Hoe gaat het met de (nieuwe) vaders dan Deel II!!!

Wow, het wordt een reeks... na anderhalf jaar

Voorgaande de(e)l(en):
En hoe gaat het met de (nieuwe) Vaders dan?

Laatste onderwerp daar aangesneden

quote:

HELP, IK WORD VADER!


Vanaf woensdag 27 juli zendt de AVRO het nieuwe programma Help! Ik Word Vader uit. Tooske Breugem overvalt iedere week een aankomend vader met de ultieme vadertest. Een weekend lang krijgt de pappa in spé twee kinderen ‘op proef’. De aanstaande moeder volgt samen met haar beste vriendin, moeder en Tooske de gebeurtenissen op de voet. Is hij klaar voor het vaderschap?

De kijker wordt getuige van de eerste kennismaking met het ouderschap voor de aankomende vaders in kwestie. Zij krijgen namelijk totaal onvoorbereid, een weekend lang, twee kinderen te logeren. Vervolgens moeten ze voor de kinderen zorgen. Alle vreugde maar ook beslommeringen horen hierbij van slaapliedjes zingen tot luiers verschonen. In een overdonderend tempo leren de aanstaande pappa’s alle facetten van het vaderschap kennen. Hierbij werken de omstandigheden niet altijd mee. De telefoon gaat, tegelijkertijd staat er iemand voor de deur en tot overmaat van ramp zijn de luiers op. Ondertussen kijkt de toekomstige moeder mee en zal zij haar oordeel vellen over de beproevingen van haar partner.

Je eerste kind krijgen is een levensveranderende ervaring. Vrouwen zijn over het algemeen goed voorbereid op deze ingrijpende gebeurtenis. Als klein meisje al achter de poppenwagen, daar wordt de basis gelegd voor het moederschap. Zo niet voor de man. Vanaf het moment dat de zwangerschap een feit is begint voor hem een verwarrende tijd. Twijfels over zijn capaciteiten als vader zijn wellicht aan de orde van de dag. Wordt hij wel een goede vader? Hoe houd je ze rustig? Terwijl de zwangerschap vordert en de moeder steeds rustiger wordt slaan bij veel aanstaande vaders de zenuwen toe: Help! Ik Word Vader.

Erik (33): ‘Kom alsjeblieft naar huis. Ik wil mijn vrijheid terug’.

Sander (27): ‘Het leukste moment van deze dagen is het moment waarop ik de kinderen kan uitzwaaien’.

‘Ik heb zeker heel veel geleerd dit weekeind. En ik ben beter voorbereid op de komst van mijn eigen kindje’.

Sebastiaan (24): ‘Ik heb wel respect gekregen voor al die ouders die in hun eentje een kind moeten opvoeden’.

Woensdag 19.55 uur Nederland 2

En nog even mijn reactie op dit onderwerp

quote:

Wat een verschrikkelijk bevooroordeeld misleidend inleidend stukje voor een stupide TV programma.
'Vrouwen zijn over het algemeen goed voorbereid', m'n reet.

Een kind krijgen is voor een vrouw net zo'n wereld veranderende ervaring als voor een man. NIEMAND welke nog nooit een kind gekregen heeft kan overzien hoe je leven veranderd of wat voor invloed een kind op je dagelijks bestaan heeft.

Natuurlijk zullen alle mannen welke plotseling overvallen worden met TWEE kinderen er een zooitje van maken (ik dacht dat van alle geboren kinderen in Nederland er maar een procentje of 3 uit tweelingen bestaan trouwens). Ik denk alleen dat exact hetzelfde geldt voor kinderloze vrouwen welke plotseling twee kinderen in hun schoot geworpen krijgen. OUderschap groei je in. Kinderen rennen namelijk niet direkt al slopend door het huis terwijl net de telefoon gaat.Over het algemeen beginnen ze al liggend, een beetje vaag de wereld inkijken met af en toe een verlangen naar een fles en een luier volschijtend.

De insteek is aan bovenstaand inleidend verhaaltje wel weer duidelijk. De dommige onhandige vaders to be eens 'humoristisch' in beeld brengen

^{Ik neem aan dat het duidelijk is dat IK er niet naar ga kijken}

De gehoortest

Nadat onze spruit 3 maal gezakt was voor de Consternatie Buro gehoortest, ook wel de oostblok methode genoemd wegens de enorm vooruitstrevende hypermoderne aanpak, werd ons geadviseerd contact op te nemen met de huisarts.

Aangezien het lastig is om een slechthorende peuter de interpretatie van een gebruld 'NEE!' bij te brengen besloten we aan dit advies gehoor (haha) te geven. Op naar de huisarts. Deze schreef vervolgens een verwijskaart voor een KNO arts en moeders toog naar het plaatselijke ziekenhuis.

Aldaar trof zij een arts welke nog net een termijntje te kort kwam op z'n nieuwe jacht en met een 2 minuten was de diagnose wel gesteld: 'Vocht achter de trommelvliezen, buisjes'. Met een voortvarendheid welke IK nog nooit heb meegemaakt in de burocratische medische molen, was de afspraak voor deze ingreep al gemaakt voordat m'n ega 'boe' kon zeggen...laat staan protesteren.

Wat gezoek op internet bracht al snel aan het licht dat deze veel gebruikte methode nog wel z'n haken en ogen had. Bij een groot percentage groeien de buisjes er voortijdig uit zonder enig nut te hebben, haast alle kinderen tussen 0 en 4 hebben een aantal keren vocht achter de trommelvliezen hetgeen vanzelf over gaat, etc. Daarnaast heeft ze nooit last van d'r oren, en gaat ze steeds meer praten (ook een hard gebruld 'NEE!' beheerst ze al..., inclusief interpretatie). Eensgezind, zoals alles in ons huwelijk ( ) besloten wij dat er eerst maar eens onderzocht moest worden OF er wat aan d'r oren mankeert, en zoja of ingrijpen gewenst is.

In Rotterdam hebben ze daarvoor in het Sophia een 'audiologisch centrum'. En wij een afspraak gemaakt. En daar begon de ellende al. Bij voorkeur moet het kind 'aan haar slaapje toe zijn' omdat dat de input beperkt welke de test kan schaden.... Een peuter van anderhalf is normaal gesproken om half 9 niet aan d'r slaapje toe als ze om kwart over 7 uit bed komt. De wekker maar een uurtje vroeger. Om zes uur trekken we ons nageslacht uit bed, welke vervolgens van 6 tot kwart over 7 levenloos als een peen voor zich uit heeft zitten kijken... to zover operatie vermoeidheid.

In het ziekenhuis aangekomen, werden we door een mevrouw met een houten been mee genomen voor de gehoortest. Volgens mij had deze vrouw behalve haar willoze patientjes nog nooit een kind van dichtbij gezien... en dat merkt zo'n peuter instinctief op. Ze volgde met argus ogen elke slepende stap van deze audioloog.

Anyway, Saskia moest op een bed 'Welke zo leuk schommelt' (aldus de audioloog). Saskia zag de pret er nog niet zo van in. Vervolgens ging mevrouw sensoren op saskia d'r knar plakken. Een vreemd mens aan mijn hoofd!!! Dit werd uiteraard schreeuwen. De audioloog dacht dat op te lossen door op Saskia d'r borst te drukken zodat het bed leuk ging schommelen Saskia dacht van niet.

Vervolgens werd er een ENORME koptelefoon op dat kleine koppie geplaatst. Met grote vochtige blauwe ogen, dikke tranen langs haar wangen en een stel wonderoren op, ligt ze me hartverscheurend huilend aan te kijken.... de test duurt een uur .

Na een kwartiertje krijgt Saskia door dat ze zich maar moet schikken in haar lot. Haar ogen wijd open, glinsterend van het vocht kijkt ze naar het plafond. Af en toe komt er nog een trillende *SNIK* vanaf haar middenrif naar boven geborreld. Uit haar ooghoeken houdt ze het vreemde mens in de gaten... wanneer die beweegt draait ze snel haar hoofd naar Papa en Mama met een grote angstige 'DOE WAT!' blik.....

Conclusie...ze heeft wat vocht achter haar trommelvliezen, hoort prima en hoeft voorlopig geen buisjes. En ze sliep prima op de weg terug .

quote:

Op donderdag 11 augustus 2005 22:12 schreef jessie het volgende:

[..]

En dit komt me zo bekend voor

Ja...ze is wat voorzichtig

quote:

Op donderdag 11 augustus 2005 22:12 schreef Leah het volgende:
Je moet ze gaan bundelen Swets .

Ze staan op m'n weblog. Mocht de crew ze willen verzamelen in 1 topic vind ik het prima maar zeker geen vereiste voor mij om af en toe mijn visie op het vaderschap en de ontwikkeling van mijn kind te posten in het vaders topic

Het wordt tot op heden een verdomd dun boekkie