quote:
Op zaterdag 2 juli 2005 11:35 schreef thaleia het volgende:Gisteravond diploma-uitreiking gehad, wat vind ik dat altijd leuk zeg
Iedereen blij, leerlingen zien er prachtig uit & zijn apetrots, enkele hilarische speeches/stukjes...en net als het allemaal toch wel erg lang begint te duren begint de borrel
Diploma's uitreiken is het leukste van het hele jaar.
Jammer alleen dat daar op de school waar ik drie jaar lang les gaf, zo nonchalant mee omgesprongen wordt, door zowel docenten als leerlingen.
Zo trekt iedere klas zich terug in een lokaal, waar de mentor ongeveer een halfuurtje de tijd heeft om alle diploma's uit te reiken. Niks geen officiële ceremonie in de aula maar gewoon een bijeenkomst die zo feestelijk georganiseerd is als de mentor in kwestie daar zin in/tijd voor heeft. En dus krijgen sommige leerlingen dus zonder veel boe of bah het papiertje in handen geduwd door iemand die eigenlijk asap thuis wil zijn. Of pas drie maanden in dienst is, direct tot mentor gebombardeerd en nu met dit taakje opgescheept.
Wat de leerlingen betreft: op de een of andere manier spelen de meeste Turkse en Marokkaanse leerlingen bij ons het klaar om op deze zo bijzondere dag moederziel alleen naar school te komen.
"Waar zijn je ouders?"
"Thuis natuurlijk."
"Heb je ze dan niet meegevraagd?"
"Natuurlijk niet. Bovendien hadden ze toch geen tijd."
Ik word daar zo triest van. Zitten daar die stakkers, met hun onvolprezen familiecultuur, op de dag dat ze eindelijk, na jaren voortploeteren op een school zonder veel aanzien, het felbegeerde papier en een bulk aan complimenten kunnen ontvangen, als Rémy's aan de kant, alsof ze wachten op een bestelling bij de kaasboer.
Als het slecht gaat met hun kind, staan hun ouders zó voor de deur van de school, maar als het goed gaat, dan is dat kleine beetje extra moeite blijkbaar een stap te ver. Gatverdamme.