Wat,een afstandsbediening?!? Waarom Nintendo is zoals ie is:

Deze post is bedoeld voor alle mensen die meteen kritiek hebben klaarliggen over de Revolution en/of zich afvragen waarom Nintendo niet hetzelfde doet zoals Sony en Microsoft. Verder maakt het duidelijk waarom een bewering als "Nintendo = doomed" belachelijk is en Nintendo nooit zelfstandig zal besluiten software te maken op andere platforms dan hun eigen.
Lees dit on-vooringenomen en begrijp dat Nintendo zo dom niet is.
(Het is veel leesstof, maar anders is het niet uit te leggen)


Twee termen die mijn verhaal verduidelijken met omschrijving:

Genre verslaving:
-Verslaving gamers op gebied van specifieke spelmechanieken/genres
-Sterke homogene voorkeuren voor dit genre; duidelijke doelgroep
-Developers die spellen maken binnen dit genre kunnen rekenen groot percentage van deze doelgroep
-Gedurende tijd zal het genre steeds meer voldoen aan eisen doelgroep, resulterend in hogere richtlijnen en afstraffing indien niet voldaan wordt aan duidelijke 'richtlijnen'

Levenscyclus:
-Introductie; nieuwe mechanics uitgevonden
-Groei; experimenteer fase. Genre verslaving neemt toe
-Volwassenheid; genre verslaving is gevestigd. De 'massa' is genre verslaafd. Differentiatie geschied alleen nog door hogere productionvalues (graphics, plot, muziek)
-Neergang; markt consolideert met de winnaars van het genre die in de volwasenheidsfase de boventoon voerden. Overige developers proberen ook te voldoen aan zelfde norm, met als gevolg lagere winstmarges
-Niche; alleen hardcore gamers blijven volharden aan beproefde game mechanics. Kwaliteit neemt voor het eerst af.

Kortom:
Resultaat van deze cycles is dat in het begin enorm veel doelgroepen geinteresseerd zijn het nieuwe (eenvoudige) genre. Als gevolg van dit succes gaat de industrie zich toespelen op deze genres en deze verbeteren. Uiteindelijk is de industrie zo gefocussed op deze karakteristieken dat het alleen nog een specifieke groep genre addicts aantrekt, met als resultaat een vaste homogene doelgroep. Goed toch?


Wat gebeurt er tijdens de Volwassenheidsfase met consumenten?

-Ter zijde gamers; mensen die enthousiast waren geworden van bijvoorbeeld Mario3 vallen vaak af. 3D/complexe bedieningen/uitgebreide learningcurve is niet hun ding. Het was ze te doen om een snelle vorm van ontspanning.
-Casual gamers; houden vol. Alleen kan de zoveelste 1st person shooter ze af doen laten knappen. Afwisseling is een must.
-Hardcore gamers; altijd wachtend op de volgende stap van technische vernieuwing. Kopen meerdere spellen en wachten altijd op the next level van 'hun' genre. Deze groep wil wel het beste van het beste en alleen grote firma's kunnen hun die geven, kleinere vallen af.


Wie maakt deze ontwikkeling niets uit?
-Sony & Microsoft; consoles voldoen aan de hardcore markt
-Grote developers; zij ownen het genre

Wie maakt het wel uit?
-Bedrijven die een zo breed mogelijke doelgroep hebben; Nintendo, EA & zelfs Sony met hun Eyetoy (wel duidelijk makend dat hun controller 'gewoon' blijft)
-Bedrijven die merken boven genres zetten; Nintendo beroept zich op Mario als trademerk en niet als genre, niet andersom. Nintendo richt zich op ontwikkeling van nieuwe genres, zodat ze hun trademerk kunnen gebruiken om deze genres zo risicoloos mogelijk te lanceren.
Nintendo maakt nieuwe genres terwijl Sony en Microsoft nieuwe spellen maakt.

Dus...
NINTENDO HEEFT NIEUWE GENRES NODIG OM GELD TE VERDIENEN!
Nintendo verdient het meest aan nieuwe genres en gebruikt hun characters om ze in de lift te krijgen. Productions values zijn dan nog laag en de markt is onverzadigd. Op het moment dat een genre gestandificeerd wordt en de wensen van de onstane hardcore doelgroep te groot wordt verlaten ze het arena omdat de kosten niet opwegen tegenover de opbrengsten.
Een klassiek succesvol model binnen de financiele wereld.


Fanboys van Sony en Microsoft snappen niet dat een bedrijf dat de 3D platformer benchmark(Mario64) heeft gemaakt, geen huidige topper heeft in het platform-assortiment.
Maar vergeten:
-In het begin was er bijna geen concurrentie
-De kosten van ontwikkeling zijn in het begin zeer laag
-De kosten van het maken van een topper zijn relatief laag; je hoeft je nog geen zorgen te maken over superrealistische graphics ed (vandaar 'cartoony')
-De kosten van een topper in de volwassenheidsfase zijn zeer hoog; graphics, voiceovers, geluid, etc.
-In de volwassenheidfase gaat het risico omhoog bij het maken van een topper, gezien de concurrentie. Does it pay of?

Kortom, het verkopen van innovatieve software is vele malen lucratiever/veiliger dan het verkopen van gestandardiseerde software. De beginmarkt van nieuw genres is wellicht niet zo groot, maar verdient beter. Dit zie je ook terug aan de winstcijfers van Nintendo tov de winstcijfers van Sony & Microsoft (game-gerelateerd). Nintendo verkoopt minder maar verdient meer, Sony/Microsoft verkopen meer maar verdienen minder.


De nieuwe controller

Als je dit gelezen hebt zul je wellicht beter begrijpen waarom Nintendo voor deze controller gekozen heeft:

-Het maakt mogelijk om een enorm aantal nieuwe genres te maken.
-Het geeft mensen de kans om weer opnieuw deel te nemen aan de gaming community.
-Het trekt mensen aan die de oude genres zat zijn.
-Het geeft kleinere developers de kans om zelf het genre te 'ownen'
-Het laat Nintendo's kassa opnieuw rinkelen.

Nintendo zal nooit kiezen voor het developen op een andere console want dit ondermijnt hun positie dat ze zelf het platform aan kunnen passen aan hun genres.
En het zal zelfs Sony en Microsoft ten goede komen omdat ze in de toekomst de innovatieve genres zelf kunnen implementeren in hun consoles en verder ontwikkelen (wat misschien wel weer 20 jaar duurt), op het moment dat deze manier van spelen in de Volwassenheids fase is terechtgekomen.

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 21:04 schreef Kill_em_all het volgende:
Dude, dit heb je gejat van een andere site. Ik heb dit al eens gelezen maar dan in het engels.

Klopt, maar heb je ook de moeite genomen om het te vertalen?
Ik zet het hier neer omdat het mij goed inzicht gaf van hoe Nintendo werkte en ik het jullie niet wilde onthouden.
Verder sta ik er 100% achter omdat het mijns inziens geheel overeen komt met de werkelijkheid.
Het geeft een messcherpe verklaring van hoe Nintendo werkt en hoe ze toch op die 'rare' ideen komen.

quote:

wat een verhaal... zonder te lezen: kon dit niet in Revolution-topic?

Nee, gaat niet per se over Revolution maar over de geschiedenis van Nintendo. En is ook relevant voor niet-Nintendo fans.

quote:

Trademark /= Trademerk maar handelsmerk

Maar inderdaad, een duidelijk stukje. Ietsjes krom vertaalt soms, maar geeft duidelijk de situatie weer.

Ik bedoelde wel het engels maar maakte een typo.
Krom vertaald? Ik heb juist geprobeerd er een duidelijk/kort stukje (origineel is minsten 3 A4tjes) van te maken. De meest relevante dingen geprobeert op te sommen.
Is soms zeer lastig om engelse grammatica over te zetten naar NLs en het ook aan te laten sluiten op NLse manier van grammatica. Het is geen directe vertaling maar eentje met eigen inbreng.


Waar is Notorious? Als hij dit leest snapt hij namelijk waarom Sega deceased is op hardware gebied. Sega was ook een innovatief bedrijf (net als Nintendo) die met de Dreamcast faalde omdat zij de fout maakten beide markten te willen bedienen. Bedrijfstechnisch dus een fout, omdat het niet op te brengen was en ze op beide gebieden tekortkwamen door gebrek aan resources.

quote:

Op woensdag 21 september 2005 00:00 schreef ExCibular het volgende:
Ik vind het een aardig verhaal maar het is ver van de waarheid!

Als je kijkt naar de markt dan zie je het volgende:
De zogenaamde casual gamers (en ook terzijde gamers) zijn vaak volgers. Deze groep mensen volgt de hardcore gamer onder een voorwaarde: voldoende divers spelaanbod. De afgelopen15 jaar heeft de markt zich ontwikkeld en de gamers van vroeger zijn inmiddels ouder geworden. M.a.w. de belangrijkste doelgroep, waar het meeste geld valt te verdienen valt, is verschoven.

Sony en later ook Microsoft hebben ingespeeld op deze trend, hun producten zijn qua design en features meer gericht op de ouder geworden doelgroep. Nintendo heeft ervoor gekozen om vast te houden aan hun unieke spel figuren en deze door te ontwikkelen voor de doelgroep. De hardcore gamer van vroeger voelt zich hierdoor thuis bij Nintendo (en de casual gamer volgt wel). Strategisch gezien is dit een zeer goede beslissing, immers Nintendo kan niet concureren tegen Microsoft en Sony omdat ze daarvoor simpelweg het kapitaal niet hebben. Het probleem (de cube verkoopt minder dan haar concurrenten) zit hem in de uitvoering, teneerste een gebrekkig spelaanbod waardoor de casual gamer niet volgde en ten tweede bij de launch een gebrek aan goede games waarin gebruik werd gemaakt van hun unieke spelfiguren.

Toch zie je dat de strategie van Nintendo toekomst heeft, Cube eigenaren kopen meer spelen per eigenaar per jaar. Consoles leven van de inkomsten van de spellen dus dit bewijst wel de kracht van Nintendo's strategie.

Met de Revolution zet Nintendo de eerder ingeslagen weg door. Zoals het er nu naar uit ziet wordt dat een console met de bekende spelfiguren en met de Nintendo's kenmerkende innovatieve gameplay.

Bedankt voor je reactie, de eerste post met een mening die goed onderbouwd wordt.
Kijk voordat ik probeer een reactie te geven, wil ik je erop wijzen dat het hierboven omschreven model een beschrijving is van de hele markt. Het geeft niet elk individueel gedrag weer van elke individuele consument. Er zijn altijd mensen die niet in een model te vangen zijn.
Verder moet het nog blijken of het in de toekomst bewaarheid wordt, omdat er ook nog factoren meespelen als geluk en toeval. Als het zo makkelijk was om de toekomst te voorspellen dan waren de marktaandelen nu al verdeeld.

quote:

De zogenaamde casual gamers (en ook terzijde gamers) zijn vaak volgers. Deze groep mensen volgt de hardcore gamer onder een voorwaarde: voldoende divers spelaanbod. De afgelopen15 jaar heeft de markt zich ontwikkeld en de gamers van vroeger zijn inmiddels ouder geworden. M.a.w. de belangrijkste doelgroep, waar het meeste geld valt te verdienen valt, is verschoven.

Casual gamers zijn mensen die weten wat de markt te bieden heeft en (wellicht) zelf hardcore gamers zijn geweest. Maar die genoeg beginnen/dreigen te krijgen van hetgeen dat aangeboden wordt; er is/dreigt een verzadigingspunt . Als er geen innovatief product beschikbaar komt zullen ze waarschijnlijk wel een nieuwe conventionele console kopen, maar niet veel software. Komt er wel een alternatief dan zullen ze hier eerder oren naar hebben. Terzijde gamers zijn mensen die geen weet hebben van de gamesindustrie en niemand volgt (behalve media), verder zijn het mensen die afgehaakt zijn en nog een oude SNES in de kast hebben staan (hardcore naar terzijde).
Dat is het probleem, de markt is nog niet verzadigd maar dreigt in de neergangsfase te komen (minder software sales)in de toekomst. Dit is nu al aan de gang in Japan. Een slim bedrijf speelt nu al in op het potentieel aan nieuwe klanten. Als Nintendo die klanten kan winnen hebben ze jaren voordeel, zoals ze die ook in het verleden hebben gehad (hoge winst, geen concurrentie). Terwijl Sony en Microsoft elkaar beconcurreren op een markt met steeds lagere winstmarges en afnemende software sales. Nintendo redefines 'de belangrijkste doelgroep'.

quote:

Sony en later ook Microsoft hebben ingespeeld op deze trend, hun producten zijn qua design en features meer gericht op de ouder geworden doelgroep.

Dat is dus de doelgroep die nu verstaan wordt als de harcore gamer en waarvan de verwachting is dat ze meer eisen en minder kopen dan het marktpotentieel doet vermoeden. Meer omzet, minder winst.

quote:

De hardcore gamer van vroeger voelt zich hierdoor thuis bij Nintendo (en de casual gamer volgt wel).

Was dat maar waar, hier is ook duidelijk een afnemende groei waar te nemen.
De trend wordt perfect aangetoond door het feit dat nieuwe genres zoals SSB & Mario Party geweldig verkopen tov de bekende formules. Verder koopt men met name toppers als Zelda en Metroid (veel minder als voorheen) en laten alle andere titels links liggen. Wat toont dit aan? Dat diezelfde groep het dus kennelijk zat is van conventionele titels en alleen de toppers koopt. Precies zoals de trend doet vermoeden.

quote:

Strategisch gezien is dit een zeer goede beslissing, immers Nintendo kan niet concureren tegen Microsoft en Sony omdat ze daarvoor simpelweg het kapitaal niet hebben.

Tja, daar komt de aap weer uit de mouw.
Wat is concurreren? Microsofts interpretatie van concurreren is een console lanceren met veel verlies in de hoop dat het later geld/marktaandeel opbrengt. Sony gaat dezelfde kant op door de PSP en PS3 met verlies te lanceren. Had Sony eerst nog het voordeel van een groot marktaandeel, dit keer moeten ze die eerst nog maar afsnoepen van de 360.
Concurreren is overleven in de industrie, en tot nu toe voldoet Nintendo aan dat criteria met vlag en wimpel. Nintendo is het meest winstgevende bedrijf in de industrie en alleen omdat ze niet besluiten met het geld te smijten maakt dat ze niet niet-concurrerend. Ik geloof dat Nintendo iets van 8miljard heeft aan kapitaal en dan heb ik het niet over het aandelenkapitaal, gewoon cash.

quote:

Het probleem (de cube verkoopt minder dan haar concurrenten) zit hem in de uitvoering, teneerste een gebrekkig spelaanbod waardoor de casual gamer niet volgde en ten tweede bij de launch een gebrek aan goede games waarin gebruik werd gemaakt van hun unieke spelfiguren.

De uitvoering van de Cube is niet relevant voor de Revolution maar ik kan wel zeggen dat kwa marktaandeel de GC praktisch gelijk is aan de XBOX. Dan kun je toch niet zeggen dat er een probleem is? Microsoft geeft het geld bijna weg en kan nog niet uitlopen op Nintendo. Wat zegt dat over de toekomst?
Zoals je in het stukje kan lezen is het minder verkopen (minder omzet) niet hetzelfde als minder winst. Nintendo heeft veel meer geld verdient dan Microsoft met de Xbox. Maar ziet wel in dat er de komende generatie wat moet veranderen aan het marktmodel.


Bedankt voor je post en vertel me even wat je ervan vindt. Ik zou graag nog wat langer erop ingaan maar het is al laat. Groeten.