abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_29610589
Oekraïne Deel2 is dicht, verder in dit Topic.

Roos en Henk-Wim zijn net terug, ik ga over een maand, anderen zitten er nu. De Oekraïne blijft populair.
pi_29610605
tvp! mag dat?
pi_29610771
Is er trouwens al iets meer bekend over de visumplicht na augustus? Wordt deze weer ingesteld of voorgoed afgeschaft?
pi_29611168
quote:
Ik ben er vijf jaar geleden al eens geweest, ook op de fiets. Een van de weggetjes die ik nu wil gaan doen is het bergweggetje van Jalta naar Alushta. Een colletje of vier van serieus niveau. Daar ben ik wel een dag mee zoet
Ja! Die weg ken ik, daar hebben we nog minder dan een week geleden gereden. We sliepen 8 nachten in Yalta, of eigenlijk in Hotel Yalta, in 't Masandrapark (20 minuutjes lopen van 'echt' Yalta). De mensen die wel eens daar zijn geweest kennen hotel Yalta zeker: ZO enorm groot is dat hotel, groot rechthoekig betonnen blok, 1200 kamers ofzo! Vorige week zaten we nog daar te eten, bij beach-bar Apelsin (Orange)....*zwijmel*....

btw: het wordt duidelijk tijd voor een uitgebreid reisverslag
...en das terecht :)
pi_29612265
quote:
Op zaterdag 13 augustus 2005 20:30 schreef -Wolf- het volgende:
Is er trouwens al iets meer bekend over de visumplicht na augustus? Wordt deze weer ingesteld of voorgoed afgeschaft?
Volgens de laatste berichten wordt het visumvrije verkeer voorlopig verlengd.
pi_29612284
quote:
Op zaterdag 13 augustus 2005 20:43 schreef --Roos-- het volgende:

btw: het wordt duidelijk tijd voor een uitgebreid reisverslag
Jazeker, we willen gedetailleerd lezen wat er is gebeurd
pi_29616109
ultra_ivo, je hebt geen idee hoevaak we je naam hebben genoemd Zeker wel 100 x. Bij *elke* fietser hetzelfde grapje... Geloof me, zoiets flauw wordt bij voldoende herhaling vanzelf leuk

Reisverslag volgt, heeft Roos morgen vast wel tijd voor, toch?
pi_29616162
Alleen bij 'echte' fietsers, of ook bij iedere dorpsoma op de fiets?
pi_29616286
quote:
Op zaterdag 13 augustus 2005 23:43 schreef ultra_ivo het volgende:
Alleen bij 'echte' fietsers, of ook bij iedere dorpsoma op de fiets?
Een Oekraiense dorpsoma op een fiets. Ik kan me dat maar moeilijk voor de geest halen.
pi_29616300
Ik wel
pi_29616352
quote:
Op zaterdag 13 augustus 2005 23:47 schreef ultra_ivo het volgende:
Ik wel
Foto?
  zondag 14 augustus 2005 @ 00:26:48 #12
53731 Flipper01
Addicted Dolphin
pi_29617406
quote:
Op zaterdag 13 augustus 2005 20:43 schreef --Roos-- het volgende:
btw: het wordt duidelijk tijd voor een uitgebreid reisverslag
Jaah!
Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaringen, ik ben er in mei geweest met een georganiseerde reis, maar ik wil er zelf ook nog een keer heen. Ik ben heel benieuwd hoe jullie de taalbarriere hebben ervaren, want dat lijkt me het lastigste
I don't shine if you don't shine
  zondag 14 augustus 2005 @ 12:57:31 #13
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_29625446
теругвиндпошта
Confidence through competence
pi_29626469
quote:
Op zondag 14 augustus 2005 12:57 schreef Stereotomy het volgende:
теругвиндпошта
hahaha Nice one :-) (TVP voor mij ook trouwens).
Grappig inderdaad dat Oekraïne vooral de laatste tijd populair wordt.
Verder schijnt de visumplicht voor onbepaalde tijd te zijn afgeschaft.
pi_29626588
quote:
ultra_ivo - zaterdag 13 augustus 2005 @ 20:13

Vanmiddag heb ik de nieuwe Lonely Planet Oekraïne besteld. Eens kijken hoeveel die beter is dan de oude versie (gecombineerde gids Rusland/Oekraïne/Wit-Rusland).
30 euro voor dat dunne boekje vind ik persoonlijk beetje zonde van het geld, er is er ook een van een bedrijf genaamd Brafta of iets dergelijks die een stuk dikker en gedetailleerder is.
  FOK!fotograaf zondag 14 augustus 2005 @ 16:41:41 #16
73911 ultra_ivo
pi_29631977
Je bedoelt Bradt. Die reisgidsen zijn niet slecht, maar eerder gericht op reizigers met iets meer budget. Reisgidsen moet je niet beoordelen op hun dikte. Sterker nog, een dikke luxe reisgids wil je net niet hebben, die is te zwaar. Het gaat 'm om de hoeveelheid nuttige informatie. En daarbij vindt ik Lonely Planet behoorlijk goed scoren. Enige uitzondering is de algemene Oost-Europa gids van Lonely Planet. Die is voor een aantal landen (zoals Servië) gewoon bagger. Voor Servië zou ik weer de Bradt nemen (ok, ik ben bevooroordeeld, heb er zelf ook aan meegewerkt).
pi_29633571
quote:
Op zondag 14 augustus 2005 12:57 schreef Stereotomy het volgende:
теругвиндпошта
En dat kan ik nu lezen!

Maar wat betreft de taalbarriere.. eigenlijk GEEN last van gehad. De letters zijn natuurlijk wel anders, maar dat vond ik wel leuk ook. Ik had ze voor dat we vetrokken al een beetje geleerd, en onderweg (bordjes lezen) herken je dan al erg veel, nu kan ik alle letters lezen. En verder hebben we ons overal kunnen redden met engels en handenenvoetentaal. Hebben slechts 2x meegemaakt dat er geen menukaart in 't engels was, maar toen schoot 'Hoe&Wat in het russisch' ons te hulp. Kwestie van 'kip' opzoeken en aan ober laten lezen. Ging prima.

Reisverslag volgt inderdaad snel, maar weet niet precies wanneer. Geduld is een schone zaak, zeggen ze toch
...en das terecht :)
pi_29647259
quote:
Op zondag 14 augustus 2005 16:41 schreef ultra_ivo het volgende:
Je bedoelt Bradt. Die reisgidsen zijn niet slecht, maar eerder gericht op reizigers met iets meer budget. Reisgidsen moet je niet beoordelen op hun dikte. Sterker nog, een dikke luxe reisgids wil je net niet hebben, die is te zwaar. Het gaat 'm om de hoeveelheid nuttige informatie. En daarbij vindt ik Lonely Planet behoorlijk goed scoren. Enige uitzondering is de algemene Oost-Europa gids van Lonely Planet. Die is voor een aantal landen (zoals Servië) gewoon bagger. Voor Servië zou ik weer de Bradt nemen (ok, ik ben bevooroordeeld, heb er zelf ook aan meegewerkt).
Bradt is het ja, en is idd voor de reiziger met wat meer geld maar ik vond hem erg nuttig met betrekking tot achtergrond informatie, van lonely planet heb ik wel de Oekraïnse taalgids aangeschaft erg handig gidsje met natuurlijk ook een vertaling van het alphabet al is een taalcursus Russisch/Oekraïns altijd veel leuker om het van iemand te krijgen waar je van houdt Julia :-)
pi_29650225
*is hard bezig met het verslag*
...en das terecht :)
pi_29665589
blijft een zeer bowiend lad. Wil er over een paar jaar welweer heen (tevens een tvp).
Als het niet wil branden moet je beter stoken.
pi_29670445
Oekraïne-reis HW&Roos
22 juli - 11 aug 2005

Oswiecim - Kiev - Yalta


Vrijdagavond 22 juli kon de grote reis beginnen. Na nog ff uurtje in bed te hebben gelegen (hoewel slapen niet lukte, waren beide toch soort van nerveus), de Opel Meriva helemaal was volgeladen, het doosje voer achter de stoel van Roos netjes ingedeeld was, GPS en TomTom prima werkte, vertrokken we rond 22.30u. In 1 nacht wilden we tot Oswiecim (stadje bij Auschwitz, Polen) rijden, een dikke 1100 km stond ons voor de boeg. Al snel waren we het land uit (vetrokken vanuit Nijmegen), en ongeveer even snel was ik vetrokken (naar dromenland). Tot de Poolse grens ging het prima, in Duitsland kan je flink 'bommen'(om met HW's woorden te spreken). Net na 5.00u bereikten we de Poolse grens, en hoewel Polen bij de EU hoort, moesten we toch ons paspoort laten zien.

Na de grens werd echt alles letterlijk anders: even een flinke dip omdat bleek dat HW een cruciaal apparaatje was vergeten waardoor het automatisch navigeren niet meer lukte. Ook werd de weg na de grens ont-zet-tend slecht, de weg leek wel opgebouwd uit losse platen wat een kaboem-kaboem-kaboem geluid gaf. We keken elkaar aan en dachten van 'nou, dit was het dan, zulke wegen t/m de Oekraïne'. Maar gelukkig bleek dat dit onzin was, want de rest van de duizenden kilometers die we hebben gereden was voor het grootste gedeelte op (redelijk) fatsoenlijke wegen. In Polen stikte het trouwens wel van de wegwerkzaamheden, waardoor het rijden niet echt opschoot. Op een gegeven moment was de afslag die we moesten hebben afgesloten, en werden we gedwongen een andere weg te volgen. We bleken een afslag te hebben gemist, en HW moest dus keren. Hoewel we wisten dat dit niet mocht op het weggetje waar we reden, keerden we toch. En dat hebben we geweten: meteen kwam een politieauto ons achterna. In de auto (wat je bijna geen auto meer mag noemen, in NL zou hij absoluut niet door de APK komen) zaten twee jonge piefjes, een van de twee gebaarde met een spiegelei (!) dat we moesten stoppen. In de modder, wat dienst moest doen als berm, stopten we dan ook. De agent vroeg eerst om rijbewijs en autopapieren, dat was in orde. Toen moest HW uitstappen en in de politieauto gaan zitten, ondertussen zat ik dus nog in de auto met mijn voetjes onder het dekentje. Ik bleef maar rustig kijken, hoewel ik toch nogal nerveus was en rampsenario's door mijn hoofd spookten. Na een paar minuten stapte HW uit en deed mijn portier open: we moesten 5 euro boete betalen, ik gaf HW 5 euro en hij liep weer terug naar de politieauto. Het bleek geen 5 euro te zijn, maar 50! HW legde de politie uit dat we dat niet hadden (of hij deed alsof, we hadden 200euro cash bij ons, maar dat hoefde de politie niet te weten). Wat we dan wel hadden, vroeg de politie. 20 euro, zei HW. Ok, prima, dan was de boete 20euro! Dus HW kwam weer naar mij, ik gaf 20 euro, en HW gaf het weer aan de agent. Nadat de agent het geld al had aangepakt vroeg HW om een bonnetje, de agenten keken elkaar betwijfelend aan...Toen gaf de agent de euro's weer terug aan HW en gebaarde dat hij mocht vertrekken. Geen boete dus betaald, lang leve de corrupte politie.

Omdat we beide best van slag waren door onze eerste politie-confrontatie, ontzettend gaar waren van de nacht, en Oswiecim (Auschwitz) niet aangegeven stond, was het een crime om Oswiecim te vinden. Doodmoe kwamen we dan eindelijk tegen 11.30u aan in Hotel Kaminiec. De volgende tegenvaller want het zag er niet bepaald fris en fruitig uit in het hotel. Maargoed, er stond een bed en de gaten en plasvlekken in het matras namen we maar even voor lief: SLAPEN!

Aan 't eind van de middag de omgeving beetje verkend, langs Museum Auschwitz en museum Birkenau gereden om ons vast wat te oriënteren voor de volgende dag. 's Avonds gegeten in een hip discotheekje: 2 Breezers, 2 fris, 2 kipschotels met friet voor nog geen 34 zloty (omgerekend dus nog geen 9 euro!). Daarna weer ons bedje opgezocht.

Zondagmorgen vetrokken we al op tijd naar Museum Auschwitz. Er zijn twee musea: Museum Auschwitz (het voormalige concentratiekamp Auschwitz 1) en museum Birkenau (het voormalige vernietigingskamp Auschwitz 2 ook wel bekend als Birkenau). Het concentratiekamp Auschwitz 1 werd in 1940 gebouwd voor Poolse politieke gevangenen. In het begin moest het kamp dienen om Polen te onderdrukken en te vernietigen. Later begonnen de Nazi's mensen uit heel Europa hier heen te brengen: vooral Joden, zigeuners en (Russische) krijgsgevangenen. Als je het kamp binnenloopt kom je onder de beroemde 'Arbeit macht frei' poort door. Het gaf wel een heel vreemd gevoel om daar onderdoor te lopen: zo'n poort is dus ooit door iemand daar neergezet, gemaakt, en zelf door iemand verzonnen... Bizar!
Dat bizarre gevoel was bij alles wat je zag: hoe heeft dat toch allemaal kunnen gebeuren?! Het kamp was heel systematisch opgebouwd: nette rijtjes van stenen barakken. Een aantal van die barakken kon je in lopen. Het echte 'museum-gedeelte' was ook in de barakken, o.a. grote borden met foto's en tastbare herinneringen werden in de barakken zelf getoond. In een bovenzaal van een bepaalde barak werd bijvoorbeeld kilo's menselijk haar tentoongesteld. Toen het Russische leger kamp Auschwitz bevrijdde werd in de magazijnen ongeveer 7000 kg menselijk haar aangetroffen. Dit waren slechts de restanten haar, waarvan het de Duitsers niet meer op tijd was gelukt het haar op tijd te verkopen en te versturen. De Duitsers schoren namelijk het haar van de (gestorven) gevangenen af en verkochten dit aan de textielindustrie: deze maakte er o.a. zakken of kledingsstoffen van. Onderzoeken wijzen ook uit dat in dit haar het giftige Zyklon B gas is aangetroffen. Ook immens grote hoeveelheden schoenen, brillen, kunstbenen/protheses, (tanden)borstels en pannen werden tentoongesteld.









De meeste joden die in Auschwitz zouden worden omgebracht kwamen daar met overtuiging dat ze zich in Oost Europa zouden mogen gaan 'vestigen'. De Nazi's verkochten niet bestaande stukken grond of winkels, boden werk aan in bedrijven die niet bestonden. De joden werden opzettelijk misleid: zo namen ze hun meest kostbare spullen mee. Deze spullen werden dan door de Nazi's afgepakt en verhandeld.

De binnenplaats tussen blok 10 en 11 wordt aan twee kanten door een hoge muur omgeven. Hier bevond zich namelijk de dodenmuur. Tegen deze dodenmuur hebben leden van de SS vele duizenden mannen en vrouwen doodgeschoten. Op deze binnenplaats deelden de SS'ers ook 'straffen' uit. De houten luiken voor de ramen van blok 10 en 11 moesten voorkomen dat de terechtstellingen gezien zouden worden... In de kelder van blok 11 bevond zich de 'gevangenis'. (Termen als straf en gevangenis vind ik in deze context nogal vaag: het hele kamp, de hele oorlog was een straf, een gevangenis) In deze cellen werden zowel gevangenen uit het kamp opgesloten als burgers die ervan werden verdacht contact te hebben gehad met gevangenen. In de kelder werden experimenten gehouden met Zyklon B om mensen te vergassen. Ook kwamen er gevangenen die werden veroordeeld tot de hongerdood. Weer een andere straf was de zogenaamde 'sta-cel', een hele kleine ruimte waar je alleen staand in paste. Als de gevangenen dan terugkwamen van een dag hard werken, werden ze in deze ruimte gezet en moesten ze dus de hele nacht staan totdat ze de volgende dag weer aan het werk konden. Cel nr. 20 was een donkere cel, waarin velen stikten wegens zuurstofgebrek.






In het midden van het kamp bevond zich de appèlplaats. Tijdens het appèl controleerden de SS'ers de aantallen gevangenen. Hier werden ook officiële terechtstelling uitgevoerd aan de draagbare- of groepsgalg. Het 'record' aan de groepsgalg is een aantal van 12: 12 Poolse gevangenen werden tegelijk opgehangen omdat ontdekt was dat ze contacten hadden met de burgerbevolking.





Aan het eind van de route die we liepen door museum Auschwitz kwamen we door de gaskamer en het crematorium. De grootste ruimte in dit gebouw deed eerst dienst als lijkkamer en werd later een provisorische gaskamer. In de ruimte ernaast bevinden zich twee (het waren er oorspronkelijk 3) crematoriumovens. In de ovens werden steeds 2 of 3 lijken tegelijk verbrand, per dag zo'n 350. Het crematorium werd gebouwd door de firma Topf en Zn. uit Erfurt. Deze firma bouwde later ook de crematoria in Birkenau.





De middag brachten we door in museum Birkenau, waar voormalig vernietingskamp Birkenau was. Dit kamp lag op zo'n 3 km afstand van kamp Auschwitz 1, de oppervlakte van het kamp bedroeg zo'n 175 ha en bevatte meer dan 300 barakken (gemetselde en houten barakken). Lang niet alles van dit kamp is bewaard gebleven, van alle gaskamers en crematoria zijn slechts nog ruines zichtbaar, van de barakken zijn slechts nog 45 gemetselde en 22 houten bewaard gebleven. Een lange spoorlijn leidt (hier zou ook lijdt op z'n plaats zijn) naar kamp Birkenau. De spoorlijn gaat onder de wachttoren door en loopt door het midden van het kamp heen. Hier moesten de gevangenen uitstappen en werden de relatief sterken gescheiden van de zwakkeren. Aan het eind van het perron bevinden zich de ruines van 2 crematoria en gaskamers. Deze zijn door terugtrekkende SS'ers opgeblazen om zo hun criminele sporen uit te wissen. In de bewaard gebleven ruines is nog duidelijk de ondergrondse ruimte te zien waar men zich moest uitkleden. Hoewel het kamp over veel crematoriumovens beschikte konden de ovens het toch niet bijhouden alle slachtoffers te verbranden. Daarom werd ook wel eens uitgeweken naar de ruimte achterin het kamp waar de slachtoffers in de openlucht werden verbrand.











Het was zeer indrukwekkend om in de musea, de voormalige kampen, te zijn geweest, de grauwe, sombere sfeer enigszins te proeven. Wij liepen in het zonnetje, met een rugzak vol eten en drinken bij ons, maar probeerden ons voor te stellen hoe het moet zijn geweest om daar in de winter, uitgehongerd te zijn... Een beeld wat wij ons slechts een heel klein beetje voor konden stellen omdat we weten dat het echt zo moet zijn geweest. Weten, maar begrijpen? Nee.


De reis gaat verder. Maandagmorgen eerst bij de Kaufland broodjes en een pot pasta gekocht, zittend op de stoeprand met een zakmesje gesmeerd. Smaakte goed. Vervolgens nog een plaatselijke 'Komputery' bezocht, en ja, ze hadden het onderdeeltje dat HW was vergeten. Dus HW ging het in de winkel installeren, en ik stond ondertussen op de stoep met het GPS apparaatje in mijn hand (binnen was er geen bereik). Het geluk was met ons, want alles werkte! Zo vetrokken we dus richting de Oekraïense grens met een goed, automatisch werkend, navigatieprogramma op de laptop (HW rijdt, Roos volgt route met laptop op schoot). Schitterende bergweggetjes leidde ons naar de 'snelweg' (lees: 1 baansweg, heuvel op, heuvel af). De kwaliteit van de wegen was prima. Het duitse 'bommen' kon niet, dus echt snel ging het niet, maar dat was ook helemaal niet nodig aangezien het uitzicht steeds prachtig was. Helaas begaf het apparaatje zich, en werkte de navigatie dus niet meer automatisch. Na wat gevloek en getier van links (HW naast me) ging het weer prima, want ik hield nu de coördinaten (kwamen binnen op gsm via gps) handmatig bij in het programma. Na 5,5 uur rijden (350km) kwamen we al steeds meer reclameborden met cyrillische letters tegen: de grens kwam in zicht. Toen we bij de grens kwamen vonden we het allebei toch best spannend, we wisten absoluut niet wat ons te wachten stond bij de grens. Maar het ging redelijk soepel. Na een wachttijd van ongeveer 20 minuutjes kwamen bij de eerste controle, dit bestond slechts uit het tonen van je paspoort. Vervolgens kregen we ieder een heel dun papiertje, hier moesten we van alles op invullen. Het bestond uit twee delen, 'arrival' en 'departure'. Wij dachten dat we alleen het eerste gedeelte moesten invullen, omdat we nu het land ingingen. Maar het bleek dat we beide delen moesten invullen, dus we hielden de boel een klein beetje op (rustig blijven). Deze papiertjes en je paspoorten moest je inleveren bij het loket van de tweede computer. Het duurde nog al een tijd voordat we onze paspoorten (voorzien van stempel) en de tweede helft van het papiertje (ook voorzien van stempel) terugkregen, het eerste gedeelte werd ingenomen. Binnen 1,5 uur waren we over de grens. De klok moest een uur vooruit.





Toen waren we echt in de Oekraïne! Misschien verbeelden we het ons ook wel een beetje, maar het voelde meteen echt heel anders. Na de grensovergang kom je meteen in een dorpje, een nogal arm dorpje want veel huizen hadden een dak van golfplaten. Ook lagen er mensen te slapen in de berm. Paard en wagen is geen vreemd vervoer! We reden door naar Lviv (80 km over de grens), waar we een hotel geboekt hadden om te overnachten. De wegen waren weer heel goed, net als het uitzicht: zoveel ruimte! We reden Lviv binnen op een, nu wel, heel slechte weg bestaande uit een soort grote klinkers. Die weg was echt een ramp en we waren blij dat we in een stevige Meriva zaten en niet in een Lada waarvan het portier niet meer dicht kon (want die reden er ook genoeg!). Sowieso een gekkenhuis, rijden in de stad. Gelukkig stond Hotel Dnister goed aangegeven en hoefden we dus maar zo min mogelijk km's door de stad.

Hotel Dnister was in tegenstelling tot Kaminiec wel een prima hotel (mag ook wel met 4 sterren!). Lviv schijnt een prachtige stad te zijn, maar wij hebben er weinig tot niets van gezien. We zijn alleen het eerste beste restaurantje binnengegaan om wat te eten. Helaas geen menukaart in het engels, maar ik begreep het woord 'forel' en HW deed een kip na. Een Oekraïense jongen/man kwam tegelijk met ons het restaurantje binnen en kwam gewoon bij ons aan tafel zitten. Wij waren hier nogal verbaasd over, want in Nederland zou zoiets nooit gebeuren! Die kerel kon nauwelijks engels, dus echte gesprekken hebben we ook niet met hem gevoerd.

Na een prima nacht en ontbijt konden we er weer tegen: 550 km voor de boeg naar Kiev. Het uit de stad komen was nog even lastig, maar toen we eenmaal op de goede weg zaten ging het heel voorspoedig. Weer goede wegen, weer fantastisch uitzicht! Langs de kant van de (snel)weg zaten steeds mensen spulletjes te verkopen, variërend van grote knuffelbeesten tot fruit en aardappels. Vooral oude vrouwtjes deden dit. Een geweldig gezicht! Wij vonden het leuk om ook iets bij ze te kopen en stopten dus bij 3 omaatjes langs de snelweg (vol op de rem, en dan nog een stuk achteruit!). We kochten een handje besjes bij ze en maakten wat foto's. Die vrouwtjes vonden het prachtig! We betaalden met 10 hryvna (1,60eu) en lieten het wisselgeld zitten terwijl het nog niet eens 1 hryvna (16 cent) kostte. Dat moet een flinke klapper geweest zijn voor die vrouwtjes! Luid toeterend reden we weer verder.



Na 5 uur rijden zagen we Kiev al in de verte liggen. Totaal op gevoel (vooral van HW) reden we in 1 keer naar het hotel. We overnachtten in Hotel Ukraina, op het onafhankelijkheidsplein. De mensen die ooit (een foto van) het plein hebben gezien, moeten ongetwijfeld ook dit hotel hebben gezien. Een super groot, hoog, hotel met uitzicht over het hele plein en heel Kiev. Kamer 1221 was voor ons, op de 12e etage dus: mooi uitzicht! Erg opvallend was trouwens dat je de sleutel van de kamer niet bij de algemene receptie kreeg, maar bij een soort receptie op je eigen verdieping. Iedere verdieping had dus een eigen receptie, 24 uur/dag bemant (of eigenlijk bevrouwd, want overal werken vrouwen) terwijl het ontzettend rustig was in het hotel. Verborgen werkeloosheid noemen wij dat.

Na een frisse douche hebben we eerst een hele tijd staan kijken op het balkonnetje op verdieping 12. Letterlijk adembenemend, niet alleen vanwege mijn hoogtevrees, maar vooral vanwege het prachtige uitzicht. Wat is Kiev mooi! Het grote plein met de vele fonteinen, alle gouden koepeltjes in de verte. Vanaf het balkon herkenden we al veel dingen van de plaatjes. Daarna even over het plein gelopen, wat een fantastische sfeer hangt daar! Zoveel mensen, jong, oud, van alles en toch zo'n gemoedelijke sfeer (kan NL nog iets van leren!). Het plein bestaat uit twee delen die van elkaar gescheiden worden door de Kreshchatik (grootste straat door Kiev). Als je aan de overkant wilde komen hoefde je niet te wachten tot dat er geen auto's reden (kan je lang wachten!) of luid toeterend tussen de auto's door te rennen, maar via ondergrondse 'tunnels' kon je rustig aan de overkant komen. Ondanks dat het snikheet en benauwd was in deze ondergrondse ruimtes werd van alles verkocht. Sigaretten waren niet alleen per pakje te koop (voor nog geen 80 eurocent) maar ook los! 's Avonds hebben we gegeten bij een van de vele restaurantjes aan de Kreshchatik. Uiteten is in Kiev niet spotgoedkoop, maar voor ons ook niet gek duur. Als we beide een voorgerecht, hoofdgerecht, 1/2 liter fris en thee na namen moesten we zo'n 30 euro afrekenen.





De volgende morgen gingen we vol verwachting voor het eerst naar het ontbijt. Getsie, wat was dat VIES! Wij waren op zoek naar een buffet, maar die bleek er niet te zijn. Alle tafels waren al gedekt en er stond een bordje met plakjes kaas, worst en komkommer op tafel. Niet te eten! Daarna werd er naar keuze een heel vies soort omelet geserveerd of kip met iets van gerst (we zijn er nog steeds niet uit wat het is). Uiteindelijk zijn we dan ook maar 2 van de 5 keer naar het ontbijt gegaan.

De eerste hele dag in Kiev was echt geweldig! We hebben toen zoveel moois gezien! We hadden afgesproken met een soort reisbureautje de Chernobyltour van later in die week te betalen, onderweg daar naar toe kwamen we al langs vele mooie bezienswaardigheden (o.a. het Nationaal Operahuis). Aan de overkant van het reisbureau was de Vladimir Kathedraal, een knalgele kathedraal met een aantal gouden en een aantal donkerblauwe koepeltjes. Op deze donkerblauwe koepeltjes waren dan weer gouden sterren geschilderd, prachtig! Binnen in de kathedraal merkte je heel duidelijk dat deze kathedraal echt nog in bedrijf is: veel mensen zaten op hun knieën te bidden voor de kist van verschillende heiligen. Opvallend was ook dat alle vrouwen iets om hun hoofd bonden als ze de kerk binnenkwamen. Gelukkig waren wij hier al een beetje op voorbereid en kwam de roze sjaal die we in de rugzak hadden zitten vaak goed van pas. In de buurt van Vladimir's Kathedraal was ook een parkje, aan de overkant was de Universiteit genoemd naar Shevchenko. In het park stond dan ook een enorm groot beeld van deze man. In het parkje was ook een soort kraampje waar ze pannenkoeken verkochten. Als je er een bestelde (1,50 hryvna/0,25 eurocent per stuk) bakten ze 'm vers door een schep beslag op een gloeiende plaat te gooien. Vanwege het slechte ontbijt hadden we nogal honger en hebben we samen 5 pannenkoeken weggewerkt. 's Middags hebben we nog de Gouden Poorten van Kiev, Sofia Kathedraal, St. Michael en verschillende grote monumenten bezocht. Alles was allemaal even groot, mooi en voorzien van genoeg goud! Geweldig! Aan het eind van de middag waren onze beentjes toch wel heel moe (we hadden alles lopend gedaan) en besloten we lekker bij de fontein te gaan zitten en een zak chips (kippensmaak, lekker!) weg te werken. 's Avonds zijn we met een kabeltreintje afgedaald naar de Dnipro (rivier die door Kiev loopt), daar hebben we een stuk langs het water gelopen en kwamen we nog verschillende kleine kerkjes tegen. 's Avonds laat hebben we ons nog (op 12 hoog) staan verwonderen over Kiev by night: zo onwijs mooi!!













De volgende dag (het was inmiddels donderdag 28 juli) wilden we de Pecherska Lavra kerken aan bezoeken, een park/gebiedje met heel veel kerken, torentjes en natuurlijk gouden koepeltjes. Op de kaart zagen we dat het redelijk ver van het hotel af lag, maar we besloten toch te gaan lopen. Onderweg kwamen we weer veel mooie bezienswaardigheden tegen, o.a. het stadion van Dynamo Kiev, het Mariinsky Paleis en het parlementsgebouw. We liepen steeds door een mooi park met veel fonteinen. We kwamen ook op een soort uitkijkpunt, waar je fantastisch uitzicht had over de Dnipro en in de verte al de gouden koepeltjes van Lavra zag liggen. Toen we eindelijk op de 'plaats van bestemming' aankwamen bleek het er ontzettend druk! Voor de kerk stonden honderden mensen en er klonk muziek. Er bleek een bepaalde orthodoxe ceremonie aan de gang te zijn, mannen met gouden kleden om en gouden kronen op deelden iets uit. Ook liepen er veel bebaarde mannen met lange haren en zwarte kleden om rond, zij droegen dan een soort vaandels/vlaggen. Er hing ook echt een heel speciaal sfeertje. Al weten we niet precies wat er aan de hand was, toch was het wel heel wijs om zoiets eens mee te maken! Ook deze kerken waren allemaal weer super mooi, mooie schilderingen, en zoveel goud! Op een gegeven moment hoorden we ook klokken luiden, zo hard dat het zeer deed aan je horen! We keken omhoog richting de toren en zagen dat twee mannen (die in het zwart) echt handmatig de klokken aan het luiden waren! Ze maakten met hun armen ritmisch bewegingen, dat ging wel een kwartier door! Dat die mannen niet doof zijn geworden begrijp ik nog steeds niet! Het 'park' was ook echt heel groot, helaas waren wij van de lange wandeltocht vooraf een beetje te moe om echt alles uitgebreid te bekijken.











Het park liep ook helemaal door naar beneden, dus toen we eruit liepen waren we eigenlijk al ter hoogte (of laagte dus) van de rivier Dnipro. We zijn een stuk langs een snelweg terug gelopen, en hebben de eerste beste metro terug genomen. Omdat we beide zo'n ontzettende honger hadden hebben we, heel fout, geluncht bij de Mac. 's Middags hadden we niet veel zin meer om nog veel te ondernemen en hebben we lekker in het zonnetje zitten Rummicubben op het plein. We zaten met de voeten in de fontein, super gezellig was het daar! Iedereen liep door de fontein heen, kindjes kwamen er drijfnat uit.







Vrijdag 29 juli stond de Chernobyl-tour op het programma. Om 9.00u vetrokken we met een klein busje vanuit Kiev richting Chernobyl. We dachten dat we met z'n vieren zouden gaan (wij 2 en 2 Zweden) maar het bleken er meer: de groep bestond uit 2 Zweden, 1 Engelsman en 1 Zuid-Koreaan (en wij dan). Tegen een uur of 11 kwamen we aan bij het checkpoint van de 30 km-zone om de ontplofte reactor, daar moesten we ons paspoort laten zien. We reden door naar een soort kantoorgebouw waar we onze gids ontmoette. Binnen hingen grote platen met foto's waar ze wat over vertelde. Ook stelde ze ons gerust door te vertellen dat de straling die me deze dag binnen zouden krijgen nog minder was dan dat je een vliegreisje zou maken. Vervolgens gingen we weer het busje in en reden we richting de centrales. Onderweg stopten we een aantal keer om foto's te maken en verhalen van de gids te horen. We kwamen ook door het (voormalig) dorpje Kopachi, waar huisjes nu helemaal onder de grond liggen omdat er na de ramp zand overheen is gegooid. Ook zagen we daar een kinderspeeltuintje, helemaal verwoest. De centrales kwamen al best snel in zicht, rechts van ons lagen reactor 5 en 6, deze waren ze nog aan het bouwen maar na de ramp is de bouw meteen stilgelegd. Je ziet nu ook nog de hijskranen staan. Links van ons lagen dan reactoren 1, 2, 3 en 4 waarvan reactor 4 is ontploft. Over reactor 4 is nu een soort sarcofaag gemaakt om de straling enigszins tegen te houden. En hoewel alle centrales niet meer in bedrijf zijn, werken er nog wel duizenden mensen!







Vlak naast de centrales was een soort informatiecentrum, daar stond een maquette van de ontplofte reactor. In het engels kregen we uitgebreide informatie over hoe alles werkte en wat er verkeerd ging. Eerlijk gezegd snapte ik het niet zo (mijn engels is niet zo best) en vond ik het verhaal een beetje te technisch. Later reden we door naar Prypjat, ook wel de spookstad genoemd. Prypjat is een stadje dat nu helemaal verlaten is, maar alle gebouwen enzo staan nog overeind. Heel indrukwekkend om daar te zijn. We zijn als eerste een appartementgebouw ingegaan en ook sommige appartementen ingelopen. Het was een grote puinhoop, glas en brokstukken lagen overal, bomen groeiden helemaal naar binnen. Raar om in een keuken te staan van een appartement dat al dik 19 jaar onbewoond is! We zijn helemaal naar boven geklommen (20 verdiepingen ofzo) en op het dak gaan staan, waar we super ver konden kijken! In de verte zagen we de centrales, en dichterbij nog heel veel gebouwen en de kermis die 19 jaar lang niet van z'n plek is geweest! We hebben nog een beetje door het stadje gelopen, langs een schouwburg en de kermis. Ook zijn we in de Kindergarden geweest, dat was ook heel indrukwekkend! De kinderbedjes stonden kriskras door elkaar, speelgoed lag overal. Ook lag er een gasmasker omdat de kinderen in die tijd allemaal moesten leren hoe ze daarmee om moesten gaan. Iedereen moest een gasmasker kunnen dragen, want de Amerikanen konden zomaar een ramp veroorzaken! Op de terugweg zijn we nog langs de boten- en autokerkhoven gekomen: hier liggen/staan de boten en auto's gewoon weg te roesten. Aan het eind van de middag kregen we nog een typisch Oekraïense lunch (veel rode bieten!)













Zaterdag was onze laatste hele dag in Kiev. We zijn met de metro richting st. Andrew's kathedraal gegaan. Het reizen met de metro was erg goed! Voor 0,50 hryvna (zo'n 8 eurocent) kan je met de metro, wat goed en veilig is. soms zijn de bezienswaardigheden toch nog wel een stukje van het metrostation af, nu dus ook. De St. Andrew ligt echt op een berg, en aangezien we geen zin hadden om dat helemaal te lopen hebben we een taxi aangeschoten. Natuurlijk zijn we als toeristen onwijs opgelicht, want de chauffeur wilde 20 hryvna hebben, we kregen niks van de prijs af. Zo veilig als het in de metro was, zo onveilig was het in de taxi! Wat een gek was die chauffeur! Ik zat voorin en wilde mijn riem om doen, maar dat hoefde niet van de chauffeur (toch gedaan!), alle straatjes waar je niet in mocht vanwege éénrichtingsverkeer knalde de chauffeur in, scherpe bochten...

De St. Andrew was ook weer prachtig! Volgens mij is zaterdag de trouwdag, want het was komen en gaan met de bruidjes! Er was een leuk marktje op de berg naar beneden waar we als echte toeristen een beetje gesnuffeld hebben. Toen we weer in de buurt van ons hotel kwamen bleek dat de Kreshchatik afgesloten was: er reden geen auto's maar op de straat liepen allemaal mensen en waren optredens aan de gang. Na wat navragen bleek dat dit elk weekend het geval was. Aan het eind van de middag zijn we met de metro de Dnipro over gegaan, daar was het Hydropark: een toeristische strandjes en winkeltjes. Niet gezwommen, maar wel een beetje rondgelopen en gegeten. Tijdens het eten kwam een straatjongetje bij ons bedelen. We hebben hem een bord met brood gegeven en hoewel wij het brood in de hele Oekraïne niet te (vr)eten vonden, at hij het zo op.







Zondag vertrokken we vanuit Kiev richting Yalta, we zouden eigenlijk in 2 dagen deze 1100 km afleggen, maar aangezien het rijden zo goed ging hebben we 't toch in 1 dag gered. De routeplanner stuurde ons via de wegen ten oosten van de Dnipro, maar de parkeerwachter raadde ons aan om over Odessa te rijden en dat hebben we dan ook gedaan. Dat was inderdaad een super goed weg! We reden langs velden vol zonnebloemen, zo ver je kon kijken. Nou begrepen we waarom alle Oekraïners zonnebloempitjes zaten te kauwen! We hadden veel verhalen over de Krim gehoord, dat het er zo ontzettend mooi zou zijn, maar toen we net de Krim op reden merkten we niet veel verschil met 'gewoon Oekraïne'. Dit werd wel heel anders toen we Simferopol voorbij waren: opeens super veel super hoge bergen! Echt uit het niets! De weg van Simferopol naar Yalta liep dan ook helemaal door de bergen met af en toe uitzicht op de zwarte zee, prachtig!







We overnachtten in hotel Yalta, gelegen in het Masandra park (20 minuutjes lopen van 'echt Yalta'). Wat een enorm groot blok was het hotel, het telde ook zo'n kleine 1200 kamers! Het hotel had een heel groot terrein, met een park en een groot stuk privé-strand. Langs het strand waren allemaal cafeetjes en restaurants, echt een boulevard idee. De 8 dagen in Yalta hebben we lekker relax doorgebracht: goed slapen, lekker ontbijt (enorm groot ontbijtbuffet met van alles), paar uurtjes strand/zwemmen/dobberen op luchtbedje, douchen&relaxen en 's avonds lekker eten. Zoveel als we van Kiev hebben gezien, zo weinig waren we in Yalta. Dat was ook niet erg, want we waren wel toe aan 'lekker niksen'. Het strand bestond niet zoals wij gewend zijn uit zand maar uit kiezels, de waterschoentjes kwamen dan ook goed van pas. Het zeewater was perfect, zo'n 26 graden terwijl de lucht een temperatuur van 32 graden had. Een aantal dagen waaide het aardig waardoor de zee flink wat golven had. Uitvinding van HW: tig postelastieken aan elkaar knopen, ene kant om je voet binden, aan de andere kant een zware steen en dat in het water laten vallen. Zo konden we heerlijk dobberen zonder bang te hoeven zijn dat je afdreef. Ook hebben we ons goed vermaakt met steentjes gooien in de zee.









Wat ging de tijd ontzettend snel! 't Was zo weer maandag (8 aug) en dus tijd om aan de terugreis te beginnen. De dagen die volgden bestonden alleen maar uit reizen. Op de terugreis zijn we weer 2x aangehouden door de politie: 1x vanwege inhalen op een weg dat niet mocht, maar de agent was erg vriendelijk en het was meer een les dan een bekeuring (hoefden ook niets te betalen). De tweede confrontatie met de Oekraïense politie was omdat we te hard reden: een boete van 120 hryvna (20 euro). Het trucje van 'dat hebben we niet' werkte hier ook weer en we hoefden maar 42 hryvna (7 euro) te betalen.

De eerste overnachting deden we in Pervomajs'k (600 km van Yalta), een dorp/stadje echt in het binnenland. Het verschil was al duidelijk te merken met de toeristische plekken: eten voor 24 hryvna (4 eu). De volgende dag reden we tot Lviv, waar we weer sliepen in hotel Dnister van de heenreis. Woensdag hadden we dus nog maar 80 km te gaan in de Oekraïne tot de grensovergang. Helaas ging dit een stuk minder snel dan op de heenreis: we hebben 6 uur staan te wachten voordat we aan de andere kant van de grens waren! Echt heel frustrerend was het toch niet want we wisten absoluut niet wat ons te wachten stond en stelden ons dus ook maar nergens op in. Na een paar uur wachten kwam het gebouw pas in zicht, de controle bestond uit het laten zien van je paspoort, het inleveren van het papiertje en de achterklep openen (niets werd doorzocht). Toen waren we dus de Oekraïne uit, maar moesten we Polen nog in: weer uren wachten, weer paspoort en achterklep-controle. Ik heb het idee dat deze controles niet alleen dubbelop zijn, maar ook nog al nutteloos. Als wij de hele auto vol bommen en drugs hadden gehad waren we er ook zo overheen gekomen!








Na de laatste overnachting in Krakau zijn we in 1 lange dag naar Nijmegen gereden. We moesten niet alleen weer aan het weer wennen (Nederlands welkom thuis weer: regen!), maar ook aan het idee dat de reis voorbij was. Maar gelukkig is alles meer dan perfect gegaan met de auto en met ons. We hebben zoveel mooie dingen meegemaakt en gezien, onze hoge verwachtingen zijn zelfs overtroffen! Naast de 600 foto's hebben we ook nog genoeg in ons hoofd om aan terug te denken, en dat blijven we voorlopig ook echt nog wel doen!
...en das terecht :)
  maandag 15 augustus 2005 @ 21:57:03 #22
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_29671272
Roos
HW (nooit meer een GPS muis vergeten he )
Oekraine
quote:
's Avonds hebben we gegeten bij een van de vele restaurantjes aan de Kreshchatik. Uiteten is in Kiev niet spotgoedkoop, maar voor ons ook niet gek duur. Als we beide een voorgerecht, hoofdgerecht, 1/2 liter fris en thee na namen moesten we zo'n 30 euro afrekenen.
Oooh jongens, was toch naar Puzata Hata of Domashnya Kuchnya gegaan, beide 5 minuten lopen van Kreshatik: heerlijk traditioneel Oekraiens eten voor zo'n 5 EUR per persoon incl. halve liter bier.
quote:
De weg van Simferopol naar Yalta liep dan ook helemaal door de bergen met af en toe uitzicht op de zwarte zee, prachtig!
Dat is inderdaad indrukwekkend.

[ Bericht 23% gewijzigd door Stereotomy op 15-08-2005 22:07:52 ]
Confidence through competence
pi_29672312


Prachtige foto. Volgens mij heb ik van een Oekraiense vriendin wel eens een foto gezien waarop ze voor deze kerk stond. En dat brood dat jullie niet te eten vonden, was dat toevallig een groot bruin brood wat ze in brede stukker snijden?

Beetje zoals dit qua vorm:
pi_29677180
wow indrukwekkend reisverslag, echt weer een om het weer te laten kriebellen :-)
pi_29678645
Ben net terug van een geweldige trip Kiev - Odessa - Yalta. Binnenkort volgen de nodige foto's en tips. Ben nu te gaar om nog te typen.
"If you receive something that says "Send this to all your friends", please consider me not your friend. "
pi_29681341
@Wolf
Idd, dat soort brood. Heel klef en het stonk enorm. Het was kokhalzingen-opwekkend. Maar, zoals gezegd in het verslag: zo'n zwerfjongetje at het zo op. Dus het is maar net wat je gewend bent...

@Stereotomy
Echt DAGEN gespendeerd aan het werkend krijgen van mijn GPS-muis via Bluetooth op mijn laptop. Vergeet ik mijn Bluetooth USB-dongle... AARGH! Zonder GPS-muis hadden we het trouwens echnie gered hoor. Of iig HEEL moeizaam.

Overigens trekt het traditioneel Oekraiense eten mij niet zo: kippenpoten bij het ontbijt, bietensoep... Nee, dank je
pi_29681611
Hoe zijn hier de ervaringen met grensovergangen? Wij zijn via de grensovergang van 'Shegny' gegaan (op de snelweg E40). Heen ging snel, terug 6 uur wachten.

Zo'n 20km noordelijker is er nog een grensovergang, bij Krakovec. Iemand ervaring met deze? Welke is beter?
pi_29682383
quote:
Op dinsdag 16 augustus 2005 06:58 schreef Henk-Wim het volgende:
@Wolf
Idd, dat soort brood. Heel klef en het stonk enorm. Het was kokhalzingen-opwekkend. Maar, zoals gezegd in het verslag: zo'n zwerfjongetje at het zo op. Dus het is maar net wat je gewend bent...
Dat soort brood zijn ze in Polen en Tsjechie ook gek op. Ik ben opgegroeid in NL naast een heerlijke bakker, dus het kostte mijn verwende smaakpupillen ook moeite om het op te eten. Het scheelt al als er iets lekkers op ligt
pi_29696587
Voor de compleetheid de door ons gereden route. Vanaf Nijmegen in totaal 6200km, wat neerkomt op gemiddeld 300km per dag. Best veel maar de wegen zijn over het algemeen prima, dus 100km/u is prima te halen.

Nijmegen, Berlijn, Oswiecim, Lviv, Kiev, Odessa, Yalta, Pervomajs'k, Lviv, Krakau, Nijmegen.

pi_29697616
het reisverslag ziet er heel mooi uit. Ik kreeg direct weer herinneringen aan wat oude reizen van me. Dat terwijl jullie totaal anders reisden als ik. De route die je hebt staan van de terugweg is een van m'n opties voor september/oktober. Maar eigenlijk ga ik liever iets westelijker, via Ivano-Frankivsk. Beslissen doe ik pas op het laatste moment.
Goede kaarten van de Oekraïne bestaan trouwens, 1:200.000 topografisch. Misschien wat te gedetailleerd voor een doorreis, maar voor de Krim kun je ze zeker gebruiken.
pi_29710700
ultra_ivo, je bent ook in Albanie geweest he. Zou je dat aanraden als bestemming voor volgend jaar?
pi_29710810
quote:
Oekraïne overweegt weer bewoning rond Tsjernobyl
Uitgegeven: 16 augustus 2005 21:06
Laatst gewijzigd: 16 augustus 2005 21:08

KIEV - De Oekraïense regering overweegt weer bewoning toe te staan in een deel van de zogeheten 'dode zone' rond de resten van de kerncentrale van Tsjernobyl. Dat berichtte de krant Segodnia. Nu nog is een zone van 30 kilometer rond het rampterrein verboden terrein.

Een reactor van de kerncentrale explodeerde in april 1986. Het was de ergste nucleaire ramp uit de geschiedenis. Sindsdien mag in een gebied van 2600 vierkante kilometer rond de centrale niemand komen vanwege de straling.

Straling
De Oekraïense Staatscommissie voor Nucleaire Regelgeving, die verantwoordelijk is voor de gesloten zone, is een studie begonnen naar het beperken van de 30 kilometerzone tot 10 kilometer. "De straling neemt veel sneller af dan vooraf was aangenomen", aldus Elena Mikolaisjioek van de commissie. "Het is zelfs mogelijk dat sommige gebieden opengesteld worden voor landbouw en zelfs voor menselijke bewoning."

Ze voegde eraan toe dat er nog geen besluit is genomen en dat de regering uiteindelijk een besluit moet nemen over de beperking van de 'dode zone'.
bron

Lijkt mij een volstrekt onzinnig plan. Er is nog gevaarlijk veel straling voor als je er altijd zou wonen plus dat het wonen rond de centrale niets extra's heeft te bieden. Oekraine heeft ruimte zat om te wonen en landbouw te bedrijven.
Overigens is het 'sneller afnemen van de straling dan vooraf was aangenomen' alleen maar mogelijk door 'uitvoer' van straling uit de zone, via hout, voertuigen, dieren...
pi_29710873
quote:
Op maandag 15 augustus 2005 21:38 schreef --Roos-- het volgende:
Oekraïne-reis HW&Roos
22 juli - 11 aug 2005

Oswiecim - Kiev - Yalta


Vrijdagavond 22 juli kon de grote reis beginnen. Na nog ff uurtje in bed te hebben gelegen (hoewel slapen niet lukte, waren beide toch soort van nerveus), de Opel Meriva helemaal was volgeladen, het doosje voer achter de stoel van Roos netjes ingedeeld was, GPS en TomTom prima werkte, vertrokken we rond 22.30u. In 1 nacht wilden we tot Oswiecim (stadje bij Auschwitz, Polen) rijden, een dikke 1100 km stond ons voor de boeg. Al snel waren we het land uit (vetrokken vanuit Nijmegen), en ongeveer even snel was ik vetrokken (naar dromenland). Tot de Poolse grens ging het prima, in Duitsland kan je flink 'bommen'(om met HW's woorden te spreken). Net na 5.00u bereikten we de Poolse grens, en hoewel Polen bij de EU hoort, moesten we toch ons paspoort laten zien.
Oświęcim = Auschwitz en Polen is geen Schengen-land, maakt niet uit of ze in de EU zitten of niet.
pi_29721573
quote:
Op woensdag 17 augustus 2005 06:59 schreef Henk-Wim het volgende:
ultra_ivo, je bent ook in Albanie geweest he. Zou je dat aanraden als bestemming voor volgend jaar?
Ik ben er in '94 geweest, op de fiets. Op dat moment was Albanië niet met een westerse auto te bereizen, tenminste zonder schade. Na '94 is het een tijd lang erg beroerd geweesti n Albanië. Hoe de toestand nu is weet ik niet genoeg om met zekerheid te zeggen dat het gaat. Het zal in ieder geval een stuk lastiger worden dan de Oekraïne.
pi_29730888
Een kleine tvp vanuit het internet(- en schreeuwerige online games)cafe boven de bioscoop in Yalta.
pi_29731022
Ooit, op een dag, zal ik zeggen 'Ik ben in Oekraïne geweest'

En dan lieg ik niet.

Sorry hoor, maar het is poetishcer als een tvp
pi_29736130
quote:
Op woensdag 17 augustus 2005 21:06 schreef rosstek het volgende:
Een kleine tvp vanuit het internet(- en schreeuwerige online games)cafe boven de bioscoop in Yalta.
Sommige dingen veranderen niet
pi_29738767
quote:
Op woensdag 17 augustus 2005 21:06 schreef rosstek het volgende:
Een kleine tvp vanuit het internet(- en schreeuwerige online games)cafe boven de bioscoop in Yalta.
hehehe in Kiev heb je er een zitten onder de bioscoop Ukraina :-) (internet cafe dan, niet een tvp)
pi_29757607
Vandaag de LonelyPlanet Oekraïne geleverd gekregen. Is direct al interesant. Stonden wat leuke stadsbeschrijvingen in ietwat terzijde van de route die ik plande. Ik denk dat ik het Poolse deel van de route inkort en wat omweggetjes via Ivano Frankifsk en Kamjanetsk-Podilskij maak. En eventueel een verlenging ten zuidwesten van Odesa.
pi_29763527
hoe doe jij die fietsvakanties, ivo? trein, stukje fietsen, trein ofzo?
pi_29763782
Ik ga vaak met de trein naar mijn startpunt. Daarom start ik ook uit Krakau. Met weinig overstappen kan ik daar goed komen met de fiets mee (zelfs zonder de fiet te verpakken). Nachttrein Keulen-Berlijn en EC Berlijn-Krakau. Evt. ga ik nog met de trein door naar Przemysl, dat is 2 dagen extra in de Oekraïne. Terug met de trein. In Lviv kijk ik op de heenweg wel hoe ik het best in Krakau kan komen, met de bus lijkt me een goede optie, heb ik weinig gedonder met m'n fiets. In de Oekraïne (net als in Rusland) kan ik m'n fiets altijd meenemen in een 3e klas (Platzkart) wagon. In Polen is het veel lastiger. De PKP is net zo lastig als de NS als het om fietsen meenemen gaat.
pi_29779146
Ik ben ook weer terug uit Oekraine. Uiteraard ga ik ook een reisverslag maken. Ik heb 1100 foto's en ongeveer 30 filmpjes. Dus als je interesse hebt in een CD-rommetje... Voor 5 euro inclusief verzendkosten doe ik niet moeilijk.

@Roos:
Uiteraard heb ik ook de excursie naar Tsjernobyl ondernomen met mijn reisgenoot. De gids heette Rinna (weet alleen van de R en de N en N zeker dat ze juist zijn). Ze vertelde over 2 andere Nederlanders die enkele dagen eerder de excursie deden. Dat moeten jullie zijn geweest, getuige je verslag; wij zijn ook op het dak van het 16 verdiepingen tellende gebouw geweest namelijk, en al je foto's zien er zeer bekend uit voor me.

[ Bericht 1% gewijzigd door jeoren op 19-08-2005 13:34:15 ]
pi_29779347
quote:
Op vrijdag 19 augustus 2005 12:52 schreef jeoren het volgende:
Ik ben ook weer terug uit Oekraine. Uiteraard ga ik ook een reisverslag maken. Ik heb 1300 foto's en enkele korte filmpjes. Dus als je interesse hebt in een CD-rommetje... Voor 5 euro inclusief verzendkosten doe ik niet moeilijk.
beetje duur
pi_29780554
quote:
Op vrijdag 19 augustus 2005 13:00 schreef footballx het volgende:

[..]

beetje duur
3 euro is beter idd..
pi_29782715
Hai jeoren, welkom terug in NL!
Ik kijk uit naar je reisverslag dus hup-hup, gauw aan het tikken slaan!

Rimma (ik heb haar visitekaartje gekregen, Rimma Kiscelitsa) zal ongetwijfeld ons bedoeld hebben ja. Ze vertelde ons dat er geregeld Nederlanders de tour deden maar niet heel erg veel. Heb je ook zo'n lunch gehad? Niet te eten, vond ik! Bah! Waren er, samen met jou+reisgenoot, nog andere deelnemers aan de escursie? En heb je dat fotoboek gekocht voor 10 Euro ofzo? Ik wel alleen ontbreekt de inlay met de fotobijschriften in het Engels. Als jij die wel hebt zou ik graag een kopietje willen...
pi_29783077
quote:
Op vrijdag 19 augustus 2005 14:39 schreef Henk-Wim het volgende:
Hai jeoren, welkom terug in NL!
Ik kijk uit naar je reisverslag dus hup-hup, gauw aan het tikken slaan!

Rimma (ik heb haar visitekaartje gekregen, Rimma Kiscelitsa) zal ongetwijfeld ons bedoeld hebben ja. Ze vertelde ons dat er geregeld Nederlanders de tour deden maar niet heel erg veel. Heb je ook zo'n lunch gehad? Niet te eten, vond ik! Bah! Waren er, samen met jou+reisgenoot, nog andere deelnemers aan de escursie? En heb je dat fotoboek gekocht voor 10 Euro ofzo? Ik wel alleen ontbreekt de inlay met de fotobijschriften in het Engels. Als jij die wel hebt zou ik graag een kopietje willen...
Dankje! Ja, ik sta te popelen om mijn reisverslag in elkaar te draaien. Bij het schrijven van verslagen ga ik niet over 1 nacht ijs, dus het zal veel tijd gaan kosten. Om je een idee te geven; ik ben van plan om 20 A4-tjes lettergrootte 10 te gaan produceren van mijn 9 daags verblijf in Oekraine. Enkele stukken verslag heb ik al met de hand terplekke gemaakt, dus dat scheelt. Je ziet het verslag vanzelf op fok verschijnen!

Oh vet! Staat d'r e-mailadres ook op d'r visitekaartje? Ik wil haar nog wat vragen stellen namelijk over Tsjernobyl..
Eten was prima toch? Goed, die rode bieten zijn niet lekker, maar de rest was wel te doen toch? M'n reisgenoot bestelde pannenkoeken met kersen en kreeg ze! Heb een stuk of 10 foto's van ons eten. Maar dat komt allemaal nog!
Ik heb dat boek idd gekocht. En ik heb wél zo'n bijlage met alle tekst in het Engels. Zal de boel scannen en naar je mailen; is maar een paar pagina's namelijk.
Samen met ons namen 2 Franse journalisten deel aan de excursie. Zij hadden de opdracht een artikel te schrijven voor een Frans landelijk weekblad genaamd VSD (Vendredi, Samedi, Dimanche). Heb ze mijn foto's beloofd en ook ons vertaalwerk (verschrikkelijk goed in Engels waren ze niet) zal hoogstwaarschijnlijk in het artikel terugkomen! Geweldig toch?
Rimma vertelde dus over jullie. Ik vroeg of ze toevallig ene Joris kende, maar dat was niet het geval. Op jullie namen kon ik niet 123 komen, en zij zelf ook niet.. Als je de gegevens van d'r visitekaartje kunt regelen voor me, dan zou dat geweldig zijn!
pi_29783294
Is goed, ik mail Rimma's contactgegevens wel. Haar mailadres staat er helaas niet op; anders had ik haar willen mailen zodat ze die inlay naar mij kon sturen. Maar als jij een scan maakt + mailt is dat ook geweldig! mailadres: henkwim apenstaartje gmail punt com!

Zoals gezegd: ik vond het eten echt smerig. Had ik ook maar de ballen gehad om pannenkoek te bestellen!

Nog een vraagje: heeft Rimma je ook het 'opslaghok' achter de bioscoop/theater in Prypjat laten zien? Daar lagen schilderen van Sovjet-leiders die gebruikt zouden worden op de 1 mei-parade van 1986. Ik vond die schilderijen zo netjes en gaaf, dat ik dat wantrouw. Ik hoop dat jij ze ook gezien hebt en je mening wilt geven. Ik verdenk ze ervan die schilderijen later erneer hebben gegooid want ze zagen er niet uit alsof ze 20 jaar in een vochtige omgeving hebben gelegen, zomer (+30!) en winter (-20). Maar goed, ik wil ook niet geloven dat ze die dingen daar expres neer hebben gelegd... Kan evt vanavond nog wel een foto posten.
pi_29784577
quote:
Op vrijdag 19 augustus 2005 14:58 schreef Henk-Wim het volgende:
Is goed, ik mail Rimma's contactgegevens wel. Haar mailadres staat er helaas niet op; anders had ik haar willen mailen zodat ze die inlay naar mij kon sturen. Maar als jij een scan maakt + mailt is dat ook geweldig! mailadres: henkwim apenstaartje gmail punt com!

Zoals gezegd: ik vond het eten echt smerig. Had ik ook maar de ballen gehad om pannenkoek te bestellen!

Nog een vraagje: heeft Rimma je ook het 'opslaghok' achter de bioscoop/theater in Prypjat laten zien? Daar lagen schilderen van Sovjet-leiders die gebruikt zouden worden op de 1 mei-parade van 1986. Ik vond die schilderijen zo netjes en gaaf, dat ik dat wantrouw. Ik hoop dat jij ze ook gezien hebt en je mening wilt geven. Ik verdenk ze ervan die schilderijen later erneer hebben gegooid want ze zagen er niet uit alsof ze 20 jaar in een vochtige omgeving hebben gelegen, zomer (+30!) en winter (-20). Maar goed, ik wil ook niet geloven dat ze die dingen daar expres neer hebben gelegd... Kan evt vanavond nog wel een foto posten.
Haha, ja het had ook een nadeel, want die kersen die ze serveerden voor OP de pannenkoeken, kwamen uit Rimmas tuin zelf; en ik weet niet of je d'r hebt zien uitstappen in de buurt van haar woning na afloop van de excursie, maar dat was niet zo heel erg ver bij de centrale vandaan.. Of ik moet het verkeerd hebben; i.i.g.; ik zie de adresgegevens wel verschijnen! Mijn mailadres is overigens mijn nickname op fokforum en dan op hete mail.

Nu je het zegt; die schilderijen... (we hebben exact dezelfde excursie gedaan, ga daar maar vanuit) Zal m'n foto's eens gaan observeren.. Heb zelf ook een nieuwjaarskaart gevonden voor het jaar 1986; (DE souvenir) weet niet in hoeverre dat is te vergelijken met een schilderij; maar de voorkant van de ansichtkaart was behoorlijk aangedaan; er was nog wel een afbeelding te onderscheiden en de inkt van de tekst achterop was nog maar voor een heel klein deel te lezen. De kaart lag in het hotel op de 1e verdieping in de kamer met de kranten onder de verwarming. (vlakbij die soort ijspegels aan het plafond (vast wel gezien?))..
Foto van de ansichtkaart zal ik maken nadat ik 'm met een geigermullerteller heb gescand op straling! Rimma zij dat er geen straling meer op zou zitten, maar ik wil het graag zeker weten.

Weet niet hoeveel foto's je hebt van alleen de Tsjernobylexcursie en/of het Tsjernobylmuseum? Ikzelf respectievelijk 275 en 100. Zou ze graag met de jouwe uitwisselen..

Heb die schilderijenfoto's eens bekeken.. Ze zien er te goed uit. Mijn theorie; ze zijn in 2004 gevonden in bijv. de kelder en toen daar neergezet door de gasten die ook die 'reclame'borden hebben opgehangen dat jaar.. (je weet wel, www.pripyat.com aan het begin van het stadje en dat lichtblauwe bord op de voorgevel van het theater/bioscoopgebouw zelf.

Zit eens op die site te lezen.. www.pripyat.com. Op 27 juli is daar een deel van een school ingestort. Wat hebben jullie hiervan meegekregen? Jullie waren er 2 dagen later namelijk?

[ Bericht 1% gewijzigd door jeoren op 19-08-2005 16:11:33 ]
pi_29788081
Hier start mijn Oekraïneverslag; in dit deel een beschrijving van het grooste deel van de heenreis; more to come..

za 6 augustus

Op 6 augustus was het eindelijk zover; na exact 7 maanden zonder vakantie naar het buitenland vertrokken we naar Kiev. De busreis boekten we bij Eurolines; al 4 jaar maken we hier met wisselend succes gebruik van. De busrit duurde vanaf Rotterdam 39,5 uur. Dit was wel met inbegrip van een Ronde van Nederland; na om 17.45 uur te zijn ingestapt passeerden we pas om middernacht de grens met Duitsland. In de tussentijd deden we alle grote plaatsen aan; Den Haag, Amsterdam, Utrecht en Arnhem. Waarom we vervolgens via Hengelo de grens over gingen, werd niet duidelijk.

zo 7 augustus

Stond deze eerste dag in het teken van het oppikken van reizigers, dag 2 werd gevuld met het aanschouwen van 3 films. Helaas voor de ongeveer 7 ‘echte’ Nederlanders in de bus waren ze stuk voor stuk nagesynchroniseerd in het Russisch. De films zelf waren wél ok; The Gladiator, een Russisch Mr. Beanachtige vertoning en tot slot Collateral. Storend was de ruis op de 3 beeldschermen in de bus, waardoor soms volledige scènes gemist werden.
Vooraf had ik uitgekeken naar de pitstops in Duitsland, bij reusachtige wegrestaurants met een voedselkeuze van ongekende omvang; helaas moesten we het doen met 1 á 2 relatief korte stops bij tenten waar de gewilde sporttijdschriften waren uitverkocht en de voedselkeuze niet om over naar huis te schrijven was. Met name de stop om 3.30 uur ’s nachts stond bij menigeen op het favorietenlijstje.
De duur van dit alles werd ruimschoots gecompenseerd met het stilstaan bij de Duits-Poolse grens; liefst 2,5 uur hadden de mannetjes met pet nodig om 60 paspoorten grondig te screenen. Verzoeken door EU-inwoners tot bestempeling hiervan werden brommend en slechts deels ingewilligd.
Nu waren wij bekend met het gegeven dat wij de bus tijdens dit onderhoud niet mochten verlaten (anderzijds zou je immers volgens de wet van ‘Survival of the fittest’ met z’n allen de grens over kunnen hollen, de naastgelegen natuur in, het land van bestemming verder in lopend in de hoop niet achterhaald en opgepakt te worden. Van de 60 zou er toch zeker 1 kunnen moeten slagen in zijn opzet……). Dat 150 minuten wachten minder comfortabel zou zijn, was ons ook bekend. Maar dat een verzoek van een van onze Nederlandse medereizigers tot het aanzetten van de airco door één der 3 á 4 chauffeurs slechts werd beantwoord met een onbegrijpende blik zonder dat er ook maar 1 woord werd gezegd door de buschauffeur in kwestie; dát is iets waar we ons nog geen voorstelling van hadden gemaakt. Zodoende was het behelpen en moest gedurende de laatste tientallen minuten met een lampje worden gezocht naar de laatste restjes frisse lucht die mogelijk in onze handbagage gevangen zaten.
Dit alles werd dan wederom geprobeerd te compenseren met een stop, direct ná de grenshekken (waar we zloty’s voor euro’s konden bekomen en de rokers zich konden vergapen aan de prijzen van de pakjes sigaretten; ¤ 1,70 voor Marlboro). In deze opzet slaagden de buschauffeurs met glans.
Voorbij de grens begon het wegdek te verslechteren; asfalt had plaatsgemaakt voor betonnen platen, aan elkaar geplakt met wat troep. Slechts 1 rijbaan hadden we ter beschikking; de linkerhelft van de weg lag overhoop. Om de 1 á 2 km waren viaducten in aanbouw. Hoogst opmerkelijk, daar de ruimten tussen deze constructies werden opgevuld met onnoemelijke hoeveelheden beboomd bos.
Verderop konden we bij een wegrestaurant bijkomen van het op en neer geschud op dit eerste ‘traject’. Een lap vlees werd verorberd, evenals een bord friet á la Mc Donalds. Dit bord werd opgeleukt met een enkel blaadje van een plant, hetgeen volgens een onzer Nederlandse medereizigers (in het verdere verslag van de heenreis omschreven met het begrip ‘Sterk’) eetbaar was.
Het 2e Poolse wegrestaurant wat we aandeden, ergens tussen Katowice en Krakow, was wat moderner. Veel tijd om je avondmaal weg te werken was er echter niet. Men wilde voort maken omdat de volgende grensovergang naderde; om 21.15 uur was het zover; de herstart van de zoektocht naar zuurstof. Ditmaal werd het ritueel in 2en gesplitst; de Poolse en Oekraïnse spraakzamen hadden beide hun eigen controlehuis. In totaal stonden we bijna 3 uur stil. Toen was het middernacht en tijd om te (proberen te) slapen…
pi_29789786
Welkom terug Jeoren! Fantastische ervaring he, om in de Oekraine te zijn geweest!
...en das terecht :)
pi_29790093
HW bedoelt deze foto:



Ik heb trouwens wat navraag gedaan bij mijn vader (heeft kunstacademie gedaan en is zelf ook kunstschilder) en volgens hem hangt 't natuurlijk van de soort verf af, maar is 't niet onmogelijk dat de schilderijen nog in deze (goede) toestand verkeren. Overigens zou 't me ook niet verbazen als ze er wel pas later zijn neergelegd. Volgens mij is dat namelijk wel wat meer gebeurd (oa teddybeer recht voor de kindergarden).
...en das terecht :)
pi_29790142
quote:
Op vrijdag 19 augustus 2005 19:05 schreef --Roos-- het volgende:
Welkom terug Jeoren! Fantastische ervaring he, om in de Oekraine te zijn geweest!
Dankje! Ja, was echt geweldig. Een land dat nog niet vergald is door het toerisme; heerlijk.
pi_29790451
quote:
Op vrijdag 19 augustus 2005 19:18 schreef --Roos-- het volgende:
HW bedoelt deze foto:

[[url=http://img398.imageshack.us/img398/1673/dsc023350lx.th.jpg]afbeelding][/URL]

Ik heb trouwens wat navraag gedaan bij mijn vader (heeft kunstacademie gedaan en is zelf ook kunstschilder) en volgens hem hangt 't natuurlijk van de soort verf af, maar is 't niet onmogelijk dat de schilderijen nog in deze (goede) toestand verkeren. Overigens zou 't me ook niet verbazen als ze er wel pas later zijn neergelegd. Volgens mij is dat namelijk wel wat meer gebeurd (oa teddybeer recht voor de kindergarden).
Ik zag een teddybeer voor een schuurtje in de 'tuin' van de kindergarten ja. Een witte.. Is dat het beertje dat je bedoelt?
Wat de locaties van die beertjes betreft; die dingen zullen wel vaker verplaatst worden. Ik herinner me een foto van 2 beren in het reuzenrad; in het echt heb ik ze niet gezien..
pi_29790509
Jeoren, ik heb je de contactgegevens van Rimma gemailt. You're welcome.

Frappant van die kersen. Rimma raadde ons juist af om zomaar bessen e.d. langs de weg te kopen want radioactiviteit hoopt zich op in zulke vruchten en je weet niet of ze uit het besmette gebied komen. Dus het verbaast mij dat ze zelf kersen voorschotelt die 100% zeker uit besmet gebied komen! Want Rimma woont binnen de 30km zone (tijdens werktijd) en dus is haar tuintje besmet. Vreemd dus.

Over die schilderijen, hieronder kun je zien welke ik bedoel. Hopelijk herken je ze.

Je suggestie, dat de schilderen verplaatst zijn, is mogelijk maar lijkt mij onwaarschijnlijk. De ruimte waarin ze nu zijn lijkt erg op een 'echte' opslagplaats voor zulke 'culturele' spullen; vandaar ook dat het bij het theater/bioscoop was. Ik denk dan toch eerder dat ze nep zijn... Als jij nog contact gaat hebben Rimma, zou je het durven te vragen...?

Je zegt dat je exact dezelfde excursie hebt gedaan, maar dat betwijfel ik. Je zegt dat je in een hotel bent geweest (Hotel Polynessia waarschijnlijk). Daar zijn wij niet in geweest maar hebben we wel gezien. 'Kranten onder de verwarming' en 'ijspegels aan het plafond' zegt mij dus niets Ik ben benieuwd naar de ansichtkaart (en ook naar de radioactiviteit). Ikzelf heb niets meegenomen maar heb een klein beetje spijt. Met name in dat kinderdagverblijf lagen mooie lesboekjes...

We hebben ongeveer 70 fotos gemaakt tijdens de excursie en that's it. We zijn niet naar het museum geweest (helaas) maar daar hadden we geen tijd meer voor.

Wij hebben niets gemerkt over het instorten van een school en daar heeft Rimma ook niets over vertelt. Heb prypjat.com nog nooit bekeken; zal het eens gaan doen.

Ennu ga ik je verslag lezen!
pi_29790824
Hm.. vreemd.. Misschien heb ik het dan verkeerd begrepen van die kersen.
Exact hetzelfde zal het dan niet geweest zijn nee.. Ik ben meer 'op aanvraag' het hotel binnengegaan; ik wilde namelijk die boom zien die in een kamer groeide.
Als ik d'r een brief ga schrijven, vraag ik wel een en ander over die schilderijen. Wil het zelf ook wel weten.

Vreemd dat er niks over dat instorten is verteld.. Dat doet bij mij toch de vraag rijzen of ze ons dingen heeft onthouden en de dingen die ze wél heeft verteld, heeft vervormd...
pi_29794956
Ik heb net maar eens een grove planning van m'n reis gemaakt. Dit is alleen maar een opzetje, ff doorrekenen of het allemaal in 1 reis past. Bij dagafstanden van 100-150km lukt het prima, zelfs nog tijd om af en toe ergens te blijven.

za 24 september nachttrein naar Berlijn
zo 25 september dagtrein naar Krakau
ma 26 september aankomst Lviv
di 27 september Lviv
wo 28 september Lviv - Ivano-Frankivsk 135km
do 29 september Ivano-Frankivsk - Chernivchi 145km
vr 30 september Chernivchi - Kamjanetsk-Podolski 65km
za 1 oktober t/m di 4 oktober Kamjanetsk-Podolski - Odesa 550km

vr 7 oktober t/m ma 11 oktober Odesa-Jalta 550km

do 13 oktober vertrek uit Simferopol
za 15 oktober aankomst Maastricht

Ik ontkom er niet aan om voor de terugreis m'n fiets in te pakken en op de doorgaande trein te zetten. De verbinding over Krakau is te omslachtig als ik vanuit Simferopol kom.
pi_29836447
Door mensen in Kiev werd ik gewezen op de mogelijkheid vanaf Stuttgart goedkoop naar Wenen te vliegen, en van daar de trein te nemen. Dan was het binnen een dag te doen naar Oekraine werd verteld.. maar veel zal het niet uitmaken denk ik..


Hieronder deel II van mijn reisverslag: maandag 8 augustus

8 augustus
Bij het binnenrijden van Oekraïne werd al meteen duidelijk dat vervoer over de weg hier allesbehalve aangenaam is; er was geen lantaarnpaal te bekennen; na intensief naar buiten te hebben getuurd, kon zelfs geen horizon worden waargenomen temidden van de enorme duisternis. De chauffeur die ons hier doorheen stuurde, scheen minder moeite te hebben met deze bizarre omstandigheden; hij scheurde er ongenadig hard op los. Eén stuurfout en de bus zou onherroepelijk op z’n kant liggen.
Enkele uren na de grensstop arriveerden we in L’viv; de eerste ‘halte’ in Oekraïne. Daar werden we getrakteerd op een geweldige verrassing; we mochten overstappen op een andere bus! De logica van dit alles ontging ons geheel; mensen met bestemming L’viv verlieten de bus en de passagiers met bestemmingen verderop mochten plaatsnemen in nota bene een dubbeldekkerbus. De koffers werden door de chauffeurs overgeheveld; tijd om te checken of ze mijn koffer ook echt hadden overgeplaatst, was er niet bij. Enig voordeel van deze operatie leek het feit dat wij -3 Nederlanders, gezeten op de 1e verdieping van de dubbeldeksbus, plaats konden nemen aan een tafel, temidden van 4 stoelen. Dat deze keuze ongelukkig was, bleek al direct na vertrek; de airco recht boven één van de stoelen stond aan en het schuifje om deze aan/uit te schakelen, was afgebroken. Zodoende vervolgde ik de reis met mijn jas aan. Bijkomend nadeel was de tafel die aan de niet-raamzijde alles behalve was vastgemaakt aan de ondergrond; de tafel kletterde op en neer als een bezetene; hierbij een asociale hoeveelheid geluid producerende, die slapen onmogelijk maakte. Ook wijzelf veerden geregeld op en neer, te wijten aan de staat van het wegdek in dit deel van Oekraïne.
Na de volgende stop in Rivne verbeterde het wegdek, zoals bij het 2e wegrestaurant in Polen ook al kon worden waargenomen op een daar opgehangen wegenkaart. Via Jytomyr (waar de plaatselijke bevolking om 4 uur ’s morgens vrolijk over straat denderde en er al een halve dag op leek te hebben) belandden we uiteindelijk op een strook asfalt die deed denken aan een snelweg. Plots stonden we stil, midden op deze weg. Aan de andere kant van de vangrail stond een politieauto met niet ver daarachter een naar het scheen gestrande automobilist. Dat we in een kijkfile waren beland, was niet waarschijnlijk, daar er verder geen hond op de weg reed. Pas later werd ons duidelijk wat er aan de hand was; we ontvingen een boete vanwege te hard rijden.
Mede dankzij dit oponthoud kwamen we om 11 uur, 2 uur later dan gepland, aan op busstation Datchna; een lap asfalt temidden van her en der neergesmeten reusachtige betonnen blokken appartementen. Er was geen metrostation te bekennen; dát schoot op. Een al half gevulde taxi bood uitkomst en met 1 cadeau gekregen Hrivna konden we even later onze weg per metro vervolgen, op weg naar hostel Yaroslav.
Daar aangekomen werden we verwelkomd door een jarig zijnde eigenaar, die tevens de enige aanwezige leek te zijn; na een aantal glazen champagne werd ons onze (3)persoonskamer toegewezen. Het hostel was zeer eenvoudig en klein; 3 kamers met bedden, een WC met wastafel, een douche met wastafel en een kamertje voor de eigenaar van nog geen 7 m², dat tevens dienst deed als luggageroom. Exclusief ontbijt was de prijs per nacht voor dit alles aan de hoge kant, maar veel goedkopere alternatieven waren er niet in het centrum van Kiev.
Na onze kamer betrokken te hebben, gingen we op weg naar het centrum, om daar ons busticket voor de terugreis te herbevestigen (iets dat achteraf niet nodig was geweest; laat staan dat men op het Eurolineskantoortje Engels sprak dan wel het woord ‘reconfirm’ kende), onze gereserveerde treintickets (een retourtje naar het aan de Zwarte Zee gelegen Sevastopol) op te halen bij een ‘tussenpersoon’ die ons in Hotel Express opwachtte, een excursie naar Chernobyl te boeken bij SAM en, nog belangrijker, ons ontbijt te gaan verorberen bij de Mc Donalds.
Zo goedkoop als hier heb ik het nog niet eerder meegemaakt; voor omgerekend ¤ 2,15 heb je hier een menu. Supersize kennen ze hier nog niet. Hoewel het kartonnetje dat men gebruikt als er een grote friet wordt besteld, beduidend groter is dan dat in Nederland.
Het Onafhankelijkheidsplein in Kiev is misschien wel één van de meest attractieve ter wereld; het is werkelijk bezaaid met monumenten, glazen koepels, bankjes, fonteinen, terrasjes, souvenirkraampjes. Neem nou de pilaar met de wereldbol erop, die de afstanden naar alle hoofdsteden van de wereld aangeeft; het in 2001 opgerichte vrijheidsmonument, als herinnerende aan 10 jaar vrijheid; de Pechers’k Poort; de fontein’bol’ voor de Nationale Musical Academie; het uitzichtpunt/parkje vóór Hotel Oekraïne; teveel om op te noemen. Het Rode Plein is er één, maar dit plein heeft werkelijk alles in zich wat een plein in zich kan hebben. Absoluut de hoofdattractie van Kiev.
Aangekomen bij Hotel Express werden we buiten al opgewacht door de ‘agent’. Hij vertelde alleen voor de heenreis op de 12e augustus naar Sevastopol plaatsen beschikbaar te hebben voor ons. We konden kiezen uit 1e en 2e klas (resp. 2 en 4 personen per coupé). We kozen voor het eerste; de Trans Siberië Express had ons geleerd dat twee onbekenden erbij in een coupé minder comfortabel kan zijn.

Een bezoek aan een terras op het Onafhankelijkheidsplein (het terras zelf meer weghebbend van een biertuin in München) leverde twee onverwachtse bezoekers op; een duo opa’s. We maakten van de gelegenheid gebruik te vragen waar het kantoor van SAM was; uiteraard sprak men geen woord Engels en ook mét woordenboek kwam er niet veel zinnigs uit. Navraag bij een terrasbezoekster -die het geheel op 3 meter afstand volgde en haar lach niet kon inhouden- leerde ons dat beiden bezopen waren. Toen zij het blijkbaar niet meer uithield in de directe omgeving van de opa’s, verliet ze het terras.
Eén opa was even later vertrokken; de andere laadde zijn tas uit op tafel; een drijfnat tijdschrift en 2 broodjes met daar’in’ wat bruine drek waren de voorwerpen die tevoorschijn kwamen. Of we allebei een broodje wilden proeven… Mede om het feit dat één broodje al half aangevreten was, lieten we dit aan ons voorbij gaan.
Na enkele minuten waren we zijn gebral zat, zeiden dat we ons avondeten moesten halen en vertrokken. De opa bleef geïrriteerd achter.
Toen ik enkele uren later ook daadwerkelijk mijn avondeten had afgehaald aan de kassa en terugliep naar de tafel waar we dit zouden wegwerken, zag ik in mijn ooghoek een arm de lucht in zwaaien. Ik besloot er geen aandacht aan te besteden. Toen ik enkele seconden op mijn plaats zat, zag ik de herkomst van het armgezwaai; het was de opa van enkele uren geleden die mij wilde ‘begroeten’. We raapten ons eten bij elkaar en gingen er direct vandoor.

In de tussentijd ondervonden we dat het kantoor van SAM gesloten was; hier zouden we de volgende morgen terugkeren. We liepen langs het Olympisch Nationaal Sport Complex. Naast een reusachtige sporthal was een voetbal/atletiekstadion gevestigd. Liefst 80.000 toeschouwers passen erin. In dit stadion zijn voor de Olympische Spelen van 1980 in Moskou ook voetbalwedstrijden verspeeld.
Richting centrum liepen we over Khreshchatyk, de drukste winkelstraat van Kiev; verder vind je er souvenirwinkels, hotels en restaurants.
Na een vermoeiende eerste dag zochten we onze hostelkamer op.


Kijk voor een overzichtelijker reisverslag op m'n site www.jeoren.tk


[ Bericht 47% gewijzigd door jeoren op 22-08-2005 11:53:03 ]
  maandag 22 augustus 2005 @ 13:04:17 #58
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_29863780
quote:
Neem nou de pilaar met de wereldbol erop, die de afstanden naar alle hoofdsteden van de wereld aangeeft;
Oh dat ding ja. Er stond eerst een groots metalen kunstobject te pronken op die plek, maar die is door ex-president Kuchma en ex-PM Yanukovich (beiden uit het oosten van Oekraine) verplaatst naar Donetsk (de grootste stad in het oosten van Oekraine). En als vervanging hebben ze er een draaiende plastic wereldbol voor in de plaats gezet. De bewoners van Kiev zijn er nog boos om.
Confidence through competence
pi_29865776
quote:
Op maandag 22 augustus 2005 13:04 schreef Stereotomy het volgende:

[..]

Oh dat ding ja. Er stond eerst een groots metalen kunstobject te pronken op die plek, maar die is door ex-president Kuchma en ex-PM Yanukovich (beiden uit het oosten van Oekraine) verplaatst naar Donetsk (de grootste stad in het oosten van Oekraine). En als vervanging hebben ze er een draaiende plastic wereldbol voor in de plaats gezet. De bewoners van Kiev zijn er nog boos om.
Meestal zijn het toch de kunstobjecten die vervloekt worden? En wat is er mis met die wereldbol; hadden we die hier in Nederland maar; fantastisch toch?

Hieronder deel III van mijn reisverslag. Het gaat over de moeite die we moesten doen onze Tsjernobylexcursie te regelen, wel heel vreemde praktijken in het dagelijks leven en onze bevindingen van het uitgaansleven aldaar.


di 9 augustus

De volgende morgen vertrokken we naar het kantoor van SAM. Een Mc Donaldsmedewerker had ons de dag ervoor de goede richting opgestuurd; via een aantal vliegtuigboekingskantoren kwamen we uiteindelijk in de juiste straat terecht. De medewerkster vertelde ons dat er op de 16e augustus naar Tsjernobyl kon worden gegaan; dit zou dan samen met 2 Franse journalisten zijn. Een eerdere datum was niet voorhanden. Daar we de 17e de bus terug naar Nederland namen, was de 16e onze enige mogelijkheid naar Tsjernobyl te gaan; buiten excursies is dit namelijk niet mogelijk.
We hadden nog geen terugreis vanuit Sevastopol vastgelegd, dus besloten te zeggen dat we er nog over na moesten denken en later terug zouden komen.

Op het centrale busstation informeerden we naar de mogelijkheid per bus vanuit Sevastopol terug te keren in Kiev. De vertrek- en aankomsttijden waren echter dermate ongunstig, dat we besloten later te gaan zoeken naar alternatieven.
In het winkelcentrum, gelegen onder het Onafhankelijkheidsplein, kochten we een toeristisch boekje over Kiev; hierin stonden een aantal wandelingen beschreven. Eén van die wandelingen, die voerde door ‘Perchersk Lavra’ (een klooster), het Nationaal Museum van de 2e wereldoorlog en het ‘Moederland’-standbeeld. Per metro kwamen we aan op het startpunt van de wandelroute; station Arsenal’na. Van daar te voet naar het Park van de Eeuwige Glorie; hier aangekomen zien we een 27 meter hoge obelisk; deze behoort toe aan het monument van de onbekende soldaat. Aan de voet van de obelisk is een eeuwig vuur te zien. Kijk je de andere kant op, dan heb je uitzicht over de Dnjepr, de metrobrug en de oostoever van Kiev.
We lopen verder en passeren een wat verwilderde speeltuin tegen. Spelen is hier af te raden. Verderop is het Perchersk Lavra; een complex met de Allerheiligenkerk, het Oude Perchersk Fort, de Grote Lavra Klokkentoren en de Poortkerk van de drie-eenheid. Bijkomend voordeel voor ons was de dubbele regenboog die zich na een korte regenbui aftekende aan de hemel. Het complex verlatende passeerden we een monument ter herinnering aan de oorlog van de Sovjetunie met Afghanistan. In Jekaterinaburg (Rusland) hadden we twee jaar eerder een soortgelijk monument gezien.
Verderop was de entree van het Herdenkingscomplex; zelden een park gezien met meer artillerie dan hier; zelfs de wandelpaden werden er mee geflankeerd. Het eerste te bezichtigen museum was dat van de Afghaanse oorlog. Ernaast staan een deel van de toenmalige militaire uitrusting uitgestald.
We passeren een tentoonstelling in de open lucht van militaire voertuigen uit de 2e Wereldoorlog; mocht je foto’s willen maken, dan wordt het entreegeld verdubbeld.
Later wandelen we door een onderdoorgang, voorzien van architectonische sculpturen die de dappere strijd uitbeelden van de Sovjets tegen het Duits fascisme; allen uitgehakt uit steen. Loop je in haakse richting over de onderdoorgang heen, kom je uit bij een grote schaal met daarin wederom een eeuwig vuur. Na een volgende sculptuur te zijn gepasseerd, krijgen we het Moederland standbeeld van dichtbij te zien; een kolossale sculptuur van 102 meter hoog torent hoog uit boven het complex. In de sokkel is het 2e wereldoorlogmuseum gevestigd.
Een verzameling trappen (die evengoed dienst had kunnen doen als waterval) leidde ons naar de oever van de Dnjepr. Te voet staken we de Patonsbrug over; de meest beroemde van de bruggen in Kiev, gebouwd in 1953 en 1543 lang. Vanaf de brug zelf een mooi uitzicht op het Moederlandstandbeeld en de kerkjes in Perchersk. Aan de overkant aangekomen nemen we een marchutka (hét openbaar vervoermiddel van Oekraïne), die ons voor omgerekend ¤ 0,12 terug op de westelijke oever brengt. We laten ons afzetten bij metrostation Dnipro (Dnjepr), aan de voet van de metrobrug.
Terug in het stadscentrum is voor de deur van ons restaurant een break-dance optreden aan de gang. Veel bijzonders wordt er niet opgevoerd. We bezoeken wederom het Onafhankelijkheidsplein. Het is inmiddels donker en dat geeft aan de fonteinen een aparte uitstraling.
’s Avonds bezoeken we een tweetal cafés; Art Club 44 (Khreshchatyk 44) en een Ierse Pub (Mykhaylivs’ka). De Art Club werd bevolkt door een nogal oud publiek, dat er mogelijk dagelijks langskwam. Na 1 wodka vertrokken we naar de Ierse Pub. Hier was het om 1.30 uur ’s nachts niet druk meer; wél kon er gepoold worden. Een in Kiev woonachtige bezoeker kon maar niet overtuigd worden van onze beperkte Russische vocabulaire en bleef tot na vertrek nog tegen ons aan brallen. Lopend baanden we ons een weg door straatjes waar slechts een enkel straaltje licht te bekennen was, tot er uiteindelijk een volledig donker, naar beneden aflopend weggetje op ons pad kwam. Via een andere route arriveerden we uiteindelijk bij ons hostel, waar de eigenaar niet blij oogde toen hij de deur voor ons ontgrendelde tegen 3 uur ’s nachts.

wo 10 augustus

Op woensdagochtend informeerde ik bij de hosteleigenaar naar de mogelijkheid een vliegticket te boeken voor de terugreis vanuit Sevastopol. Om de hoek van de straat waarin het hostel gevestigd was, bevond zich reeds een boekingskantoor. De enige beschikbare vlucht was die op maandag 15 augustus om 21.40 uur. Ideaal; op die manier zouden we nog een hele dag hebben in Sevastopol zelf. Binnen een kwartier waren de tickets geregeld. Nu direct door naar het kantoor van SAM om de Tsjernobyltour te boeken voor de 16e augustus. De vrouw van de vorige keer was er niet, dus informeerden we bij een ander persoon. Ze informeerde per telefoon bij het centrale boekingskantoor en 10 minuten later kreeg ze uitsluitsel. 16 augustus was mogelijk, vertelde ze. Ter bevestiging schreef ze voor ons de datum op het excursieprogrammablaadje. We informeerden naar de kosten en de eventuele excursiegenoten (met z’n 4en betaalde je bijv. $94,- pp; wilde je in je eentje, dan kostte je dat $244,-). Opmerkelijk genoeg omcirkelde ze de prijs die gold bij deelname van 2 personen. (De dag ervoor was ons door de ander verteld dat we samen met 2 Franse journalisten op pad zouden gaan en de prijs voor ons op $94,- uit zou komen). Net toen we akkoord wilden gaan, kwam de grote verrassing; Zomaar ineens kwam ze met de mededeling dat het de 16e niet mogelijk was; de 17e augustus kon wél. Daar wij de 17e ’s ochtends de bus terug naar Nederland namen, was de 16e onze enige mogelijkheid. Woest werden we. Waarom schrijft mevrouw eerst 16 augustus op ons papier? Met gebalde vuist verlieten we het kantoor. Zijn ze hier knettergek geworden?

Om af te koelen besloten we naar het metromuseum te gaan. Dit was gevestigd in het gebouwtje bij station Politekhnichny Instytut. Op www.go2kiev.com hadden we achterhaald dat het museum op gezette tijden op maandag, woensdag en vrijdag geopend was. 5 minuten vóór openingstijd kwamen we aan bij de balie. ‘Eto Metro Musé?’ vroegen we. Ze begrepen het. Een man in uniform leidde ons naar de 1e verdieping en klopte op de –nog gesloten- entreedeur van het museum. Er werd niet open gedaan. Terug beneden werden we verzocht plaats te nemen op een daar ingericht wachtkamertje, recht tegenover de balie. Na 10 minuten verscheen ons een man die het museum leek te runnen. In het Russisch stak hij een verhaal af. We maakten hem duidelijk dat we studenten waren. Meneer bleef doorbrallen in het Russisch; er was geen woord van te verstaan. Laat ons nou dat museum eens in, probeerden we hem wijs te maken. De man ging onverdroten door met zijn verhaal. De man in uniform stond het op enkele meters afstand aan te horen en maakte geen aanstalten de museumman te assisteren bij het verduidelijken van zijn verhaal naar ons.
Nadat de metroman duidelijk werd dat het gesprek weg had van eenrichtingsverkeer, besloot hij een briefje op te stellen. Na het aan ons voor te hebben gelezen, vertrokken we met een enigszins bedonderd gevoel. Als op internet keurig openingstijden staan vermeld, waarom mogen we er dan niet in tijdens die openingstijden? Bovenop de oplichterij bij het kantoortje van SAM werden we de inwoners van Kiev aardig zat. Wraakneigingen kwamen bovendrijven.
Boos vertrokken we naar het volgende museum; het Tsjernobylmuseum, vlakbij ons hostel gevestigd. Het was maar moeilijk te bevatten dat we na betaling gewoon naar binnen mochten lopen, maar dat zal te maken hebben gehad met het groter aantal bezoekers (tegelijk met ons waren er nog zeker 8 andere aanwezigen). De eerste prenten die ons voorgeschoteld werden, waren die van werkzaamheden bij de ingestorte Twin Towers in New York. Het scheen vergelijkingsmateriaal te zijn. Na een rondje op de benedenverdieping langs apparatuur als een geigermullerteller, betraden we de trap naar de bovenverdieping. Deze werd geflankeerd door plaatsnaamborden van Oekraïnse dorpjes, vermoedelijk gelegen in de directe omgeving van Tsjernobyl. Boven aangekomen doorliepen we een tentoonstelling gewijd aan Pripyat; een stadje van bijna 50.000 inwoners dat in 1970 speciaal voor de werknemers van Tsjernobyl gebouwd was. 36 uur na de ramp werd de volledige bevolking geëvacueerd.
Verderop was een maquette van de centrale tentoongesteld, bedienbaar door het inschakelen van een schakelaar. Een maquette van de omgeving, onnoemelijk veel foto’s en ander documentatiemateriaal, een metalen poort die opgelopen straling mat en een maquette van het stadje Slavutich, ná de ramp volgens oud Oekraïnse traditie gebouwd voor de nabestaanden van de reddingswerkers, enkele tientallen kilometers ten oosten van de centrale in Tsjernobyl.
In een afzonderlijke zaal aan de wand een soort chronogische weergave van de gebeurtenissen in Tsjernobyl in woord en beeld, terwijl in het midden op de vloer een wellicht op ware grootte nagemaakt patroon van splijtstaven is gesitueerd, zoals dit zichtbaar is in een kerncentrale zelf.
Na ondertekening van het gastenboek dalen we de trap af naar de uitgang; de opgehangen plaatsnaamborden zijn nu voorzien van een diagonale rode streep. Aan de kassa informeren we naar mogelijke andere bureau’s die excursies naar Tsjernobyl zelf organiseren. Het Engelse woord voor excursie klinkt de niet-Engels sprekende niet bekend in de oren; wél belt ze voor ons een Engels sprekende, die ons vervolgens te woord staat; ‘Het Tsjernobylmuseum is morgen geopend van….’. Ook zij schijnt er niet veel van begrepen te hebben. Excursies moeten we! Uiteindelijk gaat er een lampje branden aan de andere kant van de lijn. De caissière noteert vervolgens 3 telefoonnummers voor ons. Met die informatie vertrekken we naar de hosteleigenaar, waar we onze bevindingen van die dag uit de doeken doen. Hij belde de telefoonnummers één voor één af. De eerste bleek van het Tsjernobylmuseum zelf te zijn. Bij het 2e nummer had ‘ie meer succes; enkele minuten later kon hij ons melden dat we met 2 anderen per auto de excursie konden gaan maken. Die 2 anderen waren 2 Franse journalisten, vertelde hij; precies wat ons de dag ervoor door iemand van het SAM-kantoor was voorgesteld. Nu kon het ineens weer wél! Of we vóór 18.30 uur bij een ander SAM-kantoor konden zijn; direct vertrokken we ernaartoe. (Hoewel het metrostation bij het hostel slechts enkele minuten lopen was en we inclusief 1 overstap slechts 4 stations moesten reizen, deden we over de reis hostel-SAMkantoor bijna 40 minuten, wat aangeeft dat reizen per metro niet altijd de snelste manier van vervoer is.)
Aangekomen in het SAM-kantoor moesten we ons melden bij ene Ilona. Terwijl zij alles regelde (scannen paspoorten e.d.), hadden wij maar te wachten in de wachtruimte. Slechts het betalen van de excursie geschiedde elders in het gebouw.
Dinsdag de 16e zouden we om 9.00 uur bij dit kantoor worden opgehaald. We moesten niet vergeten ons paspoort mee te nemen. Bij de goed uitziende receptioniste informeerden we nog naar geschikte uitgaansgelegenheden voor toeristen. Ze kruiste een hele waslijst voor ons aan in ons Kiev Guidebook.
Eindelijk was, na 2,5e dag, onze excursie geregeld. We vierden dit in pizzeria Uno, gelegen in de ‘catacomben’ onder het Onafhankelijkheidsplein. Hier was zelf een pizza samen te stellen aan de hand van de op de menukaart omschreven ingrediënten. Ook verkocht men pannenkoeken. Nadat we onze bestelling door hadden gegeven, kwam één der serveersters aanzetten met een lap papier en een doosje krijtjes. Op die manier konden we onze eigen placemats gaan fabriceren… Ik sloeg het aanbod af, maar mijn reisgenoot begon driftig vlaggetjes te tekenen. Om 20 uur exact stond ons nóg een onverwachts iets te wachten; de verlichting werd volledig uitgeschakeld, om enkele ogenblikken later te worden vervangen door het geflikker van discolampen, voorzien van de nodige dancemuziek. Uit het feit dat alle apparatuur hiervoor al aan het plafond was bevestigd, kon worden opgemaakt dat het hier om een alledaags ritueel ging. De dancemuziek klonk uitermate goed, maar tijdens het eten geeft men toch doorgaans de voorkeur aan een ander soort.
Het eten smaakte dan wel weer aardig, evenals de cocktail van het huis. De manier waarop wij de rekening ontvingen, was echter weer merkwaardig te noemen. Na de pizza stak ik mijn arm op richting serveerster; deze wendde haar blik vervolgens af. Vervolgens kwam een andere serveerster even later de rekening op tafel leggen, zonder te hebben geïnformeerd naar onze wensen met betrekking tot een nagerecht…
Terug in de buitenlucht liepen we richting de rivier de Dnjepr, waar op een heuvel een bouwwerk is gesitueerd dat de vriendschap tussen Rusland en Oekraïne symboliseert.
Het betreft een kolossale regenboogachtige metalen boog met een diameter van 30 meter, met daaronder een brozen beeld van Russische en Oekraïnse werkers die de vriendschap tussen landen uitstralen en een granieten voorstelling van deelnemers van de ‘Pereyaslav Raad’ in 1654. Dit alles geflankeerd door enige kermisattracties die het nodige lawaai produceren. Verderop een cirkelvormig uitkijkplatform; zicht op de wijk Podil (waar ons hostel gevestigd is), de Dnjepr, het eiland daar middenin, de look-a-like van de Golden Gate brug in San Francisco die de westoever met dit eiland verbindt en een kerkje midden op een volledig beboste heuvel.
’s Avonds laat lieten we het briefje van de metromuseumman vertalen door de hosteleigenaar; we mochten het museum alleen betreden indien er een brief was gestuurd met motivatie van bezoek en deze brief schriftelijk was beantwoord door het museum zelf. ONGELOFELIJK. Zagen wij eruit als spionnen? Hadden wij explosieven op onze buik gebonden? Ik geloof van niet. Maar na deze brief kreeg ik wel soortgelijke neigingen.
’s Avonds wilden we wat andere uitgaanstenten uitproberen. In een buitenwijk zochten we de Tropical Club op. Toen deze na enkele tientallen minuten onvindbaar bleek, informeerden we bij een nog openzijnd restaurantje naar de exacte locatie. Nog voor ik één woord uit kon brengen, werd ons in het Russisch te verstaan gegeven toch vooral niet hier langs te komen, daar men wilde gaan sluiten. Verdere communicatie met deze vent leek onnodig; we hebben er al spijt van je pad te hebben belopen, hond.
De eerste uitgaansgelegenheid die we daarna wél tegenkwamen, was de ‘Arena’, gevestigd in een hotel. Op de verdieping die we zochten, brandden verdacht veel rode lampjes. Op naar de volgende tent, gevestigd op nr. 1 van het Bessarabs’kaplein. Deze bleek andermaal onvindbaar. Dan maar richting de rivierkust, waar een ander café was gevestigd, op een boot. Hier aangekomen bleek dit doordeweeks gesloten. Wél was het casino nog open. Omdat we al meer dan 2 uur zonder glas drinken zaten, besloten we hier maar een glas naar binnen te werken. Ondertussen werd Sporting Lissabon-Udinese uitgezonden op groot scherm. Achter ons waren hooguit 3 mensen hun geld aan het verbrassen aan 2 tafels BlackJack. Na een half uurtje voldeden we de flink gekruide rekening en verlieten de boot, boos na een dag van niets dan grieven.

[ Bericht 88% gewijzigd door jeoren op 22-08-2005 16:07:20 ]
  maandag 22 augustus 2005 @ 16:29:06 #60
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_29866756
quote:
De eerste prenten die ons voorgeschoteld werden, waren die van werkzaamheden bij de ingestorte Twin Towers in New York. Het scheen vergelijkingsmateriaal te zijn.
Nee, meer propaganda. Misschien is het je opgevallen dat het Chernobyl museum veel mooier, groter gevulder, rijker, Engelssprekender en schoner is dan welk ander museum in Kiev dan ook. Dit komt omdat dit museum heel erg gesponsord is door de overheid van de VS en van de EU. Dit vind je ook terug in sommige van de objecten in het museum: zo is een hoekje speciaal gewijd aan kleuters uit een kleuterschool van de VS die een brief aan president Reagan schrijft of hij toch die Sovjets wilde helpen *ook al* waren het communisten. En inderdaad, de Twin Towers om sympathie van de bezoekers van het museum op te wekken - Islamitische terreurdaad vs. nucleair ongeval, valt helaas weinig te vergelijken.
Confidence through competence
pi_29867195
quote:
Op maandag 22 augustus 2005 16:29 schreef Stereotomy het volgende:

[..]

Nee, meer propaganda. Misschien is het je opgevallen dat het Chernobyl museum veel mooier, groter gevulder, rijker, Engelssprekender en schoner is dan welk ander museum in Kiev dan ook. Dit komt omdat dit museum heel erg gesponsord is door de overheid van de VS en van de EU. Dit vind je ook terug in sommige van de objecten in het museum: zo is een hoekje speciaal gewijd aan kleuters uit een kleuterschool van de VS die een brief aan president Reagan schrijft of hij toch die Sovjets wilde helpen *ook al* waren het communisten. En inderdaad, de Twin Towers om sympathie van de bezoekers van het museum op te wekken - Islamitische terreurdaad vs. nucleair ongeval, valt helaas weinig te vergelijken.
Van een grote hoeveelheid Engelse teksten kan ik niet bepaald spreken na mijn bezoek. En na mijn mislukte poging het metromuseum te bezoeken was dit het enige door mij bezochte museum. Desalniettemin neem ik direct aan dat andere musea nog minder Engels bevatten.
Die brief heb ik even gemist geloof ik; heb wel 100 foto's gemaakt, misschien dat 'ie erbij zit..
En die foto's van de Twin Towers maken de invloed van de VS/EU inderdaad wel duidelijk ja.
Heb je nog meer van die wetenswaardigheden omtrent het museum die ik wellicht niet weet?
pi_29870436
Jeoren, ik herken echt zoveel uit je reisverslag joh! Echt LEUK! Pizza Uno bijv: hebben wij niet gegeten maar wel heel vaak langsgelopen. Wat was het daar ondergronds altijd WARM zeg! In Kiev was het toen 30 graden, en dan al die airco's die hun hitte in die ondergrondse tunnels uitblazen... Om te stikken!

Misschien heb je wel de Chernobyl-tour bij dezelfde SAM geboekt als wij. Je zegt Ilona, kan het Olya zijn geweest? Vrouwtje van een jaar of 25/30 die redelijk Engels sprak? En zat het SAM-kantoor op een binnenplaatsje? Ook het betalen herken ik: betalen bij een soort kassa bij wie je niet eens zag aan wie je het geld nou precies geeft (via zo'n gat in een huisje )

Zuur van je slechte ervaringen met kroegbazen en dat museum, maar je moet je ook een beetje in hen inleven. Als je hier in Scheveningen werkt en er komt een Duitser die geen woord Nederlands spreekt en maar voor de deur van je museum blijft staan terwijl er regels zijn dat hij er niet in mag, dan word je ook niet vriendelijker hoor... Maar goed, ik begrijp jou ook wel hoor
pi_29883119
Ik heb net eens mijn route voor volgende maand naast de Esperanto overnachtingsadressengids gelegd (Pasporta Servo). Dat ziet er goed uit. In een aantal plaatsen heb ik overnachtingsadressen:

Ivano-Frankivsk
Odesa
Cherson
Simferopol
Jalta

Er zijn er veel meer, maar die liggen te ver van m'n route af.
pi_29885280
quote:
Op maandag 22 augustus 2005 20:38 schreef Henk-Wim het volgende:
Jeoren, ik herken echt zoveel uit je reisverslag joh! Echt LEUK! Pizza Uno bijv: hebben wij niet gegeten maar wel heel vaak langsgelopen. Wat was het daar ondergronds altijd WARM zeg! In Kiev was het toen 30 graden, en dan al die airco's die hun hitte in die ondergrondse tunnels uitblazen... Om te stikken!

Misschien heb je wel de Chernobyl-tour bij dezelfde SAM geboekt als wij. Je zegt Ilona, kan het Olya zijn geweest? Vrouwtje van een jaar of 25/30 die redelijk Engels sprak? En zat het SAM-kantoor op een binnenplaatsje? Ook het betalen herken ik: betalen bij een soort kassa bij wie je niet eens zag aan wie je het geld nou precies geeft (via zo'n gat in een huisje )

Zuur van je slechte ervaringen met kroegbazen en dat museum, maar je moet je ook een beetje in hen inleven. Als je hier in Scheveningen werkt en er komt een Duitser die geen woord Nederlands spreekt en maar voor de deur van je museum blijft staan terwijl er regels zijn dat hij er niet in mag, dan word je ook niet vriendelijker hoor... Maar goed, ik begrijp jou ook wel hoor
We zijn wel vriendelijk te woord gestaan hoor, in dat museum. Maar openingstijden zijn nou eenmaal openingstijden...

Wat je zegt over die excursie; dat was allemaal hetzelfde bij ons. Jij zegt Olya; wij kregen de naam telefonisch via onze hosteleigenaar door. Toen tijdens de excursie een van de Franse journalisten haar geld terug wilde en naar het SAM-kantoor belde met de vraag of ze Ilona kon spreken, moest ze deze vraag 3x herhalen, dus het zou best kunnen zijn dat het Olya moest zijn. (over de excursie zelf binnenkort meer in het laatste deel van mijn reisverslag (zit nu op 1/3))
pi_29886648
Nog een literatuursuggestie:

Anna Reid:
Borderland
A journey through the history of Ukraine
pi_29887584
Leuk dat ik die plaatsen
quote:
Ivano-Frankivsk
Odesa
Cherson
Simferopol
Jalta
zo weet te liggen. En pff, bestwel grote afstanden! Alleen Simferopol - Jalta valt mee, maar da's dan weer helemaal up-and-down!
Viel mij trouwens op dat vaak de afstandsborden langs de weg niet klopten. Stond er eerst nog 70km naar bijv Jalta, stukje verderop 80, weer stukje verder 50. En nee, ik reed niet verkeerd
pi_29918828
De volgende aflevering; reisverslag IV&V, nu tevens geïllustreerd:

do 11 augustus
De volgende morgen besloten we tot een wandeling die voer over een drietal bruggen, allen over de Dnjepr gelegen. Na ons ontbijt te hebben samengesteld in eerder genoemde supermarkt, staken we de Rybal’s’ky voetgangersbrug over.




Aan de overkant was het Moryakivpark gevestigd, met een van buiten te bezichtigen oorlogsschip. In het park was een vrouw continu de boel aan het schoonmaken.



Verderop doorkruisten we een semi-industrieterrein, om vervolgens in een bouwput te belanden ter plaatse van de spoorbrug. De hier tentoongespreide werktuigen waren van een bedenkelijke kwaliteit. Zonder kleerscheuren konden we onze weg vervolgen, richting de 2e te overbruggen brug; de Moskovs’kybrug, bedoeld voor gemotoriseerd verkeer.



De boel was in 29 jaar dermate toegetakeld, dat men inmiddels was begonnen met het verwijderen van de gigantische hoeveelheid aanwezige roest door middel van zandstralen. Vanaf de brug zicht op de Percherskheuvel met het Moederlandstandbeeld, de stalen regenboog en bijv. de metrobrug. Ook zichtbaar was een handjevol mensen dat tussen een zandstortplaats en de rivier de Dnjepr op een strookje van 10 meter trachtte een strandsfeer te creëren, temidden van naar vis hengelende soortgenoten.
Aan de voet van de brug aangekomen op een eiland in de rivier de Dnjepr, staken we de drukke weg over door middel van een onder de grond aangelegde passage (een fenomeen dat op vrijwel elke kruising in de stad in gebruik was). We wilden namelijk kijken of er in het Druzhby Narodiv park wat te beleven was. Wat we tegenkwamen was niets dan begroeiing; de paden werden al half aan het zicht onttrokken. Dit park scheen door de lokale bevolking gebruikt te worden voor het plukken van bloemen, die vermoedelijk in de ondergrondse gangen, aansluitend aan de ingang der metro, aan de man gebracht dienden te worden. Men reed af en aan, veelal per fiets, met achterop een kistje gebonden, volgestouwd met allerlei bloemen.
Op de terugweg werden we nog aangesproken door in een Landrover gezeten Amerikanen, woonachtig in Kiev. Ze vroegen zich af of wij wisten waar ze het skatepark konden vinden. Aan die informatie konden we ze niet helpen, waarna ze er vandoor scheurden. We vervolgden onze weg, op weg naar de 3e brug, wederom een voetgangersbrug. Deze lag op zeker 4 kilometer afstand. Onderweg ernaartoe passeerden we een reusachtige dubbeldeksbrug in aanbouw, geschikt voor zowel auto als metro. De brug moet het gebied ten noorden van het centrum van Kiev gaan verbinden met de oostoever. In 2007 leek het geheel gereed te moeten zijn.
Enkele kilometers later kwam de gewenste ‘Park’voetgangersbrug dan eindelijk in zicht. Op het aan de voet van deze brug gelegen Trukhaniv eiland was het een drukte van belang; diverse kermisattracties stonden uitgestald en men maakte er gebruik van de strandfaciliteiten.



De brug overgestoken passeerden we het oudste monument van Kiev, het zogenaamde ‘Monument van het baptisme van Rusland’.
Aan de oever van de rivier werden we bijkans een rondvaartboot opgesleurd. Daar we toch al van plan waren te gaan varen, besloten we de boot op te lopen. De barman spreekt Engels, werd ons in Russische bewoordingen duidelijk gemaakt. Bij de bar aangekomen informeerde hij ons over de gang van zaken. Niets nieuws onder de zon; voor een paar euro zouden we 1,5 uur over de rivier heen en weer varen. Dat het vervolgens nog een uur duurde voor de boot vertrok, vertelde hij dan weer niet. Wat hij ons ook niet meedeelde was dat bier op de boot gratis verkrijgbaar was. (In Nederland is zulks overigens verboden.) Omdat het te vergelijken was met Bestbier, gaf ik de voorkeur aan Beck’s bier, waarvoor wél betaald moest worden.
Toen het na een half uurtje begon te regenen, besloten we in het binnenruim bij de bar plaats te nemen, om ons te goed te doen aan een cocktail. Het leek in Oekraïne gebruikelijk om, na het bestellen van een op de menukaart aangewezen cocktail, naar de bar te worden gedirigeerd om daar te horen te krijgen dat men ook naar eigen inzicht samen te stellen mengsels kon krijgen. Het resultaat, voorzien van ettelijke schijven ananas, was naar verwacht naar wens. Bij de barman informeerden we naar geschikte uitgaansgelegenheden, omdat de in het Guidebook Kiev vermeldde toko’s de nacht ervoor onvindbaar dan wel gesloten waren. Zonder hem de lijst uit het boekje te tonen, kwam hij met twee nieuwe namen op de proppen; Pa-ti-pa, een populaire maar dure aangelegenheid en een wat goedkopere tent waarvan ik me de naam niet herinner. We bedankten hem voor deze tips, en verlieten de boot, om vervolgens zeiknat aan te komen in het meest dichtstbijzijnde fastfoodrestaurant.
Na in het hostel de nieuwe kamergenoten te hebben verwelkomt (een Finse jongen en meisje, werkzaam bij de ambassade in Sint Petersburg, een Zweed en een Japanse), vertrokken we naar de Ierse pub waar we al eerder huis hielden. Het daar aanwezige exemplaar van de Kiev Post bevatte opvallend veel informatie over De Krim, het schiereiland van Oekraïne, liggend in de Zwarte Zee. Zo zou de meteorietenregen in de nacht van 12 augustus aldaar het best te zien zijn. Helaas zaten we gedurende die nacht in de trein, naar de Krim toe. Na 2 bestellingen verkasten we naar Pa-ti-pa; een westers aandoende disco-achtige tent, met iedere avond een ander muziekthema op het programma. Wij belandden na de keuring door uitsmijters en betaling der entreegeld midden in een R&B-feestje. Tot 6 uur ’s ochtends brandde hier binnen licht, dus we hadden alle tijd om hier eens flink achterover te leunen. Middenin de zaal waren een aantal bankstellen geposteerd, half uit het zicht onttrokken door een paar bossen wit gordijn, hoog aan het plafond bevestigd. We raakten aan de praat met een bijdehante gozer, die we vertelden over onze geboekte excursie naar Tsjernobyl. Hij sprak over een meisje dat er ook ‘ns was geweest, en daarna gedurende een jaar met een rood gezicht rond had gelopen… Via de rondlopende fotograaf ontving ik het internetadres van de danstent: www.patipa.com. (Het updaten hiervan hebben ze enige tijd geleden al opgegeven, is de conclusie na een kort bezoek).
Na diverse als konijn verklede vrouwspersonen en in zwembroek gehulde negers poppenkast hebben zien spelen in de speciaal hiervoor aangebrachte ‘etalages’ in de wand achter de diverse bars, besloten we huiswaarts te keren. Bij de eerste de beste ons aansprekende taxichauffeur haalden we met weinig moeite 25% van de voorgestelde ritprijs af, en lieten ons naar het hostel vervoeren. Zelfs toen ik uiteindelijk 1 hrivna teveel uitbetaalde aan hem, kon er geen ‘goede nacht’ meer van af bij ‘m, en we waanden ons bijna weer in de doorgaans evenmin spraakzame West-Europese samenleving.

Het was vrijdag; de laatste bijna volledige dag in Kiev. ’s Avonds zouden we per trein naar Sevastopol reizen, om maandagavond per vliegtuig vanaf het daar nabij gelegen Simferopol in Kiev terug te keren. Dinsdags zouden we deelnemen aan de dagexcursie Tsjernobyl om ’s woensdags naar Nederland af te reizen. Tijd om souvenirs bij elkaar te sprokkelen dus. De meeste in ons Guidebook genoemde souvenirshops bevonden zich in de centrale winkelstraat van Kiev. Na een winkel met niets dan houtschilderwerk, poppen en servies kwamen we aan de overkant van de straat terecht bij zaak op Kreschatyk 32, met een wat eigentijdser assortiment. Matrushkapennen, Sovjet-aanstekers, drinkbekers, theelepels maar ook reuze Matrushkapoppen en gipsen schilderijtjes met magneet; men had een zeer ruime keus. Met een tas vol zeiden we de behulpzame caissières gedag. Op straat stonden diverse kraampjes opgesteld. Deze verkochten met name voetbalsjaals, t-shirts gerelateerd aan de Oranje revolutie en restjes souvenirs gemaakt ter gelegenheid van het Eurovisie Songfestival, in mei 2005 in Kiev gehouden.
Per metro vertrokken we naar het misschien wel meest oude en tevens bekende bouwwerk; de zgn. Gouden Poort.





Gearriveerd op het metrostation van bestemming besloot ik nog een tweetal foto’s te maken van het stationsinterieur, iets dat ik gedurende mijn verblijf in Kiev al vele malen gedaan had.





Plots stond daar een mevrouw voor me, uitgerust met spiegelei (in Kiev gebruikelijk om het metroverkeer in goede banen te leiden) die met luide stem aan ons trachtte duidelijk te maken dat dit toch echt verboden was. Het was een vrouw in dezelfde (bedrijfs)kleding als haar soortgenoten in de kantoortjes boven en onderaan de in metrostations gebruikelijke vaak ellenlange roltrappen, die de boel bij vlagen nauwlettend in de gaten houden. Tegen eventuele protestuitbarstingen onzerzijds was ze goed verzekerd; nog vóór ze haar laatste woorden uitgesproken had, werd ze geflankeerd door een vrouwelijke collega inclusief spiegelei én… een tweetal agenten, hoogstwaarschijnlijk toebehorend aan het metrokorps. In alle rust bergde ik mijn camera op (ik had mijn gewenste plaatjes inmiddels geschoten), negeerde de boze blikken en stapte in het zojuist aankomende metrorijtuig. Een beetje respect graag voor deze metrofreak..

TO BE CONTINUED..

[ Bericht 22% gewijzigd door jeoren op 25-08-2005 18:35:20 ]
pi_30032540
Ik heb me ook eens geregistreerd voor dit topic. Ik heb dus het volgende - niet geheel tegen mijn zin uiteraard - aan mijn broek. Hier thuis - op een feestje - een bloedmooie, lieve en ook nog eens intelligente oekraiense leren kennen... het klikte eigenlijk meteen. Ik denk dat de verliefheid eigenlijk meteen toesloeg want ik ken haar nog maar 2,5 dagen en ik wil al naar ginds... Ze was hier voor 2 weken en 2 dagen voor haar vertrek heb ik haar leren kennen. Ik heb het nogal goed zitten denk ik want ik mis haar verschrikkelijk. Ik weet dat zij mij ook verschrikkelijk mist.

Nu heb ik de vraag, wat is het meest interessante om ginds te geraken? Is dat per auto, per vliegtuig, per autocar? Ik heb al eens een site nagekeken van busreizen en dat zou me een 180 euro kosten.. Maar ja, graag in een bus zitten, dat nu ook weer niet... Ze is van Kiev, ze studeert voor advocate in de hoofdstad dus misschien iemand enige tips om goedkoop en effectief ginds te geraken?

Oh ja, ik ben van Belgisch Limburg, moest dat interessant zijn om te weten! Ik zou met haar dan ook wel wat gaan bekijken... Ik heb echt geen flauw idee waar ik zou moeten logeren in Kiev... Iemand een idee voor een goed hotel dat prijs en kwaliteit samenvoegt?
BOE
pi_30037772
quote:
Op zaterdag 27 augustus 2005 17:13 schreef Roughneck het volgende:
Ik heb me ook eens geregistreerd voor dit topic. Ik heb dus het volgende - niet geheel tegen mijn zin uiteraard - aan mijn broek. Hier thuis - op een feestje - een bloedmooie, lieve en ook nog eens intelligente oekraiense leren kennen... het klikte eigenlijk meteen. Ik denk dat de verliefheid eigenlijk meteen toesloeg want ik ken haar nog maar 2,5 dagen en ik wil al naar ginds... Ze was hier voor 2 weken en 2 dagen voor haar vertrek heb ik haar leren kennen. Ik heb het nogal goed zitten denk ik want ik mis haar verschrikkelijk. Ik weet dat zij mij ook verschrikkelijk mist.

Nu heb ik de vraag, wat is het meest interessante om ginds te geraken? Is dat per auto, per vliegtuig, per autocar? Ik heb al eens een site nagekeken van busreizen en dat zou me een 180 euro kosten.. Maar ja, graag in een bus zitten, dat nu ook weer niet... Ze is van Kiev, ze studeert voor advocate in de hoofdstad dus misschien iemand enige tips om goedkoop en effectief ginds te geraken?

Oh ja, ik ben van Belgisch Limburg, moest dat interessant zijn om te weten! Ik zou met haar dan ook wel wat gaan bekijken... Ik heb echt geen flauw idee waar ik zou moeten logeren in Kiev... Iemand een idee voor een goed hotel dat prijs en kwaliteit samenvoegt?
Goedkoop naar Oekraine vliegen is op dit moment nog niet mogelijk. Wat je zou kunnen overwegen is met Ryanair van Frankfurt naar Rzeszow (Oost-Polen) te vliegen en dan verder per trein. Het vliegticket kost je exclusief belasting ¤ 0,05 (geen typfout) en het treinticket niet meer dan 15 euro.

De door jou genoemde busreis kun je als je vroeg genoeg boekt ook voor slechts 102 euro vanaf Dusseldorf maken (www.eurolines.de) ; voordelen hiervan zijn een fikse kostenbesparing, een flink kortere reistijd en het feit dat je slechts 1 nacht in de bus hoeft door te brengen (in plaats van 2). Hoe zo'n busreis is, kun je in onderstaand al eerder gepost verslag lezen:

za 6 augustus
Op 6 augustus was het eindelijk zover; na exact 7 maanden zonder vakantie naar het buitenland vertrokken we naar Kiev. De busreis boekten we bij Eurolines; al 4 jaar maken we hier met wisselend succes gebruik van. De busrit duurde vanaf Rotterdam 39,5 uur. Dit was wel met inbegrip van een Ronde van Nederland; na om 17.45 uur te zijn ingestapt passeerden we pas om middernacht de grens met Duitsland. In de tussentijd deden we alle grote plaatsen aan; Den Haag, Amsterdam, Utrecht en Arnhem. Waarom we vervolgens via Hengelo de grens over gingen, werd niet duidelijk.

zo 7 augustus
Stond deze eerste dag in het teken van het oppikken van reizigers, dag 2 werd gevuld met het aanschouwen van 3 films. Helaas voor de ongeveer 7 ‘echte’ Nederlanders in de bus waren ze stuk voor stuk nagesynchroniseerd in het Russisch. De films zelf waren wél ok; The Gladiator, een Russisch Mr. Beanachtige vertoning en tot slot Collateral. Storend was de ruis op de 3 beeldschermen in de bus, waardoor soms volledige scènes gemist werden.
Vooraf had ik uitgekeken naar de pitstops in Duitsland, bij reusachtige wegrestaurants met een voedselkeuze van ongekende omvang; helaas moesten we het doen met 1 á 2 relatief korte stops bij tenten waar de gewilde sporttijdschriften waren uitverkocht en de voedselkeuze niet om over naar huis te schrijven was. Met name de stop om 3.30 uur ’s nachts stond bij menigeen op het favorietenlijstje.
De duur van dit alles werd ruimschoots gecompenseerd met het stilstaan bij de Duits-Poolse grens; liefst 2,5 uur hadden de mannetjes met pet nodig om 60 paspoorten grondig te screenen. Verzoeken door EU-inwoners tot bestempeling hiervan werden brommend en slechts deels ingewilligd.
Nu waren wij bekend met het gegeven dat wij de bus tijdens dit onderhoud niet mochten verlaten (anderzijds zou je immers volgens de wet van ‘Survival of the fittest’ met z’n allen de grens over kunnen hollen, de naastgelegen natuur in, het land van bestemming verder in lopend in de hoop niet achterhaald en opgepakt te worden. Van de 60 zou er toch zeker 1 kunnen moeten slagen in zijn opzet……). Dat 150 minuten wachten minder comfortabel zou zijn, was ons ook bekend. Maar dat een verzoek van een van onze Nederlandse medereizigers tot het aanzetten van de airco door één der 3 á 4 chauffeurs slechts werd beantwoord met een onbegrijpende blik zonder dat er ook maar 1 woord werd gezegd door de buschauffeur in kwestie; dát is iets waar we ons nog geen voorstelling van hadden gemaakt. Zodoende was het behelpen en moest gedurende de laatste tientallen minuten met een lampje worden gezocht naar de laatste restjes frisse lucht die mogelijk in onze handbagage gevangen zaten.
Dit alles werd dan wederom geprobeerd te compenseren met een stop, direct ná de grenshekken (waar we zloty’s voor euro’s konden bekomen en de rokers zich konden vergapen aan de prijzen van de pakjes sigaretten; ¤ 1,70 voor Marlboro). In deze opzet slaagden de buschauffeurs met glans.
Voorbij de grens begon het wegdek te verslechteren; asfalt had plaatsgemaakt voor betonnen platen, aan elkaar geplakt met wat troep. Slechts 1 rijbaan hadden we ter beschikking; de linkerhelft van de weg lag overhoop. Om de 1 á 2 km waren viaducten in aanbouw. Hoogst opmerkelijk, daar de ruimten tussen deze constructies werden opgevuld met onnoemelijke hoeveelheden beboomd bos.
Verderop konden we bij een wegrestaurant bijkomen van het op en neer geschud op dit eerste ‘traject’. Een lap vlees werd verorberd, evenals een bord friet á la Mc Donalds. Dit bord werd opgeleukt met een enkel blaadje van een plant, hetgeen volgens een onzer Nederlandse medereizigers (in het verdere verslag van de heenreis omschreven met het begrip ‘Sterk’) eetbaar was.
Het 2e Poolse wegrestaurant wat we aandeden, ergens tussen Katowice en Krakow, was wat moderner. Veel tijd om je avondmaal weg te werken was er echter niet. Men wilde voort maken omdat de volgende grensovergang naderde; om 21.15 uur was het zover; de herstart van de zoektocht naar zuurstof. Ditmaal werd het ritueel in 2en gesplitst; de Poolse en Oekraïnse spraakzamen hadden beide hun eigen controlehuis. In totaal stonden we bijna 3 uur stil. Toen was het middernacht en tijd om te (proberen te) slapen…

ma 8 augustus
Bij het binnenrijden van Oekraïne werd al meteen duidelijk dat vervoer over de weg hier allesbehalve aangenaam is; er was geen lantaarnpaal te bekennen; na intensief naar buiten te hebben getuurd, kon zelfs geen horizon worden waargenomen temidden van de enorme duisternis. De chauffeur die ons hier doorheen stuurde, scheen minder moeite te hebben met deze bizarre omstandigheden; hij scheurde er ongenadig hard op los. Eén stuurfout en de bus zou onherroepelijk op z’n kant liggen.
Enkele uren na de grensstop arriveerden we in L’viv; de eerste ‘halte’ in Oekraïne. Daar werden we getrakteerd op een geweldige verrassing; we mochten overstappen op een andere bus! De logica van dit alles ontging ons geheel; mensen met bestemming L’viv verlieten de bus en de passagiers met bestemmingen verderop mochten plaatsnemen in nota bene een dubbeldekkerbus. De koffers werden door de chauffeurs overgeheveld; tijd om te checken of ze mijn koffer ook echt hadden overgeplaatst, was er niet bij. Enig voordeel van deze operatie leek het feit dat wij -3 Nederlanders, gezeten op de 1e verdieping van de dubbeldeksbus, plaats konden nemen aan een tafel, temidden van 4 stoelen. Dat deze keuze ongelukkig was, bleek al direct na vertrek; de airco recht boven één van de stoelen stond aan en het schuifje om deze aan/uit te schakelen, was afgebroken. Zodoende vervolgde ik de reis met mijn jas aan. Bijkomend nadeel was de tafel die aan de niet-raamzijde alles behalve was vastgemaakt aan de ondergrond; de tafel kletterde op en neer als een bezetene; hierbij een asociale hoeveelheid geluid producerende, die slapen onmogelijk maakte. Ook wijzelf veerden geregeld op en neer, te wijten aan de staat van het wegdek in dit deel van Oekraïne.
Na de volgende stop in Rivne verbeterde het wegdek, zoals bij het 2e wegrestaurant in Polen ook al kon worden waargenomen op een daar opgehangen wegenkaart. Via Jytomyr (waar de plaatselijke bevolking om 4 uur ’s morgens vrolijk over straat denderde en er al een halve dag op leek te hebben) belandden we uiteindelijk op een strook asfalt die deed denken aan een snelweg. Plots stonden we stil, midden op deze weg. Aan de andere kant van de vangrail stond een politieauto met niet ver daarachter een naar het scheen gestrande automobilist. Dat we in een kijkfile waren beland, was niet waarschijnlijk, daar er verder geen hond op de weg reed. Pas later werd ons duidelijk wat er aan de hand was; we ontvingen een boete vanwege te hard rijden.
Mede dankzij dit oponthoud kwamen we om 11 uur, 2 uur later dan gepland, aan op busstation Datchna; een lap asfalt temidden van her en der neergesmeten reusachtige betonnen blokken appartementen. Er was geen metrostation te bekennen; dát schoot op. Een al half gevulde taxi bood uitkomst en met 1 cadeau gekregen Hrivna konden we even later onze weg per metro vervolgen, op weg naar hostel Yaroslav.
pi_30043660
Ik zou met de auto gaan. Niet de goedkoopste optie, wel imho de fijnste. Eigen tempo, lekker snel en comfortabel en vervoer op locatie. Ik denk dat je net iets meer dan 20 uur moet rijden om Kiev te komen. Oftewel: 2 lange dagen.

Laat je in ieder geval niet 'bang' maken met verhalen over slechte weten e.d. want dat is gewoon niet waar als je naar een grote stad als Kiev gaat.
pi_30054143
quote:
Op zaterdag 13 augustus 2005 23:47 schreef -Wolf- het volgende:
Een Oekraiense dorpsoma op een fiets. Ik kan me dat maar moeilijk voor de geest halen.
quote:
Op zaterdag 13 augustus 2005 23:47 schreef ultra_ivo het volgende:
Ik wel
quote:
Op zaterdag 13 augustus 2005 23:49 schreef -Wolf- het volgende:
Foto?


Wachtend op de trein in Simferopol (waarschijnlijk omdat het wel erg moeilijk fietsen is zonder voorband).
pi_30054504
pi_30057608
quote:
Op zaterdag 27 augustus 2005 20:25 schreef jeoren het volgende:

[..]

Goedkoop naar Oekraine vliegen is op dit moment nog niet mogelijk. Wat je zou kunnen overwegen is met Ryanair van Frankfurt naar Rzeszow (Oost-Polen) te vliegen en dan verder per trein. Het vliegticket kost je exclusief belasting ¤ 0,05 (geen typfout) en het treinticket niet meer dan 15 euro.

De door jou genoemde busreis kun je als je vroeg genoeg boekt ook voor slechts 102 euro vanaf Dusseldorf maken (www.eurolines.de) ; voordelen hiervan zijn een fikse kostenbesparing, een flink kortere reistijd en het feit dat je slechts 1 nacht in de bus hoeft door te brengen (in plaats van 2). Hoe zo'n busreis is, kun je in onderstaand al eerder gepost verslag lezen:

za 6 augustus
Op 6 augustus was het eindelijk zover; na exact 7 maanden zonder vakantie naar het buitenland vertrokken we naar Kiev. De busreis boekten we bij Eurolines; al 4 jaar maken we hier met wisselend succes gebruik van. De busrit duurde vanaf Rotterdam 39,5 uur. Dit was wel met inbegrip van een Ronde van Nederland; na om 17.45 uur te zijn ingestapt passeerden we pas om middernacht de grens met Duitsland. In de tussentijd deden we alle grote plaatsen aan; Den Haag, Amsterdam, Utrecht en Arnhem. Waarom we vervolgens via Hengelo de grens over gingen, werd niet duidelijk.
Thx! Hier staat wat nuttige informatie in.

Met Ryanair naar Polen vliegen en dan met de trein verder lijkt me zeer interessant. Dat ga ik eens proberen uit te spitten hoe dat zit.

Mijn eerste gedachte was met de auto te gaan. Ik heb eventjes op een routeplanner gekeken en het zou op de kop 2000 km ver zijn. Op zich is dat geen onoverkomenlijke afstand en de auto kan dat perfect aan maar er moet maar eens iets misgaan... Je zit immers die hele afstand alleen in de auto en je moet maar eens pech hebben en weet ik veel wat nog allemaal. En naar wat ik uit je verslag mag opmaken, de wegen zijn er niet al te schitterend dus ik heb schrik voor mijn schokdempers!

Ik heb totnutoe al alle website geraadpleegd en het meest voordelige tarief dat ik bij een normale luchtvaartmaatschappij tegenkwam is 330 euro. En dat is toch best wel een hap geld een ticket, als je rekening houdt dat je overal veel goedkoper naartoe kunt tegenwoordig.

Maar dank je voor de reactie! Ik ga eens bekijken hoe dat zit.

Heb je misschien een tip betreffende een hotel in Kiev?

Edith: Ik heb juist eventjes op de website van Ryanair gekeken en die route naar Polen start op 1 november. Dus dat is over een goede 2 maanden. Je vliegt voor ¤ 16 naar Polen vanuit Frankfurt en je vliegt van Polen terug naar huis voor de ongelooflijke som (zoals je reeds zei) van ¤ 0.05. Eigenlijk niet te geloven hoe ze het daarvoor kunnen doen. Maar soit, voor dat geld mag je uiteraard niet teveel luxe verwachten.

Eens kijken of ik de website van de spoorwegen in Polen daar kan vinden.
BOE
pi_30057981
Geloof mij, de wegen zijn prima. Dat kan elke normale auto aan. Alle wegen naar Kiev zijn van goede kwaliteit asfalt, soms beetje hobbelig, maar je kunt vrijwel over 80-100km/u.

En tsja, je kunt inderdaad pech krijgen en das balen. Wij hadden, voor onze Opel, de Opel-pech-service die ook daar in Oekraine geldig is. Gelukkig geen gebruik van hoeven maken Overigens zijn er best veel garages e.d. hoor.
pi_30058353
quote:
Op zondag 28 augustus 2005 18:36 schreef Henk-Wim het volgende:
Geloof mij, de wegen zijn prima. Dat kan elke normale auto aan. Alle wegen naar Kiev zijn van goede kwaliteit asfalt, soms beetje hobbelig, maar je kunt vrijwel over 80-100km/u.

En tsja, je kunt inderdaad pech krijgen en das balen. Wij hadden, voor onze Opel, de Opel-pech-service die ook daar in Oekraine geldig is. Gelukkig geen gebruik van hoeven maken Overigens zijn er best veel garages e.d. hoor.
Ik rij graag met de auto dus dat is een beetje mijn probleem... Ik heb eventjes de afweging gemaakt stel dat ik met de auto ga of ik ga met het vliegtuig of combinatie vliegtuig / trein.

Auto

2000 km tegen een gemiddelde van 100kmh. Dat maakt 20 h rijden. Vrij hoog gemiddelde dus maak daar maar 22 - 23 uren rijden van. Stel dat je hier 's nachts om 03:00 hrs vertrekt (om nog wat te kunnen slapen de avond voordien en dan moet je 's nachts niet meer lang rijden want dat is vermoeiend en je kan door de dag veel km's doen.) Dan zou ik de volgende nacht daar tegen middernacht daar zijn en uiteraard bekaf zijn.. Nu ja, 's nachts manoeuvreren in een vreemde stad zoals Kiev met vreemde verkeersregels... Daar heb ik zo'n beetje schrik voor. Eventjes de kosten erbijnemen. Ik kan ongeveer een 1000 - 1050 km doen met 70 liter diesel. Dat maakt ongeveer 140 - 150 euro om ginds te geraken.. En dan heb je nog niks gegeten etc... Dus dat maakt het vrij duur.

Vliegtuig


Zoals Klm, Sn Brussels... Je mag toch rekenen op een 330 euro. Het voordeel is is dat je er supervlug bent.. En je kunt wat eten op de luchtbus.

Combinatie

Heb ik juist eens eventjes nagekeken en het klopt dus wat Jeroen zegt... Met het vliegtuig van Frankfurt naar Rzesnow (of hoe je dat ook moge schrijven) en je betaalt op de heenweg 16 euro. Je komt 's avonds aan tegen half 10. Half 12 vertrekt de trein naar Kiev en pakweg 15 euro dat dat kost. (ik las 4 euro op de site maar dat lijkt me weinig). Misschien ook nog de taxi en wat versnaperingen erbijrekenen en je bent voor ¤ 75 in Kiev. De terugweg is dan nog een stuk goedkoper want dan betaal je maar ¤ 0.05 voor je ticket...

Ik heb mijn manier gevonden denk ik!
BOE
pi_30063472
quote:
Op zondag 28 augustus 2005 13:51 schreef rosstek het volgende:

[..]


[..]


[..]

[afbeelding]

Wachtend op de trein in Simferopol (waarschijnlijk omdat het wel erg moeilijk fietsen is zonder voorband).
He, een Turist-mutant
pi_30067746
quote:
Op zondag 28 augustus 2005 19:11 schreef Roughneck het volgende:

[..]

Ik rij graag met de auto dus dat is een beetje mijn probleem... Ik heb eventjes de afweging gemaakt stel dat ik met de auto ga of ik ga met het vliegtuig of combinatie vliegtuig / trein.

Auto

2000 km tegen een gemiddelde van 100kmh. Dat maakt 20 h rijden. Vrij hoog gemiddelde dus maak daar maar 22 - 23 uren rijden van. Stel dat je hier 's nachts om 03:00 hrs vertrekt (om nog wat te kunnen slapen de avond voordien en dan moet je 's nachts niet meer lang rijden want dat is vermoeiend en je kan door de dag veel km's doen.) Dan zou ik de volgende nacht daar tegen middernacht daar zijn en uiteraard bekaf zijn.. Nu ja, 's nachts manoeuvreren in een vreemde stad zoals Kiev met vreemde verkeersregels... Daar heb ik zo'n beetje schrik voor. Eventjes de kosten erbijnemen. Ik kan ongeveer een 1000 - 1050 km doen met 70 liter diesel. Dat maakt ongeveer 140 - 150 euro om ginds te geraken.. En dan heb je nog niks gegeten etc... Dus dat maakt het vrij duur.

Vliegtuig


Zoals Klm, Sn Brussels... Je mag toch rekenen op een 330 euro. Het voordeel is is dat je er supervlug bent.. En je kunt wat eten op de luchtbus.

Combinatie

Heb ik juist eens eventjes nagekeken en het klopt dus wat Jeroen zegt... Met het vliegtuig van Frankfurt naar Rzesnow (of hoe je dat ook moge schrijven) en je betaalt op de heenweg 16 euro. Je komt 's avonds aan tegen half 10. Half 12 vertrekt de trein naar Kiev en pakweg 15 euro dat dat kost. (ik las 4 euro op de site maar dat lijkt me weinig). Misschien ook nog de taxi en wat versnaperingen erbijrekenen en je bent voor ¤ 75 in Kiev. De terugweg is dan nog een stuk goedkoper want dan betaal je maar ¤ 0.05 voor je ticket...

Ik heb mijn manier gevonden denk ik!
Als je je versnaperingen van thuis meeneemt en de toch al niet dure taxi in Kiev vervangt door een rit in de fantastische metro á ¤ 0,08, kost de reis Frankfurt-hotel in Kiev je ¤ 31,08.
Weet niet welke luxe je wenst, maar voor ¤ 19,- slaap je zonder ontbijt in Hostel Yaroslav. (zie www.hostelworld.com). (Voor ¤ 22,- mag je op een 2-persoonskamer). Goedkopere opties zijn buiten het centrum van Kiev te vinden, eveneens op www.hostelworld.com. Voordeel van Hostel Yaroslav is het feit dat je BINNEN 4 minuten bij de metro kunt zijn.
  maandag 29 augustus 2005 @ 11:42:41 #78
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_30069236
Ik zie hier bedragen van 5 cent en 16 EUR genoemd worden: hoeveel luchthavenbelasting komt hier nog bij?
Confidence through competence
pi_30081265
Dat zal 2 of 3 tientjes zijn, ook afhankelijk van de afstand en de luchthaven (er komt geld bij aan belastingen maar vaak ook een brandstoftoeslag) Ga er dus maar vanuit dat je aan belasting wat meer kwijt bent dan aan de vlucht zelf.

edit 11 en 13 euro zie ik op de site van ryanair.
Als het niet wil branden moet je beter stoken.
pi_30096207
het vervolg van verslagdeel V:

..........Achteraf bekeken had ik de vrouwen er natuurlijk van langs moeten geven met hun eigen spiegeleieren…
Buiten aangekomen aanschouwden we de Gouden Poort, stammend uit het jaar 1037. Ooit was het de belangrijkste poort van de stad Yaroslav. Binnen de inmiddels herbouwde poort zijn de oude ruïnes te bezichtigen van de oorspronkelijke poort. Het monument wordt omgeven door de Zolotovorits’ky Tuin, waarin verder een 19e eeuwse ijzeren fontein en een bronzen beeld van Yaroslav de Grote uit 1997 de aandacht trekken.
Enkele meters van het monument vandaan streken we bij een Ierse pub/restaurant met de toepasselijke naam Golden Gate neer om ons daar tegoed te doen aan enige versnaperingen. Ook hier werd weer duidelijk dat serveersters hier niet altijd op elkaar ingespeeld zijn; diverse malen werd ons door verschillende personages naar hetzelfde gevraagd; weliswaar handig in het geval je jezelf in de tussentijd had bedacht.
Dichter naar het stadscentrum bezochten we het Nationaal Architectonisch en Historisch Complex genaamd ‘Sophia van Kiev’. Voor omgerekend ¤ 0,15 kon je in alle rust de Sophia Kathedraal, de lichtblauw gekleurde klokkentoren en andere monumentale gebouwen van dichtbij bezichtigen. Om de klokkentoren te beklimmen, was je het dubbele kwijt; helaas was het net 18 uur; het tijdstip waarop de toren sloot.
Na het avondeten stapten we na een sight-seeing-tour per metro uit bij station Vokzal’na, om daar 3 uur later de trein te pakken naar Sevastopol. Op zoek naar een zitplaats kwamen we uit op een met bankjes bezaaid pleintje, in de buurt van perron 1.
Aangegaapt door de er onderuitgezaktzittende en bierdrinkende medemens, namen we plaats op een volledig leeg bankje. Rechts van ons 3 zuiplappen. Nadat één van hen zijn bier op had, begon hij zijn verhaal. Na in het Russisch duidelijk te hebben gemaakt dat ik er niks van verstond, ging hij op dezelfde voet verder, tot ‘ie er achter kwam dat ‘ie geen antwoord kreeg. Even later legt hij zijn lege bierfles onder het bankje weg. Als een als pakezel verklede mevrouw X dit vervolgens wil meenemen, wordt dit haar verboden. Mevrouw Y heeft even later meer succes; de voormalig eigenaar van de bierfles is dan inmiddels vertrokken.
Als we de aanblik van rondzwervend gespuis zat zijn, besluiten we plaats te nemen in de in het station aanwezige wachtruimte. Dit bleek geen verkeerde keuze te zijn; nog nooit zag ik zo’n mooie wachtruimte als deze op het centraal station in Kiev; het plafond voorzien van een combinatie van blauwe en goude versieringen, vele erop aangebrachte schilderingen die diverse Oekraïnse steden leken voor te stellen, in ruitvorm opgestelde met leer beklede stoelen; dit alles afgemaakt met een in het midden opgestelde palmboom(?). Enige minpunt is het feit dat er geen (elektronisch) bord met vertrektijden aanwezig is; slechts vanuit de uiterste hoek van het aangrenzende gokhal heeft men zicht op het in de centrale hal opgehangen bord met vertrekkende treinen. Ik lijk het als enige ontdekt te hebben; het overige volk doet het met de heen en weer galmende bulderende Oekraïnse stem.
Tegenover ons in de wachtruimte zaten een tweetal gozers, uitgedost met sporttas, die ons van top tot teen onder de loep namen. Een uur voor vertrek verscheen het vertrekspoor op het bord (dit hadden we nagevraagd). Het bleek spoor 5 te zijn; via een over het spoor aangelegde overdekte ‘loopbrug’ (Utrecht Centraal-achtig) bereikten we het perron. De trein stond al klaar; de provodniks (vrouwelijke conductrices die ieder 1 wagon ‘beheren’) waren nog druk in de weer de trein vertrekklaar te maken; zo moest het bordje Kiev-Sevastopol nog aan de wagon gehangen worden; dit werd uitbesteed aan een manspersoon. Temidden van wat ouders met kinderen wachtten we op het opengaan der deur. Navraag naar ons bednummer leerde ons dat ook van deze treinmevrouw geen Engels verwacht hoefde te worden; ‘sixteen’ was haar antwoord na hier bij een ander naar geraadpleegd te hebben.
Het voor ons bestemde (enige) 1e-klas rijtuig was iets lager dan de andere wagons; dit deed het vermoeden reizen dat hier de bedden niet boven maar naast elkaar waren gesitueerd, iets dat in de 1e klas in de Trans Siberië Express ook het geval was. In de coupé aangekomen werd dit vermoeden niet bevestigd; ook hier een stapelbed. Weliswaar was de coupé voorzien van een spiegel, lamp, ingebouwde radio en stopcontact, maar de aanwezige kraan was afgesloten. Bergruimte was er dan wél weer in overvloed, al stootte je hier geregeld je hoofd tegen vanuit het bovenbed.
Ook in deze Russische trein hing op de gang een overzicht van tussenstations met de daarbij vermeldde tijd dat de trein stil zou staan. Verder was op het in de gang aanwezige tapijt een minder dure ‘loper’ gelegd, die om het uur rechtgelegd moest worden door de provodnik. En ook de bijkomende kosten voor het beddengoed (¤ 1,60 pp) waren ons niet geheel vreemd. Wat wél jammer was, was het feit dat er geen restaurant aan boord van de trein was.
De trein reed ten westen van de rivier de Dnjepr langs vele onbeduidende plaatsen in een vrijwel rechte lijn naar het zuiden. Daar de trein om 23 uur ’s avonds vertrok, maakten we van de eerste helft van de 16 uur durende reis niet veel mee.

za 13 augustus

Toen het tijd was om op te staan, stopte de trein op een station in het zuiden van Oekraïne. Op het perron werden diverse meloenen, zelfgeplukte appels, perziken en andere waren uit tuinen aangeboden. Hangende uit het raam van de trein besloten niet op de aanbiedingen in te gaan.
Aangekomen op het station in Sevastopol waren we twee van de weinigen die niet hartelijk onthaald werden door familieleden. Met de stroom mee lopende, kwamen we uit op het plein vóór het station. Ons mineraalwater was op, dus gingen we in de rij bij een kraampje dat water verkocht. Nadat de klant voor ons geruime tijd moest wachten tot ‘ie geholpen werd, overkwam ons hetzelfde; sterker nog; een leverancier van halve literflesjes frisdrank kreeg voorrang. Toen de verkoper ook na het afstapelen hiervan nog geen aanstalten maakte om ons te helpen, zijn we weggelopen.
Bij politieagenten, doorgaans personen die je NIET bedonderen, informeerden we naar de locatie van het busstation. Hoewel dit zich achter het spoor van het treinstation bevond, leek de agent in kwestie enige moeite te hebben zijn vinger in de juiste richting te laten wijzen. Een oplettende taxichauffeur kwam tussenbeiden en bood ons voor 50 hrivna/8 euro een rit aan naar ons hostel, 12 kilometer zuidelijker. We maakten hem duidelijk dat we dit te duur vonden, en maakten aanstalten naar andere taxichauffeurs te lopen om op die manier de goedkoopste uit te zoeken. ‘Die gasten spreken geen Engels, ik wél’, was het weerwoord van de man. ‘40 hrivna dan?’ We maakten kenbaar dat we eerst langs de geldautomaat moesten, vóór we hem konden betalen. Geen probleem, maar dan werd het alsnog 50 hrivna voor de extra kilometers die hij hiervoor af zou moeten leggen. Daar geldautomaten tegenwoordig als paddenstoelen uit de grond lijken te komen, leek ons het nogal onwaarschijnlijk dat meneer om moest rijden om langs een geldautomaat te komen. Uiteindelijk lukte het ons de prijs op 40 hrivna te houden, inclusief bezoek aan de geldautomaat. En jawel; onze vermoedens werden bevestigd; de geldautomaat lag zo goed als op de route naar het hostel. Ook in Zuid-Oekraïne bestonden dus oplichters…
Hij zette ons af bij de supermarkt in Balaclava, enkele tientallen meters bij ons hostel vandaan. Daar aangekomen bood hij aan op ons te wachten tot we klaar waren in de supermarkt. Op het moment dat ik het portier open slingerde, maakte hij duidelijk dat dit 10 hrivna extra zou gaan kosten; dit ging ons wederom te ver. We betaalden 40 en zeiden gedag.
Binnen aangekomen bleek de supermarkt niet groter dan de gemiddelde Nederlandse groenteboer; een glazen toonbank en wat stellages hierachter omvatten het volledig assortiment. Mineraalwater zonder bubbels verkochten ze alleen in 5-litertanks.
Ons hostel was gevestigd in een omgebouwde kleuterschool. Een bejaarde man leek de tent te beheren; gezeten op een schommelstoel wachtte hij buiten op nieuwe gasten. Van de ons gegarandeerde korting vanwege onze volle stempelkaart van de Internationale Hostelorganisatie kwam niet veel terecht; voor het hoogste tarief werden we naar een 2-persoonskamer verwezen. De alleszins behoorlijke inrichting werd volledig tenietgedaan door de opbouw van mijn bed; in de breedte was als onderdeel van de ‘lattenbodem’ halverwege een plank aangebracht, die enige centimeters boven de rest van de verder volledig dichtgetimmerde bedbodem uitstak. Een matras zou deze oneffenheid teniet kunnen doen; dit bedonderdeel ontbrak echter volledig; plaatsvervangers waren 2 dekbedden die qua dikte deden denken aan tuinstoelkussens. Dit alles kon niet voorkomen dat ik de volgende morgen op moest staan met rugklachten.
Voordat we ’s avonds Balaclava gingen ontdekken, wilden we een douche nemen. Toen het water na 5 minuten nog niet warm was geworden, betekende dit voor ons de volgende catastrofe. Navraag bij de beheerder leerde ons dat er slechts 1 douche was die momenteel warm water leverde; die op de 1e verdieping, bereikbaar via een roze geschilderde trap. Er kwam zowaar warm water uit, al moesten de warme- en koude kraan bijgesteld worden met eenzelfde frequentie als waarmee een tafelvoetbalspel doorgaans wordt bediend.
Met busje 9 werden we naar het centrum van Balaclava gebracht. Hier aangekomen waande je je ineens in Zuid-Europa; het bleek een heuse badplaats, maar dan in het klein. Diverse terrasjes en bootrestaurants waren langs de haven gesitueerd. Men was er zichtbaar op het toerisme ingesteld. Bij een restaurant met rode vierkante parasollen besloten we ons avondeten naar binnen te werken. De menukaart was slechts in het Oekraïns gedrukt, wat ons noodzaakte de woordenboeken tevoorschijn te halen; van de jong uitziende ober hoefden we geen woord Engels te verwachten. In het ‘Wat en hoe in het Russisch-boekje’ wees ik Chicken Kiev aan; merkwaardig genoeg verkochten ze dit niet. Stokbrood met kruidenboter dan misschien? Na dit naar het Russisch vertaald te hebben in ‘brood met speciaal boter’, leek de ober te snappen waar het om ging. Kippenvlees bleken ze ook op voorraad te hebben, alsmede patat.
Enige minuten later verschenen het eerste voedsel op tafel; een bordje koude patat met ketchup en 2 boterhammen met daarop een enorme lading (gewone) boter, versierd met een plukje gras. Astemblaft.
  dinsdag 30 augustus 2005 @ 14:49:31 #81
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_30096614
quote:
Een oplettende taxichauffeur kwam tussenbeiden en bood ons voor 50 hrivna/8 euro een rit aan naar ons hostel, 12 kilometer zuidelijker.
Men wat een oplichters.

Vorig jaar rond deze tijd reden mijn vriendin en ik van Svastopol naar Yalta (100 kilometer oostelijker) voor 100 hrivna, incluis tussenstop op een geweldig hoog uitzichtpunt waar we met de aardige taxichauffeur van wat bier en Shashlyk hebben genoten. Op dat punt waren al de trouwfoto's van de chauffeur ook geschoten, dus hij had nog wat te vertellen ook.
Confidence through competence
pi_30101072
quote:
Op dinsdag 30 augustus 2005 14:49 schreef Stereotomy het volgende:

[..]

Men wat een oplichters.

Vorig jaar rond deze tijd reden mijn vriendin en ik van Svastopol naar Yalta (100 kilometer oostelijker) voor 100 hrivna, incluis tussenstop op een geweldig hoog uitzichtpunt waar we met de aardige taxichauffeur van wat bier en Shashlyk hebben genoten. Op dat punt waren al de trouwfoto's van de chauffeur ook geschoten, dus hij had nog wat te vertellen ook.
Sodemieters, als ik dat had geweten...
pi_30102450
Ik heb ook iets van 1, maximal 2 Hrivna per kilometer in herinnering.
pi_30130736
het vervolg van het vervolg van verslagdeel V, hierna VII te noemen:
het handelt hier nog altijd over onze wel zeer opmerkelijke bevindingen in het horecaleven van Balaclava


Enkel en alleen vanwege het feit dat de boter naar appeltaartbeslag smaakte, at ik mijn deel van de boterhammen zonder erbij na te denken, op. Het kippenvlees dat ik besteld had, werd gelukkig wél volgens verwachting opgediend. Dat dit stuk vlees tijdens de bereiding een volledig pakje blueband leek te hebben opgezogen, deed er op dat moment niet meer toe.
De volgende verrassing deed zich voor; toen ik mijn kip voor pakweg 75% weggewerkt had, legde de ober de rekening reeds op tafel! Het moet niet gekker worden.
Toch werd het nóg gekker; op het moment dat ik de laatste hap kip in m’n mond stak, kwam de ober wederom langs. ‘Money??’, keek hij ons vragend aan. Of we tijdens het eten de rekening even wilden betalen. Zelfs als het obertje een vakantiehulp was, dan nóg was dit laatste absoluut een reden dit restaurant bij iedere toerist af te raden. Zonder het uitkeren van een fooi verlieten we het terras.
Verderop, aan het eind van de ‘boulevard’ langs de haven, leidde een trap naar een ruïne van een voormalig kasteeltje. Onder 45° kon je vervolgens zonder trap je weg vervolgen naar 2 soortgelijke ruïnes, waarbij je vanaf de hoogst gelegene uitzicht had op de Zwarte Zee. Ook het dorp Balaclava was hier vandaan goed te overzien.
Voorzichtig vervolgden we onze weg terug naar beneden; het was inmiddels donker geworden en we streken neer bij een terras, in de hoop hier degelijker serveerpersoneel te treffen. We namen plaats aan de enige lege tafel op het terras. Toen we de op een dienblad op de tafel aanwezige shotjes voor begonnen aan te zien voor gratis welkomstdrankjes, werden ze plots door de eigenaresse verwijderd en meegenomen naar een nieuwe leeggekomen tafel. De serveerster bezorgde ons de menukaarten. Met veel gepuzzel werden we wijs uit de benamingen van de ingrediënten van de verkrijgbare cocktails. Nadat we onze keus hadden duidelijk gemaakt, verscheen de serveerster even later weer met de mededeling dat we ook zelf cocktails samen konden stellen aan de bar. De ober was de Engelse taal machtig; ze bestonden hier dus toch… Een praatje maakte duidelijk dat meneer uit Sevastopol kwam en hier dus soort vakantiewerk deed. In alle rust gaf hij ons een rondleiding langs de uitgestalde flessen sterke drank. Gezeten op de barkrukken vroeg de serveerster plots waar we vandaan kwamen. ‘The Netherlands’, was mijn antwoord. Ze zette nog grotere ogen op dan ze al had en een onbeduidend Engels gebrabbel volgde, afgesloten met ‘marihuana?’. Nee, dat hadden we niet op zak… gek he?
Ik nam plaats aan een tafeltje tegenover de bar. Mijn reisgenoot, die nog aan de bar zat, werd door een als personeel uitziend manspersoon verwezen naar de tafel waaraan ik gezeten was. Toen hij ook aan tafel geschoven was, bleek dat de betreffende man net als wijzelf klant waren. We moesten ons inhouden om hem deze belachelijke actie niet betaald te zetten. Na enig klungelig geschud te hebben aanschouwd, werden de cocktails eindelijk opgediend. Ze smaakten bijzonder goed, maar dat mocht je verwachten van een zelf samen gesteld drankje. Terug op het buitenterras deden we ons tegoed aan meer versnaperingen. De serveerster was dermate in ons geïnteresseerd, dat schoonmaakwerkzaamheden rond sluitingstijd naar het 2e plan werden geschoven. Zelfs de ober kwam bij ons aan tafel zitten en begon een verhaal. Wanneer we weer terugkwamen op dit terras, was de vraag die ons gesteld werd. (Een tweede serveerster begon op dat moment het terras aan te vegen en liet hardop en geïrriteerd blijken dat ook ‘onze’ serveerster mee moest komen helpen.) Misschien dat we maandag nog wel even langskwamen, vlak voor ons vertrek naar de luchthaven van het 90 kilometer verderop gelegen vliegveld. De volgende dag zouden we een bezoek brengen aan Sevastopol, dus veel tijd zou er die dag niet zijn.
Met een voldaan gevoel verlieten we tegen middernacht het dorpscentrum, om bij de bushalte temidden van ander uitgaansvolk in de categorie dom, blond, 14+ te wachten op een busje voorzien van nummer 9 dat niet al vol zat voor het de ‘beginhalte’ aandeed. Toen dit wachten wel erg lang ging duren, kwamen prompt de ober van het terras en, jawel, de ober van het restaurant voorbij lopen. De eerste beoogde ook een plek in het busje, waarvan al 2 volle versies rechtsomkeert hadden gemaakt na de laatste ‘aflever’halte, recht tegenover onze ‘begin’halte. Toen we uiteindelijk onze plaats gevonden hadden, vroegen we nog wat praktische zaken na bij de ober; ‘ging busje 9 naar Sevastopol?’ en ‘is de veelgenoemde uitgaansgelegenheid ‘Omega’ te Sevastopol ‘te doen’. Op beide vragen antwoorden de naar het zich liet aanzien licht aangeschoten ober bevestigend. Na dit Engels informeerden andere busgenoten naar onze herkomst. Niet veel later was het tijd om uit te stappen.
We vervolgden onze laatste kilometer naar het hostel te voet, om halverwege stil te blijven staan ter plaatse van een stuk weg zonder lichtvervuiling, teneinde iets van de meteorietenregen mee te kunnen krijgen. Opmerkelijk was dat we gedurende een kwartier niets maar dan ook niets van dit schouwspel meekregen, terwijl de nacht ervoor de meteorietenregen nog op z’n hoogtepunt was met zo’n 60 zichtbare verschijnselen per uur. Bedroeft arriveerden we in ons hostel om daar op ons ‘houten bed’ in slaap te vallen.
  woensdag 31 augustus 2005 @ 17:11:55 #85
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_30137210
quote:
Bedroeft arriveerden we in ons hostel om daar op ons ‘houten bed’ in slaap te vallen.
Hee, da's nou de derde keer al ofzo Je hebt toch ook leuke tijden beleefd op de vakantie?
Confidence through competence
pi_30137360
quote:
Op woensdag 31 augustus 2005 17:11 schreef Stereotomy het volgende:

[..]

Hee, da's nou de derde keer al ofzo Je hebt toch ook leuke tijden beleefd op de vakantie?
Ja, ik overdrijf nogal eens. De vakantie in z'n totaliteit was perfect.
De meest memorabele momenten zijn nog niet eens beschreven, die komen later deze week!
pi_30144702
Dit was de reis, en zo is het gegaan.

Een echt reisverslag hoef je van mij niet te verwachten, maar ik zal binnenkort zo'n 250 foto's online gooien.



Amsterdam - Warszawa (vliegtuig)
10AUG 13.35 - 15.30 KL 1365 AMS - WAW
Tarief: EUR 144.00 Belasting/kosten/toeslagen: 10.99CJ 12.96RN 2.00VV 11.93XW 32.00YR
Afstand: 1100 km

Warszawa - Kyiv (trein)
11.08.2005 21.53 - 16.21 D68 Warszawa Centralna - Kiev Pass
Tafief: PLN 129,50 / EUR 30,40 2cl. Sleeping car: PLN 51.48 / EUR 12,08
Afstand: 790 km

Kyiv - Simferopol (trein)
15.08 20.18 - 11.08 28 Куів Пас. - Симферополь Пас.
Tarief: 34 ГРН плацкартний (platskart) 6 ГРН beddengoed
Afstand: 864 km

Simferopol - Yalta (trolleybus)
16/08/2005 12:30 - 16:10 Крымтроллейьус Симферополь - Ялта
Tarief: 10,20 ГРН БагаЖ 1,00 ГРН
Afstand: 85 km

Yalta - Simferopol (taxi)
20.08 9.45 - 11.15
Tarief: 150 ГРН
AAfstand: 85 km

Simferopol - Odesa (trein)
20.08 22.17 - 10.05 410 Симферополь Пас. - Одесса Гл
Tarief: 29.01 UAH плацкартний (platskart) 7 ГРН beddengoed
Afstand: 471 km

Odesa - Lviv (trein)
22.08 10.06 - 22.22 228 Одеса Гл - Львив
Tarief: 42.94 ГРН Купейний
Afstand: 745 km

Lviv - Przemysl (trein)
25.08 13:56 - 16:15 75 Львив - Перемишль
Tarief: 42,61 ГРН
Afstand: 98 km

Przemysl - Krakow (trein)
25.08.05 17.17 - 20:45 34102 Przemysl Gł. - Kraków Gł.
Tarief: PLN 39,66
Afstand: 245 km

Krakow - Warszawa (trein)
26.08.2005 19.00 - 21.50 31412 Kraków Gł. - Warszawa Centralna
Tarief: PLN 68,00 Express PLN 10,00 plaatsresevering
Afstand: 287 km

Warszawa - Amsterdam (vliegtuig)
27AUG 12.50 - 15.00 KL 1364 WAW - AMS
Tarief: zie KL 1365
Afstand: 1100 km

Prijs- en productwijzigingen en drukfouten voorbehouden.


pi_30148387
Dit klinkt veelbelovend, rosstek.
pi_30236652
Net naar Aken geweest om m'n treinkaartjes te kopen. Na wat doorrekenen van verschillende optie's en bekijken van vrije plekken kwam ik uit op een retourtje Krakau voor 135,90, met nog een 23 Euro voor reserveringskosten en slaapplaatsen. Niet gek, ik had op een kleine 300 Euro gerekend. Vanaf Krakau moet ik zo in Lviv zien te komen, met de bus waarschijnlijk.
Odesa zal ik waarschijnlijk niet aandoen, teveel te zien in Galicië en op de Krim. Wordt dus nog een andere keer een reisje Donaudelta - Kerch.
pi_30246070
De foto's staan inmiddels online. Aan aanvullend commentaar wordt nog gewerkt.

Ukraine 2005.
pi_30269085
Rosstek
Henk-Wim

-mijn foto is te groot, fix ik vanavond wel ff-

[ Bericht 10% gewijzigd door Henk-Wim op 05-09-2005 07:30:02 ]
pi_30269730
quote:
Op zondag 4 september 2005 20:44 schreef Henk-Wim het volgende:
Rosstek
Henk-Wim
Jouw link doet het helaas niet, Henk-Wim.
pi_30276375
quote:
Op zondag 4 september 2005 20:44 schreef Henk-Wim het volgende:
Rosstek
Iemand die zwerfhonden opvangt? Vooral in Odessa stikte het er van.
"If you receive something that says "Send this to all your friends", please consider me not your friend. "
pi_30306054
quote:
Op maandag 5 september 2005 00:35 schreef Idiosincrasico het volgende:

[..]

Iemand die zwerfhonden opvangt? Vooral in Odessa stikte het er van.
In heel Oekraïne is dat geloof ik het geval hoor
pi_30434442
quote:
Op zondag 4 september 2005 00:09 schreef rosstek het volgende:
De foto's staan inmiddels online. Aan aanvullend commentaar wordt nog gewerkt.

Ukraine 2005.
Mooie foto's hoor! En (die van Kiev dan), zoooo herkenbaar!

*krijgt weer helemaal de kriebels*
...en das terecht :)
pi_30434504
quote:
Op zaterdag 3 september 2005 18:59 schreef ultra_ivo het volgende:
Net naar Aken geweest om m'n treinkaartjes te kopen. Na wat doorrekenen van verschillende optie's en bekijken van vrije plekken kwam ik uit op een retourtje Krakau voor 135,90, met nog een 23 Euro voor reserveringskosten en slaapplaatsen. Niet gek, ik had op een kleine 300 Euro gerekend. Vanaf Krakau moet ik zo in Lviv zien te komen, met de bus waarschijnlijk.
Odesa zal ik waarschijnlijk niet aandoen, teveel te zien in Galicië en op de Krim. Wordt dus nog een andere keer een reisje Donaudelta - Kerch.
Wanneer vertrek je ultra_ivo?
...en das terecht :)
pi_30435904
quote:
Op vrijdag 9 september 2005 21:08 schreef --Roos-- het volgende:

[..]

Wanneer vertrek je ultra_ivo?
24 september, vlak voor middernacht stap ik op de fiets naar Aken. Zo'n 24uur later ben ik aan de grens.
pi_30460654
Reisverslag deel VIII, over Sevastopol zelf!

zo 14 augustus

De volgende morgen was het weer een hele operatie om warm water uit de kraan te krijgen; nu hielp ook het continu bijstellen van de koude en warme kraan niet meer…
De hostelbeheerder hielp ons aan busnummers om in Chersones te komen, een aan de kust van de Zwarte Zee gelegen gebied waar ruïnes te zien waren en men van het daar schaars aanwezige strand gebruik kon maken. Busje 9 bracht ons naar het centrale ‘busstation’ genaamd ‘5 km-punt’. Bus 12 was vervolgens nergens te bekennen. Een chauffeur hielp ons verder en reed ons naar de andere kant van het busstation. Hier stond bus 12 al klaar voor ons. Na een rit die door het centrum van Sevastopol voer, kwamen we 30 minuten later aan op de plaats van bestemming. Het bleek echter nog enkele kilometers verwijderd van de bushalte. In de rij wachtten we tot we een ons wogen; voordringen gebeurde continu, zonder dat er wat van werd gezegd. Enige tientallen minuten later liepen we eindelijk door de poort naar binnen.
Voorbij de poort waren ruïnes gelegen; je waande je hier in een compleet ander land. Niet verwonderlijk, want dit was vroeger Grieks grondgebied. Via een niet druk bezocht strandje kwamen we op een paadje dat langs een steile helling voer naar één van de bekendste bezienswaardigheden in dit gebied; de overblijfselen van een Acropolis-achtig bouwwerk. Diverse pilaren, overeind gebleven stukken muur en een gigantische klok trokken hier de aandacht. Vooral de klok was een geliefd object voor foto’s; iedere 5 seconden werd er op camera’s geklikt. Het aanwezige strand bestond uit niets dan steen; hoe men het er hier op een handdoek uithield, was de grote vraag.
Voor we het complex verlieten, passeerden we nog een opmerkelijke kerk; alle gevels van dit vierkante gebouw waren hetzelfde.
Per busje lieten we ons in het centrum van Sevastopol afzetten, waar we ons middageten hadden. Bij het personeel informeerden we naar de locatie van uitgaansgelegenheid ‘Omega’. Hier zouden we de avond doorbrengen met twee meisjes uit Murmansk, die we in 2003 ontmoetten en die toevallig ook naar Sevastopol op vakantie gingen deze zomer. Op de kaart werd na lang nadenken een kruisje gezet op de juiste locatie.
Een wandeling door het centrum van Sevastopol was hetgene dat volgde. Via de haven bereikten we een reusachtig standbeeld van een aantal mannen met geweren; dit monument stond hier vanwege de oorlog met… In de nabijheid van een hotel met een geweldig uitzicht op de Zwarte Zee stond een ander standbeeld; een spits betonnen bouwwerk. Het had weg van een zeil van een zeilboot. Terug in het havengebied passeerden we een man met een aangelijnde aap; samen trokken ze veel bekijks.
Inmiddels kwam het bekendste monument van Sevastopol in zicht; de pilaar, een tiental meters van de kade vandaan. Deze diende als monument voor de omgekomen zeelieden.
De directe omgeving ervan werd door de plaatselijke jeugd gebruikt als zwembad. Maar ook oma’s kwamen hierheen om pootje te baden. Verderop sloegen we toe bij een kraampje met ansichtkaarten; in tegenstelling tot Kiev waren hier wél toeristische ansichtkaarten per stuk te koop. Naar later zou blijken, stonden achterop dan weer geen lijntjes voor postcode e.d. Postzegels moesten we maar bij het postkantoor gaan halen, werd verteld. Dat werd doorlopen, want het liep tegen 18 uur. Voor we aankwamen bij het postkantoor, deden we nog een monument aan; eenzelfde soort als in Kiev met blokken beton, voorzien van (voormalige) Sovjet-steden als Moskou, Murmansk en Kiev. Sevastopol had een ‘blok’. Voor ons liep een kudde matrozen die met het monument op de foto gingen.
pi_30496380
deel VIIIb

Om de hoek van het monument was een lange trap, die volgens de plattegrond leidde naar een andere drukke straat van Sevastopol, mét postkantoor. Hier bleek niets van waar; we strandden bij een afgesloten bouwplaats. Snel liepen we terug naar waar we vandaan kwamen, om naar het postkantoor te vertrekken. Gelukkig was dit nog open toen we er 20 minuten later arriveerden. De postkantoorinterieurs zijn in de voormalige Sovjet-Unie vrij apart; een donkerbruin houtmotief siert de pakweg 20 balies, welke voorzien zijn van één meter hoog glaswerk. Boven het glas was er open ruimte. Stickers met voetstappen voor op de grond bestaan hier niet. In het postkantoor een winkeltje waar naast schrijfgerei en ansichtkaarten ook eten en drinken verkrijgbaar is. Dat het winkeltje hier op dit tijdstip gesloten is, is dan wél weer gebruikelijk. We worden geholpen door een vrouw, die bij een collega aan een ander loket 20 postzegels tevoorschijn tovert. Merkwaardig was dat er geen waardeaanduiding op afgebeeld is, wat dus betekent dat men kan vragen wat men wil.
Na deze aankoop informeerden we bij het internetcafé naar de mogelijkheid onze 1000 tot dan toe gemaakte foto’s op een CD-rom te branden, om tijdens onze Tsjernobylexcursie ongebreideld foto’s te kunnen maken. Die vraag is ze waarschijnlijk meer gesteld; ‘Photos –no’ was het antwoord. Het liep inmiddels tegen 19 uur. Na het avondeten pakten we het busje terug naar het hostel in Balaclava, om om 22 uur op het afgesproken punt te kunnen zijn, namelijk de entree van uitgaansgebied Omega.
Via een overstap op wederom bushalte ‘5 km-punt’ arriveerden we in het hostel. Hier kwamen we een klein uur later aan. Toen we onze korte broek voor een lange wilden verwisselden, kwam er een nieuwe hostelgast voorbij wandelen; een Nederlander! Meneer was hier in z’n eentje per auto naartoe gekomen en had een afspraak in Balaclava gepland staan. Voorzien van de tip niet bij het restaurant met de rode vierkante parasollen te gaan eten, lieten we hem achter in het hostel. Om 21 uur aangekomen bij de bushalte leek het wel spitsuur; de busjes raasden stuk voor stuk voorbij omdat ze al vol zaten. Een lijnbus van groter formaat bood even later wél genoeg plek.
pi_30504022
ach het voordringen hoort er bij :-)
heerlijk gewoon die dingen in Oekraïne :-)
Er is op 8 Oktober in Hilversum een Oekraïne dag, misschien idee voor een Fok Oekraïne topic meeting? ;-)
pi_30504569
Hier meer info over die dag.
http://www.oekraine.org/fr_index.pl?p=&c=home.html

Op zich vind ik het wel leuk om een keer een Fok! meet bij te wonen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het programma niet zo aantrekkelijk vind.
  FOK!fotograaf maandag 12 september 2005 @ 09:11:05 #103
73911 ultra_ivo
pi_30506603
quote:
Op maandag 12 september 2005 01:53 schreef Tropos het volgende:
Hier meer info over die dag.
http://www.oekraine.org/fr_index.pl?p=&c=home.html

Op zich vind ik het wel leuk om een keer een Fok! meet bij te wonen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het programma niet zo aantrekkelijk vind.
De Travel meets zijn altijd wel leuk.
  maandag 12 september 2005 @ 11:08:37 #104
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_30508833
Ik ben er niet bij, bij die dag. Ik heb een paar weken geleden wel een meet gehad van een ander forum met stelletjes van Oek/Ned origine, maar ik moet zeggen dat hoewel het echt superleuk was en de organisatoren echt puik werk hebben geleverd met het idee alleen al, het met het gros van de mensen niet helemaal klikte. Komt omdat mijn vriendin hierheen gekomen omdat haar werkgever (De Bank ) haar hierheen gehaald heeft, en de meeste vrouwen daar aangetrouwd zijn en toch net een ander type waren dan mijn vriendin. Liep ook nog een Oekraiense gozer rond die met een Nederlandse vrouw was getrouwd, daar konden we het nog het best mee vinden.

Maargoed, de Oekrainedag: ik wilde de laatste keer ook al gaan maar kon toen niet; ik ben wel blij dat ik niet gegaan ben. Het was meer een politieke propaganda affiche voor de Oranje revolutie die toen net klaar was. *Alleen* sprekers uit het Yuschenko-kamp waren aan het woord, hoe ze oh zo goed alles georganiseerd hadden (kuch, met westers geld en ander kapitaal) etc. terwijl er geen weerwoord was voor de andere zijde van het verhaal. En de voorzitster van de Nederland Oekraine stichting liet vrolijk foto's zien hoe zij met een Oranje vlag op het Onafhankelijkheidsplein stond te zwaaien terwijl ze net daarvoor nog als 'onafhankelijk' OVSE waarnemer met de hele verkiezingstrein was meegelopen, en alle 'illegale' zaken zo objectief mogelijk heeft opgeschreven en ingeleverd.

Typisch.

Even offtopic: Yuschenko heeft het hele kabinet wegens corruptieschandalen in de prullenbak gedaan. o.a.

http://news.ft.com/cms/s/(...)cc-00000e2511c8.html

De meer nuchtere en objectieve mensen waren daar al bang voor, en helaasch is dat dus ook werkelijkheid geworden. Het probleem is dat Yuschenko zelf wel een goeie gozert is (alhoewel het nog steeds niet eenduidig is dat hij is vergiftigd alhoewel het algemeen wordt aangenomen), maar het probleem is dat 'ie niet al te best is in het aansturen van mensen, en dat zijn naaste medewerkers als Timoshenko en Poroshenko elkaar's bloed wel kunnen drinken, en zelf een aantal miljard USD op hun rekeningen hebben staan die ze waarschijnlijk ook niet helemaal legaal hebben verkregen. Enfin, dit is niet goed voor de stabiliteit en economische groei voor het land. De mensen verdienen beter maar corruptie is helaas net zo Oekraiens als Venco Nederlands is. Maargoed, nu zullen ze op de Oekrainedag wel iets minder hard juichen.

En ik moet natuurlijk Tropos ook nog eens meeten.

[ Bericht 7% gewijzigd door Stereotomy op 12-09-2005 12:17:37 ]
Confidence through competence
  FOK!fotograaf maandag 12 september 2005 @ 12:15:15 #105
73911 ultra_ivo
pi_30510337
In de Nederlands-Baltische vereniging kom je ook soms van die rabiate anti-communisten tegen. Ik heb hen een keer op de mailinglijst moeten uitleggen dat van de Nederlandstalige partijen het juist GroenLinks en Agalev waren die begin jaren '90 veel steun gaven aan het Litouwse onafhankelijkheidsstreven en zich er daarna mee bezig hielden. Heb in het kader daarvan nog ooit een brochure geschreven hierover. Wisten ze helemaal niks van...
  maandag 12 september 2005 @ 12:20:32 #106
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_30510475
Veel heeft ook met de media te maken. Het valt me steeds vaker op dat de media een ongelovelijk eenzijdig beeld geeft, en neem het volk dan nog eens kwalijk dat ze dan dat beeld overnemen, dat gaat niet natuurlijk. Journalistiek, waarschijnlijk hebben ze nog idealen als ze nog journalist-in-opleiding zijn, maar daarna gaat het vaak alleen over kijkcijfers en sensatie.

Zucht.
Confidence through competence
pi_30516579
Je kon er natuurlijk vergif op innemen (no pun intended) dat dit zou gebeuren. Als mensen zulke hoge verwachtingen hebben, dan kan het daarna alleen nog maar tegenvallen.

Tijdens ons bezoek aan Tsjernobyl uitte onze gids ook haar woede over het feit dat Joetsjenko's zoon duizenden euro's per maand uitgaf aan appartementen, feesten, mobiele telefoon en dat hij reed in een BMW 645. Het beeld van Joetsjenko als 'verlosser' begon dus toen al scheuren te vertonen.

Overigens denk ik dat Joetsjenko wel OK is, maar dat is puur op gevoel.
pi_30559672
Het probleem is dat het lastig is om alles te herstellen na al die jaren corruptie en denk ik dus dat het tijd zal kosten maar dat Joetsjenko iniedergeval een stap in de goede richting zal zijn en anders zal mijn hoop echt bij Timosjenko liggen, ik denk dat Joetsjenko een fout heeft gemaakt om haar te ontslaan.

Maar terug on topic, ik hoorde geruchten dat mensen in Dnipropetrovsk de komende 3 dagen geen water gaan drinken, weet iemand hier misschien waarom? :S
  FOK!fotograaf zondag 18 september 2005 @ 12:14:54 #109
73911 ultra_ivo
pi_30691298
Een aantal jaar geleden ehb ik eens een seritje goede kaarten van de Oekraïne gekocht. Blijk ik vrijwel alles te hebben wat ik de eerste dagen van m'n tocht nodig heb
pi_30716766
dus tijd om op reis te gaan voor jou? :-)
  FOK!fotograaf maandag 19 september 2005 @ 09:11:57 #111
73911 ultra_ivo
pi_30718735
jazeker, zaterdagavond, eerst eens richting Lviv.
pi_30746295
Lviv vond ik trouwens wel een aardige stad voor zover ik het zag, deed me denken aan een franse stad in de Dordogne
pi_30766615
deel VIIIc

Voor een overzichtelijke tabel van de bezochte steden en bijbehorende bezienswaardigheden per reisdag verwijs ik naar www.jeoren.tk



Hangend aan de beugels aan het plafond werden we als vee getransporteerd. Na te zijn overgestapt op busje 14, verbeterde de situatie, al kwamen bij dit minibusje de veren bijna door de zitting heen gestuiterd. Ruim op tijd arriveerden we op het afspreekpunt. Bij een verlaten blauw kioskgebouw zouden we op de Russinnen wachten. Een er rondzwalkende dronkaard scheen hier van op de hoogte, daar hij ons minutenlang trachtte te vermaken met gezwets. Opzienbarend was het dat hij naar Engels overschakelde, en nummers van The Beatles ten gehore bracht.
Om klokslag 22 uur stopte er een busje aan de overkant van de straat; hieruit kwamen vier personen naar ons toegewandeld; de twee voor ons bekende meisjes, vergezeld van nóg een meisje en een gozer die bij één van de meisjes hoorde. Na wat handengeschud liepen we het uitgaansterrein op. Het voor ons nieuwe meisje had achtereenvolgens in Sevastopol, Murmansk en Moskou gewoond, en met z’n vieren sliepen ze nu bij familie van haar. Ze waren per trein vanuit Rusland hierheen gekomen. In het eerste beste fatsoenlijke café, een grote vierkante zaal waar de tafels keurig recht achter elkaar waren neergezet, bestelden we ons eerste drankje. Onze Russische ‘vrienden’ hadden grote plannen, want er verschenen enkele minuten later hele flessen op tafel; 1 met wodka, 1 met rosé en 1 met een soort appelsap. En zo vaak als wij de douchekraan in het hostel moesten bijstellen om warm water te moeten houden, zo vaak vonden zij het nodig te toasten. Bij vrijwel iedere slok werd het glas geheven. Een verklaring hadden ze er niet voor.
Slechts één van de vier uit Rusland afkomstigen sprak Engels; het voor ons onbekende meisje, dat sinds twee jaar in Moskou woonde. Van de twee voor ons wél bekenden wisten we al dat ze dit niet al te best beheersten. ‘Mi English zero’, klonk het direct na de eerste Engelse vraag aan één van hen. Dat ze toch moeite wilde doen om zich de rest van de avond verstaanbaar te gaan maken, bleek uit het feit dat ze een in een vuist passend woordenboekje Engels-Russisch uit haar tasje tevoorschijn toverde. In combinatie met een ‘Wat&hoe in het Russisch’ van enkele tientallen jaren oud was het echter slechts een druppel op een gloeiende plaat, daar ze de moeite niet nam wát dan ook op te zoeken. Wellicht dat deze onkunde de reden was van het feit dat ze het drinken begonnen af te wisselen met dansen; wij gingen vrolijk door met ons gepraat over Moskou.
De muziek die gedraaid werd, was vrijwel allemaal van Russische makelij; wat we hoorden was een mix van trance en Frans Bauer, afgewisseld met een enkel R&B-geluidje. Dat kon ook anders, vond ik als Nederlander. Daarom liep ik naar de huis-DJ om een verzoeknummer aan te vragen. (Mijn reisgenoot had tot op dat moment al diverse keren –met succes- zijn voorkeur doorgegeven) ‘DJ Tiësto’, vroeg ik aan de plaatjesdraaier. Hij begreep niet waar ik het over had. ‘Ik schrijf het wel op’. De DJ had hiervoor speciaal een schrift in gebruik; in het Cyrillisch schreef ik het voor hem op. Toen ik tot ‘ДJ TIE’ gevorderd was, begreep hij het en begon met zoeken in z’n verzameling muzieknummers op z’n laptop. Pas na een dikke minuut verschenen er resultaten; er bleken slechts 2 nummers van Tiësto voorradig: ‘Just Be’ en ‘Southern Sun’. Toen ik besloot voor de eerste titel te kiezen, gebeurde het onwaarschijnlijke; ‘Dvatsat!’, zei hij (dvatsat is Russisch voor twintig), hierna een meisje aankijkend, dat naast hem was komen staan. Twintig? Twintig wat? Draai je ‘m over twintig minuten? Verbaast keek ik om me heen. De DJ probeerde het duidelijker te maken; hij noteerde een 2 en een 0 in zijn schrift. Toen begon er iets te dagen. En nadat hij het bekende gebaar met z’n vingers maakte, was het helemaal duidelijk; ik moest ervoor betalen! 20 hrivna om precies te zijn. Meer dan 3 euro betalen om je verzoeknummer te mogen horen? Hoe haalde hij het in z’n hoofd.
Door een samenloop van omstandigheden heb ik uiteindelijk de helft neergelegd, om op die manier de zeker honderd aanwezigen eens te kunnen laten genieten van échte muziek. Dit had succes; de mensen gingen compleet uit hun bol. Toen even later echter bleek dat de DJ de plaat niet volledig draaide, wist ik dat ik was opgelicht. (Pas de volgende dag kwam het besef; waarom, wáárom heb ik vannacht deze klootzak geld uitgekeerd?)
Merkwaardig genoeg bleek de DJ even later tóch ook over gevoel te beschikken, toen hij er enkele klassieke platen doorheen joeg; de dansvloer werd omgetoverd van losgeslagen bende tot duo’s die rondjes draaiden.
Er leek geen einde aan de avond te komen. Uiteindelijk kwam dat er toch. Met z’n zessen hebben we de rekening betaald voor zéker 7 flessen met verschillende inhoud. Op weg terug naar de taxi/bushalte werd ons een slaapplaats aangeboden door de Russen. Na veel wikken en wegen besloten we maar gebruik te maken van deze mogelijkheid. Ons hostel was midden in de nacht tenslotte slechts per taxi bereikbaar, dus het geld dat we nu kwijtwaren aan onze reeds betaalde nacht aldaar waren, bespaarden we nu met een kortere taxirit naar ons dichterbij gelegen tijdelijk onderkomen.
Waar de eerste zich aanbiedende taxichauffeur het geen goed idee vond ons met 6 tegelijk te vervoeren in zijn auto, daar deed de tweede minder moeilijk; 1 voorin, 5 achterin? Geen probleem! Toen het veetransport tot stilstand was gekomen, aanschouwden we het bouwsel waar we onderdak zouden krijgen; een flatgebouw dat het best kan worden omschreven met de term ‘verwaarloosd’. Nadat we de trap hadden beklommen naar de hoogste verdieping, moesten we vanaf het trappenhuis 2 deuren van het slot halen vóór we binnen waren. In de woonkamer waren bankstellen omgebouwd tot 2-persoonsbedden, omdat er slechts 1 slaapkamer aanwezig was in de woning.
Of het speciaal voor ons in allerijl werd klaargemaakt weten we nog steeds niet, maar wat er een kwartier nadat we op de bank neergeplofd waren voor onze neus werd opgediend aan etenswaren, was genoeg om een week van te dineren. Een waterige pizza, een groentesalade, brood, nog meer salades; u kunt het niet bedenken zo veel.
(Dergelijke uitstallingen van voedingsmiddelen maakten we nog niet eerder mee in Rusland. Het ontbijt dat we twee jaar geleden in Irkutsk opgediend kregen, was het record tot nu toe; toen bestond het menu uit o.a. tientallen pannenkoeken, groentesalade, twee soorten brood en bessentaart) Niet onverwachts verdween de helft van het nachtmaal de koelkast weer in, om vermoedelijk tijdens het ontbijt weer aangebroken te worden. Na nog wat fotografie werd het tegen 5 uur wel ‘ns tijd om te gaan maffen…

ma 15 augustus

Om een uur of 9 vonden we het tijd om op te staan en per minibusje terug te keren naar het hostel. Kristina zorgde voor thee en zelf konden we een lunchpakket samen stellen met behulp van de groentesalade en wat brood. Na ons adres achtergelaten te hebben, namen we afscheid van Kristina en het resterende Russische nog half slapende volk. Aangekomen bij de bushalte om de hoek konden we direct instappen. Na te zijn overgestapt op het inmiddels bekende Zuidpleinachtige busstation, arriveerden we een klein uur later zo gaar als boter bij ons hostel. Onze slaapkamer was nog in exact dezelfde staat waarin we die achtergelaten hadden.
In de badkamer merkte ik even later dat er bijna geen water meer uit de kraan van de wasbak kwam. De kraan van de douche bleek hetzelfde probleem te kennen. Dan maar naar een andere badkamer, op de 1e verdieping. Ook dit bood geen oplossing. Kokend van woede zocht ik mijn slaapkamer weer op. Mijn reisgenoot besloot op onderzoek uit te gaan. Enkele minuten later kwam hij terug; hij had de oplossing! De stortbakken van de WC’s stonden nog vol met water. GENIAAL! Ik vond het te smerig en besloot het douchen uit te stellen tot op het vliegveld.
  FOK!fotograaf vrijdag 23 september 2005 @ 20:32:41 #114
73911 ultra_ivo
pi_30868482
Nadat ik mijn tassen voor een groot deel ingepakt heb merk ik dat ik te weinig ruimte heb ergens komt me dat bekend voor. Eigenlijk is het meenemen van bergschoenen om ze maar een halve dag te gebruiken onzin, dus ik schrap de beklimming van de Hoverla berg, scheelt me ook bijna een dag (inclusief omweg) die ik dan op de Krim gebruiken kan, of om op de terugweg vrienden in Kiev te bezoeken. Ik zal zeker nog meerdere keren teruggaan naar Kiev, het bergwandelen kan ff wachten.
pi_30874841
Ivo, heel veel plezier toegewenst! Kijk beetje uit natuurlijk, maar ach, je bent ervaren genoeg he Geniet ervan!

wat een verschil met hoe wij op vakantie gingen! Ruimte te over, heb zelfs mijn eigen kussen meegenomen Heerlijk!
pi_30877736
fijne reis Ivo, let idd goed op, fietsers zijn nog steeds niet echt gangbaar daar geloof ik
pi_30920473
deel IX; over de vermakelijke reis van Sevastopol naar het vliegveld van Simferopol én het té lange verblijf op dit vliegveld

Voor een overzichtelijke tabel van de bezochte steden en bijbehorende bezienswaardigheden per reisdag verwijs ik naar www.jeoren.tk


Nét toen mijn reisgenoot aanstalten maakte de stortbak als wasbak in te gaan richten, ontvingen we een aangename verrassing; de hosteleigenaar kwam ons geheel kosteloos en zonder hierom gevraagd te hebben een 5-liter-tank water brengen. We namen dit cadeau dankbaar in ontvangst en gebruikten het als mobiele douche, door de tank op z’n kant bovenop de scheidingswand van de douchecabine te leggen. Na deze noodgreep besloten we het hostel zo snel mogelijk te verlaten. Toen we de sleutel wilden inleveren, wachtte ons een nieuwe onverwachtse aanbieding: een Engels sprekende medehosteleigenaresse, die ons haarfijn kon uitleggen hoe we het beste op het vliegveld in Simferopol konden geraken. Ze vertelde dat vanaf het busstation busjes rechtsreeks naar Simferopol reden; kaartjes kon je kopen bij de chauffeur van de bus. Je kon ook de trein nemen. Omdat dit een stoptrein was, deed ‘ie er wel wat langer over, en bovendien waren er in de stoptrein alleen houten bankjes. We gaven de voorkeur aan de trein, omdat we hiervan zeker wisten waar hij in Simferopol zou aankomen. Daarnaast zag je vanuit een trein meer van de omgeving dan vanaf een doorgaande weg.
Na aankomst op het treinstation sloten we in de stationshal achteraan de rij aan bij de enige open zijnde kassa. Een gesprek met een achter óns aansluitende oudere man maakte duidelijk dat we voor treinkaartjes naar Simferopol niet bij deze kassa moesten zijn, maar bij de aan het stationsplein gelegen loketten. Dit was nog eens goed nieuws; de dag ervoor hadden we hier ook al tientallen in de rij gestaan om alvast een kaartje te kopen, temidden van rondvliegende beesten en aan de lopende band voordringende asocialen, tot we bijna aan de beurt waren en er achter kwamen dat één van ons zijn paspoort niet bij zich had.
Bij de loketten aangekomen bleken we voor de twee uur durende treinreis per stoptrein géén paspoort nodig te hebben. Zonder problemen bemachtigden we twee tickets. Per persoon waren we nog geen ¤ 0,70 kwijt voor een treinrit van bijna 90 kilometer. Een kwartier voor vertrek liepen we het perron op, dat op dat moment bezaaid werd met volk dat uit onze trein stapte. Een op een conductrice lijkende vrouw vooraan het perron controleerde ons op bezit van een geldig plaatsbewijs. Toen we haar passeerden, kwam er juist een oude vrouw in tegengestelde richting langs, in bezit van een zak zelfgeplukte appels, die ze vast van plan was te gaan verkopen. Ze schonk er één aan de conductrice en liep zonder verdere uitleg door.
We stapten de trein in en namen plaats op twee houten 3-zitsbanken. De trein werd bevolkt door een aaneenschakeling van reizigers, variërend van tienermoeders, duo’s vrouwen voorzien van kinderen en wat oudere vrouwen in slaaptoestand. Sporadisch doken er muzikanten op in het gangpad; zo was er een duo, dat wat weghad van het Nederlandse ‘Twarres’; zij brachten enig gezang ten gehore, waarna ze rondgingen om geld op te halen. Niet veel later diende zich een tweede optreden aan; dat van een oude vrouw. Ze droeg een kerstkaart bij zich (naar het zich liet aanzien zo’n zelfgemaakt ding met reliëf). De bedoeling van dit poststuk medio augustus was ons volkomen onduidelijk; betrof het een identificatiemiddel; een reclameobject? Of was het toch bestemd voor verkoop?
Na een inleidend praatje werden ook de half in slaapgesukkelden wakker dankzij het harde gegalm waarmee ze de wagon begon te vullen. Zingen kon je het niet noemen. Dat dit soort treinoptredens óók voor Oekraïners ongebruikelijk was, bleek wel uit het feit dat ook de op andere banken gezetenen hun lach niet konden inhouden.
Mochten we denken na deze vertoning alles wel gehad te hebben, dan hadden we het mis; nadat de trein bij een onbeduidend station tot stilstand was gekomen, verscheen er plots een mini-orkest in de deuropening van het treinstel, dat de coupé voorzag van de nodige met veel Russische tekst doorspekte muzieknummers. Er leek geen einde aan te komen, en onze eindbestemming Simferopol hadden we bijna bereikt. Het tafereel had weg van datgene wat zich in de film Titanic afspeelde; een orkest dat in alle rust voortmusiceerde, terwijl de rest van de op het schip aanwezigen zich in veiligheid brachten na aanvaring met een ijsberg.
Exact 9 kwartier na vertrek arriveerden we op onze bestemming. Het station van Simferopol zag er fraai uit; het gebouw ging over in een reeks poortvormige doorgangen, die toegang boden toegang tot het stationsplein. Hieraan was het chaotische busstation gelegen. We baanden ons een weg tussen de benzinedampen door en besloten vlug ons middagmaal te verorberen bij de ook hier aanwezige Mc Donalds, om vervolgens op zoek te gaan naar vervoer richting het vliegveld, dat ten noordwesten van de stad was gelegen. Een taxichauffeur probeerde ons over te halen; voor $5,- per persoon bracht hij ons op de plaats van bestemming. Dit kon veel goedkoper, daar waren we na 10 dagen Oekraïne wel achter. En jawel; een reeds achter het stuur gezeten buschauffeur liep met ons mee tot we 100 meter verderop op de halteplaats waren gearriveerd voor bussen naar o.a. het vliegveld; het tarief van de trolleybus waarin we terechtkwamen, bedroeg ¤ 0,08! Dit was inclusief afkoppelen van de trollystang bovenop de bus, midden op een druk viaduct boven de spoorrails. Daarnaast werd de reis begeleid door een geluid, lijkend op dat van een stofzuiger in bedrijf en ontdekten we achterin de bus een uiterst milieuvriendelijke stempelmachine. Dit apparaat bestond uit twee massief stalen boven elkaar geplaatste busjes, waartussen je je busticket moest steken. Het bovenste busje was voorzien van een hendel, die je naar beneden moest halen om je ticket te bewerken. Het resultaat: een 5 tal onbeduidende deuken in het midden van het kaartje.
Verder waren het de passagiers die voor het nodige vermaak zorgden; een ventje dat gelijk een gorilla via de bovenin de bus gehangen beugels zijn weg zocht naar de uitstapdeur bij de chauffeur, een zwerversachtige die hangend aan diezelfde beugels bij de eerste beste bocht bijna op schoot bij een vlak daarvoor ingestapte vrouw belandde (waarna de vrouw nijdig een veiliger zitplaats betrok) en een opa, die zijn boodschappentas vol rabarber maar met moeite de bus kreeg ingetrokken.Na een helse rit waarbij enig positief effect van schokdempers achterwege bleef (houten wielen zouden wellicht uitkomst hebben geboden), kwamen we om 18.15 uur (3,5 uur vóór ons vliegtuig zou opstijgen) aan op de laatste halte van deze buslijn, recht voor de ingang van het vliegveld. Aldaar aanschouwden we het gebouw dat vermoedelijk onderdak bood aan aankomst- en vertrekhal. Kleine vliegvelden waren we gewend, maar wat we hier aantroffen was werkelijk het toppunt; een parkeergelegenheid voor slechts tientallen auto’s, een aankomsthal met welgeteld 1 winkeltje met een vloeroppervlak van nog geen 20 m2 dat etenswaren te koop aanbood én een op een uit de kluiten gewassen bungalow lijkende vertrekhal, die volledig gescheiden was van de aankomsthal en alleen te bereiken was via de straat. Hierin was dan gelukkig wél een fatsoenlijke eettent ondergebracht, inclusief terras op het plein vóór de hal. Na binnenkomst in de vertrekhal stond ons een onaangename verrassing te wachten; het enige aanwezige informatiebord gaf aan dat onze vlucht een vertraging van maximaal twee uur had. De achter de incheckbalie gezeten dame heeft niet de capaciteiten in huis de mijns inziens alledaagse vraag ‘Flight 613, has it a delay of two hours?’ te beantwoorden; ze moet hiervoor een wél goed Engels sprekende collega bij zich roepen. Deze weet ons op dat moment nog geen nadere informatie te verstrekken. In het ongunstigste geval zouden we dus 5,5 uur moeten doorbrengen op de aanwezige stalen, geperforeerde 3-zits banken, met vóór ons
de aanblik van vier incheckbalies, die deden denken aan de decoropstelling van het televisieprogramma ‘Zo vader, zo zoon’ anno 1990 en aan de zijgevels 23 goud omrande ingelijst posters met daarop sfeerbeelden van het in Oekraïne zo populaire schiereiland ‘Crimea’. Behoudens 2 smalle raamkozijnen met uitzicht op de landingbaan (waar gemiddeld 2 vliegtuigen per uur in beweging te zien waren) en de eerder genoemde eetgelegenheid was er niets met enige belevingswaarde te ontdekken in de verder vrij moderne hal. Voor bezoek aan het toilet dient men meer dan 100 meter af te leggen; alleen de aankomsthal had hier de beschikking over, en dan ook nog eens op kelderniveau; is het niet zo dat met name de vertrekkenden zijn die voorafgaande aan hun vlucht geregeld gebruik maken van het toilet? Aankomenden zijn toch vaak geneigd na binnenkomst en hereniging met bagage het vliegveld zo spoedig mogelijk te verlaten…
Als mogelijk tijdverdrijf zou men ‘vliegtuigje kijken’ kunnen aanvoeren. Hiervan kon helaas in de verste verten geen sprake zijn; gedurende de maandagse avond uren landde er hooguit 2 maal per 3 uur een toestel. Dan maar eens het afgelegen toilet bezoeken. Daar waar ik de dag ervoor keihard mijn hoofd stootte vanwege een veel te lage deuropening bij het verlaten van een toilet, daar gebeurde op dit vliegveld als ik niet opgelet had bijna hetzelfde; het was niet mogelijk rechtop de toiletruimte binnen te lopen. De toiletruimte zelf was niet veel beter; er was een urinoir dat ontdaan was van spoelwatertoevoer (een tak in het urinoir -lijkend op een gewei van een hert- maakte duidelijk dat deze niet in gebruik was); een centraal aan de muur bevestigd bakje, bedoeld voor toiletpapier voor de vier gewone toiletten -het bakje zelf zonder inhoud; zeeppompjes, tot de laatste druppel toe leeg; een dode wesp lag in de wasbak; een ondraaglijke stank en tot slot de afwezigheid van normale toiletten en in plaats daarvoor de aanwezigheid van zgn. ‘hurkWC’s’. (Hoe de genoemde verspreide stank valt te rijmen met de algemene geldende opvatting dat dit soort WC’s minder onderhoud vergen dan normale toiletten, is tot op de dag van vandaag nog niet duidelijk). Enige meevaller was de afwezigheid van een geld innende toiletjuffrouw; bijzonder was dat niet, want gezien de staat van de toiletten werd de boel niet eens dagelijks schoon gemaakt.

Voor je uit starend op een bank in de vertrekhal vielen zelfs de kleinste dingen op; een op het vliegveld werkzame man poogde indruk te maken op de incheckdame door op de handbagageweegschaal te gaan staan en haar vanaf die ‘hogere’ positie te woord te staan; waar hij blijkbaar niet aan gedacht had, was zijn buitensporig hoge gewicht; de teller achter de balie gaf een getal aan boven de 100.
Wat verder in het oog sprong was een verwaand wijf met bijpassende kledij die zich niet zozeer ergerde aan de vertraging als wel aan het feit dat ze hier ettelijke uren in haar eentje door moest gaan brengen op een vliegveld met een entertainmentwaarde diep in de min -iets dat voor iemand als zijzelf toch een grove schande moest betekenen.

Enig navraagwerk bij personeel van Ukrainian Airlines leerde ons dat onze vlucht wellicht méér dan 2 uur vertraging zou hebben. Nu was hier nog mee te leven; kort zou onze nachtrust toch wel worden, daar we de volgende ochtend om 9.00 uur bij boekingskantoor SAM moesten zijn om van daar onze excursie naar Tsjernobyl te beginnen. Maar met de mededeling die hier op volgde, zorgde voor de grootste woedeuitbarsting van deze vakantie; mocht de vertraging te erg oplopen, dan kon het zijn dat de vlucht naar de volgende ochtend zou worden verplaatst. Hoe haalden ze het in hun hoofd onze enige mogelijke Tsjernobylexcursiedag op de tocht te zetten.

Als rond de klok van 22 uur als klap op de vuurpijl onze vlucht van het TV-scherm verdwijnt, zijn de rapen gaar. Was dit de Oekraïnse handelswijze voor het annuleren van een vliegtuigvlucht? Of betrof het een vorm van besparing van stroom?

[ Bericht 15% gewijzigd door jeoren op 26-09-2005 20:04:15 ]
  FOK!fotograaf maandag 26 september 2005 @ 19:06:38 #118
73911 ultra_ivo
pi_30949422
En nu gaan er dus twee verslagen door elkaar lopen
Na een reis van anderhalve dag kwam ik vanochtend in Lviv aan.
Zaterdagavond vlak voor 11 uur duwde ik mijn fiets de deur uit om te vertrekken. Eerst 30km fietsen naar het station van Aken. Die route ken ik volslagen van buiten, leverde dan ook geen enkel probleem op. Wel een probleempje in Aken. Normaliter is er iemand bij de infobalie die je met fiets begleidt naar de goederenlift. Maar nu zat er niemand. Ik moest dus onderaan de trap de hele zooi afladen en dan alles naar boven dragen. Ik ben wel iets gewend, maar 50kilo fiets&bagage dragen is me iets teveel. Keulen is dan iets handiger, ruime liften die echter niet allemaal werken . Maar dit was naar beneden, dat lukt nog wel. In Keulen stap ik de fietswagon in en zie 1 fiets en twee op de grond liggende personen. Ik zet mijn fiets weg en volg hun voorbeeld. Wel denk ik eraan om mijn wekker te zetten om niet door de overstap heen te slapen.
Zoals gebruikelijk heeft de trein naar Berlijn weer eens vertraging. Maar op de een of andere mirakuleuze manier weet de machinist deze weg te werken zodat ik in Berlin-Ost een prima overstaptijd heb. De dagtrein naar Krakau is gezellig vol. Zo gaat de reis snel, en uiteraard met veel slapen. Precies op tijd kom ik in Krakau aan.
Nu begint het leuke werk pas echt. Meer info dan een tijdstip over de bus naar Lviv had ik niet. Dus maar wat rondgevraagd waar het busstation was. Diverse mensen wijzen me tenslotte de weg, een flink eind fietsen. Op een gegeven moment vraag ik nog maar eens de weg aan een fietser. Die weet mij te vertellen dat in deze richting geen busstation is. Dat is 3 maanden geleden verplaatst, helemaal naar de andere kant van de stad. Gelukkig is hij zo vriendelijk een minuutje of 20 met mij mee te rijden naar het nieuwe busstation. Maar daar geen bus naar Lviv. Die stopt bij een klein busstation. Dus op de fiets ernaartoe. Tot mijn verbazing is dat naast het station . Kaartjes zijn alleen bij de chauffeur te krijgen...
  maandag 26 september 2005 @ 19:10:15 #119
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_30949562
Ivo

Ik was je nog vergeten plezier te wensen maar bij deze alsnog. Drink een Slavutich voor me, en knabbel een cheboriki op. Of een pakje zukhariki. Taranka? Hm, ik heb honger, ik ga koken.
Confidence through competence
  FOK!fotograaf maandag 26 september 2005 @ 19:18:48 #120
73911 ultra_ivo
pi_30949854
Ruim voor het vertrektijdstip draait de bus naar Lviv het stationnetje in. Ik loop direct met mijn fiets achter de chauffeurs aan en vraag hen of mijn fiets mee kan. Geen probleem, ik moet 'm alleen demonteren. Dat is geen probleem. Zo te zien heeft de ontwerper van deze Poolse bus aan fietsers gedacht, een bagagevak is prima geschikt om er een gedemonteerde fiets in te schuiven. Ik hoef ook alleen maar het gebruikelijke bagagetarief te betalen, totaal 20 Zloty voor fiets&tassen. Het ticket zelf kost 70 Zloty. 15 Euro in totaal dus voor de rit Krakau-Lviv. De bus zit redelijk vol bij vertrek, zo te horen alleen Polen en Oekrainers. Ik val direct als een blok in slaap. Aan de grens moet ik nog goed moeite doen om attent te blijven. Maar dat is niet eens nodig. Geen enkel probleem aan de grens. De Oekraiense grensbeamte is zelfs aardig, vraagt nog of dit mdijn eerste keer in de Oekraine is. Een tevreden glimlach van haar kant als ik zeg dat het mijn vijfde keer is.
Het is nog donker als we om half zes in Lviv aankomen. Op m'n gemak zet ik m'n fiets weer in elkaar. Daarna geld wisselen en naar het loket. Het lukt me om in gebroken Russisch uit te leggen dat ik een ticket voor de bus naar Krakau nodig heb. Maar dan een probleem, pas 15 dagen van te voren worden er tickets verkocht, en dik vertrek pas over krap 3 wekend. Dan maar op de gok terugreizen.
De weg naar het centrum is makkelijk te vindend. Maar in het centrum rij ik even verkeerd. Met als gevolg dat ik met volle bepakking over slecht liggende kasseien tussen tramrails door moet manouvreren. Natuurlijk net nadat de straten zijn schoongespoten. Het lukt me om zonder kleerscheuren dit kunststukje te volbrengen, maar een keer gaat mijn achterwiel er vandoor. Dat is nog op te vangen. Vrij snel bereik ik Hotel Lviv, het goedkoopste hotel dat in de Lonely Planet genoemd wordt. Het is pas 8 uur, maar toch kan ik een kamer betrekken tot morgenvroeg. En dat voor de prijs van 55 Grivna. Geen klacht van mijn kant, zeker als ik mijn fiets in een rommelkamertje kan stallen.
Na een paar uurtjes bijslapen ga ik de stad in. Lviv bevalt me direct. De kerken laat ik bewust liggen, ik wil de sfeer van Lviv proeven. En dat lukt me zeker. Uren dwaal ik lukraak door de stad, her en der foto's schietend. Tussendoor bemachtig ik nog het nodige aan landkaarten (uitstekende kaarten, 1:200.000) en een lens voor m'n fotocamera.
Laat in de middag een uurtje terug naar het hotel en dan weer de stad in, internetclub bezoeken en zodadelijk maar eens wat te eten zoeken.
pi_30951425
Leuk, zo'n combireisverslag. Mijn laatste aanvulling is ook weer aangevuld (zie 4 berichten terug).

Ivo, nog een goede reis.
pi_30951722
Leuk verslag Ivo.
Als het niet wil branden moet je beter stoken.
  maandag 26 september 2005 @ 20:24:55 #123
14790 EvilFaith
zie signature
pi_30952007
quote:
Op zaterdag 24 september 2005 01:55 schreef DJJoris het volgende:
fijne reis Ivo, let idd goed op, fietsers zijn nog steeds niet echt gangbaar daar geloof ik
/moet die N64 ook nog uit de oekraine komen? Check je mail eens..
sorry ik koos deze nick toen ik 16 was.
pi_30952135
quote:
Op maandag 26 september 2005 20:24 schreef EvilFaith het volgende:

[..]

/moet die N64 ook nog uit de oekraine komen? Check je mail eens..
Volgens mij heeft [TK]N64 + 2 controllers + 4 games nog geen slotje. Dus opzouten!
pi_30953945
quote:
Op maandag 26 september 2005 19:06 schreef ultra_ivo het volgende:
.... Die stopt bij een klein busstation. ... . Tot mijn verbazing is dat naast het station . ..
Bedoel je dit tijdelijke busstation direct achter het treinstation?

quote:
Op maandag 26 september 2005 19:18 schreef ultra_ivo het volgende:
.... Vrij snel bereik ik Hotel Lviv, het goedkoopste hotel dat in de Lonely Planet genoemd wordt. Het is pas 8 uur, maar toch kan ik een kamer betrekken tot morgenvroeg. En dat voor de prijs van 55 Grivna. ...
Ik had er een kamer met eigen badkamer voor 100 Grivna. En de kassiere (niet te verwarren met de receptioniste) maakte er ook geen half werk van. Het leek wel of alles in drievoud geadministreerd moest worden.
  FOK!fotograaf dinsdag 27 september 2005 @ 16:04:19 #126
73911 ultra_ivo
pi_30974979
quote:
Op maandag 26 september 2005 21:18 schreef rosstek het volgende:

[..]

Bedoel je dit tijdelijke busstation direct achter het treinstation?

[afbeelding]
[..]

Ik had er een kamer met eigen badkamer voor 100 Grivna. En de kassiere (niet te verwarren met de receptioniste) maakte er ook geen half werk van. Het leek wel of alles in drievoud geadministreerd moest worden.
Douche en toilet op de gang is mij goed genoeg Luxer dan de bosjes en een bergbeek.
Dat busstation was het inderdaad.
  FOK!fotograaf dinsdag 27 september 2005 @ 16:11:28 #127
73911 ultra_ivo
pi_30975170
Met het eten heb ik lang gewacht in Lviv. Overdag had ik een soort van cafe/kunstencentrum gezien. Daar maar eerst eens gekeken, er was een fotoexpositie. En idd het was nog open. Meer nog, een groepje was oude dansen aan het oefenen. Begeleid door hn muziek bekeek ik de foto's, waarvan een deel me erg goed beviel, mooie straat- en reisfotografie. Daarna zelf de camera ter hand genomen om de diverse mensen van het dans/muziekgroepje te fotograferen. Licht was beroerd maar met behulp van statief en net gekochte Jupiter lukte het nog wel redelijk. Na een tijdje vroeg iemand van de groep me of ze ook de foto's mochten hebben voor hun toekomstige website. Gelukkig spraken de meeste groepsleden redelijk engels, ik kon dus uitleggen dat het nog wel een paar weken ging duren voordat ik weer thuis ben.
Uiteindelijk ver na negenen wat te eten gezocht. De oude stad was al redelijk dicht, maar vlakbij de 'planta' was er nog veel open. Buiten onder de bomen was het nog gezellig druk, ik kon me maar met moeite van de sfeer losmaken om naar m'n hotel te gaan.
Uiteindelijk dan vandaag op de fiets geklommen. De eerste kilometers Lviv uit waren onaangenaam druk, daarna rustige districtsweggetjes. Al direct kreeg ik een goed gevoel, het is weer prima fietsen in de Oekraine. Via diverse kleine plaatsjes fietste ik door het platteland. Wat me wel opviel is hoeveel religieuze tekenen er nu te vinden zijn in Galicie.
De Lonely Planet noemt Drogobich ee aanrader. Daar zit ik nu. En het is inderdaad een mooi, levendig plaatsje. Mooi marktplein en diverse gebouwen eromheen. Goed voor een uurtje of twee bezichtigen.
pi_30982114
quote:
Op maandag 26 september 2005 21:18 schreef rosstek het volgende:

[..]

Bedoel je dit tijdelijke busstation direct achter het treinstation?

[afbeelding]
[..]

Ik had er een kamer met eigen badkamer voor 100 Grivna. En de kassiere (niet te verwarren met de receptioniste) maakte er ook geen half werk van. Het leek wel of alles in drievoud geadministreerd moest worden.
Volgens mij heeft Lviv meerdere busstations

en die Evilfaith heeft allang haar mail gehad trouwens :S maar ja, 100Grivna is niet duur trouwens voor een kamer met badkamer, iets van 20 euro geloof ik op dit moment.
pi_31021591
Na Drogobich veranderde mijn geluk. Rond Stebnik kwam ik een afzichtelijk stuk kasseien tegen En niet van de gewone variant die ik uit Belgie en Frankrijk gewend ben, maar echt onregelmatige blokken steen. Naatuurlijk begint er van alles los te rammelen aan m'n fiets. Niet voor alles heb ik gereedschap bij me, maar enkele omwonenden schieten me te hulp met de juiste maat steeksleutel. Vrijwel hele stuk van Drohobic naar Strii is lastig. In de late schemering kom ik een ideale kampeerplek tegen, een half verscholen meertje langs een binnenweggetje. Maar helaas, het is te vroeg om te kamperen. Morgen wil ik in Ivano-Frankivsk aankomen, niet te laat omdat ik bij Esperantisten zal overnachten. Dus rij ik door de schemer door naar de grote weg. Deze is van super asfalt en ook nog vlak. Dus een uurtje het gas erop en ik ben in Strii.
Vlak voor Strii vraag ik bij een tankstation of er een hotel in Strii is. Jazeker, over een kilomter aan de linkerkant is het antwoord. En inderdaad even later duikt het hotel op. Er blijkt ook nog plek te zijn, althans over een uurtje komt er een kamer vrij van 90 grivna. Ik kan me al voorstellen wat er nu in die kamer gebeurt.....
Echt super is het hotel niet, maar het voldoet voor de nacht. In de ochtend rij ik weer verder. Niet veel later ontdek ik dat een onderdeel van een van m'n lenzen is losgerammeld. Een onhandige beweging doet de schroefjes verloren gaan. Nu niks meer aan te doen dus. Ik fiets door naar Dolina waar ik een pauze wil houden. Als met m'n boodschappen een winkel uitkom in Dolina zie ik een keet met een horlogemaker. Die zou nog wel eens een oplossing weten. Ik berg snel de boodschappen op, neem de lens en ga naar de horlogemaker. Binnen de paar minuten heeft deze man door wat er mis is met de lens, schroefjes heeft ie voorhanden. Nog geen 10 minuten later is alles weer prima in orde. Ik vraag hem hoeveel het kost, een weggooigebaar volgt
In een stadspark met een meertje eet ik m'n lunch. Vandaag volg ik vrijwel alleen maar een weg. De P4. Redelijk druk en redelijk asfalt. Redelijk te doen dus. Vlak voor Kalush heb ik inmiddels een impressie wanneer ik in Ivano-Frankivsk kan aankomen. Ik bel mijn verwachte aankomsttijd door.
Aan de zuidkant van Kalush zie ik plotseling een groot bord met de aanwijzing dat verderop recht een monument is rond een van de versterkingen van de Oekraiense partizanenleider Stephan Bandera. Ik vraag twee vrachtrijders hoe ver dat is, 12km is het antwoord. Dat is net te ver om nog op tijd in Ivano-Frankivsk aan te komen. Sowieso kom ik regelmatig sporen tegen van de diverse soorten Oekraiens verzet tegen de Sovjet-overheersing. En natuurlijk sporen van de Oranje revolutie. Dit is duidelijk Joesjenko-gebied.
Bij het verlaten van Kalush denk ik te kunnen afkorten via een binnenweggetje. Maar helaas, vlak voor de brug die ik over moet loopt het binnenweggetje dood. Een bewaker van een of ander gebouw legt me uit hoe ik via wat veldweggetjes weer bij de grote weg uitkom.
4 heuvels verder daal ik af naar Ivano Frankivsk. Het is inmiddels rond zes uur, niet al te vroeg meer dus. Ik rij direct naar het centrum. Makkelijk te vinden, ik hoef alleen maar naar de grootste verzameling kerktorens te kijken.
Op het marktplein bel ik naar Jaroslav en Vita. Ik leg Vita uit waar ik ben. Over 20 minuten zijn we daar ook is het antwoord. Ik eet en drink wat in afwachting van hun komst. En idd, 20 minuten later komen ze aan. Ik krijg direct een rondleiding door de stad. Zo kan ik snel alle bezienswaardigheden zien met vakkundig commentaar.
Het is al donker als Jaroslav en ik naar hun huis fietsen. Vita is ons al voorgegaan met de bus. Tot laat in de avond praten we over van alles door. De hele familie was afgelopen winter in Kiev te vinden, om Joesjenko te steunen.
In de ochtend moeten Jaroslav en Vita vroeg naar hun werk. Hun dochter Natasja heeft late dienst, zij kwam gisteren ook laat binnen. Helaas heeft ze nog erg weinig ervaring met het esperanto spreken, de conversatie verloopt dus moeizaam.
Tegen een uur of elf ga ik richting het centrum. Nog even wat fotograferen, snel een verslagje tikken en dan vanmiddag richting Karpaten. Morgenavond hoop ik aan te komen in Chernivchi.
  FOK!fotograaf zaterdag 1 oktober 2005 @ 10:44:59 #130
73911 ultra_ivo
pi_31079484
Bij het verlaten van Ivano-Frankvisk kom ik niet meer vooruit. Geen macht in de benen en ook nog eens vals plat omhoog en tegenwind. Tot laat in de middag gaat het erg langzaam. Ik pauzeer zelfs extra lang, ik kom toch niet vooruit. Pas als ik het rivierdal verlaat gaat het beter. Eerst eet ik wat langs de kant van de weg. Het is wel makkelijk met een kampeeruitrusting, gewoon direct naast het winkeltje een eitje bakken.
Als ik de bergen in rijd begin ik me steeds sterker te voelen. Het wordt ook steeds mooier. Veel ervan zal ik niet zien, donker is het ook al bijna. Eigenlijk had ik vanavond willen kamperen. Maar dan moet ik in de schemering al een plek zoeken, terwijl ik nu juist weer goed begin te rijden. Ik begin te twijfelen over het kamperen vandaag, maar toch hou ik alle opties open. In Jaremchak sla ik in ieder geval voldoende eten in. Tijdens het verder omhoog rijden merk ik dat kamperen hier sowieso lastig zal gaan. Vrijwel ieder vlak plekje is bebouwd. In Tatariv moet ik linksaf, om niet uiteindelijk in Hongarije te belanden. En net op de kruising zie ik een klein hotelletje staan. Er is plek, en het kost ook nog eens weinig (30 grivna). Ik blijf er voor de nacht.
In de ochtend merk ik dat het weer is omgeslagen. Het regent nog en het is behoorlijk fris buiten. Maar als ik mijn fietsaan het opladen ben is het weer droog. Fris blijft het wel, maar daar heb ik minder problemen mee. Nog geen 10km verderop, als ik in Vorochta ben, komt de zon weer door. Het wordt weer prima fietsweer. Langzaam klim ik verder omhoog naar de pas. Vlak voordat het steiler wordt stop ik om te eten. Direct komen wat mensen bij me zitten die op de bus willen wachten. Het lukt me om een eenvoudig gesprek met hen te voeren.
De pas zelf is erg onregelmatig. Soms vrijwel vlak, soms behoorlijk steil. Maar boven staat zelfs een echt bord met de hoogte, 1013m. Na de pas wordt alles makkelijk, tenminste dat denk ik. Wat lager in het dal merk ik dat er een forse tegenwind staat. Dat remt behoorlijk af. Ik verlaat de grote weg als die afdraait naar Kosice. Rechtdoor loopt de kleine weg die het dal volgt. Natuurlijk eerst onverhard, ik zit op de grens van twee oblasten.
Als ik het dal verlaat, vele kilometers later, merk ik dat de wind gaat draaien. Dat is prima nieuws. Heb ik toch nog een kans om de verloren kilometers van gisteren in te halen. Op het buitenblad leg ik de laatste tientallenkilometers naar Chernivchi af. Uiteraard het laatste stuk in het donker.Maar het wegdek laat het toe. Toch wil ik ook op deze fiets een dubbelloops halogenekanon zetten, is toch wat handiger als ik buiten het seizoen fiets. Om half 10 kom ik in Chernivchi aan. Het hotel in het centrum heeft geen betaalbare kamers meerover, maar bij het busstationis nog een oud intourist hotel dat zeker betaalbaar is. Hier kan ik overnachten. Ik ben te moe om nog te profiteren vande verderevoorzieningen van het hotel.
In de ochtend verken ik de stad. Echt bevallen doet Chernivci niet, ik hoop dat KhotynenKamjanetsk-Podolski me beter gaan bevallen vanmiddag.
  FOK!fotograaf zondag 2 oktober 2005 @ 12:40:38 #131
73911 ultra_ivo
pi_31110272
En beter bevallen deed Khotyn inderdaad. Dit is echt een fantastische plaats. De planning liep perfect, ik kwam eraan bij schitterend avondlicht. Dit fort is een absolute aanrader, een omweg van meer dan een dag zeker waard. Ik heb geen digitale camera bij me, dus voor de foto's moeten jullie nog even wachten. Daarna in de avond doorgereden naar Kamjanetsk-Podolski. Zoals verwacht was de nieuwe stad niet echt bezienswaardig. Overnachtingsgelegenheden zijn er zat, dus op dat punt ook geen probleem. Wel was in de avond duidelijk te merken dat het een provinciestad is, na 22 uur is er bijna niemand op straat.
In de ochtend sta ik dan vandaag ook maar vroeg op. Het toeristencircus in de oude stad moet nog opgebouwd worden als ik er rondloop. Dat bevalt me prima. De stad heeft zich nog al tijd niet hersteld van de 2e Wereldoorlog. Er zijn nog veel lege plekken die je op oude foto's volgebouwd ziet. De stad was dan ook zwaar verwoest. Eerst misbruikt als ghetto door de Nazi's, later vrijwel helemaal verwoest met luchtaanvallen.
Voordien was Kamjanetsk-Podolski een vrijwel onneembare vesting. De oude stad is gebouwd op een rotsachtige landtong die midden in een ravijn ligt. Vrijwel onveroverbaar, een laatste bastion tegen het oprukkende Tataarse Khanaat en later de Sultan van Konstantinopel.
Direct naast de oude stad ligt een groot kasteel. Iets minder mooi na het zien van het kasteel van Khotyn.
Vanmiddag verlaat ik Galicie. Ik ga nu het gebied in waar eeuwenlang bijna niemand woonde, door dit gebied raasden regelmatig de diverse Mongoolse en Tataarse hordes. Pas donderdag verwacht ik aan de kust van de Zwarte Zee aan te komen.
  FOK!fotograaf dinsdag 4 oktober 2005 @ 10:29:46 #132
73911 ultra_ivo
pi_31168144
Na Kamjanetsk-Podolski veranderde het inderdaad. Langzaam begint het landschap, de bevolking en de dorpen minder puur Oekraiens te worden. Het aantal Joesjenko-Tak posters neemt dramatisch af, de eerste Lenin-beelden ben ik al tegengekomen. De historische grens is nog altijd een actuele, hedendaagse grens.
Wat hetzelfde blijft is dat overal de oogst bezig is. Op allerlei velden zie je mensen druk bezig met hun koren, mais, appels en nog vele meer. Langs de weg kun je overal de lokale producten kopen. Van landbouwproducten tot houtwerk en zelfs smeedijzeren poorten. Wel een beetje lastig mee te nemen op de fiets.
Eergisteravond vroeg ik aan een oudere dorpsbewoner om wat water. Hij loopt direct na z'n put en laat de emmer naar beneden. Wil ie me niet alleen water geven, maar ook een 5-liter emmer met appels. Dat krijg ik echt niet meegesleept. Toch is zijn logica heel goed, "je hebt nog een lange weg te gaan naar Jalta, dus je hebt veel appels nodig". Ik complimenteer hem met z'n appels en weet er uiteindelijk af te komen met 2 appels, die kan ik nog wel ergens inproppen.
Eergisteren voor het eerst deze tocht gekampeerd. Op een veldje een paar honderd meter van de weg. De boeren die mij 's ochtends zagen waren amper verbaasd mij te zien ontbijten. Maar de dag van gisteren verliep niet al te soepel. De weg liep totaal niet, continu op en af, amper was ik een beekdalletje ingedoken, kon ik er aan de andere kant weer met veel moeite uitklimmen. Het wegdek was soms ook katastrofaal. In Novaja Usycxja dan ook maar besloten om de komende dagen de iets grotere wegen te pakken. Liefst met hotels zodat ik een uurtje of twee-drie in het donker kan rijden en niet al hoef te stoppen als ik net warmgedraaid ben. Zo belandde ik gisteravond in Vynnitsa. Zo te zien een booming town waar veel pseudo-zakenmensen rondlopen. Wel even wennen na Galicie.
  FOK!fotograaf woensdag 5 oktober 2005 @ 13:35:05 #133
73911 ultra_ivo
pi_31202734
Het werd wat dringen met de tijd. Ik wil toch uiterlijk maandagmiddag in Jalta aankomen om her en der nog wat vrienden te bezoeken. Dus heb ik de route aangepast. Diverse omwegen eruitgehaald en vervangen door grotere wegen. Dit rijdt wel een heel stuk beter. Waar ik op de kleine weggetjes hard moest werken om vooruit te komen gaat het nu zowat vanzelf. Alleen het verkeer is hier tamelijk druk. Gisteravond eerder gekampeerd dan gepland, met name in de vroege avond waren er me teveel vrachtwagens onderweg om me lekker te voelen op de hoofdweg naar Kirovgrad.
Ergens in een bossage naast de weg zette ik mijn tent neer. Vanochtend werd ik wakker doordat er iemand aan mijn tent rammelde. Een aantal houthakkers wilden juist in dit bosperceel bomen gaan hakken. Er werd mij dus vriendelijk verzocht om voor mijn eigen veiligheid plaats te maken. Ik vroeg om een half uurtje om de tent af te breken en in te pakken. Dat was prima. Ook nu weer een prettig gesprek, zelden kom ik een Oekrainer tegen die onvriendelijk is.
Langs de weg continu mensen die eten verkopen. Het heeft zo z'n voordelen om in de oogsttijd onderweg te zijn. Overal is eten te kopen, hardstikke vers. het aanbod varieert wel wat naar regio. Hier in het gebied van de zwarte aarde vooral aardappelen. En allerhande andere producten uit de eigen tuintjes.
Momenteel ben ik in Uman, zo te zien een prettig stadje als stopover voor diegenen die via de grote weg van Lviv of Kiev naar Odesa of Jalta rijden. De grote wegen kruisen elkaar hier. Ik ga eventjes over de weg naar Odesa om dan af te slaan naar Jalta.
pi_31229562
Hey Ivo, zo leuk joh, om steeds je reisverslag te lezen. Ik check meermalen per dag dit topic! Zo'n stuk fietsen joh, pfff....! Statistisch gezien kom je morgen weer met een update. Ik ben benieuwd! Veel plezier daar!
  FOK!fotograaf donderdag 6 oktober 2005 @ 16:23:32 #135
73911 ultra_ivo
pi_31233087
Nou, met de update kom ik nu al

Gistermiddag waande ik me even op een racecircuit. Ik draaide de weg naar Odesa op en vanaf dat moment ging het enorm snel. Fantastisch asfalt, en een fikse wind in de rug. Met dik 30 in het uur vloog ik naar het zuiden. Een vierbaans autoweg waar je zonder probleem op mag fietsen. Sterker nog, ik heb me qua verkeer nog nooit zo veilig gevoeld op deze reis. Interesant is natuurlijk anders. Na een uurtje of 2 gassen sloeg ik dan ook linksaf naar een kleinere M-weg. Ook nu weer goed van kwaliteit. Gisteravond reed ik een weer een tijdje door in het donker totdat ik in Pervomajsk aankwam. Zoals verwacht een ruime keuze aan overnachtingsgelegenheden. Ik koss vor een klein cafe met twee kamers die ze verhuurden. Hier begreep men wat hotelservice is, niet een overdaad aan luxe maar simpel je bekommeren om wat de gast wil zonder de gast uit te kleden.
In de ochtend bekeek ik Pervomajsk. Een klein stadje zoals er zovelen zijn. Winkelstraatje tussen station en Ploshad Lenina, monumentje van Lenin en dat is het zowat. Bij het verlaten van Pervomajsk moest ik via de stoep wat wegwerkzaamheden ontwijken. Onderweg sprak een man me aan. Het bleek dat de plaatselijke TV de werkzamaheden aan het filmen was. Ze wilden ook even een item rond mij maken. Moest ik dus in mijn gebroken Russisch geinterviewd worden... Het ging beroerd maar ik denk dat ik vanavond de kijkers goed de slappe lach vanwege m'n Russisch kan geven.
Daarna nog twee wielrenners van de sportschool tegengekomen. Eentje ervan rijdt binnenkort de ronde van Bulgarije. Voor de rest was het simpel vandaag. Grotendeels wind in de rug, een weg die niet echt druk is maar toch goed loopt. Alleen in een stadje was het wat minder, daar is flink wat industrie bijgebouwd. HEt oude dorpje is helemaal overveugeld door een nieuwe stad, zo te zien niet meer dan 25 jaar oud. De oudere plaatsen hier zijn allemaal van laat in de 18e eeuw, gesticht nadat dit gebied door de tsaren veroverd was.
Wat me wel opvalt is hoe grootschalig hier de landbouw is in vergelijking met Galicie. Duidelijk is dat de kolchozistaie hard heeft toegeslagen. Aan het aantal inwoners te zien hebben ze zich nog niet helemaal hersteld van de gebeurtenissen van de jaren '30 en '40.
pi_31235392
Boeiend verslag inderdaad! Lees het ook elke keer met veel plezier .
Als het niet wil branden moet je beter stoken.
  donderdag 6 oktober 2005 @ 19:24:21 #137
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_31237157
Ik lees ook mee, Ivo! Veel plezier onderweg!
Confidence through competence
pi_31240236
Zo leuk Blijkbaar moest er eerst 1 iemand zijn lof over het reisverslag posten voordat de rest het ook aandurfde Ga zo door, Ivo! Leuk ook dat je in Pervomajsk overnachtte, daar hebben wij ook overnacht! Wel duidelijk in een ander hotel, maar dat maakt niet uit.

Fiets-ze!
  FOK!fotograaf zaterdag 8 oktober 2005 @ 11:15:34 #139
73911 ultra_ivo
pi_31277237
Langzaam begint het landschap steeds meer steppekenmerken te krijgen. Ik zie amper nog bossen. Alleen een 'hoogvlakte' van zo'n 50m hoog doorsneden door beekdalletjes of rivierdalen. En overal staat/stond graan. Dit is echt een grote graanschuur. De grote weg naar Cherson is tot boven Mikolajev prima te berijden. In Nova Odesa vond ik eergisteravond een goede overnachtingsplek. MIkolajiv zelf was niet zo denderend, net zoals Cherson. Dit zijn nieuwe steden, duidelijk opgezet vanuit een plan, weliswaar voor de tijd van de planeconomie. De sfeer is wel goed, veel groen, veel bomen langs de straten. Maar echt veel bezienswaardigheden zijn er niet.
Tussen Mikolajiv en Cherson kon ik kiezen tussen de grote weg en de kustweg. Deze keer zag de kustweg er mooier uit op de kaart. En inderdaad, hij beviel me prima. De kust bestaat hier deels uit kliffen van zandsteen, zo'n 50m hoog, af en toe onderbroken daar waar een beekje in het dal van de grote rivier (de Dnjepr) uitmondt en ook een dorpje ligt. In Stanislav reed ik naar het haventje. Eens kijken of ik er vervoer via de delta van de Dnjepr naar de overkant is. Boten lagen er wel, maar iets dat naar de overkant zou varen, nee dus. Die boten waarvan schippers aanwezig waren waren ook niet van dien aard dat je er in de avonduren nog even veilig mee naar de overkant kunt varen. Het dorp bleek een viskolchoz te zijn.
De weg verder langs de Dnjeprdelta bleek niet pal langs het water te lopen. Ik besloot dus in de schemering door te rijden naar Cherson en daar te overnachten. Zo hou ik wat meer tijd over voor de Krim. In Cherson zelf zocht ik eerst maar eens het goedkoopste hotel uit de LP gids op. Dat beviel me van buiten al niet, groot oud Intourist bouwwerk, nachtclub ernaast, massa's taxi's ervoor. De prijs bleek ook behoorlijk hoger dan de prijs die in LP genoemd werd, duidelijk boven m'n budget. Wel was de receptioniste zo vriendelijk een goedkopere optie te noemen, hotel Meridian direct naast het rivierstation. Dat was meer mijn categorie.
In de ochtend vandaag een prachtige collectie oude camera's in het Dom Foto bewonderd. Helaas hadden ze niet de objectieven in de verkoop die ik zoek. Mischien op de markt was het antwoord van de verkoper, "daar staan soms mensen die oude lenzen verkopen". De markt was niet ver weg, maar helaas, vandaag geen aanbod. Maar wel een goede indruk van een drukke zaterdagochtendmarkt in de stad. Toch beduidend anders dan een dorpsmarkt.
De zaterdagochtend hier in Cherson is best gezellig. Maar toch trekt de Krim me meer. Vanmiddag fiets ik de grens met de autonome Republiek over.
  FOK!fotograaf maandag 10 oktober 2005 @ 08:54:14 #140
73911 ultra_ivo
pi_31327140
En het werd dus avond voordat ik de Krim bereikte. De wind is een beetje gedraaid sinds eergisteren, en de weg draaide er natuurlijk ook een beetje tegenin. Met als resultaat een forse zij/tegenwind. Genoeg om niet meer met gemak vooruit te komen. Ten zuiden van Cherson werd het steeds kaler. Steeds meer werd het een echte steppe. Met veel moeite bereikte ik nipt de krim voor de avond. En alhoewel de Krim normaal iets duurder is qua overnachtingen vond ik de goedkoopste plek van de reis, 24 grivna voor een bed in de gastinitsa van Armjansk. Wel op een gedeelde kamer maar dat heb je in een jeugdherberg ook. Nadeel was dat mijn kamergenoot een weinig spraakzame computernerd was. Eten beneden in het cafe, het zag er uit als een typisch dorpscafe op zaterdagavond, veel jeugd, veel drank en veel muziek.
Ik had eigenlijk verwacht dat de laatste dagen de warmste zouden zijn van de hele rit. Maar nu is het juist behoorlijk fris, een koude noordooster. Als ik voorbij een groepje meiden fiets spreken ze me aan, ze zijn verbaasd dat ik nog in korte broek en korte mouwen fiets terwijl zijzelf al bijna in winterkleren rondlopen. Echt totaal verwend dus met de hoge zomertemperaturen op de Krim. In Krasnoperekops eet ik in een restaurantje van Krimtataren. Dat zijn de restaurantjes die je hier moet uitzoeken, veel lekkerder dan de Oekraiense restaurantjes.
Voor de rest is de noordelijke Krim niet zo mooi, dodelijk saai eigenlijk. Ik fiets de hele dag met m'n Diskman in een oor geplugd, dat leidt tenminste af van de kaarsrechte weg over de steppe. Wat me wel opvalt is hoe hoog het centrale gedeelte van de Krim is. Ik gebruik nu een van de moderne autokaarten, een ramp als je de gedetailleerde stafkaarten gewend bent. De schatting die ik maakte wanneer ik in Simferopol zou aankomen klopte dan ook totaal niet. Gisteren was dat problematisch omdat ik bij Pasja zou overnachten. Ik had hem halverwege de dag gebeld met de mededeling dat ik rond 7 uur zou aankomen, het werd dus bijna 8 uur voordat we elkaar ontmoetten bij het station van Simferopol. Gelukkig was zijn huis voor mij ook makkelijk te vinden. En eindelijk een keer een avond waarbij ik fatsoenlijk met mensen kan praten, nit in m'n gebroken Russisch. Opvallend ook de commentaren van Pasja z'n ex-vrouw. Die komt uit een legerfamilie uit Sevastopol, denkt nog helemaal Sovjet. En dat voor iemand van midden 20! Ik ben het gewend zo'n uitlatingen te horen van mensen van in de 50.
Vanochtend kwam ik tot een mindere ontdekking. Gisteravond had ik gemerkt dat er een spaak is gebroken in m'n achterwiel, dat repareerde ik dus vanochtend. Tot mijn schrik ontdekte ik dat de naafflens over een fors stuk uitgescheurd is. Gelukkig is het nog maar 80km naar Jalta, over een goede weg met veel bussen. Mocht het dus vlak voor het eind nog fout gaan kan ik altijd op de bus stappen. Toch volgende week maar eens met m'n fietsenhandelaar praten. De naaf is pas 3 jaar oud, dan mag dit nog niet gebeuren, zeker niet na nog geen 10000km.
  FOK!fotograaf dinsdag 11 oktober 2005 @ 12:40:26 #141
73911 ultra_ivo
pi_31356835
Simferopol is een stad die je moet leren ontdekken. Op het eerste gezicht zijn er geen fantastische bezienswaardigheden. Maar toch heeft de stad een prettige sfeer, vooral de binnenplaatsjes zijn er erg mooi. Vlak voordat ik de stad uitreed nog even de Tataarse moskee bezocht, die dateert nog van voor de officiele stichting van Simferopol als Russische stad.
De noordhelling van de Angarskij Pereval is zwaarder dan ik verwachtte. De wind speelde wederom een grote rol in dit gevoel. Maar het blijft een apart gezicht om op meer dan 700m hoogte door een trolleybus voorbijgereden te worden. En natuurlijk steeds maar weer auto's volbeladen met allerhande lokale producten. Op een gegeven moment kwam er een Zjiguli voorbij met 3 enorme netten paprika's bovenop de achterklep gebonden. Het geheel zwabberde vervaarlijk rond. En jawel, een paar bochten later stond de Zjiguli langs de kant en de chauffeur was z'n paprika's van de weg aan het rapen.
Naar Alushta toe ging het weer razend snel. Vrachtwagens zijn natuurlijk geen concurrentie voor een zwaarbeladen fietsers, ook Volga's en Zjiguli's gaan in krappe bochten voor de bijl Eindelijk wraak op de Oekraiense chauffeurs. Vorige keer reed ik tussen Alushta en Jalta vlak langs de kust. Deze keer blijf ik op de hoofdweg. Ik wil nog iets aan tijd in Jalta overhouden. Vanaf de hoofdweg heb je af en toe schitterende vergezichten over de zwarte zee. Nog voor het donker is kom ik deze keer op m'n bestemming aan. De achernaaf heeft het gelukkig gehouden. Bij Jefim werd het gisteravond weer gezellig. Hij is al een kleine 50 jaar aktief als esperantist, een wandelend geschiedenisboek. Vanavond komen er allerhande lokale esperantisten op bezoek, een groot deel ervan ken ik al jaren.
Morgen reis ik dan terug naar huis. Eerst met de bus naar Simferopol, dan met de trein naar Lviv. Vanaf Lviv dan weer met de bus naar Krakau, de dagtrein van Krakau naar Berlijn en uiteindelijk de nachttrein van Berlijn naar Keulen. Veel overstappen maar op die manier hoef ik niet alles in grote tassen te stoppen, tassen die ik weer eerst hierheen had moeten zeulen. En ik kan tussendoor nog even Lviv en Berlijn bekijken.
  woensdag 12 oktober 2005 @ 11:17:29 #142
110213 arsimo2
www.oekraine.org
pi_31379540
quote:
Op maandag 12 september 2005 11:08 schreef Stereotomy het volgende:
Maargoed, de Oekrainedag: ik wilde de laatste keer ook al gaan maar kon toen niet; ik ben wel blij dat ik niet gegaan ben. Het was meer een politieke propaganda affiche voor de Oranje revolutie die toen net klaar was. *Alleen* sprekers uit het Yuschenko-kamp waren aan het woord, hoe ze oh zo goed alles georganiseerd hadden (kuch, met westers geld en ander kapitaal) etc. terwijl er geen weerwoord was voor de andere zijde van het verhaal.
Als medeorganisator van die dag, wil ik hier wel even bij vermelden, dat er alles aan gedaan is om ook het andere kamp aan het woord te laten. We wilden dat juist heel graag, maar ondanks alle verzoeken hadden ze er geen zin in. Waren zeker nog hun wonden aan het likken of zo.

Het was net als tijdens de verkiezingsperiode zelf, als je naar echte informatie op zoek was, gaf blauw-wit helaas niet thuis. Websites waren er nauwelijks of werkten vaak niet en als ze in de lucht waren dan was er nauwelijks nieuws te vinden. Laat staan dat ze aan internationale berichtendiensten dachten, in het Engels was er zo goed als niets te vinden - alleen een heel klein beetje op het laatst als reactie op maidan.org. Jammer.
quote:
En de voorzitster van de Nederland Oekraine stichting
Detail, zij was niet de voorzitter, maar bestuurslids humanitaire zaken.
quote:
liet vrolijk foto's zien hoe zij met een Oranje vlag op het Onafhankelijkheidsplein stond te zwaaien terwijl ze net daarvoor nog als 'onafhankelijk' OVSE waarnemer met de hele verkiezingstrein was meegelopen, en alle 'illegale' zaken zo objectief mogelijk heeft opgeschreven en ingeleverd.
Met die vlag had ze (als geintje) op het plein gestaan toen de vlak na de oorspronkelijke tweede ronde de protesten begonnen, en toen ze geregeld live verslag deed voor de Nederlandse radio en andere media.

Pas veel later, namelijk tijdens de nieuwe twee ronde is zij als waarnemer naar Oekraine gegaan. En inderdaad echt volkomen onafhankelijk. Net als de berichtgeving over de verkiezingen die we als Platform Nederland Oekraine op onze site gegeven hebben en als nieuws- en informatiebron fungeerden voor ANP, Novum e.d. meer. Archief is na te slaan op http://www.oekraine.org/n(...)rkiezingen2004.html. Ook hebben we toen bewust gezocht naar tegengas, dus meningen vanuit het niet-Oranje kamp, in Nederland. Het lukte, maar met veel moeite. Ook dat is na te lezen in het archief.

Kritiek op ons werk is prima, geen enkel probleem, maar wel graag goed geinformeerde en gefundeerde.
quote:
Even offtopic: Yuschenko heeft het hele kabinet wegens corruptieschandalen in de prullenbak gedaan. o.a. .... De mensen verdienen beter maar corruptie is helaas net zo Oekraiens als Venco Nederlands is. Maargoed, nu zullen ze op de Oekrainedag wel iets minder hard juichen.
Als er een groep was waar men deze gang van zaken vrijwel precies al had voorspeld, dan was het wel bij de mensen rond het Platform Nederland Oekraine en degene die berichtgevingen rond die verkiezingen op www.oekraine.org hebben gedaan. Als je met niet gelooft, lees dan het archief maar eens na op de groep ukrajina op yahoogroups.com. Dat is de nieuwtjesuitwissel- en discussiegroep van deze personen.

NB: persoonlijke mening: oranje of blauw-wit is niet belangrijk. Wel dat Oekraine heeft laten zien dat er ook bij hen een grens is aan corruptie en met name corrupte verkiezingen. Dat er nog een hele lange weg te gaan is voordat in Oekraine echt fatsoenlijk met macht wordt omgegaan is duidelijk en dat zal nog vele jaren duren (als er machthebbers komen die opgegroeid zijn na 1991 denk ik zelf). Maar er is licht aan het eind van de tunnel: de belangrijkste datum tijdens de verkiezingperiode is niet 26 december of de inauguratie van Joestjenko, maar 3 december 2005. De dag waarop het hooggerechtshof de twee ronde ongeldig verklaarde, dat was de doorbraak. Wie er wint boeit me niet, is de zaak van de Oekrainers, gaat ons niets aan. Wel dat het eerlijk verloopt. En dat corruptie in deze kwestie niet langer werd geaccepteerd, zelfs niet door Koetsjma aangestelde rechter, geeft hoop. Al zal het nog lang duren allemaal, met veel problemen en misstanden.

groeten,

Armand Simonis

[ Bericht 2% gewijzigd door arsimo2 op 12-10-2005 11:48:33 (typo's) ]
Platform Nederland Oekraine
  woensdag 12 oktober 2005 @ 12:37:43 #143
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_31381547
Sorry hoor, maar ik vind het behoorlijk zwakke argumenten. Nogal logisch dat het Yanukovich kamp minder met Engelse berichten aan het strooien was als het Yuschenko kamp: het westen stond vierkant achter Yuschenko en ook de publieke opinie in het westen moest pro-Yuschenko zijn, anders had de Oranje-revolutie - gesteund door het westen - niet gewerkt. Wanneer jij net als ik persoonlijke vrienden hebt die als tolk voor OSCE waarnemers alles van a-z hebben meegemaakt, ook in het oosten van het land, weet jij donders goed dat die tweede ronde helemaal niet zo oneerlijk is verlopen, en dat die westerse gesponsorde "opinie peilingen" die aan het begin van de revolutie aan het publiek werden getoond om ze op te zwepen, gewoon het olie op de vuur was om alles aan te steken op het Onafhankelijkheidsplein.

Maargoed, je zegt dat je in het Engels weinig kon vinden over informatie van het andere kamp, als je op Russische nieuwssites keek zoals interfax or itar-tass, daar werd het overspoelt met berichtgevingen. Overigens, *juist* binnenlandse sites geven een betere kijk en gefundeerde kritiek op beide partijen. Ik huiver bij de gedachte om de hele revolutie vanuit cnn.com of bbc.co.uk te hebben moeten volgen, dat snap jij ook wel. Ook voornamelijk de grote Russische nieuwssites hebben engelse afdelingen, en wanneer je echt serieus met journalistiek bezig zou zijn, had je in persoonlijke of zakelijke kringen vast ook iemand gevonden die voor je wilde vertalen, afhankelijk van hoeveel energie je er bij voorbaat in wilde steken. Vooral de informatie die je gemist hebt op Russisch/Oekraiense sites haalt je hele objectiviteit neer. Je laat je toch niet afschrikken van goede journalistiek omdat je toevallig geen directe mensen in je redactie hebt die Russisch lezen, de taal waarin de meeste berichten van 'het andere kamp' werd uitgegeven? 'Ja maar, wij kunnen geen Russisch lezen " is een zwak argument voor een journalistiek team, en ook een gemiste kans.
quote:
Wie er wint boeit me niet, is de zaak van de Oekrainers, gaat ons niets aan. Wel dat het eerlijk verloopt.
Met tonnen westerse-sponsorgeld bedragen een mensenmassa op het onafhankelijkheidsplein vermaken met artiesten en lasershows (uiteraard niet vantevoren gepland zo'n mega-festatie, geheel spontaan), de oude regering en rechters onder druk zetten door het parlementsgebouw te omsingelen terwijl parlementsleden gewoon die hectische dagen hun werk wilden doen, de OSCE die met een flutrapport komt - wanneer je die ook daadwerkelijk leest - over de tweede ronde waar niets meer dan kleine incidenten is gemeld en vervolgens in de *westerse* media wordt opgeblazen tot een supersized olifant, waarin ik vergelijkingen met Noord-Korea heb gezien .... Noem jij dat 'eerlijk' ? Er is door de OSCE *geen enkel* hard bewijs van fraude gevonden, waarin tellingen e.d. niet klopten. In het westen waren er dorpen en steden met 90-100% Yuschenko stemmen. In het Oosten waren er dorpen en steden met dezelfde % voor Yanukovych. Waar hoor je de westerse journalisten en ook OSCE over klagen? Juistem.

Wat mij steekt is dat in het geheel *ook* in het Yuschenkokamp smerige dingen hebben plaatsgevonden, maar alles is, ook op oekraine.org en zeker op de oekrainedag, vaker in dan uit de doofpot gedaan.

Misschien zou er eens wat meer aandacht geschonken moeten worden aan al deze "revoluties" die via NGO's vanuit Amerika en de EU gesponsord worden - ik noem dat niet eerlijk, ik noem dat buitenlandse hulp met eigenbelang aan partijen die in hun buitenlands beleid meer pro-westen zijn, maar qua binnenlandse politiek wellicht nog smeriger bezig zijn dan hun voorgangers, welk het geval is in Oekraine, maar ook Servie enkele jaren terug.

Fijn dat Oekraine.org een betere poging doet dan Twee Vandaag om objectief te zijn, maar wat mij en ook vele anderen betreft kwam dat absoluut niet terug in de laatste Oekrainedag. Met een beetje meer goede wil had je er iets meer objectiefs van kunnen maken in plaats van het Oranje feestje dat er toen was, en dat is gewoon doodzonde.

Met nog een persoonlijke mening dat ik goed te spreken was over het buitenlands beleid van de nieuwe Oekrainese regering en met absolute walging het binnenlandse beleid heb gevolgd , wil ik het graag hierbij laten; als je nog vakantiefoto's hebt van de Oekraine, dan staat het je vrij om die te posten.

[ Bericht 2% gewijzigd door Stereotomy op 12-10-2005 14:15:07 ]
Confidence through competence
  woensdag 12 oktober 2005 @ 13:38:29 #144
110213 arsimo2
www.oekraine.org
pi_31382855
quote:
Op woensdag 12 oktober 2005 12:37 schreef Stereotomy het volgende:
Sorry hoor, maar ik vind het behoorlijk zwakke argumenten. Nogal logisch dat het Yanukovich kamp minder met Engelse berichten aan het strooien was als het Yuschenko kamp: het westen stond vierkant achter Yuschenko en ook de publieke opinie in het westen moest pro-Yuschenko zijn, anders had de Oranje-revolutie - gesteund door het westen - niet gewerkt.
Onzin, het is precies andersom. Als het Janoekovitsj-kamp simpelweg meer en beter informatie had verstrekt aan internationale pers dan had zijn kant ook beter naar voren gekomen. Het is een stommiteit dat ze het niet gedaan hebben, want nu kwam de politiek inhoudelijke kant van de meningen helemaal niet aan orde in de internationale pers. Het ging nu alleen maar over fraude etc.
quote:
Wanneer jij net als ik persoonlijke vrienden hebt die als tolk voor OSCE waarnemers alles van a-z hebben meegemaakt, ook in het oosten van het land, weet jij donders goed dat die eerste ronde helemaal niet zo oneerlijk is verlopen
Ik ken er genoeg die namens de OSCE zijn bezig geweest, zowel mensen aldaar de waarnemers zelf. De eerste ronde is nog redelijk verlopen inderdaad (in verhouding). Echter de twee ronde (toen het alleen tussen Joe en Jan ging) dus helemaal niet. En dat is nu net het punt, daarom werd die terecht niet geaccepteerd en is die opnieuw gedaan, en is gezorgd dat die toen wel redelijk verliep.
quote:
, en dat die westerse gesponsorde "opinie peilingen" die aan het begin van de revolutie aan het publiek werden getoond om ze op te zwepen, gewoon het olie op de vuur was om alles aan te steken op het Onafhankelijkheidsplein.
Wat een onzin. De behoefte aan verandering en eerlijke verkiezingen kwamen uit de bevolking zelf, die zijn niet door het westen opgezweept of vervalst in beeld gebracht. En dat ondanks alle pogingen in het oosten en zuiden om oranje het leven onmogelijk te maken (heb ik met eigen ogen aanschouwd, ik kom o.a. geregeld op de Krim - ik was daar ook tijdens de nieuwe tweede ronde).
quote:
Maargoed, je zegt dat je in het Engels weinig kon vinden over informatie van het andere kamp, als je op Russische nieuwssites keek zoals interfax or itar-tass, daar werd het overspoelt met berichtgevingen.
Vanuit het Jan-kamp verhoudingsgewijs heel weinig eigenlijk. Op pogingen na om te claimen dat ze hun handen in onschuld wasten..
quote:
... Ook voornamelijk de grote Russische nieuwssites hebben engelse afdelingen, en wanneer je echt serieus met journalistiek bezig zou zijn, had je in persoonlijke of zakelijke kringen vast ook iemand gevonden die voor je wilde vertalen, afhankelijk van hoeveel energie je er bij voorbaat in wilde steken. Vooral de informatie die je gemist hebt op Russisch/Oekraiense sites haalt je hele objectiviteit neer. Je laat je toch niet afschrikken van goede journalistiek omdat je toevallig geen directe mensen in je redactie hebt die Russisch lezen, de taal waarin de meeste berichten van 'het andere kamp' werd uitgegeven? 'Ja maar, wij kunnen geen Russisch lezen " is een zwak argument voor een journalistiek team, en ook een gemiste kans.
Waar staat en wie zegt dat wij geen Russische en Oekraiens lezen? Natuurlijk doen we dat, daar haalden we juist de meeste informatie vandaan. Mede om objectief te zijn en goed nieuws te hebben. En we gebruikten alle bronnen die we konden vinden, en dat waren er heel veel.

Misschien niet duidelijk, maar ik gebruik het gebrek aan Engelstalige info als een zwakte van blauw om hun zaak kracht bij te zetten en buitenland te informeren. Niet als argument waarom wij (www.oekraine.org) geen nieuws van blauw konden lezen. Wij hadden dat Engels helemaal niet nodig.
quote:
Wat mij steekt is dat in het geheel *ook* in het Yuschenkokamp smerige dingen hebben plaatsgevonden, maar alles is, ook op oekraine.org en zeker op de oekrainedag, vaker in dan uit de doofpot gedaan.
Dat is helemaal niet onder stoelen of banken gestoken. We hebben er juist, zeker op oekraine.org er gedaan om het zo objectief mogelijk in beeld te brengen.

Wel eens bij stil gestaan, dat de fraude etc juist in het ene kamp meer plaatsvond dan in de andere? Logisch ook, omdat het ene kamp (blauw, Jan en Koetsjma) hun machtpositie te verdedigen had t.o.v. andere (oranje). Het zou me niets verbazen dat als Oranje aan de macht was geweest en Blauw was in de tegenaanval, dat dan de misstanden in het oranjekamp groter was geweest. Wat dat betreft heb ik weinig illusies voor de verkiezingen a.s. maart, er zal van alle kanten de fout in worden gegaan.
quote:
Fijn dat Oekraine.org een betere poging doet dan Twee Vandaag om objectief te zijn, maar wat mij en ook vele anderen betreft kwam dat absoluut niet terug in de laatste Oekrainedag. Met een beetje meer goede wil had je er iets meer objectiefs van kunnen maken in plaats van het Oranje feestje dat er toen was, en dat is gewoon doodzonde.
Het was geen oranje-feestje op de Oekrainedag. De enige die Oranje propageerden waren de Oekraiense gasten uit het Oranje kamp - tja, wat kan je van hen verwachten. De blauwen wilden niet komen, ondanks vele pogingen om ze te interesseren. De rest van het programma had niets met oranje te maken, en ging over de verhalen die de mensen die hadden meegemaakt.

En tja, dat er mensen zijn die het niet konden verkroppen dat Oranje had gewonnen en daardoor niet wilden of konden zien dat het niet over oranje, kunnen we weinig aan doen. Ik snap ook best dat het diep zit bij vele mensen, zeker als ze een sterkere band met het Russische deel van Oekraine hebben bijvoorbeeld door (meer) familie- of vriendschapsbanden aldaar (bij mij persoonlijk is dat redelijk neutraal, ook al kom ik veel meer in het Russische deel)

De feiten liegen niet, een meerderheid van Oekraine leek voor de verkiezingen meer Joe dan Jan te willen. Jan wilde dat koste wat koste voorkomen en schuwde grof valsspelen niet, gesteund door de toen zittende macht. Tuurlijk de andere kant speelde ook vals. Echter toen er opnieuw werd gekozen en de mate van valsspelen een beetje in balans werd gehouden bleken er inderdaad meer mensen voor Joe te zijn. Of ze daar politiek inhoudelijk de beste keus mee hebben gemaakt, is een andere discussie.

En oh ja, zet dat gefrustreerde gewauwel over westerse beinvloeding (die er was natuurlijk, zeker) wel tegenover dezelfde beinvloeding uit het oosten. Niet met twee maten meten graag. De manipulaties, propaganda en financieringen vanuit Rusland en de zittende machthebbers overstegen van wat er vanuit het westen is gebeurd en zeker over veel meer jaren. Tot het onthoofden van journalisten toe..

Armand

[ Bericht 2% gewijzigd door arsimo2 op 12-10-2005 14:18:02 (typo's, kleine verduidelijkingen) ]
Platform Nederland Oekraine
  woensdag 12 oktober 2005 @ 13:58:32 #145
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_31383371
quote:
Ik ken er genoeg die namens de OSCE zijn bezig geweest, zowel mensen aldaar de waarnemers zelf. De eerste ronde is nog redelijk verlopen inderdaad (in verhouding). Echter de twee ronde (toen het alleen tussen Joe en Jan ging) dus helemaal niet.
Dat was een typo van mij: ik bedoelde uiteraard dat de tweede ronde *ook* zonder de in de media opgepompte 'massive ballot fraud' is gehouden. Overigens spreek je jezelf nu enorm tegen: als de eerste ronde zo (relatief) eerlijk was gehouden, dan betekent dat met het oog op de uitslag toen Yuschenko en Yanukovich *VRIJWEL EXACT* dezelfde aantal stemmen hebben gekregen, dat het gewoon een nek-aan-nek race was. Het is dan ook niet meer dan waarschijnlijk dat de tweede ronde ook een nek-aan-nek race was, die uiteindelijk gewonnen werd door Yanukovych. De 8-9% voorsprong die Yuschenko aan het eind van de 3e ronde heeft behaalt, komt dus echt niet door 'eerlijker verlopen verkiezingen' maar door de grotere exposure die hij 2 weken lang op de Maidan heeft gekregen.

Lees de OSCE verslag er maar op na. Op incidenten na kan ik niks terugvinden van massale fraude wat de ene krant van de andere overnam. Ik heb van eerste hand informatie van de tellingen in Donbas gehad achteraf, die tot diep in de nacht doorduurden: gewoon vrijwel geen fraude met tellen of stembiljetten gevonden, en zeker niks op heterdaad betrapt - en wat lees ik de volgende ochtend in de krant? Dat zulke hoge percentages voro Yanukovych helemaal niet mogelijk waren, moord brand etc. Er werd voor het gemak maar even vergeten dat in het westen percentages van dezelfde orde van grootte voor Yuschenko werd behaald. Of dat ze in Georgie bij de verkiezing van Saakasvilli ook die pecentages hebben gehaald, waar de OSCE dan wel weer over te spreken was. Hoezo onafhankelijk, hoezo eerlijk?

Waar de westerse media (en overigens, tot mijn verbazing, ook mijn vrienden in Kiev) repten over ' een totale informatie blokkade" in het Oosten van het land, wisten mijn vrienden aldaar me vrolijk te melden dat ze naar live beelden van het plein aan het kijken waren op TV met alleen maar oranje mensen, en dondersgoed wisten wat daar aan de hand was. Hoezo eerlijk?

Dat Yuschenko 'slechts' met 8-9% verschil had gewonnen na 2 weken wereldnieuws en wereldgebeurtenissen aan PR heeft gehad op het Plein zegt meer over de grote mega-exposure die hij in korte tijd heeft gehad dan dat die keer de verkiezingen eerlijk(er) waren verlopen. Iets meer dan de helft van de bevolking had zijn zin. De andere helft niet. Om nou van een 'totale bevrijding van het volk' te spreken, zoals iedereen deed, vind ik zeer ver gaan. Een battle of the clans was het, een aspect die in de westerse media te weinig aandacht heeft verdiend.

Niet alleen de twee partijen in Oekraine zijn niet eerlijk geweest, maar ik ben ook uitermate teleurgesteld in de berichtgeving van de westerse media. En ook over de Oekrainedag, zoals ik al zei, en ik ken meer mensen die dat waren. Zoals ik had gezegd: Oekraine.org wekt de indruk beter haar best te hebben gedaan dan Twee Vandaag, dat zeker, maar helaas blijkt totale objectieve journalistiek waarin beide kanten even goed en kritisch worden belicht, een illusie.
quote:
Tot het onthoofden van journalisten toe..
Zullen we het daar - en over vergiftigingen - maar niet over hebben?

Ok mensen, genoeg POL, terug naar TRV Oekraine

[ Bericht 19% gewijzigd door Stereotomy op 12-10-2005 15:02:01 ]
Confidence through competence
  woensdag 12 oktober 2005 @ 14:58:43 #146
110213 arsimo2
www.oekraine.org
pi_31384837
quote:
Op woensdag 12 oktober 2005 13:58 schreef Stereotomy het volgende:

[quote] Dat was een typo van mij: ik bedoelde uiteraard dat de tweede ronde *ook* zonder de in de media opgepompte 'massive ballot fraud' is gehouden. Lees de OSCE verslag er maar op na. Op incidenten na kan ik niks terugvinden van massale fraude wat de ene krant van de andere overnam.
Het verslag heb ik gelezen, en hoewel daar best veel in terug te vinden is naar mijn mening, is het slecht het topje van de ijsberg. Mijn bronnen, juist ook die vanuit het oosten en zuiden spreken over fraudezaken die niet of nauwelijks in de rapportages van OSCE terug te vinden zijn. Uitslagen in kunstmatig verlengende straten, falsificaties met overleden, truuks met dubbel stemmen in verschillende gebieden e.v.a.

Maar goed, elkaar verder overtuigen op dit punt heeft geen zin wellicht.

Wel ben ik het 100% met je volgende opmerking eens:
quote:
Om nou van een 'totale bevrijding van het volk' te spreken, zoals iedereen deed, vind ik zeer ver gaan.
De enige bevrijding waar naar mijn idee sprake is, is dat er dus eindelijk een frauduleuse verkiezingsuitslag niet werd geaccepteerd door het hoogerechtshof en dat het opnieuw moest. En dat in de praktijk er meer persvrijheid isr. Niet perfect, zeker niet, maar beter dan in de jarenlange periode daarvoor. Hopelijk kan deze verbeterde juridische slagvaardigheid en openbare mondigheid op langere termijn wel tot echte verbeteringen voor iedereen in Oekraine leiden. Afwachten maar, ze hebben het zelf in de hand.
quote:
Ok mensen, genoeg POL, terug naar TRV Oekraine
Okay.

Armand
Platform Nederland Oekraine
  woensdag 12 oktober 2005 @ 15:04:13 #147
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_31384976
Confidence through competence
  FOK!fotograaf donderdag 13 oktober 2005 @ 19:11:44 #148
73911 ultra_ivo
pi_31416344
Goed, maar weer terug naar TRV dan

Eergisteren had Jefim nog een klusje voor me in petto. Ik mocht verschijnen voor een plaatselijke filmploeg die ook aan de landelijke kanalen levert. Dit keer geen interview in het Russisch, maar in Esperanto, met Jefim als tolk. Dat interview duurde vrij lang. Eerst behoorlijk wat shots terwijl ik af en aan reed door de straat, daarna een lang interview over mijn impressie's van Oekraine, eindelijk kan ik mijn gal spuwen over de vrachwagenchauffeurs hier. Ik geef vooral aan dat als zij hun gedrag herhalen in bijv. Frankrijk dat in het geheel niet gewaardeerd wordt door Franse agenten en rechters.
In de avond dan een soort van open huis, een stuk of 15 esperantisten komen voorbij, voor een groot deel oude vrienden van me. We praten over van alles en nog wat, maar natuurlijk ook over de afgelopen winter. Een aantal fanatieke Janoekovitsj supporters zijn verbaasd als ik aangeef dat de filosofische basis van de strijdmethode van Joetsjenko afkomstig is van Tolstoj, politiek uitgewerkt door Gandhi. En dat de instructeurs uit Belgrado kwamen. De bittere pil is voor hen nu iets makkelijker te slikken.
In de ochtend komt Slava voorbij op z'n mountainbike. Samen fietsen we naar het busstation. Daar komen wat complicatie's voor. De bus naar Simferopol is een nieuwerwetse Mitsubishi. Met heel wat minder bagageruimte dan de oude Ikarussen. Er is dan ook wat overtuigingskracht voor nodig om de chauffeur mij te laten toestaan om in ieder geval te proberen om mijn fiets in de bagageruimte te krijgen. En jawel, na een paar minuten sleutelen heb ik mijn fiets zo klein gekregen dat ie in de achterste bagageruimte past. Dit type bus mag dan wel airco en radio hebben, voor mensen met veel bagage is een Ikarus veel geschikter.
In Simferopol dan geen complicatie's meer. Het kopen van een bagagekaartje kost wel wat tijd, het lijkt wel alsof het halve leger via Simferopol wil reizen. Toch lukt het me om ruim een half uur voordat de trein vertrekt m'n bagagekaartje in handen te hebben. Een kaartje voor mezelf had ik al op doorreis door Simferopol gekocht. Nu is het helemaal geen moeite meer. Zonder bagagekaartje ontstaat er soms enige discussie met de conductrices, nu is mijn fiets geen punt meer. Maar wel iets anders, op mijn treinkaartje staat het nummer van m'n identiteitsbewijs. En dat kunnen de dames niet lezen.... Een van hen gaat maar raad vragen bij de hoofdconductrice. Die keurt het geheel goed. Ik mag instappen. Mijn fiets vindt het vertrouwde plekje dwars over twee bagageplanken in een platzkart wagon. Ik installeer me ook. Dit keer blijkt een van de anderen in het compartiment behoorlijk Engels te spreken. Dat vergemakkelijkt de conversatie. BInnen het uur staat de tafel vol met allerhande etenswaren, afkomstig uit allerhande tassen. Ik kan ook een flinke duit in het zakje doen met wat spullen uit mijn fietstassen. Zo vordert de avond snel en is het erg gezellig.
Ergens in de nacht stapt Nikolaj, de Engelssprekende militair, dan uit. De ochtend wordt dus een stuk minder spraakzaam.
Om een uur of 2 loopt de trein binnen in Lviv. Fiets weer monteren, tassen eraan hangen en moeizaam via wat sporen naar de uitgang. Ik ga maar eerst naar het busstation om een kaartje te kopen. Nu lukt dat wel aan het loket. Mijn fiets mag ik stallen in de bagageruimte van het busstation. Alleen beladen met een schoudertas vol met fotospullen (toch nog aardig wat kilometers) verken ik voor een tweede keer Lviv. En dat blijft aangenaam.
Nu heb ik nog krap een uur voordat ik een marshrutka naar het busstation neem. Nog even wat internetten en dan er vandoor, op naar Krakau en Berlijn.
pi_31422408
quote:
Op donderdag 13 oktober 2005 19:11 schreef ultra_ivo het volgende:
Maar wel iets anders, op mijn treinkaartje staat het nummer van m'n identiteitsbewijs. En dat kunnen de dames niet lezen.... Een van hen gaat maar raad vragen bij de hoofdconductrice. Die keurt het geheel goed.
Dus als ik het goed begrijp stond er in plaats van je naam, alleen het nummer van je paspoort op het ticket. Hoe krijg je dat ooit voor mekaar? En waarom zouden de dames dat niet kunnen lezen dan? Als jij je paspoort toont, dan kunnen ze dat toch vergelijken met je ticket?
  FOK!fotograaf vrijdag 14 oktober 2005 @ 07:00:13 #150
73911 ultra_ivo
pi_31429554
quote:
Op donderdag 13 oktober 2005 22:22 schreef rosstek het volgende:

[..]

Dus als ik het goed begrijp stond er in plaats van je naam, alleen het nummer van je paspoort op het ticket. Hoe krijg je dat ooit voor mekaar? En waarom zouden de dames dat niet kunnen lezen dan? Als jij je paspoort toont, dan kunnen ze dat toch vergelijken met je ticket?
Mijn naam stond er ook nog eens op. Maar uiteraard in Cyrillisch schrift. En daar wrong de schoen, de dames konden niet cyrillisch met latijns schrift vergelijken
Verder had ik, zoals gebruikelijk, alleen mijn identiteitsbewijs (gemeentelijk kaartje) laten zien, paspoort niet, ook niet bij het kopen van mijn kaartje. Dat doe ik altijd, als ze vragen naar 'dokument' dan laat ik mijn ID zien, als ze vragen naar het paspoort krijgen ze het paspoort te zien. Komt precies overeen met het gebruik van de diverse Oekraiense paspoorten.
  FOK!fotograaf vrijdag 14 oktober 2005 @ 07:01:59 #151
73911 ultra_ivo
pi_31429560
Totaan Krakau, waar ik nu zit, was de re is zonder problemen en verdere belevenissen. Wel weinig slaap. Iets na middernacht (Oekraiense tijd) bij de grens aangekomen, iets na half twee (Poolse tijd) definitief weggereden. Een uur geleden kwam ik aan in Krakau. Over anderhalf uur vertrekt mijn trein naar Berlijn, dus nog wat tijd doden in het internetcafe, eten en dan al m'n spullen eens naar het perron sjouwen.
pi_31532552
di 16 augustus
Om kwart over zeven ging de wekker alweer; we wilden absoluut op tijd bij ons vertrekpunt zijn. Het overstappen met de metro liep vlotter dan verwacht, en een half uur tevoren kwamen we aan bij het boekingskantoor. Het kantoor zelf was nog gesloten en van onze excursiegenoten was nog geen spoor te bekennen. De zon scheen een put in de grond, uitgerekend op de dag dat ik mijn zonnebril in het hostel liet liggen. Enkele minuten voor vertrek liepen er een man en vrouw langs met een allerminst Oost-Europees uiterlijk. Toen ze de binnenplaats van het boekingskantoor op liepen, wisten we het zeker; dit waren onze Franse exursiegenoten. Ze heetten Laure (v) and Cyril (m), werkten voor een landelijk Frans weekblad genaamd VSD (hetgeen Vendredi, Samedi, Dimanche betekent) en hadden de opdracht een artikel over Tsjernobyl te schrijven. Het was iets na 9 uur toen degene bij wie we de excursie geboekt hadden, kwam aanlopen. Ze bracht ons naar een gereedstaand ‘3-banks’-busje inclusief chauffeur, dat ons naar Tsjernobyl zou brengen. Deze heenreis voer over een weg door bebost gebied, kleine dorpjes en grote weilanden, naar de ruim 100 kilometer ten noorden van Kiev gelegen Exclusive Zone; met deze term werd het gebied binnen een straal van 30 km van de ontplofte reactor bedoeld. Onderweg passeerden we diverse objecten die we eerder al op internet waren tegengekomen op foto’s. Zo stond er een betonnen sculptuur aan de linkerkant van de weg; in de kleur geel was de naam Tsjernobyl zichtbaar gemaakt. Tijd voor een foto was er niet; ons busje raasde aan een stuk door naar het centrum van het dorp. Op de grens van de 30km zone hield een spoorboom ons tegen. De chauffeur had een papier meegekregen van de vrouw van het boekingskantoor, waarop onze namen en paspoortgegevens vermeld stonden. Dit papier moest ‘ie afgeven aan de mensen die de spoorboom bedienden. Eén blik in het busje was genoeg; we mochten verder. Nauwelijks was de motor weer gestart, of er kwam een bus van groter formaat achter ons tot stilstand. Tientallen passagiers stapten uit. Waren dit ook toeristen? (Later gaf onze gids het antwoord; het waren mensen die in de zone rondom werkten). Voorbij de controlepost reden we de gevarenzone in, het middelpunt (de ontplofte reactor) met rasse schreden naderend. Links en rechts van ons kale grasvelden, bebossing en een enkele verlaten woning. Een tiental minuten later rijden we een dorpachtige omgeving binnen. Bij een kruispunt passeert het busje een monument; een zilverkleurig geheel wordt van de weg gescheiden door een tuinhek. < > Een bocht later parkeert ons busje op een parkeerplaats. Hiertegenover staat een kantoorgebouwtje van 2 verdiepingen hoog. Een overduidelijk Oekraïnse boerinachtige vrouw heet ons in gebrekkig Engels welkom. Ze deelt mede dat onze gids over een half uur zal arriveren. Op de 1e verdieping nemen we plaats in een soort klaslokaal. Aan de wand hangen foto's van de omgeving van Tsjernobyl; een helicopter die een inspectievlucht uitvoert, een monument, gekarakteriseerd door een grote hoeveelheid prikkeldraad, door straling onbruikbaar geworden en in het gebied achtergelaten vrachtwagens -sommige zijn in de loop der tijd in een sloot terechtgekomen.. Verderop hangt een topografische kaart van Oekraïne, waarop is aangegeven in welke gebieden de straling het hevigst is geweest in de dagen na de ramp. Daar Tsjernobyl vlak bij de zuidelijke grens van Wit-Rusland ligt en de wind die bewuste dagen zuidelijk was, heeft de wolk met straling voornamelijk in noordelijke richting voor schade aangericht. De hoofdstad Kiev, 100 km ten zuiden van Tsjernobyl, is beduidend minder 'aangetast'. Hier werd dan ook een groot deel van de bewoners van Prypiat (een arbeidersstadje op 5 km van de centrale in Tsjernobyl) heengeëvacueerd.
Om de tijd te doden werd er thee voor ons ingeschonken. Ook kwamen er soort saucijzenbroodjes op tafel. Hoewel we op de hoogte waren van de gevaren van het drinken van niet tot 100 graden verhit water en onze twijfels hadden bij de vermelding bij de excursie dat het eten en drinken 100% veilig was, konden we dit niet afslaan. De Fransen dachten hier anders over; zij lieten alles staan waar het stond. Even later kwamen er een aantal Japanners binnengelopen. Ook zij namen deel aan een Tsjernobylexcursie. Zij hadden de voorkeur gegeven aan een Russisch-sprekende gids, terwijl die van ons Engels sprak. Gezeten aan de tafels in vergaderopstelling begon de Russische gids een verhaal tegen de Japanners in nauwelijks verstaanbaar Russisch. De Fransen veronderstelden dat deze gids ook de onze was en vielen hem in de rede met de vraag of 'ie z'n verhaal ook in het Engels wilde afdraaien. De gids verstond dit (uiteraard) niet, waarop één van de Japanners duidelijk maakte dat de gids zijn inleidend verhaal alleen voor hen hield. De Fransen vonden de gang van zaken maar vreemd. Blijkbaar had de vrouw die ons verwelkomt had, niet tegen ze gezegd dat onze gids pas 30 minuten later kwam, want ze begonnen knap ongeduldig te worden. Na bij de in het kantoor aanwezigen verder geïnformeerd te hebben, werd het besluit genomen de gids tegemoet te rijden. Ze had de bus gemist, hoorden we later, vandaar dat ze later was. Met d'r zonnebril op stelde ze zich voor. De gids was ambtenaar en leidde meerdere keren per week de Tsjernobylexcursies.

[ Bericht 4% gewijzigd door jeoren op 19-10-2005 13:11:40 ]
  donderdag 20 oktober 2005 @ 03:00:04 #153
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_31573505
Vandaag AZ Alkmaar - Dnepr Dnepropetrovsk

Joris, heeft je vriendin al borrelnootjes opgeslagen? Ze gaat toch niet huilen als ze van AZ klop krijgen he?
Confidence through competence
pi_31578359
quote:
Op donderdag 20 oktober 2005 03:00 schreef Stereotomy het volgende:
Vandaag AZ Alkmaar - Dnepr Dnepropetrovsk

Joris, heeft je vriendin al borrelnootjes opgeslagen? Ze gaat toch niet huilen als ze van AZ klop krijgen he?
Ik hoop dat ze nog wat van de stad zelf laten zien voorafgaand aan de wedstrijd...
pi_31619783
quote:
Op donderdag 20 oktober 2005 03:00 schreef Stereotomy het volgende:
Vandaag AZ Alkmaar - Dnepr Dnepropetrovsk

Joris, heeft je vriendin al borrelnootjes opgeslagen? Ze gaat toch niet huilen als ze van AZ klop krijgen he?
Ze vertelde mij dat ze juist heeft staan juichen toen AZ won
pi_31660669
vervolg dinsdag 16 augustus

Het programma van de excursie zag er als volgt uit:

9:00 Depart Kyiv. Two-hour ride northwards to the border of the "exclusion zone". The area is 214 km in perimeter.

11:00 - 14:00 Pass the checkpoint "Dytyatky" and enter the "exclusion zone". Visit to the site of Chernobyl Nuclear Power Plant - an enterprise once employed more than 5000 staff. Observe object "Sarcophagus"- concrete-and-steel shelter covering radioactive masses and debris left after the explosion. Experience the peace and quiet of the ghost-town Prypyat - all 47.500 inhabitants had to abandon their homes the next day after the accident. Explore the deserted apartment blocks, schools, hotels, kinder gardens.

14:00 - 14:30 Lunch (the quality of food is guaranteed).

14:30 - 15:00 A briefing conducted by a specialist of the governmental agency "Chernobylinterinform". Get answers to your questions about the accident, current ecological situation and the future of the exclusion zone.

15:00 - 17:00 Visit to the site of contaminated vehicles. Thousands of tracks, helicopters, armoured personnel vehicles are so soaked with radiation that it is dangerous to approach. Meet the self-settlers, elderly people living in the exclusion zone.

17:00 Leave the exclusion zone

19:00 Arrive Kyiv

Op weg naar het hart van de verboden zone liet de gids ons zien hoe de directe omgeving van de centrale er tegenwoordig bij ligt. Deze werd gekenmerkt door kale grasvlakten, bebossing en een enkel verdwaald plaatsnaambord. Onze eerste stop was bij een monument, grotendeels aan het zicht onttrokken door er overheen groeiende bomen. Het monument stelde een soldaat voor; het was een standbeeld ter nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog. Achter het monument waren temidden van het vele groen nog net de overblijfselen van een woning te ontwaren. Dit in tegenstelling tot woningen verderop, die dermate waren aangetast door de vrijkomende straling, dat ze spoedig na de ramp met de grond gelijk gemaakt werden en een bulldozer de resten wegwerkte onder een dikke laag grond. Nu, 19 jaar later, had de natuur vrij spel gekregen en was bovenop de begraven woningen een glooiende grasvlakte ontstaan met hier en daar wat struikgewas. In de verte was nog een houten bordje te ontwaren dat op één van de grasbulten was gezet.
Aan de andere kant van de weg was een bos gesitueerd. Hier zijn na de ramp honderden naaldbomen speciaal aangeplant om de verspreiding van straling deels te verminderen. De bomen nemen een deel van de straling in zich op en voeren deze af naar de bodem.
Plots doemde in de verte een langgerekte fabriek op; het was de beruchte kerncentrale van Tsjernobyl. De centrale bestond uit 4 aan elkaar vast gebouwde delen, genummerd van 1 tot en met 4. Nummer 4 was degene waar de ramp plaats had. De weg ernaartoe leidde langs een kanaal, ingebed in een betonnen geul. Een vangrail scheidde de weg van de oevers van het water. Het water werd in de centrales gebruikt als koelwater, zo vertelde de gids. Aan de overkant van het kanaal stonden 2 centrales in aanbouw; de nummers 5 en 6. Na de ramp zijn de centrales nooit meer afgebouwd; 5 gigantische bouwkranen staan er nog altijd overeind en markeren tot op de dag van vandaag de bouwwerken.

Langzaam boog de weg af richting centrale nummer 1. Toen we een brug over het kanaal gepasseerd waren, stapten we weer even uit. De gids liep met ons tot halverwege de brug. Je zou het niet verwachten in deze omgeving, maar het water in het kanaal was dermate helder, dat diverse vissen vanaf de brug zichtbaar waren. Vooraf had de gids ons verteld over de zogenaamde ‘catfish’, een vissoort die tot wel 1,5 meter lang kon worden en hier in het kanaal rondzwom. Door op de brug te gaan staan stampen, kon je de catfish meer naar de oppervlakte zien zwemmen, zei ze. En jawel, na braaf te hebben gestampt kwamen daar een groot aantal catfishen aangezwommen. 1,5 meter lang waren ze niet; groot waren ze wél. Fotograferen was vanaf nu verboden, want we bevonden ons in de directe omgeving van de kerncentrales. Een typisch overblijfsel uit het Sovjet-tijdperk; op internet zijn genoeg foto’s van dit centrale deel van Tsjernobyl terug te vinden.


Tegenover de brug was een kantoor, gelegen naast reactor nummer 1. Het leek hier net zo druk als op een doorsnee kantoor in het centrum van Kiev; vreemd voor een centrale die sinds het jaar 2000 geen energie meer op wekt. Met een grote boog reden we om de 4 centrales heen, tot we op een parkeerterreintje uitkwamen op pakweg 100 meter van de met een sarcofaag bedekte 4e centrale. Dit was de enige plek waar het maken van een foto van de reactor op een kleine afstand was toegestaan. Toen ik er een 360 graden filmpje had gemaakt, werd dringend verzocht dit te wissen. Als de hier werkzame mensen dit zouden hebben zien, waren we nog niet jarig.
Het parkeerterrein was gevuld met een paar auto's en een mini-vrachtwagen; verderop waren mensen in witte pakken met mondkapjes bezig met naar het scheen grondwerkzaamheden.


Surf voor foto's uit Tsjernobyl naar www.CHORNOBYL.tk

[ Bericht 0% gewijzigd door jeoren op 24-10-2005 13:19:37 ]
pi_31707637
vervolg dinsdag 16 augustus II

Een eindje terug waren we ook al langs bouwvakkers gereden. Aan het parkeerterrein was een soort bezoekerscentrum gevestigd; een kantoortje van 2 verdiepingen, waarbij alleen de bovenste voor publiek toegankelijk was. In de ruimte op deze verdieping, die nog geen 50 m2 groot was, stond een opengewerkte maquette van reactor nummer 4 opgesteld, in de staat waarin 'ie momenteel verkeerd. Op een televisiescherm werd een documentaire afgespeeld; de oorzaken en gevolgen van de ramp kwamen aan bod, evenals het plan een nieuwe betonnen constructie over de reactor heen te schuiven. Een poster aan de muur liet zien hoe dit plan in de nabije toekomst gaat worden gerealiseerd. Het definitieve ontwerp laat nog op zich wachten; het is nogal een complex karwei om een constructie van dergelijke omvang met zo min mogelijk mankracht in de directe omgeving van de centrale op zijn plek te kunnen krijgen. De ramen van het gebouw waren voorzien van luxaflex om ieder direct zicht op de centrale te voorkomen. Foto's nemen in de expositieruimte was alleen toegestaan indien niet op de kozijnen gefocust werd. De meeste aandacht trok de stralingsmeter op het dak van het gebouwtje. Boven een van de deurposten hing een display dat de metingen weergaf; in blauw werd een waarde van 1,41 aangegeven. Ter vergelijking: < >

Afgeraden werd te dicht bij de raamkozijnen te komen, omdat de straling daar beduidend hoger was dan enkele meters terug. De tijd begon te dringen; het was inmiddels 14 uur en we hadden ons middageten nog niet op. Net toen we het gebouwtje verlieten, kwam een volgende excursiegroep binnengelopen. Het busje bracht ons terug naar het kantoorgebouw in het dorp Tsjernobyl. Hier werd voor ons een zeer uitgebreide maaltijd bereid; de hele tafel stond vol met bakjes groente, broodjes en salade. En dat wat er niet stond, kon op bestelling worden klaargemaakt. Pannenkoeken met kersen bijvoorbeeld! Ik meende te horen dat de gids zei dat de kersen uit haar eigen tuin kwamen. Een zorgwekkende mededeling, maar het bordje kersen ging helemaal op. De Fransen waren ondertussen buiten wat aan het rondlopen; zij vertrouwden de boel niet en lieten alles wat speciaal voor hen klaargemaakt was, staan. Op de vraag van de gids waarom ze dit niet van tevoren hadden aangegeven, antwoordden ze met 'we wisten niet dat dat nodig was'.

Aan het eind van de maaltijd begon de gids over een fotoboek over Tsjernobyl, dat hier voor 50 hrivna verkrijgbaar was. Het boek zelf was in het Oekraïns, maar er zat ook een Engelse tekstbijlage bij. Ik besloot een exemplaar aan te schaffen. Na een goed uur was het tijd voor het volgende onderdeel van de excursie: een bezoek aan Pripyat, het in 1970 gestichte stadje speciaal voor de werknemers in de kerncentrales van Tsjernobyl. In totaal woonden er bijna 50.000 mensen. 36 uur na de ramp is Pripyat volledig ontruimd; tot dat moment wist vrijwel niemand exact waarom dit gebeurde. De mensen hadden vernomen dat er een klein incident had plaatsgevonden in één van de kerncentrales. Men vertelde de geevacueerden dat ze voor een dag of 3 elders zouden worden ondergebracht, waarna ze weer terug konden keren naar hun huizen. Men nam dus alleen het broodnodige mee. Pripyat staat inmiddels 19 jaar leeg; van het hotel, het zwembad, de flats en de scholen is van de buitenkant weinig anders dan beton en steen zichtbaar; het stucwerk en behang zijn grotendeels afgebladderd.
pi_31893341
Voor wie graag wat recente muziek wilt horen uit Oekraïne, er is een Duits platenlabel genaamd Eastblokmusic die een CD hebben genaamd Ukraina: Songs of the Orange Revolution.
Hier kan je er meer over lezen, het klinkt erg vrolijk en staat wel aardige muziek op.
Je kan het online kopen of bij Fame in Amsterdam (wel 6 euro duurder dan online)

Er staat trouwens ook een Videoclip op de CD van Ruslana van haar nummer Dance with the wolves.
pi_32428807
vervolg dinsdag 16 augustus III


Om het stadje is een hekwerk geplaatst; ter plaatse van de toegangswegen was een soort grenspost ingericht. De grenspost was niet meer in gebruik; we konden de spookstad probleemloos inrijden. Een lange laan leidde ons naar het centrale plein van Pripyat; de begroeiing aan weerszijden was 20 jaar onaangeroerd gebleven; de weg was net breed genoeg om met ons busje de takken niet te raken. Tussen de struikgewassen door vingen we wat glimpen op van de eindeloze rijen flatgebouwen. Midden op het plein kwam ons busje tot stilstand. Waar je ook keek; nergens was een vierkante meter zonder onkruid te bekennen. Tussen traptreden, tussen betonplaten, op het dak van het hotel; zelfs in hotelkamers groeiden struiken.
We stapten uit en gingen het hotel binnen. De stenen traptreden die naar de ingang leidden, waren grotendeels verbrijzeld. Eenmaal binnen was het niet veel anders; het bureau van de receptie bestond alleen nog maar uit een frame van hardboard. De half openstaande liftdeuren zorgden een mysterieus geheel. Via het trappenhuis bereikten we de 1e verdieping. Alle kamers waren in de afgelopen 20 jaar zo goed als leeggehaald. Slechts een enkel meubelstuk of schilderijtje aan de muur was achtergebleven. Eén van de kamers was nog voorzien van een kachel. Vermoedelijk om vocht op te vangen, waren hieronder kranten aangebracht. Ook lag er een ansichtkaart temidden van de rotzooi. We namen een stuk krant en de ansichtkaart als souvenir mee. Toen de gids het zag, raadde ze dit ons af. Niet vanwege de straling die de papieren nog zouden bevatten, maar vooral vanwege het feit dat ze smerig waren. Tóch namen we ze mee terug naar Kiev.

pi_32459212
Ik heb de woorden die op de kaart staat, laten vertalen door een Russische. Zij kwam met de volgende tekst aanzetten:


Dear women,
Happy New 1986 year!
Wishing you sound health, happinness in private life and all the best in your
life.
Valya

....................................
pi_32459334
Ah, het reisverhaal gaat verder
pi_32460104
quote:
Op maandag 21 november 2005 18:59 schreef jeoren het volgende:
Ik heb de woorden die op de kaart staat, laten vertalen door een Russische. Zij kwam met de volgende tekst aanzetten:


Dear women,
Happy New 1986 year!
Wishing you sound health, happinness in private life and all the best in your
life.
Valya

....................................
Waar zie jij die letters? Ik zie niets op de kaart (of ligt dat aan mijn monitor)?
Jeoren, blij dat je verhaal verder gaat. Had je last van een writers block?
pi_32465635
Laat ik dan ook even vermelden dat mijn foto's van Ukraine (en nog een aantal andere (Oost-)Europa reizen) tegenwoordig te vinden zijn op;

www.intourist.nl
pi_32466147
quote:
Op maandag 21 november 2005 19:31 schreef Henk-Wim het volgende:

[..]

Waar zie jij die letters? Ik zie niets op de kaart (of ligt dat aan mijn monitor)?
Jeoren, blij dat je verhaal verder gaat. Had je last van een writers block?
Ik schrijf er elke week wel een stukje bij hoor.. Het verhaal nadert zijn voltooiing, net op tijd om mee te dingen naar een mooie prijs bij een reisverslagenwedstrijd. Kijk ook eens op http://www.fox.nl/a/mcwinnaars.asp?
Misschien willen jullie helpen mijn toppositie te verstevigen teneinde mijn toch al zeer grote kans op het winnen van een van de extra hoofdprijzen te vergroten?

En wat de letters op de ansichtkaart betreft; ik zal je een grotere scan mailen..
pi_32534050
quote:
Op vrijdag 14 oktober 2005 07:01 schreef ultra_ivo het volgende:
Totaan Krakau, waar ik nu zit, was de re is zonder problemen en verdere belevenissen. Wel weinig slaap. Iets na middernacht (Oekraiense tijd) bij de grens aangekomen, iets na half twee (Poolse tijd) definitief weggereden. Een uur geleden kwam ik aan in Krakau. Over anderhalf uur vertrekt mijn trein naar Berlijn, dus nog wat tijd doden in het internetcafe, eten en dan al m'n spullen eens naar het perron sjouwen.
Hoe is het laatste deel van je reis gegaan?
pi_32536838
Het laatste deel? Zonder enig probleem. Rustige reis tot Berlijn. Daar wachtte een van m'n Berlijnse vrienden me op. De avond doorgebracht met wat plaatselijke vrienden. De nachttrein vanuit Berlijn was wel een tegenvaller na de Oekraïense nachttrein. miniscule bedden, weinig plaats en overmatig heet. Ook smalle gangetjes. M'n fiets moest in het fietsencompartiment. Niet dat de DB geleerd heeft van de SNCF en 1 couchette naast het fietsencompartiment zet, nee, meerdere wagons door zeulen met de fietstassen
Tot Keulen kon ik wel redelijk doorslapen. Daarna de gebruikelijke route, lokale trein naar Aken en dan met de fiets verder. Rond het station van Aken ken ik wat stehcafé's die 's ochtends open zijn om te ontbijten. Wel ff wennen aan de westerse prijzen...
  donderdag 24 november 2005 @ 17:56:35 #167
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_32542714
Welkom terug, overigens, Ivo
Confidence through competence
pi_32542884
al een hele tijd overigens
pi_32902179
Zo he dat is een lap text om te lezen op 1 avond, 3 topics Ik ben me aan t oriënteren voor de vakantie van 2006. Een rondreis door de Oekraïne lijkt me erg mooi maar ook wel een uitdaging.

Nu heb ik na het lezen van alle topics en reisverslagen eigenlijk weinig meer te vragen maar een paar dingen zou ik nog graag willen weten:

Wie weet hoe het zit met de beschikbaarheid van ongelode benzine in de Oekraïne? Ik kan 't nergens vinden en de ANWB documentatie gaat maar tot en met Polen / Roemenië. Misschien staat het in de nieuwe Lonely Planet die ik besteld heb maar misschien ook niet.
HenkWim en Roos gingen met een nieuw type Opel las ik (meriva?). Gelode benzine sloopt de katalysator. Of was die Opel van jullie een diesel?

Is er een site waar reizigers met elkaar in contact kunnen komen? Ik heb namelijk niemand die met mij mee wilt. Mijn vrienden zijn meer de types van de Spaanse Costa en de Sneekweek. Ook leuk natuurlijk maar dit is heel iets anders. En in je eentje reizen is ook een beetje sneu.
  woensdag 7 december 2005 @ 23:42:06 #170
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_32906455
Maak je je geen zorgen, euro loodvrij is gewoon te verkrijgen.
Confidence through competence
  donderdag 8 december 2005 @ 20:36:02 #171
53731 Flipper01
Addicted Dolphin
pi_32927282
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 19:30 schreef jeoren het volgende:
De ramen van het gebouw waren voorzien van luxaflex om ieder direct zicht op de centrale te voorkomen. Foto's nemen in de expositieruimte was alleen toegestaan indien niet op de kozijnen gefocust werd.
Leuk verslag!
Erg vreemd dat je geen foto's mocht maken. Bij ons was dit geen enkel probleem, de gids wilde zelfs dat we met de hele groep op de foto gingen voor de centrale zodat we thuis konden vertellen dat het er alweer best veilig is.
Enkele foto's en verslag kan je hier vinden: Oekraïne Deel2
I don't shine if you don't shine
pi_32937365
quote:
Op woensdag 7 december 2005 21:29 schreef SvenThaMan het volgende:
Zo he dat is een lap text om te lezen op 1 avond, 3 topics Ik ben me aan t oriënteren voor de vakantie van 2006. Een rondreis door de Oekraïne lijkt me erg mooi maar ook wel een uitdaging.

Nu heb ik na het lezen van alle topics en reisverslagen eigenlijk weinig meer te vragen maar een paar dingen zou ik nog graag willen weten:

Wie weet hoe het zit met de beschikbaarheid van ongelode benzine in de Oekraïne? Ik kan 't nergens vinden en de ANWB documentatie gaat maar tot en met Polen / Roemenië. Misschien staat het in de nieuwe Lonely Planet die ik besteld heb maar misschien ook niet.
HenkWim en Roos gingen met een nieuw type Opel las ik (meriva?). Gelode benzine sloopt de katalysator. Of was die Opel van jullie een diesel?

Is er een site waar reizigers met elkaar in contact kunnen komen? Ik heb namelijk niemand die met mij mee wilt. Mijn vrienden zijn meer de types van de Spaanse Costa en de Sneekweek. Ook leuk natuurlijk maar dit is heel iets anders. En in je eentje reizen is ook een beetje sneu.
Eerst het belangrijkste: GAAN! Onze reis was onvergetelijk en als je kriebels voelt om Oekraine te gaan bekijken, dan moet je dat zeker gaan doen! En een reispartner is vast wel ergens te vinden, al weet ik niet waar...

Er is overal ongelode benzine te krijgen, echt no problem. En lekker goedkoop, 4 Hrivna per liter = zo'n 50 eurocent Op lange reisdagen reden we de tank tot 3/4e leeg voordat we gingen uitkijken naar een benzinepomp. Verbruik was overigens wel redelijk hoog; veel heuvelachtig gebied, airco aan, ... Maar ach, met die benzineprijzen..
pi_32942419
quote:
Op woensdag 7 december 2005 21:29 schreef SvenThaMan het volgende:
Zo he dat is een lap text om te lezen op 1 avond, 3 topics Ik ben me aan t oriënteren voor de vakantie van 2006. Een rondreis door de Oekraïne lijkt me erg mooi maar ook wel een uitdaging.

Nu heb ik na het lezen van alle topics en reisverslagen eigenlijk weinig meer te vragen maar een paar dingen zou ik nog graag willen weten:

Wie weet hoe het zit met de beschikbaarheid van ongelode benzine in de Oekraïne? Ik kan 't nergens vinden en de ANWB documentatie gaat maar tot en met Polen / Roemenië. Misschien staat het in de nieuwe Lonely Planet die ik besteld heb maar misschien ook niet.
HenkWim en Roos gingen met een nieuw type Opel las ik (meriva?). Gelode benzine sloopt de katalysator. Of was die Opel van jullie een diesel?

Is er een site waar reizigers met elkaar in contact kunnen komen? Ik heb namelijk niemand die met mij mee wilt. Mijn vrienden zijn meer de types van de Spaanse Costa en de Sneekweek. Ook leuk natuurlijk maar dit is heel iets anders. En in je eentje reizen is ook een beetje sneu.
www.wereldwijzer.nl
www.vakantiedate.nl
pi_32942461
quote:
Op donderdag 8 december 2005 20:36 schreef Flipper01 het volgende:

[..]

Leuk verslag!
Erg vreemd dat je geen foto's mocht maken. Bij ons was dit geen enkel probleem, de gids wilde zelfs dat we met de hele groep op de foto gingen voor de centrale zodat we thuis konden vertellen dat het er alweer best veilig is.
Enkele foto's en verslag kan je hier vinden: Oekraïne Deel2
De foto die jij beschrijft was wel de enige richting/positie die toegestaan was volgens onze gids..
Of heb je ook andere richtingen op mogen fotograferen?
  vrijdag 9 december 2005 @ 17:17:00 #175
53731 Flipper01
Addicted Dolphin
pi_32949124
quote:
Op vrijdag 9 december 2005 12:56 schreef jeoren het volgende:
De foto die jij beschrijft was wel de enige richting/positie die toegestaan was volgens onze gids..
Of heb je ook andere richtingen op mogen fotograferen?
We mochten alles fotograferen wat we maar wilden. In Pripyat zijn we ook in het hotel geweest en bij de kermis en daar hebben we ook gewoon foto's gemaakt.
I don't shine if you don't shine
pi_32949383
quote:
Op vrijdag 9 december 2005 17:17 schreef Flipper01 het volgende:

[..]

We mochten alles fotograferen wat we maar wilden. In Pripyat zijn we ook in het hotel geweest en bij de kermis en daar hebben we ook gewoon foto's gemaakt.
Yep, wij ook. Maar inderdaad, we mochten vanuit dat voorlichtingscentrum (bij het model van de centrale) geen fotos maken van de centrale.
  vrijdag 9 december 2005 @ 20:54:12 #177
53731 Flipper01
Addicted Dolphin
pi_32954273
quote:
Op vrijdag 9 december 2005 17:28 schreef Henk-Wim het volgende:
Yep, wij ook. Maar inderdaad, we mochten vanuit dat voorlichtingscentrum (bij het model van de centrale) geen fotos maken van de centrale.
Wij hebben voorlichtin gekregen in Tjernobyl in dezelfde keet als we gegeten hebben.

Hoe staat het trouwens met de visa? Zijn die nu voor onbepaalde tijd niet nodig?
I don't shine if you don't shine
  FOK!fotograaf vrijdag 9 december 2005 @ 21:00:50 #178
73911 ultra_ivo
pi_32954438
Ik heb inmiddels een kleine selectie van m'n OekraÏnefoto's in fot gezet, Showcase Oekraïne
  FOK!fotograaf vrijdag 9 december 2005 @ 21:01:40 #179
73911 ultra_ivo
pi_32954470
quote:
Op vrijdag 9 december 2005 20:54 schreef Flipper01 het volgende:
Hoe staat het trouwens met de visa? Zijn die nu voor onbepaalde tijd niet nodig?
Inderdaad, gewoon aan de grens aanschuiven en je paspoort laten zien.
pi_33595404
Vanavond was iniedergeval het mobiele netwerk van UMC geloof ik grotendeels plat want ik kon niemand met UMC bellen (
pi_33604672
Hier dan het laatste deel van mijn reisverslag; we waren gebleven bij de rondleiding door de verlaten stad Pripyat, op 5 km afstand van de kernreactor in Tsjernobyl.

Overigens: maandag 2 januari 2006 wordt op België 2 een programma uitgezonden over Tsjernobyl. Aanvang 20.45 uur.


Via het dorpsplein bereikten we het ‘gemeentehuis’. Een rechthoekig gebouw van 2-3 verdiepingen. Al het glas was uit de voorgevel verdwenen; tussen de kozijnstijlen door, op de bovenverdieping, groeiden struiken. Aan het dakplafond hing nog slechts de ophanging voor de plafondplaten. Aan de zijkant betraden we een ruimte die dienst deed voor opslag. Het hele vertrek was bezaaid met schilderijen van mensen uit de politiek van die tijd. In het midden van de ruimte stond een stembus. Afbeeldingen van de Olympische Spelen van vroeger jaren waren op opbergkisten geplakt. De schilderijen waren bedoeld voor een optocht op 1 mei; de dag van de arbeid. Ze waren in opmerkelijk goede staat; dit was mede te danken aan het feit dat ze nooit gebruikt zijn.
Op een pleintje achter het 'gemeentehuis' was een kermis opgesteld; botsauto's, schommels en een klein reuzenrad stonden onaangeroerd te wachten op bezoekers; ze zouden nooit komen...
De botsauto's lagen er schots en scheef bij; het dak was grotendeels weggerot, het gaas was naar beneden gekomen en de beplakte omheining was door roest vrijwel onleesbaar. De schommels waren verscholen achter begroeiing en het reuzenrad was een en al roest. Overeind stond het nog wel. Midden op het plein stond een houten bankje; van de rugleuning was nog slechts een plank bevestigd.

Via een laan die tussen twee ongelofelijk dicht begroeide bomenpartijen doorvoerde, reden we verder en kwamen langs het zwembad; door het kozijn was er zicht op de duikplank. De gids bood ons de mogelijkheid op het dak van een 16 verdiepingen hoog flatgebouw te komen. De ingang van de flat was vrijwel volledig groen; niets duidde erop dat zich hier de entree van het trappenhuis bevond. De lift was waarschijnlijk naar beneden gestort; op een van de laagste verdiepingen waren de deuren opengeschoven en kon je het dak van de kooi zien. Op weg naar boven kwamen we meer opzienbarende zaken tegen; halve WC-brillen, opengerukte postbussen en op het dak van de flat een verzameling rondstalen gewichten. Vanaf de flat hadden we uitzicht op het hele stadje Pripyat, de kerncentrale 5 km zuidoostelijker en de reusachtige radar op de grens van Oekraine met Wit-Rusland. Wat ook opviel was een grote betonnen vlakte; de gids vertelde dat dit de fundering was voor de stadsdelen 11 en 12. Deze uitbreiding van Pripyat is echter nooit gerealiseerd. Tussen de dakrand van de flat en de opbouw van het trappenhuis was slechts een smal paadje aanwezig. Bovendien was op het trappenhuis een groot 'communistisch' logo aangebracht. Al met al een gevaarlijke onderneming om op de andere helft van het dak te komen. De omheining van de dakrand zelf bestond overigens uit een 50 cm hoge verroeste stalen buis.

Nadat we de 16 trappen weer waren afgedaald, bezochten we tot slot de Kindergarten. Deze bevond zich tegenover de flat. Voorbij de ingang lag een witte teddybeer. Aan de muur van het trappenhuis hingen foto's van gymmende kinderen in het speellokaal. Een ruimte lag bezaaid met speelgoed; kapotte poppen, gasmaskers, stoepkrijt, blokkendozen, knuffels. Een aangrenzend vertrek was gevuld met bedden. Als de ouders van de kinderen werkten, konden ze hier overnachten. De matrassen waren in de loop der tijd al wegggehaald. Van de vloervan het speellokaal was niet veel meer over; het klimrek was nog wel in tact. Het feit dat er gasmaskers op de vloer lagen, kwam voort uit het feit dat in de Sovjetunie ouders hun kinderen vertelden dat de Amerikanen wel eens voor oproer konden gaan zorgen. Nadat de gids ons vertelde over een in Rusland welbekend konijn uit vertelboeken voor kinderen, verlieten we het pand. Hier eindigde onze tour door Pripyat.
Als laatste restte ons nog het bezoek aan de plaats waar tientallen –zoniet honderden- door straling onbruikbaar geworden voertuigen stonden opgesteld; auto’s vrachtwagens, brandweerauto’s, bussen, tanks en helikopters; alles keurig naast elkaar geparkeerd, van de weg gescheiden door een hoge omheining van een immense hoeveelheid prikkeldraad. Het gros van de helikopters was inmiddels alweer verwijderd; de onderdelen waaruit deze waren gefabriceerd zijn dermate kostbaar dat het rendabel was deze schoon te maken en her te gebruiken.
Aan de overkant van de weg was een uitkijkplatform dat via een trap bereikbaar was. Hierop heeft men een goed uitzicht op de voertuigen.
Onze gids was inmiddels al uitgestapt. De chauffeur bracht ons in sneltreinvaart weer terug in Kiev, naar het reserveringsbureau waar we waren opgestapt. We namen afscheid van de Fransen en ze beloofden ons dat ze zouden laten weten wanneer het tijdschrift met hun artikel uit zou komen. Waar wij ons in alle haast spoedden naar het ondergronds winkelcentrum Metropolitan om daar onze laatste inkopen te doen, stapten de Fransen binnen bij het boekingskantoor om hun beklag te doen over de excursie. Volgens hen was bij lange naar niet voldaan aan het programma. Ze waren vooral verbolgen over het feit dat er in de directe omgeving van de kernreactor geen foto’s mochten worden gemaakt, dat er slechts één lokale bewoonster werd geïnterviewd en niet meer en dat het bezoek aan het ‘autokerkhof’ in eerste instantie niet door zou gaan vanwege tijdgebrek. Wij waren inmiddels al oververzadigd met oplichterij, dus konden ons hier niet bijzonder druk meer om maken.
In Metropolitan kochten we voor ¤15,- een cyrillisch-latijns toetsenbord; niet onhandig bij het corresponderen in Cyrillisch schrift. Per metro arriveerden we bij het restaurant waar we ons avondeten nuttigden en na een laatste bezoek aan het Onafhankelijkheidsplein (waar we de Fransen nogmaals tegenkwamen) keerden we terug naar ons hostel. Hier waren inmiddels nieuwe gasten gearriveerd; een Duitser die hier was vanwege een voetbaltoernooi tussen de nationale teams van Polen, Israël, Oekraïne en nog een land. Hij had toevallig mijn forumtopic op www.virtualtourist.com gelezen over voetbalwedstrijden. Verder was er een Amerikaan in het hostel gearriveerd die in Moskou studeerde en enkele dagen in Kiev op vakantie was.
Na wat verhalen over architectuur met de hosteleigenaar Paul was het tijd om naar bed te gaan.



woe 17 augustus

De volgende dag vetrok om 10.30 uur onze bus naar Nederland. Bij de supermarkt aan het andere uiteinde van de straat haalden we nog een ontbijt en voedselvoorraad voor in de bus. Per metro bereikten we ruim op tijd het busstation in het westelijk deel van Kiev. Daar aangekomen bleek dat er vergeleken met de heenreis twee identieke medereizigers waren; beiden de Nederlandse taal machtig. De rest van de businhoud was ook beduidend Nederlandstaliger dan tijdens de heenreis, hetgeen als zeer positief kon worden ervaren.
Langs de kant van de ‘snel’weg stond jan-en-alleman zijn inboedel aan de man te brengen; waren het deze keer geen tuinkabouters, dan waren het wel gipsen bloempotten of vrachtwagenladingen appels.
Na mensen te hebben opgepikt in Jytomyr, maakten we bij een van de weinige tankstations een stop. Ik besloot tot de aanschaf van een ijsje. Een Nederlandse vrachtwagenchauffeur voor mij kocht hetzelfde kleinood. Hij betaalde hier nog geen 3 hrivna voor. Toen ik aan de beurt was, legde ik een briefje van 5 op de toonbank. De jongen achter de bar brabbelde iets in onverstaanbaar Oekraïns. Ik vatte dit op als ‘heb je het niet kleiner?’. Ik spitte mijn portemonnee nog eens om en terwijl ik dat deed, zag ik de jongen het briefje van vijf van de toonbank pakken. Toen ik enkele seconden later het benodigde muntgeld op de balie legde, vroeg ik in het Engels mijn vijf-hrivna-biljet terug. De jongen deed alsof hij water zag branden en wenkte de volgende klant. Achteraf had ik misschien over de bar moeten klimmen.

Tegen het eind van de middag kwamen we aan in L’viv. Hier reden we hetzelfde binnenplaatsje op als waar we tijdens de heenreis van bus moesten wisselen. Het had deze middag echter meer weg van een douanepost; de poorten die toegang boden tot de binnenplaats werden door lokale agenten dichtgedaan.
Een ieder moest de bus uit; we moesten ons ticket herbevestigen. Dit werd ons in het Oekraïns medegedeeld; het gros van de Nederlanders (waaronder wij) kreeg deze mededeling pas na enkele tientallen minuten door. In een kantoortje werden we één voor één naar binnen geroepen, moesten ons ticket laten zien om vervolgens te worden afgevinkt op een lijst. Ook de uitstaphalte in Nederland werd genoteerd. De deur van het kantoortje werd na binnenkomst van een passagier telkens dichtgedaan; blijkbaar schaamde men zich hier voor de ouderwetse gang van zaken. Tegen middernacht arriveerden we bij de grens met Polen. Ook nu bleek het inschakelen van de airco tijdens de paspoortcontrole in het kantoor een te omvangrijke handeling.



do 18 augustus

Het duurde vervolgens 3,5 uur voor we onze weg in Polen weer konden vervolgen; niet voor ik mijn laatste hrivna’s op had gemaakt aan wat warm voedsel; de laatste keer dat ik dit kon bekomen, was net na de middag geweest. En zo stapelden de ongerieven zich op; de ruiten van de bus waren dermate smerig, dat een helder zicht naar buiten niet te realiseren was. De Amerikaanse films die werden afgespeeld, werden steevast in het Russisch nagesynchroniseerd; rekening houden met de in de bus aanwezige nationaliteiten was er niet bij.

Net toen we ons op gingen maken voor het ellenlange wachten bij de Pools-Duitse grens, werden we getrakteerd op de volgende verrassing. We werden aangehouden door de Poolse politie. Nadat ze de bus betreden hadden, begonnen ze paspoorten te controleren. Iedereen die er westers uitzag, werd eruit gepikt en naar buiten gedirigeerd. Het bagageluik ging open en de koffers van de betreffenden werden uitvoerig gecontroleerd op verboden waar. De regels schreven voor dat je maximaal 1 slof sigaretten per persoon uit mocht voeren. (Bij de laatste mogelijkheid tot inkopen bij een Pools wegrestaurant had ik 2 sloffen ingeslagen en in mijn handbagage gestopt). In mijn hoofdbagage werd niets gevonden. Een ander verhaal werd het voor de 2 Nederlanders die achter ons in de bus zaten; zij hadden samen 8 sloffen in hun koffers zitten; ze vonden er 6 van; dit betekende dat ze er 4 kwijt waren en een fikse boete mochten betalen. Een geluk bij een ongeluk was dat ze nog steeds goedkoper uit waren, in acht nemende de Nederlandse prijs voor een slof sigaretten. Al met al kostte deze onverwachtse grenscontrole de hele bus minimaal een half uur; en dan moesten de echte grensformaliteiten nog beginnen.
Ook nu weer stonden we 2 uur stil. Wat wél een voordeel was, was het feit dat de wegen nu alleen nog maar beter konden worden. Gestaag vervolgden we om 17 uur onze reis. In het westelijke deel van Duitsland kwam het volgende probleem boven water; de bus was niet meer in staat harder dan 80/90 km per uur te rijden. De toch al grote vertraging liep hierdoor alleen nog maar verder op.



vr 19 augustus

Vlak voor de Nederlandse grens vond de buschauffeur het om 1 uur nodig nogmaals een stop in te lassen; bij een onbemand tankstation werden we door rondhangende Duitsers op de hoogte gebracht van de uitslag van de voetbaloefeninterland Nederland-Duitsland; 2-2, waar het 5-1 had moeten worden. Tegen 3 uur eindigde uiteindelijk onze reis, toen de bus in Arnhem tot stilstand kwam. We namen afscheid van onze medepassagiers en stapten in een snelle auto naar huis. Ondanks alle tegenslag konden we terugblikken op een fantastisch avontuur, een waar nog lang over nagepraat zou worden.

maandag 2 januari 2006 wordt op België 2 een programma uitgezonden over Tsjernobyl. Aanvang 20.45 uur


[ Bericht 2% gewijzigd door jeoren op 01-01-2006 23:14:14 ]
pi_33651257
quote:
maandag 2 januari 2006 wordt op België 2 een programma uitgezonden over Tsjernobyl. Aanvang 20.45 uur
Ik heb het gezien, vond het erg interessant. Ik was toen 5 jaar, dus is niet zoveel van bijgebleven, maar kon nu zien hoe men toen reageerde. Bijzonder ook om te zien dat men totaal niet op straling was voorbereid. Terwijl ook West-Europa al vol centrales stond...

Maar goed, genoeg offtopic. HW+Roos zijn van plan komende zomer opnieuw naar Oekraine te gaan, inclusief uitstapje naar Moldavie. Iemand die daar al eens geweest is?
  FOK!fotograaf dinsdag 3 januari 2006 @ 17:13:43 #183
73911 ultra_ivo
pi_33664834
Moldavië is een leuk land om te bezoeken. Vooral de hoofdstad Chisinau beviel me erg goed. Helaas moet je wel weten waar je niet moet komen. Het oostelijk gedeelte van Moldavië, ten oosten van de Dnjestr & de stad Bender staan namelijk niet onder bestuur van Chisinau.
pi_33674734
Transdnistrie is toch ook geen criminele vrijstaat? Naar wat ik tot nog toe heb gelezen is het weliswaar een 'autonome provincie' (zoals Friesland bij ons ) maar niet echt ontoegankelijk. Vanuit Chisianau naar Tiraspol en vanuit Tiraspol naar Odesa zou toch geen probleem moeten zijn. Of wel?

Jij bent waarschijnlijk al in Moldavie geweest. Vertel eens wat, ben erg benieuwd!
pi_33676148
Hallo iedereen. Ik heb een groot deel van deze reeks over de Oekraïne doorgelezen, maar het werd af en toe wat veel. Ik had alleen een vraag. Ik ga in juli met 15 man 16 dagen door Oekraïne reizen. De reis gaat grofweg van Kiev naar het Krim Eiland en weer terug, met natuurlijk stops in Odessa, Tsernobyl, etc... Nu doen we met vier man het programma, waar we van tevoren het vast alles een beetje willen regelen. Het hoeft niet allemaal vast te staan, maar we willen in ieder geval niet te laat zijn voor bepaalde dingen.

Ik moet wat dingen regelen voor de 1e vier dagen Kiev. Het meeste is aardig te vinden, maar het nachtprogramma is wat lastiger. We komen dan namelijk net aan en hebben echt wat te vieren (hoop ik). Ik wil de 1e drie nachten dus het uitgaan in Kiev even goed inspecteren. Maar ja, kom maar eens aan goeie tips. De culture zaken zijn zo geregeld, maar ik zoek dus goeie clubs, vage kroegen, illegalen stokerijen, etc... Mag vaag of duur zijn, maakt niet uit... Tips?
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
  FOK!fotograaf woensdag 4 januari 2006 @ 06:49:29 #186
73911 ultra_ivo
pi_33684414
quote:
Op dinsdag 3 januari 2006 22:22 schreef Henk-Wim het volgende:
Transdnistrie is toch ook geen criminele vrijstaat? Naar wat ik tot nog toe heb gelezen is het weliswaar een 'autonome provincie' (zoals Friesland bij ons ) maar niet echt ontoegankelijk. Vanuit Chisianau naar Tiraspol en vanuit Tiraspol naar Odesa zou toch geen probleem moeten zijn. Of wel?

Jij bent waarschijnlijk al in Moldavie geweest. Vertel eens wat, ben erg benieuwd!
Het lijkt althans anders wel op een criminele vrijstaat. Zeker als je de grens overmoet. De Britse en Duitse ministeries van Buitenlandse Zaken geven zelfs een negatief reisadvies voor Trans-Dniëstrië af.
Dus maar even ter informatie het gedeelte van mijn verslag van mijn reis uit 2003:
quote:
De laatste dag van deze reis is de lastigste. Niet dat er bergen of slechte wegen zijn, nee het rebellengebied is het lastigste. Het oostelijk gedeelte van Moldavië scheidde zich in '92 af. Nog altijd heerst er een gewapende vrede, troepen van het Russische 14e leger spelen een onduidelijke rol in het conflict. Als ik denk dat de grens dichtbij is stop ik bij een cafétje Ik laat me uitleggen waar de grens precies is, zo'n 5km verderop dus. Mijn gedetailleerde kaart verhuisd naar mijn kaartenzak, ergens in mijn achtertas. Onder het venstertje van mijn stuurtas komt een erg globale kaart. Filmrolletjes vervangen, en genoeg cash geld in kleine couperus dollars bij de hand houden.
En inderdaad, 5km verder zie ik plotseling de grens na een bocht. Moldavische controleurs zijn niet te bekennen, Moldavië erkent deze grens niet (niemand trouwens). Voordat ik bij de grens van het rebellengebied kom moet ik eerst langs een checkpoint van het Russische leger. Die zitten hier officiëel om de partijen uit elkaar te houden. De russische soldaten zijn erg praktisch. Ze vragen direct naar sigaretten of dollars. Met 5 dollar kom ik er vanaf.
Dan door naar de grens met het rebellengebied. Ik moet eerst een tijdje wachten, dan naar binnen in het hok. Er zitten diverse mannetjes in het groen. Weer wachten, en zien hoe een plaatselijke vrouw in het Russich afgesnauwd wordt. Zij zit erbij te janken.
Na een tijdje ben ik aan de beurt. Volgens de 'militair' kloppen mijn papieren niet. Ik had me moeten laten registreren in Moldavië. Dat is wel gebeurd, maar niet op de manier zoals hij dat wil. Hij laat een papier zien hoe dat moet. Dit ruikt naar geldklopperij, ik hou me dan ook van de domme. Hij noemt de prijs van het visum voor het rebellengebied. Dat geld laat ik maar alvast uit mijn beurs steken. 'Per ongeluk' valt nog het visitekaartje van de Nederlandse consul op de tafel. Ik zie het zogenaamd niet en laat het een tijdje liggen. Even imponeren kan geen kwaad op zo'n moment.
De 'militair' komt terug op het ontbrekende stempeltje. Nu kunnen we terzake komen. Na wat onderhandelen moet ik zo'n 40 dollar bij hem achterlaten. Dan is de 'fout' gladgestreken. Dit alles duurt een dik half uur.
Een andere 'militair' wil weten wat er in mijn tassen zit. In mijn steenkolen Russisch probeer ik het hem uit te leggen. Dat lukt niet echt goed, dus hij neemt me mee. Met wat laten zien gaat het wel goed. Gelukkig is hij snel tevreden en hoeft hij geen enkel geld. Ik mag door, ik heb 3 uur de tijd om aan de overkant te komen.
3 uur is net genoeg om rond te kijken en wat foto's te nemen.. Ik ben erg voorzichtig. Vlakbij de brug over de Dniestr wil ik een monument fotograferen. Ik vraag eerst maar eens toestemming aan een verkeersagent. De brug zelf biedt een apart gezicht. De oprit is bezaaid met versperringen en Spaanse Ruiters. Na de oprit zie ik twee Russische commando's, kogelvrij vest aan, helm op de kop, grote Kalashnikov op de rug, en een kleine Kalashnikov voor de borst. Ik knik hen vriendelijk goedendag. Zij groeten terug en laten me zonder probleem door, op weg naar Tiraspol, de rebellenhoofdstad. Erg mooi is Tiraspol niet. De enige bezienswaardigheden zijn wat standbeelden het het stadion van Sheriff Tiraspol. Dan maar direkt door, de minuten tikken weg.
Bij de Oekraïense grens aangekomen wordt ik weer opgevangen door diverse militair uitziende personen. Maar ook door een man in typische maffia-kledij; zonnebril en zwart leren jack. Hij vraat me mijn betalingsbewijs voor de wegenbelasting. Ik waag het erop, en trek mijn NTFU toerfietskaart. "Ja, ik heb wegenbelasting voor de fiets betaald in Nederland" zeg ik met al mijn overtuigngskracht. Daar trapt hij niet in, ik moet naar binnen. Zo'n kaartje moet je hebben, en hij laat me een rood/groen vodje zien. Maar ja, zegt hij, je gaat nu toch weg, je kunt ook 20 euro ipv 40 betalen, maar dan krijg je geen kaartje. Ik ken de procedure en stem toe.
Buiten vangt een andere 'militair' me op. Ik moet doorrijden, hij in zijn auto erachteraan. 300m verder weer stoppen. Hij gaat met me het controlehokje in. Diverse andere geldkloppers ben ik zo kwijtgeraakt. Met hem moet ik weer onderhandelen. Bij de binnenkomstcontrole had ik een bepaalde stempel moeten krijgen. Van hem moet ik eigenlijk terug. Het schemert al, hij weet dat ik dat niet zal doen. Dus maar weer onderhandelen over de hoogte van de 'boete'. Veel dollars heb ik niet meer over, het blijft dus beperkt tot 20 dollar.
Het grapje heeft me al veel geld gekost, maar hier had ik mee gerekend. Toch wilde ik het gebied bezoeken, ik heb er veel over gelezen en wil het met eigen ogen zien.
pi_33685734
quote:
Op woensdag 4 januari 2006 06:49 schreef ultra_ivo het volgende:

[..]

Het lijkt althans anders wel op een criminele vrijstaat. Zeker als je de grens overmoet. De Britse en Duitse ministeries van Buitenlandse Zaken geven zelfs een negatief reisadvies voor Trans-Dniëstrië af.
Dus maar even ter informatie het gedeelte van mijn verslag van mijn reis uit 2003:
[..]
Hmm, interessant verslag. Is het ergens volledig te lezen? Mooie OP van het 1e Moldavie-topic? Hoewel daar weinig animo voor zal zijn, maar toch...

Ondanks dat het je veel geld heeft gekost, lijkt mij dat verder geen probleem. Daar kun je je op instellen en is voor ons als Westerlingen niet onoverkomelijk. Als er verder geen belangrijke belemmeringen zijn (meer schietpartijen enzo), lijkt het doorkruisen van TransDnistrie dus mogelijk. Paar dagen Tiraspol, dan naar Odesa...
pi_33690598
quote:
Op dinsdag 3 januari 2006 22:53 schreef Drive-r het volgende:
Het hoeft niet allemaal vast te staan, maar we willen in ieder geval niet te laat zijn voor bepaalde dingen.

Ik wil de 1e drie nachten dus het uitgaan in Kiev even goed inspecteren. Maar ja, kom maar eens aan goeie tips. De culture zaken zijn zo geregeld, maar ik zoek dus goeie clubs, vage kroegen, illegalen stokerijen, etc... Mag vaag of duur zijn, maakt niet uit... Tips?
Mijn volledige reisverslag is zeer recent en uiterst bruikbaar voor jouw vragen.

Ik heb ook 2 avonden vergald aan niet-leuke uitgaansgelegenheden, tot ik in pa-ti-pa kwam. Dit is een discotheekje met elke avond dat ze open zijn een ander thema. Entree was 800 hrivna en een normaal biertje geloof ik 360. Goed toeven hier.

Om naar Tsjernobyl te kunnen, zou ik de eerste beste gelegenheid aangrijpen om bij een kantoor van SAM binnen te lopen.
  woensdag 4 januari 2006 @ 15:19:21 #189
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_33695729
quote:
Op woensdag 4 januari 2006 12:50 schreef jeoren het volgende:

[..]

Mijn volledige reisverslag is zeer recent en uiterst bruikbaar voor jouw vragen.

Ik heb ook 2 avonden vergald aan niet-leuke uitgaansgelegenheden, tot ik in pa-ti-pa kwam. Dit is een discotheekje met elke avond dat ze open zijn een ander thema. Entree was 800 hrivna en een normaal biertje geloof ik 360. Goed toeven hier.

Om naar Tsjernobyl te kunnen, zou ik de eerste beste gelegenheid aangrijpen om bij een kantoor van SAM binnen te lopen.
800 hrv = 130 EUR , ik mag hopen dat je 80 hrv bedoelt, en dan nog is het een flink dure tent.

Biertje zou 60 EUR kosten, zelfs als je 36hrv bedoelt, zou een biertje daar nog 6 EUR kosten,d aar kan ik in een normale bar toch minimaal 12 biertjes van halen
Confidence through competence
pi_33696176
quote:
Op dinsdag 3 januari 2006 22:53 schreef Drive-r het volgende:
blahdieblahdieblah
Ook ik heb destijds vooraf gezocht naar nightlife in Kiev. Alleen 'Opium Beach Club' kwam er een beetje uit, de rest veel vage jazz-cafees e.d. Kiev zal heus wel een goed nachtleven hebben, maar op internet vind je maar weinig. Kortom: klamp ter plaatse een paar jonge mensen aan en vraag waar je moet zijn.
  FOK!fotograaf woensdag 4 januari 2006 @ 16:21:26 #191
73911 ultra_ivo
pi_33698100
quote:
Op woensdag 4 januari 2006 09:42 schreef Henk-Wim het volgende:

[..]

Hmm, interessant verslag. Is het ergens volledig te lezen? Mooie OP van het 1e Moldavie-topic? Hoewel daar weinig animo voor zal zijn, maar toch...
Als het goed is staat het hele verslag nog ergens op fok.
quote:
Ondanks dat het je veel geld heeft gekost, lijkt mij dat verder geen probleem. Daar kun je je op instellen en is voor ons als Westerlingen niet onoverkomelijk. Als er verder geen belangrijke belemmeringen zijn (meer schietpartijen enzo), lijkt het doorkruisen van TransDnistrie dus mogelijk. Paar dagen Tiraspol, dan naar Odesa...
Dat gaat zomaar niet. Een transitvisum voor het rebellengebied is 3 uur geldig. Meer niet. Voor een langer visum heb je een uitnodiging en een OVIR-registratie nodig. Een hoop ellende voor niets. Tiraspol is het niet waard (behalve de vrienden die ik er heb dan).
Ik zou je eerder aanraden ten westen van de Dniestr naar het zuiden te reizen, via Comrat. Dan naar de Donaudelta aan de Oekraïense kant. Dat moet daar heel erg mooi zijn terwijl er bijna nooit toeristen komen.]

Het verslag staat hier: [Verslag Roemenie] Langs zigeuners en rebellen

[ Bericht 3% gewijzigd door ultra_ivo op 04-01-2006 16:33:51 ]
pi_33923964
@Tsjernobyl

4 februari: Oekraïnedag in teken 20 jaar Tsjernobyl
De komende editie van de halfjaarlijkse Oekraïnedag van het Platform Nederland-Oekraïne staat in het teken van de ramp in Tsjernobyl, die in de vroege ochtend van 26 april 1986 plaatsvond, dit jaar precies 20 jaar geleden. Naast aandacht voor het menselijke leed zal de dag vooral proberen om een beeld te geven over wat er precies gebeurd is, wat de mensen hebben meegemaakt, zowel in de buurt van de ramp zelf als in Nederland.

Dagvoorzitter is actrice en Metro-columniste Victoria Koblenko. Zij is als ambassadeur verbonden aan Stichting Spoetnik. In oktober heeft ze deelgenomen aan het bezoek dat Stichting Spoetnik aan Oekraïne bracht en waarbij onder andere de 30-kilometer-zone rond de kernreactor in Tsjernobyl werd bezocht.

Joeri Tatartsjoek werkt sinds 1998 als voorlichter voor de kerncentrale in Tsjernobyl. Hij leidt internationale bezoekers rond in de "gesloten" 30-kilometerzone. Tatartsjoek geeft informatie over de gevolgen van de ramp voor de natuur en de mens.

Emeritus hoogleraar prof. dr. Rob de Meijer van de Rijksuniversiteit Groningen was in 1986 medewerker bij het Groningse Kernfysisch Versneller Instituut. Hij vertelt over de eerste waarnemingen van de wolk uit Oekraïne en de maatregelen die in Nederland getroffen zijn met betrekking tot landbouwproducten. Ook gaat hij in op de gevolgen van de straling voor de bevolking van Oekraïne.

De stichting Tsjerkin ('Tsjernobyl kinderen') uit Deventer vertelt over haar werk in het door de ramp getroffen deel van Wit-Rusland en Nederland.

Het programma zal verder gevuld worden met een optreden van in Nederland wonende musici uit Oekraïne, Rusland en Wit-Rusland, die een kort gevarieerd muzikaal programma brengen, dat geïnspireerd is op de ramp van Tsjernobyl. Traditiegetrouw wordt de Oekraïnedag eens per twee jaar georganiseerd als onderdeel van de Midden en Oost-Europa Beurs die op dezelfde dag plaatsvindt in de Grote of Lebuïnuskerk.

Locatie
Burgerzaal van het stadhuis te Deventer, Grote Kerkhof 4

Voorlopig Programma
12:30 Zaal open en ontvangst
13:00 Opening en welkom
13:10 "Tsjernobyl - nu en in de toekomst" - Joeri Tatartsjoek
14:00 Cultureel intermezzo
14:30 "Wat gebeurde er in en vanuit Nederland in 1986?" - prof. dr. Rob de Meijer
15:00 Pauze met gelegenheid tot beursbezoek
15:40 "Hulpverlening vanuit Nederland", stichting Tsjerkin
16:00 De rampbestrijding ter plaatse
16:30 Sluiting, tot 17:00 gelegenheid tot napraten of beursbezoek

Toegang en deelname aan de Oekraïnedag zijn gratis. Een bezoek aan de door de VVV Deventer georganiseerde Midden- en Oost-Europa Beurs kost ¤ 2.

Nadere informatie
website: http://www.oekraine.org/oekrainedag
e-mail: info@oekraine.org

De Oekraïnedag op 4 februari 2006 wordt georganiseerd door Stichting Platform Samenwerking Nederland-Oekraïne (www.oekraine.org) in samenwerking met Stichting Spoetnik (www.spoetnik.nl) en de Midden- en Oost-Europa Beurs (www.vvvdeventer.nl)
  dinsdag 10 januari 2006 @ 23:58:12 #193
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_33924545
En in een iets vrolijker noot:

De Oekraiense regering is vandaag wederom afgezet, deze keer door het Parlement.

Meer nieuws volgt de komende dagen.
Confidence through competence
pi_34118855
A.s. zondag bij RTL Travel brengen ze een bezoekje aan Odessa en ik geloof 19 Februari aan Kiev
pi_34562547
quote:
Op dinsdag 10 januari 2006 23:38 schreef muumi het volgende:
@Tsjernobyl

4 februari: Oekraïnedag in teken 20 jaar Tsjernobyl
De nieuwe ambassadeur van Oekraïne in Nederland, Oleksander Koeptsjisjin, verricht de opening van de dag.

De meest recente en gedetailleerde programma-informatie staat op de website http://www.oekraine.org/oekrainedag
pi_34782596
Was het nu uiteindelijk wat? Ik kon helaas niet komen
pi_34791732
Ik denk dat er eind april wel wat meer Tsjernobyldagen worden georganiseerd...
pi_34792293
quote:
Op maandag 6 februari 2006 13:06 schreef jeoren het volgende:
Ik denk dat er eind april wel wat meer Tsjernobyldagen worden georganiseerd...
Ja, leuk, zo'n Tsjernobyl-day op Discovery!
pi_34812403
Hoe is de toestand van het wegennet in Oekraine eigenlijk? Zijn er sites met foto's van de wegen? Als ik sommige kaarten mag geloven moeten er nogal wat snelwegen zijn. (De M-wegen). De noordelijke route over Korosten naar Kyjiv schijnt af te raden te worden.
/ ¦ ¦ / ¦ ¦
pi_34815219
De keer dat ik er was (vorig jaar Maart) waren ze best slecht, veel gaten in de weg
pi_34819671
Ik heb vaak heerlijk gereden. Wel steeds geconcentreerd want je wil toch beetje om de bulten heen laveren, maar als je een normale auto hebt is het prima te doen. De snelwegen zijn OK, mits er geen wegwerkzaamheden zijn. Natuurlijk niet zoals hier, maar 100 km/u is vaak goed te doen.

De E373 ken ik niet; de E40 is uitstekend. 500 km = 5 u (inclusief pauzes).
pi_34843585
In het ANWB Handboek staat dat de Oekrainse wegen vaak "sterk golvend" zijn. Wat moet ik me daarbij voorstellen?
En kan je in Oekraine ook makkelijk pinnen eigenlijk? Of moet je dan (als je geen creditcard hebt) veel contanten meenemen? (dat lijkt me ook niet echt veilig).
/ ¦ ¦ / ¦ ¦
  dinsdag 7 februari 2006 @ 21:54:06 #203
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_34843778
Golven betekent op en neer hobbelen in een lage frequentie

In Oekraine vond ik het makkelijker pinnen dan verwacht. Ik pinde gewoon altijd wat meer als ik langs een pinautomaat kwam. Op het platteland is het wat schaarser, maar in grote steden als Kiev is het toch ok geregeld.
Confidence through competence
  FOK!fotograaf dinsdag 7 februari 2006 @ 22:29:26 #204
73911 ultra_ivo
pi_34845128
De kwaliteit van het wegdek in de Oekraïne loopt sterk uiteen. Er zijn een beperkt aantal super autowegen. Met name de nieuwe autoweg van Kiev naar Odesa is van diepzwart superglad asfalt. De meeste M-wegen zijn vergelijkbaar met nederlandse rijkswegen. Gewoon 2-baans weg dus met goed asfalt (foto 1). Daarnaast heb je nog de genummerde binnenwegen. Die zijn in het algemeen prima te doen. Een uitzondering zijn de verbindingsstukken tussen het laatste dorp van de ene oblast (provincie) en het eerste dorp van de andere oblast. Dergelijke verbindingsstukken zijn vaak in een extreme staat van verwaarlozing. (foto 2) Dorpsweggetjes zijn gewoon beroerd.

1)


2)


Op de meeste wegen staan de borden in het cyrillisch. Je moet dit dus wel kunnen lezen. Alleen op de grote autowegen kom je nog wel eens een bord met ons schrift tegen. Wat enorm handig is is dat er overal langs de doorgaande wegen stalletjes staan waar je eten en drinken kunt kopen. Vooral op de kruispunten met andere doorgaande wegen. Ook plaatselijke handwerkslieden bieden er hun waren aan (foto 3).

3)
pi_34871151
Ik ben wel 2x in Polen geweest (bij Wroclaw en Kraków) en alle negatieve berichten ten spijt, dat viel me 100% mee. De A4 is nog erg slecht ten westen van Wroclaw, maar ten oosten ligt er een gloednieuwe snelweg. Welk land is verder ontwikkeld, Polen of Oekraine? Oekraine lijkt me een veel moderner land dan bijvoorbeeld Wit Rusland ofzo.
/ ¦ ¦ / ¦ ¦
  donderdag 9 februari 2006 @ 23:29:26 #206
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_34920855
quote:
Op woensdag 8 februari 2006 17:51 schreef highway101 het volgende:
Ik ben wel 2x in Polen geweest (bij Wroclaw en Kraków) en alle negatieve berichten ten spijt, dat viel me 100% mee. De A4 is nog erg slecht ten westen van Wroclaw, maar ten oosten ligt er een gloednieuwe snelweg. Welk land is verder ontwikkeld, Polen of Oekraine? Oekraine lijkt me een veel moderner land dan bijvoorbeeld Wit Rusland ofzo.
Polen is *veel* verder ontwikkeld dan Oekraine. Wit Rusland is wat mij betreft vergelijkbaar met Oekraine, alhoewel Wit Rusland veel meet banden en contacten heeft met Rusland, omdat president Lukashenko (hij daar, met die snor) nogal dictatoriaal regeert en de voeten van Putin kust. Desalniettemin gaat het zeer goed met Wit-Rusland, economisch gezien, zeer stabiel allemaal. Dit zijn dan ook de redenen waarom er nog geen "revolutie" is uitgebroken in Wit-Rusland, zoals dat gebeurd is in Oekraine en in Georgie: de voedingsbodem voor zo'n revolutie is er gewoon niet.

Maar ik dwaal weer af.
Confidence through competence
pi_35260868
Even een kleine herinnering dat vanavond op RTL Travel Kiev wordt bezocht
pi_35271915
Is ook online te bekijken, dus wie het mist, mist nog niets.

Ik ontving laatst een uitnodiging via het mailadres op mn reisverslagsite:

Amsterdam, 16 februari 2006

L.S.,

Voor het eerst in lange tijd is er onlangs in het Nederlands weer een
boek verschenen over Oekraïne. Sedert het midden van de jaren
negentig leek de aandacht, wellicht door de stagnatie in het land zelf
en de ongewisheid van haar toekomst, enigszins te verslappen. De
vreedzame Oranjerevolutie heeft intussen het land weer in het
middelpunt van de belangstelling gebracht. Niet eerder fungeerde
het ietwat bedaagde songfestival als een scharnierpunt tussen het
oude en het nieuwe, tussen pessimisme en hoop. Natuurlijk, de
situatie in Oekraïne is bij lange na niet uitgekristalliseerd, maar de
banden met het Westen worden – hoe fragiel ook – voorzichtig weer
aangehaald.

Hoe slecht het met de economie het afgelopen decennium ook was
gesteld, en hoe onzeker en soms ernstig de politieke situatie, in
Nederland bleven allerlei groeperingen – o.m. kerken,
hulpverlenersinstanties, reizigers – hun blik op Oekraïne gericht
houden. Kinderen, die met de naweeën van Tsjernobyl werden
geconfronteerd, verbleven bij Nederlandse gastgezinnen om aan te
sterken, terwijl ook de banden tussen Nederlandse en Oekraïense
steden in stand werden gehouden.

De publicatie van Oekraïne, het boek van Karel Onwijn, verschenen
in de nieuw opgezette landenreeks van het KIT, lijkt ons een goed
moment om van gedachten te wisselen met iedereen die het land
een warm hart toedraagt. Daartoe nodigen wij u van harte uit voor
een feestelijke bijeenkomst op 24 februari, waarover u meer
informatie vindt in het attachment.

Om het Oekraïense karakter van het feest te benadrukken, zouden
wij graag – naast de gebruikelijke toespraken – ook muziek uit die
contreien willen laten horen. Mocht u dergelijke muziek maken, en
zich aangesproken voelen, dan bieden wij u een podium voor een
kort maar passend optreden. Wij verzoeken u wel vriendelijk dat
vooraf even aan ons te laten weten.

Als eregast hebben wij uitgenodigd Robert Serry, in 1991 de eerste
Nederlandse ambassadeur in Kiev, en tegenwoordig ambassadeur
in Dublin. Hij is op 24 februari in ieder geval in Nederland, en heeft
ons gemeld dat hij zal proberen aanwezig te zijn.

Met vriendelijke groet,

Wim Bosch
Hanneke Donia Nota

pi_35272641
quote:
Op zondag 19 februari 2006 18:08 schreef DJJoris het volgende:
Even een kleine herinnering dat vanavond op RTL Travel Kiev wordt bezocht
Komt die aflevering pas later op internet? Ik kan nu alleen de aflevering van Odessa vinden...
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
  maandag 20 februari 2006 @ 00:49:15 #210
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_35276031
quote:
Op zondag 19 februari 2006 22:55 schreef Drive-r het volgende:

[..]

Komt die aflevering pas later op internet? Ik kan nu alleen de aflevering van Odessa vinden...
Ik heb hem net gezien.

www.rtl5.nl >> programma's >> rtl travel

Erg leuke beschrijving van Kiev. Doet me denken aan de zomer dat ik er was (was er ook eens in de winter), ben op veel van dezelfde plekken geweest. Hydropark had ik overgeslagen en aan de beelden te zien was dat maar goed ook.

Hij ging naar een restaurant voor buitenlandse toeristen en upperclass Oekrainers, ik zou Puzata Gata of Domashna Kuchniya willen aanraden: voor 2-3 EUR incl halve liter bier je helemaal volvreten aan het lekkerste wat de Oekraiense keuken je te bieden heeft plus nog veel meer.

Eigenlijk is Kiev best leuk.
Confidence through competence
pi_35276376
Heerlijk die aflevering ja, veel plaatsen gezien van Kiev waar ik ook ben geweest. Was echt genieten.
pi_35289247
quote:
Op maandag 20 februari 2006 01:02 schreef DJJoris het volgende:
Heerlijk die aflevering ja, veel plaatsen gezien van Kiev waar ik ook ben geweest. Was echt genieten.
Ik heb hem ook gekeken alleen wat mij nou opviel.. onderaan de pagina staat:
Vaccinatie: JA

Wat is dat nou weer voor een klets?
pi_35289600
Is de officiele aanbeveling volgens mij.
Als het niet wil branden moet je beter stoken.
  FOK!fotograaf maandag 20 februari 2006 @ 18:33:51 #214
73911 ultra_ivo
pi_35296492
en in de risicokaarten staat hetzelfde risiconiveau voor Turkijë. Geven ze daar ook een aanbeveling voor hepatitis-vaccinatie?
pi_35475332
Het Franse magazine VSD (Vendredi Samedi Dimanche) heeft deze maand (februari) een artikel over Tsjernobyl, gemaakt door de journalisten die met mijn reisgenoot en ik de excursie naar Tsjernobyl maakten. Een absolute aanrader derhalve.

Noch zijzelf, nog een andere connectie in Frankrijk geeft tot op heden reactie op mijn verzoek tot het opsturen van dit magazine naar Nederland.

Is dit magazine wellicht ook in de grotere boekhandels te koop misschien? Of in België wellicht?
  zaterdag 25 februari 2006 @ 17:56:14 #216
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_35482405
De nieuwe Nederlandse (en misschien ook internationale) National Geographic heeft een heel groot artikel over Oekraine na de Oranje Revolutie. Prima neutraal geschreven artikel.
Confidence through competence
  donderdag 9 maart 2006 @ 16:49:23 #217
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_35883364
Niet TRV, maar wel groot nieuws voor Oekraine:

http://www.mosnews.com/money/2006/03/09/ukrainejacksonvanik.shtml&cid=1104895095

Eindelijk groot goed nieuws voor de Oekraiense regering: de USA heeft eindelijk een beperkende wet voor handel met Oekraine opgeheven. Het zal nog een tijd duren voordat het effect zichtbaar zal zijn, en Oekraine moet zich echt veel stabieler gaan maken, maar dit is een stap in de goeie richting.

Ik vermoed helaas dat de komende parlementsverkiezingen wel weer roet in het eten gaan gooien: Yushenko's partij en bondgenoten worden een flinke minderheid in het parlement: da's niet lekker regeren.
Confidence through competence
pi_36311080
Uiteindelijk de knoop doorgehakt en in Juli ga ik voor 3 weekjes naar Oekraïne, dit keer wel met het vliegtuig, nog een keer 36 uur heen en 36 uur terug met eurolines overleef ik denk ik niet ;-)
Iniedergeval een bezoekje aan de Crimea en het gebied rond Dnipropetrovsk staat op de planning en mogelijk ook een bezoekje aan Chernobyl mits mijn vriendin dat interessant vindt.
  vrijdag 24 maart 2006 @ 07:37:03 #219
27793 Henk-Wim
06-05-2002
pi_36318603
Roos en ik gaan heel waarschijnlijk ook weer naar Oekraine, maar dan in Augustus. 3 of 4 weekjes, inclusief weekje Moldavie. Nog niet helemaal rond maar dat komt komende weken nog wel.
  FOK!fotograaf vrijdag 24 maart 2006 @ 07:45:45 #220
73911 ultra_ivo
pi_36318644
In mei reis ik via Oekraine terug. Ik kom dan vanuit Zuid-Rusland.
pi_36325783
Ik ga dit jaar niet naar Oekraine
pi_36327622
quote:
Op vrijdag 24 maart 2006 07:45 schreef ultra_ivo het volgende:
In mei reis ik via Oekraine terug. Ik kom dan vanuit Zuid-Rusland.
Jeetje, met de auto? Dat lijkt me best avontuurlijk, maar volgens mij is Zuid-Rusland ook wel een kilometer of 3000 (afhankelijk waar je zit). Best een end karren, en snelwegen schijnen ze niet van gehoord te hebben (zeker niet in Zuid Rusland).
/ ¦ ¦ / ¦ ¦
  vrijdag 24 maart 2006 @ 14:06:40 #223
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_36327652
quote:
Op donderdag 23 maart 2006 22:13 schreef DJJoris het volgende:
Uiteindelijk de knoop doorgehakt en in Juli ga ik voor 3 weekjes naar Oekraïne, dit keer wel met het vliegtuig, nog een keer 36 uur heen en 36 uur terug met eurolines overleef ik denk ik niet ;-)
Iniedergeval een bezoekje aan de Crimea en het gebied rond Dnipropetrovsk staat op de planning en mogelijk ook een bezoekje aan Chernobyl mits mijn vriendin dat interessant vindt.
Leuk dat het zo goed gaat tussen jou en je vriendin. Mijn vriendin werkt alweer een paar maanden in Amsterdam . Misschien ga ik dan deze zomer naar Oekraine, maar dat zien we vanzelf wel. Laat je even horen wanneer er goedkope tickets zijn? De goedkoopste tickets die ik gezien heb zijn KLM tickets (elke dag, vertrek 11 uur vanaf Schiphol) maar dan met 2500 airmiles, waardoor de prijs rond de 210 EUR ligt excl. belastingen.
Confidence through competence
  vrijdag 24 maart 2006 @ 14:13:27 #224
27793 Henk-Wim
06-05-2002
pi_36327914
quote:
Op vrijdag 24 maart 2006 14:05 schreef highway101 het volgende:

[..]

Jeetje, met de auto? Dat lijkt me best avontuurlijk, maar volgens mij is Zuid-Rusland ook wel een kilometer of 3000 (afhankelijk waar je zit). Best een end karren, en snelwegen schijnen ze niet van gehoord te hebben (zeker niet in Zuid Rusland).
Ultra_ivo kennende zal het wel met de fiets zijn
  FOK!fotograaf vrijdag 24 maart 2006 @ 18:56:22 #225
73911 ultra_ivo
pi_36336374
quote:
Op vrijdag 24 maart 2006 14:13 schreef Henk-Wim het volgende:

[..]

Ultra_ivo kennende zal het wel met de fiets zijn

Ik vlieg eerst met GEXX naar Domodedevo. Daarna met de trein een stuk naar het zuiden. Van daar dan op de fiets. Ik zal overigens niet het hele stuk tussen Zuid-Rusland en Wenen fietsen, daarvoor heb ik helaas niet genoeg tijd. Maar de Oekraïense spoorwegen nemen zonder probleem fietsers mee.
pi_36347090
De Oekraïense spoorwegen zijn geloof ik een van de beste van Europa,bijna nooit te laat en altijd vriendelijk verder ook een zeer goede ticketcontrole en goede service.

[ Bericht 16% gewijzigd door DJJoris op 25-03-2006 20:48:31 ]
  maandag 27 maart 2006 @ 12:54:10 #227
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_36401683
quote:
Op zaterdag 25 maart 2006 02:50 schreef DJJoris het volgende:
De Oekraïense spoorwegen zijn geloof ik een van de beste van Europa,bijna nooit te laat en altijd vriendelijk verder ook een zeer goede ticketcontrole en goede service.
Ik vertelde dit net aan mijn vriendin door de telefoon en haar reactie was iets van: "<briessss> <proest proest> <kuch kuch kuch>"

Ik vind het altijd wel gezellig in de trein, maar de toiletten mogen wel wat schoner en de snelheid wat hoger.
Confidence through competence
  FOK!fotograaf maandag 27 maart 2006 @ 12:55:57 #228
73911 ultra_ivo
pi_36401723
Serieus hoor, in West-Europese nachttreinen krijg ik een onderzeeboot gevoel, in Oekraíense, Russische en andere nachttreinen van het voormalige Sovjet-netwerk heb ik tenminste de ruimte. En in de platzkart wagons kun je tenminse zonder reserveringen je fiets meenemen.
pi_36401878
quote:
Op maandag 27 maart 2006 12:54 schreef Stereotomy het volgende:

[..]

Ik vertelde dit net aan mijn vriendin door de telefoon en haar reactie was iets van: "<briessss> <proest proest> <kuch kuch kuch>"

Ik vind het altijd wel gezellig in de trein, maar de toiletten mogen wel wat schoner en de snelheid wat hoger.
Hehe ach 4 treinritjes bevielen mij beter dan de NS
Misschien heb ik gewoon geluk gehad ;-)
pi_37071090
Wie heeft ervaring met op de bonnevooi naar Oekraine? Heb je in de grotere plaasten hostels waar je zo binnen kan lopen en waar ze dan wel plek hebben, of is het raadzaam om van te voren dingen te boeken (houd ik niet van, dan kan ik mijn plannen niet meer wijzigen).

Wat kost een overnachting ongeveer in bijv Kiev of Odessa?
  FOK!fotograaf dinsdag 18 april 2006 @ 20:35:03 #231
73911 ultra_ivo
pi_37074071
Hostels zijn zeldzaam in Oekraïne. Maar vaak kun je nog ergens een hotelkamer regelen voor een prijs die daarmee vergelijkbaar is. VOor de meeste steden noemt de Lonely Planet hotels in de prijsklasse 50-150 Grivna.
pi_37074356
quote:
Op dinsdag 18 april 2006 20:35 schreef ultra_ivo het volgende:
Hostels zijn zeldzaam in Oekraïne. Maar vaak kun je nog ergens een hotelkamer regelen voor een prijs die daarmee vergelijkbaar is. VOor de meeste steden noemt de Lonely Planet hotels in de prijsklasse 50-150 Grivna.
Hotels zijn ook goed. Ik wil alleen wat indicaties en of het een beetje mogelijk is om zomaar wat op de bonnefooi te gaan zonder van te voren alles vast te leggen. Wel jammer dat er geen hostels zijn, dat is altijd een makkelijke manier om mensen te ontmoeten.
  FOK!fotograaf dinsdag 18 april 2006 @ 20:51:12 #233
73911 ultra_ivo
pi_37074717
Afgelopen najaar gewone 's avonds een stad binnengreden, binnen een half uur had ik wel een redelijk geprijsde hotelkamer te pakken. Tussen de 25 en 105 euro, steeds ook met veilig stallen van m'n fiets.
pi_37075173
quote:
Op dinsdag 18 april 2006 20:51 schreef ultra_ivo het volgende:
Afgelopen najaar gewone 's avonds een stad binnengreden, binnen een half uur had ik wel een redelijk geprijsde hotelkamer te pakken. Tussen de 25 en 105 euro, steeds ook met veilig stallen van m'n fiets.
Was je daar om te fietsen, dat je een fiets mee had? Ik ben van plan om veel met de trein te reizen. Kom waarschijnlijk vanuit Moskou. Dus via Oekraine terug eigenlijk. 25 euro vind ik nog te doen voor een overnachting, maar duurder moet het niet zijn hoor. Ik zat in Parijs voor 15 euro Zou je zeggen dat dat in Oekraine ook wel moet kunnen, want Parijs staat nu niet echt bekend als goedkoop.
  FOK!fotograaf dinsdag 18 april 2006 @ 22:31:35 #235
73911 ultra_ivo
pi_37079123
Oef, wat een foutje, ik bedoelde tussen de 25 en 105 Grivna, is toch een stukje minder.
Ik was er om te fietsen, m'n verslag staat in een van de eerdere Oekraïne topics. Met de trein is trouwens prima te doen daar, heb ik ook vaker gedaan. Het spaart je ook veel overnachtingen uit, gewoon nachttreinen nemen.
pi_37080967
Oke dat klinkt al beter voor een student! Ik zal eens kijken naar je verslag. Lijkt me wel een stunt om daar te fietsen ivm gevaarlijk verkeer?
pi_37084224
15 Juli vlieg ik met de KLM voor 335 euro toch maar even mooi naar Borispol Airport in Kyiv
Eigenlijk UAL maar KLM voert de vlucht uit (KLM was 40 euro duurder).
3 weken lang lekker daar, op 6 Augustus helaas weer terug vliegen maar dat mag de pret niet drukken .
Op de planning staat 3 dagen Kyiv, 1 dag Chernobyl, 1 week Krimea en de rest in Dnipropetrovsk , ik kan niet meer wachten, nog maar 87 dagen.
Sorry voor de vele smilies maar ik ben zo blij dat ik morgen de tickets krijg en dus weer terug ga en mijn vriendin is helemaal blij natuurlijk die belt elke dag en zegt dan in het Nederlands hoeveel dagen er nog zijn (met een schattig Vlaams accent)
  woensdag 19 april 2006 @ 02:09:41 #238
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_37085145
Wat leuk voor je Joris

Mijn vriendin is hier nog steeds in Nederland aan het werk, maar in Juli gaat ze terug. Misschien dat ik dan meega voor een korte vakantie in de Krim.
quote:
en mijn vriendin is helemaal blij natuurlijk die belt elke dag en zegt dan in het Nederlands hoeveel dagen er nog zijn (met een schattig Vlaams accent)
Vosem deshat sem dhin

Overigens kan ik eenieder de Pimsleur audio methode aanraden om Russisch te leren. Er is Russian I, II en III, elk 30 lessen van 30 minuten. Elk pakket kost 300 EUR, maar dan heb je ook wat. Of je zoekt wat dubieuzere manieren om eraan te komen uiteraard, kuch . Iedere avond lekker de CD een MP3 opzetten en 30 minuten Russisch spreken en leren. Ik ben nu bij Russisch I, les 25 en ik moet zeggen dat ik al heeeeele simpele conversaties kan doen, tot honderd kan tellen, en volgens de oma van mijn vriendin is mijn uitspraak prima.
Confidence through competence
  FOK!fotograaf woensdag 19 april 2006 @ 06:49:59 #239
73911 ultra_ivo
pi_37086090
quote:
Op dinsdag 18 april 2006 23:11 schreef pietjekanarie het volgende:
Lijkt me wel een stunt om daar te fietsen ivm gevaarlijk verkeer?
Valt allemaal best mee daar. Op een enkele doorgaande weg na is het prima fietsen.
pi_37090096
[quote]Op woensdag 19 april 2006 02:09 schreef Stereotomy het volgende:

Vosem deshat sem dhin

vosemdesjat sem dnjej dan toch Na 87 komt een 2e naamval meervoud.
Kan dat het hier ook niet klopt, telwoorden en de bijbehorende verbuigingen (hoofdtelwoord, rangtelwoord etc) zijn niet mijn sterkste punt.
pi_37090133
quote:
Op woensdag 19 april 2006 06:49 schreef ultra_ivo het volgende:

[..]

Valt allemaal best mee daar. Op een enkele doorgaande weg na is het prima fietsen.
Oke, dat valt me mee dan. Je komt fietsende Nederlanders/Vlamingen ook overal tegen. Ik was vorig jaar in de Himalaya in de middel of nowhere op een extreem slechte stoffige weg. Wat kwam daar voorbij: jahoor, 3 Nederlandes (en een Duitser) op de fiets! Knap hoor, zij liever dan ik
pi_37092942
quote:
Op dinsdag 18 april 2006 20:42 schreef pietjekanarie het volgende:

[..]

Wel jammer dat er geen hostels zijn, dat is altijd een makkelijke manier om mensen te ontmoeten.
Er zijn hostels in Oekraine hoor. Ik heb vorige zomer in 2 van Oekraines hostels overnacht. Uitgebreid verslag op www.jeoren.tk
pi_37185908
Hallo,

Ik ben ook van plan om naar Oekraine te gaan. Ik heb alleen wel wat vragen:
- In Lonely Planet staat dat (met name Kiev) geen goedkope accomodaties heeft. Er stond letterlijk 'even people from London think the city is overpriced' Een hotel is zeker 50-70 euro per nacht en een appartement zou dan een goedkoper alternatief zijn (nog te duur voor backpacker). Hostels zijn er niet. Toch lees ik hierboven hele andere bedragen en dat er wel hostels zijn. Hoe zit dit precies? Kan iemand namen en plaatsen van goedkope accomodaties geven? Ik hoef geen luxe, ben wel iets gewend.

- Kan je gewoon zonder van te voren iets te regelen een overnachtingsplaats vinden? Bijv een hostel of een hotel waar je iets van 10-15 euro per nacht betaald?

- In de Lonely Planet staat dat dit (vanwege moeilijkheid om budgetaccomodaties te regelen) een land is voor echt avonturier. Hoe zit het als je als vrouw alleen gaat? Ik heb wel ervaring in India. Maar daar hoef je je niet druk te maken om het regelen van een slaapplaats. Hoe zijn de mensen naar vrouwen die alleen reizen?

- Wie heeft er ervaring met slapen bij vreemden. Stond in LP dat mensen dat soms aanbieden in bijv de metro. Als alles zo duur is is het wel een alternatief. Maarja ik blijf vrouw alleen.

- Ik spreek overigens wel redelijk Russisch. Kan me daar wel in redden. Hoe zit het in bijv Kiev. Is dat redelijk Russisch talig? Ik weet wel dat Odessa en de Krim Russich talig zijn. Maar ik hoorde van iemand dat men in Kiev tegenwoordig veel meer Oekrains praat en dat men ook geen Russisch wil praten. Nu is Oekrains voor mij aardig te lezen door kennis van Russisch, maar verstaan en praten is toch een heel ander verhaal. En hoe zit het bijv in Lvov? Dat is in het westen dus daar zal men geen russisch meer (willen) spreken?
  zaterdag 22 april 2006 @ 15:23:44 #244
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_37186054
quote:
Op zaterdag 22 april 2006 15:17 schreef miestukker het volgende:
- Wie heeft er ervaring met slapen bij vreemden. Stond in LP dat mensen dat soms aanbieden in bijv de metro. Als alles zo duur is is het wel een alternatief. Maarja ik blijf vrouw alleen.

- Ik spreek overigens wel redelijk Russisch. Kan me daar wel in redden. Hoe zit het in bijv Kiev. Is dat redelijk Russisch talig? Ik weet wel dat Odessa en de Krim Russich talig zijn. Maar ik hoorde van iemand dat men in Kiev tegenwoordig veel meer Oekrains praat en dat men ook geen Russisch wil praten. Nu is Oekrains voor mij aardig te lezen door kennis van Russisch, maar verstaan en praten is toch een heel ander verhaal. En hoe zit het bijv in Lvov? Dat is in het westen dus daar zal men geen russisch meer (willen) spreken?
Ik heb in Kiev nooit een appartement of hotel hoeven te huren, maar ik weet wel dat er vooral in de zomer heel veel oude vrouwkes buiten het treinstation (Vokzal) van Kiev staan die jou een kamer willen aanbieden. Als je er ook maar enigzins lichtelijk toeristisch eruit ziet komen ze al op je af als vliegen op een jampot. Het kan zijn dat deze kamers goedkoper zijn dan hotels.

In Kiev spreekt *iedereen* Russisch. In heel Oekraine trouwens. Hoe westelijker je komt, hoe meer Oekraiens als eerste taal wordt gesproken, en in L'viv spreken ze eigenlijk alleen maar Oekraiens op straat, alhoewel ze prima Russisch verstaan. En omdat je toerist bent zal zelfs de meest doorgewinterde nationalist het je vergeven als je Russisch ipv Oekraiens tegen ze spreekt.

En even offtopic: hoe en waar heb je Russisch geleerd?
Confidence through competence
pi_37186310
quote:
Op zaterdag 22 april 2006 15:23 schreef Stereotomy het volgende:

[..]

Ik heb in Kiev nooit een appartement of hotel hoeven te huren, maar ik weet wel dat er vooral in de zomer heel veel oude vrouwkes buiten het treinstation (Vokzal) van Kiev staan die jou een kamer willen aanbieden. Als je er ook maar enigzins lichtelijk toeristisch eruit ziet komen ze al op je af als vliegen op een jampot. Het kan zijn dat deze kamers goedkoper zijn dan hotels.

In Kiev spreekt *iedereen* Russisch. In heel Oekraine trouwens. Hoe westelijker je komt, hoe meer Oekraiens als eerste taal wordt gesproken, en in L'viv spreken ze eigenlijk alleen maar Oekraiens op straat, alhoewel ze prima Russisch verstaan. En omdat je toerist bent zal zelfs de meest doorgewinterde nationalist het je vergeven als je Russisch ipv Oekraiens tegen ze spreekt.

En even offtopic: hoe en waar heb je Russisch geleerd?
Ik studeer Russisch op de universiteit. Nu betekent dat niet dat ik dat zonder moeite vloeiend alles kan zeggen wat ik wil. Maar er is wel uit te komen met mijn steenkolenrusissch. Kan me in elk geval redden. Als mensen als een gek gaan ratelen (gebeurd vaak, als je in het Russisch begint denken ze gelijk dat je ze in alles kan volgen) gaat het voor mij ook te ver. Spreekt in Kiev iedereen op straat ook Russisch? Ik dacht dat dat tegenwoordig ook allemaal Oekrains was (maar dat ze wel gewoon russisch kunnen).

Maar jij weet verder dus ook niks van prijzen van hotels/hostels. Vind die hoge prijzen in Lonely Planet nogal vreemd.
  FOK!fotograaf zaterdag 22 april 2006 @ 17:42:50 #246
73911 ultra_ivo
pi_37189101
In de praktijk wordt er in West-Oekraïne gewoon aan de buitenlander gevraagd wat ie spreekt als ie geen Oekraïens verstaat, meestal zijn dan de vragen Pools of Russisch?
Een enkele keer spreekt men langzaam Oekraïens terug, da's nog wel te volgen. Zelf antwoordde ik dan in mijn steenkolen Russisch.
Je zou kunnen proberen de hotels die in de LP staan te bellen als je er bent. Ik deed dat niet, reed gewoon naar een hotel toe en vroeg of er plek was. 3x had ik niet direct prijs, hotel niet naar m'n zin (te duur, te toeristisch) en maar 1x vol. Dat was wel in september trouwens, maar ik kwam steeds pas na het donker aanzetten. Van die 3x vond ik 2x zonder probleem een beter alternatief, de andere keer was in een groter dorp, daar zette ik buiten het dorp gewoon m'n tent op.
Oekraïense vrouwen hebben in Rusland de reputatie van nogal van zich af te kunnen bijten. Met het 'gevaar' als vrouw alleen valt het dus nogal mee
pi_37193509
quote:
Op zaterdag 22 april 2006 17:42 schreef ultra_ivo het volgende:
In de praktijk wordt er in West-Oekraïne gewoon aan de buitenlander gevraagd wat ie spreekt als ie geen Oekraïens verstaat, meestal zijn dan de vragen Pools of Russisch?
Een enkele keer spreekt men langzaam Oekraïens terug, da's nog wel te volgen. Zelf antwoordde ik dan in mijn steenkolen Russisch.
Je zou kunnen proberen de hotels die in de LP staan te bellen als je er bent. Ik deed dat niet, reed gewoon naar een hotel toe en vroeg of er plek was. 3x had ik niet direct prijs, hotel niet naar m'n zin (te duur, te toeristisch) en maar 1x vol. Dat was wel in september trouwens, maar ik kwam steeds pas na het donker aanzetten. Van die 3x vond ik 2x zonder probleem een beter alternatief, de andere keer was in een groter dorp, daar zette ik buiten het dorp gewoon m'n tent op.
Oekraïense vrouwen hebben in Rusland de reputatie van nogal van zich af te kunnen bijten. Met het 'gevaar' als vrouw alleen valt het dus nogal mee
Nou het taalprobleem en het vrouw alleen zal wel lukken dan! ! Maar kloppen die lonelyplanet bedragen echt? Ik vind 70 euro voor een hotel echt te duur Ik zou overigens in augustus gaan, dat is misschien wel hoogseizoen (en duurder).
pi_37195919
Even een iets technischer vraagje (ja ik lurk al die oekraine topics nog lekker mee )

Henk-Wim / Roos... jullie schreven in je reisverslag dat jullie met de laptop icm GPS navigeerden door Oekraine. Welke software gebruikten jullie daarvoor?

Ik kan echt geen programma vinden met kaarten van de Oost-Europese landen. Zelfs Polen staat niet op Route66 en Microsoft Autoroute 2006. Toch niet de minste programma's.

Nu is er opzich niets mis met de ouderwetse papieren kaart... maar ik zou het wel handig vinden bij een rondreis... die helaas is uitgesteld naar de zomer van 2007. maargoed. nog meer tijd om deze topics leeg te lurken, de lonely planet nog een keer te lezen enzo...
  FOK!fotograaf zaterdag 22 april 2006 @ 23:40:45 #249
73911 ultra_ivo
pi_37199980
quote:
Op zaterdag 22 april 2006 20:07 schreef miestukker het volgende:

[..]

Nou het taalprobleem en het vrouw alleen zal wel lukken dan! ! Maar kloppen die lonelyplanet bedragen echt? Ik vind 70 euro voor een hotel echt te duur Ik zou overigens in augustus gaan, dat is misschien wel hoogseizoen (en duurder).
Is ook echt te duur. Maar ja, ik heb makkelijk praten, ken nogal wat mensen in Kiev waar ik kan overnachten.

Ik heb overigens net een centraal topic over de grote buur geopend: [Centraal] Rusland
pi_37200250
quote:
Op zaterdag 22 april 2006 21:29 schreef SvenThaMan het volgende:
Henk-Wim / Roos... jullie schreven in je reisverslag dat jullie met de laptop icm GPS navigeerden door Oekraine. Welke software gebruikten jullie daarvoor?

Ik kan echt geen programma vinden met kaarten van de Oost-Europese landen. Zelfs Polen staat niet op Route66 en Microsoft Autoroute 2006. Toch niet de minste programma's.

Nu is er opzich niets mis met de ouderwetse papieren kaart... maar ik zou het wel handig vinden bij een rondreis... die helaas is uitgesteld naar de zomer van 2007. maargoed. nog meer tijd om deze topics leeg te lurken, de lonely planet nog een keer te lezen enzo...
Grappig dat je het niet kan vinden, ook ik heb een flinke tijd gezocht. Uiteindelijk bleek alleen de klassieker AND Route ook Oost-Europa en zelfs Oekraine in z'n pakket te hebben. En dat voor relatief weinig geld (80 euro ofzo). AND weet gewoon niet wat marketing is want ze hebben een waanzinnig uitgebreidt pakket (qua kaarten dan) maar niemand weet ervan.

Qua functionaliteit is het redelijk crap hoor. Het connecten van mijn bluetooth GPS heeft mij weken gekost en niemand van hen daar kon mij ermee helpen. En zelf ben ik ook geen nitwit. Het in/uitzoomen gaat irritant en je moet de hele DVD per se op je harddisc zetten, en ga zo maar door.

Maar goed: het is wel ideaal in de auto En redelijk goed gedetailleerd ook.

@Stereotomy: het zat vandaag bij de post, bedankt, geweldig bedank! Morgen ga ik ermee aan de slag, ben heel erg benieuwd! Thnx!
pi_37205125
quote:
Op zaterdag 22 april 2006 23:40 schreef ultra_ivo het volgende:

[..]

Is ook echt te duur. Maar ja, ik heb makkelijk praten, ken nogal wat mensen in Kiev waar ik kan overnachten.

Ik heb overigens net een centraal topic over de grote buur geopend: [Centraal] Rusland
Mmm beetje jammer. Ik ben student en moet nogal budget. Maar zou graag eens in Oekraine kijken. Die prijzen van hotels kan ik gewoon niet betalen dus helaas ben ik bang. Rusland is natuurlijk ook leuk, maar Oekraine heb ik nog nooit gezien.
pi_37205247
quote:
Op dinsdag 18 april 2006 22:31 schreef ultra_ivo het volgende:
Oef, wat een foutje, ik bedoelde tussen de 25 en 105 Grivna, is toch een stukje minder.
Ik was er om te fietsen, m'n verslag staat in een van de eerdere Oekraïne topics. Met de trein is trouwens prima te doen daar, heb ik ook vaker gedaan. Het spaart je ook veel overnachtingen uit, gewoon nachttreinen nemen.
Tussen 25 en 105 Grivna klinkt overigens wel als een normale prijs. Maar dit is dus niet gebruikelijk?
  zondag 23 april 2006 @ 17:29:16 #253
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_37218652
quote:
@Stereotomy: het zat vandaag bij de post, bedankt, geweldig bedank! Morgen ga ik ermee aan de slag, ben heel erg benieuwd! Thnx!
Ne zha chto, udachi!
quote:
Spreekt in Kiev iedereen op straat ook Russisch? Ik dacht dat dat tegenwoordig ook allemaal Oekrains was (maar dat ze wel gewoon russisch kunnen).
Iedereen spreekt in Oekraine Russisch. Iedereen. 99,9%, misschien een demente oma in het westen niet. Het probleem is dat niet iedereen het *wil* spreken. In de ambassadewijken van Kiev waar nationalisme hoogtij viert, kijken ze mijn vrienden raar aan als ze in het Russisch begint de weg te vragen. Switcht ze vaak naar Oekraiens. Afgelopen weekend met mijn vriendin in Brussel geweest om een gezamelijke vriendin te bezoeken: zij komt uit west-Oekraine en sprak vrolijk in het Oekraiens tegen mijn vriendin. Mijn vriendin gewoon in het Russisch terug antwoorden. Gebeurt wel vaker zo. Maar laat je je niet van de wijs brengen: iedereen spreekt gewoon Russisch, het is gewoon een kwestie van nationale trots bij de mensen in het westen en in Kiev.

Het is voor mij iig geen reden om Oekraiens te gaan leren: Russisch is ook veel praktischer. Veel en veel meer mensen spreken en verstaan het.

Andersom spreken in het Oosten mensen vaak geen Oekraiens. De jeugd wil/hoeft het daar ook niet te leren. Ik kan dus wel achter de stelling staan dat meer mensen Russisch spreken in Oekraine dan Oekraiens.


Confidence through competence
pi_37251336
quote:
Op maandag 22 augustus 2005 16:29 schreef Stereotomy het volgende:

[..]

Nee, meer propaganda. Misschien is het je opgevallen dat het Chernobyl museum veel mooier, groter gevulder, rijker, Engelssprekender en schoner is dan welk ander museum in Kiev dan ook. Dit komt omdat dit museum heel erg gesponsord is door de overheid van de VS en van de EU. Dit vind je ook terug in sommige van de objecten in het museum: zo is een hoekje speciaal gewijd aan kleuters uit een kleuterschool van de VS die een brief aan president Reagan schrijft of hij toch die Sovjets wilde helpen *ook al* waren het communisten. En inderdaad, de Twin Towers om sympathie van de bezoekers van het museum op te wekken - Islamitische terreurdaad vs. nucleair ongeval, valt helaas weinig te vergelijken.
Ahum, niks islamitische terreurdaad. Innocent until proven guilty!
Wat wel vrijwel zeker te bewijzen is, is dat het een zogenaamde 'inside job' was. Zie het boek vol bewijslast "Crossing the Rubicon" van Michael Ruppert. Meer hier: http://www.fromthewilderness.com/

Goed forum, leuke verslagen, fijn dat men hier zo enthousiast over UA is!

[ Bericht 0% gewijzigd door librepensee op 24-04-2006 20:25:41 ]
pi_37251793
quote:
Op zaterdag 27 augustus 2005 23:31 schreef Henk-Wim het volgende:
Ik zou met de auto gaan. Niet de goedkoopste optie, wel imho de fijnste. Eigen tempo, lekker snel en comfortabel en vervoer op locatie. Ik denk dat je net iets meer dan 20 uur moet rijden om Kiev te komen. Oftewel: 2 lange dagen.

Laat je in ieder geval niet 'bang' maken met verhalen over slechte weten e.d. want dat is gewoon niet waar als je naar een grote stad als Kiev gaat.
Dit is alleen waar voor de periode NA de reparaties van vorst- en dooi-schade! Aan het einde van de winter zijn de wegen absoluut dodelijk voor elk voertuig.
pi_37255145
quote:
Op zondag 23 april 2006 09:47 schreef miestukker het volgende:

Mmm beetje jammer. Ik ben student en moet nogal budget. Maar zou graag eens in Oekraine kijken. Die prijzen van hotels kan ik gewoon niet betalen dus helaas ben ik bang. Rusland is natuurlijk ook leuk, maar Oekraine heb ik nog nooit gezien.
@MiesTukker:

Hallo Mies,

Misschien heb je t.a.v. je budget iets aan deze link. http://secure.hospitalityclub.org/hc/hcworld.php?country=201
Wel enige tijd tevoren contact(en) leggen.

Groeten uit Aquitaine
pi_37255610
quote:
Op zondag 23 april 2006 10:01 schreef miestukker het volgende:

[..]

Tussen 25 en 105 Grivna klinkt overigens wel als een normale prijs. Maar dit is dus niet gebruikelijk?
De (voormalige) staatshotels hebben indertijd de opdracht meegekregen in geval van westerlingen 5x de gewoonlijke prijs te berekenen.

70 Grivna wordt dan al gauw 60 Euri. :-( Heel soms lukt het om die lage prijs te bedingen, maar dit meestal alleen als een Oekraiener dit voor je regelt. Mijn vriendin in Cherkasy wist hier niet eens van en dacht dat die hoge prijzen iets van de moderne tijden was. De zgn 'vrije' hotels bieden kamers vanaf zo'n 40 Grivna per nacht. Voor meerdere nachten boeken geeft zoals overal gewoon is meer kans om een dergelijke lage prijs af te kunnen spreken.

[ Bericht 0% gewijzigd door librepensee op 24-04-2006 20:35:44 ]
pi_37259752
quote:
Op maandag 24 april 2006 18:31 schreef librepensee het volgende:

[..]

Dit is alleen waar voor de periode NA de reparaties van vorst- en dooi-schade! Aan het einde van de winter zijn de wegen absoluut dodelijk voor elk voertuig.
Of als er nog sneeuw ligt op de wegen, ik vond de wegen daar echt gewoon een ramp, ook het voetpad trouwens waar in sommige steden gewoon de deksels van de putten ontbreken en je gewoon gaten in de weg hebt van een paar meter diep.
pi_37270039
quote:
Op maandag 24 april 2006 20:12 schreef librepensee het volgende:

[..]

@MiesTukker:

Hallo Mies,

Misschien heb je t.a.v. je budget iets aan deze link. http://secure.hospitalityclub.org/hc/hcworld.php?country=201
Wel enige tijd tevoren contact(en) leggen.


Groeten uit Aquitaine
Dankjewel! Heb me gelijk even aangemeld om wat rond te kijken. Ziet eruit als een leuk initiatief. Ziet er ook wel wat betrouwbaarder uit, omdat je ook kan kijken wat andere reizigers van de slaapplaats vonden. Zou anders niet zo snel alleen naar een vreemde gaan.

[ Bericht 9% gewijzigd door miestukker op 25-04-2006 09:04:03 ]
  vrijdag 12 mei 2006 @ 12:02:02 #260
53731 Flipper01
Addicted Dolphin
pi_37756987
Ik kreeg een verzoek van Allen, hij wil graag een bezoek brengen aan Prypiat maar wil hiervoor meer informatie. Omdat Fok tegenwoordig heel streng is met registraties kon hij zich niet aanmelden, dus zou iemand die hier ook is geweest (Henk Wim?) of er meer over weet hem kunnen mailen?
Zijn adres is: yourran en dan zo'n apestaartje gmail.com
I don't shine if you don't shine
pi_37758591
je kunt volstaan met het toemailen van het volgende: www.sam.ua
  maandag 15 mei 2006 @ 21:15:04 #262
27793 Henk-Wim
06-05-2002
pi_37857075
Sjongejonge, wat ben ik excited
Vorig jaar navigeerden we tot de grens DE-PL met TomTom, daarna met laptop en AND Route. Ging OK, behalve dat de GPS-positie niet automatisch op de laptop werd weergegeven, we moesten dus zelf de juiste GPS-coordinaten op de kaart zoeken. Nou ja, ging prima... steeds laptop op schoot is wel irri maar goed.

Zojuist echter een TomTom-kaart gedownload met daarin Wit-Rusland, Oekraine, Moldavie en alle andere Oost-Europese landen. Schijnt een pre-release te zijn, gemaakt door een leverancier van kaartdata. De kwaliteit van de aangeleverde data vond TomTom niet voldoende, waarna men een contract met AND is aangegaan voor de levering van kaartdata. Ik weet dus niet of de coordinaten van de kaart die ik nu heb kloppen maar ach, dat lijkt me wel. In ieder geval is de dekking heel summier maar ruim voldoende voor het gewone werk. Alle hoofdwegen en B-wegen staan erop, en zelfs allerlei tussenweggetjes. Supergaaf!

Nu kan ik dus met m'n TomTom vanaf de A1 naar Lviv, Kiev, Chisinau, TIraspol, Yalta, Pervomajsk en weer naar Lviv navigeren

Om de gedetailleerdheid aan te geven: de weg van Chernobyl naar Prypjat staat erop, inclusief vermelding van Leliv en Kopachi langs die weg. En in Prypjat zijn zo'n 20 wegen getekend, 2 stations, spoorlijn...

[ Bericht 2% gewijzigd door DutchTrain op 15-05-2006 21:28:03 (aanwijzing naar illegale praktijken weggehaald) ]
pi_37860687
Klinkt bruut. Kun je me geen printscreen van de plattegrond van Prypiat sturen?

Hier nog twee niet te missen sites als het over Pripyat gaat:
http://www.opuszczone.com/
http://www.1986-2006.com
  maandag 15 mei 2006 @ 22:54:07 #264
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_37861907
quote:
Nu kan ik dus met m'n TomTom vanaf de A1 naar Lviv, Kiev, Chisinau, TIraspol, Yalta, Pervomajsk en weer naar Lviv navigeren


* Stereotomy eDonkey aanslingert
Confidence through competence
  dinsdag 16 mei 2006 @ 07:41:56 #265
27793 Henk-Wim
06-05-2002
pi_37868487
Het schijnt soms wel problematisch te zijn om het te laten werken. Bij mij ging het in 1 x goed (TT 5.100 (5160)) maar hij schijnt bij sommige versies om een activatie-code te vragen. Hoe dan ook: zodra het werkt is het ge-wel-dig! En 'slechts' 170 mb voor de belangrijkste wegen van heel Oost-Europa!

@Jeoren
Ik zal dan meerdere screenshots moeten maken en die aan elkaar gaan stitchen. Ik heb zelf geen screenshot-proggie voor op mn PDA maar zal er thuis naar op zoek gaan. Verwacht er overigens niet teveel van: de straatnamen zijn niet vermeld. De 2 stations heten Semihedi (oostelijk) en Janov (westelijk).
  dinsdag 16 mei 2006 @ 11:53:13 #266
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_37873673
Ik heb hem al werkend. Kwestie van copy/paste.

De straatnamen zijn inderdaad niet vermeld. En je kunt niet kiezen uit straten, maar meer uit wat mij POIs lijken en stations e.d. Veel grote straten worden als "unnamed road" aangeduid. Zie het als een "Major Roads of Eastern Europe" editie.
Confidence through competence
pi_37875539
quote:
Op dinsdag 16 mei 2006 07:41 schreef Henk-Wim het volgende:
Het schijnt soms wel problematisch te zijn om het te laten werken. Bij mij ging het in 1 x goed (TT 5.100 (5160)) maar hij schijnt bij sommige versies om een activatie-code te vragen. Hoe dan ook: zodra het werkt is het ge-wel-dig! En 'slechts' 170 mb voor de belangrijkste wegen van heel Oost-Europa!

@Jeoren
Ik zal dan meerdere screenshots moeten maken en die aan elkaar gaan stitchen. Ik heb zelf geen screenshot-proggie voor op mn PDA maar zal er thuis naar op zoek gaan. Verwacht er overigens niet teveel van: de straatnamen zijn niet vermeld. De 2 stations heten Semihedi (oostelijk) en Janov (westelijk).
Laat dan maar zitten; dan is de plattegrond op eerder genoemde site denk ik beter.
  dinsdag 16 mei 2006 @ 13:12:03 #268
27793 Henk-Wim
06-05-2002
pi_37876028
Ja, er zijn betere plattegronden van Prypjat te vinden dan deze. Even voor de duidelijkheid: veel straatnamen zijn WEL bekend in Tomtom (alleen dus niet in Prypjat).
  dinsdag 16 mei 2006 @ 13:44:57 #269
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_37877058
quote:
Op dinsdag 16 mei 2006 13:12 schreef Henk-Wim het volgende:
Ja, er zijn betere plattegronden van Prypjat te vinden dan deze. Even voor de duidelijkheid: veel straatnamen zijn WEL bekend in Tomtom (alleen dus niet in Prypjat).
Nou, daar ben ik het niet mee eensch.

Ik ben nog eens rond gaan prikken in Tomtom en alleen in Kiev vind ik een re-de-lijk-e bezetting van de straatnamen, maar zelfs daar vind je geen Kreshatik of Maidan Nezalezhnosti of Kontraktova Ploscha. Maar dus wel enkele grote boulevards en belangrijke doorgangswegen Dat vind ik geen goeie bezetting, maar da's gewoon het niveau Major Roads (of Europe).

Ga je naar L'Viv, Donetsk, of Dnepropetrovsk, dan zul je daar ook echt niet op straatnaamniveau kunnen navigeren.

Overigens, het is ook wel logisch. Benelux is 60 MB. Eastern Europe is 180 MB, dus 3x zo groot. Maar de oppervlakte is wel 100x groter dan Benelux, als het niet meer is! Dus dan is het ook gewoon logisch dat het veel en veel minder gedetailleerd is dan Benelux.

[ Bericht 15% gewijzigd door Stereotomy op 16-05-2006 14:01:48 ]
Confidence through competence
  zondag 4 juni 2006 @ 15:01:53 #270
53731 Flipper01
Addicted Dolphin
pi_38529481
Hee Oekraine reizigers! Nadat ik vorig jaar mei mee ben geweest met een georganiseerde excursie naar Kiev wil ik deze zomer samen met m'n vriendin weer een bezoek brengen aan de Oekraine. Het plan is om met de trein naar Kiev te reizen daar een week te verblijven en nog een tripje naar Odessa te maken.
Het probleem is dat we beiden geen Russisch spreken, hebben jullie dit als een groot probleem ervaren?
Daarnaast vroeg ik me af in welke hotels jullie hebben overnacht en wat dat gekost heeft, voor buitenlanders schijnen ze namelijk enorm hoge tarieven te vragen. We zijn beiden namelijk nog student en hebben slechts een beperkt budget..
I don't shine if you don't shine
pi_38536595
Ik denk dat het niet Russisch of Oekraïns spreken best een probleem kan zijn, niet alleen kunnen de prijzen dan hoger zijn maar niet iedereen daar spreekt er Engels of Duits, ik ben zelf dit jaar begonnen met een cursus Russisch omdat ik over 41 dagen weer naar Oekraïne ga.
Qua overnachtingen kan je het beste even van te voren op het internet zoeken naar hostels denk ik omdat Kiev en Odessa best duur zijn.
En idd, voor buitenlanders is het duurder als ze geen Russisch spreken, een taxi ritje wordt zo ipv 15Hryvnia snel 45Hryvnia
Wel leuk dat het je vorig jaar zo bevallen is dat je er nog een keer naar toe gaat
pi_38854907
quote:
Op zondag 4 juni 2006 19:08 schreef DJJoris het volgende:
Ik denk dat het niet Russisch of Oekraïns spreken best een probleem kan zijn, niet alleen kunnen de prijzen dan hoger zijn maar niet iedereen daar spreekt er Engels of Duits, ik ben zelf dit jaar begonnen met een cursus Russisch omdat ik over 41 dagen weer naar Oekraïne ga.
knip
Wat doe je precies voor een cursus en hoe bevalt dat? Hoe vorder je in het daadwerkelijk spreken, lezen en schrijven?

Ik heb zelf een cursus gedownload (the rosetta stone). Ook al onthoud ik de woorden heel aardig...op de een of andere manier word ik het snel zat. Ik zou me nu nog niet echt kunnen redden tegenover een russisch spreken iemand.
  FOK!fotograaf woensdag 14 juni 2006 @ 18:17:28 #273
73911 ultra_ivo
pi_38856245
Echt leren doe je een taal pas als je 'm vaak moet spreken
pi_38866139
quote:
Op woensdag 14 juni 2006 18:17 schreef ultra_ivo het volgende:
Echt leren doe je een taal pas als je 'm vaak moet spreken
Dat is zeker waar. Maar goed wat voorbereidend werk is natuurlijk nooit verkeerd he.

Mijn vraag geldt trouwens ook voor de andere russisch sprekende mensen hier....
pi_38872469
Ik doe de cursus via de NHA en mijn vriendin helpt mij flink daarbij. Ik denk dat dat ook flink helpt
  donderdag 15 juni 2006 @ 01:40:42 #276
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_38872543
http://www.nha.nl/index.a(...)cursusinfo_lvrus.asp

Jemig Joris, heb je echt 150 EUR voor die casettedingetjes betaald?

Ik doe de Pimsleur cursus Russian I, II en III. Ik ben nu bij Russian II, les 20, dus over de helft. Ik vind het een goede cursus. Volledig gericht op conversatie en uitspraak, en 'organic learning' (zoals kinderen dat doen). Grammatica wordt tot het minimum beperkt, de verschillende naamvallen en uitgangen hoor je 'automatisch' goed te doen doordat je het vaak zelf gebruikt. Dus op dezelfde manier zoals kleine kinderen een taal leren.

Na Pimsleur III ga ik over op "Russian for Everybody", een schriftelijke cursus die ook op universiteiten aan gevorderde beginners wordt gegeven.
Confidence through competence
  donderdag 15 juni 2006 @ 02:06:19 #277
124197 -Wolf-
Got milk?
pi_38872940
quote:
Op woensdag 14 juni 2006 18:17 schreef ultra_ivo het volgende:
Echt leren doe je een taal pas als je 'm vaak moet spreken
Idd. Ik vergeet veel van m'n Russisch omdat ik het met bijna niemand spreek. M'n Tsjechische kennis daarentegen gebruik en vul ik bijna dagelijks aan. Ik leer ook veel slang, hedendaagse uitdrukkingen van mensen die ik spreek. Dat leer je echt niet uit een boekje.
  donderdag 15 juni 2006 @ 02:07:45 #278
124197 -Wolf-
Got milk?
pi_38872951
Oekraiens leren is trouwens leuk voor jezelf maar niet echt een taal waar je heel veel mee bereikt. Focus dan op het Russisch.
pi_38873363
quote:
Op donderdag 15 juni 2006 02:07 schreef -Wolf- het volgende:
Oekraiens leren is trouwens leuk voor jezelf maar niet echt een taal waar je heel veel mee bereikt. Focus dan op het Russisch.
En daarom spreekt meer dan 75% van de Oekraïners die taal en minder Russisch?
Vergeet niet dat ze trots zijn op hun taal en als je ze in hun taal toespreekt je meer zowiezo vaak meer gedaan krijgt indien je in het juiste gebied bent natuurlijk, ze waarderen het echt als je de taal spreekt.

[ Bericht 9% gewijzigd door DJJoris op 15-06-2006 03:20:06 ]
pi_38873385
quote:
Op donderdag 15 juni 2006 01:40 schreef Stereotomy het volgende:
http://www.nha.nl/index.a(...)cursusinfo_lvrus.asp

Jemig Joris, heb je echt 150 EUR voor die casettedingetjes betaald?

Ik doe de Pimsleur cursus Russian I, II en III. Ik ben nu bij Russian II, les 20, dus over de helft. Ik vind het een goede cursus. Volledig gericht op conversatie en uitspraak, en 'organic learning' (zoals kinderen dat doen). Grammatica wordt tot het minimum beperkt, de verschillende naamvallen en uitgangen hoor je 'automatisch' goed te doen doordat je het vaak zelf gebruikt. Dus op dezelfde manier zoals kleine kinderen een taal leren.

Na Pimsleur III ga ik over op "Russian for Everybody", een schriftelijke cursus die ook op universiteiten aan gevorderde beginners wordt gegeven.
Nee, ik heb 100 euro betaald en krijg daarnaast elke dag van mijn vriendin begeleiding in het Russisch en Oekraïens, verder staat de cursus op CD en is het best wel een flink pakket hoor. Verder vind ik niet dat je de taal van Oekraïne moet onderschatten, is toch wel flink anders dan Russisch, okay, ze verstaan elkaar wel maar ik denk dat het een beetje is als Spaans en Portugees.
  donderdag 15 juni 2006 @ 09:31:12 #281
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_38874827
quote:
Op donderdag 15 juni 2006 03:13 schreef DJJoris het volgende:

[..]

En daarom spreekt meer dan 75% van de Oekraïners die taal en minder Russisch?
Vergeet niet dat ze trots zijn op hun taal en als je ze in hun taal toespreekt je meer zowiezo vaak meer gedaan krijgt indien je in het juiste gebied bent natuurlijk, ze waarderen het echt als je de taal spreekt.
Hoho, wacht. Da's een generalisatie, en bovendien gedeeltelijk onzin. Voor mensen in het dichtbevolkte zuiden en oosten is Oekraiens namelijk NIET "hun taal", en zijn ze er dus ook niet trots op. Ik ben het dus met Wolf eens.

Russisch is veel en veel praktischer om te leren. Waarom? Omdat 99% van de Oekrainse bevolking Russisch verstaat en ook vloeiend kan spreken, en in een zeer groot gedeelte van het dichtbevolkte Oosten en Zuiden (incl. Krim) het niet vanzelfsprekend is dat men Oekraiens kent. De oma van mijn vriendin - uit Donetsk - kent geen Oekraiens.
quote:
In the 2001 census, 67.5% of the country population named Ukrainian as their native language (a 2.8% increase from 1989), while 29.6% named Russian (a 3.2% decrease). It should be noted, though, that for many Ukrainians (of various ethnic descent), the term native language may not necessarily associate with the language they use more frequently. The overwhelming majority of ethnic Ukrainians consider the Ukrainian language native, including those who often speak Russian and Surzhyk (a blend of Russian vocabulary with Ukrainian grammar and pronunciation). For example, according to the official 2001 census data [3] approximately 75% of Kiev's population responded "Ukrainian" to the native language (ridna mova) census question, and roughly 25% responded "Russian". On the other hand, when the question "What language do you use in everyday life?" was asked in the sociological survey, the Kievans' answers were distributed as follows [4]: "mostly Russian": 52%, "both Russian and Ukrainian in equal measure": 32%, "mostly Ukrainian": 14%, "exclusively Ukrainian": 4.3%.
quote:
The Ukrainian language is currently emerging from a long period of decline. Although there are almost fifty million ethnic Ukrainians worldwide, including 37.5 million in Ukraine (77.8% of the total population), only in western Ukraine is the Ukrainian language prevalent. In Kiev, both languages are spoken, a notable shift from the recent past when the city was primarily Russian speaking. The shift is caused, largely, by an influx of the rural population and migrants from the western regions of Ukraine but also by some Kievans' turning to use the language they speak at home more widely in everyday matters. In northern and central Ukraine, Russian is the language of the urban population, while in rural areas Ukrainian is much more common. In the south and the east of Ukraine, Russian is prevalent even in rural areas, and in Crimea, Ukrainian is almost absent.
Daarbij rekening houdend dat het Russisch-sprekende Oosten en Zuiden veel en veel dichtbevolkter is dan het westen. Staat er ook: Russisch is meer de taal van de steden, Oekraiens meer de taal van het platteland, voornamelijk in het westen.

http://www.answers.com/topic/ukrainian-language

Daarnaast heb je Rusland en alle ex-USSR landen, van Azerbaijan tot Turkmenistan, waarin ook 99% van de bevolking Russisch verstaat. Ergo, Russisch leren is efficienter, omdat je overal ermee uit de voeten kan.

[ Bericht 1% gewijzigd door Stereotomy op 15-06-2006 10:22:48 ]
Confidence through competence
pi_38876045
quote:
Op donderdag 15 juni 2006 09:31 schreef Stereotomy het volgende:

[..]

Hoho, wacht. Da's een generalisatie, en bovendien gedeeltelijk onzin. Ik ben het dus met Wolf eens.

Russisch is veel en veel praktischer om te leren. Waarom? Omdat 99% van de Oekrainse bevolking Russisch verstaat en ook vloeiend kan spreken, en in een zeer groot gedeelte van het dichtbevolkte Oosten en Zuiden (incl. Krim) het niet vanzelfsprekend is dat men Oekraiens kent. De oma van mijn vriendin - uit Donetsk - kent geen Oekraiens.
[..]


[..]

Daarbij rekening houdend dat het Russisch-sprekende Oosten en Zuiden veel en veel dichtbevolkter is dan het westen. Staat er ook: Russisch is meer de taal van de steden, Oekraiens meer de taal van het platteland, voornamelijk in het westen.

http://www.answers.com/topic/ukrainian-language

Daarnaast heb je Rusland en alle ex-USSR landen, van Azerbaijan tot Turkmenistan, waarin ook 99% van de bevolking Russisch verstaat. Ergo, Russisch leren is efficienter, omdat je overal ermee uit de voeten kan.
Ik hoorde van mijn vriendin dat het juist flink wordt gesproken en dat steeds meer gebieden het aan het spreken zijn. Zelfs in fabriekssteden als Dnepropetrovsk die voorheen zwaar Russisch was is meer en meer Oekraïens aan het worden qua taal.
Uiteraard is wereldwijd gezien Russisch een stuk handiger om te leren maar als je regelmatig naar Oekraïne gaat is het misschien handiger (en extra leuk) om Oekraïens te gaan leren, dat bedoelde ik er zeg maar mee maar nogmaals, ze verstaan het vaak allebei wel omdat de verschillen niet zo heel erg groot zijn.
pi_38877409
Pimsleur... ook maar even downloaden dan. Wel jammer dat al die cursussen vanuit het Engels naar Russisch gaan.
quote:
Op donderdag 15 juni 2006 03:19 schreef DJJoris het volgende:

[..]

Nee, ik heb 100 euro betaald en krijg daarnaast elke dag van mijn vriendin begeleiding in het Russisch en Oekraïens, verder staat de cursus op CD en is het best wel een flink pakket hoor. Verder vind ik niet dat je de taal van Oekraïne moet onderschatten, is toch wel flink anders dan Russisch, okay, ze verstaan elkaar wel maar ik denk dat het een beetje is als Spaans en Portugees.
Dus je kunt beter eerst Russisch leren en als je dat een beetje onder de knie hebt gaan uitbereiden met Oekraïens lijkt me... (?)
  donderdag 15 juni 2006 @ 11:17:43 #284
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_38877577
quote:
Pimsleur... ook maar even downloaden dan.
Foei, da's 300 USD per deel hoor
Confidence through competence
pi_38880789
quote:
Op donderdag 15 juni 2006 11:12 schreef SvenThaMan het volgende:
Pimsleur... ook maar even downloaden dan. Wel jammer dat al die cursussen vanuit het Engels naar Russisch gaan.
[..]

Dus je kunt beter eerst Russisch leren en als je dat een beetje onder de knie hebt gaan uitbereiden met Oekraïens lijkt me... (?)
Daar heb je wel gelijk in ja, klein stapje daarna nog maar denk ik zo.
Een ding staat voor mij nu al vast, mijn vriendin spreekt beter Nederlands dan ik Russisch
pi_38903744
quote:
Op donderdag 15 juni 2006 13:05 schreef DJJoris het volgende:

[..]

Daar heb je wel gelijk in ja, klein stapje daarna nog maar denk ik zo.
Een ding staat voor mij nu al vast, mijn vriendin spreekt beter Nederlands dan ik Russisch
Haha! Nederlands is volgens mij ook een lastige taal voor buitenlanders. Lees onder andere het gedicht op deze pagina maar eens.

Maar jij hebt dus een Russische (sprekende) vriendin. Ik zie hier wel meer mensen in dit topic die allerlei mensen kennen 'daar', maar is dat door het reizen gekomen of in Nederland ontmoeten. Ik zat namelijk eens te zoeken of er niet wat chatboxen waren om wat contacten te leggen maar ik vind niks zonder op 'bride.ru-achtige' sites te komen.

Beetje offtopic: er was 9 juni trouwens een film op RTL7 die ging over iemand die via zo'n louche website een vrouw uit Rusland had besteld. Birthday Girl, vrouw zou engels gestudeerd hebben etc. Bij aankomst spreekt ze geen woord engels natuurlijk. Ze was wel knap trouwens, ik dacht de halve film, dat is toch wel een lekkere Russin, blijkt het Nicole Kidman te zijn Best een leuke film, met nog een leuke plottwist.
quote:
Op donderdag 15 juni 2006 11:17 schreef Stereotomy het volgende:

[..]

Foei, da's 300 USD per deel hoor
quote:
Op maandag 15 mei 2006 22:54 schreef Stereotomy het volgende:

[..]



* Stereotomy eDonkey aanslingert
pi_38906994
Birthday Girl is trouwens een erg leuke film ja .
Maar bride.ru is gewoon niet slim, het beste is om gewoon daar naar toe te gaan. Ik ontmoette Julia toevallig via ICQ, zij voegde mij toe. ICQ wordt trouwens daar evenals Yahoo Messenger meer gebruikt geloof ik dan MSN.
  vrijdag 16 juni 2006 @ 13:59:07 #288
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_38917397
Lijkt me een leuke film, Birthday Girl. Maar als ik er op probeer te zoeken, krijg ik alleen maar pr0n movies terug
Confidence through competence
  dinsdag 20 juni 2006 @ 10:50:06 #289
53731 Flipper01
Addicted Dolphin
pi_39028639
Hoe staat het trouwens met de visum plicht in Oekraine, op de site van buitenlandse zaken en de NL ambasade in UA kan ik niks vinden.. Kan je gewoon met je paspoort afreizen naar de Oekraine en tot wanneer kan dit nog?
I don't shine if you don't shine
  dinsdag 20 juni 2006 @ 11:21:15 #290
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_39029442
Voor zover ik weet is er nog steeds helemaal niks verplicht. In het vliegtuig moet je wel even een immigratieformuliertje invullen met bijv. verblijfadres. Doe dit dan ook (of met een willekeurig adres), want als je dat niet doet wordt je bij de douane weer achterin de rij gezet omdat je het dan toch moet invullen.

Overigens, de laatste keer dat ik er was stond er een rij van een paar honderd mensen voor het "rode poortje" (iets aan te geven), terwijl het groene poortje (niks aan te geven) helemaal vrij was. Dus ik al die mensen inhalen en naar het groene poortje lopen, komen er opeens twee oudere douanedames naar me toe, schreeuwend in het Russisch. Ik dus in het Engels aangeven dat ik niks aan te geven had, bleken ze geen Engels te spreken (zoooo handig op een internationaal vliegveld ), dus begonnen ze tegen elkaar in discussie. Na een halve minuut had ik het idee dat ze mij vergeten waren, ondanks dat ik ernaast stond, dus ben ik doorgelopen naar de aankomsthal, in de armen van mijn vriendin.
Confidence through competence
pi_39030117
Dat is wel handig om te weten, omdat ik over 25 dagen (wat gaat de tijd toch snel ) met het vliegtuig naar Oekraïne ga .
Kan niet meer wachten.
  dinsdag 20 juni 2006 @ 11:55:01 #292
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_39030374
quote:
Op dinsdag 20 juni 2006 11:46 schreef DJJoris het volgende:
Dat is wel handig om te weten, omdat ik over 25 dagen (wat gaat de tijd toch snel ) met het vliegtuig naar Oekraïne ga .
Kan niet meer wachten.
Je gaat deze keer wel vliegen he? Welke vlucht heb je, en hoeveel heeft je dat gekost?
Confidence through competence
pi_39034463
Ik heb vlucht PS 0102 met Ukraine International Airlines naar Kiev Borispol International Airport
Vlucht heeft ongeveer ¤335,32 gekost en is gedeeld geloof ik met KLM. En vertrekdag is 15 juli om 09:30
Hoop dat het een beetje een prettige vlucht is.
  dinsdag 20 juni 2006 @ 14:12:59 #294
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_39034782
quote:
Op dinsdag 20 juni 2006 14:03 schreef DJJoris het volgende:
Ik heb vlucht PS 0102 met Ukraine International Airlines naar Kiev Borispol International Airport
Vlucht heeft ongeveer ¤335,32 gekost en is gedeeld geloof ik met KLM. En vertrekdag is 15 juli om 09:30
Hoop dat het een beetje een prettige vlucht is.
335,32 EUR incl. belastingen zonder kortingen e.d.? En waar heb je die gekocht?

Ukraine International heeft wel als voordeel dat men lekkerder voedsel serveert dan KLM. Ook handig voor de Oekraiense passasiers is uiteraard het feit dat men *wel* Russisch spreekt in tegenstelling tot KLM

"Do you want tea?"
"Wot? I don't spiek Englisj"
"Do you want tea?"
"Wot? I not understand"

Confidence through competence
pi_39035216
Het is idd inclusief belastingen en zonder kortingen ja. Gekocht bij Tui International.
Ik hoop dat ze iniedergeval Engels spreken tijdens de vlucht want tijdens de bus sprak de crew geen Engels (ondanks dat Eurolines nog steeds beweert dat er Engels wordt gesproken tijdens de reis).
Gelukkig gaat vliegen ruim 12 keer zo snel dus dat is iniedergeval een voordeel.
  dinsdag 20 juni 2006 @ 15:46:11 #296
53731 Flipper01
Addicted Dolphin
pi_39038351
MIjn reis is ook geboekt
23 juli vertrek vanuit Groningen per trein en dan tot 5 augustus in Kiev. Vanuit Kiev zal ik waarschijnlijk nog een tripje maken naar Odessa
I don't shine if you don't shine
pi_39039926
Wat is er allemaal zo bijzonder aan Odessa eigenlijk? Ik hoor van meer mensen dat ze daar zo graag naar toe gaan, mis ik een van de hotspots van Oekraïne?
pi_39068016
quote:
Op dinsdag 20 juni 2006 16:28 schreef DJJoris het volgende:
Wat is er allemaal zo bijzonder aan Odessa eigenlijk? Ik hoor van meer mensen dat ze daar zo graag naar toe gaan, mis ik een van de hotspots van Oekraïne?
Ben er nog nooit geweest, maar ze noemen het de parel van de zwarte zee. Vroeger was het dacht ik geliefd vakantie oord voor partijbonzen. Je hebt er de potemkin staircase. Verder schijnt de stad erg mooi te zijn. In elke straat staan bomen van verschillende soorten, afkomstig uit de hele wereld. Erg mooi vond ik, toen ik het op tv zag. Je hebt ook een ondergronds gangenstelsel, nog uit WO2, wat je kan bezoeken. En het is aan het strand met een grote uitgaansboulevard. (het strand deed mij denken aan scheveningen bij goed weer , volgens mij was het op Yorin Travel dat ik dat zag, die hadden een uitzending over odessa)
  woensdag 21 juni 2006 @ 17:16:22 #299
53731 Flipper01
Addicted Dolphin
pi_39081846
quote:
Op woensdag 21 juni 2006 11:22 schreef pietjekanarie het volgende:
volgens mij was het op Yorin Travel dat ik dat zag, die hadden een uitzending over odessa
Linkje: http://www.rtl.nl/reizen/(...)/oekraine/odessa.xml
I don't shine if you don't shine
pi_39084154
Mja maar RTL Travel is vaak meer gericht op uitgaan e.d. wanneer ze steden specifiek behandelen. Ach, misschien leuk om te bezoeken dit jaar maar weet dat niet zeker.
  woensdag 21 juni 2006 @ 18:26:51 #301
55709 Stereotomy
Mens sana in corpore sano
pi_39084231
Je kunt de uitzending bekijken he, Joris?

Ik had de uitzending met mijn vriendin bekeken destijds, was wel grappig. De presentator werd middenin de nacht z'n bed uitgeschopt omdat een Ukrainer per se het bovenste bed wilde hebben waar de presentator per ongeluk verkeerd in is gaan liggen.
Confidence through competence
pi_39205700
Volgend deel: Oekraïne Deel 4
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')