abonnement bol.com Unibet Coolblue
  woensdag 20 juli 2005 @ 12:15:41 #1
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_28971115
Een jaar terug kwamen we dankzij dit topic, op het idee een topic te maken waar de users hun eigen reviews/recensies van albums kunnen posten. Laat je niet remmen door kennis of kunde en laat iedereen op Fok! lezen wat jij van je nieuwste aankopen vind. Je mag hier natuurlijk ook reacties geven op andermans stukken.

Dit is het vorige deel: MUZ user-reviews

Recensies die je in het vorige topic kunt vinden:
Hier even het hele rijtje op alfabeth met linkjes:

Methodmich:
ADAM GREEN - Gemstones
ALASDAIR ROBERTS - No earthly man
AMIRA - Rosa
BECK - Guero
BELLWETHER - Seven and six
BRIGHT EYES - Digital ash in a digital urn
BRIGHT EYES - I'm wide awake, it's morning
CAMERA OBSCURA - Underachievers please try harder
COCOROSIE - La maison de mon rêve
COPARCK - Few chances come once in a lifetime
DAMIEN JURADO - On my way to absence
EDITORS - The back room
GINA VILLALOBOS - Rock 'n roll pony
HALLO VENRAY - Vegetables & fruit
JANOVE OTTESEN - Francis' lonely nights
JOANNA NEWSOM - The milk-eyed mender
KING ME - Happy happy
LOGH - A sunset panorama
LUCKY JIM - Our troubles end tonight
MARIA TAYLOR - 11: 11
MEINDERT TALMA & THE NEGROES - S/T
MERCURY REV - The secret migration
MONZA - Grand
MUGISON - Mugimama, is this monkey music?
NICK CAVE & THE BAD SEEDS - Abattoir blues / The lyre of Orpheus
REGINA SPEKTOR - Soviet kitsch
REMMELT, MUUS & FEMKE - The long way round
RYAN ADAMS & THE CARDINALS - Cold roses
SERGEANT PETTER - Monkey tonk matters
SIX ORGANS OF ADMITTANCE - School of the flower
SOUTH SAN GABRIEL - The Carlton chronicles
TOM MCRAE - All maps welcome
TOMPAULIN - Into the black
TUNGG - Mother's daughter and other songs

pfaf:
ANDREW BIRD - The mysterious production of eggs
DECEMBERISTS - Picaresque
JAYHAWKS - Rainy day music
LPG - I fear no foe
OKKERVIL RIVER - Black sheep boy
ROGUE WAVE - Out of the shadow
SPOON - Gimme fiction

Seborik:
CHROMA KEY - Graveyard mountain home
SAGA - Network
SUBTERRENEAN MASQUERADE - Temporary psychotic state

belsen:
KINGS OF LEON - Aha shake heartbreak
NATIONAL - Alligator

Zanderrr:
MEDESKI MARTIN & WOOD - End of the world party (just in case)

Teijeextra:
KEANE - Hopes and fears

JoostP:
NOTORIOUS B.I.G - Live after death

kriele
DREAM THEATER - Octavarium

Catch22-:
KUBUS en STICKS - Microphone collosus

MARIA TAYLOR - 11: 11

Maria is aan mij verschenen. Ze heeft prachtige ogen en een schitterende stem. Een stem die je fluisterzacht verleidt, die je in al haar schoonheid doet huiveren. Een stem die dwingt tot bekering en die vraagt om verkering. Maar goed, ik houd dan ook wel van aparte meisjes. Want voor u mij gaat beschuldigen van blasfemie, Maria is Maria Taylor, Amerikaans vocaliste. Of zangeres, in oneerbiedige termen.

Want zoals uit bovenstaande mag blijken, als het om Maria Taylor gaat dienen wij niet oneerbiedig te zijn. De voormalig achtergrondzangeres van Conor Oberst, beter bekend als Bright Eyes, en de helft van het zangduo Azure Ray is nu solo gegaan. Ineens staat ze zelf op de voorgrond en dat gaat haar goed af, hoewel ze zich nog altijd zo gereserveerd opstelt als in haar hoedanigheid van achtergrondzangeres.

Op 11:11 staan tien songs van hoge kwaliteit. Rustige luisterliedjes, waarin Maria zelf als grootste rustpunt fungeert. Want hoewel knap opgebouwd en soms stiekem gebruik makend van hippe dansritmes, is Maria toch vooral traditioneel bezig. Keurige strijkers omlijsten de meeste van haar nummers en dat is goed. Maria is namelijk dan wel van vlees en bloed, goed beschouwd is ze een engel. En engelen dienen niet begeleid te worden door heftige drums en wild gierende gitaren.

Zo blijft Maria gracieus zingen en laat ze zich nergens verleiden tot overdreven gilletjes en schreeuwpartijen. Keurig, zoals het een engel betaamt. Geen “ik ben Christina en ik fladder langs de toonladder en dat vinden jullie mooi” taferelen hier. Ook geen valse kreunpartijen of zwoel gehijg. Maria heeft het niet nodig om je te raken, haar stem doet dat vanzelf al. Die immer heldere en recht overeind blijvende stem, die haar nummers draagt en iets bezwerends meegeeft.

Het is tien nummers lang genieten, met name in de miniatuurtjes Two of Those Too, Nature Song, Light House en Speak Easy. Daar zitten zomaar wat nummers bij die wijlen Elliott Smith had kunnen schrijven, echt waar. Nergens klinkt Maria echter zo mooi als in het wereldnummer Birmingham 1982, dat in een rechtvaardige wereld elk uur op de radio gedraaid zou moeten worden.

Maria is aan mij verschenen. Ze heeft prachtige ogen en een schitterende stem. Een schitterende plaat ook, die je kietelt, liefdevol omarmt en even de tijd doet vergeten. Een plaat die zo bij de hoogtepunten van 2005 gerekend mag gaan worden. Ik draag inmiddels al enkele tijd voor uit het werk van Maria Taylor, hoofdstuk 11, vers 11. Wie zegt er dat engelen niet bestaan?
[/q]

moi
[q]

SPOON - Gimme fiction ( Merge, 2005 )

Maar liefst 3 jaar na hun 4e album komt Gimme Fiction van indierock grootheden Spoon uit. Een jaar lang werkten ze aan het album om het van de eerste tot de laatste tel te perfectioneren en om meteen met de deur is huis te vallen, dat is ze gelukt. Alsof ze tegen de stroom van verwachting in laveren, is ieder album van Spoon weer een koerswijziging naar een andere stijl of genre. Zo ook Gimme Fiction, wat mijlen ver van het punky debuutalbum Telephono lijkt af te liggen. Of toch niet? Het zwaartepunt van Spoon ligt in ieder geval nog op zelfde plek als 9 jaar terug: de drums. Verder valt het karakteristieke stemgeluid van Britt Daniël nog steeds evenveel op.

Niet allen het hele oeuvre van Spoon lijkt in een spagaat te liggen, ook de nummers op Gimme Fiction zelf doen dat. Sommige nummers hebben weinig met elkaar gemeen, behalve eerder genoemde typische Spoon-elementen. Het album opent meteen ijzersterk met The Beast and Dragon, Adored en laat dat hoge niveau niet meer los. Daarop volgt het catchy en geniale Two Sides/Monsieur Valentine, welke dankzij piano, sterke basloopjes en bovenal korte cello-stijken verheven wordt tot een waar kunstwerk. Met de schrik nog in de oren begint het verassende en minstens even goede I turn my camera on. Een disco-achtig nummer, waar Prince een puntje aan kan zuigen, hoewel ik daar liever niet te veel over na wil denken. Het is al snel duidelijk, Gimme Fiction is erg divers, met de liefdesverklaring en piano-ballad I summon you, jazzy The Infinte Pet, poppy My mathematical Mind en zo voorts.

Daniël heeft met Gimme Fiction een waar meesterwerk gecomponeerd, welke bol staat van goede nummers, catchy melodieën en verfrissende wendingen. Het album is niet zo rauw meer als het eerdere werk, maar nog steeds zijn de scherpe randjes aanwezig, hoewel deze keer meer als een moedervlekje rond de mond van Cindy Crawford. Snerpende gitaren, zware beats die doen denken aan de beste Grohl drums, de soms hoge dan weer wat hese stem van Daniëls... alles klopt en blijft boeien van begin tot eind, wat bewijst dat Spoon op het moment tot de groten der Aarde gerekend mag worden.


Veel plezier, en doe zelf ook eens mee!

[ Bericht 18% gewijzigd door Beathoven op 26-07-2005 13:11:23 ]
  woensdag 20 juli 2005 @ 12:27:09 #2
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_28971494
Ik had eigenlijk al wel een Pocket Revolution review verwacht...
1,000,000 demons can't be wrong...
  woensdag 20 juli 2005 @ 14:05:46 #3
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_28974864
Ik had 'm al willen schrijven, maar wacht er toch nog even mee tot de officiële release-datum.
pi_28976956
CD: Maria Taylor - 11:11

Ook op de FP met nog 0 reacties!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_29085606
quote:
ART BRUT - Bang Bang Rock & Roll (Banana Recordings)

Ja, ze bestaan nog. Van die bandjes die een lekker omgecompliceerd album uitbrengen, met 12 songs die in een rechtvaardig muziekklimaat stuk voor stuk een hit zouden kunnen worden. Van die anorexia-rocksongs, met geen grammetje overtollig vet. Kort en bondig. Met humor in de teksten, vaak vrij subtiel gebracht.

Art Brut is zo'n band. Je verdenkt ze ervan dat ze gewoon voor de lol de studio ingedoken zijn en met een paar kratten bier erbij een plaat opgenomen hebben. Zo, klaar, dat is een Good weekend. Laat één van de songs nu ook zo heten. Kan geen toeval zijn. De heren maken het niet onnodig moeilijk, ze spelen vrolijke rammelrock met her en der gouden melodietjes.

Art Brut hoeft niet zo nodig de band te worden die de wereld verbaast met een inventief album vol moeilijke bruggen, helse refreinen met meanderende basloopjes en coupletten zonder einde. Gewoon lekker spelen, zonder pretenties. Hoewel, we're gonna be the band that writes the song, that makes Israel and Palestine get along. Steek hem in je zak!

Ze menen het natuurlijk niet echt, de heren. Want de knipoog is altijd dichtbij. Behalve genieten van de muziek is het namelijk lachen geblazen. Neem Rusted guns of Milan, een song waarin de zanger impotent is van dronkenschap en het naakt op bed liggende meisje probeert te verzekeren dat het nog wel goed komt. I know I can klinkt het, met passend ah-oeh koortje erbij. Of Modern Art, waarin de liefde voor moderne kunst en het verlangen om helemaal los te gaan bij het aanschouwen ervan bezongen wordt. Of My little brother, over een broertje dat rock & roll ontdekt heeft en de hele dag vage B-kantjes draait. Moving To L.A., waarin de zanger een verhuizing naar Los Angeles overweegt en met Morrissey op het strand Hennessey wil gaan drinken. Wat te denken van Emily Kane, waarin een jeugdliefde wordt bezongen en de hoop uitgesproken wordt dat kinderen in schoolbussen haar naam - want het refrein - zullen brullen. Er is meer, nog veel meer. Het is leuk, het is pakkend, het is onschuldig vermaak met een knipoog. I've seen her naked TWICE, over een nieuwe vriendin. Er zijn voor minder songs geschreven.

En ja, dan kan ik wel beginnen over houdbaarheid. Wellicht is het over een paar maanden, als ik de teksten kan dromen, niet meer zo leuk. Blijkt het een typisch schijfje voor het moment te zijn geweest. Nu, ik denk eigenlijk dat deze plaat wel houdbaar blijft, maar zo niet, dan heb ik toch een zeer aardige tijd lol gehad met dit heerlijk ongecompliceerde album.

Art Brut is bijzonder. Wie verzint er nog meer om een vel in de hoes te doen waarop je met behulp van coördinaten je eigen poster kunt tekenen, van een bandlid naar keuze? Niemand toch? Ik zou willen citeren: Stop buying your albums at the supermarket, they only sell records that have charted, and Art Brut, we've only just started. Loop naar je favoriete platenboer, gris deze plaat weg bij de A en laat al die bekendere bands voor even links liggen. Ze verdienen het!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  Moderator zondag 24 juli 2005 @ 17:01:09 #6
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_29088148
Art Brut!

Ik heb dat album in die korte tijd denk al twintig keer gehoord en hij blijft briljant. Ik ben het helemaal met je eens MM. Kopen die handel.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_29091289
Precies, gewoon doen. Succes verzekerd!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  Moderator zondag 24 juli 2005 @ 21:08:19 #8
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_29095241
Hier even het hele rijtje op alfabeth met linkjes:

Methodmich:
ADAM GREEN - Gemstones
ALASDAIR ROBERTS - No earthly man
AMIRA - Rosa
BECK - Guero
BELLWETHER - Seven and six
BRIGHT EYES - Digital ash in a digital urn
BRIGHT EYES - I'm wide awake, it's morning
CAMERA OBSCURA - Underachievers please try harder
COCOROSIE - La maison de mon rêve
COPARCK - Few chances come once in a lifetime
DAMIEN JURADO - On my way to absence
EDITORS - The back room
GINA VILLALOBOS - Rock 'n roll pony
HALLO VENRAY - Vegetables & fruit
JANOVE OTTESEN - Francis' lonely nights
JOANNA NEWSOM - The milk-eyed mender
KING ME - Happy happy
LOGH - A sunset panorama
LUCKY JIM - Our troubles end tonight
MARIA TAYLOR - 11: 11
MEINDERT TALMA & THE NEGROES - S/T
MERCURY REV - The secret migration
MONZA - Grand
MUGISON - Mugimama, is this monkey music?
NICK CAVE & THE BAD SEEDS - Abattoir blues / The lyre of Orpheus
REGINA SPEKTOR - Soviet kitsch
REMMELT, MUUS & FEMKE - The long way round
RYAN ADAMS & THE CARDINALS - Cold roses
SERGEANT PETTER - Monkey tonk matters
SIX ORGANS OF ADMITTANCE - School of the flower
SOUTH SAN GABRIEL - The Carlton chronicles
TOM MCRAE - All maps welcome
TOMPAULIN - Into the black
TUNGG - Mother's daughter and other songs

pfaf:
ANDREW BIRD - The mysterious production of eggs
DECEMBERISTS - Picaresque
JAYHAWKS - Rainy day music
LPG - I fear no foe
OKKERVIL RIVER - Black sheep boy
ROGUE WAVE - Out of the shadow
SPOON - Gimme fiction

Seborik:
CHROMA KEY - Graveyard mountain home
SAGA - Network
SUBTERRENEAN MASQUERADE - Temporary psychotic state

belsen:
KINGS OF LEON - Aha shake heartbreak
NATIONAL - Alligator

Zanderrr:
MEDESKI MARTIN & WOOD - End of the world party (just in case)

Teijeextra:
KEANE - Hopes and fears

JoostP:
NOTORIOUS B.I.G - Live after death

kriele
DREAM THEATER - Octavarium

Catch22-:
KUBUS en STICKS - Microphone collosus
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
  zondag 24 juli 2005 @ 21:35:39 #9
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_29095965
quote:
Op zondag 24 juli 2005 17:01 schreef belsen het volgende:
Art Brut!

Ik heb dat album in die korte tijd denk al twintig keer gehoord en hij blijft briljant. Ik ben het helemaal met je eens MM. Kopen die handel.
Ga ik ook zeker doen (zoek alleen nog ergens een schappelijke prijs), ga heel misschien ook wel naar Rotown toe in augustus....
  zondag 24 juli 2005 @ 21:44:13 #10
71333 BUG80
Stop making sense
pi_29096203
quote:
Op woensdag 20 juli 2005 14:05 schreef pfaf het volgende:
Ik had 'm al willen schrijven, maar wacht er toch nog even mee tot de officiële release-datum.
Anders schrijf je 'm vast en plemp je 'm hier neer op 12 september.

Het album van Maria Taylor is hier inmiddels in de roulatie. Op het eerste gehoor een mooie plaat.
pi_29118494
Goed zo Bug. Vooral Birmingham 1982 is onaards mooi.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  maandag 25 juli 2005 @ 19:21:45 #12
71333 BUG80
Stop making sense
pi_29119189
quote:
Op maandag 25 juli 2005 18:57 schreef methodmich het volgende:
Goed zo Bug. Vooral Birmingham 1982 is onaards mooi.
Zeker. Two of those Two ook. Beetje Bright Eyes achtige song, zelfs.

Ken je Ane Brun trouwens, MM?
  maandag 25 juli 2005 @ 20:01:37 #13
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_29120420
quote:
Op maandag 25 juli 2005 19:21 schreef BUG80 het volgende:

[..]

Zeker. Two of those Two ook. Beetje Bright Eyes achtige song, zelfs.

Ken je Ane Brun trouwens, MM?
Ik wel! Prachtig album!
pi_29120739
quote:
Op maandag 25 juli 2005 19:21 schreef BUG80 het volgende:

[..]

Zeker. Two of those Two ook. Beetje Bright Eyes achtige song, zelfs.

Ken je Ane Brun trouwens, MM?
Conor is ook verliefd op haar. Ane Brun vond ik wat te Oene Kummer.

@ Belsen: mooi lijstje trouwens!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  maandag 25 juli 2005 @ 20:17:55 #15
71333 BUG80
Stop making sense
pi_29120938
quote:
Op maandag 25 juli 2005 20:11 schreef methodmich het volgende:

[..]

Conor is ook verliefd op haar.
Wie niet?
quote:
Ane Brun vond ik wat te Oene Kummer.
tsssk



Lijkt ze op Jacqueline Govaert?

Ron Sexsmith is fan, hoor. 'T is echt mooie muziek.
  maandag 25 juli 2005 @ 20:18:56 #16
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_29120975
Ben het met je eens Bug80!
  maandag 25 juli 2005 @ 20:21:26 #17
71333 BUG80
Stop making sense
pi_29121056
quote:
Op maandag 25 juli 2005 20:18 schreef peaceman het volgende:
Ben het met je eens Bug80!
Thanks!

O damn, Oene Kummer heeft haar album tóch gerecenseerd
pi_29121196
Ah, dat verbaast me dus niet.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  maandag 25 juli 2005 @ 20:28:30 #19
71333 BUG80
Stop making sense
pi_29121312
quote:
Op maandag 25 juli 2005 20:25 schreef methodmich het volgende:
Ah, dat verbaast me dus niet.
Mij wel, eerlijk gezegd. De postbode moet in de war zijn geweest toen hij de CD's ging bezorgen.

Ach, smaken verschillen.
  dinsdag 26 juli 2005 @ 01:25:04 #20
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_29130982
Geweldig gedaan Belsen. Eerlijk gezegd wilde ik dat ook doen, maar was k er te lui voor...
pi_29134855
Bij wijze van 'tvp' zeg ik even tegen methodmitch dat Art Brut een bassiste heeft

Ik heb ze een keer live gezien en dat was fantastisch! Die zanger is zo'n 100% engelsman en kwam met een glaasje rode wijn het podium om vervolgens helemaal uit z'n dak te gaan. Ze staan woensdag 17 augustus in de Paradiso, na Yo La Tengo
Aldus.
pi_29152353


Onderstaand een review van de uitgelekte nieuwe plaat van Supergrass, Road to Rouen . CD staat half augustus voor release gepland.

Road to Rouen: gewoon heel goed of een meesterwerk?

Een meesterwerk is vaak niet geschikt voor snelle consumptie. In It for The Money (1997) van Supergrass was zo’n plaat. Twee jaar na het megasucces van I Should Coco (1995) koos de band een andere richting. De teksten veranderden van "ladmusic" en bijbehorende teksten, "we are young, we are clean, we hace teeth nice and clean”, naar een meer volwassen en uitgebalanceerde muziekstijl. De ironische teksten bleven gehandhaafd, zoals op het titelnummer “we’re in it for the money, we’re in it for the money”. In eerste instantie onvergelijkbaar met I Should Coco, en bij eerste beluistering maakt een lichte teleurstelling zich van je meester....maar dan ga je nog een keer luisteren, en nog een keer....en nog een keer..en dan zet je je heen over je aanvankelijke verwachtingen en zwelg je in het nieuwe geluid van de band. Dat is wat de beste bands doen. Niet elke plaat ene logisch vervolg op de volgende plaat, maar elke plaat een complete verrassing: zet de fans op het verkeerde been, laat er een paar afvallen en win nieuwe fans. Wie had voorspeld dat Prince na Purple Rain met Around the World in A Day zou komen? En wie voorzag daarna Parade?. Op zichzelf drie meesterwerken, maar wat waren de fans aanvankelijk zuur toen Around the World in a Day uitkwam. Of de grootste band aller tijden: ook ooit begonnen met korte stevige catchy songs, gevolgd door platen die steeds complexere en onderling onvergelijkbaar waren en steeds een stap verder. Supergrass begeeft zich met haar nieuwe plaat Road to Rouen op hetzelfde pad. De titel van de plaat (spreek uit ruin (vert; ruïne, in puin bedoeld?) reikt kritische recensenten alvast de hagel aan om de luchtbuks mee te laden, en het album genadeloos af te schieten. Een ding is duidelijk, na drie jaar wachten neemt Supergrass met haar nieuwe plaat ongelofelijk veel risico: fans drie jaar laten wachten en komen met 9 nummers van in totaal 35 minuten is ballen. Bij die 9 nummers zit dan ook nog een nummer één minuut negenenveertig dat onbegrijpelijk experimenteel aandoet (Coffee in the Pot).

Maaaaaaarrrrrrrrrr, is de nieuwe Supergrass de "Sgt. Pepper" van het Oxfordse trio of is het een fatale misser, en is de carrière van Supergrass over? Too early to call zeg ik....Ik heb de plaat nu zo’n tiental luistersessies gegeven en ik moet zeggen: hij wordt steeds beter, maar ik blijf erg ambigu. Grote kans dat Tales of Endurance het beste nummers van 2005 wordt, Coffee in the Pot is een uitermate zwak nummer. Hoewel Supergrass op elke plaat “geintjes” a la Coffee in the Pot heeft staan, blijft het toch echt de vraag of 8 nummers voldoende is om het een briljante plaat te noemen; het is meer een lange EP. Van de andere kant: liever acht van dit soort heerlijke nummers dan de 12 barfsongs van KT Unstall. Maar toch, de twijfel blijft en de vraag is: is één briljant nummer (tales of endurance (parts 4,5 & 6), zeven "gewoon hele goede" nummers, en een "geintje" voldoende om te spreken van een meesterwerk of is Road to Rouen "gewoon" heel goed?

De lowdown

1. Tales Of Endurance (Parts 4, 5 & 6). Bluesintro, heerlijks slidegitaar. Doet vreemd genoeg denken aan de hardrock ballad intro's van de jaren tachtig (het beter Bon Jovi werk zeg maar). Dat was dus Part 4. één minuut 26 verder opeens blazers (waarschijnlijk part 5) en dan terug naar part 4 (?) en de zang van Gaz zet in...heerlijk. Het nummer is gegarandeerd het openingsnummer van de komende Engelse en Europese tour van Supergrass. Na 3 minuut weer die blazers en dan...part : Franz Ferdinand in the house: briljant ! Wel eeuwig jammer van die fade out. Dit nummer had een mooier einde verdiend

2. St. Petersburg
"Two days and we're out of here, and it's not a day too soon". Weer die heerlijke samenzang van Supergrass zoals ook al eerder vertoond. En ook hier wordt het experiment niet geschuwd: een ukelele, strijkers. Simpel, doeltreffend en sterk. Het lijkt zo simpel, maar het is zo mooi.

3. Sad Girl Piano-intro doet wederom aan de meesters denken (of is dat door de kwaliteit van de plaat mijn referentiekader geworden). Experimenteel in het arrangement (veel strijkers, pianoloopjes). Absoluut geen standaard werk: extreem knap in elkaar gezet mid tempo nummer. Na couplet en refrein geen verrassingen: recht zo die gaat, maar opeens 1:45 een onverwachte wending..."you’ve got blood on your hands, lay down your arms"...(een verwijzing?). Al met al een erg sterk nummer (maar niet briljant).

4. Roxy Engelachtig intro (wederom wordt het experiment niet geschuwd). Net als op eerder platen een apart intro. Zet je stereo niet te hard, bij 22 seconden scherp beukt ie erin. Om rond de één minuut weer gas terug te nemen, heerlijk falsettootje. IJzersterk nummer. Dit is een nummer waarbij live de hele zaal gegarandeerd plat gaat. En dan komt het: van 2:45 tot 6:17 een experimentele muzikale orgie. gitaren los, violen erbij en de drums volledig los. Wederom zullen vergelijkingen worden gemaakt met de Fab Four in hun betere experimentele dagen.

5. Coffee In The Pot. Mogelijk de Yellow Submarine van Road to Rouen, waarschijnlijk gewoon een zeer matig nummer. Verder weinig over te zeggen.

6. Road To Rouen Intro a la Steppenwolf. Couplet heerlijk funky. En dan weer die typische wending die ook in het eerste nummer zit: niet doorhalen in hetzelfde genre, maar overgaan in een heerlijk mellow refrein annex brug. Bij dit nummer wordt het echt een trademark: Go Gaz! Bij 1:45 hoor ik een sirene, en gaat Gaz echt funky..bji 02:05 zijn we weer terug bij af..turuturuturuhh...opeens hoor je het Jimi Hendrix (mark my words..bij 2:43 zegt Gaz yeah en ineens schiet de associatie te binnen)....die vervolgens nog sterker wordt als Gaz een Hendrixiaanse solo weggeeft. Briljant nummer !

7. Kick In The Teeth. Het intro van Kick in the teeth is waarschijnlijk ingespeeld op de onlangs geveilde Rickenbacker van John Lennon want het geluid en het loopje zijn qua feel exact te vergelijken met de Beatles ten tijde van Revolver. Het loopje klinkt gemeen bekend, maar een scan van alle Beatlesnummers kon geen duidelijkheid beiden (ook hier kom ik op terug) Waarschijnlijk een geniaal nummer.

8. Low C. Daar hebben we hem weer...een goed nummer, maar absoluut niet briljant. Niet opvallend, en misschien zelfs iets onder de maat (maar nog altijd beter dan Coffee In The Pot natuurlijk). Gewoon wel o.k.....maar whooo..bij 2:06 slaat hij om in een heerlijk stukje sing-a-long-in-my-gospel-church...toh weer verrassend. Wel goed nummer dus...bij nader inzien toch wel erg goed (na tweede luisterbeurt deze zin toegevoegd).

9. Fin. Ballade. Ingeleid door een hemels intro (alsof een engeltje op je hoofd aan het piesen is). Een werkelijk ijzersterk refrein, zelden vertoond...briljant nummer...

De luisteraar verbluft achterlatend met weer die vraag: een meesterwerk of is hij "gewoon heel goed"? Ik denk toch het laatste....al typend vloeit de twijfel uit me weg: Supergrass heeft een meesterwerk gemaakt.

Het oordeel: (5 uit 5)
pi_29152597
The Magic Numbers - The Magic Numbers



Rare jongens die Magic Numbers

Nog nooit zo'n debiele bandnaam gehoord (hoewel Franky Goes To Hollywood and Alice in Chains ook hoog op mijn "lijkt leuker dan het is hoor" lijstje staan), The Magic Numbers dus. Blijft vreemd. Ten eerste is er niks magic aan de bandeden zelf. Sterker nog ze zijn nogal saai, en bestaan uit twee broer-zus koppeltjes (Romeo, zanger, is het broertje van zusje Michel,zang en bas. Sean, drummer, is de broer van Angela). Ten tweede denken ze dat ze mijn zijn 4-en het Magic Number te zijn. Terwijl ik in de volle overtuiging ben dat nummer door Bob Dorough in 1973 officieel is neergepind op "3" in het geniale nummer Three is a Magic Number.

Laat allemaal onverlet dat de debuutplan van dit broeder-zuster dodedlijk catchy en zeer goed te verteren is. Soft country geblend met een stevige jaren vijftig en zestig saus doen ze nog het meest denken aan een kruising van My Morning Jacket, (het helaas opgeheven) Darryll-Ann (viva Trailer Tales!). Bovendien zijn ze prettig wars van de heersende mode en grijpen ze terug op het modebeeld van de Victotiaanse tijd (prettige bolle gezichtjes en leuke zwembandjes). Al met al een zeer opvallende debuut-CD, en dat komt niet alleen door de Bandnaam.

Laat je daarbij niet misleiden door de eerste single van het album, die niet echt representatief is voor het album, maar zap in de CD-winkel direct door naar de bonustrack (nummertje 13) en laat je verrassen door de schoonheid door Hymn for Her. Een verbluffende simpelheid, en volledig onterecht, gebombardeerd tot bonusnummer. Het is bijna de beste track van het hele album: een waar staaltje songrwiting gallore (!). Het nummer heeft een paar akkoorden nodig dan het drie akkoordenschema van First Day Of My Life van Bright Eyes (waarschijnlijk het briljantste nummer van 2005).

De Lowdown
De eerste track, Morning's Eleven laat meteen goed horen waartoe deze band in staat is. Het is niet alleen een geweldig nummer, maar in feite een complete rock-opera in 5 minuten. Compleet met alle tempo en melodiewisselingen die daar bij horen ("I had it all, but I never thought I did"). En dan niet zo'n eindeloos zeiknummer als van Meatloaf. Nee, deze groep begrijpt dat minder beter is. Minimale begeleiding en ongeprocesste geluiden. Bij de tweede track, Forever Lost, dat een onmiskenbaar Strokes intro heeft, komt het na acht maten al weer goed, zuslief zint, in Velvet Underground stijl het. Ook hier kunnen ze het niet laten en weten ook hier een soort tweede numer in te huisveste (looks like it all went wrong, what am I to do). Heerlijk. The Mule (hoezo vraag je je af als je naar de tekst luistert): My Morning Jacket meets Bright Eyes. Long Legs. Onweerstaanbaar catchy basje met een tekst die nergens over gaat. Maar dat is niet erg want het is een heerlijk nummertje. Mamma's en de Pappa's maar dan in 2005. Jack en Megy White eat your heart out ! Love me Like You. TMN trekken door. Lekker koortje op de achtergond, lekker hoor. Spoel fff door naar 2:40 (de lekkerste brug in jaren; waar hoor je nog een brug van 1: 05?). Which Way To Happy. Darryll-Ann maar dan net iets beter. I See You, You See Me. Hallohooooo.....is die drum direct gesampled van the Velvet Underground of heeft de drummer 'm nog een keer in de studio ingespeeld. Na 1:30 neemt zus het over. En weer zo'n heerlijk onverwachte tempowisseling (wat is dit een goed plaat zeg). This Love. Mag het een onsje minder. Zoals bijna elke plaat één minder nummer, mag het (laat die viool de volgende keer maar thuis Romeo)? Wheels on Fire. Whoooo..we zakken in....evengoed toch lekker briljant. Love's a Game. Jihaaaa...TMN back on track. Lekker niemanddaletje, maar wel verdomd goed in elkaar gezet ClaSSiC (preferred bierhaaltmoment tijdens het liveconcert, of het moment om een plasje te gaan doen) Try...Gaan we surfen. Viva de Beach Boys.. Hymn for her (hidden track)..zoals gezegd: briljant !

Het oordeel: (4 uit 5, best een hele goede plaat, maximaal 5 uit 5)
pi_29152855
Ah, cijfers, dat zie ik graag, of ik het er nou mee eens ben of niet.
Aldus.
pi_29153015
Die Magic Numbers review komt me overigens bekend voor. Kan het zijn dat ik die ergens anders dan hier gelezen heb?
Aldus.
  dinsdag 26 juli 2005 @ 21:23:44 #26
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_29153070
quote:
Op dinsdag 26 juli 2005 21:22 schreef Z het volgende:
Die Magic Numbers review komt me overigens bekend voor.
Dat dacht ik ook meteen bij het lezen van de eerste zin!
1,000,000 demons can't be wrong...
  dinsdag 26 juli 2005 @ 21:47:18 #27
71333 BUG80
Stop making sense
pi_29153673
quote:
Op dinsdag 26 juli 2005 21:23 schreef DaisyDuke het volgende:

[..]

Dat dacht ik ook meteen bij het lezen van de eerste zin!
Waarschijnlijk vanwege dit topic.
  dinsdag 26 juli 2005 @ 21:52:00 #28
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_29153791
quote:
Op dinsdag 26 juli 2005 21:47 schreef BUG80 het volgende:

[..]

Waarschijnlijk vanwege dit topic.
En weer een mysterie opgelost!
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_29153984
Aldus.
pi_29154075
Klopt ! Ik begreep (misschien een beetje laat) dat je reviews in dit topic moet plaatsen, vandaar. Supergrass stukkie is dus nu ook nog dubbel (ook in topic Supergrass Road to Rouen). Met excuses voor de "overlast".
pi_29154221
Je hoeft ze hier niet te posten hoor! Dat mag ook altijd in een apart topic. Dat is soms wel leuk namelijk ...!
Aldus.
  dinsdag 26 juli 2005 @ 22:25:01 #32
71333 BUG80
Stop making sense
pi_29154593
Leuk geschreven recensie van The Magic Numbers, een plaat die ik nog steeds goed op me in moet laten werken.

Daryll-Ann is met 1 'r' trouwens. Viva Trailer Tails ben ik dan weer wel met je eens
  dinsdag 26 juli 2005 @ 22:28:29 #33
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_29154678
Vind ik juist een verschrikkelijke dooie plaat, dat Trailer Tails. The Magic Numbers zijn wel een stukje levendiger dan suffe Jelle in z'n caravan!

[ Bericht 2% gewijzigd door DaisyDuke op 26-07-2005 22:42:09 ]
1,000,000 demons can't be wrong...
  dinsdag 26 juli 2005 @ 22:39:40 #34
71333 BUG80
Stop making sense
pi_29154941
quote:
Op dinsdag 26 juli 2005 22:28 schreef DaisyDuke het volgende:
Vindt ik juist een verschrikkelijke dooie plaat, dat Trailer Tails. The Magic Numbers zijn wel een stukje levendiger dan suffe Jelle in z'n caravan!
Suffe hippies in een caravan met dooie liedjes zijn mijn ding. Sorry.

Edit: Levendig is ook niet echt noodzakelijk voor kwaliteit. Jeff Buckley was ook niet levendig. Daryll-Ann songs als Equally Sympathy en Serenades for the Lonely vind ik oprecht mooi.

[ Bericht 16% gewijzigd door BUG80 op 26-07-2005 22:50:13 ]
  woensdag 27 juli 2005 @ 11:16:04 #35
71333 BUG80
Stop making sense
pi_29164849
Zo vreemd is de bandnaam "Magic Numbers" niet, trouwens. Magic Numbers bestaan echt. De term wordt wel eens gebruikt in de wiskunde, maar ook bijvoorbeeld in het Amerikaanse honkbal. Het is gelijk aan het aantal wedstrijden dat de nummer 1 in een ranglijst moet winnen om de totale competitie niet meer te kunnen verliezen.

Dus. Tot zover de non-info van vandaag.
pi_29165558
Zijn het wel zelf geschreven reviews of gewoon van een website??
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  Moderator woensdag 27 juli 2005 @ 14:25:13 #37
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_29170170
quote:
CDOASS – Extra fingers (Playground Music)

Franz Ferdinand – eat your heart out. De 80’s revival is compleet. Niet dankzij de Engelse hypemachine, maar dankzij een undergroundbandje uit het hoge Noorden: CDOAss.

CDOAss is een vijfmansband afkomstig uit Fagersta, Zweden. Fagersta? Hebben we niet eerder van dit plaatsje gehoord? Inderdaad, want dit ingedutte industriestadje in midden-Zweden bleek al eerder de vruchtbare muzikale bodem te zijn waar The Hives uit ontstonden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat The Hives zich als grote broers ontfermd hebben om CDOAss. “The best new band on earth,” schalde Howling Pelle en zij namen de band mee op sleeptouw tijdens hun Europese tournee. In die hoedanigheid stonden ze vorig jaar april dan ook al in de 013, Tilburg.

_____
_____

Toch is het niet de meest voor de hand liggende keuze van The Hives om CDOAss mee te nemen op tour, want muzikaal gezien lijken de bands mijlen ver van elkaar te staan. Wat al direct opvalt, als je naar het instrumentarium van de heren kijkt, is dat er meer ruimte is voor de sampler en de synthesizer dan voor gitaargeweld. Er wordt dan ook wel geschermd met de term ‘funkpunk’, maar zo punky is de muziek van de heren niet.
De band haalt haar invloeden voornamelijk uit de niet-punky bands van de eerste punkgolf: Devo, Squeeze, PiL, Wire, enzovoort. Het meest doet de muziek mij echter nog denken aan de Amerikaanse underground rockers Pere Ubu. Hiermee wil ik de muziek echter niet stigmatiseren, ik geef enkel een richting aan, want boven alles staat deze band vooral met beide benen in deze tijd. De tijd waarin de ‘jaren 80 revivalbands’ als paddestoelen uit de grond lijken te schieten.
Ondanks dat het een tijd lijkt van moordende concurrentie en lood om oud ijzer, doorstaat CDOAss de test goed. Waar bands als The Bravery, The Rapture en Radio 4, toch meer dan regelmatig flinke steken laten vallen, heeft CDOAss een optima forma gevonden, van vrolijke, en minder vrolijke, funky dansliedjes.

_____
_____

CDOAss heeft de afgelopen jaren niet stilgezeten. Al sinds 2001 verschenen er meer dan regelmatig EP’s en 7” singles, die echter niet veel verder reikten dan Zweden. Nu is het dan tijd voor een volledig debuutalbum.
Het album Extra fingers bevat 12 popjuweeltjes, waarbij superlatieven bij mij toch bijna te kort schieten.
De plaat kenmerkt zich door het veelvuldig gebruik van samplers en opmerkelijke synthesizergeluiden, zonder dat het daarbij het vrolijke, frisse live-geluid te verliezen. Synthesizers voeren de boventoon op dit album, de schaarse gitaren voegen echter veel toe aan het geluid. Daarnaast is ook de bas een erg dragende kracht in de meeste nummers. De zang, denk John Lydon en Pere Ubu, is kenmerkend en voegt er een hoog jaren 80 gehalte toe aan de sound.
De nummers op de plaat staan als een huis. Ze zijn spannend, maar niet chaotisch of vals. De plaat is wat dat betreft perfect in evenwicht. Toppers van het album zijn voor mij het ska-achtige Tivoli en de single Speak to me.

Alle nummers op Extra fingers zijn dansgeoriënteerd, dit wil echter niet zeggen dat het een saaie plaat is geworden. Up- en downtempo nummers wisselen elkaar prettig af en er wordt gewerkt vanuit verschillende invalshoeken. Sommige nummers schurken dicht tegen de traditionele pop van Spandau Ballet aan, andere nummers kiezen juist weer het avontuur. Hierdoor blijft de plaat erg afwisselend en blijft ie de moeite van het beluisteren zeker waard.

Speciaal voor Z; het oordeel:

Gewoon niets af te doen aan deze plaat.
En omdat de jongens van CDOAss zulke toffe peren zijn, hebben ze de nummers van hun 7” single Speak to me online gezet. Dus hier de single en het nummer Clockwork dat niet op het album staat.

CDOAss – Speak to me
CDOAss – Clockwork
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_29170302
Sterren

Nog beter dan smilies.
Aldus.
  woensdag 27 juli 2005 @ 14:44:53 #39
28030 Grobbel
In Toffee We Crust!
pi_29170801
quote:
Op dinsdag 26 juli 2005 22:28 schreef DaisyDuke het volgende:
Vind ik juist een verschrikkelijke dooie plaat, dat Trailer Tails. The Magic Numbers zijn wel een stukje levendiger dan suffe Jelle in z'n caravan!
Ik dacht al, ik kan nooit de enige zijn die zo over Trailer Tales denkt.
En CDOASS klinkt erg fijn. Dank voor de tip, belsen!
  woensdag 27 juli 2005 @ 14:49:07 #40
71333 BUG80
Stop making sense
pi_29170943
Het klinkt heel, héél muzikaal en creatief, dat CDOASS (over rare bandnamen gesproken!).

Het is niet echt mijn smaak, maar goed is het wel. Een stuk spannender dan Franz Ferdinand (inderdaad FF, eat your heart out).
  Moderator woensdag 27 juli 2005 @ 14:49:41 #41
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_29170962
quote:
Op woensdag 27 juli 2005 14:44 schreef Grobbel het volgende:

[..]

Ik dacht al, ik kan nooit de enige zijn die zo over Trailer Tales denkt.
En CDOASS klinkt erg fijn. Dank voor de tip, belsen!
Ik kan de CD's om Trailer tapes ook meer waarderen dan 'het meesterwerk', eigenlijk.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_29172064
Darryll-Ann vond ik persoonlijk een van de beter bands van Nederland. ze waren in ieder geval verdomd origineel. Ben en blijf dus een groot fan van Jelle, hoewel die baard van ´m op een gegeven moment wel wat ging irriteren.

P.S: Recensies zijn zelf geschreven en niet gejat (kan ook niet want Supergrass CD is nog niet uit).
  woensdag 27 juli 2005 @ 15:33:37 #43
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_29172110
quote:
Op woensdag 27 juli 2005 15:31 schreef Ringo22 het volgende:
Darryll-Ann vond ik persoonlijk een van de beter bands van Nederland. ze waren in ieder geval verdomd origineel.
Prima band hoor, Daryll-Ann. Maar origineel?
1,000,000 demons can't be wrong...
  woensdag 27 juli 2005 @ 15:38:02 #44
28030 Grobbel
In Toffee We Crust!
pi_29172221
quote:
Op woensdag 27 juli 2005 15:31 schreef Ringo22 het volgende:
P.S: Recensies zijn zelf geschreven en niet gejat (kan ook niet want Supergrass CD is nog niet uit).
Dat laatste zegt trouwens helemaal niks meer in dit tijdperk van veel te vroege albumlekkages. Je wil niet weten hoeveel recensies van de pas over anderhalve maand uitkomende plaat van dEUS op het web te vinden zijn.
quote:
Op woensdag 27 juli 2005 15:33 schreef DaisyDuke het volgende:

[..]

Prima band hoor, Daryll-Ann. Maar origineel?
Vond ze ook erg retro, eigenlijk.
pi_29176680
Hoe klinkt die nieuwe Deus dan...ben er nooit echt van onder de indruk geweest.
pi_29177832
Daryll-Ann is absoluut niet vernieuwend, maar heeft wel vier prima platen uitgebracht, top van Nederland.

En spannender dan Franz Ferdinand is iedereen toch ongeveer? Wel een leuke recensie belsen!!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  donderdag 28 juli 2005 @ 00:59:00 #47
119411 Paradijsvogeltje
is veilig geland!
pi_29189451
CDOAss is wel leuk inderdaad. Ik heb de plaat ook gehoord. Het klinkt goed en swingend
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
pi_29193436
Hoe spreek je CDOAss eigenlijk uit?
Aldus.
  donderdag 28 juli 2005 @ 09:09:38 #49
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_29193503
Is het toegestaan om een review (proberen) te schrijven over een CD die uit 2004 komt, maar nu door een single van het album weer in de belangstelling staat?
  donderdag 28 juli 2005 @ 09:30:34 #50
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_29193781
quote:
Op donderdag 28 juli 2005 09:09 schreef peaceman het volgende:
Is het toegestaan om een review (proberen) te schrijven over een CD die uit 2004 komt, maar nu door een single van het album weer in de belangstelling staat?
Al wil je een album uit 1962 recenseren. Alles mag hier, ga maar lekker los!
1,000,000 demons can't be wrong...
  Moderator donderdag 28 juli 2005 @ 21:24:23 #51
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_29214077
quote:
Op donderdag 28 juli 2005 09:03 schreef Z het volgende:
Hoe spreek je CDOAss eigenlijk uit?
Ik zou zeggen sie, die, oo, es.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
  vrijdag 29 juli 2005 @ 01:48:40 #52
63598 bigshadow
Fan van iedereen
pi_29221789
CDOass is het net niet voor mij, klinkt wel leuk hoor, maar tis niet mijn sound om naar te luisteren
pi_29276139
Ik ben dus zeer benieuwd in het aankomende Supergrass album. Het blijft IMHO met name in Nederland een ongelovelijk onderschatte band.
Lacking membership in any group but also not actively or even passively ostracized by the general student body, pseudo-rejects socialize among themselves, taking pride in what they perceive to be their unique status.
  zondag 31 juli 2005 @ 13:24:42 #54
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_29290799
Die laatste plaat was wel grote bagger hoor!
1,000,000 demons can't be wrong...
  Moderator zondag 31 juli 2005 @ 14:30:34 #55
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_29292817
quote:
Op zondag 31 juli 2005 13:24 schreef DaisyDuke het volgende:
Die laatste plaat was wel grote bagger hoor!
Die laatste plaat vond ik een heel stuk beter dan deze...
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_29294197
quote:
Op donderdag 28 juli 2005 09:30 schreef DaisyDuke het volgende:

[..]

Al wil je een album uit 1962 recenseren. Alles mag hier, ga maar lekker los!


(terugvind- en reviewplaatsherinnerpost)
pi_29295550
Als je doelt op Life on other planets, die was inderdaad niet zo goed als In it for the money, maar de nieuwe vind ik echt weer terug op het oude niveau. Ik vind persoonlijk de nieuwe van de Stands een beetje erg zwaar tegenvallen....wat een afgezaagde nummertjes allemaal zeg...misschien nog 's een tweede luisterbeurt aan wagen....
pi_29414314
Grootste onderschatte band in Nederland blijft toch echt Doves
pi_29453389
Mensuh. Ik heb op mijn eigen weblog fff een updateje gemaakt. twee stukjes over Ryan Adams: eentje over zijn oude bandje Whiskeytown en het vroege demowerk van Adams, en eentje over zij te verschijnen pllaat September. Op internet zwerven een aantal live concerten rond van zijn huidige tour met The Cardinals. Tijdens die tour speelt hij dus ook al material van zijn nieuwe plaat. CHECK IT OUT op
http://derecensent.web-log.nl/. O check mijn I.D.
pi_29467882
Morgen review van Cursive op de FP. Geen superplaat echter.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_29502390
quote:
MARTHA WAINWRIGHT - Martha Wainwright (MapleMusic Recordings)

Martha Wainwright komt een muzikaal nest, zoals iedereen ongetwijfeld weet. Met zowel een vader als een moeder die artiest is en ook nog eens broer Rufus, is het niet verwonderlijk dat de muziek ook Martha greep. Godzijdank dat de muziek Martha niet meer los liet en zij in 2005 dan eens flink op de voorgrond mag treden met een eigen album. Ze verzorgde al vaak achtergrondvocalen voor broerlief en doet het nu dus zelf.

Niet helemaal alleen, want Rufus doet wat terug in de vorm van achtergrondzang op twee nummers, terwijl ma ergens piano speelt en de banjo ter hand neemt. Bovendien is er een sterke begeleidingsband, maar het is toch echt Martha zelf die hier de show steelt. Ze blijkt een eigenzinnig talent, dat een plaat aflevert zonder noemenswaardige zwakke plekken.

De af en toe lichthese stem van Martha grijpt je bij de keel, terwijl haar manier van zingen ronduit opmerkelijk is. Ze trekt zinnen in elkaar door, verandert de melodie eigenhandig met haar stem en kan zowel verleiden, hunkeren, treuren en boos zijn. Echt boos. Maar ook echt treurig. Dit is een vrouw die verhaalt over haar jonge leven, zonder schaamte en levensecht. Mensen die denken dat Alanis Morissette boos en confronterend is, hebben Martha nooit gehoord. Ook is hier geen ruimte voor de schoolmeisjespoëzie van een Dido of de zogenaamde tienerrebellie van Pink.

Nee, dit is een vrouw zoals een vrouw moet zijn. Bij vlagen kwetsbaar, verlangend naar dat beetje liefde van een man, hoewel ze weet dat die mannen ook best zonder haar kunnen. Maar ook sterk, niet te beroerd om zo'n bloody motherfucking asshole dan ook de deur te wijzen en vol in de maag te raken. Zoals elk woord van Martha raak is. Elk zinnetje, elke stembuiging, je voelt haar.

Dat moet voldoende zijn. Ik zou niet eens meer hoeven beginnen over die schitterende teksten, die bijzonder sterke songs als Far Away, Factory, Ball & Chain, This Life, When The Day Is Short, TV Show en The Maker zo ongelooflijk verslavend maken. Dat het oeroud aandoende slotnummer Whither Must I Wander zo mooi is. Dat het meeslepende G.P.T. van bijzonder niveau is. Om maar te zwijgen over de volledig verscheurde Martha die alleen met gitaar en een spaarzame bas van Bloody Mother Fucking Asshole zo'n beklemmend nummer maakt dat je een brok in de keel en een bal op de maag voelt.

Grote klasse, indrukwekkend, misschien wel de plaat van het jaar... Superlatieven die de lading niet dekken. Want het is boven alles zo echt, zo ongelooflijk echt. Stilte. En draaien, weer draaien.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_29868889
CD: Martha Wainwright - Self Titled

Staat nu ook op de FP. 27/8 komt Millionaire, 1/9 Laura Veirs.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  maandag 22 augustus 2005 @ 19:51:52 #64
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_29869766
Ik ken niet het hele album, maar ik kan wel zeggen dat het een goede zangeres is. Om de superlatieven te beamen ken ik het niet goed genoeg. Op grond van wat ik wel ken, ben ik wel geneigd dat wat overtrokken te vinden. Maar dat is een kwestie van smaak, denk ik.
  maandag 22 augustus 2005 @ 20:23:36 #65
71333 BUG80
Stop making sense
pi_29870212
Martha Wainwright is op dit moment in heavy rotation hier. Prachtig
  dinsdag 23 augustus 2005 @ 10:20:48 #66
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_29879713
Zoals met de rest van de Wainwrightjes kan ik ook met Martha vrij weinig....
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_29895101
Hoe komt dat?
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  dinsdag 23 augustus 2005 @ 21:11:34 #68
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_29899761
Omdat ik de plaat 2 keer heb gedraaid en er werkelijk niets in kon vinden dat mijn interesse prikkelde, daarom...
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_29919618
Verrassend, het is toch echt een geweldige plaat.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_30174601
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_30210057
Laura leeft niet echt bij de mensen.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  vrijdag 2 september 2005 @ 18:57:55 #73
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_30210247
Hey
Method, heb jij de platomania ook gelezen? Staat een review in van The Editors, waarbij ik moest denken aan het 'gesprek' wat je over hen had met DaisyDuke.... Vond t wel geinig....
pi_30211401
Oh niet gezien. Wat stond er?
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zondag 4 september 2005 @ 22:03:44 #75
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_30271494
quote:
Op vrijdag 2 september 2005 19:40 schreef methodmich het volgende:
Oh niet gezien. Wat stond er?
Ik zal niet het hele stukje overnemen, maar de qoute waarbij ik aan jullie 'gesprek' moest denken was:

"De puristen zullen er waarschijnlijk veel te veel Joy Division, Interpol, The Cure, Placebo en andere (veelal Britse) bands in terug horen, maar gezien de kwaliteit van de meeslepende songs en de gedrevenheid van de band, hoeft het geen probleem te zijn om over deze kritiekpunten heen te stappen. De stem van Tom Smith lijkt bij vlagen op die van Ian Curtis (wat niet in zijn nadeel is), maar de muziek van Editors is toch net even iets lichtvoetiger van toon. Hype of niet, dankzij ijzersterke en pakkende songs als Munich, Blood, Fingers in the factories, Fall en Open your arms is dit gewoon een uitstekend debuut."

pi_30354302
Volgens mij zijn dat ook grotendeels de songs die ik ook naar voren haalde. Uitstekend vind ik echter weer te veel eer.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  woensdag 7 september 2005 @ 15:13:20 #77
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_30354910
Ben het ook niet met alles eens, maar vond het wel een geinig stukje
pi_30447704
quote:
EMMETT TINLEY - Attic Faith (Independent Records)

Emmett Tinley was in vroeger tijden de zanger van de band The Prayer Boat. Na het verscheiden daarvan, koos hij ervoor om solo verder te gaan. Attic Faith is zijn eerste proeve van bekwaamheid, een plaat van tien songs in een minuut of veertig. De bekende producer Victor van Vugt nam plaats achter de knoppen, in de eerste poging van Tinley om aan bekendheid te winnen.

Of dat Tinley met dit album gaat lukken? Ik betwijfel het. Dit ligt in ieder geval NIET aan de kwaliteit. Want die is vrijwel zonder uitzondering hoog. Openingsnummer Comfort Me trekt je mee in de zoektocht naar liefde van een dolende ziel, die zelfs om een trouwfoto nog een zwart randje lijkt te kunnen zingen. Zingen kan Tinley. Zijn stem doet nog het meest denken aan die van Ben Christophers, ook al zo'n man die treurnis tot levenswijze heeft gemaakt, vooral wanneer hij de hoogte in gaat. Jacob Golden, flitst er her en der ook nog door mijn hoofd. Een stem die ook precies past bij een man met verdriet en twijfels.

Muzikaal steekt het ook prima in elkaa, al moet erbij gezegd worden dat Tinley duidelijk een bepaalde vorm voor zijn muziek heeft gevonden en daar zelden van afwijkt. Het zijn allemaal ingetogen nummers, doordrenkt met weemoed. Zelden ligt het tempo hoog. Wat voor Tinley pleit is dat hij ook geen misplaatst rocknummer tussen de rest heeft gezet, om te laten zien dat hij ook wel degelijk een stoere man kan zijn. Want niet zelden verbreken dat soort nummers de betovering abrupt.

Wat niet wil zeggen dat Tinley echt betoverend is. Wel klinkt hij zeer oprecht. Je gelooft hem als hij zingt "I am burning from the inside, only tears on the outside" (Comfort Me). Je voelt met hem mee als hij in Two Years On een geliefde bezingt, wie Heart Still Breaking kan beluisteren zonder een licht brok in de keel te krijgen moet van steen zijn en afsluiter Amsterdam Weeps moet tot de mooiste songs over onze hoofdstad behoren.

Emmett Tinley maakt met Attic Faith dus een plaat voor de liefhebber van mooie treurmuziek, perfect geschikt voor de zondagochtend en sombere herfstdagen. Beroemd of bekend zal hij er niet mee worden, want daar moet je tegenwoordig een goed promotieteam voor inhuren en oorlogsveteraan zijn. Misschien is het maar beter ook en verdient Tinley oprecht geïnteresseerde luisteraars in plaats van vluchtig knuffelgedrag door de massa. Ik ben in ieder geval onder de indruk.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  woensdag 14 september 2005 @ 12:04:03 #79
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_30567879
Heerlijke cynische sneer naar pief paf Blunt!

Emmett Tinley is niet echt mijn ding alleen....
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_30579426
Helaas. Wat trekt je niet in zijn muziek?

Overigens nog deze maand op de FP:

At The Close Of Everyday (18-9)
Paul McCartney (28-9)
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_30580331
Ik heb die Emmett Tinley wel eens zien optreden in een jeugdherberg in Haarlem. Ik hou niet van zulke sing-a-songers ... Ik vind het snel pathetisch, terwijl ik best van pathetische dingen houd. Maar goed, hoogtepunt van die avond was zijn cover van halleluja van Buckley.
Aldus.
  woensdag 14 september 2005 @ 20:15:18 #82
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_30581991
quote:
Op woensdag 14 september 2005 19:29 schreef Z het volgende:
Maar goed, hoogtepunt van die avond was zijn cover van halleluja van Buckley.
Ahum...

Emmett Tinley is mij ook te pathetisch, z'n zangstem staat me niet aan en de producer van 'Attic Faith' hield blijkbaar wel heeel erg van strijkertjes....
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_30582358
Victor Van Vugt, grote naam.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_30582668


Hij speelde de Buckley versie!
Aldus.
  donderdag 15 september 2005 @ 11:01:00 #85
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_30597045
quote:
Op woensdag 14 september 2005 20:27 schreef methodmich het volgende:
Victor Van Vugt, grote naam.
En iemand die van theatrale producties houdt. Pakt de ene keer beter uit dan de andere...
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_30999215
CD: Paul McCartney - Chaos And Creation In The Backyard

Is de review van vandaag, over Paul.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_31236475
quote:
COCOROSIE - Noah's Ark (Touch And Go Records)

Een jaar geleden besloot ik mijn recensie over het debuut van CocoRosie, La Maison De Mon Rêve, met de verzuchting dat ik wilde dat de dames mijn zusjes zouden zijn. Bianca en Sierra Casady, twee zussen die elkaar jaren niet hadden gezien en het hernieuwde contact opfleurden met één van de merkwaardigste en wat mij betreft beste platen van de afgelopen jaren. Dat de dames elkaar definitief gevonden hebben, blijkt wel uit het feit dat de opvolger van dit werkstuk inmiddels uit is.

Noah's Ark heet het en het mag ontvangen worden als een verbreding en verdieping van het ingetreden muzikale pad. Dit pad was geen glad geëffend pad, maar een kronkelig paadje dat zich in allerlei bochten wrong en soms zelfs licht de bocht uit vloog. Dat gebeurt nu opnieuw en nog meer. Daarbij zijn de sterke elementen van de eerste boreling behouden. Nog altijd cirkelen de stemmen van de dames her en der lieflijk om elkaar heen. Betoverend mooi, wat mij betreft. Afstotelijk lelijk wellicht voor hen die zich liever niet wagen aan een reis vol verrassingen en allang niet meer in sprookjes willen of durven geloven. Want de dames zingen soms hoog, soms krasserig en soms gemaakt vals, want de stemmen zijn stiekem nog altijd erg geschoold.

De speeldoosjes, de rondbanjerende geit, de andere dierengeluiden, de moderne drumritmes en de aan oeroude folk verwante muzikale omlijsting zijn ook gebleven. Af en toe ontdekken we zelfs nieuwe elementen in deze merkwaardige mengeling uit de toverpot van de zusjes. Een piano, bespeeld door Antony, bijvoorbeeld. Maar evengoed nieuwe dierengeluiden of samples.

Het draagt alleen maar meer bij aan het gevoel van betovering dat het beluisteren van deze muziek bij mij oproept. Sta op en verzamel u, allen die zich niet honderd procent thuis voelen in de wereld zoals die inmiddels is. Zoals Noach de dieren redde voor de zondvloed, zo willen de zusjes al die mensen redden. Mensen die er van houden weg te dromen, die zich nog kunnen verwonderen over kleine dingen, die eenzaamheid niet schuwen en soms weinig snappen van wat er om hen heen gebeurt. Hoe troostend is het dan om bij Bianca en Sierra in het bootje te stappen en je mee te laten voeren?

Het is een proces dat wellicht, zeker voor de ongeoefende luisteraar van deze muziek, enkele draaibeurten vergt. Maar dan wil je ook niet meer anders. Dan koester je fantastische songs als Beautiful Boyz, The Sea Is Calm, Noah's Ark, Armageddon en Honey Or Tar. Om over het schitterend desolate en tegelijkertijd zo treffend en troostrijke South 2nd nog maar te zwijgen. Moordsong!

Ik ben voorgoed betoverd door deze twee dames en voorzie zelfs een prolongatie van de titel album van het jaar. Ik kan er niets aan doen, maar ik kan me nog steeds geen fijnere zusjes voorstellen. Dus wilde ik eigenlijk maar op dezelfde wijze eindigen als vorig jaar. Ik zou willen dat het mijn zusjes waren.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  donderdag 6 oktober 2005 @ 20:29:35 #89
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_31239013
Leuke recensie method...
  donderdag 6 oktober 2005 @ 20:33:21 #90
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_31239157
Gekke pfaf, nog vaker luisteren met je ogen dicht.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  donderdag 6 oktober 2005 @ 20:38:34 #92
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_31239265
quote:
Op donderdag 6 oktober 2005 20:33 schreef pfaf het volgende:
Ik vind deze CocoRosie niet zo betoverend als de vorige.
Ik ben ook niet zo lyrisch als method, maar hij heeft het zeer fraai omschreven
  donderdag 6 oktober 2005 @ 20:39:21 #93
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_31239300
Dat zal ook zeker, maar aangezien er dit jaar elke week wel een album uitkomt waarvan ik denk dat het één van de beste ooit is, plus het feit dat ik zelf een overvolle agenda heb, komt het er nog niet echt van. Heb de dames een maandje of 3 terug een paar ( stuk of 5 ) luisterbeurten gegeven, maar zoals ik in het Indie-topics destijds al stelde, wilde het kwartje nog niet zo vallen....
  donderdag 6 oktober 2005 @ 20:41:32 #94
71333 BUG80
Stop making sense
pi_31239362
Ik vind die plaat van Cocorosie wel passen bij het thema van de kinderboekenweek



Goede review. Plaat van het jaar, tja, dat weet ik nog niet en zusjes heb ik ook al genoeg maar het is verder goed verwoord.
pi_31253157
Vijf is veel te weinig Pfaf, hoewel je dan eigenlijk al betoverd zou moeten zijn.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  Moderator zondag 9 oktober 2005 @ 12:20:04 #96
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_31305160
quote:
THE HEIGHTS - Beachyhead (Excelsior Recordings)

Naar Noordwijk komen Duitsers, dat is bekend. Ook het Nederlands elftal wil er nog wel eens trainen, maar verder weten we toch weinig over deze badplaats.

Ooit was er een bandje uit Noordwijk: The Post, veel verder dan een vermelding in de machtige Oor’s Popencyclopedië zijn ze nooit gekomen. The Post werd The Ponies en ze brachten met Meet the Ponies, in eigen beheer, een toch wel erg professioneel album uit. Toen het album daarna ook niet het succes opleverde waarop ze hoofden, werd The Ponies omgevormd tot studioproject en ging het verhaal als een nachtkaars uit.

Ook in Voorhout, een dorpje net buiten Noordwijk, was er eens een bandje. Dat bandje heette Hey Tony!. Drie schattige meisjes die hun liedjes speelden op hun akoestische gitaren. Na een demosessie besluit de producer van de studio zich te voegen bij het bandje en kreeg de band de nieuwe naam Seesaw. Na een lange weg en veel lovende woorden wordt de band getekend bij Transformed Dreams. Begin 2002 stapt zangeres en songschrijfster Naomi echter uit de band en hoewel Seesaw het probeert met een andere zangeres duurt het niet lang of de band heft zich op.
____________
____________

Nu wilde het lot dat Seesaw-zangeres Naomi van de Ven verliefd was op Ponies-drummer Marc van der Holst (ook bekend als striptekenaar van onder andere Spekkie Big) en vice versa. En dan kruipt het bloed natuurlijk waar het niet gaan kan. Samen besloten ze in het gat na The Ponies en Seesaw, geïnspireerd door boygirlbands als The Kills en White Stripes, wat samen te gaan spelen: Naomi op gitaar en Marc op drums.

De band werd uitgebreid met twee ex-Ponies: Mark van Rijnberk op bas (zang en gitaar in The Ponies) en Dave van der Putten op percussie (bas in The Ponies) en er volgden wat demo’s met vriendelijke popliedjes. Mijn verbazing was echter groot toen ik onlangs op de website van Excelsior zag dat de band juist daar zijn debuutplaat uit zou brengen.

Je moet toch veel in huis hebben om een plaat te mogen uitbrengen bij Excelsior, dat door de kenners toch wel de vaandeldrager van de Nederlandse gitaarmuziek wordt genoemd. Het keurstempel Excelsior doet veel muziekliefhebbers al opveren. Hoe brengt The Heights het ervan af.
____________
____________

Beachyhead is de titel van het debuut van The Heights en het vertelt het verhaal van twee oudere jongeren (Sally en Johnny) en hun strubbelingen in het leven. De artwork voor het album is gemaakt door striptekenaar Jeroen Funke en alles is in het bruin en oranje, hierdoor ontstaat er een heel huiselijk jaren 70 sfeertje.

Huiselijk is een term die past bij The Heights: huiskamerpop. De muziek refereert uitgebreid aan de jaren 60. The Beatles, The Beach Boys, ze komen allemaal even op visite, zonder dat ze de gastheren overschaduwen, want boven alles is het een plaat met een eigen (retro)smoel.

Naomi zingt met een stem die soms doet denken aan Kim Deal van The Breeders, verwacht bij The Heights echter geen scheurende gitaren en zagende bassen. Wat je wel mag verwachten? Kabbelende drums, spannende gitaartokkels, rammelende orgeltjes en swingende taboerijnen, en, bovenal, pure, eerlijke popmuziek.

De plaat telt tien liedjes, en is met zijn krappe 30 minuten toch aan de korte kant. De tien liedjes zijn echter allemaal liedjes met kop en staart en er ontstaat bij mij toch niet het gevoel dat de plaat niet af is, maar misschien dat anderen wel vallen over de prijs-kwantiteitverhouding, hoewel deze plaat, als alle andere Excelsior-uitgaven voor een schappelijke 14,99 te koop is.

Rest mij slechts om Excelsior weer in het gelijk te moeten stellen. The Heights is een aanwinst voor dit label en de Nederlandse muziekscene.

Speciaal voor Z weer het oordeel:
Aanvullende informatie:

Klik hier voor de website van The Heights.
Hier voor een album preview.
En hier voor enkele demo’s.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_31308320
Leuke review Belsen, mooie inleidende alinea's.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  maandag 10 oktober 2005 @ 11:23:07 #98
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_31329752
Knappe review weer Belsen!

Een aardig bandje wel, The Heights. Al hadden ze wel wat meer aandacht mogen besteden aan hun Engelse uitspraak, die is soms tenenkrommend slecht.
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_31330041
Ik vind het een leuk plaatje, ik wist niet eens dat het uit Nederland kwam. En over de uitspraak, dat vind ik bij (bijvoorbeeld) The Concretes ook geen probleem, dus daar heb ik me niet aan gestoord.

Leuke review iig!
Aldus.
  maandag 10 oktober 2005 @ 11:47:16 #100
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_31330240
Een matige Engelse uitspraak kan ook heel charmant zijn, maar Engels met een Nederlands accent trek ik heel slecht.

Noem het een rare afwijking mijnerzijds...
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_31330410
Het is niet zo gek, want het klinkt dan weer zo Hollands, in Zweden denken ze vast hetzelfde over de Concretes.
Aldus.
pi_31339370
Vandaag op de FP: CD: Neil Young - Prairie Wind
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_31488786
Niemand Dyzack of Nelis-fan?
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  Moderator zondag 16 oktober 2005 @ 15:23:36 #105
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_31488947
quote:
Op zondag 16 oktober 2005 15:15 schreef methodmich het volgende:
Niemand Dyzack of Nelis-fan?
Ik kan er weinig overzeggen...

Ik ken beide heren en platen van beide heren, maar ik zou niets kunnen zeggen over dit werk.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_31489089
Okee, gauw eens beluisteren dan.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_31584996
CD: CocoRosie - Noah's Ark

En morgen weer één en dan de 30e en dan in november twee snel na elkaar.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_31603389
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_31811278
CD: dEUS - Pocket Revolution

Van vandaag, over d'n dEUS!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zondag 30 oktober 2005 @ 16:01:31 #110
47385 CybPraetorian
Master of Science
pi_31811561
rammstein - Rosenrot is ook net uit he, (tip tip)
Welcome to DerOllie's Car Channel!
http://www.youtube.com/DerOllie
  Moderator maandag 31 oktober 2005 @ 08:53:27 #111
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_31830311
quote:
Op zondag 30 oktober 2005 16:01 schreef CybPraetorian het volgende:
rammstein - Rosenrot is ook net uit he, (tip tip)
Schrijf er eens een mooie review over, zou ik zeggen...
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
  maandag 31 oktober 2005 @ 10:02:33 #112
47385 CybPraetorian
Master of Science
pi_31831384
quote:
Op maandag 31 oktober 2005 08:53 schreef belsen het volgende:

[..]

Schrijf er eens een mooie review over, zou ik zeggen...
ohw, ik dacht dat dat gedaan werd hier... zal kijken of ik er tijd voor heb.... tentamens
Welcome to DerOllie's Car Channel!
http://www.youtube.com/DerOllie
pi_31845068
Aanvragen doen we niet aan, zeker niet qua Duitse marsmuziek.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_31897181
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  woensdag 2 november 2005 @ 16:35:54 #115
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_31900582
quote:
Op maandag 31 oktober 2005 10:02 schreef CybPraetorian het volgende:

[..]

ohw, ik dacht dat dat gedaan werd hier... zal kijken of ik er tijd voor heb.... tentamens
Gewoon doen!
pi_31935705
Zaterdag nog 1 en dat is dan vermoedelijk de laatste voor de FP geweest. Daarna alleen nog maar weer hier, in dit topic.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  donderdag 3 november 2005 @ 20:58:53 #117
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_31967992
Verschil van inzicht met een ER, waardoor ik er niet zo veel plezier meer in heb.

Overigens komt er toch nog één na, de live-CD van Wilco die al in de planning stond en binnengekomen is.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  vrijdag 4 november 2005 @ 19:04:01 #119
71333 BUG80
Stop making sense
pi_31968386
quote:
Op vrijdag 4 november 2005 18:51 schreef methodmich het volgende:
Verschil van inzicht met een ER, waardoor ik er niet zo veel plezier meer in heb.
Jammer
pi_31970679
Tja. Jullie mogen nog op mij stemmen voor de FOK-awards, dat is een leuk afscheid van de FP.

En ik leg het je nog wel eens uit BUG80. Volgende verjaardag ofzo.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  FOK!-Schrikkelbaas vrijdag 4 november 2005 @ 20:11:10 #121
2057 Tokus
www.metalfan.nl
pi_31970699
jammer, een van de betere reviewers kapt dus...
Nothing lasts forever but the certainty of change
pi_31970935
Alleen voor de FP he, niet voor hier.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  vrijdag 4 november 2005 @ 20:26:05 #123
71333 BUG80
Stop making sense
pi_31971110
quote:
Op vrijdag 4 november 2005 20:10 schreef methodmich het volgende:
Tja. Jullie mogen nog op mij stemmen voor de FOK-awards, dat is een leuk afscheid van de FP.

En ik leg het je nog wel eens uit BUG80. Volgende verjaardag ofzo.
Ok. Balen, maar gelukkig kun je je ei nog hier kwijt

Ben je niet bang dat, nu je alleen nog maar zelfgekochte CD's gaat recenseren, ze vrijwel allemaal positief zullen zijn?
pi_31971337
Hoeft niet altijd natuurlijk. Maar dat is op zich niet erg, het gaat me ook om de vorm.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  Moderator zaterdag 5 november 2005 @ 11:16:02 #125
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_31985264
quote:
Op vrijdag 4 november 2005 18:51 schreef methodmich het volgende:
Verschil van inzicht met een ER, waardoor ik er niet zo veel plezier meer in heb.

Overigens komt er toch nog één na, de live-CD van Wilco die al in de planning stond en binnengekomen is.
Je mag minder 'eigen' CD's recenseren, dus...

Of gaat het om de vorm (te veel kennerstaal).

Erg jammer en een gemiste kans, ik vind je een geweldige reviewer en als ik een blad had dan zou ik je ogenblikkelijk aannemen (kijk bijvoorbeeld eens of je er iets mee kan voor de Platomania ofzo).

Blijf je hier wel gewoon je werk doen? Alsjeblieft...
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_31985662
Het gaat niet om de vorm en niet om het aantal eigen cd's hoor. Waar het wel om gaat is eigenlijk te belachelijk voor woorden, maar ik mag verder niks zeggen.

CD: Fence - The Woolf Is van vandaag
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 5 november 2005 @ 11:42:18 #127
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_31985886
Tssk, wat een onzin weer. Nu boeit het mij niet veel of ik ze hier of daar lees, maar voor de FP is het een groot gemis.
pi_31985944
Nou, zet een actie op dan.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 5 november 2005 @ 12:10:30 #129
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_31986765
Ja, jammer. Het krikte 't gemiddelde niveau van de FP natuurlijk wel op.
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_31987292
Dank voor de lovende woorden, maar ik vrees dat ik me niet ga bedenken. Tenminste, niet zolang de nieuwe ER daar ER blijft, denk ik.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 5 november 2005 @ 12:32:51 #131
71333 BUG80
Stop making sense
pi_31987362
Gelukkig kunnen we nog wel recensies van DJ Tiësto en Hind lezen

pi_31987923
Jammer dat je stopt methodmitch. Ben wel benieuwd wat dat 'verschil van inzicht' is overigens.
Aldus.
  Moderator zaterdag 5 november 2005 @ 13:40:57 #133
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_31989005
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
  zaterdag 5 november 2005 @ 14:01:59 #134
71333 BUG80
Stop making sense
pi_31989499
Hij is op slot
  Moderator zaterdag 5 november 2005 @ 14:03:12 #135
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_31989523
quote:
Op zaterdag 5 november 2005 14:01 schreef BUG80 het volgende:
Hij is op slot
Ja, de rijen moeten gesloten blijven binnen Fok!...

Zie de discussie hier...
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
  zaterdag 5 november 2005 @ 17:08:04 #136
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_31994488
quote:
Op zaterdag 5 november 2005 12:55 schreef Z het volgende:
Jammer dat je stopt methodmitch. Ben wel benieuwd wat dat 'verschil van inzicht' is overigens.
Inderdaad, maakt het allemaal wel mysterieus...
  zaterdag 5 november 2005 @ 17:21:31 #137
71333 BUG80
Stop making sense
pi_31994924
quote:
Fence is een Vlaamse band bij Excelsior. Dat is pas een intro.
Je zou haast de indruk krijgen dat het met de intro's te maken heeft

Daarover gesproken, ik weet niet hoe de redactie en de reviewers daar tegenover staan, maar wat mij betreft mogen ze de intro's net als bij de columns afschaffen.

[edit]
Offtopic, maar die FOK!poll rondt de percentages kennelijk naar boven af, wat nogal vreemde dingen oplevert. Op dit moment is de stand:

67%
25%
5%
5%
[/edit]
pi_31997790
Nou, dat intro was kort omdat de intro's weg zouden gaan. Blijkbaar nog niet per vandaag.

Hartverwarmend hoor belsen, maar ik moet je toch teleurstellen. Geen FP voor mij zolang Pluisje niet vergezeld gaat worden door een andere ER. En aangezien die net nieuw is, zal dat nog wel een tijdje duren inderdaad.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 5 november 2005 @ 19:10:01 #139
71333 BUG80
Stop making sense
pi_31998465
Misschien is dit topic sticky maken een optie. We hebben de FP helemaal niet nodig
  Moderator zondag 6 november 2005 @ 10:28:38 #140
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_32017891
quote:
Op zaterdag 5 november 2005 18:50 schreef methodmich het volgende:
Nou, dat intro was kort omdat de intro's weg zouden gaan. Blijkbaar nog niet per vandaag.

Hartverwarmend hoor belsen, maar ik moet je toch teleurstellen. Geen FP voor mij zolang Pluisje niet vergezeld gaat worden door een andere ER. En aangezien die net nieuw is, zal dat nog wel een tijdje duren inderdaad.
Erg jammer, maar begrijpelijk. Zoals ik al zei: je schrijft echt erg goed! Misschien toch echt iets mee gaan doen, waar je wel je ei kwijt kan.

Maar blijf je voorlopig nog wel even in dit forum...
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
  zondag 6 november 2005 @ 12:37:57 #141
63598 bigshadow
Fan van iedereen
pi_32020569
Jammer dat je stop MM, maar als het niet werkt, dan werkt het niet. Je mag trouwens wel altijd reviews blijven schrijven voor je trouwe lurkers hier
pi_32020823
Vertel nou maar gewoon wat het meningsverschil was!
'Paul McCartney krijgt een award van niemand minder dan Bono' - Beau van Erven Dorens.
http://www.last.fm/user/spacemangraig
pi_32026091
Nee, want dat is niet de policy en dus laat ik me daar verder niet over uit spacemangraig.

En bigshadow en belsen, hier blijf ik zeker wel schrijven hoor. Ga ze ook bij Velvetmusic aanbieden, na vraag van P-P (bigshadow en BUG80 wel bekend). Dus dat komt wel in orde.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zondag 6 november 2005 @ 15:41:12 #144
71333 BUG80
Stop making sense
pi_32026219
quote:
Op zondag 6 november 2005 15:37 schreef methodmich het volgende:
Ga ze ook bij Velvetmusic aanbieden, na vraag van P-P (bigshadow en BUG80 wel bekend). Dus dat komt wel in orde.
Ah leuk, dat is voor op de website neem ik aan? Vergeleken met de Fok! FP durf ik dat zelfs een stap vooruit te noemen
pi_32026273
Is voor de website idd. PP zelf schrijft er ook voor en vroeg het me onlangs in de winkel. Martha Wainwright staat er al op bijvoorbeeld.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_32034784
quote:
Op zondag 6 november 2005 15:37 schreef methodmich het volgende:
Nee, want dat is niet de policy en dus laat ik me daar verder niet over uit spacemangraig.

En bigshadow en belsen, hier blijf ik zeker wel schrijven hoor. Ga ze ook bij Velvetmusic aanbieden, na vraag van P-P (bigshadow en BUG80 wel bekend). Dus dat komt wel in orde.
Als je niet meer voor ze schrijft, hoef je je toch ook niks van die policy aan te trekken?
'Paul McCartney krijgt een award van niemand minder dan Bono' - Beau van Erven Dorens.
http://www.last.fm/user/spacemangraig
  zondag 6 november 2005 @ 20:21:21 #147
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_32034934
quote:
Op zondag 6 november 2005 20:16 schreef spacemangraig het volgende:

[..]

Als je niet meer voor ze schrijft, hoef je je toch ook niks van die policy aan te trekken?
Hij is ook nog columnist.
Verder is er ook nog zoiets als waardigheid.
pi_32034992
Dit riekt naar censuur
'Paul McCartney krijgt een award van niemand minder dan Bono' - Beau van Erven Dorens.
http://www.last.fm/user/spacemangraig
  zondag 6 november 2005 @ 20:34:51 #149
63598 bigshadow
Fan van iedereen
pi_32035344
quote:
Op zondag 6 november 2005 15:37 schreef methodmich het volgende:
Nee, want dat is niet de policy en dus laat ik me daar verder niet over uit spacemangraig.

En bigshadow en belsen, hier blijf ik zeker wel schrijven hoor. Ga ze ook bij Velvetmusic aanbieden, na vraag van P-P (bigshadow en BUG80 wel bekend). Dus dat komt wel in orde.
Oh leuk, ik lees daar ook wel eens de recensies, maar meestal surf ik er alleen langs voor een look in the collection Maar ik zal zeker eens vaker langs gaan
  Moderator zondag 6 november 2005 @ 21:06:15 #150
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_32036579
quote:
Op zaterdag 5 november 2005 19:10 schreef BUG80 het volgende:
Misschien is dit topic sticky maken een optie. We hebben de FP helemaal niet nodig
Ik stel het even voor.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_32037033
Arrogante kut muziekfans Ik ben er ook nog.
  Moderator zondag 6 november 2005 @ 21:27:09 #152
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_32037354
quote:
Op zondag 6 november 2005 21:17 schreef Toffe_Ellende het volgende:
Arrogante kut muziekfans Ik ben er ook nog.
Maar jij post dan nooit hier.

Plus ik vind veel CD's die MM bespreekt erg leuk en we blijken aardig op een lijn te zitten qua smaak.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_32064827
He, sticky.

Ik was het topic al even kwijt. Leuk!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_32173019
En waarom is MM aan de kant geschoven? Dat lees ik namelijk nergens terug.
pi_32174267
Ik ben niet aan de kant geschoven, ben zelf gestopt wegens meningsverschillen met de ER.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  vrijdag 11 november 2005 @ 17:50:17 #157
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_32186626
Dat zullen er nog wel meer gaan worden. Denk dat ik binnenkort New Pornographers en Devendra ook eens ga doen. Heb ik inmiddels vaak genoeg beluisterd.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_32232348
quote:
Op maandag 7 november 2005 19:06 schreef methodmich het volgende:
He, sticky.

Ik was het topic al even kwijt. Leuk!
Same here! Meteen maar even een nuttige tvp, voor mijn eigen belang. Altijd leuk leesspul van de users hier.
pi_32265447
quote:
DEVENDRA BANHART - Cripple Crow (XL Recordings)


Devendra Banhart is een man met een opmerkelijk levensverhaal. Dat alleen was al reden om hem tot één van de opvallendste figuren van muziekjaar 2004 te bombarderen. Banhart, nog maar even in de twintig, maakte echter ook muzikaal naam met de albums Rejoicing In The Hands en Niño Rojo. Beide platen stonden vol met opbeurende hippieliedjes in een oeroude folktraditie. Zijn bezigheden om ook anderen in de spotlights te krijgen, bezorgden hem een rol als initiator van de free folk.

Free folk, zo werd het genoemd, het genre waarin men oude folk voorzag van allerlei andere invloeden. Het is vooral een verzamelnaam voor muziek voor en door creatieve geesten, waarin alles mag en niets moet. Vooral dat laatste is van belang. Want de muziek van Joanna Newsom, CocoRosie, Espers, Six Organs Of Admittance en Animal Collective verschilt toch behoorlijk van elkaar. Desondanks valt het onder dezelfde noemer.

Eigenlijk is Devendra Banhart muzikaal nog de gewoonste van het stel. Hij en zijn vriendengroep schijnen regelmatig de bossen in te duiken, om daar vervolgens naakt te zwemmen, te picknicken en te spelen. Zo klinkt Cripple Crow ook een beetje. Alsof Devendra met zijn gitaar de bossen bezocht heeft en daar gewoon liedjes ging spelen. Ondertussen deden zijn vrienden en vriendinnen mee, als ze zin hadden. Ze zingen eens een tweede stem, bespelen sporadisch ook eens een instrument en hebben lol.

Want zelden heb ik een plaat gehoord waar zoveel ongedwongen nummers op staan als op Cripple Crow het geval is. Alle nummers kenmerken zich door het akoestische getokkel en het indringende stemgeluid van Banhart, waarbij soms nog eens wat toegevoegd is. Daarbij is folk de basis, maar evengoed kan je het hippiemuziek noemen. Psychedelisch, als je wilt.

Het levert een lange plaat op, waarop niet alle nummers even sterk zijn, maar het plezier veel vergoedt. Zo zingt Devendra, half Venezolaan, ook nog een paar nummers in het Spaans. Met name Santa Maria Da Feira is een heerlijk nummer. Evengoed zingt hij onbezorgde lolteksten. “Paul McCartney and Ringo Starr are the only Beatles in the world”, dat werk. Liedjes over Korean Dogwood en Chinese Children. Te maf voor woorden, maar het klinkt allemaal reuze lekker.

Heerlijk ontspannen dus, als je naar deze plaat luistert. Waarbij het psychedelische miniatuurtje Dragonflys opvalt in schoonheid en waarin Heard Somebody Say eigenlijk het volkslied van de free folk is. “It’s simple, we don’t want to kill” zingt Devendra met zijn vrienden en vriendinnen. Kom daar nog maar eens om in deze wereld vol oorlogszuchtige leiders en militante moslims. Mooi is het wel. Doe mee met Devendra. Laat je baard staan of leef je uit met mascara, trek bloemenbloesjes aan of een heksenjurk. Gooi die stress van je af en ontspan. Er is nog ruimte zat, want “there’s still so many little boys I want to marry and little kids I want to have” zingt Devendra tegen het einde. Geloof me, er zijn slechtere bruidegoms te bedenken.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  maandag 14 november 2005 @ 18:55:32 #162
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_32265532
Leuke plaat, maar ik luister 'm niet meer zo veel. Toch niet spannend genoeg denk ik.
pi_32265619
Heb je wel een baard inmiddels?
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  maandag 14 november 2005 @ 19:02:27 #164
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_32265727
Leuke plaat idd en ook een leuke review.
  maandag 14 november 2005 @ 19:13:10 #165
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_32266050
quote:
Op maandag 14 november 2005 18:58 schreef methodmich het volgende:
Heb je wel een baard inmiddels?
Daar hoef ik niet veel voor te doen.
pi_32598355
quote:
THE NEW PORNOGRAPHERS - Twin Cinema (Matador Records)

Porno valt onder de meest bezochte en gezochte onderwerpen op het Internet. Van subtiel erotisch tot hersenloos gestamp, alles lijkt te vinden. Het is bedoeld als vermaak. Plat vermaak, vinden sommigen. Een pure kunstvorm, volgens anderen. Het is maar net hoe je pet staat, zullen we maar zeggen. Dat is in de popmuziek eigenlijk hetzelfde. Ook popmuziek is bedoeld als vermaak en varieert van het benaderen van kunst tot puur plat winstbejag. Floep, klaar, om de link met porno te leggen.

Vanwaar nu die porno? Wel, het Canadese collectief The New Pornographers vraagt er met zo'n naam wel een beetje om. Dat blijft hangen, een dergelijke naam. Zeker voor bands die opereren in het betrekkelijk anonieme circuit van de indierock. Dat doet deze band al enkele jaren, maar eerlijk gezegd had ik nog nooit een plaat van ze aangeschaft. Geen idee waarom, soms heb je dat gewoon. Wel was ik in 2004 behoorlijk onder de indruk van de soloplaat van A.C. Newman, in wezen de grote man achter The New Pornographers. Blijkt in de band ook nog Neko Case te zitten, een begenadigd zangeres. Alle reden dus om de laatste productie van de band, Twin Cinema, wel aan te schaffen.

En nee, daar heb ik zeker geen spijt van! Twin Cinema gaat wat mij betreft namelijk makkelijk mee met de beste albums van het toch al fraaie muziekjaar 2005. In eerste instantie nog wat gewoontjes klinkend, zoals zo veel indiebandjes, komen de songs na enkele luisterbeurten steeds dieper in je hoofd te zitten. Als een teek zuigt het perfect opgebouwde en helemaal losgaande The Bleeding Heart Show zich dan in je muzikale aderen vast. En je kan nog zo je best doen om het kopje van het al even geniepig sterke The Bones Of An Idol uit te draaien, de pootjes zitten al tot op het bot vast.

Want wat zijn deze mensen bedreven in het schrijven van heerlijke nummers, met lekkere riffjes, koortjes en vooral een fijne melodie. Newman zelf is in topvorm, de heldere stem van Neko Case is een absolute bonus en ook de door Dan Bejar aangeleverde songs zijn prima. Luister in dat verband naar het fraai tweestemmige Streets Of Fire, dat zich laat beluisteren als een heerlijk intiem liedje, of het gejaagdere Jackie, Dressed In Cobras. Ben je dan nog niet overtuigd, dan moet het schitterend gezongen These Are The Fables, dat wel haast ruikt naar de jaren '60, je toch verliefd maken op de stem van Neko.

Ik was toen inmiddels al lang om en betrap mezelf er al tijden op dat ik op gezette tijden Sing Me Spanish Techno loop te zingen. Het is het hoogtepunt van een plaat die toch al vrijwel zonder uitzondering uit hoogtepunten lijkt te bestaan. Deze pornografen kiezen duidelijk voor de kunstzinnige kant, want ze kennen het geheim van het pakkende en toch interessant blijvende liedje. Dan zijn er geen naakte dames meer nodig, want een beetje muziekliefhebber kirt zelf al van genot bij het beluisteren van Twin Cinema.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 26 november 2005 @ 17:45:30 #167
117680 JelleS
film- en muziekreviewer
pi_32599018
Ben het helemaal met je eens. Niks aan toe te voegen eigelijk.
  zaterdag 26 november 2005 @ 17:51:07 #168
62129 De-oneven-2
Wir sind so leicht...
pi_32599154
Ah, Twin Cinema..
Mocht ik een top 10 van beste platen van het jaar 2005 hebben, staat die er zeker in...

Luister er 'toevallig' ook nu naar.
...dass wir fliegen.
  zondag 27 november 2005 @ 10:42:19 #169
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_32613136
Prima recensie, want zeer fijne plaat!
  zondag 27 november 2005 @ 16:48:43 #170
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_32621424
Begin dit jaar beschreef ik de New Pornographers al als de perfecte band om van je kater af te komen, om eens lekker door de woonkamer te springen, om de hele dag door te neurien zonder dat je het door hebt etc..

pi_32621916
Had er ook een review van gemaakt dan!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zondag 27 november 2005 @ 17:10:13 #172
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_32621961
quote:
Op zondag 27 november 2005 17:08 schreef methodmich het volgende:
Had er ook een review van gemaakt dan!
WIlde ik ook wel eigenlijk. Maar het is gebleven bij een stukje op m'n weblog.

Binnenkort zal ik ook weer eens een paar reviews schrijven.
pi_32622083
Okee, is leuk voor de variatie!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  maandag 28 november 2005 @ 20:21:17 #174
71333 BUG80
Stop making sense
pi_32653722
Twin Cinema is hard aan het "groeien" bij mij. Zeer goede plaat

En de drummer moet een nobelprijs krijgen. Of een oscar. Of wat voor onderscheiding dan ook.
pi_32707035
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_32746874
CD: Prince Paul - Hip Hop Gold Dust

Bright eyes - Motion sickness staat voor volgende week op de ' agenda'
pi_32761817
Tja, hiphop... Kan ik weinig meer mee.

Ben wel benieuwd wat je van Bright Eyes gaat maken. Eigen materiaal of kwam dit ineens via de tool??
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  vrijdag 2 december 2005 @ 18:56:49 #178
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_32761926
Ik loop al maanden met het idee om een review te doen, maar het komt er elke keer niet van.. En nu ik volgende maand ga verhuizen zal dat weer roet in het eten gooien... Toch maar een goed voornemen misschien met oud en nieuw...
pi_32762181
Over welke plaat?
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  vrijdag 2 december 2005 @ 19:13:30 #180
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_32762257
quote:
Op vrijdag 2 december 2005 19:09 schreef methodmich het volgende:
Over welke plaat?
Ow dat weet ik nog niet. Maar het leek me wel leuk om een keer te proberen en als het beviel (maker en lezer) door te gaan ermee, maar ja, de tijd ontbreekt me elk keer...
pi_32763081
Jammer. Wellicht gaat het je ooit lukken. Het is leuk hoor!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  vrijdag 2 december 2005 @ 20:08:58 #182
117680 JelleS
film- en muziekreviewer
pi_32763567
quote:
Op vrijdag 2 december 2005 05:50 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
CD: Prince Paul - Hip Hop Gold Dust

Bright eyes - Motion sickness staat voor volgende week op de ' agenda'
Hip, moet dat album nog steeds halen. Ben benieuwd wat je ervan vindt. De meerderheid is er in ieder geval erg enthousiast over.

Ik denk dat wij nog is problemen gaan krijgen over wie een cd mag reviewen
  vrijdag 2 december 2005 @ 21:01:15 #183
15869 gr8w8
Better by design.
pi_32765001
quote:
Op vrijdag 2 december 2005 20:08 schreef JelleS het volgende:

[..]

Hip, moet dat album nog steeds halen. Ben benieuwd wat je ervan vindt. De meerderheid is er in ieder geval erg enthousiast over.

Ik denk dat wij nog is problemen gaan krijgen over wie een cd mag reviewen
Zolang ik de schuld maar niet krijg. Gelukkig is er nog meer dan genoeg.
Welkom bij de V&D der webfora.
pi_32765428
quote:
Op vrijdag 2 december 2005 18:51 schreef methodmich het volgende:
Tja, hiphop... Kan ik weinig meer mee.

Ben wel benieuwd wat je van Bright Eyes gaat maken. Eigen materiaal of kwam dit ineens via de tool??
tooltime. Ik ben na diverse luisterbeurten ook nieuwsgierig wat ik ervan ga maken
quote:
Op vrijdag 2 december 2005 20:08 schreef JelleS het volgende:
Ik denk dat wij nog is problemen gaan krijgen over wie een cd mag reviewen
nee hoor, ik hou van rock, punk, jazz, hip hop, klassiek, sing-a-song-writers, klezmer, metal, en nog vele andere soorten. Ik review niet per soort, ik probeer te schrijven over schijfjes waar ik iets mee heb
pi_32776709
quote:
Op vrijdag 2 december 2005 21:16 schreef Dinosaur_Sr het volgende:

[..]

tooltime. Ik ben na diverse luisterbeurten ook nieuwsgierig wat ik ervan ga maken
[..]
Lijkt me dat de setlist het enige negatieve punt kan zijn.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  Moderator zaterdag 3 december 2005 @ 20:23:21 #186
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_32788887
Ik ben bezig, maar ziek...
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_32869157
quote:
SPINVIS - Dagen Van Gras, Dagen Van Stro (Excelsior Recordings)


Het was 2002, toen Erik de Jong als Spinvis bijna een nationale bekendheid werd. Zijn debuutplaat, volgens de overlevering opgenomen als huisvader op zijn eigen zolderkamer, werd een nationaal succes en werd ongekend veel verkocht. Zeker voor een Nederlandstalige plaat, die eigenlijk buiten alle muzikale genres omging. Het titelloze debuut was een hoogst eigenaardig werkstuk, waar je voor viel of niet. Liefhebbers hoorden een bijna weemoedige schoonheid in zijn nummers en genoten van de in alle eenvoud soms zeer treffende teksten. Tegenstanders deden het af als geneuzel en kraakten de onvaste zang.

Nu is er dan een opvolger. Dagen Van Gras, Dagen Van Stro heet het. Wederom staan er elf songs op die je kunt betitelen als eigenaardig. Soms klinken de nummers heel herkenbaar en zijn het bijna simpele popnummers met een Nederlandse tekst, evengoed klinken bepaalde songs als experimentele collagekunst. In die zin is er weinig nieuws onder de zon. Een nummer als Het Voordeel Van Video kent wel de nodige dynamiek, meer dan je van Spinvis gewend bent. Verder valt het elf minuten durende Lotus Europa op, een monoloog die nergens over lijkt te gaan.

In vergelijking met drie jaar geleden komt deze plaat er wat mij betreft echter bekaaid vanaf. Destijds was het verrassend wat Erik de Jong deed, nu bekruipt mij het gevoel dat ik het kunstje zo ongeveer wel ken. Ik krijg af en toe zelfs gelegenheid om me te ergeren aan zijn nog immer onvaste en soms zelfs valse zang. Dat is geen goed teken. Dagen Van Gras, Dagen Van Stro laat zich dan ook omschrijven als een wisselvallige plaat.

Tegenover prima songs als Ik Wil Alleen Maar Zwemmen, het eerder gememoreerde Het Voordeel Van Video en Flamingo staan minder beklijvende nummer als De Tuinen Van Mexico en het zelfs wat saaie titelnummer. Daarnaast vind ik de tekst van Lotus Europa ronduit tenenkrommend. Waarschijnlijk zal de grote liefhebber dit afdoen als geniale poëzie, op mij komt het over als intellectueel bedoelde onzin.

Ik ben dan ook lang niet zo te spreken over dit Dagen Van Gras, Dagen Van Stro als over het debuut destijds. Ik zei het al, toen was het nieuw en opzienbarend, nu is het vooral een bij tijd en wijle inspiratieloze herhalingsoefening. Op zijn best zet De Jong enkele Spinvis-klassiekers neer, maar over de hele linie had ik toch meer van hem verwacht. Nu is het vooral aardig en dat is zeker in een sterk muziekjaar als 2005 niet genoeg om echt boven de middenmaat uit te stijgen. Nee, als lichte hooikoortspatiënt kun je sommige songs van Dagen Van Gras, Dagen Van Stro zelfs beter mijden, wil je geen prikkende ogen krijgen. Dat kan nooit de bedoeling zijn.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  woensdag 7 december 2005 @ 10:39:11 #188
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_32885110
Ik ben het niet helemaal met je eens in dit geval. In je recensie merk je niet op dat deze plaat een veel rijker gearrangeerd (band)geluid heeft en daarnaast een stuk minder lo-fi is. Van een herhaling van 'het trucje' van de eerste plaat, de cut+ paste zolderkamerpop, is dus geen sprake. In ieder geval niet in die extreme mate zoals jij het stelt. Bovendien vind ik dat er op deze plaat nu niet zoveel meer 'zesjes' staan dan op het debuut. Ook daar stonden immers een aantal zwakkere broeders op. Natuurlijk was ik ook niet zo overdonderd als bij het debuut, maar ik vind dat Spinvis zich kranig door de 'moeilijke tweede' heen slaat.
1,000,000 demons can't be wrong...
  woensdag 7 december 2005 @ 10:45:01 #189
71333 BUG80
Stop making sense
pi_32885217
Ik kan ook niet je mening delen MM. Ik vind 'm uitstekend.
pi_32890648
Dat kan, mij valt de plaat behoorlijk tegen. Vooral door de idioterie van bepaalde nummers.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  Moderator woensdag 7 december 2005 @ 16:44:08 #191
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_32894930
quote:
BABYSHAMBLES – Down in Albion (Roadrunner Reocrds)

Pete Doherty, wie kent hem niet. Gitarist en zanger van de, bij leven al legendarische, Libertines, enfant terrible, superjunkie, mediahoer en vriendje van Kate Moss. Direct na zijn ontslag bij de Libertines (de andere bandleden konden niet langer om gaan met zijn buitensporige drugsgebruik) formeerde hij een nieuwe band: Babyshambles, genoemd naar één van de Amerikaanse sessies van de Libertines. Pete’s excuusbandje, zoals mede-Libertine Carl Barât het noemde. Drie singles volgenden en onlangs verscheen dan het debuut van Pete’s Babyshambles, Down in Albion, weet hij de verwachtingen eindelijk in te lossen?

Het album start meteen lekker met het nummer La belle et la bête, waarop we zelfs Kate Moss nog even mogen horen. Doherty laat horen waar hij goed in is, los uit de pols popliedjes. Vooral de toevoeging van een vrouwelijke zanglijn maakt het nummer leuk en spannend. Het tweede liedje is een van de twee toegevoegde (de single Babyshambles is niet op het album terecht gekomen), teleurstellende, singles Fuck forever. Net wat te bijdehand, net wat te traag, net wat teveel niets.

Hierna begint Doherty er werkelijk een zooitje van te maken. Met A'rebours probeert hij The Smiths te laten herleven, maar faalt meesterlijk. Ook The 32nd of December is een grandioze misser. Alleen In love with a feeling en Albion zijn hierna nog redelijk te noemen, daar houdt het verder bij op. Verder schommelt het album tussen onaf, zwak of gewoon weg beschamend. De reggae-experimenten Sticks & stones en vooral het bijna acappella Pentonville raken kant nog wal. In nummers als The pipedown en Loyalty song zingt Doherty zo vals, dat zelfs Johnny Thunders er niet mee weggekomen zou zijn. Dan volgt er nog een handje vol middelmatige songs en een andere mislukte single (Killamangiro). De Beatles ripoff Up the morning en de veredelde aan alle kanten krakende huisdemo Merry go round sluiten het album af.

Iedereen heeft wel eens bij een optreden van een band gestaan, waarbij je je, met het rood van de plaatsvervangende schaamte op de kaken, afvroeg waar je naar stond te kijken. Pete Doherty is de eerste die het gelukt is, dit gevoel te vangen op een plaat.

De Libertines waren een band van briljante momenten. Goede popliedjes. Viel het samen dan was het briljant, zoniet dan bleef er weinig over. De spanning tussen jeugdvrienden Doherty en Barât hield de band scherp. Doherty laat zelf echter horen dat hij niet toegerust is op deze taak.

Ook producer Mick Jones (ooit The Clash en Big Audio Dynamite) verdient hier echter een stevige uitbrander, want is het niet juist zijn taak om alles in goede banen te leiden? Het album klinkt alsof niemand het roer in handen heeft genomen en dat het schip zo bijna doelbewust te pletter is gevaren.

Carl Barât is op dit moment met zijn band (Dirty Pretty Things), met daarin onder andere de drummer en vervangend gitarist van The Libertines, in de studio in New York met producer Dave Sardy (onder andere bekend van Supergrass, The Dandy Warhols en Jet). Natuurlijk kijk ik ook uit naar dit album en natuurlijk zal ik ook dit album blind kopen, maar laten we hopen dat hij er niet zo’n zooitje van maakt als Doherty.

Speciaal voor Z dan weer het oordeel:

En die ene ster is voor de moeite die ik heb moeten doen, om mij door dit schijfje heen te worstelen.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
  woensdag 7 december 2005 @ 16:50:54 #192
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_32895115
Helemaal mee eens Belsen! Heb de laatste jaren volgens mij niet meer zo'n groot wanproduct gehoord als dat Babyshambles album! Vooral je vierde alinea vat dat gevoel goed samen!
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_32895353
1 ster vind ik best nog veel. Waardeloze plaat vind ik het.
Aldus.
pi_32898691
Dan hoop ik maar niet dat iemand op het idee is gekomen om mij Babyshambles cadeau te doen voor mijn verjaardag.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  woensdag 7 december 2005 @ 19:22:23 #195
62129 De-oneven-2
Wir sind so leicht...
pi_32898840
Middenmoot...
...dass wir fliegen.
  woensdag 7 december 2005 @ 19:25:52 #196
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_32898931
quote:
Op woensdag 7 december 2005 19:16 schreef methodmich het volgende:
Dan hoop ik maar niet dat iemand op het idee is gekomen om mij Babyshambles cadeau te doen voor mijn verjaardag.
Misschien als afscheidkadootje, van je vrienden van de FP?
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_32920020
Die review op de FP van Spinvis gaat echt helemaal nergens over. Dan vind ik die van MM beter. Ik vind het een goeie tweede, maar alleen bij Lotus Europa krig ik sterk de neiging om door te skippen. Dat nummer duurt gwoon te lang en bouwt nergens naar toe, het kabbelt een beetje doelloos voort.
pi_32924584
Er is ook niemand die stelt dat je per sé op de FP moet kijken natuurlijk. Dit topic is erg fijn altijd, zeker omdat ook anderen vaak meedoen. Zie Belsen, prima review van de Babyshambles en nu vrees ik echt dat ik die zaterdag cadeau krijg.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  vrijdag 9 december 2005 @ 20:26:30 #199
15869 gr8w8
Better by design.
pi_32953504
Ter uwer info ende vermeack:

Dinosaur_SR is op vakantie, maar zijn review van Brigh Eyes'Motion Sickness staat opd e FP:
CD: Bright Eyes - Motion Sickness (live recordings)

En zoals hier genoemd ook de review van Spinvis door eveneens een nieuwe reviewer: Getikte_rick:
CD: Spinvis - Dagen van gras, dagen van stro

FLIPNEUS heeft pas zijn gedachten over Fu Manchu's Start The Machine online gezet:
CD: Fu Manchu - Start The Machine
Welkom bij de V&D der webfora.
pi_32966250
Dat is ook weer niet helemaal de bedoeling van dit topic natuurlijk. Het gaat hier om reviews van MUZ-users, die zelf de link plaatsen naar die review als die ook op de FP zou staan.

Spinvis is al besproken overigens, qua FP-review.

Dinosaur_Sr is Bright Eyes-newbie, dat verklaart een deel van de review.

Overigens vooralsnog geen Babyshambles cadeau gekregen, wel The Hives.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 10 december 2005 @ 13:08:14 #201
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_32968349
Ben niet zo kapot van The Hives, maar Veni Vidi Vicious is op zich nog wel te doen.

Gefeliciteerd trouwens!
1,000,000 demons can't be wrong...
  zaterdag 10 december 2005 @ 15:26:20 #202
15869 gr8w8
Better by design.
pi_32971822
quote:
Op zaterdag 10 december 2005 11:24 schreef methodmich het volgende:
Dat is ook weer niet helemaal de bedoeling van dit topic natuurlijk. Het gaat hier om reviews van MUZ-users, die zelf de link plaatsen naar die review als die ook op de FP zou staan.

Spinvis is al besproken overigens, qua FP-review.

Dinosaur_Sr is Bright Eyes-newbie, dat verklaart een deel van de review.

Overigens vooralsnog geen Babyshambles cadeau gekregen, wel The Hives.
Dat zijn toch ook users? Andere reviewers postten hier toch ook?

Enfin: CD: The Darkness - One Way Ticket To Hell , FLIPNEUS doet The Darkness!

[ Bericht 18% gewijzigd door gr8w8 op 10-12-2005 15:59:01 ]
Welkom bij de V&D der webfora.
pi_32973834
Het gaat erom dat je dan zelf post. Niet dat hier alle FP-reviews komen.

Dat die van mij hier stonden kwam omdat ik de link gaf, als Toffe en Dinosaur dat doen is het ook goed. Maar niet dat jij hier de linkjes geeft naar reviews van anderen bijvoorbeeld. Van je eigen reviews is iets anders.

Beetje jammer.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_32973853
quote:
Op zaterdag 10 december 2005 13:08 schreef DaisyDuke het volgende:
Ben niet zo kapot van The Hives, maar Veni Vidi Vicious is op zich nog wel te doen.

Gefeliciteerd trouwens!
Dank je! En idd Veni Vidi Vicious is een leuk plaatje.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 10 december 2005 @ 17:40:40 #205
15869 gr8w8
Better by design.
pi_32973859
Ik zal het aan ze vragen, anders is dat inderdaad jammer.
Welkom bij de V&D der webfora.
pi_32973932
In bandtopics kan je wel goed terecht. Dus links naar een review van The Darkness in dat topic.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_33141365
quote:
VASHTI BUNYAN - Lookaftering (Fat Cat Records)

In 1970 maakte Vashti Bunyan een plaat. Dit Just Another Diamond Day bleef destijds ongehoord, maar was wel ongehoord goed. Vashti keerde de muziekwereld daarop de rug toe en trok zich terug. Gelukkig zijn er dan nog de enorme liefhebbers van een bepaald genre, die alles uitpluizen. Zo kwam het dat de folkfreaks haar en haar plaat ontdekten, van het stof ontdeden en omarmden. Onder hen Devendra Banhart. Deze pater familias van de free folk - of freak folk, zo u wilt - spoorde Vashti op en nam met haar een nummer op voor zijn Rejoicing In The Hands.

Vanaf dat moment kreeg Vashti blijkbaar de smaak weer te pakken, want na een EP met Animal Collective is er nu een heuse LP van haar eigen hand. Hoewel, langspeler? Lookaftering klokt slechts iets meer dan een half uur. Wel een uiterst fijn half uur, waarin Bunyan laat horen dat het goed is dat ze terug is.

Uiteraard is ze, vijfendertig jaar later, allang niet meer dat naïeve meisje van destijds, dat in perfecte harmonie wilde leven met zichzelf en de natuur. Vashti is een volwassen vrouw, die getekend is door het leven. Dat hoor je terug op de plaat. Het leven mag dan misschien haar idealen aangetast hebben, haar stem toch niet. Die is nog altijd helder, troostrijk en vooral mooi. De muzikale begeleiding is ook niet veranderd. Vashti probeert niet krampachtig aan te haken bij de moderne wereld. Ze kiest voor gitaar en strijkers. Nergens is een drum te bekennen. Dat zou ook niet passen. Vashti kent innerlijke rust en laat dat ook muzikaal horen.

Denk niet dat het saai is of weinig dynamisch. Het harpspel van enkele gasten geeft de songs namelijk wel degelijk een vleugje dynamiek mee. Die gasten zijn ook niet de minsten. Natuurlijk speelt Devendra Banhart een paar accoorden mee, maar ook de goddelijke Joanna Newsom en de geluidsknutselaar Adem staan Vashti op Lookaftering bij.

Het resulteert in elf fraaie nummers, waarin Vashti vooral zingt over de gebeurtenissen rond geliefden. Over haar leven ook. Gemiste kansen, gemiste liefdes, maar evengoed gevonden geluk. Op haar best is ze halverwege, in majestueuze songs als If I Were, Same But Different en Brother. "I wanted to be the one, with road dust on my boots" zingt ze in Wayward. Ze heeft niet stilgestaan, de afgelopen vijfendertig jaar. De tijd staat echter wel even stil bij het beluisteren van haar plaat, die, bewust klein gehouden, meeslepend is.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_33151601
Dat EP-tje met The Animal Collective is ook best te pruimen overigens.
Aldus.
pi_33167216
Moet ik nog op de kop zien te tikken.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_33167374
Ik heb 'm ook nog nergens gevonden helaas. Als ik 'm vind zal ik je het laten weten.
Aldus.
pi_33167425
Okee, zal vermoedelijk via de import moeten dan!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_33167439
Ik zet hoog in op Get Records, die hebben veel EP-tjes.
Aldus.
pi_33167550
Okee, we wachten af.

Jij vindt Lookaftering ook goed?
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_33167724
Ja, en m'n nichtje van 1,5 ook.
Aldus.
pi_33167772
Kijk, grote klasse zulke nichtjes!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_33167822
Ze ging er heel serieus bij kijken en heen en weer wiegen. Het is ook wel een beetje sprookjes muziek. Ik moet het niet te vaak horen maar zo af en toe vind ik het prachtig.
Aldus.
pi_33168339
Sprookjesmuziek, dat past er wel een beetje bij. Rustig, mysterieus, de natuur speelt een rol.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_33409422
quote:
Op zaterdag 10 december 2005 11:24 schreef methodmich het volgende:
Dat is ook weer niet helemaal de bedoeling van dit topic natuurlijk. Het gaat hier om reviews van MUZ-users, die zelf de link plaatsen naar die review als die ook op de FP zou staan.

Spinvis is al besproken overigens, qua FP-review.

Dinosaur_Sr is Bright Eyes-newbie, dat verklaart een deel van de review.

Overigens vooralsnog geen Babyshambles cadeau gekregen, wel The Hives.
Die DVD? Als het die DVD was, daar was ik bij in de AB. Heel leuk concert, ben benieuwd naar die DVD. Valt hij wat mee?
pi_33410025
Welke DVD? Van Bright Eyes? Die is al gerecenseerd.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  maandag 26 december 2005 @ 13:42:57 #220
15869 gr8w8
Better by design.
pi_33413202
quote:
Op maandag 26 december 2005 10:26 schreef everybodysweird het volgende:

[..]

Die DVD? Als het die DVD was, daar was ik bij in de AB. Heel leuk concert, ben benieuwd naar die DVD. Valt hij wat mee?
http://frontpage.fok.nl/review/3517 Bedoel je die?
Welkom bij de V&D der webfora.
pi_33662685
Mag deze niet meer sticky?
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  dinsdag 3 januari 2006 @ 17:37:25 #222
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_33665743
Nee, minder sticky topics in MUZ.

Het ligt in de planning dit jaar ook eens een aantal reviews te schrijven.
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_33665829
Goed idee, wellicht dubbelen we wel dan.

Ik ga Orenda Fink binnenkort eens doen.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_33864391
Ik weet niet hoeveel jazzfans hier zitten, maar ik waag 'es een poging :

* Afschuwelijk
* * Zwak, alleen voor de liefhebber en verzamelaar
* * * Redelijk, met wat sterke en zwakke punten
* * * * Goed, met enkele kleine minpunten
* * * * * Geweldig album, een aanrader

Enrico Rava - Easy Living
Verschenen op ECM in 2004

Easy Living betekende voor Rava de terugkeer naar het ECM-label na een afwezigheid van bijna 20 jaar. En dat lijkt een goede keuze te zijn geweest. Rava's quartet klinkt prachtig in de beroemde opnamestudio van ECM. De akoustiek leent zich perfect voor de zachte, maar toch statige en heldere tonen van Rava en ook de rest van de band klinkt helder, geen geluid gaat verloren.
Pianist Bollani, al jaren trouwe begeleider van Rava, is hier perfect. Zijn begeleiding voegt altijd wat toe aan het solowerk van de andere muzikanten. Zijn intro van Algir Dalbughi (een modern klinkende en pakkende hard-bop compositie) is swingend en lyrisch tegelijk, waarna hij op passende wijze Rava en Petrella begeleidt. Een vergelijkbaar nummer is Travelling Night, met als hoogtepunt de pianosolo met opzwepend werk van Bonnacorso en Gatto ter afsluiting een virtuoos stukje trombonewerk van Petrella. Lijnrecht hiertegenover staan de met melancholie doordrongen Drops, Easy Living en de korte Blancashow, een mooie sfeerschets, zonder bas en drums en met subtiele begeleiding van Bollani en Petrella.
Rava is een trompetist in lijn van mensen als Miles en Chet Baker. Het is geen virtuoos, maar zijn composities en solowerk zijn nooit saai of voorspelbaar. Hij beheerst het lyrische spel als een van de besten maar lijkt ook strakke en krachtig swingende muziek goed onder de knie te hebben. Easy Living laat beide kanten van de trompetist zien. Een prachtig album voor de liefhebber van moderne jazz met een sterke invloed van vroeger. * * * * 1/2

[afbeelding]


Bill Evans
The Complete Gus Wildi Recordings

Deze compilatie van pianist Bill Evans bevat zijn werk als begeleider. Verwacht dus geen trio-opnamen in de trend van Sunday at the Village Vanguard of Waltz for Debby. Ook verschilt zijn spel hier, met uitzondering van de opname met vocalist Frank Minion, sterk van zijn latere werk op Miles' Kind of Blue.
Het album opent met een sessie met onder ander Jimmy Knepper (trombone) en Gene Quill (alt sax). De muziek hier is redelijk tot goed. Er wordt swingend gespeeld door Quill, die hier als een soort mix tussen Charlie Parker en Jackie McLean soleert, en Knepper. En met name Knepper valt op. De meeste composities zijn van hem en het lijkt er op dat deze sessie onder zijn leiding plaatsvond. Evans zelf toont zich een betrouwbare en flexibele begeleider, maar ondanks wat krachtige solo's weet hij nergens zijn stempel op de muziek te drukken.
Duidelijker herkenbaar is zijn spel op So What, Flamenco Sketches en Round Midnight. Slechts enkele maanden na Kind of Blue opgenomen klinkt Evans (samen met zowel Paul Chambers als Jimy Cobb) bijna identiek aan zijn optreden op de Miles opname. De vocalen van Minion laten een wat gemengd gevoel achter. De uitvoeringen klinken origineel maar op de lange duur tevens wat vervelend.
Het hoogtepunt van het album is de sessie met Charles Mingus, waarvoor volgens de liner notes van Arthur Kramer Bill Evans enkele uren van te voren door Mingus werd gevraagd. Het mocht de pret niet drukken want de lichte maar ernstige toon van Evans past mooi in de al typisch herkenbare stijl van Mingus. Knepper is wederom prima en ook tenorist Shafi Hadi en trompetist Clarence Shaw lijken Mingus goed aan te voelen. Evans blijkt echter ook hier ondergeschikt.
Nog opvallender wordt het als blijkt dat Evans met uitzondering van de eerste tracks (nog behorende tot de sessie met Mingus) van de rest van de tracks afwezig is. In de liner notes wordt uitgelegd dat dit album op deze manier zowel een Complete Gus Wildi Of Mingus en Knepper is. Alhoewel de rest van de opnamen hier overwegend goed is, met onder andere een memorabele Scenes in the City (met een voordracht van Melvin Stewart), een gedreven Mingus (hier al samen met onder andere drummer Dannie Richmond) en wat aardige opnamen onder leiding van Knepper (met een verrassend optreden van trompetist Gene Roland), ga je je toch afvragen tot in hoeverre dit een Bill Evans compilatie is. Dit lijkt meer een set voor fans van een vroege Mingus en Knepper. Bill Evans liefhebbers kunnen deze beter overslaan en zich concentreren op zijn vroege Riverside werk.
Een wat curieuze compilatie. * * 1/2

[afbeelding]
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
pi_33874915
Ben geen jazzer. De reviews zijn, hoewel wat kort, wel in orde.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_33877045
Ben niet zo'n schrijver, maar ik doe mn best
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
  zaterdag 14 januari 2006 @ 09:31:44 #227
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_34040835
*kickje*
pi_34042093
Hoe wist je dat ik er vandaag weer één wilde gaan doen peaceman??
quote:
JANA HUNTER - Blank Unstaring Heirs Of Doom (Gnomonsong)

We mogen Devendra Banhart steeds dankbaarder zijn. De man heeft ons de afgelopen twee jaar niet alleen zelf met drie zeer behoorlijke albums verblijd, maar is als aanjager van de free folk inmiddels van onschatbare waarde. Wist hij eerder Vashti Bunyan na 35 jaar al tot een rentree te bewegen, nu heeft hij met enkele vrienden een platenlabel opgericht, waarop hij zijn eigen favorieten kan laten debuteren.

Jana Hunter is er zo één. De zangeres heeft jaren geknutseld aan haar werk, zonder dat het echt opgepikt werd. Dan is free folk een uitkomst. Alles mag en niets lijkt te moeten. De enige verbindende factor is vaak dat de muziek, in de puurste essentie, leunt op de oeroude folktraditie. Ook bij Jana is dat het geval, maar je kunt haar evengoed indelen bij de lo-fi beweging. Want op een groot deel van de songs is duidelijk hoorbaar dat ze van minimale middelen houdt.

Het levert een plaat op die veel sterke momenten kent. Misschien is het heel even wennen aan de stem van Jana, die in sommige nummers wat leunt naar CocoRosie en Joanna Newsom, maar dat hoeft niet lang te duren. Ook de productie heeft een korte periode van gewenning nodig. Het klinkt namelijk geregeld alsof Jana in de kamer naast je staat te zingen en je de muziek door de muren op je af hoort komen.

Het draagt echter bij aan de kwaliteit van de plaat. Hunter weet te ontroeren in intieme liedjes als The New Sane Scramble, Christmas[i] en [i]Heartseeker's Safety Den. Haar aparte teksten blijven hangen als dichtregels. "My momma told me so, she's dead; she ought to know" klinkt het ergens. Daarnaast heeft ze de kwaliteit om hartverscheurende regels als "I needed my friends that time, but all I got was a poor imitation of humankind" ook hartverscheurend te laten klinken, zonder onecht over te komen.

Als Hunter dan in schitterende composities als Have You Got My Money en Restless haar gevoel voor melodie optimaal laat blijken en tevens bewijst dat ze haar songs ook prima kan aankleden, is al snel duidelijk dat we hier wederom met een bijzonder talent te maken hebben. Een vrouw die verrast, hypnotiseert, doet hunkeren en huiveren. Die dan vrolijk afsluit met een dance-achtig liedje als K, waarop ze nog het meest doet denken aan een vrouwelijke Beck. We mogen Devendra Banhart dankbaar zijn, dat hij haar de kans heeft gegeven. En weer heeft de free folk er een deelnemer van Champions League-niveau bij.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 14 januari 2006 @ 11:39:28 #229
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_34042373
quote:
Op zaterdag 14 januari 2006 11:27 schreef methodmich het volgende:
Hoe wist je dat ik er vandaag weer één wilde gaan doen peaceman??
[..]
Ik voelde het aan mijn water MM
pi_34313002
quote:
RYAN ADAMS - 29 (Lost Highway)

Mijn laatste twee recensies over bezige bij Ryan Adams kwamen qua thematiek overeen. Zowel op dubbelaar Cold Roses als op Jacksonville City Nights bleef hetzelfde gevoel hangen: goed, maar je verwacht meer. Beide platen waren niet dat definitieve meesterwerk dat Adams ongetwijfeld in zich heeft, kenden mindere momenten en hadden met een strengere selectieprocedure evenwichtiger kunnen zijn. Dan is het logisch dat je voor de derde plaat uit 2005, 29, eenzelfde probleem verwacht.

Wel, dat valt mee. Ten eerste is 29 korter dan de andere platen. Daarnaast is er van Adams' terugkeer naar de countryroots hier niet heel veel meer te horen. Het is een album met negen nummers geworden, waarvan het grootste deel bestaat uit gedragen songs, begeleid door akoestische gitaar en / of piano. Ook de onvermijdelijke strijkers duiken op, zodat je gerust kunt stellen dat 29 qua geluid aansluit bij de songs op Love Is Hell 1 & 2. Zijn begeleidingsband The Cardinals is in deze dan ook niet nodig, hoewel JP Bowersock wel zijn steentje bijdraagt.

De thematiek is de gebruikelijke. De liefde in al haar mooie en vooral minder mooie facetten komt voorbij. Daar past de zich bij tijd en wijle wel erg langzaam voortslepende muziek prima bij. Her en der lijken sommige nummers stil te staan. De dynamiek is dan ook ver te zoeken in de meeste songs. Dat is echter geen probleem, want op zijn sterkst klinkt Adams bevlogen en boeiend. En dat in zijn puurste vorm. Ik heb het dan bijvoorbeeld over Strawberry Wine, Blue Sky Blues en Voices. Om maar te zwijgen over het prachtige Carolina Rain, dat zo kan worden bijgeschreven als bijdrage aan een onvermijdelijk "best of"-album van Ryan.

Maar Adams zou Adams niet zijn als hij ook enkele tracks op de plaat zou zetten die niet echt passen. Opener Twenty Nine bijvoorbeeld, een soort bluesrocker over zijn leven. Geen handige zet, want het is met afstand het minste nummer van de plaat en dus een binnenkomer die zou kunnen verhinderen dat men verder luistert. Nog curieuzer is echter The Sadness, waarin Adams lijkt te proberen Calexico naar de kroon te steken. Lukt niet echt.

In vorige recensies had ik in deze alinea tot de conclusie gekomen dat Adams weer niet dat definitieve meesterwerk gemaakt heeft. Laat ik dat nu echter maar niet doen. Ik denk namelijk dat hij dit al lang niet meer nastreeft, maar zich als doel heeft gesteld zoveel mogelijk verschillende albums uit te brengen. Vandaar dit album na zijn hervonden Americana-hart. Een album dat gewoon weer aansluit bij al zijn werk na Heartbreaker: goed, maar met mindere momenten. De grote vraag is dan ook wat zijn plannen voor 2006 worden. Garagerock? Punk? Rap? Wie zal het zeggen. Tot die tijd voldoet 29 wat mij betreft prima.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 21 januari 2006 @ 17:58:56 #231
43584 Beregd
absolutely inch perfect
pi_34316391
Ik vind twenty nine prachtig. In het begin had ik het er ook moeilijk mee, gewoon omdat het weer iets compleet anders was dan we van Adams gewend zijn, maar hij doet het alsof hij nooit iets anders gedaan heeft.

The sadness vind ik ook helemaal niet slecht, integendeel. Ik hoor niet wat er niet geslaagd aan zou zijn. Song zit perfect in elkaar, en springt al bij een eerste luisterbeurt boven de rest uit.

Carolina Rain is mijn favoriet van de plaat. Op dat punt volg ik je volledig. En ook dat het de beste Ryan Adams plaat is van 2005.
Voices vind het meest overbodige nummer, lijkt ook enorm sterk op strawberry wine.

En een best of valt meestal in een tijd waar de artiest zelf even geen inspiratie heeft voor een nieuwe plaat. Laat dat dus nog maar even duren.
pi_34316476
Beste Adams-plaat van 2005 zeg ik nergens. Dat is wmb ook Cold Roses.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 21 januari 2006 @ 18:03:01 #233
43584 Beregd
absolutely inch perfect
pi_34316501
ah, sorry. Mijn mening dan.
pi_34345754
quote:
ZITA SWOON - Camera Concert: A Band In A Box (Chikaree Records)

Zita Swoon is zoals bekend de band van Stef Kamil Carlens. Deze uiterst creatieve geest, die zich niet alleen maar op muziek stort, heeft met Zita Swoon al drie studioalbums gemaakt. Voeg daar het werk onder de naam Moondog Jr. aan toe, plus zijn bijdragen aan zijn vorige band dEUS, en je hebt een omvangrijk oeuvre. Dan tel ik daar al zijn andere projecten maar niet eens aan mee.

Een liveplaat had hij met Zita Swoon echter nog niet gemaakt. Dat moest er dus maar eens van komen, maar Carlens zou zichzelf niet zijn als hij dit op de gebruikelijke manier had aangepakt. Verwacht dus geen standaard liveplaat, met een band die wat nummers speelt en publiek dat uitbundig klapt of meebrult. Nee, Carlens koos ervoor om naar een lege zaal in Gent te trekken en daar met zijn band 16 nummers op te nemen. Tegelijk liep er een camera mee, zodat alles ook nog eens op film is vastgelegd en als DVD aan dit album is toegevoegd. Je hebt dan als fan dus de keuze. Je kunt lekker gaan luisteren, maar evengoed kijken en luisteren.

Om het nog spannender te maken, wijken de songs ook af van de oorspronkelijke plaatversie. Sowieso al door de inbreng van de zussen Kapigna, Eva en Leonie Gijsels, ofwel Radio Candip. De dames zorgen met hun gloedvolle samenzang eigenlijk voor een extra instrument. Het klinkt allemaal prima samen met de her en der fijn krakende stem van Stef Kamil. In de meeste songs is hun inbreng dan ook een verrijking.

Aangezien het niveau van het materiaal waaruit Zita Swoon kan putten toch al hoog is, is het logisch dat de band hier wat anders probeert. Het levert een sessie op van veelal ingetogen gespeelde nummers, waarbij met name nummers van A Song About A Girls gespeeld worden. Dat was in mijn ogen misschien niet het sterkste album van de band, maar de nummers blijven in deze setting toch keurig overeind en klinken in de meeste gevallen zelfs beter dan op de plaat. Hey You, Whatshadoing?, Thinking About You All The Time, Selfish Girl en vooral De Quoi A Besoin L'Amour? horen moeiteloos tot de hoogtepunten.

En eigenlijk slaat Zita Swoon hier nergens de plank mis. Misschien in het wat steviger gespeelde Remember To Withhold, dat ietwat detoneert met de rest. Maar daar staat dan weer veel moois tegenover. De Jeff Buckley-treursong Song For A Dead Singer kent met enkele invallende stiltes nog meer emotie, gouwe ouwe Jintro And The Great Luna klinkt als een doorroeste bluestrack en de covers die Carlens gekozen heeft passen ook prima. Met name zijn bevlogen versie van Dylans You're A Big Girl Now weet te overtuigen en te ontroeren.

Op de DVD is dan ook nog te zien dat het plezier er bij iedereen vanaf spat, waarbij vooral het bonusmateriaal de kroon spant. Zita Swoon dat zittend in een trappenhuis Moving Through Life As Prey brengt, bijvoorbeeld. Maar vooral Stef Kamil, moederziel alleen op een oude zolder met zijn gitaar en Our Daily Reminders spelend.... Dan besef je direct weer dat Zita Swoon één van de beste bands is die België voortgebracht heeft. En dat is gezien het niet geringe aanbod van onze zuiderburen een prima prestatie. Vooral als je bedenkt dat Stef Kamil sommige nummers gewoon met de handen in de zakken zingt, alsof het hem geen enkele moeite kost. Aanrader!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zondag 22 januari 2006 @ 15:55:01 #235
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_34345855
Ha MM gekocht en om, zoals voorspelt he?!
pi_34345899
Oh ja, maar ik twijfelde niet zozeer aan de kwaliteit, meer of het een toevoeging zou zijn als je alle platen al had. Nou, ja dus.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zondag 22 januari 2006 @ 20:49:24 #237
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_34356349
Je moet er maar opkomen, een liveplaat opnemen voor een lege zaal. Maar inderdaad een mooi document. Net als het schromelijk onderschatte A Song For A Girls trouwens.
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_34581436
quote:
THE GASOLINE BROTHERS - Hm! (My First Sonny Weismuller Recordings)

De vier Amerikaanse broers Gasoline komen uit Limburg, Texas. Daar voelden zij zich muzikaal echter beperkt in hun mogelijkheden, zodat zij hun heil zochten in Nederland en terecht kwamen in Utrecht. Niet verrassend, aangezien Utrecht een bruisende muziekstad is met de nodige bands van prima niveau. Maar goed, iedereen begrijpt natuurlijk dat de Gasoline Brothers net zo Amerikaans zijn als een pizza of een bord nasi.

Aan hun muziek is dat echter niet direct af te horen. De heren maken lekkere gitaarpop, vermengd met een snufje country. Of Americana, zo u liever wilt. Debuutalbum Hm!, uitgekomen nadat de band al een aardige livereputatie had opgebouwd, staat er vol mee. Tussen de elf nummers die de plaat hebben gehaald, staan maar weinig overbodige. Dat is alvast een goed teken.

Wie Hm! beluistert wordt meegenomen op een enthousiaste reis door de popgeschiedenis. Want de band draait de hand niet om voor een portie gitaarpop op zijn Pavements, getuige afsluiter Taste. Evengoed put men uit de ruif die Guided By Voices heet en voegt daar, in Alien Spaceship Receiver, nog wat weirde noisegeluidjes aan toe. En wist u al dat single Sleeping Pills & Asteroids zo van Alien Lanes had kunnen komen, dat magistrale album van de band van Robert Pollard?

Tussendoor zijn er dan de wat meer naar westcoastpop neigende nummers, waarin namen als Daryll-Ann, maar ook The Beatles en The Beach Boys, op de loer liggen. Fijne koortjes vullen de fraaie leadzang aan en dat maakt van een nummer als Stardust, Baby! een onweerstaanbaar fijne song. Ook op de wat meer country geörienteerde nummers blijven de vier broers moeiteloos overeind. Qua thematiek is de liefde in de meeste songs het dankbare onderwerp, hoewel het niet altijd over rozen gaat. Maar ja, wat verwacht je dan als je op een meisje valt dat zichzelf graag als Kim Deal ziet? Die gebruikte veel heroïne, waarschuwen de heren hier nog. Terecht, maar dan is een moeizame Valentine's Day wellicht ook niet verbazend. Levert dan wel weer een mooi liedje op.

Wat mij betreft brengen The Gasoline Brothers dan ook een geslaagd debuut uit, dat moeiteloos aan kan sluiten in de rij van sterke releases uit Utrecht in de laatste jaren. In Limburg, Texas moet men dan ook niet vreemd opkijken als de brievenbus van het verlaten ouderlijk huis van de broertjes Gasoline binnenkort uitpuilt met Nederlandse fanmail. Daar hebben ze geen reclamedeal voor nodig en wellicht ook niet eens een positieve recensie. Of geloof ik dan iets te graag dat kwaliteit vanzelf wel boven komt drijven? Laat ik het dan toch nog maar even benadrukken: hele fijne plaat!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_34655191
Vrienden en vriendinnen van de muziek, mijn dank voor jullie support is groot: [FOK! awards 2005] Uitslagen Categorie Crew

More to follow in 2006!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  dinsdag 31 januari 2006 @ 18:59:12 #240
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_34655468
Je had het verdiend MM.
pi_34689431
http://www.velvetmusic.nl/shopping/product_details.php?id=1006800
http://www.velvetmusic.nl/shopping/product_details.php?id=1021818
quote:
THE FIERY FURNACES - Rehearsing My Choir (Rough Trade)

Matt en Eleanor Friedberger zijn niet zomaar een broer en zus, nee, het zijn verdraaid muzikale en creatieve exemplaren. Ze lijken in hun muziek te doen waar ze zin in hebben en dat resulteert tot nu toe steeds in verbluffend goede albums. Luister in dit verband naar Blueberry Boat uit 2004 en ontdek dat de abrupte wendingen in hun soms wel tien minuten durende nummers stuk voor stuk perfect in elkaar steken. Die plaat kon gerust als een soort "indie-opera" worden beschouwd.

Voor dit Rehearsing My Choir hebben ze hulp van hun oma ingeroepen. Waarschijnlijk gewoon omdat ze daar zin in hadden. Oma heet Olga Sarantos en nam samen met Matt en Eleanor een uur uiterst spannende muziek op. Die muziek is nog altijd opgebouwd rond de piano, maar Matt heeft ook niet geschroomd om gebruik te maken van alles wat hij zo ongeveer tegen kwam, al dan niet in zijn computer. Eleanor draagt dan nog een steentje bij op de drums en met belletjes. Ook nu springt de muziek op het eerste gehoor ook van de hak op de tak, maar wederom maakt men daarbij weinig uitglijders. Als die er wel zijn, ach, dat hoort ook wel een beetje bij deze band.

Qua thematiek draait de plaat min of meer om het leven van oma Olga Sarantos, al zal de plaat niet volledig autobiografisch zijn. Ik kan me niet voorstellen dat Olga de stad door heeft gejakkerd op zoek naar ingrediënten voor een vloek, die ze moest uitspreken over haar liegende en bedriegende echtgenoot. Het geeft de plaat echter ook nog een apart soort humor mee, maar meer nog dan dit hoor ik een bepaalde weemoed. Het zou ook gerust nostalgie genoemd mogen worden.

Oma Olga verhaalt namelijk met haar zware, haast mannelijke stem, regelmatig over het verleden. Ze praat ook meer dan ze zingt, maar dat contrasteert wel fraai met de heldere stem van Eleanor, die op sommige momenten beter zingt dan ooit tevoren. Eleanor geeft de "jonge Olga" een stem, zingt gedachten en overpeinzingen, maar is ook af en toe zichzelf.

Wat ontstaat is een curieus, doch intrigerend werkstuk. Rehearsing My Choir heeft wellicht even de tijd nodig zich te gaan nestelen in je hoofd, om te gaan tintelen onder de huid. Maar wie bereid is om die tijd te gunnen aan The Fiery Furnaces - en waarom ook niet, ze hebben krediet genoeg - zal vroeg of laat ook geraakt gaan worden. Is het niet door dat weemoedige gevoel, dan is het wel door het muzikale avonturisme dat deze band nu eenmaal van nature heeft. En anders doen topsongs als We Wrote Letters Everyday, Forty-Eight Twenty-Three Twenty-Second Street, Slavin' Away of het magnifieke Seven Silver Curses vanzelf hun werk. K3 wist het al langer, The Fiery Furnaces volgden en ik ben ook om: oma's aan de top!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_34689943
Prima plaat!

Matt komt binnenkort ook met 2! nieuwe solo albums.

http://www.pitchforkmedia.com/news/06-01/27.shtml
  Moderator woensdag 1 februari 2006 @ 19:47:31 #243
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_34690458
Persoonlijk vind ik Fiery Furnaces te moeilijk (of te gezocht, om het negatief te stellen)...
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_34691452
Te moeilijk ja? Alle platen? Ik vind het allemaal zeer natuurlijk overkomen!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  Moderator woensdag 1 februari 2006 @ 20:16:08 #245
32436 crew  belsen
Young, gifted and black
pi_34691697
quote:
Op woensdag 1 februari 2006 20:10 schreef methodmich het volgende:
Te moeilijk ja? Alle platen? Ik vind het allemaal zeer natuurlijk overkomen!
Ik ken alleen deze die jij bespreekt.
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
pi_34691844
Okee. Met de coole oma! Maar goed, er zijn er veel die de plaat niet trekken, helaas. Ook pfaf.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  donderdag 2 februari 2006 @ 10:52:04 #247
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_34708844
Bijzonder plaat inderdaad. Ik ben benieuwd hoe vaak je 'm nog gaat draaien, MM. Ik ben er een kleine maand behoorlijk vol van geweest, maar heb 'm daarna eigenlijk nooit meer opgezet.
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_34724800
Dat is niet heel lang an sich, maar in ieder geval heeft ie je kunnen bekoren!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_34802809
Dinosaur, nog gezien wat we destijds over je Bright Eyes-review hadden te melden?
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_34820899
quote:
Op maandag 6 februari 2006 18:50 schreef methodmich het volgende:
Dinosaur, nog gezien wat we destijds over je Bright Eyes-review hadden te melden?
niet helemaal, ik zat een paar maanden in Azie, dus de historie van de voorbije twee maande bijlezen is er niet van gekomen. Toen de review online kwam, zat ik al ergens in Thailand. Zal ´ns terugbladeren
pi_34836299
Okee. Vooral dat die niet zonder tracklist kon.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_34894233
Ik erger me aan de indeling van de reviews op de frontpage, Je klikt erop en dan krijg je een preview en dan moet je nog een keer klikken voor het hele verhaal. Onzin vind ik dat. Maar dit zal wel niet het topic zijn om te klagen.
Aldus.
  donderdag 9 februari 2006 @ 13:05:11 #254
117680 JelleS
film- en muziekreviewer
pi_34897023
Dat komt door de servercrash van een paar dagen geleden. De oude versie van de FP draait nu nog, vandaar dat de intro's weer terug zijn. Zodra alle problemen voorbij zijn zal de nieuwste versie weer gebruikt worden en gelukkig geen intro's. Het is idd irritant.
pi_34897889
Ah, top.
Aldus.
pi_34909394
Z, vandaar ook dit topic natuurlijk. Is veel overzichtelijker.

Wel leuk, in die review over The Kooks, weer een Arctic Monkeys-discussie.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_34962820
quote:
DAYNA KURTZ - Another Black Feather For The Wings Of A Sinner (Munich)

Dayna Kurtz sprong in 2003 in één keer richting de top van mijn favoriete vrouwelijke artiesten-lijstje aller tijden. Haar album Postcards From Downtown vermengde het beste van jazz, country, blues en chanson tot een schitterend muzikaal palet. Daarbij kwam dan nog die fantastische stem, die voor een vrouw opmerkelijk zwaar en donker klinkt. De plaat was zonder twijfel één van de hoogtepunten van muziekjaar 2003. Een jaar later liet ze al weer van zich horen, met het voornamelijk uit covers bestaande Beautiful Yesterday. Ook dat was weer een plaat van bijzonder hoog niveau.

Nu is Dayna dus terug met een volgende plaat, die weer voornamelijk uit eigen composities bestaat. Another Black Feather..., zoals de albumtitel al afgekort wordt, gaat min of meer verder waar Postcards In Downtown ophield. Dayna put weer uit dezelfde bronnen en zingt in sommige nummers misschien nog wel beter dan ooit. Haar sterke slidegitaarspel valt ook menigmaal op.

Maar wat vooral opvalt, is haar unieke stijl. Een Dayna Kurtz-nummer valt direct te herkennen. Haar stem trekt alles namelijk boven de bestaande genres uit. Dan zingt ze haar zinnen weer lijzig en langgerekt, dan is er weer een stembuiging die écht de rillingen op je rug bezorgt en dan niet op de wijze zoals de huidige jonge Amerikaanse zangeresjes proberen te laten horen hoeveel octaven ze kunnen raken. Dat heeft Dayna dan ook volstrekt niet nodig. Elk woord van haar is al doordrenkt met levenswijsheid en maakt complete oeuvres van Mariah, Christina en Kelly overbodig. Geen eerlijke vergelijking ook, we spreken hier namelijk over een muzikante, die zelf haar muziek schrijft.

Die haar plaat opent met een ongekend stevig nummer, maar daarna alweer moeiteloos door haar muzikale voorkeuren heenfladdert. Zo zijn het titelnummer, de ode aan New Orleans Nola en het al van haar DVD en concerten bekende Right For Me van die typische Dayna Kurtz-luisterliedjes. Ook Venezuela kan daarbij aansluiten. It's The Day Of Atonement, 2001 rekent dan weer af met de Amerikaanse politiek na de aanslagen en laat een enorm bevlogen Kurtz horen, terwijl een klezmerorkestje de song nog extra cachet meegeeft. Dankzij Beautiful Yesterday wisten we ook al dat ze moeiteloos covers naar haar hand kan zetten en zo worden nu songs van Johnny Cash en Bill Withers haar universum ingetrokken.

Wederom een album op hoog niveau dus, al moet gezegd worden dat enkele songs hier net iets te lang voortkabbelen of te langzaam aan de luisteraar voorbijtrekken. Dat maakt die songs niet minder goed, maar de tracklist had in een andere volgorde iets dynamischer kunnen zijn geweest. In dat geval had ze nu al dé plaat van 2006 gemaakt. Nu is dat afwachten en is ze vooralsnog alleen maar kanshebber. En, voor mensen die dit fenomeen nog niet omarmd hebben, raad ik dan uiteindelijk toch Postcards From Downtown aan als ideale kennismaking. En eigenlijk is dat, zo rond Valentijnsdag met al die kaarten, ook helemaal niet zo gek.


[ Bericht 0% gewijzigd door methodmich op 11-02-2006 12:22:22 ]
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 11 februari 2006 @ 12:21:26 #258
71333 BUG80
Stop making sense
pi_34964335
quote:
In dat geval had ze nu al dé plaat van 2005 gemaakt.
Je bedoelt vast 2006

Bedankt voor de review, deze ga ik zeker luisteren. En voor de liefhebbers van deze mevrouw met de kippenvel bezorgende stem: hier kun je een 2meter sessie met haar beluisteren (na 13 min ongeveer).
pi_34964347
Ah ja, 2006. Je hebt gelijk Bug! Even aanpassen!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_35083762
quote:
PAULUSMA – Here We Are (Munich Records)

We kennen Jelle Paulusma allemaal als creatieve spil van het nu al vaak betreurde Daryll-Ann. Samen met Anne Soldaat was hij verantwoordelijk voor het geluid van die band, die zonder twijfel tot het beste hoort wat de Nederlandse popmuziek te bieden heeft. Met name de albums Weeps en Happy Traum worden geschaard onder de top van vaderlandse bodem. Toen Daryll-Ann ophield te bestaan, was het afwachten wat de bandleden afzonderlijk zouden gaan doen. Wel, Jelle trapt nu af met een soloplaat, waarop hij ook nog eens heeft gebroken met Excelsior Recordings. Bij Munich zou er meer ruimte zijn om dingen zelf te doen, vandaar.

Na het beluisteren van Here We Are rijst onmiddellijk de vraag of die breuk wel zo nodig is geweest. Tenminste, ervan uitgaande dat de reden voor zijn labelswitch juist is. Want radicaal anders is dit album niet. Integendeel, zou je bijna zeggen. Er valt amper iets terug te horen van zijn flirt met enkele hippe dancejongens vorig jaar. Paulusma is ook niet ineens getransformeerd in een ruige rocker of een bedeesde navelstaarder. Laat staan dat hij is gaan rappen of de jaren ’80 heeft gerecycled, om maar wat populairs te noemen.

Nee, Paulusma is op Here We Are gewoon zichzelf, met al zijn sterke en zwakke punten. Qua geluid is er ook weinig echt anders dan bij Daryll-Ann. Hij laat zich nog altijd inspireren door Beatles, Beach Boys, Byrds en westcoastpop. Goed beschouwd is dit een herhaling van zetten, want ook Trailer Tales klonk al grotendeels zo. Die plaat verscheen onder de vlag van Daryll-Ann, maar was vooral het resultaat van een Paulusma die moederziel alleen in een camper op de hei zijn ziel aan het papier toevertrouwde en daar wat noten bijschreef. Een stemmige herfstplaat, die gemengde reacties opriep. Persoonlijk vond ik het een prima plaat, zeker in vergelijking met zwanenzang Don’t Stop.

Paulusma rockt op de opener wellicht wat steviger dan we van hem gewend waren, maar Trust U Love Me, Here We Are, Serpentine Tomorrow en Point Of No Return verschillen wezenlijk in niets van wat hij al eerder deed. Uit dat oogpunt bekeken had Excelsior de plaat ook makkelijk kunnen uitbrengen. Je gaat haast vermoeden dat er meer speelt, maar dat blijkt tekstueel eigenlijk nergens. Opnieuw bezingt Paulusma de liefde en is hij bitter over de wereld om hem heen. De camper is ingeruild voor zijn eigen huis, naar ik vermoed. Verder is alles gebleven, van de baard tot zijn soms wat onbeholpen aandoende Engelse uitspraak. Van de fraaie composities tot de nummers waarin zijn stem eigenlijk schreeuwt om ondersteuning van Anne of broer Coen. Laat die er dan juist niet zijn.

Moeilijk is dan ook waar deze plaat te plaatsen. Als je Daryll-Ann volledig wegdenkt, wat bij het beluisteren van Here We Are eigenlijk onmogelijk is, hoor je een plaat die over de hele linie meer sterke dan zwakke momenten kent. Ga je echter vergelijken met Trailer Tales, dan trek ik de conclusie dat Jelle Paulusma die plaat niet benadert en dit een aardige herhalingsoefening is geworden. Waarbij het definitieve waardeoordeel dus een typisch geval is van hoe staat mijn baard vandaag.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  dinsdag 14 februari 2006 @ 19:08:15 #261
3527 Wepeel2
zoals het is
pi_35084799
Kan me wel vinden in je review MM. Ben ook niet geheel overtuigd van de plaat. Ook het jaren 60 sausje vind ik iets te geforceerd aanwezig. Misschien ligt het gewoon aan zijn stemgeluid, misschien is het de productie, maar het lijkt soms te veel alsof hij de rol van coole jaren 60 popster speelt. Nou was dat in Daryll-Ann ook al wel het geval, maar daar werkte het wel in die volle meerstemmige bandsound. Ik had gehoopt dat hij solo iets meer van zichzelf zou durven te laten zien.

[ Bericht 0% gewijzigd door Wepeel2 op 14-02-2006 19:14:14 ]
xenofoob, misantroop, antiloop, limonadesiroop.
pi_35085007
Ja, zonde. Had er wat dat betreft ook meer van verwacht.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  dinsdag 14 februari 2006 @ 19:14:52 #263
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_35085068
Ik heb 'm nog steeds niet gehoord. Op de een of andere manier trekt het me niet echt meer aan ofzo. Komende week toch maar eens gaan checken.
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_35103223
quote:
Op zaterdag 11 februari 2006 12:21 schreef BUG80 het volgende:

[..]

Je bedoelt vast 2006

Bedankt voor de review, deze ga ik zeker luisteren. En voor de liefhebbers van deze mevrouw met de kippenvel bezorgende stem: hier kun je een 2meter sessie met haar beluisteren (na 13 min ongeveer).
voor de liefhebbers, ook op www.3voor12.nl staat een live concert van deze mevrouw
quote:
Op dinsdag 14 februari 2006 19:14 schreef DaisyDuke het volgende:
Ik heb 'm nog steeds niet gehoord. Op de een of andere manier trekt het me niet echt meer aan ofzo. Komende week toch maar eens gaan checken.
van het weekend stond ie nog op de luisterpaal van 3voor12.
ikheb nog geen mening

Nee, ik wordt niet door de vpro betaald om te spammen

[ Bericht 15% gewijzigd door Dinosaur_Sr op 15-02-2006 10:34:19 ]
  woensdag 15 februari 2006 @ 10:53:20 #265
71333 BUG80
Stop making sense
pi_35104121
Nee, die nieuwe Paulusma is het ook niet voor mij. Ik zet Trailer Tales nog wel even op.
pi_35111583
Goed idee Bug. Overigens beide recensies ook al weer te zien op www.velvetmusic.nl
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_35471551
quote:
RAY DAVIES - Other People's Lives (V2)

Je zou maar een vroege zestiger met een groot muziekverleden zijn en per toeval op een hedendaagse hitparadeshow stuiten. Want wat moet de creatieve spil van de grote Kinks denken van al die volstrekt inwisselbare gitaarbandjes die met veel bombarie de jaren tachtig naspelen en om de week tot nieuwe helden gebombardeerd worden? Om nog maar te zwijgen over de voormalige soldaat die met suikerzoete liedjes de top van de hitlijsten bestormd, de met klatergoud behangen boze rapnegers, de kreunende of irritant langs de toonladders zwevende zangeresjes en de barbiepopjes die het lot van de fiets in de hoofdstad van China bezingen. Vermoedelijk zonk de moed Ray Davies in de schoenen, maar gelukkig heeft hij alsnog besloten zijn nieuwste soloplaat Other People's Lives uit te brengen. Godzijdank bestaat er nog zoiets als artistieke noodzaak.

Want Davies kan met recht tot de groten der aarde gerekend worden. Met The Kinks heeft hij een uitgebreid muzikaal statement gemaakt, waar bands als Blur vrolijk de vruchten van hebben geplukt. Zonder The Kinks was er wellicht geen Britpop mogelijk geweest. Dit speelde allemaal in de jaren zestig, toen creativiteit en verkoopcijfers in sommige gevallen nog naast elkaar konden bestaan. The Kinks, The Beatles en The Small Faces verkochten ook singles. Dat kon toen nog. Davies zal ongetwijfeld begrijpen dat dit met zijn solowerk onmogelijk is. Hoe goed de songs op Other People's Lives ook zijn, de hitparade gaan ze niet halen. Dat is ook niet erg. Belangrijker is dat Davies zijn plaat gemaakt heeft.

Een plaat van hoge kwaliteit. Dat is wel duidelijk na het beluisteren van de twaalf songs en de 'hidden track'. Davies nam een deel van zijn songs op in de Verenigde Staten en dat hoor je aan een paar nummers wel af. Neem het langgerekte The Getaway, dat evengoed een song van Neil Young had kunnen zijn. Dat is overigens de enige keer dat Davies aan iemand anders dan aan zichzelf doet denken. Zijn songs zijn gemaakt met puur vakmanschap. De opbouw is prima, de zang is sterk en de teksten zijn zoals altijd fijne observaties over het leven. Andermans leven, zoals de titel zegt, maar er is ook ruimte voor autobiografische elementen. Davies, die in het boekje uitleg geeft bij de songs, blijft daar echter vaag over. Het maakt natuurlijk ook niet uit of bijvoorbeeld All She Wrote, over een afscheidsbrief van een ex-geliefde, nu gaat over Davies zelf of over een eerder op de plaat opgevoerd personage.

Eigenlijk zit tussen het dozijn songs op dit album geen zwak exemplaar. De hoogtepunten zijn wat mij betreft het luchtige Next Door Neighbour, het fraaie Creatures Of Little Faith, het als sneer richting tabloids bedoelde titelnummer, het heerlijk ironische Stand Up Comic en afsluiter Over My Head. Al is het moeilijk kiezen, want elk nummer heeft wel iets pakkends.

Duidelijk is dat de sleet er bij Davies bepaald niet op zit. Waar in 2004 Morrissey, een artiest die qua songschrijven best wat weg heeft van Davies, een glorieuze comeback vierde en waar in 2005 generatiegenoot Paul McCartney wellicht zijn beste soloplaat ooit afleverde, kan 2006 best eens het jaar van Ray Davies gaan worden. Zeker op het gebied van de oude grootheden, maar ik moet nog maar zien hoeveel jonkies bij hem in de buurt gaan komen. Het gros klopt hij op pure klasse en stuurt hij met de staart tussen de benen terug richting oefenkot met Other People's Lives. Daar kan zelfs een stel snotapen ook maar iets aan veranderen.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 25 februari 2006 @ 11:29:50 #269
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_35471596
veel over gehoord, maar het is dus inderdaad een hele goede plaat als ik jou zo lees. toch maar eens gaan luisteren...
pi_35471722
Zou ik maar doen peaceman. Als je van vakmanschap houdt!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 25 februari 2006 @ 11:36:47 #271
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_35471759
quote:
Op zaterdag 25 februari 2006 11:35 schreef methodmich het volgende:
Zou ik maar doen peaceman. Als je van vakmanschap houdt!
je weet dat ik daarvan houd... je kent mijn smaak een beetje

Vanavond naar The Magic Numbers trouwens....
  zaterdag 25 februari 2006 @ 14:17:22 #272
67746 Baba-O-Riley
Out here in the fields
pi_35475930
Die plaat van Ray Davies is inderdaad erg goed
.
  zaterdag 25 februari 2006 @ 14:34:49 #273
71333 BUG80
Stop making sense
pi_35476378
Subtiele verwijzingen MM
  zaterdag 25 februari 2006 @ 14:41:10 #274
73438 Prep2Fight
Noem me alsjeblieft Tim!
pi_35476551
quote:
Op zaterdag 25 februari 2006 14:17 schreef Baba-O-Riley het volgende:

Die plaat van Ray Davies is inderdaad erg goed
Ik ben daar erg benieuwd naar idd.. veel lovende dingen over gehoord
Tim's LastFM Charts
' I want a easy plateau, some place to rest my head '
pi_35484458
quote:
Op zaterdag 25 februari 2006 14:34 schreef BUG80 het volgende:
Subtiele verwijzingen MM
Ja, vond ik niet onaardig om te doen.

http://www.velvetmusic.nl/shopping/product_details.php?id=1032374&VelvetMusic=ff87147a9b4b91defd09fc4b3770f7f7 trouwens ook. Gaat snel!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zondag 26 februari 2006 @ 14:54:25 #276
133873 Pink_Floyd
FOK! ReviewER
pi_35510582
leuke review MM, kga hem ook maar eens luisteren
  zondag 26 februari 2006 @ 15:19:12 #277
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_35511585
Weer een sneer naar Blunt?! Het begint zo langzamerhand een obsessie voor je te worden, MM.
1,000,000 demons can't be wrong...
pi_35511671
quote:
MAXON BLEWITT - When The Moon Winks (Dim Din Records / Munich)

"Playing loud "From Her To Eternity", singing along "Oh, Lonesone Me." Een zin die ergens verstopt zat in een nummer op het titelloze debuut van Maxon Blewitt in 2004. Zo'n zin verraadt een voorliefde voor Nick Cave en Neil Young en dat is voor een Vlaming niet vreemd. Want Maxon Blewitt is een Vlaamse band, die in de laatste maanden van het eerder genoemde jaar nog een erg interessante poging deed om hoog te scoren in diverse jaarlijstjes. Dat lukte de band met een album waarop vooral interessante popliedjes naar Vlaams model stonden. Een beetje Zita Swoon-achtig, ook wel.

Dat laatste was niet verwonderlijk, want Maxon Blewitt is nog altijd de band van Björn Eriksson. Diezelfde Eriksson die misschien wel de voornaamste secondant van Stef Kamil Carlens was in Zita Swoon, maar die het op eigen houtje wilde gaan proberen. Zijn sympathieke plaatje was een overtuigend bewijs van de juistheid van die beslissing. Na daar een tijdje op geteerd te hebben, moet je op gegeven moment door. Dus dook Eriksson weer de studio in en kwam hij er weer uit met When The Moon Winks als eindresultaat.

En ja, dat is even wennen in het begin. Want die aangeklede popsongs van het debuut zijn grotendeels verdwenen. Ingeruild voor een ander recept, waarmee Eriksson in ieder geval zijn lef aantoont. Een eigenschap die hij wellicht van leermeester SKC heeft overgenomen. Zoals er ook nog altijd wel wat Zita Swoon en Moondog Jr. elementen te bespeuren zijn in de songs van Maxon Blewitt. Dat uit zich vooral in de refreinen en wendingen.

In de teksten zitten geen verwijzingen naar zijn helden, maar het had me niets verbaasd als er ergens een lichte ode aan Lou Reed gebracht werd. Dat is niet het geval, maar het feit dat Eriksson diens spraakzang min of meer heeft geadopteerd spreekt boekdelen. Eriksson, die na de eerste plaat al overal verkondigde vooral zijn zang en het schrijven van teksten als moeilijk te ervaren, heeft daarmee wel een stijl gekozen die bij hem past.

Deze gewijzigde manier van zingen drukt echter wel een stempel op het geluid. Dat is namelijk veranderd in stekelige rock naar Velvet Underground-model. Het maakt van When The Moon Winks een veel stevigere plaat dan van het debuut en ook hier valt de conclusie te trekken dat dit rockjasje de band wel past. Zeker op de momenten dat heldere dameszang van zuslief Eva of Nathalie Delcroix van Laïs fijn mag contrasteren met het gebrom van Eriksson. Of de momenten waarop de refreinen van ongekende klasse zijn, zoals in The Boys And The Girls Play Dangerously of Machine Nr. 2.

Als Maxon Blewitt dan ook nog eens een bijna electro-achtige song van Soulwax-achtig kaliber opneemt met Shangri-la, graaft in de blueswortels als Moondog Jr. zo graag deed in Moon Winks - Part Whatever of gewoon een klassieker in wording op plaat zet als Old Boys Blues, is de conclusie eenvoudig. Volledig anders dan het debuut, een gewaagde stap zoals bijvoorbeeld Millionaire of Sukilove al eerder deden, en wederom een geslaagde verzameling songs. Björn Eriksson zal Stef Kamil Carlens nooit evenaren, maar komt er hier op de beste momenten verdraaid dichtbij.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_35511716
quote:
Op zondag 26 februari 2006 15:19 schreef DaisyDuke het volgende:
Weer een sneer naar Blunt?! Het begint zo langzamerhand een obsessie voor je te worden, MM.
Nee, dan was ik wel in het leger gegaan en dan niet mee naar Afghanistan.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_35712769
quote:
DEPARTMENT OF EAGLES - The Cold Nose (Melodic)

Department Of Eagles is de naam die Daniel Rossen en Fred Nicolaus gebruiken om hun muziek aan de wereld te laten horen. Begonnen als Whitey On The Moon, later met UK er aan vast wegens een rechtenkwestie, brachten zij vorig jaar deze plaat al uit. De titel was toen Whitey On The Moon UK LP, op de Europese markt is dat The Cold Nose geworden. Op de sticker op het hoesje stond een zin die er min of meer op neer kwam dat het onbekend was waar de heren vandaan kwamen, maar dat het wel uit een ruimteschip moest zijn.

Wel, die kans is aanwezig. Als Daniel en Fred in een UFO boven de aarde hebben gevlogen, hebben ze hun oren in ieder geval goed de kost gegeven. Alsof ze boven verschillende zalen halt gehouden hebben, om te horen wat de daar aanwezige artiest ten gehore bracht. Om dat vervolgens zelf uit te proberen, daar veilig in die UFO, zodat niemand zich er aan stoorde.

Het is alleen wel lastig als je zoveel invloeden vanaf de aarde hoort. Want waar een adelaar zich doorgaans op één prooi stort, konden deze heren maar moeilijk kiezen. Moesten ze nu een electronische band worden, die werkt met samples en beats? Een beetje de dance nieuw leven inblazen. Het klonk niet gek, maar ja, die folky singer / songwriters die ze daar beneden hoorden, dat had toch ook wel wat. Om over sixtiespsychedelica nog maar te zwijgen. Terwijl ze al hallucinerend dat decennium deden herleven in hun UFO, kwamen ze ongetwijfeld op het idee om ook eens iets moderners te beluisteren. Ja, een beetje rocken als The Strokes, ook niet gek. Maar lukt dat, als je zangstem ook wel wat weg heeft van die van Damon Albarn van Blur? Moet je dan niet een beetje proberen om Blur-songs te spelen? Of ga je toch rappen, zoals die boze negers die je in de ghetto zag. Maar als je dan verliefd wordt op een Heidi uit Oostenrijk en daar de mensen hoort jodelen, dan kan je daar moeilijk niets mee doen....

Hoofdbrekens genoeg dus, daar boven in die UFO. Een normaal mens zou er gek van worden en een psychiater bellen, maar toen kwam daar de verlossing. Die Schotten van The Beta Band, die knotsgekke gasten die alle stijlen door elkaar gooiden om tot een verbluffende ratjetoe te komen, die bleken er mee te stoppen. Kwam daar dus ineens een behoorlijk gat in de experimentele pophoek te liggen, groot genoeg voor de UFO van Daniel en Fred.

En dus kwamen zij naar beneden, om ons The Cold Nose voor te schotelen. Waarin dus inderdaad folkelementen zijn terug te horen, zoals in het in een kakafonie uitmondende Sailing By Night. Zo zetten ze een loom Blur-liedje met koortje in met Familiy Romance. Rocken ze flink in Romo-Goth, viert de psychedelica hoogtij in The Piano In The Bathtub en klinkt Noam Chomsky Spring Break 2002 als een sample-oefening voor zeer gevorderden. Ze hadden ook nog een Playstation in de UFO, getuige Forty Dollar Rug, een rapliedje over het spelletje Tony Hawk 4. En ja, er wordt ook gejodeld. Wie rouwt om The Beta Band, weet nu genoeg. Enige waardige opvolger, noemt men dat dan. Klopt, en het is ook nog eens uit puur artistieke noodzaak. Ze konden immers niet kiezen. Na het enkele malen beluisteren van The Cold Nose kan je je alleen maar afvragen waarom bands überhaupt zouden moeten kiezen voor één genre. Waanzin!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_35714121
Zeg MM ( ). Jij hebt uiteraard de cd van Calexico en Iron & Wine gehoord. Heb je daarvan ook ergens een review online staan? Ik ben er wel zeer benieuwd naar namelijk.
pi_35715158
Nee, daar heb ik geen review van MMG! terug trouwens.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_35715581
quote:
Op zaterdag 4 maart 2006 17:37 schreef methodmich het volgende:
Nee, daar heb ik geen review van MMG! terug trouwens.
Ah ok. Bedankt in ieder geval
pi_35715789
Misschien zit er in de laatste reviews nog wel wat leuks voor je.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zondag 5 maart 2006 @ 12:25:49 #285
71333 BUG80
Stop making sense
pi_35735624
Die plaat van Iron & Wine en Calexico is zeer de moeite waard!
pi_35742978
quote:
OCS - 3 & 4 (Narnack Records)

OCS, ofwel Orange County Sound, is een project van John Dwyer. Deze man schijnt in diverse rockbands te zitten waar weinig mensen ooit van gehoord zullen hebben, maar doet het in OCS helemaal alleen. En helemaal anders, afgaande op deze plaat. 3 & 4 is, hoe kan het anders, de opvolger van het album 2, dat weer voorafgegaan werd door 1. Dat is lekker overzichtelijk.

En een beetje overzicht kan deze man, gelet op wat hij hier op plaat zet, best gebruiken. Want Dwyer laat zich door zijn teksten typeren als een man die het leven maar moeilijk kan vatten. Een beetje een sombere man ook wel. Ik stel me een man met ietwat vettig haar voor, die in zijn eigen kamer een studio heeft gemaakt om platen op te nemen. Dat is makkelijk, dan hoef je niet ver weg. Je laat af en toe een pizza aanrukken, want je moet ook eten, en verder doe je weinig anders dan muziek opnemen.

Liefst zo lo-fi mogelijk, zo valt aan 3 & 4 te horen. Het dubbelalbum telt 28 songs, keurig verdeeld over beide schijven. De speeltijd klokt samen maar net iets meer dan een uur, zoals het een goed lo-fi artiest betaamt. Dwyer begint op zijn gitaar te tokkelen, murmelt, zingt of gromt zijn inktzwarte verhaaltje en stopt. Klaar, volgend liedje. Liedjes met titels als The Pool, Rescue, Oh No Bloody Nose, Lili & Me, Devil's Last Breath, Crime On My Mind en Dreadful Heart. Niet dat die titels erg veel zeggen. Veelzeggender in dit verband zijn de subtitels van beide platen. Zo laat deel 3 zich beluisteren als een verzameling Songs About Death & Dying en is deel 4 Get Stoned getiteld. Grofweg kun je stellen dat de somberste liedjes op deel 3 staan en de wat meer hallucinerende en vrolijke nummers op deel 4. Al wil er best af en toe ééntje stiekem naar de andere plaat gekropen zijn, terwijl in Dwyers huis het ongedierte vermoedelijk ook van de bank naar de keuken kruipt.

Hoewel zijn teksten soms doen vermoeden dat hij er elk moment een eind aan kan maken, heeft Dwyer wel degelijk vrienden. Patrick Mullins en Mike Donovan zijn de voornaamste. Mullins verrijkt het folky gitaargetokkel van Dwyer met drums, electronica en belletjes, terwijl Donovan soms een nummertje mee komt zingen. Dan is er nog ene Mat Hartman, die de klarinet bespeelt in een paar nummers, maar de hoofdrol is toch weggelegd voor David Benzler. Want wat bespeelt deze beste man volgens het boekje op deel 3? Jawel, een schedel. Zal wel een macabere grap zijn, al weet je het maar nooit met iemand die zulke ontroerende liedjes over de dood kan schrijven.

Want ontroeren doet OCS wel degelijk. Dit is free folk van hoog niveau, laat dat duidelijk zijn. De in de kern erg eenvoudige songs bevatten vrijwel allemaal wel iets. Iets bezwerends, iets hypnotisch, iets wat verwondering wekt. Dat valt zelfs door de lo-fi sound wel heen te horen. Vergelijk het met Songs:Ohia en My Morning Jacket die hun songs laten zingen door een verwant van Syd Barrett. Hoor bij tijd en wijle de psychedelische effecten de songs overnemen en overtuig je van de kwaliteiten van OCS. Een opmerkelijke release, deze dubbelaar van een man die muziek lijkt te maken op therapeutische basis. In zijn beste liedje I Am Slow zingt hij dat hij dood is. Een plaat voor durfals. Zij die nog meer lef hebben mailen hem, via het in het boekje gegeven mailadres, en vragen of plaat 5 snel volgt.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_36470255
quote:
DAVID THOMAS BROUGHTON - The Complete Guide To Insufficiency (Plug Research)

In de categorie bijzondere bio's hebben we er weer één bij. David Thomas Broughton nam zijn album, met de fraaie titel The Complete Guide To Insufficiency, namelijk op in een kerk in Leeds. Alles in één keer op de band gezet. Een mooie omgeving voor een artiest als Broughton, blijkt bij het beluisteren van zijn plaat. Want hij heeft wel iets bezwerends in zich en zijn stem doet het lekker in de akoestiek van een kerkgebouw.

Denk niet dat de gemeente een dienst heeft moeten missen door Broughtons drang om in hun kerk op te nemen, want met net veertig minuten hebben ze niet lang hoeven wachten. Nu is veertig minuten een lengte die vaker voorkomt bij platen, maar een blik op de tracklist leert dat we hier toch met iets bijzonders te maken hebben. Het album telt namelijk slechts vijf nummers. Het is dan ook niet verrassend dat dit vijf lange stukken zijn, allen een beetje opgebouwd rond hetzelfde idee. Broughton speelt op zijn gitaar, meestal een fijne folkmelodie, en langzaam komen er wat vervreemdende effecten bij. Die variëren per nummer, maar wat als een huis blijft staan is de basis van de compositie.

We hebben hier dan ook weer te maken met iemand uit de free folkscene, zo veel mag duidelijk zijn. Niet eens een man die al te rare dingen doet, want elk nummer op The Complete Guide To Insufficiency blijft goed te beluisteren. Het experiment neemt dus nergens de overhand, mede omdat het gegeven op zich al uniek genoeg is. De muziek kent ook een prima spanningsopbouw. Het fraaiste van de plaat is echter zonder meer de zang. Broughton heeft met zijn manier van zingen wel iets weg van Antony, die van The Johnsons. Maar dan wel een Antony die in één toonsoort blijft zingen en dus waarschijnlijk voor veel mensen beter beluisterbaar.

Goed, dan hebben we dus een album met vijf nummers van gemiddeld acht minuten, een zanger die qua stem op Antony lijkt en vooral rond de gitaar opgebouwde songs, die naar een bepaalde climax toe werken, maar evengoed weer afdalen tot de pure essentie. Dan ben je al een eind op weg, maar de teksten van deze man verdienen ook een vermelding op zich. Broughton zingt regelmatig over de duistere kanten van het leven. Over verkrachting bijvoorbeeld, in Ever Rotating Sky. Maar het vreemdst is zijn liefdesverklaring aan, waarschijnlijk, vrouwlief: "I wouldn't take her to an execution / I wouldn't take her to a live sex-show / I wouldn't shit or piss on her, would I? / 'Cause I love her so." Probeer het eens bij je eigen geliefde zou ik zeggen. Het klinkt namelijk op een bizarre manier romantisch. En juist dat bizarre maakt dat deze plaat nog net dat beetje extra krijgt. Al is een klassenummer als Unmarked Grave al een geloofsbrief op zich. En zo komen we weer uit in die kerk in Hyde Park, Leeds. Het kan zomaar zijn dat in december blijkt dat de beste plaat van 2006 daar is opgenomen. Halleluja!


[ Bericht 0% gewijzigd door methodmich op 30-03-2006 16:37:04 ]
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  woensdag 29 maart 2006 @ 19:05:45 #288
3527 Wepeel2
zoals het is
pi_36470369
Terechte review MM. Mooie plaat!
xenofoob, misantroop, antiloop, limonadesiroop.
  donderdag 30 maart 2006 @ 00:24:08 #289
63598 bigshadow
Fan van iedereen
pi_36481312
Ik ben zeer benieuwd naar die laatste plaat, morgen maar eens kijken of hij er nog staat
  donderdag 30 maart 2006 @ 01:43:20 #290
62129 De-oneven-2
Wir sind so leicht...
pi_36482540
Bijzonder plaatje, inderdaad.
...dass wir fliegen.
pi_36483234
ik zeg het wel niet zo mooi als MM, maar
quote:
Hilken Mancini and Chris Colbourn - titelloos

Hilken Mancini en Chris Colbourn zijn illustere namen in het circuit van alternatieve gitaarmuziek. Hilken Mancini was immers frontvrouwe van Fuzzy, terwijl Chris Colbourn het kleine kereltje met de grote bas bij Buffalo Tom was. Samen hebben ze onlangs een titelloze cd gemaakt.

Onlangs traden ze in de kleine zaal van Paradiso op, tesamen met Caesar en Juliana Hatfield. In deze hoek mag je het dan ook een beetje zoeken, hoewel Caesar natuurlijk gemener, en Juliana Hatfield vele malen liever is.

Geen duetten op deze cd, ze worden beurtelings gezongen door Hilken Mancini en door Chris Colbourn. Daarbij lijken de nummers gezongen door Mancini meer vuur te bevatten dan die van Colbourn. Behalve het catchy openingnummer Saint Agnes Eve dan, wellicht omdat dit opgeleukt wordt door gitaarwerk van gitaarheld J. Mascis (Dinosaur Jr.). Over ikonen uit jaren '90 alternatieve gitaarmuziek gesproken.

Colbourn komt toch meer tot zijn recht als bassist en backing vocalist. Zijn zeurderige trekkerige zang komt beter uit de verf als die niet zo centraal staat. Waar Colbourn bij Buffalo Tom hiermee juist voor afwisseling op cd's zorgde, door her en der te schitteren op een enkel nummer, zorgt het op deze cd voor overdaad. Maar de combinatie gitaarwerk en de stem van Mancini vormt een hemels contrast. En daar past de zang van Colbourn dan weer prima bij. In My Arms is daar een goed voorbeeld van.

Samenvattend is dit een gedegen album van artiesten die hun sporen al meer dan verdiend hebben. Prima nummers dus, professioneel uitgevoerd. Helaas zijn de Chris Colbourn nummers een beetje trekkerig en bedompt, en is het album met name interesant door de wat scherpere bijdrages van Hilken Mancini. Zij tilt dit album naar een hoger niveau.
Niettemin is het goed om weer wat van beiden te horen, en misstaat het album in geen enkele platenkast van een alternatieve gitaarrockgek.
pi_36486361
quote:
We Are Scientists - With Love and Squalor

Altijd intrigerend, een woord in de titel waar ik geen idee van heb wat het betekent. 'Squalor'? Het
Engelse woordenboek biedt uitkomst: vuil(heid); goorheid; ellende. Kijk, altijd leerzaam zo'n nieuwe cd. Toch was het niet dat wat me trok in deze cd. We Are Scientists hebben de naam Amerikaanse bastaardtjes van de Britse hype te zijn, maar dan net anders. Franz Ferdinand en vrienden kennen we al, wat gebeurt er aan de andere kant van de oceaan?

Het powerpoptrio We Are Scientists komt van oorsprong uit California, maar is reeds sinds 2001 gestationeerd in New York. De bandnaam is te danken aan de plaatselijke truckverhuurder. Toen deze drie jongelui een verhuistruck kwamen huren, vroeg deze eerst of het broers waren. Na ontkenning vroeg hij of het dan wellicht wetenschappers waren. Behalve kennelijk iets nerderigs, hebben ze iets dandy-Brits over zich, en iets ontzettend meligs. Getuige mede hun videoclips.

De wetenschappers openen With Love And Squalor met Nobody Move, Nobody Get Hurt. Een energiek poppy nummer, dat het ontegenzeggelijk goed zal doen. Flinke discodreun in de drums, vieze gitaar, een bassist die van ingetogen maar toch aanwezige accentjes houdt. Ik zeg dat het op Nada Surf-anders lijkt. Ook een lekker ritme in de teksten. Deze lijn zetten ze op de rest van het album door. Waar ik Britse bands in dit genre nogal eens verdenk dat ze muziek 'met de pink omhoog' maken, is dit bij We Are Scientists prettig afwezig. Ik doel daarmee op arrogantie en pretentie.

Elk nummer op het album is lekker snel, het verfijnde vaak afgewisseld met ragpartijen (bijvoorbeeld in This Scene Is Dead). Desondanks blijft het geluid transparant. Een ode aan de jengelende net-niet valse gitaren! Cash Cow heeft dan weer iets punkerigs, klinkt een beetje à la Living End. It's A Hit heeft een toepasselijke titel en een meeslepend en passioneel refrein. Eén van mijn favorieten. Een echt rustpunt heeft het album niet, maar dat is niet storend. Er zit genoeg afwisseling in, weliswaar in de nuances.

Eigenlijk is er maar één probleem met dit album. Het is te snel voorbij. Persoonlijk kan ik dit veel meer pruimen dan Franz en zijn klonen. Want dat kennen we onderhand wel, ik ben er een beetje moe van. Dit album maakt me nieuwsgierig naar wat We Are Scientists live presteren: 14 April in Rotterdam, op het Motel Mozaique festival, 16 april luisteren ze het Domino festival in Brussel op.

De moeite van het bezoeken waard is ook de website van We Are Scientists zelf, waarop, behalve een hoop lol, streams van een paar songs en video's staan.

Resteert nog te vermelden dat EMI meende een kopieerbeveiliging aan te moeten brengen op de schijf, waardoor mijn iRivertje even ademnood kreeg.
pi_36496540
Ah ja, We Are Scientists doet het ineens heel goed de laatste tijd. Je hebt wel gelijk qua Franz-vergelijking, leuke review!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_36616006
quote:
ADAM GREEN – Jacket Full Of Danger (Rough Trade)

Adam Green zat ooit in The Moldy Peaches, waarmee hij aparte lo-fi liedjes maakte en optrad in konijnenpakken. Je zou hem dus kunnen betitelen als prettig gestoord. Op basis van de teksten die hij samen met Kimya Dawson ten gehore bracht is puberaal melig ook nog een passende omschrijving. Hoe anders is het als Green solo zijn nummers schrijft en opneemt. In 2003 was Friends Of Mine nog een uiterst aangename verrassing tussen al die hippe releases. Green bracht als een soort Lee Hazlewood tijdloze popminiatuurtjes, vol ingenieuze wendingen. Stuk voor stuk pakkend en zeer melodieus. Het vorig jaar uitgebrachte Gemstones was een logisch vervolg.

Ook op Jacket Full Of Danger is dit weer de hoofdmoot. Maar, moet Adam hebben gedacht, je kunt niet drie volledig vergelijkbare albums na elkaar afleveren. Dus ging hij op zoek naar wat variatie. Wat jeugdige elementen, wellicht. Want voor een 24-jarige maakt Green behoorlijk ouderwetse muziek. Puur ambachtelijke songs, die ver weg blijven van dat wat veel van zijn leeftijdsgenoten doen. Green steekt in zijn teksten regelmatig de draak met zijn eigen Verenigde Staten van Amerika, maar is anderzijds ook altijd wel goed voor een frons, een glimlach en soms een verbaasde blik. Dat betekent echter wel dat je niet snel op de radio komt. Muziek die niet past in het format en teksten die voor veel puriteinse Amerikanen niet kunnen. Logisch dat we in Europa meer met hem weglopen.

Dat dit volledig terecht is blijkt ook weer uit Jacket Full Of Danger. Zoals gezegd voegt Green wat andere elementen toe aan zijn muziek. Zo gaan de registers af en toe lekker helemaal open en rockt Green de pan uit. Altijd met een knipoog, dat weer wel. Het zijn echter toch schaarse momenten op dit album en dat is eigenlijk maar goed ook. Want hoe leuk en verfrissend een tussendoortje als Nat King Cole ook klinkt, het is toch niet waar je een plaat van Adam Green voor opzet. Dan wil je kunnen lachen om de teksten, zoals in Drugs of Hairy Women. Maar bovenal wil je kunnen genieten van die verdraaid pakkende en knappe songs van de man. Zijn gevoel voor de juiste melodie en de juiste toon, zijn talent om de nummers een fijne wending te geven.

Gelukkig heeft Green het goede dan ook allemaal behouden en is het op sommige nummers weer ouderwets genieten. Cast A Shadow bijvoorbeeld, een exemplarische Green-song. En wat te denken van Novotel, dat nu al een mooie nominatie krijgt voor song van het jaar 2006. In een rechtvaardige wereld was dit de alarmschijf of hoe dat tegenwoordig ook mag heten. Maakt ook niet uit, want luisterend naar Green staat de tijd even stil. Zijn muziek had in de dagen van de alarmschijf ook al goed gekund.

Is er dan niets negatiefs op te merken over alweer een tijdloze collectie songs, die in een half uurtje aan je voorbijglijdt? Ja, want met pijn in het hart moet ik toch vermelden dat er deze keer net iets minder beklijvende hoogtepunten op staan. Dat die rockers niet allemaal even gelukkig uitpakken en dat één Novotel niet opweegt tegen het bijzonder sterke geheel van met name Friends Of Mine. Maar zelfs dan levert deze buitengewoon getalenteerde muzikant nog een album af waar je met alle plezier je geld aan kunt besteden. En dat is, voor de derde keer op rij, toch ook een prestatie om je petje voor af te nemen. Of je jasje.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_36648588
Vanwaar deze rare verplaatsing naar onderin het forum? Dan ziet toch geen hond dit mooie topic meer!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
pi_36793762
quote:
BELLE & SEBASTIAN - The Life Pursuit (Rough Trade)


Het Schotse collectief Belle & Sebastian behoort al zo’n tien jaar tot de vaste waarden van de betere popmuziek. De groep rond de eigenzinnige Stuart Murdoch verstaat de kunst om tijdloze nummers op plaat te zetten, vaak gedrenkt in een dromerig sixties-sausje. Dit leverde de nodige gedenkwaardige albums, die door de trouwe fanschare stuk voor stuk omarmd werden. Dat gegeven kan de nodige druk op een groep leggen en dus is het interessant om te beluisteren of The Life Pursuit aan de hoge verwachtingen kan voldoen.

Wel, die vraag kan ronduit met ja beantwoord worden. Ook deze laatste proeve van bekwaamheid staat weer boordevol nummers uit de vertrouwde Belle & Sebastian-catalogus. Van dromerige luisterliedjes tot opzwepende dansnummers vol fraaie bruggetjes en refreintjes. Vrijwel allemaal weer pakkend en na enkele keren goed meezingbaar. De songs nestelen zich stiekem onder je huid en kruipen dan naar je hoofd, waarna je na een week of drie luisteren weer zonder erg het refrein van White Collar Boy fluit of zingt. Op die plek kan natuurlijk evengoed een andere song staan.

De grootste kanshebbers daarop bevinden zich wel op de eerste helft van de plaat. De eerste zes songs zijn namelijk stuk voor stuk kandidaat om ooit opgenomen te gaan worden op een ultieme Belle & Sebastian best of. Het indrukwekkendst is misschien nog wel het gevoel dat Murdoch een nummer als Another Sunny Day bijna op routine lijkt te schrijven, waar menig ander artiest jaren ploetert om zelfs niet in de buurt te komen. In die eerste helft zit ook een mooie staalkaart van alles wat de band door de jaren heeft gedaan. Zo is het onmogelijk om bij The Blues Are Still Blue niet te denken aan het voorlaatste studioalbum Dear Catastrophe Waitress, terwijl Dress Up In You weer meer naar het verleden teruggrijpt en het springerige Sukie In The Graveyard best als B-kantje op één van de laatste EP’s had kunnen staan.

Is de rest van de plaat dan minder? Niet direct, maar de tweede helft maakt wel wat minder indruk. Te vaak blijven de nummers naar mijn zin net ergens hangen voor je ze het predikaat topsong mee wilt geven. Op die momenten lijkt het vakmanschap iets te veel de bovenhand te nemen en lijkt de band op de automatische piloot te gaan spelen. Positieve uitzondering is het door Stevie Jackson fijn ingezongen To Be Myself Completely.

Het betekent dat Belle & Sebastian met The Life Pursuit de hoge verwachtingen wel inlost, maar dat dit zeker niet het beste album is wat ze ooit hebben opgenomen. Het is meer een compilatie van tien jaar tegen de stroom in zwemmen vanuit Schotland, waarin de hoogtepunten dunnetjes worden overgedaan. Ironisch genoeg zou dit album de band wel eens de nodige nieuwe fans kunnen gaan opleveren, want qua hitpotentie is dit hun beste plaat. Een plaat die zich qua niveau kan verhouden met bijvoorbeeld de voorganger, maar het hoge niveau van de beginjaren toch niet kan benaderen. Dat zegt echter meer over de kwaliteit van dat werk dan over dit album, want The Life Pursuit zal zonder twijfel mee gaan doen in de jaarlijsten van 2006.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  maandag 10 april 2006 @ 16:52:21 #297
56690 DaisyDuke
In Coffee We Trust!
pi_36827080
Ben het met je eens dat de eerste helft van de plaat het sterkst is. Echter vind ik wel dat er op deze plaat een duidelijk ander geluid is te horen in vergelijking met het oudere werk. Waar de band vroeger nog wel eens de neiging had tot het 'over-arrangeren' van hun songs, doen ze dat op deze plaat een stuk minder. Het is geen ridicule stijlbreuk en het is nog steeds geen band die een 'less is more-principe' hanteert, maar een opvallend verschil met het verleden is het wel.
1,000,000 demons can't be wrong...
  zaterdag 15 april 2006 @ 12:24:15 #298
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_36977678
Op grond van jouw recensie MM, heb ik die plaat van Adam Green gekocht... nog niet geluisterd, maar ben benieuwd
pi_36977739
Ik ben benieuwd of je hem leuk gaat vinden. Hierna wel Friends Of Mine kopen dan!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
  zaterdag 15 april 2006 @ 12:28:07 #300
42816 peaceman
Peace Man! ofzo...
pi_36977783
quote:
Op zaterdag 15 april 2006 12:26 schreef methodmich het volgende:
Ik ben benieuwd of je hem leuk gaat vinden. Hierna wel Friends Of Mine kopen dan!
Als ik m goed vind, ga ik zeker op onderzoek uit en als ik dan een andere baan heb, koop ik m wel.
pi_37006393
Nou ja, laat het horen in ieder geval!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')