[Reisverslag] Groenland.

quote:

Op zaterdag 26 februari 2005 10:16 schreef UIO_AMS het volgende:

Verwarrend hè, die hele korte dagen. Zorg je wel dat je op de juiste dag de terugvlucht pakt.

Dank je, voor deze tip.

Ik heb hem er nog even op gewezen, toen ik hem aan de telefoon had.
Zijn uitleg was dat de vermoeidheid hem parten begon te spelen.

Iedereen in Nederland wil hij in ieder geval nog de groeten doen.
Tevens moest ik zeggen dat hoewel het zwaar is, hij iedereen aanraadt om op vakantie te gaan naar Groeland.

DAG 7: Een dag van rouw;

Na de fysiek zware dag van gisteren heb ik besloten om het vandaag rustig aan te doen. Toen ik vanmorgen opstond, heb ik meteen geïnformeerd bij de hoteleigenaar hoe het er voor stond met Svenson’s gezondheid. Hij had positief nieuws, hoewel hij veel bloed verloren had was er volgens de dokter toch wel een verbetering zichtbaar. Mijn dag kon dus niet beter beginnen.

Ook voor de dokters was het echter een raadsel wat de wond nu veroorzaakt had. Volgens hen is het vrijwel uitgesloten dat het hier gaat om een ijsbeer. Er zouden dan immers meerdere tekenen van geweld aanwezig moeten zijn. Ik denk er maar niet meer te veel meer aan, het beeld zal al eeuwig op mijn netvlies gebrand staan. Ik zie hem daar nog liggen te midden van zijn twee rugzakken, zijn bloed kleurde langzaam de wite maagdelijke sneeuw rood.

Verschrikkelijk gewoon, ik zal de gelaatsuitdrukking op zijn gezicht ook nooit vergeten. Pijn, geheel wit weggetrokken en die blik van hem. Zijn ogen waren gewoon glazig. Afschuwelijk. In ieder geval vanmiddag ga ik lekker genieten, ik ga de sledehonden voeren.

13.00, ik ben op weg naar één van de vele plaatsen waar men sledehonden huisvestigd. Het weer is aangenaam. Intussen moet ik zeggen dat ik al redelijk gewend begin te raken aan de omstandigheden hier.

13.30, kwam langs een leuke winkeltje en ik heb er een leuk souvenier gekocht. Een glazen bol die je kan schudden zodat er sneeuw rond dwarrelt. Er staat zelfs een kleine iglo in. Ach, het is een klein iets, maar eenmaal thuisgekomen zal het een prachtige herinnering zijn aan dit land.

13.45, ben intussen aangekomen bij zo’n 20 hongerige honden. De baas heeft mij daarnet vertelt dat er meer honden zijn dan mensen in Ilulissat. Zo’n 7.000 honden, ik moet zeggen ik vindt dit getal nogal overdreven.

14.15, zojuist heb ik een kleine tocht gemaakt met de honden, tevens heeft de eigenaar mijn toestemming gegeven om ze wat te voeren. Het zijn leuke beesten, het hart van een echte dierenvriend zoals ik begint op zo’n moment toch wel sterker te kloppen. Ze zijn ook zeer toegankelijk, ze vragen om geaaid te worden. Tegenwoordig worden ze hier vooral gebruikt als attractie voor de toeristen en als transportmiddel.

14.30, ben weer op weg naar mijn hotel om daar even te gaan genieten van de lounge. Even wat tot rust komen na de hectiek van de afgelopen dagen.

15.20, in de lobby van het hoofdgebouw heeft de hoteleigenaar zojuist mijn het verschrikkelijke nieuws medegedeeld. Een uur geleden is Svenson overleden aan zijn verwondigen. Er waren complicaties opgetreden nadat een zuster hem per ongeluk een verkeerde spuit heeft toegediend.

Ik moet bekennen op dat moment was er toch wel een brok in mijn keel, ik had moeite met slikken. Ik heb vervolgens een half uur stil en roerloos in de lobby gezeten. Mijn gedachten gaan terug naar die trip waar we samen een aantal gedenkwaardige momenten hebben gedeeld. Ik kijk met tranen in de ogen terug naar deze tocht. Ja, zo’n moment grijpt je toch aan. Ik kon de tranen dan ook niet meer bedwingen. Waarom moet dit nu zo’n geweldige kerel overkomen? Waarom?

quote:

-------------------------------------------------------R.I.P.---------------------------------------------------------


...............................................................SVENSON NANOOK..............................................................

+++++++++++++++++++++++++++++++++† 1973 – 2005 †+++++++++++++++++++++++++++++++++

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het onderstaande gedicht wil ik opdragen aan mijn gids Svenson Nanook.


There are strange things done in the midnight sun
When the great polar bear is on the run;
The Arctic trails have their secret tales
That would make your blood run cold;
The Northern Lights have seen some mighty sights,
But the mightiest that they ever did see
Was two days ago Svenson Nanook
When I cold blooded killed a polar bear with a single shot
May you rest in peace and be remembered Eskimo Nanook
I know I will remember you for good


Deze gebeurtenissen hebben mij zeer aangegrepen, mijn gedachten gaan uit naar de familie. Ik overweeg op dit moment dan ook om mijn vakantie af te breken en terug te keren naar Nederland.

Ik heb zojuist nog even contact gehad met de TS. Hij heeft het maar zwaar met dit verlies.
Er zijn twijfels, is het nog zinvol om deze vakantie voort te zetten.

Ik heb ook nog even gevraagd hoe zit met het gedicht. Het klopt dat hij geïnspireerd is door een passage (poet) uit het boek This is Greenland. Huilend heeft hij mij verteld dat het gedicht slechts ter nagedachtenis van Svenson is. Een ode aan de grote man: Svenson Nanook. May he rest in peace. Amen.

Mijn steun gaat ook uit naar de TS het zijn voor hem geestelijk toch zware tijden.