Onlangs weer een SNES aangeschaft, uit nostalgie.
Ik speel Starwing in de huiskamer, net zoals ik dat tien jaren geleden deed. Mijn moeder komt binnen, kijkt me een minuut aan met een blik die vraagt: 'Gaat het wel goed met je? Ik dacht dat we dit ontgroeid waren?' (Ergens rond mijn veertiende ben ik opgehouden met gamen, ben twintig nu.) Dan wijst ze naar de controller, en vraagt: 'Helpt dat ook, als het hele ding heen en weer beweegt?'
Ik weet zeker dat ze die opmerking tien jaar geleden ook al heeft gemaakt. Verwachtte half dat ze vervolgens zou zeggen: 'Je mag nog een half uurtje Martijn, daarna ga je maar iets anders doen.' (Want vroeger was mijn computertijd per dag gelimiteerd.) Maar dat bleef uit, gelukkig.
Overigens, toen ik een kleine, fanatieke gamer was, probeerde ik mijn ouders altijd te laten delen in de vreugde. Maar het lukte me nooit ze de schoonheid en de sport ervan in te laten zien. Het enige spel dat ik mijn vader heb kunnen laten spelen, en wat hij ook vaak en lang wilde spelen, was Duckhunt. Daarom denk ik ook dat Nintendo's hoop om een nieuwe doelgroep aan te boren met hun afstandbediening, zo gek nog niet is. Mijn moeder wilde zelfs Duckhunt niet spelen, ze vond het geloof ik verwerpelijk. Ze is zo empatisch dat ze medelijden heeft met pixeleenden.
Afijn, om voer voor reply's te geven: Hoe staan jouw ouders tegenover computergames?
En een tweede vraag: Heb je fantasie nodig om van games te genieten?
(Ik bedacht vraag twee toen ik me afvroeg waarom ik weer een SNES aanschafte, terwijl moderne, grafisch perfecte games me nauwlijks interesseren. Ik herinner me dat, na uurtje Mario spelen, de grens tussen het mannetje op het scherm en mezelf steeds verder vervaagde, en ik de aanvallen van Bowser en zijn padden als aanvallen op mezelf begon te zien. Mijn herinneringen aan Zelda op de NES zijn mooier dan aan Final Fantasy op de PSX. En ik denk met meer liefde terug aan Doom dan aan Half Life of de gelikte shooters die daarna kwamen. Dus je zou kunnen stellen dat ik games minder leuk ben gaan vinden naarmate ze mooier werden. Maar missschien is het gewoon zo dat je eerste liefde altijd het mooist is - ik weet niet hoe ik jaren later zou terugdenken aan de spellen die vandaag uitkomen, als ik nu tien was en ermee aan het opgroeien...)
Goh, mijn eerste topic in het subforum GAME, en dat terwijl ik al jaren geen games meer speel.