quote:
BIG BROTHER KRIJGT zijn bevalling. In tegenstelling tot wat veel mensen verwachtten, stonden de hoogzwangeren te dringen om in het tv-huis te trekken. Een week voor de serie start, spreek ik de nu al meest omstreden bewoonster. Het is een zelfstandige jonge vrouw uit een goede familie. „Mijn moeder vindt dit het mooiste geboortekaartje dat we mijn baby kunnen geven. Naar hem of haar wordt straks door honderdduizenden Nederlanders uitgekeken.”
Per ongeluk zwanger geworden ’Anja’ vol verwachting BB-huis in Per ongeluk zwanger
„IK BAAR BIG BROTHER-BABY”
„HEEL NEDERLAND MAG MIJN BEVALLING VOLGEN”
„De vader weet niet dat ik dit doe”
We noemen de aanstaande moeder maar even Anja. Wie zij precies is, mag pas volgende week bekend worden als ze met de andere twaalf bewoners en het nodige ceremonieel over de drempel van het Big Brother-huis stapt. „De vader van mijn baby weet niet dat ik in het Big Brother-huis ga. En voor hem moet het ook nog even een verrassing blijven”, zegt ze stellig. „Wij willen alle twee dit kind, maar we weten niet of we elkaar wel willen. We hebben besloten dat ik de bevalling in mijn eentje zal doen.”
„Wij willen alle twee dit kind, maar we weten niet of we elkaar wel willen”
De werkelijkheid is altijd merkwaardiger dan je kunt verzinnen. De aanstaande moeder van ’s werelds eerste Big Brother-baby is een gezonde, goedopgeleide midden twintiger. Ze is geen zielig geval, leeft niet van de bijstand, woont zelfstandig en heeft zelfs een eigen inkomen. „Ik heb de havo gedaan, toen de meao in één jaar en de afgelopen tijd heb ik met veel plezier bij een aantal bedrijven gewerkt. Ik ben type studiebol, zo je wilt. Ik wil na Big Brother een studie rechten gaan doen. Misschien in de avonduren. Mijn oom is advocaat. Hij heeft me beloofd dat ik, als ik dat wil, bij hem op kantoor als assistent aan de slag mag. Maar mijn eerste opdracht is nu mijn baby. Ik heb altijd kinderen gewild, ik ben ook een geboren moeder. Ik verheug me er zo op hem of haar in mijn armen te houden.”
Anja werd per ongeluk zwanger van – zeg maar – Jan. Jan is drie jaar jonger dan zij en staat momenteel voor de keuze welke studie hij zal gaan volgen. Anja lacht: „Hij is ouder dan achttien, hoor. Maak je geen zorgen. Maar het is inderdaad wel zo dat we geen van beiden klaar zijn om een gezellig gezinnetje te starten. Jan viel ook niet meteen op zijn knieën om me ten huwelijk te vragen toen bleek dat ik zwanger was. En daar was ik niet teleurgesteld over. We willen rustig de tijd nemen om uit te zoeken of we wel bij elkaar passen. Ik ga daar in het Big Brother-huis ook over nadenken. Het lijkt me fijn om er met anderen over te praten. Samenwonen betekent dat je je hele leven moet omgooien. Ik weet niet of ik dat voor Jan wil doen.” Ze aarzelt: „Ik heb wel liefdevolle gevoelens voor hem. Dat is onveranderd. Maar trouwen?”
Intiem
Jan en Anja kennen elkaar al jaren. „Maar we werden pas kort voor de zwangerschap voor het eerst intiem”, vertelt Anja openhartig. „Ik had via via gehoord dat Jan mij wel leuk vond en zei toen een keer ’ja’ op zijn uitnodiging voor een etentje. Het klikte. Van het een kwam het ander en tja. Ik had trouwens helemaal niet door dat ik zwanger van hem was geworden. Ik dacht dat we veilig hadden gevreeën. Toen ik een tijdje later almaar misselijk was, legde ik ook niet meteen het verband met een mogelijke zwangerschap. Tot een vriendin tegen me zei dat ik eens een zwangerschapstest moest doen. Thuis kon ik mijn ogen niet geloven. Ik heb meteen mijn moeder gebeld. Ik had allerlei verwarrende gevoelens. Maar zij riep onmiddellijk dat het kindje natuurlijk welkom zou zijn.” Ze verklaart: „Ik ben opgegroeid in een heel warm nest. Mijn vader en moeder zijn erg open minded. Mijn baby is heel erg welkom in onze familie en iedereen gaat zijn schouders eronder zetten om te zorgen dat ik met kind toch kan studeren en mijn eigen leven vorm kan geven.”
Verwekker Jan wil dat de baby komt, maar wil zijn leven ook nog niet op zijn kop zetten door zomaar een gezin te stichten. Anja vertelt: „Om hem te testen heb ik het met hem ook over abortus gehad. Niet dat er één haar op mijn hoofd was die daar aan dacht. Maar hij wil, gelukkig, ook heel graag dat het kindje komt. Hij zal het erkennen en uit zijn studiebeurs bijdragen aan de kosten. De bevalling doe ik alleen. Anders gaan we toch weer meteen vadertje en moedertje spelen. En dat lijkt ons echt niet goed.”
•Anja’ wil zelfs dat Nederland meedenkt over een voornaam voor haar kindje. „Ik zou dat een eer vinden.”
Jan weet niet dat de moeder van zijn kind in het Big Brotherhuis gaat bevallen. „Ik heb het er wel met hem over gehad toen het in de krant stond. En hij reageerde niet negatief op het idee. Maar hij weet niet dat ik me heb aangemeld. Dat was een idee van mijn moeder. Zij vermoedde dat het voor mij heerlijk zou zijn om deze bijzondere tijd in zulke bijzondere omstandigheden door te brengen. Zij noemt de Big Brother- geboorte ook het prachtigste geboortekaartje wat je voor een kind kunt verzinnen. Het kind komt al als bekende Nederlander ter wereld. En de tijd vlak voor de geboorte wordt prachtig vastgelegd.” Ze zegt realistisch: „Als ik er tenminste niet voor die tijd wordt uitgestemd. Ik ben volgende week 31 weken zwanger. Ik heb in principe nog negen weken te gaan als ik het huis inga. Ik kan alleen maar hopen dat me de bevalling in het BBhuis wordt gegund.”
"Mooiste geboortekaartje dat ik mijn kindje kan geven”
Hoe Jan zal reageren, kan Anja niet voorspellen: „Ik denk dat het raarste voor hem wordt dat we een tijdje geen contact kunnen hebben. Want we bellen nu regelmatig. Maar het voordeel is dat hij me wel van dag tot dag kan volgen. Op internet kan hij zelfs ’s nachts naar mij en straks, hoop ik, het kindje kijken.”
Bang
Tegen de bevalling in het BBhuis ziet Anja niet op. „Ik ben er vast van overtuigd dat daar het beste voor me wordt geregeld. Heel Nederland kijkt kritisch toe. En tja, voor de bevalling zelf ben ik sowieso erg bang, dus voor mij maakt het niet uit dat er straks camera’s op staan.”
Dat het slecht is voor haar baby meteen al als bekende Nederlander geboren te worden, gelooft zij niet. „Ik denk dat mijn kind daar later trots op is. Ik zou het ook enig vinden als Nederland wil meedenken over een voornaam voor mijn kindje.”