Zaterdagavond de 19e van Maart, samen met nog een vijftal medereizigers sta ik keurig om 18:45 bij het kantoor van Eurolines, hier werd al verteld dat de bus een kleine vertraging heeft opgelopen en dus mogelijk wat later is. Inchecken lukte dus ook al niet omdat we dat bij de chauffeur moesten doen. Om 19:30 kwam dan eindelijk de bus waar de chauffeurs geen woord Nederlands bleken te spreken laat staan Engels of Duits (Lviv Inturtrans was de operator). Het begon dus al lekker, een vaste plek was er niet en dus moest er gezocht worden naar een vrij plekje wat nog best lastig was ook want de halve bus was naar het toilet waardoor je daar weer op moest wachten tot ze terug waren. Uiteindelijk om 19:45 eindelijk op weg richting Utrecht waar we dan wel wat te laat aankwamen maar toch nog redelijk wat vertraging hadden ingelopen. Ook hier weer geschreeuw in het Oekraïns dat we moesten blijven zitten en dat het een snelle stop zou zijn (handig als je naast een vrouw zit die het voor mij steeds vertaalde). Uiteindelijk dan dus weer vertrokken richting Arnhem waar de laatste stop werd gemaakt om passagiers op te halen. Snel verder dus na deze stad richting de grens waar we al snel aankwamen en een mogelijkheid hadden tot een sanitaire stop (gebruik van het toilet in de bus was alleen voor noodgevallen en voor de chauffeurs).
Flink slapen dus in de bus waar we al zeer voorspoedig bij de grens met Polen aankwamen. Paspoorten dus gereed houden en snel even tijd voor het toilet (0,30 eurocent). Het eerste wat opvalt hier was dat het er flink koud was en ik met mijn Hollandse nuchterheid onderschatte dat natuurlijk door zonder jas de bus te verlaten en stond daar dus flink te trillen van de kou. Gelukkig was er gratis koffie en thee om me te verwarmen. Na de controle van Duitse en Poolse grensbeambten gingen we weer op weg waarna we gedurende de rit behalve van 3 slecht nagesynchroniseerde films (Russisch waarbij je het Engels nog doorheen hoorde en het dus toch nog redelijk te horen was) ook nog mochten genieten van de vele megastores langs de wegen, de vele tankstations (waar elke 4 uur bij eentje werd gestopt voor een toilet) en natuurlijk de mooie plaatsjes waar af en toe doorheen werd gereden. Uiteindelijk kwamen we maandag nacht aan in Lviv om ongeveer 01:00 waar we verplicht moesten overstappen op een aparte bus naar Jyktomyr en Kiev. We kwamen erachter dat de wegen best slecht waren, zo waren we de volgende ochtend rond 05:00 nog steeds 300 kilometer bij Kiev vandaan en begon voor mij eigenlijk de stress of mijn vriendin nog wel op mij aan het wachten zou zijn. Gelukkig toen we omstreeks om 11:30 aankwamen in Kiev was ze er nog.
Gelijk viel mij op hoe groot het verschil is met wat we te zien krijgen in Nederland van het land en de stad. Natuurlijk zag het er soms oud en vervallen uit maar om het een land van barbaren te noemen ging dus ook weer te ver zoals sommige van mijn kennissen het noemden.
We besloten om een auto aan te houden en nadat wij de benzine beloofden te betalen kregen we een lift naar ongeveer de andere kant van de stad waar wij voor ongeveer 4 dagen konden verblijven.
Gelijk toen we binnenwaren kreeg ik al een voorproefje van de zeer grote gastvrijheid van de mensen daar. Gelijk kwam er namelijk brood op tafel met rode kaviaar (ik ben geen visliefhebber en dus bedankte ik vriendelijk). Na een paar koppen thee was het tijd om even geld te gaan wisselen en natuurlijk om even het centrum in te gaan waar ik samen met mijn vriendin ging rondkijken. Hier liet onze vriend Alex ons even rondlopen aangezien hij wat moest regelen. We besloten langs het regeringsgebouw te lopen en daar over het park uit te kijken. Na het doorlopen van een paar straatjes en te hebben genoten van het uitzicht over Kiev besloten wij door het park weer naar boven te gaan wat resulteerde in flink wat glijpartijen omdat er zeer veel sneeuw lag op de paadjes Het centrum was druk maar eigenlijk qua geluid best stil, niet veel gepraat door de mensen. Maar verkeer was er ook zeer goed geregeld en kan je het beste ondergronds naar de overkant lopen want veel zebrapaden zagen we niet. De eerste fout die ik daar eigenlijk maakte was het nemen van een taxi in plaats van Marchutka’s die echt veel rijden daar en bijna overal komen. Kiev in de avond was dan wel een stad die een beetje vreemd is in vergelijking met Nederlandse steden. Het is namelijk lang open daar maar wel snel stil op straat.
Uiteindelijk dan even snel naar de supermarkt waar we Heineken vonden wat zelfs redelijk goedkoop was voor geïmporteerd bier namelijk 1.20 euro voor 0,66 liter en tja, een eerste avond in een vreemd land wil je natuurlijk wel vieren en om Wodka mee te nemen naar iemand die je gastvrij opvangt lijkt ook weer zo vreemd want dat drinkt men daar natuurlijk wel regelmatig.
De hierop volgende dagen bestonden vooral uit wandelen door het bos in de buurt en door de oude wijken in de buurt die eigenlijk ook precies eruitzagen als wat we eigenlijk steeds te zien krijgen uit Oost-Europese landen als Oekraïne namelijk vervallen en slecht onderhoud, donker maar toch zat er een soort van sfeer in de buurten, kleine winkeltjes en cafés waar het redelijk druk kon zijn.
Op de donderdag was het tijd voor wat cultuur en wat inkopen doen, hier gingen we dan ook eerst naar een soort bazaar a la de Beverwijkse Zwarte Markt al had je hier echt zwarte handel zoals bijvoorbeeld de nieuwste films die hier nog niet eens uit zijn en daar dus al op dvd waren en dan ook nog eens keurig in hoes met gedrukt plaatje erop en dat allemaal voor nog geen euro per stuk. Nadat ik ook nog een paar muziek cd’s erbij zocht (Liok Lemon, de 5 Semfira cd’s en het complete werk van 5Nizza) was ik uiteindelijk heel verassend maar 100 Hryvnia lichter (misschien 15 euro) en was het toch echt tijd om de metro te gaan ontdekken. Daar ingestapt werd het niet alleen stukken drukker per halte maar werd mij ook duidelijk dat je met vriendelijkheid niet echt verder zal komen indien je uit wilt stappen. Na flink wat geduw eindelijk uit de metro bij de halte Maidan (dichtbij square of independence) waar we naar boven liepen naar het nationale museum van Oekraïne. Hier veel informatie over de vele heersers van het land, hoe het veranderde van boeren naar het uiteindelijke resultaat. Ook was er een miniatuur versie van Kyiv volledig nagebouwd waarbij duidelijk te zien was hoe het van een paar huisjes uitgroeide tot een van de grootste steden van begin 20e eeuw. Wat opviel was dat over de periode 1920-2004 weinig te zien was, wel was er nog een hoekje over de Oranje Revolutie waar ze erg trots op zijn. Na een bezoek aan dit museum liepen we verder op zoek naar een lekker klein restaurantje maar voor wij daar aankwamen eerst nog even snel een kijkje nemen in het museum van de straat wat ons een kijkje liet nemen van hoe Oekraïne er in de jaren 20 van de 20e eeuw eruit zag. Hieruit viel op te maken dat de ontwikkelingen bij hun gewoon net zo waren als in het westen en als het Socialisme nooit de macht zou hebben gehad daar dat het bijvoorbeeld een Engeland of Nederland had kunnen zijn qua welvaart.
In een klein restaurantje waar ik helaas de naam even van kwijt ben namen we plaats waar mijn vriendin pannenkoekjes nam en ikzelf mij trakteerde op een kipgerecht waarbij de kip omhuld was door een krokant laagje met boter van binnen en gekruide aardappelschijfjes erbij. Na dit gerecht nam mijn vriendin nog een toetje wat bestond uit iets van deeg en ijs, wat precies weet ik niet maar wel dat het erg lekker was. Een avond als deze wouden we afsluiten met een leuk filmpje in de bioscoop Ukraina maar helaas was het horror wat de klok sloeg daar die avond dus besloten we huiswaarts te keren maar niet voordat we een drankje hadden gedronken bij T G’s Fridays wat dan wel duurder was dan het dinner (dinner was 65hryvnia en de drankjes waren voor 1 bier en 1 cocktail maarliefst 75 hryvnia maar dat is dan wel bij een van de meest westerse tenten die je je maar kan bedenken in Kiev) maar af en toe mijn vriendin verwennen mocht ook wel eens. De weg terug weer met de taxi (ja weer teveel betaald natuurlijk, Marshutka’s begon ik pas in Dnipropetrovsk te gebruiken) en dus uiteindelijk romantisch Closer gekeken samen.
De volgende morgen samen met Alex en mijn vriendin naar St Laura gereden om daar de beroemde kerken te bekijken en natuurlijk ook nog de catacomben te bezoeken waar alle heiligen begraven liggen. Veel rituelen en wat wel grappig was was dat mijn vriendin haar haren moest bedekken (Orthodox Christelijken hebben blijkbaar ook zo een regel. Erg spijtig dat we daar geen foto’s mochten maken maar men kan nu eenmaal niet alles hebben. Na een poging naar de beltoren te gaan die helaas niet open was weer tijd om terug te gaan naar huis, de koffers te pakken en naar het station te gaan om daar de nachttrein te pakken naar Dnipropetrovsk. Helaas, de trein zat vol dus eerst een hapje gegeten bij McDonalds (ook weer zeer goedkoop, 2 menu’s, extra aardappelschijfjes en een salade voor nog geen 35 hryvnia wat dus ongeveer 5 euro is). Kaarten hierna gehaald voor de Express om07:00 en terug naar Alex zijn huis gegaan (wel natuurlijk eerst de koffers in een kluisje gedumpt want dat gesjouw is ook niets). Daar besloot mijn vriendin nog wat te slapen en ik besloot wakker te blijven om er voor te zorgen dat we rond 05:00 weer fris en fruitig klaar zouden staan om te vertrekken. Het vertrek werd uiteindelijk pas 06:00 en gelukkig toch nog optijd op het station waar we na strenge controle van ons paspoort bij het ticket de luxe trein in konden stappen. De trein waar de normale klasse net lijkt op onze eerste klas. 2 tv’s en de radio die aanwas gaven een zeer comfortabele indruk waar ik helaas niet veel van kon genieten want na 10 minuten rijden viel ik voor ruim 5 uur in slaap.
Tot zover dus het Kiev gedeelte, foto’s post ik later vanavond nog wel. Morgen het Dnipropetrovsk gedeelte.
[ Bericht 0% gewijzigd door DJJoris op 20-04-2005 22:26:57 ]