C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Het is februari 1945. Op Texel komt een groep van 800 Georgische soldaten in Duitse dienst aan op Texel. Het zijn krijgsgevangenen die uit angst voor de slechte behandeling in gevangenschap er maar voor gekozen hebben in het Duitse leger te gaan. Het 822e Georgische Bataljon Infanterie komt na een verblijf van 17 maanden in Zandvoort op 6 februari aan op het grootste Waddeneiland samen met nog 400 Duitse soldaten. Ze staan onder leiding van de Duitse Majoor Klaus Breitner. Op Texel is dan toe weinig gebeurd tijdens de oorlog.
Het loopt tegen het einde van de oorlog. De Duitsers beseffen dat de toestand hopeloos is geworden voor hen. Dan komt het bericht dat het Bataljon zal worden overgeplaatst. De Georgiërs zijn bang dat dit naar het Oosten van Nederland zal zijn waar hevige gevechten plaatsvinden. Op 5 april 1945 nemen in een bunker drie van hen dan ook een beslissing die verstrekkende gevolgen zal hebben. Euvgeni Artemidze (secretaris van de partijorganisatie van het bataljon), Sjalwa Loladze (commandant van de 5de compagnie van het 822ste bataljon) en Sergei Gudzabidze (politiek commissaris) besluiten om in opstand te komen tegen de Duitse Wehrmacht op Texel. In de nacht van 5 op 6 april om 01:00 uur voegen ze de daad bij het woord. Onder leiding van Schwalwa Loladse begint de rebellie bij de plaats Den Burg onder de naam: Dag der Geboorte.
Aanvankelijk lijkt het goed te gaan. Over het hele eiland verspreid vallen honderden Duitse doden. Maar het lukt niet om de balngrijkste militaire bolwerken 'Noordbattarij (aan het strand bij Paal 28) en 'Zuidbattarij' (aan het strand bij Paal 9) te veroveren. Vanuit Den Helder en via Zuidbatterij komen in de namiddag van 6 april dan ook versterkingen van de Duitsers die de plaatsen Den Burg, Oudeschild en De Waal onder vuur nemen. Uiteindelijk worden de Georgiërs door de overmacht aan Duitsers naar het meest noordelijkste puntje gedreven bij de vuurtoren. Daar geven de laatste opstandelingen zich over, al waren vele van hen inmiddels ondergedoken. De Duitsers starten hierna een zuiveringsactie en kammen het hele eiland uit. Door deze vier dagen durende actie worden vele van hen alsnog opgepakt.
Op 20 mei 1945, 15 dagen na de capitulatie van de Duitsers in Nederlanders, wordt Texel als een van de laatste plekken in Europa bevreid door de Canadezen. Uiteindelijk kosten de gevechten in die dik anderhalve maand aan 100 Texelaars het leven. Van de 800 Georgiërs keerden er maar 236 terug naar hun vaderland...
De Sowjetbegraafplaats 'Loladse' herinnert nog aan de overige Georgiërs die het eiland nooit meer verlieten...
Het loopt tegen het einde van de oorlog. De Duitsers beseffen dat de toestand hopeloos is geworden voor hen. Dan komt het bericht dat het Bataljon zal worden overgeplaatst. De Georgiërs zijn bang dat dit naar het Oosten van Nederland zal zijn waar hevige gevechten plaatsvinden. Op 5 april 1945 nemen in een bunker drie van hen dan ook een beslissing die verstrekkende gevolgen zal hebben. Euvgeni Artemidze (secretaris van de partijorganisatie van het bataljon), Sjalwa Loladze (commandant van de 5de compagnie van het 822ste bataljon) en Sergei Gudzabidze (politiek commissaris) besluiten om in opstand te komen tegen de Duitse Wehrmacht op Texel. In de nacht van 5 op 6 april om 01:00 uur voegen ze de daad bij het woord. Onder leiding van Schwalwa Loladse begint de rebellie bij de plaats Den Burg onder de naam: Dag der Geboorte.
Aanvankelijk lijkt het goed te gaan. Over het hele eiland verspreid vallen honderden Duitse doden. Maar het lukt niet om de balngrijkste militaire bolwerken 'Noordbattarij (aan het strand bij Paal 28) en 'Zuidbattarij' (aan het strand bij Paal 9) te veroveren. Vanuit Den Helder en via Zuidbatterij komen in de namiddag van 6 april dan ook versterkingen van de Duitsers die de plaatsen Den Burg, Oudeschild en De Waal onder vuur nemen. Uiteindelijk worden de Georgiërs door de overmacht aan Duitsers naar het meest noordelijkste puntje gedreven bij de vuurtoren. Daar geven de laatste opstandelingen zich over, al waren vele van hen inmiddels ondergedoken. De Duitsers starten hierna een zuiveringsactie en kammen het hele eiland uit. Door deze vier dagen durende actie worden vele van hen alsnog opgepakt.
Op 20 mei 1945, 15 dagen na de capitulatie van de Duitsers in Nederlanders, wordt Texel als een van de laatste plekken in Europa bevreid door de Canadezen. Uiteindelijk kosten de gevechten in die dik anderhalve maand aan 100 Texelaars het leven. Van de 800 Georgiërs keerden er maar 236 terug naar hun vaderland...
De Sowjetbegraafplaats 'Loladse' herinnert nog aan de overige Georgiërs die het eiland nooit meer verlieten...
Wat mij opvalt is dat de Duitsers blijkbaar toen nog (in april dus) in staat waren versterkingen te halen. Daarbij vraag ik me af of de inwoners van Texel nou blij waren met de opstand of niet... aangezien ze anders lekker rustig de oorlog uitgezeten hadden en er nu alsnog veel in puin werd geschoten.
Er zijn er 400, er vallen honderden doden aan Duiste kant (honderden impliceert minimaal 200), en met 800 tegen 200 kunnen ze geen vesting overnemen?quote:Aanvankelijk lijkt het goed te gaan. Over het hele eiland verspreid vallen honderden Duitse doden
In de villa Texla aan de Kogerweg bij Den Burg was het Duitse hoofdkwartier gevestigd met de barakken met manschappen waar ze zelf ook ingekwartierd waren. Om 1 uur ’s nachts doodden zij 400 Duitsers in en om de villa.quote:Op vrijdag 10 juni 2005 21:01 schreef dewitteparel het volgende:
[..]
Er zijn er 400, er vallen honderden doden aan Duiste kant (honderden impliceert minimaal 200), en met 800 tegen 200 kunnen ze geen vesting overnemen?
Er waren lijkt me wel meer Duitsers op Texel, dan alleen maar in het Bataljon van hun. En ja, als ze liggen te slapen is het makkelijk natuurlijk...
Ok, ik had begrepen dat pas aan het einde van WOII een (groot) aantal Duitsers daarheen verscheept werd.quote:Op zaterdag 11 juni 2005 11:10 schreef Nolius het volgende:
[..]
In de villa Texla aan de Kogerweg bij Den Burg was het Duitse hoofdkwartier gevestigd met de barakken met manschappen waar ze zelf ook ingekwartierd waren. Om 1 uur ’s nachts doodden zij 400 Duitsers in en om de villa.
Er waren lijkt me wel meer Duitsers op Texel, dan alleen maar in het Bataljon van hun. En ja, als ze liggen te slapen is het makkelijk natuurlijk...
Een Britse vriend van mij, Alan Newark, doet al jaren onderzoek naar deze Georgiërs en heeft hun lot na hun evacuatie van het eiland tot in Georgië weten te traceren. Er interessant allemaal vanwege de manier waarop ze ontkwamen aan de gebruikelijk behandeling die Stalin voor overlopers in petto had.
"Wenn wir stolz sein wollen auf Deutschland, müssen wir auch stolz sein auf Harro Schulze-Boysen."
Is daar ergens meer over te vinden dan?quote:Op dinsdag 14 juni 2005 12:25 schreef Harro_Schulze_Boysen het volgende:
Een Britse vriend van mij, Alan Newark, doet al jaren onderzoek naar deze Georgiërs en heeft hun lot na hun evacuatie van het eiland tot in Georgië weten te traceren. Er interessant allemaal vanwege de manier waarop ze ontkwamen aan de gebruikelijk behandeling die Stalin voor overlopers in petto had.
"No topics or posts met your search criteria"quote:Op dinsdag 14 juni 2005 12:31 schreef Harro_Schulze_Boysen het volgende:
http://forum.axishistory.com/search.php?search_id=1922852614
Werkt deze link?
Nee, denk niet dat ze er blij mee warenquote:Op vrijdag 10 juni 2005 19:17 schreef Nolius het volgende:
Wat mij opvalt is dat de Duitsers blijkbaar toen nog (in april dus) in staat waren versterkingen te halen. Daarbij vraag ik me af of de inwoners van Texel nou blij waren met de opstand of niet... aangezien ze anders lekker rustig de oorlog uitgezeten hadden en er nu alsnog veel in puin werd geschoten.
Ruim 50 doden onder de lokale bevolking. Blij mee, wat denk je zelf?
"Wenn wir stolz sein wollen auf Deutschland, müssen wir auch stolz sein auf Harro Schulze-Boysen."
|
|
