het is ooit onstaan toen ik met collega Rob vd Brink een 2tal jaren duopresentatie hebben gedaan, toen hebben wij een aantal keren gemerkt, dat enige springers, mn de duitsers wat positiever waren dan de uiteindelijke uitslag. iets wat ik altijd heb onthouden van mijn mediatraining is dat niets vervelender is dan terugkomen op uitspraken. v erder zit je nog vol spanning en adrenaline ed dus er komt dan weinig zinnigs uit als ; "het gevoel is beter , maar we moeten vanavond naar de beelden kijken om te analyseren".
je kent misschien wel de beelden van de hardloper die over de streep komt en direct iets moet gaan zeggen >>> het hopen is dan vaak op die lange diepe kotsgolf over de microfoon >>> dat gevoel heb ik er bij.
het skispringen is in de grote landen zoooo belangrijk geworden voor de media dat die jongens direct weer aan de slag moeten voor de camera. het stoort toch een soort van bezinking, van wat je hebt gepresteerd, waar je staat tov de rest en het ontneemt de tijd die je wilt beleven door naar de anderen te kijken, want zonder hen was er toch ook geen sport !!
de meesten zijn zeeeeer professioneel en doen het odat het erbij hoort, maar diep in het hart doen zij het liever niet, want bij foute uitspraken wordt je altijd genakt
quote:
Op dinsdag 9 augustus 2005 21:03 schreef ChrisJX het volgende:[..]
Die herhalingen zijn soms juist wel fijn. Het nadeel van Eurosport vind ik dat er alleen de sport wordt uitgezonden. Geen voorbeschouwing, geen nabeschouwing, geen uitreiking, geen interviews. Is aan de ene kant de kracht van Eurosport, maar als je een bepaalde sport echt leuk vindt, juist de zwakte. Daarom kijk ik altijd naar de Duitser.
Maar nu Peter hier toch is, ik zit al een tijdje met een vraag. Constant als er een skispringer in beeld komt die een interview geeft, gaat het van " Zoals Peter altijd zegt
nooit interviews geven voor de laatste springer naar beneden is gekomen" of iets van die strekking. Sag mir, warum
lukt het, dan lukt het. lukt het niet, dan lukt het niet. moeilijk nee tocht !!!!