Bevallingsverhalen deel 3

Mijn zus is op het moment aan het bevallen! Ze heeft om de 2 minuten weeen en 3 cm ontsluiting...ik wordt WEER een oom...spannend!

Spannend clowncloon
Is er al nieuws?

clowncloon wat spannend! Trotse Ooms en Tantes - Deel 4 <-- dit topic is er speciaal voor gemaakt, wil je ons daar op de hoogte houden?


Xanthe, ik heb ademloos je verhaal gelezen. Nog weet ik niet wat ik kan zeggen, ik ben er sprakeloos van. Wat een bevalling! Niet zo gek dat dat door je hoofd gaat spoken 's nachts, zelfs een "normale" bevalling is behoorlijk ingrijpend en ben je nog weken mee bezig. Gun jezelf wat tijd om aan te sterken, lichamelijk maar ook geestelijk.

Jeetje wat een verhalen weer. Petje af hoor Ladybos en Xanthe!

Na al die nare verhalen wordt het maar weer eens tijd voor een redelijk normaal bevallingsverhaal.

7 oktober 2004
Morgen ben ik uitgerekend en vandaag hebben we een afspraak bij de verloskundige. Ik baal want het is niet de verloskundige waarbij ik normaal langsga. Zij is vrij en komt volgende week pas weer werken. Ik neem me voor om dan ook op zijn vroegst volgende week pas te gaan bevallen. Ik geef aan dat ik Snotje zo ontzettend weinig voel en dat ik wel weet dat dat normaal is tegen het einde van een zwangerschap, maar dat ik me toch zorgen maak. De verloskundige luistert naar het hartje en volgens haar is alles goed. Om me helemaal gerust te stellen verwijst ze me door naar het ziekenhuis waar ik een CTG kan krijgen. Volgens mij heeft ze niet door dat ik me door de CTG-verwijzing meer ongerust maak. Waarom verwijst ze me door als alles goed is? (tja, hormonen). Die middag gaan we naar het ziekenhuis en wordt ik aan allerlei apparaten gekoppeld. Snotje doet goed zijn best en op de echo die we als toetjes krijgen kan ik voor het eerst duidelijk zijn handjes, voetjes, ruggengraat en niertjes zien. Volgens de gynaecoloog is alles in orde, maar kan het goed zijn dat we nog een aantal dagen moeten wachten voordat Snotje besluit naar buiten te komen. Ik denk bij mezelf dat dat wel prima is omdat ik dan hopelijk mijn favoriete verloskundige erbij kan hebben.

8 oktober 2004
Omdat we al weken lastiggevallen worden door ongeduldige oma’s besluiten we die avond de stekker van de telefoon eruit te trekken en lekker een filmpje te gaan kijken. Om een uurtje of twaalf gaan we naar bed. Om kwart over twee word ik wakker. Eerst denk ik dat ik in mijn bed geplast heb maar als ik het dekbed terugsla en de troep zie gaat er een belletje rinkelen. Mijn vliezen zijn gebroken. Gek genoeg blijf ik superrustig en maak meneerm@x wakker die wel gelijk begint te panieken. “Moet de verloskundige gebeld worden?” “Voel je al iets?” “Doet het pijn?” “Beweegt Snotje nog?” Ik maak duidelijk dat ik me prima voel en stel voor om de boel maar eens op te gaan ruimen. Ik verschoon het bed (toch maar goed dat ik zeiltje ondanks de zweterige bende heb laten liggen) en ga douchen. Vervolgens doen we de afwas, stofzuigen we het hele huis en halen we overal nog even een lapje overheen. Daarna eten we allebei nog even snel een beschuitje en gaan we video kijken (van slapen komt toch niks meer).

Om vier uur denk ik de eerste wee te voelen. Ik denk nog dat het makkelijk vol te houden is als het op deze sterkte door blijft gaan, maar al snel komen de weeën om de vijf minuten, houden ze lang aan en beginnen ze behoorlijk heftig te voelen. Meneerm@x en ik hadden besloten om niet aan familie en vrienden te vertellen dat de bevalling was begonnen en we zitten met z’n tweetjes in de slaapkamer te luisteren naar de buren die naar hun werk gaan en de kinderen die naar de school verderop lopen. Het is een heel speciaal gevoel. Net alsof je op een eilandje middenin een drukke winkelstraat zit en niemand je ziet of dat je een geweldig spannend geheim hebt wat je aan niemand mag vertellen. Het enige wat ik kan denken is: “Jullie moesten eens weten wat er hier gebeurt”. Om een uur of negen bellen we de verloskundige die vervolgens om half tien voor de deur staat. Het is dezelfde verloskundige waarbij we gisteren op controle geweest waren. Ze toucheert me en ik heb ongeveer 2 cm ontsluiting. Ze vertrekt weer en belooft over drie uurtjes terug te komen.

Nadat de verloskundige vertrokken is worden de weeën heftiger en heftiger en vergeet ik spontaan alles wat ik op de pufclub geleerd heb. Ik raak in paniek en begin over te geven. De beschuitjes die ik die nacht gegeten heb komen via mijn neus weer naar buiten. Gelukkig kalmeer ik weer een beetje en de verloskundige komt zoals beloofd drie uur later weer langs. 4 cm ontsluiting…. Volgens de verloskundige liggen we keurig op schema maar voor mijn gevoel lijkt het eind nog lang niet in zicht. Ik ben al bijna elf uur bezig en pas 4 cm ontsluiting. Ik moet nog 6 cm en ik ben nu al kapot…. De verloskundige belooft opnieuw over drie uur terug te komen en adviseert me om lekker een warme douche te nemen. Terwijl ik onder de douche zit gaat de telefoon. Meneerm@x neemt op en het blijkt mijn moeder te zijn. Gelukkig weet hij haar af te schepen en verklapt hij niet dat ze waarschijnlijk over een paar uurtjes oma is (achteraf vertelde ze ons wel door te hebben omdat meneerm@x normaal gesproken op vrijdag op zijn werk is en ik normaal gesproken niet om twee uur ’s middags ga douchen). Na de douche weet ik me met moeite van de badkamer naar van het bed te slepen. Ik ga zitten en raak in een soort van trance. Tussen elke wee door (er zit nu ongeveer een minuut tussen) lijk ik in slaap te vallen en tijdens de weeën focus ik me op het puntje van het zolderraam van de buren en ga ik raar met mijn handen zitten draaien. Dan komt de verloskundige weer langs. Ik heb nu 6 cm ontsluiting. Ze verteld dat ze de bevalling niet kan afmaken omdat ze na zessen vrij is. Er zal een andere verloskundige van een andere praktijk langskomen om het over te nemen.

De televisie begint me steeds meer te irriteren. De Tweenies die vrolijk aan het zingen en aan het dansen zijn mogen wat mij betreft een gruwelijke dood sterven en ook de presentatrice van een of ander belspel komt in mijn gedachten vreselijk aan haar einde. Ik heb in twee dagen tijd maar ongeveer anderhalf uur geslapen en ben helemaal kapot. De trance waar ik eerder zo lekker in zat kan ik niet meer terugvinden en ik kan de weeën niet meer opvangen. Meneerm@x belt de nieuwe verloskundige die vervolgens een half uurtje later op de stoep staat. Het is nu acht uur, ik heb 7 cm ontsluiting en ik heb het gevoel dat ik al moet gaan persen. Volgens de nieuwe verloskundige valt het wel mee met de persdrang. Pas als ik oerkreten uit ga slaan heb ik echt persdrang volgens de verloskundige. Ze raad me aan om een warm bad te nemen. Ik protesteer nog omdat ik in de veronderstelling ben dat je met gebroken vliezen niet meer in bad mag, maar volgens haar mag het wel omdat de bevalling goed op gang is en het niet lang meer zal duren voor de baby er is.

Nadat ik in bad ben gaan zitten besef ik dat de weeën daarvoor maar een peulenschilletje waren. Ik kom in een weeënstorm terecht en om half tien smeek ik meneerm@x om opnieuw de verloskundige te bellen. Zodra hij er aan de telefoon heeft begin ik te krijsen. Ze wilde oerkreten horen, nou die kan ze krijgen! Helaas is de verloskundige net op dat moment bezig met een andere bevalling en moet ze een ander oproepen die stand-by staat. Die is er gelukkig na een half uur en samen met meneerm@x trekt ze me uit het bad. Ik heb volledige ontsluiting en mag om tien uur gaan persen. Om kwart over tien arriveert de kraamhulp die snel alles klaar begint te zetten. Op de een of andere manier lukt het persen niet goed. Het enige wat ik kan is op de wekker kijken en roepen dat ik niet naar het ziekenhuis wil. Dan arriveert de andere verloskundige ook. De vorige bevalling was afgelopen en ze wilde weten hoe het met mij ging. Samen met de kraamhulp en meneerm@x schreeuwen de twee verloskundigen me er doorheen. Na anderhalf uur persen kom ik eindelijk te weten wie Snotje is. Het is Kai

_{het is een behoorlijk lange lap tekst geworden}

Beste mensen, het is een jongetje!
Hij heet Quintin (spelling weet ik niet precies) en hij weegt 8 pond maar liefst




De bevalling was erg zwaar voor mijn zus, duurde ruim 6 uur en hij is met een tang gehaald.
Misschien in de toekomst meer fotos maar voorlopig is dit wel voldoende...WAT EEN MANNETJE!

p.s. OEPS sorry lois, ik zie dat ik naar een ander topic moet...kan je me bumpen?

gefeliciteerd mooi manneke hoor!

Wat een geweldig verhaal M@x 's nachts stofzuigen (wie verzint dat nou), beschuitjes door je neus, afgetuigde tweenies maar oh wat een prachtig einde zo thuis!
En dan blijkt snotje Kai te heten

quote:

Op vrijdag 18 februari 2005 10:37 schreef snoopy het volgende:
Wat een geweldig verhaal M@x 's nachts stofzuigen (wie verzint dat nou), beschuitjes door je neus, afgetuigde tweenies maar oh wat een prachtig einde zo thuis!
En dan blijkt snotje Kai te heten

Ik heb het opschrijven van mijn verhaal echt een hele tijd uitgesteld omdat ik niet goed wist hoe ik er op terugkeek maar nu ik het heb opgeschreven en het zo nalees was het echt een geweldige bevalling. Hij duurde naar mijn gevoel echt ontzettend lang, maar nu ik zie wat ik er voor teruggekregen heb zou ik hem zo overdoen.

Dank jullie wel, het is ECHT een schatje!
Respect naar jullie toe dames, ik denk eerlijk gezegd dat veel mannen een bevalling niet aankunnen...

Wow M@x wat een mooi bevallings verhaal!!!!! De steun naar elkaar, de liefde en emotie zit er zo in dat ik gewoon met traantjes zit!!! En de tweenies zijn idd erg irri

Clowncloon wat een lieverd!!! Gefeliciteerd!!!

mooi verhaal hoor M@x

quote:

Op vrijdag 18 februari 2005 10:45 schreef m@x het volgende:

[..]

Hij duurde naar mijn gevoel echt ontzettend lang, maar nu ik zie wat ik er voor teruggekregen heb zou ik hem zo overdoen.

Nou, en dat is dan weer lekker om te lezen voor iedereen 'die nog moet' Mooi verhaal hoor!

quote:

Op vrijdag 18 februari 2005 10:55 schreef Martineke het volgende:

mag mijn verhaal eigenlijk ook hier tussen? of moet ik die in keizersnee ervaringen topic zetten?

Ben geen mod natuurlijk, maar ik wil het wel graag lezen. Een keizersnee is toch ook een bevalling lijkt mij

Ik had hm volgens mij ook in bevallings verhalen gezet hoor Martineke. En een ks is ook een bevalling toch? Mijn gevoel zegt dat ks topic meer voor vragen daarover is en hoe het herstel gaat.

Xanthe, wat een enge bevalling joh, wat ontzettend jammer dat het allemaal zo heeft moeten lopen!

M@x, leuk om je verhaal te lezen, een positieve (thuis)bevalling! Echt super

M@x wat een prachtig verhaal .... wow...

m@x, wat een mooi verhaal
Wat ik ook mooi vind is dat je moeder het blijkbaar toch door heeft gehad, maar toch het respect voor jullie heeft kunnen opbrengen dat tijdens de bevalling niet te laten merken en jullie je privacy te gunnen. Mag ook wel gezegd worden, denk ik

Wat een mooi verhaal M@x ! Vooral die laatste zin, zo herkenbaar Wij noemen Myrthe nog regelmatig kruimeltje trouwens

m@x mooi verhaal

M@x! Mooi verhaal!

En Martineke, jouw bevalling mag gewoon hier hoor, het blijft toch gewoon een bevalling? Kom maar op!

Wat een geweldig ontroerende en soms ook zeer heftige verhalen.
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, het blijft mooi om te lezen.

Wat mooi om jullie bevallingsverhalen te lezen. Mijn bevalling is alweer ruim 10 maanden geleden, maar ik wil het graag nog eens vertellen

14 april was ik uitgerekend.
De nacht van 13 op 14 april rommelde het wat. Ik had vrij regelmatige krampen, die ik echter makkelijk weg kon zuchten. Tegen de ochtend werden ze steeds krachtiger en regelmatiger. Ik stond op het punt de verloskundige te bellen, toen de krampen opeens afzwakten en na een uurtje zelfs helemaal verdwenen waren. Vals alarm dus, dacht ik. De rest van de dag heb ik geen weeën meer gehad. Tegen de avond kreeg ik weer krampen, eerst om de 10 minuten, later steeds regelmatiger.
Vanaf half 7 kwamen ze echt regelmatig en waren ze sterk. Maar nog steeds heel makkelijk op te vangen. Rond half 8 heb ik de verloskundige gebeld, want ik had een uur weeën die om de 5 minuten kwamen en bijna een minuut aanhielden. Zij kwam om 20:15 uur. Ik bleek al 4 cm ontsluiting te hebben! Ze heeft de vliezen gebroken. Ik wilde in het kraamhotel bevallen, zij stelde voor om daar over een uurtje of 2 naartoe te gaan.
Nadat ze de vliezen had gebroken, werden de weeën in rap tempo sterker en volgden elkaar steeds sneller op. Ik ben onder de douche gaan zitten, zo kon ik ze nog goed opvangen.
Rond 22:00 uur vertrokken naar het kraamhotel, wat een hel, weeën opvangen in de auto!
Om 22:15 kwamen we aan in het kraamhotel. Daar bleek dat onze meid in het vruchtwater had gepoept, dus toen moesten we alsnog in het ziekenhuis bevallen. Ik had inmiddels 7 cm ontsluiting.
Dus wéér in de auto, 20 minuten onderweg. Ik vond het toen vreselijk moeilijk de weeën op te vangen, ze kwamen zo snel achter elkaar en waren erg sterk. Ik had buik- en rugweeën en vooral de rugweeën vond ik erg pittig. De weeën waren moeilijk weg te puffen, maar op één of andere manier slaagde ik er toch telkens weer in .
In het ziekenhuis aangekomen, dat was rond 23:00 uur, was ik helemaal in een roes, ik was echt half van de wereld. Eigenlijk was die "trance" wel fijn. Inmiddels had ik 8 cm ontsluiting.
Ik werd aan de CTG gelegd en Femke kreeg een draadje op haar hoofdje om haar conditie in de gaten te houden.
Al vrij snel kreeg ik persdrang. De arts onderzocht me en het bleek dat ik al volledige ontsluiting had. De laatste 2 cm zijn in een klein halfuurtje gegaan! Ik hoefde geen persweeën weg te zuchten maar mocht meteen gaan persen, heerlijk! Ik was meteen weer bij en had geen pijn meer. Na 20 minuten persen bleek dat Femke het wat moeilijker kreeg, dus is er een knip gezet. Twee persweeën later, om 0:08 uur, is Femke geboren! Een prachtig klein popje van 47 cm lang en 2655 gram.
De placenta volgde binnen 5 minuten, eigenlijk zonder dat ik er iets voor hoefde te doen.

Al met al dus een snelle bevalling, vanaf de echte regelmatige weeën tot de bevalling 5,5 uur. Ik kijk er heel positief op terug, omdat mijn lichaam zijn werk goed gedaan heeft en alles vlot is verlopen.