Ik kan me de eerste paar gesprekken met mijn psychologe nog wel herinneren, die zagen er ongeveer hetzelfde uit. Toen ben ik ook na vijf keer gestopt. Na een tijdje kreeg ik opnieuw klachten, en inmiddels (zo'n drie jaar verder) heb ik wel nuttige gesprekken en kan ik wel over mijn gevoelens praten. Dat is ook iets dat zich ontwikkeld.quote:Op zaterdag 21 mei 2005 01:20 schreef Boschjesman het volgende:
Om eerlijk te zijn heb ik dat wel gehad (4 maanden ongeveer), maar dat is denk ik niet echt iets voor mij.
Ik probeer automatisch altijd normaal te doen... Ik kan moeilijk over gevoelens en dergelijke praten. Bij die sessies bij de psycholoog hebben ze bijna alle informatie eruit moeten trekken, en over sommige dingen loog ik dan ook nog eens. .
Dat merken ze niet. Je krijgt geen gespecificeerde rekening van je ziektekosten namelijk. Mijn moeder kwam er na anderhalf jaar achter dat ik AD slikte, omdat ze een doosje op mijn kamer vond. Maar voor die ziektekosten hoef je dus niet bang te zijn.quote:Mijn ouders weten ook totaal niets. Nog een reden waarom de drempel tot ADs zo groot is. Hun betalen nog altijd de ziektenkosten, dus ze zullen dan ook doktersbezoeken en kosten van medicijnen op de rekening zien en ..... .
Dat had ik dus ook jaren geledenquote:Nouja, ik heb gewoon constant een muur van quasi-vrolijkheid om me heen gebouwd om hetgeen van binnen te verbergen.
lekker goed voorbeeld, die instructeur, AD hebben een gele sticker nml.quote:Op zaterdag 21 mei 2005 02:31 schreef Sport_Life het volgende:
Toen ik een keer rijles had (jaartje geleden) moest ik plotseling stoppen bij de apotheek want mn instructeur moest ff AD halen .
Mijn eigen ervaring is hier dat het toch ook wel erg uitmaakt welke psycholoog je hebt. Ik heb er een gehad die op mijn zenuwen werkte. Ik denk niet dat ze zich daar zelf van bewust was en/of haar houding had kunnen veranderen.. Ik weet niet of wisselen voor jou mogelijk is?quote:Op zaterdag 21 mei 2005 01:20 schreef Boschjesman het volgende:
[..]
Om eerlijk te zijn heb ik dat wel gehad (4 maanden ongeveer), maar dat is denk ik niet echt iets voor mij.
Ik probeer automatisch altijd normaal te doen... Ik kan moeilijk over gevoelens en dergelijke praten. Bij die sessies bij de psycholoog hebben ze bijna alle informatie eruit moeten trekken, en over sommige dingen loog ik dan ook nog eens. .
Die muur moet je voor oppassen. Hoe groter deze muur, hoe langer het duurt om hem af te breken.. Iets was ook soms pijnlijk kan zijn..quote:Mijn ouders weten ook totaal niets. Nog een reden waarom de drempel tot ADs zo groot is. Hun betalen nog altijd de ziektenkosten, dus ze zullen dan ook doktersbezoeken en kosten van medicijnen op de rekening zien en ..... .
Nouja, ik heb gewoon constant een muur van quasi-vrolijkheid om me heen gebouwd om hetgeen van binnen te verbergen.
Gele sticker wat bedoel je?quote:Op zaterdag 21 mei 2005 09:34 schreef Wolkje het volgende:
[..]
lekker goed voorbeeld, die instructeur, AD hebben een gele sticker nml.
Dat het je rijvaardigheden kan beïnvloeden.quote:
Nou weet ik niet of hij het slikte voor zn rijlessen of daarna, ik denk erna, hij was altijd super chagrijnig .quote:Op zaterdag 21 mei 2005 12:36 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat het je rijvaardigheden kan beïnvloeden.
Ik heb alleen de eerste weken niet gereden ivm 'aanwenningsverschijnselen' (vnl duizelig).
Maar ik rijd nu ook gewoon hoor.
Oh, maar ook mét AD kun je superchagrijnig zijn hoor!quote:Op zaterdag 21 mei 2005 12:38 schreef Sport_Life het volgende:
[..]
Nou weet ik niet of hij het slikte voor zn rijlessen of daarna, ik denk erna, hij was altijd super chagrijnig .
Ik rijd ook gewoon, zolang ik zelf niet het idee heb dat het mn rijvaardigheid beïnvloed ga ik gewoon rijden.quote:Op zaterdag 21 mei 2005 12:36 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat het je rijvaardigheden kan beïnvloeden.
Ik heb alleen de eerste weken niet gereden ivm 'aanwenningsverschijnselen' (vnl duizelig).
Maar ik rijd nu ook gewoon hoor.
Volgens mij krijgen wij wèl een gespecialiseerde rekening, omdat we een vrij hoog eigen risico hebben.quote:Op zaterdag 21 mei 2005 09:33 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Dat merken ze niet. Je krijgt geen gespecificeerde rekening van je ziektekosten namelijk. Mijn moeder kwam er na anderhalf jaar achter dat ik AD slikte, omdat ze een doosje op mijn kamer vond. Maar voor die ziektekosten hoef je dus niet bang te zijn.
Met de therapie ben ik ook nog voor een andere reden gestopt, namelijk dat het niet door de verzekering werd gedekt, en dat dat door ons zelf betaald moest worden.quote:Nou is medicatie zonder therapiegesprekken of begeleiding wel vrij nutteloos, dus wat dat betreft begrijp ik het wel als je geen medicatie neemt.
Ik merk dat zelf ook wel, ik heb in die tijd drie verschillende therapeuten gehad. De eerste was een arrogante stagair. De twee anderen waren wel 'beter', maar nog steeds niet goed genoeg om door de muur te breken, (wat niet hun schuld is).quote:Op zaterdag 21 mei 2005 10:15 schreef Alicey het volgende:
[..]
Mijn eigen ervaring is hier dat het toch ook wel erg uitmaakt welke psycholoog je hebt. Ik heb er een gehad die op mijn zenuwen werkte. Ik denk niet dat ze zich daar zelf van bewust was en/of haar houding had kunnen veranderen.. Ik weet niet of wisselen voor jou mogelijk is?
Zal ik proberen, maar ik heb ook een beetje het gevoel dat die muur mij beschermt. Behalve dat die voorkomt dat derden er vanaf weten, 'ontken' ik het probleem ook naar mezelf toe. Wat, denk ik, toch wel een beetje helpt.quote:Die muur moet je voor oppassen. Hoe groter deze muur, hoe langer het duurt om hem af te breken.. Iets was ook soms pijnlijk kan zijn..
Ik vraag me wel af of dat op de lange termijn ook nog zo is.. Je blijft ontkennen dat er *iets* mis is, dan ga je er in geloven, en dan is er voor jou niets mis.. Maar je gaat nog steeds op de oude voet verder (vicieuze cirkel)quote:Op zaterdag 21 mei 2005 15:54 schreef Boschjesman het volgende:
Zal ik proberen, maar ik heb ook een beetje het gevoel dat die muur mij beschermt. Behalve dat die voorkomt dat derden er vanaf weten, 'ontken' ik het probleem ook naar mezelf toe. Wat, denk ik, toch wel een beetje helpt.
Nou, ik zou mezelf/jezelf niet zomaar als referentiepunt nemen. Immers, als medicatie je rijvaardigheid kan beïnvloeden zal het ook vast invloed hebben op je waarneming. Dus of je dan ook echt objectief veilig rijdt is niet zomaar waar.quote:Op zaterdag 21 mei 2005 14:02 schreef Nijna het volgende:
[..]
Ik rijd ook gewoon, zolang ik zelf niet het idee heb dat het mn rijvaardigheid beïnvloed ga ik gewoon rijden.
Daar heb je gelijk in. Ik heb ook een tijdje medicatie geslikt waar ik wel suf en merkbaar minder alert van werd en toen durfde ik niet eens auto te rijden. Maar dat heb ik met prozac niet. Of het ook daadwerkelijk niet uitmaakt voor mijn rijvaardigheid... naar mijn idee niet en ik hoor ook van mn lief die toch regelmatig naast me zit geen commentaar, gelukkig . Maar ik ben het eigenlijk wel eens met wat je zegt! Er zit immers niet voor niks zo'n sticker op het pakje...quote:Op zaterdag 21 mei 2005 17:43 schreef Moonah het volgende:
[..]
Nou, ik zou mezelf/jezelf niet zomaar als referentiepunt nemen. Immers, als medicatie je rijvaardigheid kan beïnvloeden zal het ook vast invloed hebben op je waarneming. Dus of je dan ook echt objectief veilig rijdt is niet zomaar waar.
Dat is inderdaad hetzelfde met alcohol. Voor veel mensen geldt dat wanneer ze een paar drankjes ophebben, ze de auto laten staan. Als ze meer ophebben vinden ze dat ze wel aardig kunnen rijden..quote:Op zaterdag 21 mei 2005 17:43 schreef Moonah het volgende:
[..]
Nou, ik zou mezelf/jezelf niet zomaar als referentiepunt nemen. Immers, als medicatie je rijvaardigheid kan beïnvloeden zal het ook vast invloed hebben op je waarneming. Dus of je dan ook echt objectief veilig rijdt is niet zomaar waar.
hier nog een stukje van Ivan Wolffers, die geeft altijd goede (en indien van toepassing wetenschappelijk onderbouwde) informatie over medicijnen.quote:Op vrijdag 20 mei 2005 18:57 schreef Copycat het volgende:
Tegenstrijdigheid troef, dus .
Hoe dan ook, ik merk bij mezelf wel dat ik de dingen wat zonniger bezie. Kan inbeelding zijn, maar ik voel me er vooralsnog goed bij.
Ik ben ook niet depressief of zo, maar soms kan ik iets te lang in een zwartgallige, lusteloze bui blijven hangen. En dat nare, fletse gevoel ben ik kwijt.
Deze hele week vrolijk, zelfs m'n PMS gooide geen sjagrijn in het eten .
Ja. Nouja, dat was het. Nu is het wat breder geworden.quote:Op zaterdag 21 mei 2005 19:29 schreef HeaRt_woRm het volgende:
Dit is dus eigenlijk 'centraal AD'
Okequote:Op zaterdag 21 mei 2005 19:42 schreef Boschjesman het volgende:
[..]
Ja. Nouja, dat was het. Nu is het wat breder geworden.
Ah. Als het even goed als vaak voorgeschreven AD (SSRI's, neem ik aan) werkt, dan werkt het ook niet veel beter dan placebo. Maargoed, mensen hebben er dan toch wel baat bij, ook al zijn het dan dure placebo's met eventueel gevaarlijke bijwerkingen...quote:Op zaterdag 21 mei 2005 19:32 schreef Aventura het volgende:
[..]
hier nog een stukje van Ivan Wolffers, die geeft altijd goede (en indien van toepassing wetenschappelijk onderbouwde) informatie over medicijnen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |