[Centraal] (Aanstaande) docenten - deel VI

quote:

Op maandag 27 juni 2005 15:09 schreef Meester_Kuijpie het volgende:

[..]

Vaak is van te voren niet bekend hoe een docent een werkstuk gaat beoordelen!!!!
Onder netheid valt bij mij:
* Of de leerlingen een voorwoord, inhoudsopgave, conclusie en logboek inleveren.
* Ik vind het belangrijk dat grafieken en tabellen netjes (indien geen word met potlood) en volledig zijn
* Worden er veel taal/spelfoutjes gemaakt
(handschrift telt niet mee)

Onder werkhouding vallen zaken als:
* spullen vergeten
* hoe werk je tijdens de lessen
* hoe is de voortgang tijdens controlemomenten
* stoor je andere leerlingen tijdens het werken aan het verslag (in de les)

quote:

reactie
Het 1e rijtje kan ik nog een beetje inkomen, maar ga je serieus cijfers baseren op het tweede rijtje? Dan ben je toch flink verkeerd bezig.

quote:

andere reactie
Het tweede rijtje vind ik onzinnig.

Waarom zou je leerlingen niet (cijfermatig) mogen beoordelen op hun werkhouding? Waarom niet meenemen in je beoordeling dat leerling X nooit zijn spullen bij zich heeft, werk te laat inlevert, klasgenoten de kastanjes uit het vuur laat halen en zelf zich er met een jantje-van-leiden vanaf maakt?
Soft gelul, dat je dat niet in je cijfer mag betrekken. Later, als genoemde lapzwans gaat werken, is het schering en inslag dat-ie op dat soort kwaliteiten (of een gebrek daaraan) wordt afgerekend. En terecht. Niet alleen het resultaat telt, maar ook de weg ernaartoe.

Ik vind het ook lastig hoor, werkstukken beoordelen.

Ik denk dat wanneer elke leerling zelf iets moet maken, je best alleen op het resultaat kunt beoordelen, omdat het resultaat dan een direct gevolg is van hoeveel energie de leerling er zelf in heeft gestoken.

Maar zeker wanneer ze samenwerken aan een opdracht, vind ik het toch al een heel stuk moeilijker worden! Dan gaan dingen als inzet, werkhouding en samenwerking toch wel meetellen, om op die manier te voorkomen dat luie leerlingen meeliften op het werk van de hardwerkende leerlingen. Dan wil ik gewoon tussentijds kunnen zien of iedereen zijn/haar deel wel doet.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 08:58 schreef Ringo het volgende:

[..]


[..]


[..]

Waarom zou je leerlingen niet (cijfermatig) mogen beoordelen op hun werkhouding? Waarom niet meenemen in je beoordeling dat leerling X nooit zijn spullen bij zich heeft, werk te laat inlevert, klasgenoten de kastanjes uit het vuur laat halen en zelf zich er met een jantje-van-leiden vanaf maakt?
Soft gelul, dat je dat niet in je cijfer mag betrekken. Later, als genoemde lapzwans gaat werken, is het schering en inslag dat-ie op dat soort kwaliteiten (of een gebrek daaraan) wordt afgerekend. En terecht. Niet alleen het resultaat telt, maar ook de weg ernaartoe.

Om dat die werkhouding ook aan jou als docent kan liggen. Misschien motiveer je die leerling niet genoeg of is het niveau te hoog of juist te laag. En het is zo subjectief als de pest. Dat is niet soft gelul, want ik ben juist enorm streng, maar werkhouding is niet iets wat je kunt meten. Bovendien is het niet relevant, als een student nooit komt op de laatste minuut begint etc etc maar een werkstuk maakt wat een 9 waard is, dan is dat een 9, simpel.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 09:18 schreef imago het volgende:
Ik vind het ook lastig hoor, werkstukken beoordelen.

Ik denk dat wanneer elke leerling zelf iets moet maken, je best alleen op het resultaat kunt beoordelen, omdat het resultaat dan een direct gevolg is van hoeveel energie de leerling er zelf in heeft gestoken.

Maar zeker wanneer ze samenwerken aan een opdracht, vind ik het toch al een heel stuk moeilijker worden! Dan gaan dingen als inzet, werkhouding en samenwerking toch wel meetellen, om op die manier te voorkomen dat luie leerlingen meeliften op het werk van de hardwerkende leerlingen. Dan wil ik gewoon tussentijds kunnen zien of iedereen zijn/haar deel wel doet.

In groepsverband kun je wel aanwezigheid mee tellen ja, dat is dan wel belangrijk. Maar meldt het dan wel voor de beoordeling en de start van de opdracht.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 09:59 schreef Silmarwen het volgende:
Om dat die werkhouding ook aan jou als docent kan liggen. Misschien motiveer je die leerling niet genoeg of is het niveau te hoog of juist te laag. En het is zo subjectief als de pest. Dat is niet soft gelul, want ik ben juist enorm streng, maar werkhouding is niet iets wat je kunt meten. Bovendien is het niet relevant, als een student nooit komt op de laatste minuut begint etc etc maar een werkstuk maakt wat een 9 waard is, dan is dat een 9, simpel.

Je hebt een punt. Toch blijf ik erbij dat je werkhouding mee moet wegen in de eindbeoordeling, omdat het een essentieel onderdeel is in hoe een leerling met een opdracht omgaat.
De kwestie is meer: hoe beoordeel je? Doe je dat met cijfers, de boekhoudersmethode zeg maar, of schrijf je (bijvoorbeeld) een kort verslag per leerling waarin je uiteenzet welke positieve & negatieve punten jou opvielen tijdens het werkproces.
Waarom zou je de eindbeoordeling niet splitsen in een cijfer voor het eindresultaat en een schrijftelijke rapportage van hoe een leerling de opdracht heeft aangepakt?

(overigens, maar dat is al geschreven, is bovenstaande minder van belang bij individuele opdrachten dan bij opdrachten waarbij leerlingen in een groep moeten werken.)

Maar goed, ik kan me voorstellen dat het type school ook een rol speelt. Op het VWO mag je van de leerling een volwassen werkhouding verwachten en toont het eindresultaat aan of hij/zij beschikt over voldoende intellectueel vermogen. Op het VMBO, echter, waar ik les geef, is het eindresulaat ondergeschikt aan de manier waarop de leerling in de lessen werkt; of in elk geval valt daar minder van te verwachten, aan het werkproces kan gemakkelijker gesleuteld worden.

De ambities van een VMBO-docent liggen op een ander niveau, dat is eigenlijk wat ik wil zeggen.

Ik vind de beoordeling opsplitsen wel een idee. Een cijfer voor het werkstuk en een beoordeling voor de werkhouding.
Je kunt wel melden dat ze zoveel lessen er moeten zijn, zoniet een punt eraf of zo iets. Een verslag over de werkhouding is natuurlijk nooit verkeerd, veel leerlingen zullen namelijk niet inzien dat ze niet goed bezig zijn.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 10:41 schreef Ringo het volgende:

Je hebt een punt. Toch blijf ik erbij dat je werkhouding mee moet wegen in de eindbeoordeling, omdat het een essentieel onderdeel is in hoe een leerling met een opdracht omgaat.
De kwestie is meer: hoe beoordeel je? Doe je dat met cijfers, de boekhoudersmethode zeg maar, of schrijf je (bijvoorbeeld) een kort verslag per leerling waarin je uiteenzet welke positieve & negatieve punten jou opvielen tijdens het werkproces.
Waarom zou je de eindbeoordeling niet splitsen in een cijfer voor het eindresultaat en een schrijftelijke rapportage van hoe een leerling de opdracht heeft aangepakt?

Dat kan door te vragen om een logboek, waarbij de leerling ook moet reflecteren. Beoordeling van het logboek - de mate waarin een leerling kan reflecteren op zijn eigen leerproces en werkhouding - kunnen dan onderdeel uitmaken van het cijfer.

Ik was dit jaar op bezoek op een Duitse school in Bonn, en daar viel erg op dat leerlingen zo gretig meededen in de klas. Als de docent een vraag stelde, gingen meteen 22 vingers de lucht in. Later bleek dat leerlingen een cijfer kregen voor hun participatie tijdens de lessen, er waren zelfs leraren die turfden hoe vaak een leerling in de klas zijn vinger opstak en mee deed aan discussies. Ik vond dat toen aan de ene kant positief, de leerlingen waren erg actief tijdens de les, aan de andere kant is het een beetje triest dat je een bepaalde houding forceert bij leerlingen en dat het niet gaat om wat de leerling bijdraagt.

quote:

(overigens, maar dat is al geschreven, is bovenstaande minder van belang bij individuele opdrachten dan bij opdrachten waarbij leerlingen in een groep moeten werken.)

Maar goed, ik kan me voorstellen dat het type school ook een rol speelt. Op het VWO mag je van de leerling een volwassen werkhouding verwachten en toont het eindresultaat aan of hij/zij beschikt over voldoende intellectueel vermogen. Op het VMBO, echter, waar ik les geef, is het eindresulaat ondergeschikt aan de manier waarop de leerling in de lessen werkt; of in elk geval valt daar minder van te verwachten, aan het werkproces kan gemakkelijker gesleuteld worden.

De ambities van een VMBO-docent liggen op een ander niveau, dat is eigenlijk wat ik wil zeggen.

Ik vind het net zo belangrijk dat leerlingen op het VWO leren wat een goede werkhouding is. Hoe hoger het niveau, hoe arroganter de leerlingen zijn. Ze denken het allemaal zelf te kunnen, en vinden dat je zeurt als je ze wijst op hun houding, ze halen toch goede cijfers? (Het erge is: ik was als leerling zelf precies zo. Onuitstaanbaar) Ook deze leerlingen zullen later in hun werk of tijdens een vervolgstudie oplopen tegen de dingen die nu eenmaal van je worden verwacht, zeker wat houding betreft. In het 'echte leven' gaat het er niet alleen maar om dat je slim bent en aardig kunt presteren.

Tijdens een rapportvergadering van 5 VWO bespraken we een jongen die nèt bleef zitten en die we hadden kunnen matsen als we echt hadden gewild. De teamleider vond het jammer, omdat het zo'n slimme jongen met veel potentie is die misschien in één keer zijn examen kan halen. Deze jongen is echter precies zo'n arrogant type: komt altijd te laat, levert opdrachten niet op tijd in, spijbelt veel, vindt dat leraren niet zo moeten zeiken, denkt dat hij zelf kan bepalen hoe, wat, wanneer hij iets doet. Juist daarom leek het mij prima als hij een jaartje bleef zitten, zodat hij kan voelen dat mensen niet altijd van plan zullen zijn hem het voordeel van de twijfel te gunnen en dat je wel degelijk ook beoordeeld wordt op je houding. Ik voelde me na die vergadering wel een ontzettende calvinistische moralist. Dat doet het onderwijs nou met je. .

Idd, leerlingen matsen líjkt leuk maar eigenlijk is het slecht voor de leerling, slecht voor de school en slecht voor het hele onderwijs.

Ik vind trouwens werkhouding wel degelijk is waar je op mag beoordelen.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 11:32 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik heb mijn P ook bijna. Alleen krijg ik de bewijsvoering van mijn IBM niet rond. Hoe heb jij dat gedaan?

Die heb ik al af. Gewoon voorbeelden uit je stage, stage verslagen evaluaties opdrachten etc.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 11:32 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik heb mijn P ook bijna. Alleen krijg ik de bewijsvoering van mijn IBM niet rond. Hoe heb jij dat gedaan?

Bij ons moesten we een dossier maken met daarin verwijzingen naar verschillende producten die we het jaar hebben gemaakt en waarvan jij vind dat ze bepaalde competenties bewijzen, je mag naar alles verwijzen, en je stage is natuurlijk het handigst. Tijdens het criterium gericht interview vragen ze je dan om mondeling de competentieonderdelen toe te lichten die volgens hun in je dossier en stageverslag nog niet goed naar voren zijn gekomen.

Er zijn trouwens wel meerdere klasgenoten op geweest voor hun IBM, maar die moeten allemaal (meestal uit eigen keuze ivm de drukte aan het eind van deze periode) in augustus nog dingen herkansen voor hun P. Aangezien ik in augustus 8000 km verderop zit, heb ik alles nu moeten halen en inleveren, en dat is ook gelukt.

Ik vond de ibm enorm simpel alleen werken wij met een online portfolio. Je moet gewoon vertellen wat je geleerd hebt en wat je wilt verbeteren. Wij moesten dit aan de hand doen van een kenmerkende situatie voor de klas en vervolgens stelde 2 docenten hier vragen over, maar ook klasgenoten. Erg leerzame (en bloedhete) dag. (vrijdag hadden wij het)

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 11:02 schreef RaisinGirl het volgende:
Tijdens een rapportvergadering van 5 VWO bespraken we een jongen die nèt bleef zitten en die we hadden kunnen matsen als we echt hadden gewild. De teamleider vond het jammer, omdat het zo'n slimme jongen met veel potentie is die misschien in één keer zijn examen kan halen. Deze jongen is echter precies zo'n arrogant type: komt altijd te laat, levert opdrachten niet op tijd in, spijbelt veel, vindt dat leraren niet zo moeten zeiken, denkt dat hij zelf kan bepalen hoe, wat, wanneer hij iets doet. Juist daarom leek het mij prima als hij een jaartje bleef zitten, zodat hij kan voelen dat mensen niet altijd van plan zullen zijn hem het voordeel van de twijfel te gunnen en dat je wel degelijk ook beoordeeld wordt op je houding. Ik voelde me na die vergadering wel een ontzettende calvinistische moralist. Dat doet het onderwijs nou met je. .

Dat is inderdaad de mindere kant van het onderwijs: je dient, bij tijd en wijle, het rigide systeem te omarmen van straf en beloning, dat keurslijf van de gearriveerde die de onwillige belhamel wel even zijn plaats zal wijzen. Opeens ben je officieel tegenstander van onaangepast gedrag, hoewel dat, buiten de lessen, misschien wel op je goedkeuring mag rekenen.
Ik betrap mezelf er vaak op dat ik het enerzijds fantastisch vind als leerlingen zich tegen het onderwijssysteem keren en liever hun eigen, tamelijk stuurloze gang gaan; terwijl ik anderzijds niets liever wil dan orde & structuur & braaf gehoorzamende klassen. Het eerste uit kinderlijke drang naar rebellie (nooit oud worden! nooit oud worden!); het tweede, waarschijnlijk, uit volwassen zelfbehoud.

Hm, dat is inderdaad ook moeilijk. (hallo, ik ben Forau en ga volgend jaar HBO opleiding leraar geschiedenis doen)
Alleen denk ik niet dat dat jochie rebelleert, hij doet gewoon dingen niet die van hem verlangd worden. Kijk, als je als leerling rebelleert tegen "het systeem" wanneer hij daar een punt bij heeft waardeer ik ook. Sterker nog, ik geloof dat dat veel meer gedaan moet worden. Maar dit is geen rebellie, maar eerder luiheid en asociaal gedrag. Ik zou het zelfde gedaan hebben.
Beter dat hij een jaartje over doet en het begrepen heeft als dat hij later ontslagen wordt en nog niets geleerd heeft.

Aldus mijn bescheiden mening.

Inderdaad je moet wel een verschil maken tussen gewoon afspraken niet nakomen en asociaal zijn en rebellie. Rebellie is niets mis mee, een frisse gedachtengang is wat je nodig hebt, het laatste wat je al school wil is natuurlijk alleen maar mensen opleiden die in de grijze massa terecht komen, je wilt bijzondere mensen vormen.

Leuk dat er weer wat discussie te beleven is op het docenten-forum. Ik ben blij met jullie reacties, wel grappig om de verschillende reacties te lezen. Nou ben ik af en toe best wel eigenwijs, maar ik heb ook niet alle wijsheid in pacht. Ik denk dat het belangrijk is om ervaringen/meningen met elkaar uit te wisselen.

Ik ben het met jullie eens dat het wel overdreven en kinderachtig is om leerlingen een cijfer te geven voor werkhouding, maar het werkstuk was in een VMBO klas(in groepjes van 3). De klas stond niet echt bekend om hun goede werkhouding. Mijn motivatie om het zo te doen was om de leerlingen die wel goed werken en hun spullen altijd in orde hebben te belonen.

Als de leerlingen later een baan hebben, worden ze ook op resultaat en werkhouding beoordeeld. Ik kan nog zo goed lesgeven en mijn leerlingen kunnen nog zulke goede resultaten halen, maar als ik iedere dag 15 minuten te laat kom, mijn cijfers consequent te laat inlever en andere taken verwaarloos, dan moet ik ook op zoek naar een andere baan.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 21:42 schreef Meester_Kuijpie het volgende:
als ik iedere dag 15 minuten te laat kom, mijn cijfers consequent te laat inlever en andere taken verwaarloos, dan moet ik ook op zoek naar een ander baan.

Mijn ervaring is dat je in het onderwijs schrikbarend veel kunt maken voordat ze overgaan tot een ontslagprocedure, maar dat terzijde

Ja, idd leuk dat er weer discussie is, sowieso is het wel of niet meenemen van werkhouding in de beoordeling iets waar ook in de personeelskamer collega's heel verschillend over blijken te denken. En nog zo'n onderwerp waarover bij ons op school de meningen wijd uiteen lopen: hoeveel zelfstandigheid geef je je 2e fase leerlingen? Dat loopt uiteen van: "ze krijgen een (helder geformuleerde) opdracht die over een paar maanden af moet zijn, met tips voor hoe te werk te gaan enz, docent is elk lesuur aanwezig in zijn lokaal voor vragen en advies en leerlingen kunnen zelf bepalen of en waar ze eraan gaan werken" tot: we werken vrijwel alleen klassikaal en de docent houdt strak in de hand dat niemand afdwaalt of met andere dingen bezig is, omdat de praktijk heeft uitgewezen dat leerlingen het niet aankunnen als je ze 'loslaat', en er zijn wekelijks woordjesSO's omdat de praktijk heeft uitgewezen dat voor een grote toets eens in de zoveel maanden niemand op tijd begint met leren".

Ik ben voor het model van: in de onderbouw geleidelijk aanleren met studiewijzers te werken en zelf te plannen enz., en wie dat in de bovenbouw na drie jaar training nog steeds niet aan blijkt te kunnen heeft pech. Veel leerlingen leren in de onderbouw ook dat je in de problemen komt als je structureel te laat komt, spijbelt, nooit je spullen bij je hebt, nooit je werk in orde hebt. Je kunt in de onderbouw ook best leren dat je in de problemen komt als je met werkstukken waar hoge eisen aan gesteld worden, of toetsen waarvoor heel veel stof bestudeerd moet worden, op de laatste avond pas begint. Wie dat in klas 4 nog steeds niet doorheeft blijft maar mooi een jaar zitten hoor, ik vind het doodzonde dat leerlingen die de zelfstandigheid die de 2e fase beoogt WEL aankunnen nu toch gedwongen hun tijd zitten te verdoen in een lokaal met een leraar die met de hele klas de stof nog eens herhaalt op een laag tempo omdat degenen die niets hebben voorbereid het ook moeten kunnen volgen (hoor daar nogal eens klachten over van leerlingen in 4 en 5 vwo)

Ik denk dat je leerlingen vooral toch zelfstandig moet laten werken, plannen, etc. En laat ze dan maar bij de eerste toetsweek flink op hun bek gaan, dan leren ze het vanzelf wel. Als het de eerste keer mis gaat dan leren ze het wel.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 21:54 schreef thaleia het volgende:
En nog zo'n onderwerp waarover bij ons op school de meningen wijd uiteen lopen: hoeveel zelfstandigheid geef je je 2e fase leerlingen?

Volgens mij kunnen leerlingen veel meer verantwoordelijkheid aan dan dat ze nu krijgen.

Ik ben een beetje bevooroordeeld vanwege mijn eigen schooltijd (Dalton).
Die verslagen waar ik het eerder over had (2VMBO-tl) heeft voor mij aangetoond dat leerlingen verantwoordelijkheid aankunnen en heel graag willen leren, maar je moet als docent wel voor een aantal dingen zorgen. De opdrachten moeten de leerlingen aanspreken, je moet duidelijk aangeven wat je verwacht en de opdrachten moeten op het juiste niveau zijn.

Leerlingen hebben supergoede verslagen gemaakt, terwijl het project over 6 lessen (2 weken) liep. Leerlingen waren gemotiveerd, ze vonden het leuk. Ze moesten samenwerken, zelf een planning maken en het werk verdelen. Op wat kleine probleempjes na is het allemaal goed verlopen.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 21:54 schreef thaleia het volgende:
Mijn ervaring is dat je in het onderwijs schrikbarend veel kunt maken voordat ze overgaan tot een ontslagprocedure, maar dat terzijde

Dit is het grootste probleem van de 2e fase: ongemotiveerde docenten. Op mijn oude school liepen veel docenten rond met zoiets als: ik hoef nog maar 2 jaar, ik draai nog wat lesjes, kijk nog wat examens na en dan zit het erop.

[ Bericht 10% gewijzigd door Meester_Kuijpie op 28-06-2005 23:43:02 ]

Ik denk ook dat ze (uitzonderingen daargelaten) veel meer verantwoordelijkheid aankunnen dan ze nu krijgen. Zoals werd verzucht in een vergadering over het invoeren van 'het aanleren van zelfstandig werken & plannen' in de onderbouw: het is van de gekke dat we dat niet altijd al deden; op veel basisscholen zijn kinderen in de laatste paar groepen al hartstikke met 'zelfstandig leren' bezig geweest (vaak uit nood geboren vanwege de grote niveauverschillen in een basisschoolklas), en dan komen ze in de brugklas, en dan gaan we ze weer bij de hand nemen en ze al die vaardigheden weer afleren. (Waarna ze ze in klas 4 ineens weer wel moeten beheersen )

Ik denk dat veel gevallen van "zie je wel, ze kunnen de verantwoordelijkheid niet aan" (mede) te wijten zijn aan onduidelijke instructie en/of slechte begeleiding of aan een inconsequent of slap beleid op school mbt consequenties bij te laat inleveren e.d.


Wij zitten in onze laatste schoolweek momenteel, na de diploma-uitreiking van a.s. vrijdag begint de vakantie. Ik moet vannacht mijn gedachten eens even laten gaan over mijn roosterwensen: ik had gevraagd of mijn 20 lesuren van volgend schooljaar op 3 dagen kunnen worden ingeroosterd omdat ik daarnaast een studie ga doen aan de andere kant van het land. Heb dat ook toegezegd gekregen.
Maar misschien vind ik het eigenlijk bij nader inzien toch relaxter om gewoon net als dit jaar op 4 dagen te zitten: met gemiddeld 5 lesjes per dag hou je genoeg tussenuren e.d. over om nagenoeg al je voorbereidings- en nakijkwerk op school te doen en het is me dit schooljaar uitstekend bevallen dat ik vrijwel nooit werk hoefde meenemen naar huis En je bent gewoon meer op school, krijgt dus ook meer mee, minder dingen ontgaan je.

Ach, het heeft allebei zijn voor- en nadelen. Ik ken 1 bizar voorbeeld van een studiegenoot van me die als 'bijbaantje' 15 lessen ging geven (nogal een forse bijbaan ) op een school die nogal ver reizen was. Die eiste inroostering op 2 dagen: en stond dus op maandag 7 uur les te geven en op dinsdag 8. Dan wil je daarna wel een Bavaria.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 23:36 schreef Meester_Kuijpie het volgende:

Dit is het grootste probleem van de 2e fase: ongemotiveerde docenten. Op mijn oude school liepen veel docenten rond met zoiets als: ik hoef nog maar 2 jaar, ik draai nog wat lesjes, kijk nog wat examens na en dan zit het erop.

Kun je je het voorstellen dat je geen motivatie meer hebt als je vak ineens drastisch in uren en in niveau wordt teruggebracht? Ik denk dat je daarvoor best iets begrip mag hebben en docenten de mogelijkheden moet aanreiken om hun eigen vak weer interessant te maken buiten de regels van de tweede fase om.

Nog iets over het zelfstandig werken. Ik denk dat leerlingen het heel goed kunnen, kunnen plannen en zelf dingen kunnen voorbereiden voor een grote toetsweek. Veel docenten zijn nog veel te bang om hun leerlingen los te laten, maar op een gegeven moment zul je toch moeten. En je moet het zelfstandig werken even de tijd geven. Na de 1e toetsweek zullen ze dus ook wel merken dat als je de avond van tevoren begint, dat je dan gewoon door het ijszakt. En dan mislukt er 1 toetsweek, so what? Ze hebben wel een belangrijke les geleerd. Hetzelfde geld voor opdrachten, als dat een keer mislukt op de avond van tevoren leren ze het vanzelf wel. Leren zelfstandig werken doe je door te leren van je fouten, door vallen en opstaan.

quote:

Op woensdag 29 juni 2005 09:52 schreef nickybol het volgende:
Kun je je het voorstellen dat je geen motivatie meer hebt als je vak ineens drastisch in uren en in niveau wordt teruggebracht?

DAT is zeker heel klote, toen ik les ging geven had ik nog echt voor ogen dat ik les zou kunnen gaan geven op de manier waarop ik zelf ook les had gehad: 6 uur Latijn en 6 uur Grieks in de week, HEEL veel ruimte voor verdieping, voor lang uitlopende discussies over de gelezen teksten, voor achtergronden....en ook veel meer ruimte voor persoonlijk geouwehoer dat weinig met het vak te maken had, maar waardoor wij wel een fantastische band kregen met die docent en waardoor ik nu nog met heel veel plezier aan hem terugdenk.
En ja, in die zes lesuren/week was er zeker de ruimte om de leerlingen twee uren daarvan geheel zelfstandig te laten werken, aan een project oid.

Nu geef ik zelf les en mag ik met mijn drie uurtjes/week al blij zijn als de meerderheid een klein beetje begrijpt wat er staat, ik hoef niet te verwachten dat leerlingen (op de genialen na) zien hoe mooi een bepaalde zin geformuleerd is, hoe listig de schrijver een redenering opzet, en ik kan al helemaal niet met ze stilstaan bij de inhoud. Ik wil wel, en de leerlingen willen ook wel, maar het zit er qua tijd gewoon niet in. Ja, af en toe MAAK ik er gewoon tijd voor, maar dat kun je niet te vaak doen; je wilt immers wel dat je leerlingen hun eindexamen halen en hebt eigenlijk gewoon al je lestijd nodig om ze 'the basics' aan te leren. Terwijl het mooie van een vak wat mij betreft vooral ligt in alles buiten die basics om

Van mij mag de tweede fase in zoverre teruggedraaid worden dat je gewoon weer examen op niveau gaat doen in een beperkt aantal vakken, in plaats van dat je aan een heleboel vakken enkel ruikt en nergens de diepte in kunt.
Verworvenheden van de tweede fase die wel mogen blijven van mij: meer eigen verantwoordelijkheid voor de leerlingen, meer ruimte voor zelfstandig werken & plannen, meer ruimte voor differentiatie.

quote:

Op woensdag 29 juni 2005 00:35 schreef thaleia het volgende:

Maar misschien vind ik het eigenlijk bij nader inzien toch relaxter om gewoon net als dit jaar op 4 dagen te zitten: met gemiddeld 5 lesjes per dag hou je genoeg tussenuren e.d. over om nagenoeg al je voorbereidings- en nakijkwerk op school te doen en het is me dit schooljaar uitstekend bevallen dat ik vrijwel nooit werk hoefde meenemen naar huis En je bent gewoon meer op school, krijgt dus ook meer mee, minder dingen ontgaan je.

Ik zit het komende jaar met een andere wat lastige constructie. Voor geschiedenisdocenten liggen de banen momenteel niet voor het oprapen. Dat betekent dat op één vacature soms wel 70 brieven binnenkomen. Ik ben dan ook heel blij dat ik in ieder geval bij twee vacatures de 'uitverkorene' was. Het betekent echter wel dat ik, omdat ik graag ongeveer 18 à 20 uur in de week wil werken, op twee scholen ga werken. Op de ene school heb ik 13 eerstegraadsuren (jippie), op de andere school 6 tweedegraadsuren. Ik moet me dus inwerken op twee scholen tegelijk.

Verder wil ik graag nog eventjes spuien over mijn ervaringen met de sectievoorzitter op mijn huidige school. Aan het begin van het jaar kwam hij steeds naar me toe om praatjes te maken. Daarin was hij erg kritisch over het huidige functioneren van de sectie en liet hij blijken ambitieus te zijn en open te staan voor vernieuwing en verbetering. Hij was toen overigens nog geen voorzitter. Toen ik in de loop van het jaar echter liet blijken dat ik mee wilde denken en plannen had voor verbetering en daarbij soms ook - voorzichtig - wat kritische geluiden liet horen, bleek hij daar, inmiddels als voorzitter, ineens moeilijk mee om te kunnen gaan.

Tijdens het eindgesprek in Leiden vroeg mijn begeleider van de opleiding of ik uitleg kon geven bij een uitspraak in mijn portfolio. Daarin had ik geschreven dat ik enerzijds ambitieus ben, anderzijds ook probeer te relativeren. Uit de vraagstelling van mijn begeleider bleek dat zij vond dat ik vooral wèl ambitieus moet zijn. Toen ik slechts twee zinnen had uitgesproken om uit te leggen wat ik bedoelde, nam de sectievoorzitter het over. Hij vertelde dat hij vond dat 'ambitie mijn valkuil is'. Ik moest ermee oppassen, want ik kan er mensen wel eens mee voor het hoofd stoten. Daarnaast, zo vond hij, kon ik niet verwachten dat andere mensen de lat net zo hoog leggen als ik. Hij vergeleek mij met een DIO vóór mij die een aanvaring had gehad met een andere geschiedenisdocent omdat hij de kantjes ervan af zou lopen. Ik ken die betreffende collega en ik weet dat die man zeer slecht functioneert. Alleen, in tegenstelling tot die vorige DIO, heb ik me altijd ingehouden. Ik heb alleen wel (subtiel) aan de sectievoorzitter gevraagd of het niet zíjn taak was om die collega daar op aan te spreken. En voilà, daar was hij verbolgen over. Dat was niet zíjn taak, maar de taak van de directie.

Tja. Ik vind het lastig hoor. Soms heb ik het idee dat je als beginnend docent zó op je tenen moet lopen om mensen maar niet voor het hoofd te stoten. Ik weet dat je niet teveel noten op je zang moet hebben als je net begint, en je wat bescheiden moet opstellen, aan de andere kant ben ik niet helemaal een jong broekie meer en vind ik dat het toch ook logisch is dat ik mijn mening laat blijken en bijvoorbeeld streef naar een goed samenwerkende sectie. Alleen dat laatste al kan geloof ik zorgen voor verongelijktheid. Ambitie is dus een valkuil. Wat vinden jullie?

[ Bericht 0% gewijzigd door RaisinGirl op 29-06-2005 11:59:06 ]

Ah, ja, op twee scholen tegelijk nieuw binnenkomen is niet de meest relaxte situatie. Maar moet wel te doen zijn, gezien het feit dat je niet fulltime werkt. Maar waarschijnlijk zal er in de week tenminste 1 dag zijn waarop je van de ene naar de andere school moet pendelen en dat lijkt me wel onrustig (OOK als de afstand niet groot is).

(Betekent dit dat het Mauritshuis even op een laag pitje gaat?)

Iig veel succes!

Ik heb onze roostermaker daarnet gelukkig gemaakt door te melden dat hij me op vier dagen in mag roosteren ipv drie.

Qua ambitie> lastig lastig, ik heb op mijn vorige school flink mijn hoofd gestoten door vanalles te willen verbeteren & veranderen in de sectie en gaandeweg te ontdekken dat er EN in die sectie, EN in de schoolleiding gewoon geen beweging te krijgen was. Ben daar na twee jaar van felle confrontaties en aanhoudende frustraties gillend weggelopen. Nu zit ik in een sectie met twee mensen die prima functioneren, en dat maakt de situatie al heel anders: op mijn vorige school was het NOODZAKELIJK dat er dingen zouden verbeteren, hier is het hooguit wenselijk, er is altijd ruimte voor verbetering maar de uitgangspositie is hier gewoon al veel beter. "Het kan alleen maar beter worden" versus "het MOET beter worden, liever vandaag dan morgen". (Ik heb nog wel contact met collega's uit andere secties van mijn vorige school, en hoor dat mijn sectie daar nu -vier jaar later- nog steeds een grote puinhoop is, wat op zich droevig is maar wat eventuele "was het nou wel zo'n goede stap om zo drastisch daar weg te gaan?"-twijfels wel direct de kop indrukt )

Daarnaast bestaat mijn huidige sectie ook veel meer uit 'eilandjes', er is wel overleg maar ieder gaat erg zijn eigen gang, dus als ik wil experimenteren met iets hoef ik niet eerst de rest mee te krijgen, kan gewoon mijn ding doen en na afloop de anderen melden waarom het wel of niet aan te raden is om het ook eens op die manier te proberen. Zij hoeven niet per se mee te gaan in dingen die ik verander, want zij functioneren op zich ook al prima, maar ik hoef ook niet per se mee te gaan in hun door de jaren heen beproefde methode en heb wel de ruimte om zelf andere richtingen in te slaan.

Dus dat is op zich ideaal, maar dat van die eilandjes zie je wel heel veel terug op scholen: zo is mijn sectie ook weer een eiland binnen het grotere geheel en trekken wij ons regelmatig weinig aan van van bovenaf opgelegde richtlijnen, en sowieso zie je heel veel dat mensen denken "laat de rest maar praten, ik doe het op mijn manier" (ik dus ook) en dat men zich er dus bij neerlegt dat er verder toch geen beweging in te krijgen is.....en dus IS er ook geen beweging in te krijgen: iedereen denkt fuck de rest, ik doe mijn ding. Zo hou je eea wel in stand, natuurlijk.

Hallo (toekomstige) leraren!

Ik heb een vraag.
Vorig jaar heb ik mijn MBO diploma Grafisch Vormgeven afgerond, maar ik kan in het werk nog steeds niet mijn draai vinden en ik heb gewoon niet de voldoening die ik zoek in werk.
Kortom - het was interessant om te leren, maar dit is niet wat ik voor altijd wil doen.

In de tweede klas op het Grafisch Lyceum, heb ik al met het idee gespeeld om te gaan leren voor docente. Ik heb er toen lang over nagedacht, heb uiteraard m'n studie afgemaakt.

Ik zag afgelopen week een advertentie in een krantje staan.
Ik woon in de Rijnstreek en daar zoeken ze 30 kandidaten om leraar te worden. Het is een zogeheten kweekvijver voor toekomstige leraren. Lijkt mij hartstikke leuk!
Maar het is geen PABO opleiding. Ik geloof dat ik in het eerste jaar al meteen moet stagelopen enzo.
Het is wel een voltijd studie van 4 jaar.
Omdat mijn grote liefdes vroeger op school al Engels en Tekenen waren, wil ik het liefste Engels geven. tekenen lijkt me ook leuk, maar Engels is een taal die ik fantastisch vindt, en het lijkt me leuk om kids de taal te leren.

Wat denken jullie? Is het beter om die eerste studie te volgen of is het beter als ik naar de PABO ga? Ik heb nog niet echt ervaring in lesgeven, en wil er wel klaar voor zijn als het eenmaal gebeurt, weetjewel?