Tijd schiet lekker op zo he!
En ja, voor en nadelen van operaties. Heb je altijd. Net als ik voor de gastric bypass ga nu, en jullie voor de scopinaro. Keuze´s tussen vele kwaden soms.
Oke, ik zit al op een redelijk gezond gewicht nu. Maar ben wel aan het aankomen. En dan merk ik wel weer dat de band werkt als die strakker zit. Woensdag wordt hij weer opgespoten. Ik ben benieuwd of ik niet gelijk weer last ervan krijg. Ik weet nog steeds geen datum vooor de operatie. Maar waarschijnlijk in het najaar.
En ja, betweters of niet. Ik denk niet dat je dit zomaar kan veroordelen of kan vergelijken met hongerwinters. Ook met de gastric bypass kan je nog eten. Hetzij niet veel. Maar ik kan er al helemaal naar toe leven nu. Ik heb het gehad met alles. Ik wil gewoon NOOIT meer zo worden als ik was! En daar heb ik nu veel voor over. Puur omdat ik hetzelf niet alleen kan!
Jessie met die dumping, je kunt het pas weten wat je wel of niet kan nadat je het uitgeprobeerd hebt! Dus ik denk dat ik misschien wel veel last ervan ga krijgen in het begin. Want je moet leren wat je wel of niet kan. Dat zuigt enorm. Maar het is niet anders. Ik heb het er voor over.
Ik ben nog steeds bang hoor voor alles wat gaat komen. Maar het is ondanks dat wel een zeer wel overwogen keuze die ik heb genomen. Daar heb ik geen kommentaar van anderen voor nodig. Alleen mijn partner, kinderen en de arts. Ik ben dus alleen daarom al niet zo´n draadje als dit begonnen. Want alle vooroordelen zie ik langs wandelen. Menselijk of niet. Ik laat ze vanaf nu maar aan mij voorbij gaan. Ik hoop dat ik met de info de ik heb kunnen geven, mensen mee heb kunnen helpen. Wat te verwachten, en vooral om aan te geven. Dat je ondanks welke operatie je hebt laten, dat je het nog steeds ZELF moet doen.
Ik heb genoeg complicaties gehad, en ik ben nog steeds blij met alles. Tuurlijk heb ik wel eens zitten janken waarom dit nu WEER moest gebeuren. Maar nog steeds sta ik achter deze keuze. Heb veel tijd "moeten" nemen. Vor ik met zekerheid mocht zeggen ja ik wil het echt, of nee ik doe het toch maar niet.
Dit is misschien allemaal erg wazig geschreven. Maar weet ff niet hoe ik het anders moet aanpakken. Ben geen linkjes iemand met allerlei ingewikkelde bronnen. Ik heb gelukkig al 2 kids. En meer zijn hier niet van oepassing. Dus dat kan ik gelukkig aan mij voorbij laten gaan.
Ik kan nu weer uren wandelen, en hoef na 15 minuten niet meer opgehaald te worden met de auto ergens omdat ik niet meer kon lopen! Ik hoef niet meer bang te zijn dat ik uit elkaar plof! (want dat gevoel had ik op ene gegeven moment) En ja ik loop erg veel risico's omdat ik een psychiatrisch patient ben en medicatie moet gebruiken. Maar ik heb godzijdank die kans wel gekregen!
Ik kan weer dingen met de kids doen, ik kan weer beetje fatsoenlijke en relatief goedkopere kleding kopen. Ik kan gewoon erg veel weer. Mijn dochter is erg trots op mij. En sleept mij mee naar anderen. Terwijl ze eerder liever wilde dat ik niet bij haar kwam als er anderen bij waren. En begrijpelijk van mijn pubermeid! En showt met me. En dat geeft een goed gevoel!
Oke een heel lang gebeuren weer eens van mij! Maar hopelijk wel de laatste zo uitgebreidt over waarom wel/niet . Verder probeer ik nu mee te lezen, en eventueel vragen van anderen te beantwoorden. En niet die vragen over bronnen en derg. Maar gewoon vragen over persoonlijke dingen. Of om zelf eens wat neer te zetten als ik zelf nieuws heb. Ik ga rewimo en troel hier volgen. Want ik vind het plaatsvervangend erg spannend wat ze gaan doen! En kan hierin erg meeleven. Want je kies wel voor een nieuw leven. rewimo en troel
en erg veel suc6 verder