OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik heb niet echt uitgerust nee, heb er zelfs wakker om gelegen ("zou hij wel goed kunnen slapen?").quote:Op dinsdag 30 augustus 2005 07:22 schreef YPPY het volgende:
Wat ontzettend fijn dat je zoontje het naar zijn zin heeft gehad!
Heeft het jou nog rust gegeven? Ik hoor regelmatig van ouders dat ze toeleven naar de logeerweekenden, omdat ze dan zelf niet op hun tenen hoeven te lopen.
Op internet staan wel wat overzichten Arianna, maar ik geloof niet dat ze in deze topics staan. Je mag altijd zelf een overzicht maken natuurlijk.
Maar dat gaat er wel uit, want ik heb hem nu gezien daar, en het ging prima
Over een week of 2 nog es, en dan zal ik echt mijn best doen om er zelf ook mee te slapen.
Zijn er hier meer ouders met logeerhuizen of zelfs voltijdse opvang?
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Nou, wij hebben gisteren de diagnose gekregen en ik ben d'r niet vrolijk van. Volgens de psychiater is het toch PDD-NOS met wel een mondelinge toelichting dat hij moeilijk in één hokje te plaatsen is. Maar het meeste wees voor haar toch naar pdd-nos. We hebben nu Het Papier en kunnen verder de ambtelijke molen in om hem naar het speciaal onderwijs geplaatst te krijgen.
@Mwanatabu: toevallig is Jorrit in deze zomervakantie voor het eerst in het logeerhuis geweest. We werden gebeld dat er kinderen waren uitgevallen i.v.m. de vakanties en hij mocht zomaar een week komen! Wij helemaal van want we hadden onze rust eigenlijk best hard nodig. Omdat we wisten dat hij het er goed zou hebben en dat hij zich er wel zou redden hebben we hem met een gerust hart erheen gebracht (en wéér een stapel ingevulde formulieren )
Ach vergelijk het met voor het eerst naar school gaan; zelf ben je waarschijnlijk meer in de stress dan je kind en als het eenmaal goed is gegaan kan je er vast ook makkelijker van genieten
@Mwanatabu: toevallig is Jorrit in deze zomervakantie voor het eerst in het logeerhuis geweest. We werden gebeld dat er kinderen waren uitgevallen i.v.m. de vakanties en hij mocht zomaar een week komen! Wij helemaal van want we hadden onze rust eigenlijk best hard nodig. Omdat we wisten dat hij het er goed zou hebben en dat hij zich er wel zou redden hebben we hem met een gerust hart erheen gebracht (en wéér een stapel ingevulde formulieren )
want we hadden onze rust eigenlijk best hard nodig. Omdat we wisten dat hij het er goed zou hebben en dat hij zich er wel zou redden hebben we hem met een gerust hart erheen gebracht (en wéér een stapel ingevulde formulieren 
)Ach vergelijk het met voor het eerst naar school gaan; zelf ben je waarschijnlijk meer in de stress dan je kind en als het eenmaal goed is gegaan kan je er vast ook makkelijker van genieten
Ik snap het niet: eerst zeggen jullie dat je kind het wel naar zijn zin heeft op de opvang, maar daarna in hetzelfde bericht dat jullie er verdrietig om zijn (toch? of snap ik het niet).
Het is toch leuk dat je kind naar een goede opvang kan gaan?
Het is toch leuk dat je kind naar een goede opvang kan gaan?
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Dat klopt Oxymoron. Helemaal goed wat je opmerkt dat de moeders er twee soorten gevoelens over hebben. Het ene gevoel is dat we blij zijn dat het kind wat heel veel aandacht van je vraagt een tijdje weg is uit het gezin. Dat maakte het voor ons in huis tenminste een stuk rustiger omdat we de hele dag door erg veel met Jorrit bezig zijn.
Aan de andere kant, het tweede gevoel, is een schuldgevoel. Wij zijn toch de moeder, er is toch niemand anders op de hele wereld die zo goed voor dat kind kan zorgen als wij? Denken we. Het is natuurlijk niet zo! Want in het logeerhuis wordt natuurlijk prima voor de kinderen gezorgd. Ze mogen er zelfs dingen die ze thuis niet mogen!
Waar ik bijvoorbeeld best moeite mee heb is als ik 's avonds naar bed ga, en dan kom ik langs Jorrit zijn kamer waar een leeg bed staat. Dat hoort niet, daar schrik je van. Hij hoort lekker in zijn eigen bed te liggen om die tijd. Maar het bed is leeg en dat klopt gewoon niet.
En zo komt het dat we blij zijn en toch tegelijk verdrietig.
Aan de andere kant, het tweede gevoel, is een schuldgevoel. Wij zijn toch de moeder, er is toch niemand anders op de hele wereld die zo goed voor dat kind kan zorgen als wij? Denken we. Het is natuurlijk niet zo! Want in het logeerhuis wordt natuurlijk prima voor de kinderen gezorgd. Ze mogen er zelfs dingen die ze thuis niet mogen!
Waar ik bijvoorbeeld best moeite mee heb is als ik 's avonds naar bed ga, en dan kom ik langs Jorrit zijn kamer waar een leeg bed staat. Dat hoort niet, daar schrik je van. Hij hoort lekker in zijn eigen bed te liggen om die tijd. Maar het bed is leeg en dat klopt gewoon niet.
En zo komt het dat we blij zijn en toch tegelijk verdrietig.
hier kommt die Sonne!
alias Idril-2, alias anneVi
alias Idril-2, alias anneVi
Ja het is leuk dat hij/zij het leuk heeft.quote:Op dinsdag 30 augustus 2005 19:14 schreef Oxymoron het volgende:
Ik snap het niet: eerst zeggen jullie dat je kind het wel naar zijn zin heeft op de opvang, maar daarna in hetzelfde bericht dat jullie er verdrietig om zijn (toch? of snap ik het niet).
Het is toch leuk dat je kind naar een goede opvang kan gaan?
Maar de reden dat het kind daar na toegaat is triest.
Ook is het triest dat je blij bent dat je kind even weg is en dat je even rust hebt.
(Dit is geschreven door Jorrit z'n tweede vader)
hier kommt die Sonne!
alias Idril-2, alias anneVi
alias Idril-2, alias anneVi
Idd, het is erg dubbel. Lekker even rust, maar je kindje is er opeens even niet. Gewoon een gevoelskwestie.quote:Op dinsdag 30 augustus 2005 19:14 schreef Oxymoron het volgende:
Ik snap het niet: eerst zeggen jullie dat je kind het wel naar zijn zin heeft op de opvang, maar daarna in hetzelfde bericht dat jullie er verdrietig om zijn (toch? of snap ik het niet).
Het is toch leuk dat je kind naar een goede opvang kan gaan?
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Hoe gaat het eigenlijk met de kinderen met autisme? Eva, Storm, Chavez, (Luca) enz?
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
met luca gaat het prima oxymoron. gewoon zijn gangetje. we zijn qua diagnose ook nog niet verder gekomen. hij zit nu in groep 3 en daar moeten allemaal nieuwe dingen geleerd worden. daar heeft hij het best moeilijk mee. hij kan het wel (blijkt achteraf) maar durft het niet toe te passen op de een of andere manier. met veel complimentjes komen we een heel eind.
en hoe is het met jou? nog gekokkereld de laatste tijd?
en hoe is het met jou? nog gekokkereld de laatste tijd?
Jemig Lady, nog steeds geen definitieve uitspraak. Wordt je daar niet hartstikke moedeloos van ondertussen? Zo blijf je heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Met Storm gaat het de laatste tijd best heel goed. Blijkbaar is de overstap naar een hogere groep op het medisch kinderdagverblijf en meer dagdelen naar school goed geweest voor hem. Hij is beter te corrigeren, luistert wat beter en is vaak heel lief voor zijn kleine broertje en zusje.
De afgelopen week werd het wel wat minder. We zijn een midweek op vakantie geweest in Zeeland, samen met opa en oma. De jongens wilden natuurlijk bij opa en oma in het huisje, maar samen slapen op één kamer is toch moeizamer. Na twee dagen hebben we Storm maar bij Lune op de kamer gelegd en dat ging wat beter. Al met al heeft hij wel minder geslapen en heel veel indrukken opgedaan dus dan wordt hij toch wat vervelender. Maar we bouwen het ritme weer op, op tijd eten en op tijd slapen en dan komt het allemaal weer goed. Maandag weer school voor het baasje...
De afgelopen week werd het wel wat minder. We zijn een midweek op vakantie geweest in Zeeland, samen met opa en oma. De jongens wilden natuurlijk bij opa en oma in het huisje, maar samen slapen op één kamer is toch moeizamer. Na twee dagen hebben we Storm maar bij Lune op de kamer gelegd en dat ging wat beter. Al met al heeft hij wel minder geslapen en heel veel indrukken opgedaan dus dan wordt hij toch wat vervelender. Maar we bouwen het ritme weer op, op tijd eten en op tijd slapen en dan komt het allemaal weer goed. Maandag weer school voor het baasje...
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Probeer je kinderen een beetje weerbaar te maken als dat kan. Want vandaag was ik niet weerbaar toen er twee tieners naast mij bij het stoplicht stonden en op mij spuugden. Mijn gezicht en bril zaten onder het speeksel en ik heb al een grote hekel aan lichaamssapppen (helemaal van anderen)! Het was heel vies en vervelend.
Ik wilde de politie bellen maar ik had geen goed signalement, alleen de omschrijving van de schoenen van beiden. Op straat word ik heel vaak uitgscholden en vaker nog omdat ik het niet doorheb. Dan voel ik me als een omdat die ook weinig van mensen weten maar veel van dieren en de natuur.
Ik wilde de politie bellen maar ik had geen goed signalement, alleen de omschrijving van de schoenen van beiden. Op straat word ik heel vaak uitgscholden en vaker nog omdat ik het niet doorheb. Dan voel ik me als een omdat die ook weinig van mensen weten maar veel van dieren en de natuur.
omdat die ook weinig van mensen weten maar veel van dieren en de natuur.
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
de grote wereld is hard he oxymoron. Het is al niet leuk als je zoiets overkomt en voor jouw kan ik me helemaal voorstellen dat je het verschrikkelijk vindt (met je hekel aan lichaamssappen). Bah, mensen moesten eens leren anderen te accepteren zoals ze zijn.
Ik vind het wel moeilijk hoor om je kinderen weerbaar te maken, het moet ook wel een beetje uit hunzelf komen.
Ik vind het wel moeilijk hoor om je kinderen weerbaar te maken, het moet ook wel een beetje uit hunzelf komen.
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Ian, Nick zijn zoontje van 8, gaat onderzocht worden... Voor de zomervakantie zijn er al wat testen geweest en gesprekken e.d. en dat bureau denkt aan PDD-NOS, maar dat staat nog niet vast.
Moeilijk hoor... in hoeverre moet je nou je manier van opvoeden aanpassen dan? Nahja, we gaan eerst maar eens afwachten wat er allemaal uitkomt. Hij kon wel vrij snel al terecht, dat is dan wel weer prettig.
Moeilijk hoor... in hoeverre moet je nou je manier van opvoeden aanpassen dan? Nahja, we gaan eerst maar eens afwachten wat er allemaal uitkomt. Hij kon wel vrij snel al terecht, dat is dan wel weer prettig.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Belana, hij is toch ook niet constant bij jullie of wel? Ik zou het opvoeden nog niet echt gaan aanpassen. Ritme, regelmaat en voorspelbaarheid zijn wel de handvaten waar PDD-ers vaak baat bij hebben, maar ieder kind is weer anders. Waarschijnlijk doe je gewoon al een aantal dingen waatr hij zich goed bij voelt. Succes met de mallemolen...
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Vandaag aangekondigd op het forum van OOL:
quote:IKON-televisie
donderdag 10 november 2005 Nederland 1
23.09 - 00.01 uur: DE DONDERDAG DOCUMENTAIRE: MAAK ME NORMAAL
'Ik voel me altijd zo vreselijk schuldig." "Waarom?" "Omdat ik zó geboren ben!" Het is een hartverscheurende passage uit een gesprek van de twaalfjarige Roxanne (12) met haar begeleidster. Roxanne lijkt op het eerste gezicht een heel gewoon tienermeisje. Ze is dol op trendy kleren en ziet er leuk uit. Maar Roxanne is niet 'normaal', ze is autistisch en dat weet ze zelf maar al te goed. Roxanne zit op de Spa School, een van de grootste onderwijsinstellingen in Engeland voor autistische kinderen. Documentairemaker Jonathan Smith volgt vier kinderen van het hoogste niveau gedurende één schoolperiode.
Esther (18), Moneer (12), Roxanne (12) en Roy (18) zijn autistisch. Wat de^ kinderen met elkaar gemeen hebben, is dat ze de wereld om zich heen niet begrijpen. Ze hebben er geen vat op en dat maakt hen kwetsbaar en onzeker. Ze trekken zich terug in hun eigen - meestal starre en dwangmatige - cocon. Iedere verstoring kan leiden tot angst, frustratie, woede en agressie. Op de Spa School leren de kinderen, voor zover hun niveau dat toelaat, om zich te handhaven in het dagelijks leven.
Esther is voor de kijkers een gids door de wereld van het autisme. In korte monologen tussen de scènes door analyseert ze haarscherp wat er met haar aan de hand is en wat er aan haar gedrag ontbreekt om voor 'normaal' door te kunnen gaan. Want dat is haar grootste wens: normaal zijn.
Moneer heeft het syndroom van Asperger. Hij wil er zelf niet aan. "Het is een vergissing dat ik op deze school zit." Zijn gedrag is echter bijzonder problematisch en als zijn moeder komt te overlijden, vliegt hij volledig uit de bocht en maakt hij zeer moeilijke maanden door.
Roxanne is een typische puber. De lichamelijke en emotionele veranderingen die bij haar leeftijd horen, maken haar bovenmatig onzeker. Haar gedrag wordt steeds onevenwichtiger en regelmatig reageert ze haar frustraties af op de filmploeg. Ze is zich heel goed bewust van het feit dat ze afwijkt van haar leeftijdgenoten en dat maakt het voor haar extra pijnlijk. "Maak me normaal, maak me normaal", smeekt ze, terwijl ze rusteloos om de camera heen draait.
Roy is druk bezig om te wennen aan de 'echte' wereld waarin hij na zijn laatste schooljaar wordt losgelaten. Hij gaat regelmatig zelfstandig op stap en doet pogingen om een meisje te versieren. Hij lijkt zich redelijk goed te kunnen redden, tot de momenten dat zijn autistische gedrag de boventoon krijgt. Dan kan hij uren bezig zijn met het beplakken van één videotape van zijn lievelingsserie 'Eastenders'.
Dit is een productie van Channel4, 2005. Oosrponkelijke titel: Make me normal.
@Guinevere en lady wrb...
Tja, heel verhaal altijd natuurlijk. Ik ken Ian vanaf dat hij 3 is en ik heb altijd wel het vermoeden gehad dat er "iets" aan de hand was. Moeilijk om je vinger op te leggen, maar bepaalde dingen in zijn gedrag die niet "kloppen". Te veel aan andere mensen zitten, zowel kinderen als volwassenen, te dicht erop zeg maar. Hij heeft geen beeld van tijd en ruimte. Oorzaak/gevolg is iets wat er bij hem niet in gaat. En ja, daar lopen we dus al jaren tegenaan. Hij zoekt het nooit bij zichzelf als wij boos zijn en hij straf krijgt. Dat doen wij hem aan! Dat hij daar zelf invloed op heeft snapt hij niet.
We zijn op zich ook niet van plan trouwens om echt iets te veranderen. We zijn altijd erg consequent geweest, iets wat ik het belangrijkst in een opvoeding vind. Daarnaast ben ik ook niet van plan Ian anders op te voeden als Liam, dat kan gewoon niet.
Maar wat wel moeilijk is, is dat je je toch een beetje schuldig voelt over hoe je met hem bent omgegaan, terwijl hij aan bepaalde dingen weinig kan doen.
Ik hoop dat hij naar een bijzondere school kan snel, want hij is niet happy waar hij nu is, de kinderen om hem heen beginnen te merken dat er iets "mis" is met hem en dat maakt hem steeds onzekerder. Helaas hebben wij er weinig invloed op.
Nick heeft binnenkort wel een gesprek met jeugdzorg, dat vind ik wel netjes, dat ze de vader niet vergeten.
Tja, heel verhaal altijd natuurlijk. Ik ken Ian vanaf dat hij 3 is en ik heb altijd wel het vermoeden gehad dat er "iets" aan de hand was. Moeilijk om je vinger op te leggen, maar bepaalde dingen in zijn gedrag die niet "kloppen". Te veel aan andere mensen zitten, zowel kinderen als volwassenen, te dicht erop zeg maar. Hij heeft geen beeld van tijd en ruimte. Oorzaak/gevolg is iets wat er bij hem niet in gaat. En ja, daar lopen we dus al jaren tegenaan. Hij zoekt het nooit bij zichzelf als wij boos zijn en hij straf krijgt. Dat doen wij hem aan! Dat hij daar zelf invloed op heeft snapt hij niet.
We zijn op zich ook niet van plan trouwens om echt iets te veranderen. We zijn altijd erg consequent geweest, iets wat ik het belangrijkst in een opvoeding vind. Daarnaast ben ik ook niet van plan Ian anders op te voeden als Liam, dat kan gewoon niet.
Maar wat wel moeilijk is, is dat je je toch een beetje schuldig voelt over hoe je met hem bent omgegaan, terwijl hij aan bepaalde dingen weinig kan doen.
Ik hoop dat hij naar een bijzondere school kan snel, want hij is niet happy waar hij nu is, de kinderen om hem heen beginnen te merken dat er iets "mis" is met hem en dat maakt hem steeds onzekerder. Helaas hebben wij er weinig invloed op.
Nick heeft binnenkort wel een gesprek met jeugdzorg, dat vind ik wel netjes, dat ze de vader niet vergeten.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ian woont bij zijn moeder lady wrb, de omgang met haar is niet goed, ook niet slecht. Maar echt makkelijk praten hierover is het nooit geweest. Gelukkig ziet zij natuurlijk ook wel dat het niet goed gaat en zij is dan ook degene die alle onderzoeken en de initiatieven daartoe regelt. Wij staan een beetje langs de zijlijn, hebben weinig invloed, maar we hebben er uiteraard evengoed mee te maken en we zijn ook net zo bezorgd
stormy waters...
sailin'
sailin'
t is wel moeilijk dan he?
ik zit eigenlijk in de andersom-situatie, met het verschil dat er tussen mijn ex en mij totaal geen communicatie is. ik weet dat hij op de hoogte is van het feit dat luca bij jeugdzorg loopt, maar ik heb uitdrukkelijk gezegd dat er geen uitkomsten doorgegeven mogen worden.
is het bij ian ook zo dat er op het ene moment er helemaal niets aan de hand lijkt te zijn en een ander moment kan hij iets doen, waarvan je denkt: hoe komtie daar nou bij?
luca kan het ene moment heel lief met de kippen doen en een moment later staat hij ze met een tuinslang nat te spuiten
en als je dan vraagt waarom staatie je een beetje stom aan te kijken
ik zit eigenlijk in de andersom-situatie, met het verschil dat er tussen mijn ex en mij totaal geen communicatie is. ik weet dat hij op de hoogte is van het feit dat luca bij jeugdzorg loopt, maar ik heb uitdrukkelijk gezegd dat er geen uitkomsten doorgegeven mogen worden.
is het bij ian ook zo dat er op het ene moment er helemaal niets aan de hand lijkt te zijn en een ander moment kan hij iets doen, waarvan je denkt: hoe komtie daar nou bij?
luca kan het ene moment heel lief met de kippen doen en een moment later staat hij ze met een tuinslang nat te spuiten
en als je dan vraagt waarom staatie je een beetje stom aan te kijken
Nou, niet precies dat, maar idd wel regelmatig dat je denkt "hoe kom je daar nou op om dat te doen??? "
Ach, de communicatie met Nick zijn ex is niet altijd even geweldig (het is ook niet voor niks zijn ex natuurlijk), maar wat Ian betreft proberen we altijd normaal tegen elkaar te doen. Nick is en blijft zijn vader en zij is en blijft zijn moeder. Nick wordt dan wel weer apart uitgenodigd voor een gesprek, hij is bij de eerste onderzoeken helemaal niet betrokken geweest, wist alleen dat ze plaats vonden. Magoe... als het met Ian maar goed komt...
Ach, de communicatie met Nick zijn ex is niet altijd even geweldig (het is ook niet voor niks zijn ex natuurlijk), maar wat Ian betreft proberen we altijd normaal tegen elkaar te doen. Nick is en blijft zijn vader en zij is en blijft zijn moeder. Nick wordt dan wel weer apart uitgenodigd voor een gesprek, hij is bij de eerste onderzoeken helemaal niet betrokken geweest, wist alleen dat ze plaats vonden. Magoe... als het met Ian maar goed komt...
stormy waters...
sailin'
sailin'
ik heb er natuurlijk niks mee te maken maar waarom???quote:Op donderdag 13 oktober 2005 22:00 schreef lady-wrb het volgende:
ik heb uitdrukkelijk gezegd dat er geen uitkomsten doorgegeven mogen worden.
daar heb ik mijn redenen toe. vind je het erg dat ik dat niet op een openbaar forum zet?quote:Op vrijdag 14 oktober 2005 09:24 schreef bixister het volgende:
[..]
ik heb er natuurlijk niks mee te maken maar waarom???
voorlopig is er toch niks zeker, dus ik wil geen slapende honden wakker maken.
