[Reisverslag] Zuid-Oost Azie

Hallo fokkers. Met veel plezier lees ik altijd de reisverslagen die hier worden gepost. Nu ik zelf op reis ben vinden anderen het misschien ook leuk om mijn reisverslagen te lezen.

zie ook http://www.daveopreis.nl

-----------------

Aangekomen in Bangkok

13/01/05 - Na een goeie vlucht ben ik vanmorgen om een uur of 7:00 Thaise tijd geland in Bangkok, een half uur eerder dan gepland, we hadden windje mee. Enige nadeel was dat deze kindervriend naast een peuter zat die het zo af en toe nodig vond om het hele vliegtuig bij elkaar te bleren. Bij de bushalte heb ik 2 andere Nederlandse jongens ontmoet waarmee ik de bus naar Khoa San Road heb genomen. En wat al gezegd was kan ik hierbij nog een keer bevestigen, het verkeer is echt een enorm zooitje hier. Overal proberen scooters tussendoor te rijden en toen we op het eerste de beste terras een biertje gingen drinken waren we ook gelijk getuige van de eerste aanrijding.

Daarna een hostel gezocht, met zijn 3-en op een kamer voor 600 Baht en ziet er netjes uit allemaal. Met de tuk-tuk hebben we al een stuk van Bangkok verkend en we zijn ook al de nodige zaakjes afgeweest zodat de tuk-tuk driver zijn commissies krijgt. We wisten al van te voren dat dit zou gaan gebeuren, maar dan hebben we dat in ieder geval al een keer gehad. We wisten toch niet waar we heen wilden.

Net nog ff een paar uurtjes geprobeerd te slapen en nu gaan we Bangkok by night verkennen.

Dag van de Boeddha

16/01/05 - Grrrrrrrrrrr.. heb net een hele lap tekst lopen tikken, is er iets fout gegaan met opslaan. Nou ik zal dalijk misschien nog een poging wagen, hier even wat foto's in ieder geval.


Khao San Road

Khao San Road is het backpackers walhalla van Bangkok. De hele straat vol met guesthouses, eettentjes, en verkopers. Hier hebben we elke avond een beetje rondgehangen. Wat wel grappig is zijn de verkopers die valse identiteitsbewijzen verkopen en een affiche "no id check" waarmee de standjes waar je cocktails kunt kopen lopen te zwaaien.


Big Boeddha

Afgelopen zaterdag was het hier dag van de Boeddha. Dat is 1x per jaar en er is dan meer toegankelijk voor de toeristen dan normaal gesproken. Heb die dag aardig wat Boeddha's gezien waarvan bovenstaande de grootste met 46 meter.


Thai boxer

S'avonds zijn we een keer naar het thaiboxen geweest. Gaat er behoorlijk hard aan toe en die jongens zijn soms pas een jaar of 15. Van de 6 partijen die we hebben gezien moesten er 4 met een brancard de ring uit en alle partijen waren door KO's geeindigd.

De trip naar Siem Reap

18/01/05 - Gister ben ik om 8:00 met de bus vertrokken naar Siem Reap(Cambodja). Van die andere jongens blijft Robert nog 6 weken in Thailand, zijn vriendin zou deze deze morgen arriveren en daar gaat hij mee rondtrekken. Ronald trekt voor 3 maanden rond, die gaat hierna waarschijnlijk ook richting Cambodja maar daar was hij nog niet helemaal uit. Maar ik wilde weg uit Bangkok, ik heb nog wel niet alles gezien maar kom er nog terug.

De reis hier naar toe was er een om niet snel te vergeten. Ik had een georganiseerde reis geboekt met het visum voor Cambodja erbij. Tot aan de grens was het allemaal lekker relaxt, vlak voor de grens stopten we en werd het visum geregeld. Toen naar de grens toe en het duurde denk gauw 1,5 uur voordat we de Thaise en Cambodjaanse douane gepasseerd waren. Bij de Cambodjaanse grens werden geloof ik wel 10 stempels in mijn paspoort gezet. Ook was het nog eens bloedjes heet in een veels te kleine ruimte. Om een uur of 15:00 vervolgden we de reis in minibusjes die nokkie vol waren. Het verschil tussen Thailand en Cambodja was direct merkbaar aan de weg, en ook de dorpjes waren langsreden zagen er erg armoedig uit. Lijkt ook wel of iedereen zijn vuil gewoon op straat gooit, echt een enorme zooi. De natuur was onderweg ook niet echt indrukwekkend, leek wel net zo plat als Nederland (later wel wat heuvels gezien) met als begroeing weide en hier en daar een boom. Hele stukken weide zijn afgebrand en onderweg zagen we ook weide in vuur en vlam staan. Of er lopen hier veel pyromaantjes of de boeren doen het misschien uit agrarisch oogpunt oid.

Na een uurtje rijden hield de verharde weg op en werd het een hobbelige zandweg. De afstand vanaf de grens naar Siem Reap is iets van 150 km, door de beroerde weg heeft dat busje er ongeveer 7 uur over gedaan, met 2x een korte stop. Sommige gedeeltes van de weg zaten zo vol met gaten dat het wel leek of je in een rollercoaster zat. Bij de laatste stop stond een ontvangstcommitee ons op te wachten: kinderen in de leeftijd van 3 tot 14 die in goed engels allemaal vragen stellen en ansichtkaarten verkopen.

Om 22:00 uiteindelijk aangekomen en het eerste de beste guesthouse ingegaan. Voor 5 dollar een kamer met eigen badkamer, fan en tv. Slapen wil nog niet echt lukken in ZO-azie. Voor mijn gevoel draai ik me wel 300x om in een nacht. Ik ben net even in het centrum van Siem Reap geweest. Dit stadje is niet te vergelijken met wat ik onderweg heb gezien. Het staat hier vol met mooie hotels en de wegen zijn hier ook goed. Er komen hier dan ook al langer als 100 jaar toeristen en wel voor het Angkor complex. Daar ga ik dalijk ook heen en morgen ga ik er de hele dag rondkijken. Meer over Angkor in mijn volgende verslag !

De tempels van Angkor

20/01/05 - Angkor is een gebied van zo'n 20 vierkante km wat vol staat met tempels (meer als 100) die gebouwd zijn tussen de 9e en 13e eeuw, het wordt beschouwd als een van de wereldwonderen. In die tijd was de Khmer beschaving ver ontwikkeld en hadden de koningen heerschap over een rijk wat zich uitstrekte van het zuiden van vietnam, tot een groot stuk in china en vanaf vietnam tot de golf van bengalen. Er is genoeg info over te vinden op het internet, dus wie meer wil weten moet maar googlen.

Afgelopen dinsdag ben ik eind van de middag naar de zonsondergang bij Angkor Wat wezen kijken. Het schijnt dat veel mensen beweren dat dit een van de mooiste dingen is die je kunt zien. Helaas werd het steeds bewolkter en toen de zon onderging was dit dan ook niets speciaals. De volgende morgen ben ik om 5:00 (!!!) opgestaan om een half uur later weer richting Ankor Wat te vertrekken achterop de scooter. De zonsopgang schijnt namelijk ook heel speciaal te zijn bij Angkor Wat. Angkor Wat is van zichzelf al heel mooi en bijzonder om te zien, met de zonsopgang was het, vond ik, niet nog mooier.


Angkor Wat

Na Angkor Wat ben ik nog een aantal andere tempel(complexen) wezen bekijken waaonder The Bayon. Deze tempel is bekend van de gezichten die in de torens zijn verwerkt. Vanaf 54 torens wordt je aangekeken door meer dan 200 gigantische gezichten.


The Bayon

Het was die dag echt bloedheet en dan nog het vele klimmen erbij zorgde ervoor dat het zweet continu op mijn rug stond. Beneden bij de tempels spelen ze daar goed op in door flessen water te verkopen. Ik denk dat ik het zinnetje "cold water sir" wel 100x naar mijn hoofd heb gekregen. Ook lopen hier veel kinderen die je weer van alles nog wat proberen te verkopen. Als je bovenaan een tempel komt staat er soms een altaar waarbij een oud vrouwtje zit die gelijk wierookstokjes in je handen duwt en dan gaat ze geluk voor je vragen bij Boeddha. Er wordt dan natuurlijk wel wat geld verwacht, dus na 2x hield ik dat ook voor gezien. Om een uur of 15:00 had ik het wel gehad en was ik toe aan een koude douche.

Angkor is eigenlijk het enige boeiende hier in de buurt dus heb ik vanmorgen om 7:00 de bus genomen naar Phnom Penh alwaar ik om een uur of 14:00 ben gearriveerd. Nou de groeten allemaal en bedankt voor de leuke reacties in het gastenboek, keep 'm coming.

De mensen zijn hier over het algemeen erg aardig alleen wel erg opdringerig. Toeristen hier zijn dan natuurlijk ook erg rijk bij de Cambodjanen en ze willen zoveel mogelijk aan deze lopende goudmijntjes verdienen.

Phnom Penh

23/01/05 - Hierbij een verslag over wat ik de laatste dagen onder andere in Phnom Penh en omgeving heb beleefd.

Ik heb een bezoek gebracht aan het Tuol Sleng Museum, ook wel bekende onder de naam S-21 wat staat voor Security Office 21. Toen de rode Khmer hier aan de macht was, was S-21 een geheime gevangenis bedoeld om elementen die een bedreiging vormden voor de rode Khmer te vernietigen.


S-21

Tussen 1975 en 1978 hebben hier ongeveer 17.000 mensen vastgezeten waaronder 2000 kinderen. Oorspronkelijk was het een school, alle lokalen zijn omgebouwd tot cellen. De eenmanscellen waren niet groter als 2 bij 0,8 meter en gevangenen moesten op de betonnen vloer slapen. Gevangen werden hier ondervraagt en gemarteld. De bewakers waren voor een groot deel kinderen in de leeftijd van 10-15 jaar, geselecteerd en getraind door de rode Khmer en daardoor ongekend hard en vijandig tegenover de gevangenen.


Foto's van gevangenen in S-21

Bijna alle gevangenen zijn vanuit S-21 afgevoerd naar het vernietigingskamp Choeung Ek, ook wel bekend onder de naam Killing Fields. Hier ben ik ook wezen kijken. De verhalen die je leest zijn echt verschrikkelijk, om kostbare kogels te besparen werden mensen net zo lang met stokken geslagen tot ze dood waren. Een deel van de massagraven is opgegraven, achter het glas van het Memorial Stupa monument zijn meer dan 8000 doodshoofden te zien, gerangschikt op geslacht en leeftijd.
Het andere deel van de massagraven is niks mee gedaan en als je over de killing fields loopt zie je hier en daar botten en kleding van de slachtoffers tussen het zand liggen.


Memorial Stupa


Kleding en botresten tussen het zand


Killing Fields

De weg naar de killing fields is een zandweg en het vele verkeer veroorzaakt enorme stofwolken en stinkende uitlaatgassen. Net als vele Cambodjanen (ook in Bangkok zie je veel mondkapjes trouwens) heb ik een mondkapje aangeschaft om stoflongen te voorkomen. Ik zat achterop een brommertje en het waaide ook nogal hard, niet zo fijn met contactlenzen. Met zonnebril en hoed probeerde ik mijn ogen een beetje te beschermen, dat zag er zo uit:



Verder ben ik naar een militaire basis even buiten Phnom Penh geweest om te gaan schieten. Had ik altijd al een keer willen doen en nu was er een mooie gelegenheid voor. Bij aankomst krijg je een menukaart voorgeschoteld met verschillende geweren en pistolen en de prijs voor een x aantal kogels. Ik besloot om voor de AK-47 (kalashnikov) te gaan, het meest gebruikte wapen ter wereld en populair onder terroristen. Voor een magazijn van 30 kogels moest ik 30 dollar neertellen. De terugslag was een stuk groter als ik had verwacht en de knal was ondankt de oordempers nog behoorlijk hard. Een echter scherpschutter ben ik overigens niet, het vel papier met de afbeelding van een terrorist bevatte welgeteld 3 gaten, allen door het hoofd, dat dan weer wel.




Binnekort in de Bios: Rambo 4

Ik heb nog even met die militair gesproken en zei dat het wel leuk bijverdienen was op deze manier. Hij vertelde echter dat het geld naar de generaals gaat en dat de gewone militair hier niks van te zien krijgt. Maar die paar dollar die ik voor wat foto's moest betalen heeft hij ongetwijfeld wel in zijn eigen zak gestoken, en terecht natuurlijk.

Vlakbij het guesthouse waar ik verblijf ligt Wat Phnom, een tempel gebouwd op een heuveltje van waaraf vroeger heel de stad te zien was. Hier maakte ik de fout door aan een bedelaar met 1 been wat geld te geven, binnen 10 seconden stond er een heel leger aan bedelaars om me heen. Met een stevige pas ben ik doorgelopen maar 1 jongetje met een kind op zijn arm bleef hardnekkig volgen. In ruil voor een foto heb ik die uiteindelijk ook maar wat gegeven. Maar in het vervolg geef ik of niks, of alleen iets te eten of een pen ofzo.


De aanhouder wint


Aapjes bij Wat Phnom

Hier in Phnom Penh stikt het van de markten, een van de grotere is de Russische markt. Vraag me niet waarom die zo heet want ik heb geen rus of iets speciaals Russisch gezien. Er wordt hier echt van alles verkocht en het is toch wel apart dat DVD's waar je in Nederland 30 euro voor betaald hier voor 2,5 dollar te koop zijn. Ik heb alleen geen zin om de rest van mijn reis met een stapel DVD's te slepen, ik zal nog genoeg mogelijkheden krijgen. Het enige wat ik heb gekocht is een hoedje voor 1 dollar, heb ik waarschijnlijk nog teveel voor betaald ook.

Nu vind ik het in NL al niet zo lekker ruiken als je op de markt langs een viskraam loopt, die lucht hier is helemaal niet te harden. Ik zie hier dingen liggen waarvan ik niet eens wist dat het bestond. In dat ligt allemaal lekker in de warmte te rotten. Mijn maag kromp daar echt ineen en mijn eetlust is vanwege de warmte al niet geweldig. Nou ik heb mijn best wel weer gedaan met dit verslag al zeg ik het zelf. Morgenavond hoop ik mijn paspoort terug te krijgen met een visum voor Vietnam en dan is het dinsdag op naar Saigon !!!

27/01/05 - Vietnam

De plannen zijn veranderd. Ik had eigenlijk nog niet zo'n zin om gelijk weer naar een grote stad te gaan en heb ipv de bus naar Ho Chi Minh City de bus-boot combi naar Chau Doc gepakt.



Kiekje genomen vanaf de boot onderweg naar Chau Doc

Bij de Cambodjaanse grens moest iedereen nog 2000 Riel (0,50 dollar) betalen, zogenaamde administratiekosten maar das natuurlijk gewoon een extraatje voor de douaniers. De grensovergang bij Chau Doc is pas een aantal jaren open en volgens lonely planet een leuke manier om Vietnam te betreden. Vanaf mijn laatste guesthouse in Cambodja vertrok een Engelse jongen (James) naar dezelfde bestemming en met hem trek ik nu de laatste dagen op.



In Holland hebben we de schotelwijken, hier hebben ze overal antennes boven de daken uitsteken.

Gister hebben we Sam Mountain beklommen, volgens de moto-taxi's een tocht van 2 uur en niet te doen in de hitte. In 35 minuten was de klus echter geklaard, wel met het nodige zweetwerk. Vanaf de top heb je een mooi uitzicht op de omgeving en de rijstvelden van de Mekong Delta. Onderweg kom je overal hutjes met hangmatten en koude drankjes tegen, op de terugweg hebben we hier dan ook goed gebruik van gemaakt. En uiteraard ligt ook hiet overal de rotzooi gewoon op straat, een beeld waar ik aanmiddels gewend begin te raken.



Mijn reisgenoot James uit Engeland bovenop Sam Mountain

De mensen spreken hier niet zo goed Engels als in Cambodja dus hier en daar is wat handen en voetenwerk vereist. Ook vinden de mensen het prachtig als je een foto van ze maakt en ze lachen zich kapot als ze zichzelf terugzien. Bij de kinderen hier ben je als blanke een attractie en wordt je toegezwaaid en verwelkomt met "hello". We hebben ook nog even gevoetbald met een grote groep kinderen op een zandveldje, die gastjes zijn behoorlijk fanatiek en zaten een paar leuke voetballertjes tussen.

S'avond is hier niks te beleven, paar potjes pool gespeeld met wat Vietnamesen maar na 22:00 is het afgelopen, we waren dan ook redelijk vroeg weer in het guesthouse. Vandaag proberen we Phu Qouc Island te bereiken en zal ik de eerste heldere blauwe zeeen te zien krijgen. Ik heb er zin an !

04/02/05 - Phu Qouc Island

Om Phu Qouc Island te bereiken zijn we eerst met een minibus richting kust gegaan, en wel naar het plaatsje Ha Tien. In eerste instantie wilde we met de boot maar onze fiets-taxi chauffeur sprak uiteraard geen woord engels. We belandden uiteindelijk bij het busstation en besloten om maar met de bus te gaan. Busje werd helemaal volgeladen met goederen en personen en onderweg werd hier en daar wat opgepikt of gedropt.



In de minibus

Ook hebben we een half uur moeten wachten omdat de pliesie het busje aan had gehouden. Toen we weer vertrokken kwam 1 van de inzittenden bij alle vietnamesen geld ophalen, er moest dus betaald worden, ze zijn hier behoorlijk corrupt hoor ik ook van anderen. Maar na een rit van 3,5 uur waren we op onze bestemming: Ha Tien. In die minibus werd ook behoorlijk gerookt, bij het uitladen van de goederen zag ik dat het busje enkele jerrycans met het licht ontvlambare aceton vervoerd had, niet echt een lekkere combinatie maar hier geen probleem.



Drijvende brug in Ha Tien

In Ha Tien hebben we een dag een brommertje gehuurd om wat grotten te bekijken. Dat viel behoorlijk tegen, er waren wel grotten maar daar liep je in 2 minuten doorheen. Verder zie je hier heel weinig westerlingen, op zich wel leuk want krijgt veel aandacht van de bevolking.



In de grotten staan overal beelden / boeddha's



Meisjes van de middelbare school dragen hele mooie schoolkleding

Eergister hebben we de boot naar dit eiland genomen. We wilden de boot van 8:00 nemen maar waren blij dat er nog een 2e ging om 8:30 want die eerste boot had als lading een zooitje varkens. Bij het inladen werden die beesten opgetild bij de oren en het achterwerk, iets wat ze niet echt waardeerden want ik weet nu waar de uitdrukking "gillen als een speenvarken" vandaan komt. Ik heb er nog een filmpje van gemaakt, die zal ik proberen de volgende keer op de site te zetten.



Filmpje is te groot, dus maar een foto.

De boot deed er ruim 4 over ipv de beloofde 3, denk wind tegen, ben nog aardig verbrand aan boord ook. De stranden zijn hier wit en de zee is helder, de ideale plek om een paar dagen te chillen. Voor zo'n 3 dollar krijg je een massage van een uur op het strand, lekker hoor. Verder is het eten in Vietnam echt meesterlijk, hier op het eiland is het iets duurder maar op het vaste land kan je voor 1,5 dollar goed eten. Alleen is het jammer dat er geen kip te krijgen is, ivm met de vogelpest die hier heerst. Morgen gaan we waarschijnlijk snorkelen bij wat kleinere eilandjes hier in de buurt. En de volgende keer hoop ik wat foto's te kunnen plaatsen. Groetjes uit een heerlijk warm Vietnam.



Worden jullie al jaloers ?



Het snorkelen was echt super. We hadden een hele leuke groep van 10 personen met de volgende nationaliteiten: Franse, Duitse, Zweedse, Engelse, Ierse, Canadese en uiteraard de Hollandse. De voertaal was Engels zodat iedereen elkaar kon verstaan.



Lunch op de boot tussen het snorkelen

We hebben op 2 verschillende plekken gesnorkeld en het koraal was prachtig. Wel oppassen voor de enorme hoeveelheid aan zee-egels met wel stekels van 25 cm. Het was voor mij de eerste keer dat ik snorkelde en volgens de andere die al vaker gesnorkeld hadden had ik echt geluk met al wat er te zien was.

S'avonds zijn we nog met een deel van de groep op stap geweest. De meesten tenten sluiten hier al om 00:00, toen we iets over 00:00 bij een disco naar binnen wilde waren alle lichten dan ook al uit en waren ze al aan het schoonmaken. Voor ons werd de boel weer opgestart en werd de Dj weer opgetrommeld, heb zelf ook nog ff staan draaien.

Vandaag zijn we, met een tussenstop in Long Xuyen, aangekomen in Ho Chi Minh City (ook wel bekend als Saigon). Zondag is het hier groot feest, dan is het namelijk Tet, het nieuwe maanjaar.

quote:

Op zondag 23 januari 2005 15:26 schreef Boeman het volgende:
Erg leuk om te lezen!
Wel luguber om te zien en te lezen: dat S.21 en the Killing fields...

En hoe kijken de mensen daar tegen je aan? Ben je een vreemde die ze liever op een afstandje houden of word je voornamelijk gezien als toerist met veel geld?

De mensen zijn tot nu toe overal heel vriendelijk (thailand, cambodja, vietnam) en behulpzaam. Af en toe wordt je wel gek van de motobikes / cyclo taxis die je continu roepen en wat willen verdienen maar dat wend.

quote:

Op zaterdag 5 februari 2005 08:24 schreef Strolie75 het volgende:
Erg mooi verslag en leuk om te lezen

Ben je met een georganiseerde reis of op eigen houtje? Ik ga zelf deze zomer met Djoser naar China en Tibet. Maar ik heb lang zitten twijfelen om misschien toch naar Vietnam.Cambodja/Laos te gaan!

Ik reis op mijn eigen houtje, had alleen een ticket geboekt. Vietnam bevalt uitstekend. Prachtige omgeving, hele aardige mensen, goedkoop (goedkoper als Thailand, Cambodja) en heerlijk eten. Ik denk dat ik mijn visa verleng en hier nog wat langer blijf.

quote:

Op zaterdag 12 februari 2005 10:42 schreef UIO_AMS het volgende:
Leuk om te lezen en mooie foto's. En dat strand ziet er goed uit. Hier hebben we nu last van regen en harde wind. Naar dus.

Hoe lang blijf je nog weg en wat zijn je reisplannen?

Ik blijf als het goed is tot 11 juli weg en na vietnam wil ik voor een paar weken naar China, dan Laos, Thailand, Maleisie en Indonesie.

Ho Chi Minh City (Saigon)

12/02/05 - Denk je dat je wel wat gewend bent qua chaos in het verkeer na Bangkok, Ho Chi Minh is de overtreffende trap. Het aantal brommertjes wat hier rond rijdt is niet te tellen. Bij het oversteken moet je dan ook gewoon een keer gaan lopen en blijven lopen, als je wacht tot het rustiger is sta je er wel een uurtje. Hier en daar staat wel een verkeerslicht maar het lijkt erop dat die er voor de sier staan. Desondanks heb ik maar 1 ongeluk gezien in 6 dagen HCMC, echt onverstelbaar. Om een indruk te krijgen hier een fragment.

In mijn vorige verslag zei ik dat Tet (nieuwe maanjaar en belangrijkste feest in Vietnam) op Zondag 6 Januari zou zijn, echter waren we verkeerd ingelicht want het was pas op woensdag de 9e. Dat is ook de voornaamste reden dat we zo lang in HCMC zijn gebleven. Maar het was zeker de moeite waard, zo’n mooi vuurwerk had ik nog niet eerder gezien. Ook de drukte op straat was gaaf om mee te maken, een beetje vergelijkbaar met de gekte die je bij de Loveparade ziet. Tet is vergelijkbaar met kerstmis bij ons. Het is een familiefeest en ipv een kerstboom koopt men hier bloemen en (bonzai)boompjes. Overal waar je komt zie je dan ook bloemen en de flowermarkets zijn ook niet te tellen. Alle vietnamezen, zelfs de allerarmsten, geven geld uit voor dit feest in de vorm van de genoemde bloemen, cadeautjes, volop eten en drinken en lucky money (geld in kleine rode zakjes die de familieleden elkaar geven en wat geluk voor het nieuwe jaar brengt).


Flower market

In HCMC zijn we weer in contact gekomen met Michael, een Canadees van 50 die we op Phu Quoc tijdens het snorkelen hebben ontmoet, al zijn hele leven reist en en prachtige verhalen weet te vertellen, en nog feest als iemand van 20. Hij kent een Vietnamees (Wing) en die heeft ons mee uit eten genomen naar een typisch Vietnamees restaurant. Een van de delicatesses was geitenpenis, we hebben het echter maar bij seafood gehouden. Ook zijn we tijdens Tet bij de familie van Wing langsgeweest en werden daar volgepropt met eten.


Ik weet niet wat ik heb gegeten maar het smaakte uitstekend. Op de foto een vriendin van Wing, Michael & James

HCMC heeft niet zo veel bezienswaardigheden, we hebben van de stad zelf dan ook niet zo gek veel gezien. Het was dan ook meer stappen en feesten in de nacht en overdag een beetje chillen. Wel heb ik nog 1 dag een tour in de Mekong Delta gedaan. We zouden met zijn 3-en gaan, James, Michael en ik, maar James was te beroerd van de nacht ervoor dus we gingen uiteindelijk met zijn 2-en. Ik had maar 2 uurtjes geslapen en was aan begin van de toer dan ook behoorlijk verrot. Plus uiteraard nog het reisgezelschap die dezelfde tour hadden geboekt. De Mekong Delta is verantwoordelijk voor het grootste deel van de Vietnamese voedselvoorziening in de vorm van rijst, vruchten en vis. Het is gebruikelijk om de overleden familieleden te begraven in de rijstvelden van de familie, overal zie je dan ook graftombes tussen de rijstvelden. Tijdens de tour zijn we onder andere door een mangrove a la expeditie robinson gevaren, erg mooi.


Mekong Delta


Ook zijn we nog een dag naar een van de waterparken in HCMC geweest alwaar deze draak bestaande uit borden te zien was

In HCMC ook nog een heel leuk, vloeiend Engels sprekend, meisje leren kennen (Ly) waarmee we een paar avonden op stap zijn geweest.


Ly en een idee voor een nieuwe kapsel

Vanuit HCMC zijn we naar Mui Ne gegaan, volgens lonely planet een schitteren stukje strand maar vergeleken met Phu Quoc was het een grote teleurstelling. Er lag behoorlijk wat vuil op de stranden en de zee is vergelijkbaar met de Noordzee. Een dag later vertrokken naar Na Triet waar het wat mooier was, alleen een enorme wind en sterke zeestroming. Vandaag zijn we aangekomen in Phan Rang en morgen reizen we door naar Dalat om de prachtige natuur aldaar te beschouwen (als de lonely planet het nu wel bij het juiste eind heeft dan).

Dalat

17/02/05 - Zondag de 13e zijn we om 7:30 vanuit Phan Rang achterop de motobike naar de Po Klong Garai Cham Towers gegaan. Deze liggen op de weg naar Dalat en de receptie van het hotel wist ons te melden dat hier vanaf 8:00 volop bussen stoppen die naar Dalat gaan. De eerste bus naar Dalat arriveerde echter pas rond 11:00, maar nu waren we in ieder geval op weg.


Po Klong Garai Cham Towers

In de bus zaten alleen Duitsers en Oostenrijkers en die bleken een dagtour naar Dalat te doen. Dit betekende dus heel veel stoppen, even rondkijken en weer verder rijden. Een tochtje met een kabelbaan en een boottocht behoorde ook tot het pakket.


Uitzicht vanuit de kabelbaan



We hadden s'morgens voordat we weggingen gehoopt om rond 14:00 in Dalat aan te komen, dit werd uiteindelijk 20:00. Dalat ligt op 1475 meter hoogte en heeft hierdoor een koel klimaat. Overdag is het nog behoorlijk warm maar s'avonds heb ik het gewoon een paar keer koud gehad, dit was me nog niet eerder overkomen in Azie. En we hebben ook een paar flinke buien meegemaakt in de avonduren.

De 1e avond in Dalat heb ik spaghetti bolognese gegeten en dat bleek achteraf de verkeerde keuze te zijn geweest. Ik heb die nacht en de dag erop minstens 20x naar de plee moeten rennen en heb ook nog 2x flink lopen kotsen. Ik heb die dag, buiten de tijd die ik op de wc heb doorgebracht, dan ook niks anders gedaan dan in bed gelegen en een beetje tv gekeken en gelezen. Trouwens een aanrader, na "The Da Vinci Code" heb ik "Angels and Demons" van Dan Brown gelezen, allebei super spannende boeken die van begin tot eind blijven boeien.

De dag erna gelukkig nergens meer last van en heb ik wat sightseeing in de omgeving gedaan. De natuur is hier erg mooi, volop bergen en hier en daar een waterval, deed me erg denken aan de vakanties in Oostenrijk vroeger.




Uiteraard hier ook een pagoda/tempel

De laatste dag in Dalat hebben James en ik LangBian mountain beklommen. De top van deze berg ligt op 2300 meter en biedt een prachtig uitzicht. Er waren ook veel vietnamezen op de top, alleen die namen allemaal de jeep ipv de benewagen. Er werd ons nog aangeboden om mee terug te rijden in een jeep, toen we vertelden het leuker te vinden om naar beneden te lopen werden we toch wel raar aangekeken.


Uitzicht vanaf LangBian


Ook hier werden we weer uitgenodigd om wat mee te drinken, enorm gastvrij die vietnamezen

Vandaag zijn we aangekomen in Nha Trang, wederom een plaats aan de kust. Onderweg heeft de bus nog een extra stop moeten maken omdat het meest essentiele onderdeel hier in het verkeer niet naar behoren werkte: de claxon. Hier heb ik het nog niet eerder over gehad maar de Vietnamezen zijn dol op dit geluid, dat idee krijg je althans. Als men gaat inhalen, een bocht nadert, of bij een ander voertuig in de buurt komt dan gaat dit meestal gepaart met een knal op de toeter. Bedenk hierbij het enorme aantal moto-bikes en je kunt wel raden wat hier het meest gehoorde gluid is. Dat is dan ook een van de weinige dingen die ik niet zal missen als ik weer in Nederland ben.


Nha Trang beach

Morgen nemen we de nachtbus naar Hoi An, een tocht die een uur of 11 gaat duren......

Nha Trang, Hoi An, Hue & de familie Kriek

26/02/05 - In Nha Trang hebben we een dag een boottrip gedaan. Het programma bestond uit snorkelen (dit keer veel meer vis gezien waaronder heel mooi gekleurde), een uitstekende lunch op de boot, entertainment, al dobberend in een boei aan de wijn en relaxen op het strand. Met een man of 50 op een boot, niet te vergelijken met de trip op Phu Quoc, dat was maar met zijn tienen. In Nha Trang zie je dan ook veel meer toeristen en er worden in rap tempo nieuwe hotels uit de grond gestampt. Nog even en het ziet er hier net als de grote Spaanse badplaatsen. S'avonds wezen stappen met een paar meiden uit Oz die ook onderdeel van het gezelschap uitmaakte. Omdat het een van de laatste avonden van James in Azie zou zijn (zijn geld is op en hij is inmiddels via Bangkok weer naar Engeland gevlogen) besloten we nog een keer goed dronken te worden, als een waardige afsluiting van 4 weken samen reizen. Ik was aardig lam maar James was helemaal de weg kwijt, die zag ik op een gegeven moment ergens in een plantenbak liggen. De volgende dag natuurlijk zo brak als het maar zijn kan, maar ja het was zeker een gezellige avond.











S'avonds met de nachtbus naar Hoi An gegaan, in plaats van 11 uur duurde de trip 13 uur maar ik ben er inmiddels wel aan gewend dat iets langer duurt dan van te voren gezegd wordt. Vanaf Hoi An hebben we de tempels van My Son bezocht, Vietnams belangrijkste erfgoed van het Champa koninkrijk. Vanaf de 4e tot de 13e eeuw zijn hier tempels gebouwd. Echter hebben de Amerikanen hier flink met bommen en granaten lopen smijten waardoor het grootste deel van de monumenten verwoest is. Ik vond het bezoek dan ook een tegenvaller.



Hoi An staat bekend om het grote aantal tailorshops (kleermakers) wat hier te vinden is. Vrijwel elke toerist laat hier dan ook tegen een spotprijs kleding maken. Ik heb zelf een pak laten maken voor 70 USD, kon nog goedkoper maar dit was de beste kwaliteit stof. Binnen 24 uur was het pak klaar en deze is middels airpost onderweg naar huis. Na Hoi An ben ik richting Hue gegaan en is James vertrokken naar Bangkok, ik reis nu dus weer in mijn uppie.



In Hue heb ik een dag een fiets gehuurd en heb hier een beetje in de omgeving getourd. Een aantal foto's:









Vanaf Hue heb ik een dagtour naar de voormalige Demilitarised Zone (DMZ) gedaan. Na de 2e wereldoorlog werd, tijdens de conferentie van Potsdam, besloten dat de Japanse strijdkrachten ten zuiden van de 16e breedtegraad zich over zouden geven aan de Britten en die in het noorden zouden zich overgeven aan de Chinezen. Deze scheiding heeft tot het jaar 1975 geduurd. Ten zuiden van de DMZ hebben de meest bloedige gevechten van de Amerikaanse oorlog plaats gevonden. Sinds 1975 zijn 5000 mensen omgekomen door mijnen en andere rotzooi die de oorlog heeft achtergelaten. Hoogtepunt van de toer was het bezoek aan de Vinh Moc tunnels, een tunnelcomplex met een lengte van 2.8 km en tot 26 meter diep, nog in vergelijkbare staat als tijdens de oorlog. Tijdens de oorlog leefden hele families in de tunnels en er zijn 17 baby's in de tunnels geboren. Verder was ook het bezoek aan de Khe Sanh Combat Base de moeite waard. 75 dagen lang is hier gevochten en Amerikaanse vliegtuigen hebben hier 100.000 ton aan explosieven naar beneden gegooid, ongeveer 10.000 noord-vietnamezen zijn hierbij omgekomen. Van de basis zelf is niks meer over, de amerikanen hebben alles vernietigd toen ze deze verlieten. Wel is een museum ter nagedachtenis opgericht waar onder andere een Chinook helicopter te vinden is.







Gisteren (vrijdag) heb ik wat buurtgenoten (Henny en Nel Kriek) uit Zoetermeer ontmoet. Zij doen een georganiseerde rondreis door Vietnam en zaten me al een tijdje op de hielen. Ik was elke keer echter net weer uit een plaats vertrokken als zij daar aankwamen. Ben in Hue een dag extra gebleven om hen te ontmoeten. Met hun reisgezelschap ben ik mee uit eten geweest, waarbij iedereen traditionele Vietnamese kleding aan moest. Eten was voortreffelijk, ze bleven maar met nieuwe dingen aankomen. En Henny en Nel waren het koningspaar gedurende de maaltijd, ze zaten dan ook hoger dan de rest.




Hanoi en Halong Bay

05/03/05 - Vanuit Hue heb ik voor de verandering maar een keer de nachttrein genomen ipv de bus. Na een rit van zo'n 14 uur waren we in Hanoi. Naast me zat een Ozzie (Australier) waarmee ik een week ben opgetrokken. Wat erg tegenviel was het weer, het was hier gewoon koud en ik moest een trui tevoorschijn halen. Nog niks vergeleken met de huidige temperaturen in europa, heb begrepen dat het het koudst in 100 jaar is in Nederland. Vandaag is hier volop zon en is het voor het eerst een lekker temperatuurtje in Hanoi.

In Hanoi zijn we "The Old Quarter" ingegaan om een hotel te zoeken. Dit is een van de oudste en meest levendige wijken van de stad. In de 13e eeuw zijn de verschillende ambachten die beoefend werden verdeeld in straten. Tot op de dag van vandaag is dat terug te zien en zie je bijvoorbeeld een straat met vrijwel alleen schoenenwinkels. Ze zeggen dat het verkeer hier minder chaotisch is als in Ho Chi Minh City maar daar ben ik het niet helemaal mee eens. Omdat de straten in de oude wijk vrij smal zijn, en omdat de stoepen worden gebruikt als parkeerplaats voor motobikes ben je vrijwel verplicht om op de weg te lopen en dus continu op je hoeden te zijn.




De treinrails liggen soms op 2 meter afstand van de huizen, lijkt me geen pretje om daar te wonen.

In Hanoi onder andere een bezoek gebracht aan Ho Chi Minh's mausoleum. Ho Chi Minh wordt door zijn strijd voor een onafhankelijk Vietnam gezien als de nationale volksheld van Vietnam. Ho Chi Minh is in 1969 overleden en ondanks zijn wens om gecremeerd te worden is hij net als Lenin en Stalin gebalsemd. Hij ligt in een glazen sarcofaag en het lichaam wordt elk jaar naar rusland gebracht voor onderhoud. Ik moet zeggen dat die russen aardig werk verrichten, hij ligt er goed geconserveerd bij. Even verderop liep ik Henny en Nel nog tegen het lijf, dit keer zonder van te voren af te spreken.



Verder een kijkje genomen in het Army museum. Hier wordt de geschiedenis van de verschillende oorlogen die Vietnam gevoerd heeft verteld, geillustreerd met een berg foto's en wapentuig Topstuk is een MiG-21 gevechtsvliegtuig.




Met dit type raket zijn in 1 nacht 3 Amerikaanse B-52 bommenwerpers neergehaald.


Ho Chi Minh

S'avonds een keer een bezoek gebracht aan het waterpoppen theater. In plaats van een normaal podium is er een grote bak met water waarin men acts opvoert met poppen. De personen die de poppen bedienen staan achter een gordijn en zie je tijdens de show dus niet. Deze shows vinden hun oorsprong bij de rijstboeren, die dergelijke shows gaven als het land onder water stond in het regenseizoen. Het schijnt tenminste 1000 jaar oud te zijn.



Halong Bay

Vanaf Hanoi hebben we een 3-daagse toer naar Halong Bay gedaan. De eerste dag voornamelijk doorgebracht in de bus en op de boot. In een gebied van 1500 vierkante km steken meer dan 3000 eilanden boven de zee uit, vaak niet meer als een grote rots. Tijdens een stop op 1 van de eilanden nog een tweetal grotten bezocht. Ook hebben we een korte rondvaart gedaan op een klein gammel bootje, halverwege werd de moter uitgezet en moest iedereen eerst 20.000 Dong (ca. 1 euro) betalen alvorens we verder konden.











Onderweg zie je hier en daar kleine drijvende vissersdorpjes, de kinderen worden zodra er toeristen verschijnen op pad gestuurt om te bedelen. S'avonds aangekomen op het eiland Cat Ba waar het nog een stuk kouder als in Hanoi was. Ik heb hier dan ook een verkoudheidje opgelopen en loop nog steeds aardig te snotteren. De 2e dag hebben we in de ochtend een korte trektocht in Cat Ba National Park gedaan. S'middags een beetje in de stad rondgelopen maar daar is niet zo veel te beleven. S'avonds naar de disco waar meer personeel dan bezoekers te vinden waren, na 1 biertje hadden we het daar wel weer gezien. En de 3e dag was de terugreis naar Hanoi alwaar ik gisteravond aangekomen ben. Jamie (die Ozzie) ging gelijk door met de trein naar Hue en ik reis morgen verder naar Lang Son. Een dag later zal ik na 6 fantastische weken Vietnam verruilen voor China. Vanmiddag nog even een jas kopen want in China schijnt het nog een stuk koeler te zijn als hier.


Cat Ba National Park


Nog geen 2 jaar oud en al aan het bedelen.


Hier in het noorden zie je regelmatig hond op het menu staan, deze 2 waren waarschijnlijk bang om het volgende slachtoffer te zijn en waren de dakgoot ingevlucht.

Vaarwel Vietnam, hallo China
07/03/05 - Gisteren ben ik om 10:00 met de minibus vertrokken vanuit Hanoi met de bedoeling om naar Lang Son te gaan, niet ver van de grens met China. Onderweg nog langs een plek gereden waar niet lang daarvoor een ongeluk was gebeurd, met tenminste 2 dodelijke slachtoffers. Ik zag 2 paar benen onder een deken vandaan komen en eromheen een grote plas bloed, best luguber. Het stond er vol met ramptoeristen, dat is dus geen verschil met Nederland. Het schijnt dat in Vietnam gemiddeld 37 doden per dag vallen in het verkeer, niet heel vreemd als je de rijstijl van sommige chauffeurs ziet. Aangekomen in Lang Son vroeg ik de toegesnelde motobikes of ze een "cheap hotel" wisten, hierop gebaarde de chauffeur van de minibus me om weer in te stappen. Ik ging er dus vanuit dat hij me bij een hotel zou droppen, echter zag ik een aantal minuten later dat we Lang Son weer verlieten richting Dong Dang. Dat plaatsje ligt nog dichter bij de grens dus ik vond het wel best, uiteindelijk werd ik zelfs bij de grens zelf gedropt. Daar mijn laatste Vietnamezen Dongs omgewisselt voor Chinees geld.

Binnen een half uur was ik door zowel de Vietnamese en Chinese grens, vooral bij de Chinese grens ging het enorm snel. Er waren dan ook niet veel mensen die de grens overgingen. Vanaf de grens een taxi genomen naar PingXiang. In PingXiang wilde ik wat Traveller Cheques omruilen want erg veel Chinees geld had ik niet. Volgens de Lonely Planet geen probleem maar na een 5-tal banken geprobeerd te hebben had ik nog geen succes, er werd mij verteld naar Nanning te gaan, 230 km verderop. Ik ben ook nog een tweetal "International Travel Agencies" binnengelopen om wat info te krijgen maar daar spraken ze 3 woorden Engels. Kreeg wel een gratis bakkie thee dus dat was een bonus. Ik werd tijdens mijn zoektocht naar de banken nog een tijdje achtervolgt door 2 giechelende meisjes van een jaar of 15. Die spraken meer woorden engels als de bankbedienden die ik daarvoor gesproken had en wistten me in ieder geval de weg naar het busstation te vertellen. Bij het busstation aangekomen bleek de bus naar Nanning binnen 10 minuten te vertrekken, en ik bleek net te weinig geld te hebben om een kaartje te kunnen kopen. Ik had gelukkig nog 10 dollar cash om te wisselen op zak en een oud vrouwtje heeft me in sneltreinvaart met haar brommertje naar de dichtstbijzijnde bank en weer terug naar het busstation gescheurd. Ik was nog net op tijd. Na een rit van zo'n 4,5 uur beland in Nanning en hier een taxi naar een hotel genomen. En niet zo'n kleintje ook, hotel heeft meer als 300 kamers maar is volgens Lonely Planet een van de goedkoopste (ja ik blijf vertrouwen hebben). Ze wilden dat ik gelijk voor de 1e nacht zou betalen maar ik had niet genoeg geld. Na zo'n 10 minuten gingen ze accoord dat ik de volgende dag zou betalen, ik moest wel een Traveller Cheque als borg afgeven. In Nanning is het me gelukkig inderdaad gelukt om TC's om te wisselen. En ik heb ook nog een ATM gevonden die mijn pas slikt, voorlopig heb ik dus even genoeg Renminbi.

Een aantal verschillen met Vietnam die me tot nu toe opgevallen zijn:

- je ziet hier meer auto's als motobikes en vrijwel geen getoeter in het verkeer
- er zijn hier enorme supermarkten en warenhuizen, in Vietnam heb ik eigenlijk geen echte supermarkt gezien
- ze hebben hier Mc Donald's, Pizzahut ed, in Vietnam en Cambodja heb ik die niet gezien (waarschijnlijk omdat ze niet zo dol op Amerikanen zijn aldaar)

Mijn volgende doel is waarschijnlijk Liuzhou.