, hè? Beter gezegd: doortrapt & uitgekookt. Toegegeven: er bestaat een kans dat hij écht niks heeft uitgespookt, die mogelijkheid moeten we open laten, maar... zelfs jij zwicht voor een paar getrainde massage-handen.quote:Right. Maar als jij hem vraagt wat hij met PM heeft uitgespookt, heeft hij de moed om te zeggen "dat is jóuw onzekerheid"?
quote:Misschien heb je geen therapie nodig, maar een cursus onderhandelingstechniek. Het vervelende van situaties die door anderen geinitieerd en vormgegeven zijn, is dat die situaties wel op hun wensen en behoeften aansluiten, maar niet perse op de jouwe. Daar kun je je tegen wapenen door zelf meer initiatief te houden en door niet zomaar genoegen te nemen met wat je wordt voorgeschoteld; laat je gelden.
Ik maak een mentale notitie.quote:...dat kweekt respect en dan word je geen speelbal of speledingetje.
quote:Misschien moet jij maar gaan rondbazuinen dat het poëziemeisje twee dingen op je voorheeft.. en dat die beide van kunststof zijn.
Dat ben ik helemaal met je eens. (Trouwens: zoenen... waar hebben we het over? Als we nou onder de zwart satijnen lakens waren beland... kijk... dan... eh... nou ja: dan zou ik het waarschijnlijk helemáál niet zeggen )quote:Ik zou niets zeggen over dat zoenen...!! Vind sowieso dat eerlijkheid in dat soort zaken overgewaardeerd word...meestal gaat het er alleen maar om om het gemoed van de opbiechtende partij te ontlasten...niet om het nobele streven "eerlijk"te zijn
Goed motto!quote:Maar ja he, dat ben ik...ik leef volgens het motto:
"Je kan beter spijt hebben van dingen die je wel hebt gedaan, dan van dingen die je hebt nagelaten " Met het oog op waar je over wilt mijmeren als je straks op hoogbejaarde leeftijd in je schommelstoel zit, met een hoofd vol craquelé ...
Nog beter motto!quote:Plus dat volgens de beruchte zeemansredenatie "vreemdgaan in een ander land" niet telt
Thijs weet gewoon niet wat hij wil...en PM heeft best wat te winnen met zo'n leugen, en aangezien ze weet dat Thijs en onze onverschrokken heldin toch al niet geweldig communiceren is het een logische tactiek...quote:
Bij D. en zijn vrouw zijn de kinderen een soort 'opdracht' of 'taak'. Ze noemen het ook 'dienst', in de zin van: "Jij hebt dit weekend dienst," wanneer één van hen op de kinderen moet passen. Ik vind het zeer merkwaardig; misschien is dat 'modern ouderschap'? In elk geval : ze nemen het allebei nogal zwaar op. Het is ook een groot strijdpunt tussen hen. Madame vindt dat D. te veel werkt en te weinig aandacht heeft voor de kinderen (en dat is wáár), terwijl D. op zijn beurt voortdurend klaagt over de vele uitjes & etentjes & tripjes & feestjes & shoppingmiddagjes & excursies & manicure-sessies & ga zo maar door van Madame (en dat is óók waar). Kortom: het is oorlog! En het wapen waarmee ze elkaar bestrijden, is hun kroost.quote:Op maandag 24 oktober 2005 22:28 schreef Oblivion het volgende:
Stel aan D. voor dat hij naar spanje gaat, en jij in zijn huis op kids past.
Je hebt ja gezegd om op vakanties mee te gaan, niet op zakenreizen...
Snap sowieso niet dat hij dat niet heeft voorgesteld, is veel makkelijker.
Sneue mensen...quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:14 schreef Nadine26 het volgende:
Kortom: het is oorlog! En het wapen waarmee ze elkaar bestrijden, is hun kroost.
Ja, die vervolgens niet geholpen heeft, want Thijsje blijft vaag.quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:05 schreef Abbadon het volgende:
[..]
Thijs weet gewoon niet wat hij wil...en PM heeft best wat te winnen met zo'n leugen, en aangezien ze weet dat Thijs en onze onverschrokken heldin toch al niet geweldig communiceren is het een logische tactiek...
of het niet geholpen heeft is nog niet echt gebleken, maar dat van Thijsje niks verwacht hoeft te worden is wel duidelijk inderdaad...quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:19 schreef Oblivion het volgende:
Ja, die vervolgens niet geholpen heeft, want Thijsje blijft vaag.
ach ja, waarom zou je de zaken nodeloos ingewikkeld makenquote:En ik ben het met Vivi eens...Niet eerlijk zijn helpt in dit geval!
Jawel, ze is in twijfel...ze weet het niet zeker...quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:37 schreef Abbadon het volgende:
[..]
of het niet geholpen heeft is nog niet echt gebleken, maar dat van Thijsje niks verwacht hoeft te worden is wel duidelijk inderdaad...
Omdat mensen over het algemeen "eisen" van je dat je eerlijk bent...quote:ach ja, waarom zou je de zaken nodeloos ingewikkeld maken
Hé... Gerben! Leuk om jou weer eens te zien!quote:Therapie...
Je beseft toch wel dat dat alleen maar werkt als je je hele ziel blootlegt. Het is niet de bedoeling dat je iets voor jezelf houdt, anders werkt de therapie niet. Je moet met de blokken spelen, zogezegd.
Dan zal ook dit topic wel ter sprake komen.
Leuk. Heeft die therapeut ook wat te lezen.
Dat denk ik niet.quote:Een of twee sessies daarna zul je wel een keer zonder verdere uitleg posten dat je niet verder zult posten...
Ik hoop het. Ik hoop dat ik zinnige dingen schrijf, ik hoop dat ik geen therapie nodig heb, ik hoop dat ik kan blijven schrijven, want ik zou het verschrikkelijk missen. De troost. De woorden.quote:Jammer, Nadine schreef de meest zinnige dingen op het forum.
En daar had ze helemaal geen therapie voor nodig.
...en daar begint het mee hè, met die knagende twijfel...de vraag is wat ze er mee doetquote:Op maandag 24 oktober 2005 23:40 schreef Oblivion het volgende:
Jawel, ze is in twijfel...ze weet het niet zeker...
(ik doe maar even net of je er niet bent Nadine... )
ik vertrouw mensen die zich er op voorstaan altijd eerlijk te zijn niet...soms kun je beter liegen, of gewoon je mond houdenquote:Omdat mensen over het algemeen "eisen" van je dat je eerlijk bent...
Alleen willen ze vaak de waarheid niet horen.
In ieder geval niet door je te laten afschepen met ''dat is jouw onzekerheid''. Ik zelf zou niet eens met iemand naar bed kunnen gaan als ik ernstige vermoedens heb van ontrouw. Pikstraf dusquote:Op maandag 24 oktober 2005 22:24 schreef Nadine26 het volgende:
Maar serieus: hoe kom je in zo'n geval achter de waarheid?
Dat lezen we hier, ze gaat lekker badderen en slapen met Thijs...quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:57 schreef Abbadon het volgende:
[..]
...en daar begint het mee hè, met die knagende twijfel...de vraag is wat ze er mee doet
Dat, mijn beste, heb je heel goed!quote:
ik vertrouw mensen die zich er op voorstaan altijd eerlijk te zijn niet...soms kun je beter liegen, of gewoon je mond houden
quote:...en daar begint het mee hè, met die knagende twijfel...de vraag is wat ze er mee doet
Je kunt geen interview met een Bekende of Minder Bekende of zelfs Volslagen Onbekende Nederlander lezen, of er staat: "Ik ben altijd eerlijk. Als ik érgens niet tegen kan, dan is het wel oneerlijkheid. Ik zal het je sterker vertellen: ik ben allergisch voor oneerlijkheid, ik krijg er rode uitslag van in mijn nek."quote:ik vertrouw mensen die zich er op voorstaan altijd eerlijk te zijn niet...soms kun je beter liegen, of gewoon je mond houden
Ik heb nog altijd de naieve hoop dat het op de langere termijn slecht met Thijsje afloopt dat gun ik hem...quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:00 schreef Oblivion het volgende:
Dat lezen we hier, ze gaat lekker badderen en slapen met Thijs...
Thijs doet het goed!
ik heb zo af en toe de nare gewoonte om mensen te vragen of ze een eerlijk antwoord, of een aardig antwoord willen....gek genoeg willen ze dan meestal helemaal geen antwoord meerquote:Dat, mijn beste, heb je heel goed!
*Zeer nare ervaringen heeft met wel de waarheid vertellen...
Dat is niet alleen oneerlijk, maar ook nog eens hypocriet en weinig integer. Jij veroorlooft je bepaalde vrijheden omdat hij tenslotte ook is vreemdgegaan. Hij moet als straf daarvoor zijn contact met PM stopzetten en jij staat vrolijk te zoenen in de keuken zonder enig schuldgevoel want tsja hij deed het tenslotte ook.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:14 schreef Nadine26 het volgende:
Ja, ik geef toe: de twijfel knaagt... en wat ik ermee doe, is om precies te zijn: wegstoppen & niet teveel aan denken & tegelijkertijd ruimte scheppen voor mezelf om eens in een schemerige bijkeuken met iemand anders te zoenen, want ach...
Dan zou ik maar eens heel snel je hoofd uit het zand halen..quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:14 schreef Nadine26 het volgende:
ik ben allergisch voor oneerlijkheid, ik krijg er rode uitslag van in mijn nek."
Als ik zoiets lees, denk ik altijd 3 dingen:
1:
2:
3:
Pikstraf!quote:Op maandag 24 oktober 2005 23:57 schreef Xennia het volgende:
Ik zelf zou niet eens met iemand naar bed kunnen gaan als ik ernstige vermoedens heb van ontrouw. Pikstraf dus
quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:14 schreef Abbadon het volgende:
[..]
Ik heb nog altijd de naieve hoop dat het op de langere termijn slecht met Thijsje afloopt dat gun ik hem...
Je bent niet heel toevallig een taxichauffeur uit Amsterdam?quote:ik heb zo af en toe de nare gewoonte om mensen te vragen of ze een eerlijk antwoord, of een aardig antwoord willen....gek genoeg willen ze dan meestal helemaal geen antwoord meer
quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:24 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Pikstraf!
Hahahaha! Dat woord kende ik nog niet! Het is ook leuk als je het een paar keer achter elkaar zegt: pikstraf, pikstraf, pikstraf - jij krijgt pikstraf!
Eén groot nadeel lijkt mij dat je er zelf ook onder te lijden hebt. Maar vertel eens... werkt het een beetje, de strenge doch rechtvaardige pikstraf?quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:31 schreef Vivi het volgende:
Pikstraf is toch 1 van de basisgereedschappen in elk vrouwenleven?!
Ik ben het ook aan het uitoefenen, leuk!
Dat is zeer zeker het geval, maar moet je nooit laten merkenquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:37 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Eén groot nadeel lijkt mij dat je er zelf ook onder te lijden hebt
Hear Hear.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:40 schreef Xennia het volgende:
[..]
Dat is zeer zeker het geval, maar moet je nooit laten merken
Okay, ik heb de ingrediënten op een rijtje! (Ga nu snel mijn authentieke jaren-70 kruidenrekje bijvullen... )quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:41 schreef Vivi het volgende:
..."iets ophalen" .. slaapkamer... jarig... eenzaam...bespiegelend...ruzie... adrenaline... hopeloos... verliefdheid...
Lekker!quote:
Hoe weet jij dat nou? Heb je het ooit volgehoudenquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:41 schreef Vivi het volgende:
Maar de sex is goed joh, na een paar weekjes pikstraf
Ja, dat was toen ik niet posttequote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:55 schreef Xennia het volgende:
[..]
Hoe weet jij dat nou? Heb je het ooit volgehouden
Je bent een snelle leerling. Waarom bekruipt mij toch de gedachte dat jij niet veel lessen manipulatie nodig hebtquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:53 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Lekker!
Frans stokbroodje erbij... glaasje rode wijn... en verder dus NIETS laten merken (zegt Xennia), en doen alsof dat kaasplankje een beetje tegenvalt - je hebt betere kaasplankjes geproefd in je leven, gevarieerdere kaasplankjes ook...
Alsof een man dat begrijpt...quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:54 schreef Vivi het volgende:
Precies met als neutrale gezichtsuitdrukking --> Blasé. met een vleugje verveling.
quote:
En bracht je jezelf gedurende die twee weken wel in situaties waarin je je normaliter aan hem zou vergrijpen of hij zich aan jou?quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:57 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ja, dat was toen ik niet postte
"Een paar" is 2 toch?
Ik heb Cc al gemaildquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:01 schreef Xennia het volgende:
[..]
En bracht je jezelf gedurende die twee weken wel in situaties waarin je je normaliter aan hem zou vergrijpen of hij zich aan jou?
Dit is eigenlijk stof voor je eigen topic, tijd voor een update
Godverdomme Vivi, jouw Henk holt gelijk naar een andere meiske om zijn zakje te legen...quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:00 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ze zien heus wel een verschil, alleen ze moeten het nog even plaatsen. Dat lukt dan mooi als ze in hun eigen bedje naar het plafond liggen te staren
Eigen bedje? Dan werkt het natuurlijk niet, je moet naast elkaar liggen en dan toch afwijzen. In zijn eigen bedje kan hij andere dames uitnodigenquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:00 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ze zien heus wel een verschil, alleen ze moeten het nog even plaatsen. Dat lukt dan mooi als ze in hun eigen bedje naar het plafond liggen te staren
Neee, dat zou ie noooit doenquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:02 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Godverdomme Vivi, jouw Henk holt gelijk naar een andere meiske om zijn zakje te legen...
Come on!
Dit werkt alleen bij bepaalde mannen...
De rest gaat vrolijk vreemd, ze krijgen het thuis niet.
Dat is, volgens mij, juist de clou: verwarring zaaien.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:58 schreef Oblivion het volgende:
Alsof een man dat begrijpt...
Je moet ze net zolang vasthouden totdat het te laat is om anderen te bellen natuurlijkquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:03 schreef Xennia het volgende:
[..]
Eigen bedje? Dan werkt het natuurlijk niet, je moet naast elkaar liggen en dan toch afwijzen. In zijn eigen bedje kan hij andere dames uitnodigen
Wat Xennia zegt, IN bed quasi je rug toekeren, en melden: Truste schat! Slaap lekker!quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:03 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Dat is, volgens mij, juist de clou: verwarring zaaien.
Zo'n man wil dat wel begrijpen, maar kan het niet. Hij denkt: het is toch een goed kaasplankje? Ik heb toch camembert en brie en chèvres en drie leuke groene olijfjes gerangschikt?
quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:04 schreef Vivi het volgende:
[..]
Je moet ze net zolang vasthouden totdat het te laat is om anderen te bellen natuurlijk
quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:03 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Dat is, volgens mij, juist de clou: verwarring zaaien.
Zo'n man wil dat wel begrijpen, maar kan het niet. Hij denkt: het is toch een goed kaasplankje? Ik heb toch camembert en brie en chèvres en drie leuke groene olijfjes gerangschikt?
Goed! Hou me op de hoogte! Ik ben ook benieuwd naar de laatste verwikkelingen omtrent Henk/Samuel/Robertoquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:02 schreef Vivi het volgende:
Ik heb Cc al gemaild
Hij kon jou ook na middernacht bellen..quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:04 schreef Vivi het volgende:
[..]
Je moet ze net zolang vasthouden totdat het te laat is om anderen te bellen natuurlijk
Alejandro, Nick, Mick.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:07 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Goed! Hou me op de hoogte! Ik ben ook benieuwd naar de laatste verwikkelingen omtrent Henk/Samuel/Roberto
quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:23 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Dan zou ik maar eens heel snel je hoofd uit het zand halen..
Het is namelijk zeer oneerlijk tegenover jezelf...
Is toch ook een soort van oneerlijkheid?
Dan zet ik hem ook nog eens neer. Ben tenslotte ook geen manquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:20 schreef Xennia het volgende:
[..]
Dat is niet alleen oneerlijk, maar ook nog eens hypocriet en weinig integer. Jij veroorlooft je bepaalde vrijheden omdat hij tenslotte ook is vreemdgegaan. Hij moet als straf daarvoor zijn contact met PM stopzetten en jij staat vrolijk te zoenen in de keuken zonder enig schuldgevoel want tsja hij deed het tenslotte ook.
Ja..., terwijl ik met mijn linker hersenhelft over kaasplankjes & pikstraf discussieer - en laten we wel wezen: dat is niet de minste discussie - breek ik mijn rechter hersenhelft over de vraag wat je nou precies met die opmerking bedoelt.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:10 schreef Oblivion het volgende:
Mooie afleidingsmanouvre trouwens Nadine...
Maar euhm je hebt niet met mannen te maken hier.
Ik zet 'm gewoon nog een keer neer...
Of zilveren! Of zitten we dan inmiddels in de C-categorie?quote:Op maandag 24 oktober 2005 22:41 schreef Nadine26 het volgende:
(Misschien wel zwarte zijden lakens... zoals in de betere B-film!)
Ja, nee! Ik laat me graag mani-puleren, maar natuurlijk niet manipuleren!quote:Flauw, hè? Beter gezegd: doortrapt & uitgekookt. Toegegeven: er bestaat een kans dat hij écht niks heeft uitgespookt, die mogelijkheid moeten we open laten, maar... zelfs jij zwicht voor een paar getrainde massage-handen.
Tot mijn verrassing had je dat al gedaan! Geweldig zoals je Daniël van een chagrijnige bullebak in een lillend drilpuddinkje omtoverde. Bijna te mooi om waar te zijn, maar zelfs als je je hier als prozaiste enige dichterlijke vrijheden zou hebben veroorloofd, blijft het een fraaie scene.quote:Goeie tip.
Dit ga ik in de praktijk brengen.
Ach, zolang ik Tarzan heb, lig ik daar niet van wakkerquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:18 schreef Oblivion het volgende:
Xennia, ik denk dat wij pikstraf krijgen..
quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:18 schreef Nadine26 het volgende:
Ja..., terwijl ik met mijn linker hersenhelft over kaasplankjes & pikstraf discussieer - en laten we wel wezen: dat is niet de minste discussie - breek ik mijn rechter hersenhelft over de vraag wat je nou precies met die opmerking bedoelt.
Ik ben oneerlijk tegenover mezelf, zo ver ben ik. Maar ik geloof dat wij elkaar, zogezegd, verkeerd begrijpen. Want ik zeg niet dat ik allergisch ben voor oneerlijkheid; dat zeggen al die bekende en semi-bekende en totaal onbekende Nederlanders in interviews. En daar ben ik het mee oneens.
Beter weet ik dus niet, wel lelijker en duidelijker.quote:Want als we allemaal zo vreselijk eerlijk & nobel & recht door zee waren, dan zag de wereld er waarschijnlijk stukken beter uit, of niet?
Ja... daar heb je wel gelijk in.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 00:20 schreef Xennia het volgende:
Dat is niet alleen oneerlijk, maar ook nog eens hypocriet en weinig integer. Jij veroorlooft je bepaalde vrijheden omdat hij tenslotte ook is vreemdgegaan. Hij moet als straf daarvoor zijn contact met PM stopzetten en jij staat vrolijk te zoenen in de keuken zonder enig schuldgevoel want tsja hij deed het tenslotte ook.
He gelukkig hoor., dat maakt je nu juist zo beminnelijkquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:24 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ja... daar heb je wel gelijk in.
Ach, wat maakt het mij ook uit: ik ben hypocriet en weinig integer.
Heet Kasta tegenwoordig zo?quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:23 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ach, zolang ik Tarzan heb, lig ik daar niet van wakker
Je moet ook wel gewoon knuffelen en de intimiteit aanwakkeren maar niet meer dan datquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:24 schreef Vivi het volgende:
Tarzan knuffelt niet
Ik vraag me eigenlijk oprecht af wat je bij Thijs zoekt, wat je bij Thijs vindt en wat je verwacht van je relatie met Thijs en van Thijsquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:24 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ja... daar heb je wel gelijk in.
Ach, wat maakt het mij ook uit: ik ben hypocriet en weinig integer. De enige nuance die ik nog kan aanbrengen is dat ik wel enig schuldgevoel heb; dat dan gelukkig nog wel...
Kom, we maken er goud van. James Bond-lakens... een rond bed dat met een druk op de knop in cirkels begint te draaien, spiegelplafonnetje erbij ...quote:Of zilveren! Of zitten we dan inmiddels in de C-categorie?
Maar daar gáát het juist om... om het verschil tussen 'veel' en 'alles'.... want wat is 'veel'? En wat is dan precies te veel?quote:Dat wil nog niet zeggen dat ze daarna met die grijpgrage handjes van alles van me gedaan krijgen. Nou ja, wel veel waarschijnlijk, maar niet alles
Ik heb hem in de tang.quote:Geweldig zoals je Daniël van een chagrijnige bullebak in een lillend drilpuddinkje omtoverde. Bijna te mooi om waar te zijn, maar zelfs als je je hier als prozaiste enige dichterlijke vrijheden zou hebben veroorloofd, blijft het een fraaie scene.
Afijn, ja! Enfin... dat denk ik ook. Maar goed: dan hoeft hij nog niet verliefd te zijn (mompelde zij zwakjes voor zich uit...)quote:Zoenen is gewoon niet interessant als je de ander niet attractief vindt. Toch? Dat doet een man in dat geval alleen als opmaat naar iets dat -hebt erbarmen met onze zwakten- wél interessant is, zoals het mogen spelen met twee grote jetsers, of het hemels wegzinken in de broeierige diept... afijn!
Wat ik bij hem vind, in de eerste plaats, is herkenning. Dat kan ik niet anders uitleggen; het is een soort gevoel van 'jij bent net zoals ik', en 'jou hoef ik niks uit te leggen.' Dat is ook werkelijk zo, omdat we een zelfde soort achtergond hebben, zelfde soort familiegeschiedenis, zelfde soort opvoeding, enzovoort. Dat merk je aan kleine dingen; woorden die we gebruiken, of juist níet gebruiken, dingen die ons opvallen/ergeren/aan het lachen maken, of juist níet... wij komen, min of meer, uit dezelfde mal.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:29 schreef Xennia het volgende:
Ik vraag me eigenlijk oprecht af wat je bij Thijs zoekt, wat je bij Thijs vindt en wat je verwacht van je relatie met Thijs en van Thijs
En... hoe voelt dat?quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 02:28 schreef cioran63 het volgende:
Ik heb dat stadium na 16 jaar nog steeds niet bereikt.
Van wie moet dat?quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 02:07 schreef Nadine26 het volgende:
Wat ik verwacht van mijn relatie met hem, dat weet ik echt niet. Omdat ik wel besef dat een relatie, op de lange duur, iets stabieler moet zijn.
Van dokter Phil!quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 02:34 schreef Xennia het volgende:
Van wie moet dat?
Ik geloof dat het geen aanrader is. Maar dat weet je pas na 16 jaar. Als alles tot de grond toe afgebroken is. Tijd om opnieuw te beginnen. Of niet.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 02:33 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
En... hoe voelt dat?
Ben je gesloopt? Geradbraakt van alle heftige intermezzo's? Of is het juist een aanrader, om 16 jaar lang alle hoeken van de kamer te zien?
Nou, je zei net iets cynisch over mensen die eerlijkheid hoog in het vaandel (zeggen te) hebben, maar ik durf voor mijzelf de hand behoorlijk ver in het vuur te steken. Zelfs tijdens dieptepunten in een relatie zou ik bv niet vreemdgaan, hoe nadrukkelijk ik ook gekneed word. Door jouw opmerking daarover bedacht ik me hoe frustrerend ik het zou vinden als mijn partner dat niet zou geloven.. ik wil elkaar op dat punt echt volledig kunnen vertrouwen. Maar goed, 'veel' en 'teveel' zijn een kwestie van afspraken, en hoe die worden nagekomen hangt van de persoon af.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 01:43 schreef Nadine26 het volgende:
Maar daar gáát het juist om... om het verschil tussen 'veel' en 'alles'.... want wat is 'veel'? En wat is dan precies te veel?
Nee, natuurlijk niet. In dat geval zouden ze elkaar nu nog zien denk ik, en zou PM niet zo lopen te zeuren. Maar waarom ben je daar bang voor? Ik zou dat eerder proberen af te meten aan Thijs' gedrag dan aan de kwaliteiten van PM, want daar heeft verliefdheid volgens mij weinig mee te maken. Ik ben hier zelf misschien volkomen onrepresentatief, maar ik val eerder voor de manier waarop iemand haar wenkbrauw optrekt of Donald Duck imiteert dan voor een pronte voorgevel of quasi-diepzinnig geleuter. Welke kwaliteiten PM ook mag hebben, ze komt niet erg sympathiek op me over en dus al niet als iemand waarop mensen snel verliefd zullen worden. Bovendien was Thijs verliefd op jou, en jij bent heel anders. Als hij nu op haar verliefd zou zijn, zouden er minstens overeenkomsten tussen jou en PM te vinden moeten zijn, die het overlappende gebied vormen dat "Thijs-z'n-type" is.quote:dan hoeft hij nog niet verliefd te zijn (mompelde zij zwakjes voor zich uit...)
16 jaar is ook wel heel lang.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 02:41 schreef cioran63 het volgende:
Ik geloof dat het geen aanrader is. Maar dat weet je pas na 16 jaar. Als alles tot de grond toe afgebroken is. Tijd om opnieuw te beginnen. Of niet.
Ik weet het ook niet, Dr. Phil, maar volgens mij bestaat het niet, iets langdurigs. Het blijven twee mensen, twee hoofden, twee dromen. Twee keukenblokken.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 02:52 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
16 jaar is ook wel heel lang.
...meubelboulevard om een nieuw keukenblok...omdat er verder al jaren niks meer te beleven valt in je gezonde relatie).
.. Zou het dan tóch een utopie zijn, een relatie die niet per se een 'relatie' hoeft te heten, en die spannend blijft, en bijzonder? Ik weet het niet... ik heb nooit een relatie van 16 jaar gehad...
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |