(
#826)
Giulietta degli spiriti (Juliet of the Spirits) (Federico Fellini, 1965)
Voor z'n eerste film in kleur pakt Fellini meteen flink uit. De decors en kostuums zien er prachtig en kleurrijk uit en de Oscar nominaties daarvoor zijn dan ook zeer terecht. Met deze uitbundige decors en kostuums creëert Fellini een fantasievolle en surrealistische wereld van dromen en herinneringen, zoals hij dat ook deed in
8½, maar dan nog een stapje verder. Net als
8½ is deze film ook voor een groot deel autobiografisch. Masina speelt eigenlijk haarzelf en Giorgio, de man van Masina's karakter, moet Fellini zelf voorstellen. Veel van de dromen waren dan ook daadwerkelijk dromen van Fellini. De film was toentertijd zowel financieel als bij de critici een flop, maar heeft later meer erkenning vergaard. De film is soms wat in onbalans, maar je weet nooit wat je te wachten staat en dat maakt de film erg leuk om naar te kijken. ****
Sin City (Frank Miller & Robert Rodriguez, 2005)
Wat een coole film. Hij heeft het allemaal. De film is bruut, sexy en hilarisch. Het moment waarop een van de badguys een pijl door z'n borst krijgt is een van de grappigste scenes ooit. De visuals zijn fantastisch en stijlvol en creëren een unieke sfeer, aangesterkt door de toffe muziek. Daarbij is ook de casting perfect en levert goed werk af. Hoewel ik nog nooit een comic ervan gelezen heb kan ik me voorstellen dat het er erg op lijkt; de look, de voice-overs, brute geweld. Het is de eerste comicverfilming waardoor ik de comics zelf wel zou willen lezen. *****