Close encounters: Asteroiden op ramkoers

quote:

Op zondag 19 november 2006 20:26 schreef Frutsel het volgende:
wat ik me uit bovenstaande bericht afvroeg :" Hoezo twee keer al het leven uitgeroeid?"

Was het niet één keer, ten tijde van de dino's, was dat niet de inslag in Mexico? Wat is dan de andere?

ja zoiets las ik ook al dat er al 2x een meteoriet was ingeslagen waardoor veel beesten doodgingen..

quote:

Op zondag 19 november 2006 20:26 schreef Frutsel het volgende:
wat ik me uit bovenstaande bericht afvroeg :" Hoezo twee keer al het leven uitgeroeid?"

Was het niet één keer, ten tijde van de dino's, was dat niet de inslag in Mexico? Wat is dan de andere?

Dit heb ik laatst nog ergens gelezen (maar de link weet ikzo niet meer)

quote:

How Australia was born
Email Print Normal font Large font Frank Walker
June 4, 2006

Advertisement
AdvertisementSCIENTISTS believe they have finally solved one of Earth's greatest mysteries:
what caused the great extinction of life hundreds of millions of years ago.

The answer was revealed yesterday when an American team announced it had discovered the
world's biggest meteor crater almost two kilometres under the ice in Antarctica.

They say a meteor almost 50 kilometres wide caused a 500-kilometre-wide crater deep under
the Wilkes Land region of Antarctica, directly south of Australia.

The massive explosion from the impact probably created the continent of Australia,
forcing it to break away from the existing land mass.

The incredible discovery caused huge excitement among Australian scientists last night.
It could be the missing link in the geological formation of the continents.
It would also answer why life on Earth was almost completely wiped out hundreds of millions of years ago.

The meteor the size of Sydney struck 250 million years ago and must have been the
biggest explosion ever seen on the planet, far bigger than the 10-kilometre-wide meteor
which hit east of Mexico 65 million years ago, wiping out the dinosaurs.

Ohio State University scientists who found the crater said the massive Antarctic crater
could explain the global extinction in the Permian-Triassic period when all animal life on Earth died out,
clearing the way for the dinosaurs.

The massive impact probably broke up the ancient continent of Gondwanaland, pushing Australia out
on its long drift north to its current position. The landmass that became India shot off first,
while Africa and South America broke off later.

"This Wilkes Land impact is much bigger than the impact that killed the dinosaurs, and probably
would have caused catastrophic damage at the time," said Ralph von Frese, professor of geological
sciences at Ohio State University.

Professor von Frese and Laramie Potts, a postdoctoral researcher in geological sciences,
led the team of Ohio University, NASA, Russian and Korean scientists that discovered the crater.

They reported their preliminary results yesterday to the American Geophysical
Union joint assembly meeting at Baltimore.

The scientists used gravity fluctuations measured by satellites to peer beneath Antarctica's icy surface,
and found a 321-kilometre-wide plug of mantle material - a "mascon" in geological parlance -
that had risen up into the Earth's crust.

Mascons are the planetary equivalent of a bump on the head. They form where large objects slam
into a planet's surface. When the scientists overlaid their gravity image with airborne radar
images of the ground beneath the ice,
they found the mascon perfectly centred inside a circular ridge 482 kilometres wide.

"Based on what we know about the geologic history of the region,
this Wilkes Land mascon formed recently by geologic standards -
probably about 250 million years ago," Professor von Frese said.

Professor Michael Archer, dean of the Faculty of Science at University of NSW,
said the crater could prove to be the missing link science has been waiting for.

"A meteor that size would have punctured right through the crust of the Earth and caused enormous
damage to the planet," he said.

In that period 95 per cent of life on Earth was destroyed, he said.
"It's possible this is the missing key to what caused it."

"Missing link in the geological formation of the continents", "when all animal life on earth died out..."


De uitstervingsgolf aan het einde van het Perm wordt toegeschreven aan het ontstaan van het Oeralgebergte met bijbehorend wijdverspreid vulkanisme, waarbij enorme hoeveelheden CO2 de lucht in werden gepompt, wat een plausibele verklaring is. Verder splitste Australië zich pas 200 miljoen jaar later af van Antarctica, dus die 'missing link' zie ik niet zo.

Progress on Human Mission to Asteroid - Space.com

Progress is being made on defining a human mission to an asteroid. Experts at several NASA centers are sketching out a prospective piloted stopover at an asteroid -- a trek that could return samples from a targeted space rock as well as honing astronaut proficiency and test needed equipment for other space destinations.

At the heart of such a mission is drawing upon the technology of NASA's Constellation initiative -- the overarching program that is gearing up to extend human presence at the moon, on Mars and beyond.

One key ingredient is the Orion spacecraft -- a post-space shuttle vehicle now under design to thrust crews further than low Earth orbit.

Meanwhile, NASA is wrapping up a report required by the U.S. Congress on how best to search for, catalog and even deal with the hazard of Earth-bruising rocks from space. That space agency report is to be turned over to Congress by year's end.

If lawmakers give the green light to a next generation Near Earth Object (NEO) search program, there could be 40 times the current discovery rate of these celestial bodies. By the time a human mission to an asteroid is ready, there's likely to be a healthy list of suitable targets.

A feasibility study to stage a human mission to an asteroid is underway, said Carlton Allen, Astromaterials Curator and Manager of the Astromaterials Acquisition and Curation Office at NASA's Johnson Space Center (JSC). "It would involve flying people to one of the NEOs and, among other things, collect samples and bring them back," Allen told SPACE.com.

Edward Lu, veteran shuttle and international space station astronaut, is a member of the JSC study team. They are looking into use of Orion technology earlier than 2020, as well as utilizing Delta or Atlas Evolved Expendable Launch Vehicles to enable non-low Earth orbit missions.

"There are many asteroids that have very low relative velocities with respect to Earth," Lu observed. Identifying an "ideal" NEO is one that's both slow moving and comes close to Earth -- sort of a match made in heaven.

"Those are easy targets," Lu said. They wouldn't require a lot of rocket oomph to rendezvous with, he said.

Lu told SPACE.com that NEO exploration study members are posing the following question: How can already existing or currently planned Constellation hardware be used or minimally changed to permit other exploration agendas?

Constellation boosters and spacecraft hardware are now geared to support NASA's return to the Moon and onward to Mars plans. "The whole point of Constellation is that it is an exploration system," Lu noted. "So what else can you do?"

Lu said that their report will be completed by the end of this coming January. "We're in the midst of it right now...and it's looking interesting."

NEO mission
A human voyage to an asteroid would not only trial run Orion equipment -- particularly putting high-speed heat shield technology through its paces -- but also could become part of the test program for lunar landings, Lu said.

Moreover, NASA needs to wean itself off from Earth orbiting missions -- round and round our planet with the space shuttle and space station. Ground controllers are set up for essentially zero light-time, instantaneous communications with space crews.

There will be some lag time keeping in touch with future moon explorers, and more so when expeditionary adventurers travel to faraway Mars, Lu advised. A NEO mission could help in the readiness of ground teams to work issues beyond low Earth orbit, he said -- stepping stone conditioning for robust lunar and Mars operations.

Once you pull up to some asteroid...what's an astronaut to do?

"There are no handholds on the surface," Lu said. "It may not be a solid surface anyway."

Lu said that an Orion spaceship would hover in close proximity to the NEO. "We're talking about an object that's more than likely just 330 feet (100 meters) across, or less. We're talking a big rock or probably a big rubble pile, and likely rotating."

From their spot in space, a crew could deploy a remotely-piloted vehicle. Looking out spacecraft windows, an astronaut might fly a robotic probe via a joy stick, Lu envisioned, dropping off packages on the NEO or scooping up select samples for return to Earth.

"A human flying something remote-controlled is way smarter than anything you can program. You could look for interesting spots on the asteroid and make real-time decisions," Lu added.

A NEO mission would deepen NASA's quest for deep space experience, Lu said. There's interest in asteroids for a range of reasons, he continued, for exploration, for pure science, resource utilization, as well as learning how to mitigate the threat from a sniping space rock that has its crosshairs on Earth.

"It brings it all together," Lu concluded, "which is nice."

"We're looking seriously at this," said Chris McKay, deputy scientist in the Constellation science office at JSC. He is stationed at NASA's Ames Research Center located in California's Silicon Valley, part of a study team there delving into the scientific output from a piloted asteroid flight.

NASA Ames officials are looking at how the Orion exploration vehicle could be used for a human mission to an NEO, McKay explained. The study is only about halfway complete but initial results look to be positive, he said.

McKay said that the main question seems to be finding a NEO that allows for missions that are not too long.

Once on station at an asteroid, crewmembers might release a probe to crash onto the asteroid as they watch from a distance, McKay added.

"A human mission to a NEO, and the associated robotic probes, will return a lot of science and this will be valuable. But as a lifelong resident of Earth...I think that being prepared to save the planet ranks higher on the priority list than insights into the formation of the solar system. But we can do both."

Asteroids: Ready for them or not?

NASA Administrator Michael Griffin, told an audience recently at NASA's Langley Research Center that "our species hasn't been around long enough to have experienced a cataclysmic extinction event. But they will occur again, whether we are ready for them or not."

So, in the end, Griffin said, "human expansion into our solar system is fundamentally about the survival of the species, about ensuring better odds for our survival through the promulgation of our species."

"But one assumption that I know will be justified is that the Moon, the near-Earth asteroids, and the rest of the solar system contain the resources that will take mankind to the next level of civilization and prosperity. I don't know when it will occur or who will do it, but it will happen. I hope that it will be soon, and that we will be the agents of this great endeavor," Griffin explained.

NASA's upswing in asteroid interest is good news, reported William Burrows, author of The Survival Imperative -- Using Space to Protect Earth (Forge, 2006). He's also a professor of journalism at New York University.

"The cliche that we should land on one or more asteroids 'because they are there' certainly applies, since the need to explore is an ancient and deeply-held human trait," Burrows explained. "But more pragmatically, knowledge is never wasted, so there will be things to learn from being on asteroids that we cannot anticipate but that can only be beneficial," he said.

Burrows said that resource mining in the distant future is part of that learning process.

"But far more important, it will teach us valuable things about them and the need to spread the human seed, not only for adventure, but as a hedge against a civilization-threatening catastrophe on the home planet," Burrows said.

Planetary defense

In a few months time, NASA is set to co-sponsor the 2007 Planetary Defense Conference to be convened in Washington, D.C.

The March meeting is organized to capture the state-of-the-art in terms of protecting Earth from NEOs, said William Ailor of The Aerospace Corporation in El Segundo, California and general chair of meeting.

"There are a lot of unknowns relative to asteroids," Ailor said, like how they are put together -- a key piece of information required in order to deflect any Earth-threatening space rock. "One of the issues that you have is that there's probably some variability asteroid to asteroid."

Ailor said that piloted flight to an asteroid would yield additional detail on dealing with a future hostile object. However, the real challenge, he said, is that no one country is going to have the wherewithal to cover every aspect of the problem.

So the question is, Ailor added, just how does the world community get together to incrementally add information about these objects and offer mitigation ideas?

"I think it's becoming more of a credible issue now. People recognize that these kinds of events can happen...and we actually have the capability now to do something about it," Ailor suggested.

"The [space] community -- and I would include the political community -- is beginning to take this more seriously. We've progressed a long way over the last few years...but we still have a long way to go," he said.

In overleg [WFL] -> [DE]

Overzicht van de bekende planetoiden met hun belangrijkste gegevens.
Bron : Tom's Asteroid Flybys Webpage

Here's a brief description of some of the columns:

Distance is in Astronomical Units; for reference the moon is 0.0025 A.U. from the earth. (1 AU = 150.000.000 km)

Magnitude, or brightness. zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Magnitude

Speed how faster the asteroid appears to move through the sky, measured in arcseconds per minute.

Absolute magnitude, sort of related to how big it is (smaller is brighter/bigger).

PHA is Potentially Hazardous Asteroid. Don't worry, it's not as bad as it sounds.

Klik op het plaatje voor een vergroting

De dichtbijzijnste planetoïde komt dus in de buurt van 2 milj km ten opzichte van de aarde. Bedenk echter wel, dat er nog een heleboel planetoïden nog niet bekend zijn en worden elke dag wel een paar gevonden.

[ Bericht 0% gewijzigd door Drugshond op 21-01-2007 17:27:18 ]

Soortgelijk lijstje maar dan van het NEO-project.

ff in de gaten houden dit, later (als ik tijd heb) even inlezen

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 10:40 schreef Frutsel het volgende:
Possibility of an Earth Impact in 2029 Ruled Out for Asteroid 2004 MN4

Don Yeomans, Steve Chesley and Paul Chodas
NASA's Near Earth Object Program Office
December 27, 2004

Over the past week, several independent efforts were made to search for pre-discovery observations of 2004 MN4. These efforts proved successful today when Jeff Larsen and Anne Descour of the Spacewatch Observatory near Tucson, Arizona, were able to detect and measure very faint images of asteroid 2004 MN4 on archival images dating to 15 March 2004. These observations extended the observed time interval for this asteroid by three months allowing an improvement in its orbit so that an Earth impact on 13 April 2029 can now be ruled out.

As is often the case, the possibility of future Earth impacts for some near-Earth objects cannot be entirely ruled out until the uncertainties associated with their trajectories are reduced as a result of either future position observations, or in this case, heretofore unrecognized, pre-discovery observations. When these additional observations were used to update the orbit of 2004 MN4, the uncertainties associated with this object's future positions in space were reduced to such an extent that none of the object's possible trajectories can impact the Earth (or Moon) in 2029.

[afbeelding]

Hij komt dus niet

quote:

Apophis (planetoïde)
Bron : Wikipedia

(99942) Apophis, voorheen 2004 MN4 genoemd, is een Aardscheerder die eind 2004 verontrusting veroorzaakte. De eerste waarnemingen van de planetoïde wezen op een relatief grote kans dat 2004 MN4 in 2029 de aarde zou raken. Latere waarnemingen lieten de kans op een inslag op de aarde of maan variëren van 1,6% tot praktisch 0.

Er wordt verwacht dat het object op vrijdag 13 april 2029 zo dicht zal passeren dat het met een schijnbare magnitude van 3,3 met het blote oog zichtbaar zal zijn in Europa, Afrika en west-Azië. Er zijn geen andere objecten bekend waarvoor dit het geval is geweest.

De passage in 2029 scoort een 1 op de Schaal van Torino. Dit door de kleine kans op inslag volgens de laatste berekeningen voor 2029, 2035, 2036, 2037 en 2049. Echter door de nauwe passage in 2029 kan de baan aanzienlijk gewijzigd worden, waardoor de toekomstige inslagkansen pas na die gebeurtenis berekend kunnen worden.

NASA heeft laatst bekend gemaakt dat de planetoïde de Aarde zal raken in 2036. Dit blijkt uit een onderzoek dat ontdekt heeft dat de koers wel degelijk is veranderd. NASA werkt al tijden aan een plan om deze te stoppen door een bemand ruimteschip naar de asteroïde te sturen en deze m.b.v bommen een andere koers te geven zodat het onze woonplaneet niet zal raken.
Inhoud
* 1 Basisgegevens
* 2 Ontdekking
* 3 Mogelijke inslageffecten

Basisgegevens

2004 MN4 behoort tot de groep der "Aten-planetoïden", planetoïden met een halve as van minder dan 1 astronomische eenheid. Deze planetoïde draait in 323 dagen om de zon, waarbij haar baan 2 maal / jaar die van de aarde snijdt.

Op basis van de helderheid werd de diameter op 410 meter geschat, later werd de afmeting bijgesteld naar 320 meter. De massa wordt geschat op 9.5×1010 kg. Bij een - onwaarschijnlijke - inslag in 2029 zou de inslag snelheid 12.59 km/s zijn.

Ontdekking

2004 MN4 werd op 19 juni 2004 ontdekt door Roy Tucker, David J. Tholen en Fabrizio Bernardi van het door de NASA-betaalde Universiteit van Hawaï planetoïde onderzoek van Kitt Peak National Observatory in Arizona. Deze groep observeerde de planetoïde gedurende 2 nachten.

Op 18 december werd het object opnieuw ontdekt vanuit Australië door Gordon Garradd van de Siding Spring Survey, een ander door de NASA betaald NEA onderzoek. Verdere wereldwijde observaties gedurende de hierop volgende dagen stelden het Minor Planet Center in staat om de relatie met de juniwaarnemingen te bevestigen.

Op dit punt werd de inslagkans op aarde op 13 april 2029 berekend door het automatische SENTRY systeem van NASA's Near-Earth Object Program Office. NEODyS, een vergelijkbaar automatisch systeem op de Universiteit van Pisa in Italië en de Universiteit van Valladolid in Spanje berekenden eveneens de inslagkans met vergelijkbare voorspellingen.

Gedurende de volgende dagen maakten additionele waarnemingen het de astronomen mogelijk om de foutmarge te reduceren. Hierdoor steeg de berekende inslagkans tot een top van 2,7 procent (1 op 37). Gecombineerd met zijn afmeting leidde dit tot een classificatie van 2004 MN4 van niveau 4 op de schaal van Torino en van 1.10 op de schaal van Palermo, Voor beide schalen waren dit de hoogste ooit toegekende waarden.

De planetoïde werd met terugwerkende kracht herontdekt tot 15 maart 2004. Op basis hiervan werd op 27 december 2004 een verbeterde baanberekening gepubliceerd. Volgens deze berekening was er geen gevaar voor een inslag in 2029, en de gezamenlijke kans op een inslag in de 21e eeuw werd teruggebracht tot 0.0041 procent (1 op 24.000).

Mogelijke inslageffecten

Omdat de inslagkans nu op nihil wordt geschat, zijn de mogelijke effecten van een inslag grotendeels oninteressant geworden. Maar gedurende enige dagen in december 2004, toen de inslagkans op 2,4% werd geschat, waren er veel internetdiscussies over de mogelijke inslageffecten.

NASA schatte oorspronkelijk de energie die bij de inslag van 2004 MN4 zou vrijkomen op het equivalent van 1480 megaton TNT. Dat is 114.000 duizend keer de energie van de atoombom Little Boy, die door de Verenigde Staten bij de aanval op Hiroshima gebruikt is. Een latere verfijndere schatting kwam op 850 megaton uit. De inslag die de Barringer meteoorkrater veroorzaakte of de Toengoeska-explosie worden geschat op 10 tot 20 megaton. De 1883 uitbarsting van de Krakatau had het equivalent van 200 megaton.

De precieze effecten van een inslag zouden afhangen van de samenstelling van de planetoïde, de plaats en de hoek van de inslag. Een inslag zou aanzienlijke verwoesting aanrichten in een gebied van duizenden vierkante kilometers, maar geen blijvende klimatologische verandering veroorzaken.

Gebaseerd op het tijdstip van inslag, (0.89 van een dag, 21:21 UTC) en het feit dat de planetoïde vanaf de buitenzijde van de aardbaan zou benaderen, zou een inslag ergens op het oostelijk halfrond plaats vinden. De snelheid zou 12.59 km/s bedragen.

ff wat simulaties gedaan met Starry Night Pro 6.0.3. (13 en 14 april 2029)
De kortste afstand genomen van deze planetoide ten opzichte van de aarde.




Vergelijk deze data eens met 2006 AM4 (1 feb 2007) qua afstand. Het brokje steen mag wel iets kleiner zijn. Maar qua close encounter lijkt me deze spectaculairder. Maar ik zie nauwelijks berichtgeving hierover.

tvp

quote:

Op zondag 19 november 2006 20:26 schreef Frutsel het volgende:
wat ik me uit bovenstaande bericht afvroeg :" Hoezo twee keer al het leven uitgeroeid?"

Was het niet één keer, ten tijde van de dino's, was dat niet de inslag in Mexico? Wat is dan de andere?

Het leven is wel zes of zeven keer bijna uitgeroeid. Niet elke keer door meteorietinslagen overigens, maar het is allicht vaker dan de ene keer in het Krijt gebeurd.


Oh, ik moet eens opletten dat er ook volgende pagina's zijn .

2004 AM4 1 februari 2007 (jammerlijk zit deze planetoide niet in de database van Starry Night Pro, terwijl hij er echt wel in thuishoort). Hij mag dan wel 3x zo klein zijn (ongeveer 120 meter in doorsnede). Maar zijn afstand ten opzichte van de aarde is ook 3x zo dicht bij (5x afstand Aarde-Maan).

What are the odds an asteroid or meteoroid will hit the Earth again? Pretty good, according to some scientists.

There are millions of these "rocks" out there, and about 200,000 to 400,000 of them get close enough to be classified as celestial objects that could come within range of our home planet.

But it only takes one, as anyone who has studied the dinosaurs will tell you. Many scientists believe an asteroid impact led to the extinction of the dinosaurs 65 million years ago.

Apollo 9 astronaut Russell Schweickart believes it is simply a matter of time before another asteroid targets Earth.

"It could be 20 years, or a hundred years, or a thousand years," he said.

Schweickart is one of the founders of the B612 Foundation, which studies how to alter the orbit of an asteroid to prevent it from hitting Earth. "It's a very infrequent occurrence -- an asteroid impacting the Earth -- but when it happens, it will be devastating."

Schweickart says he's frustrated because he believes this project should be led by an international organization. He contends there is no way to predict when or where an asteroid will hit the Earth, so no single government should be held responsible for asteroid avoidance.

He wants to see the United Nations set up an agency mandated to prevent an asteroid from colliding with the Earth and has planned a series of meetings around the world to develop a comprehensive plan. Schweickart anticipates a project that would cost several hundred million dollars, a burden for any single country, but something much more practical as a combined effort.

How would you keep an asteroid form hitting the Earth? Schweickart outlined a three-step program.

Early Warning. You need to know it's coming by searching for it. NASA currently has a budget of $4.1 million to look for asteroids.

Take Action. Develop the ability to deflect an asteroid. Some technology is available now, but propulsion that doesn't exist yet will be required -- nuclear reactors that could power ion-propulsion systems for interplanetary spacecraft.

Make a Decision. Some agency has to decide to do this and fund it. This isn't about ducking a bullet going past your head; this is about seeing what is coming your way decades ahead and believing in the laws of gravity.

Edward T. Lu is a NASA astronaut who has developed a plan of action for deflecting an asteroid. He and fellow astronaut Stan Love have come up with the concept of a space tug. A space tug is a rocket that would launch to the same orbit as an asteroid threatening to hit the Earth and alter the asteroid's orbit by pushing in the direction of its orbital motion.

Lu told ABC News, "You don't have to change much -- one hundred thousandth of a mile an hour is enough, 10 years ahead of time, to cause an asteroid to miss the rendezvous with Earth."

NASA is taking some steps to learn more about asteroids. Chris McKay is a planetary scientist with the Ames Research Center as well as the deputy lead scientist for the Constellation Program -- the project to go back to the moon and on to Mars. Orion is the vehicle that will carry the astronauts, launched with an Ares rocket. McKay is exploring ways to use Orion for other missions, like sending a crew to land on an asteroid.

"It is exciting to think about rendezvousing with an asteroid and bringing back samples," McKay said. "What we could learn about the origins of the Earth is mind-boggling."

While McKay is excited about the possibility of landing on an asteroid, he says there is currently no mandate to start deflecting asteroids. "Right now, there is nothing out there that we know of with our name on it, but if we did find something, this mission could give the knowledge to deter a disaster."

An ounce of prevention is the mantra for scientists concerned about asteroids smacking into us. Both Schweickart and McKay use the failure of the levees in New Orleans after Hurricane Katrina as an example of poor planning on all levels of government.

Is getting hit by an asteroid something to lose sleep over? Probably not, said Schweickart. But he said that people should be more concerned about the government's role in watching for an asteroid.

NASA's Near Earth Object Observation Program is responsible for tracking any near-Earth asteroids larger than a kilometer in size. NASA is not responsible for preventing an asteroid that it tracks from hitting the Earth. No agency has that mandate right now.

And the lack of a plan, said Schweickart, is something that causes him to lose sleep.

Artikel -> http://abcnews.go.com/Technology/print?id=2817276

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 01:03 schreef Keromane het volgende:
Beste Fok, neem me niet kwalijk, maar dit topic is toch echt niet door mij gestart. Laat ik ooit 1 reactie hebben geschreven.

Jawel hoor, je orginele OP staat er nog onder (zoals het hoort). Dit was ooit een [WFL]-topic voor de verhuizing. Alleen ik heb er zelf een uitgebreidere OP ervoor gezet (na de merge met een [DE]-topic).

Asteroide (2007 BZ48) komt nog ietsie dichterbij de Aarde dan 2006 AM4. Is ook pas dit jaar ontdekt
Op 4,5 LD van de aarde... Is ook een stuk kleiner, dat wel (17x38m)

Op 7 februari komt hij het dichtst in de buurt

http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20BZ48

Mag ik ff een ander geluid laten horen dan tot dusver gepost is?

Ik vind al die Doomsday scenarios wel leuk en informatief maar ik
denk dat de soep niet zo heet wordt gegeten als datie wordt opgediend.
Wat ik ermee wil zeggen is dat wij nu al jaaaren dit soort verhalen
hebben moeten aanhoren en tot dusver is er niets gebeurt. Ik weet
ook wel dat de aarde elk moment bedreigt wordt door meteorieten maar
vergeten wij niet dat onze aarde ook vrij goed 'beschermd' wordt door
de befaamde 'ring' die alles wat voordat dat de aarde bereikt verpulvert?
Tuurlijk zijn er momenten die vermeldingswaardig zijn maar ik denk dat
veel van deze Doomsday verhalen ook voortkomen uit sensatie om
de bladen van tijd tot tijd te vullen. Immers angst is het beste middel om
mensen iets wijs te maken. Kijk maar naar George W.

quote:

Op zondag 4 februari 2007 21:19 schreef sanni het volgende:
Mag ik ff een ander geluid laten horen dan tot dusver gepost is?

Ik vind al die Doomsday scenarios wel leuk en informatief maar ik
denk dat de soep niet zo heet wordt gegeten als datie wordt opgediend.
Wat ik ermee wil zeggen is dat wij nu al jaaaren dit soort verhalen
hebben moeten aanhoren en tot dusver is er niets gebeurt. Ik weet
ook wel dat de aarde elk moment bedreigt wordt door meteorieten maar
vergeten wij niet dat onze aarde ook vrij goed 'beschermd' wordt door
de befaamde 'ring' die alles wat voordat dat de aarde bereikt verpulvert?
Tuurlijk zijn er momenten die vermeldingswaardig zijn maar ik denk dat
veel van deze Doomsday verhalen ook voortkomen uit sensatie om
de bladen van tijd tot tijd te vullen. Immers angst is het beste middel om
mensen iets wijs te maken. Kijk maar naar George W.

Zie dat je nog niet zo lang geleden geregistreerd hebt... want je Avatar is ook al bezet, maar ja, das bijzaak
( marcb1974 )
In zekere zin heb je gelijk... het is ook geen doomsday-topic, het is meer een topic voor wat er zoal in de buurt komt en om ons heen zwerft. Daarnaast is echter de aarde in het verleden vaak genoeg doelwit geweest van een meteorinslag. Ooit zal het weer zover komen, want de geschiedenis herhaalt zich, graaf in het verleden en je zult zien dat het vaker is geweest. De littekens zijn overal op aarde te vinden. Naast onze dampkring hebben we ook het geluk van de maan en van gasreuzen zoals Saturnus en Jupiter die hebben zoveel aantrekkingskracht dat ze veel rotzooi bij ons vandaan houden. Als je alleen al naar de maan kijkt, dan zie je genoeg kraters.
En ja, wij hebben de dampkring... maar nee, die houdt niet alles tegen....

Action plan for killer asteroids (BBC Science)

A draft UN treaty to determine what would have to be done if a giant asteroid was on a collision course with Earth is to be drawn up this year.

The document would set out global policies including who should be in charge of plans to deflect any object.

It is the brainchild of the Association of Space Explorers, a professional body for astronauts and cosmonauts.

At the moment Nasa is monitoring 127 near earth objects (NEO) that have a possibility of hitting the earth.

The association has asked a group of scientists, lawyers, diplomats and insurance experts to draw up the recommendations.

The group will have their first meeting in Strasbourg in May this year. It is hoped the final document will be presented to the UN in 2009.

"We believe there needs to be a decision process spelled out and adopted by the United Nations," said Dr Russell Schweickart, one of the Apollo 9 astronauts and founder of the Association of Space Explorers.

Known threat

The threat of an asteroid hitting the Earth is being taken more and more seriously as more and more NEOs are found.

In the US, Congress has charged Nasa with the task of starting a more detailed search for life-threatening asteroids.

"Congress has said that Nasa's efforts to date are not sufficient to the threat," said Nasa's Dr Steven Chesley.

"They have changed Nasa's targets so that the cataloguing and tracking of asteroids is part of its mandate."

Congress has asked the space agency to mount a much more aggressive survey.

At the moment Nasa tracks all objects greater than 700m in diameter. The agency's new goal is to track all objects greater than 70m in diameter.

To do this, the agency needs to use a new suite of telescopes.

Alternatives include building a new Nasa-owned system or investing in other proposed telescopes such as The Large Synoptic Survey Telescope (LSST) or the Panoramic Survey Telescope & Rapid Response System (Pan-Starrs).

Pan-Starrs is a wide-field telescope being developed at the University of Hawaii, whilst the LSST is a proposed ground-based instrument being developed by the not-for-profit LSST corporation based in the US.

Nasa estimates that there are about 20,000 potentially threatening asteroids yet to be discovered.

"Out of those thousands there will be without question many that look like they might hit the earth with a high enough probability that the public and everyone else will be concerned," said Dr Schweickart.

"This has gone from being an esoteric statistical argument to talking about real events," added Dr David Morrison, an astronomer at the NASA's Ames Research Center.

Future plans

The UN draft treaty would set would establish who should be in charge in the event of an asteroid heading towards earth, who would pay for relief efforts and the policies that should be adopted.

In addition it would set out possible plans to deflect the object.

Possible deflection plans could include hitting the asteroid with a spacecraft or rocket to deflect its orbit.

Other less destructive proposals include a gravity tug that would simply hover over the asteroid and use gravity as a "towline" to change its path.

But any decision to deflect an NEO could come with its own set of conundrums for the UN, as changing its path may simply alter its final target.

"It's important to understand when you start to deflect an asteroid that certain countries are going to have accept an increase in risk to their populations in order to take the risk to zero for everyone," said Dr Schweickart.

It is difficult decisions like this which can only be addressed by the UN, the Association of Space Explorers believes.

And it is under no illusion that the process can be sorted out quickly.

"You have to act when things look like they are going to happen - if you wait until you know for certain, it's too late," said Dr Schweickart.

Experts who will draw up the treaty include Lord Rees, head of the Royal Society; the ex-director of science at the European Space Agency Roger Bonnet; and former UK government advisor Sir Crispin Tickell.

The proposals were outlined at the American Association for the Advancement of Science (AAAS) annual meeting in San Francisco, US.

Asteroid (2007 CC27) kwam op 11 februari jongsleden op 0,9 LD langs de aarde. Dat wil zeggen, op minder dan de afstand aarde maan...

12 x 26 meter in doorsnee... een kleine 11 km/s... Had toch nog een lekkere klap gegeven

Kijk hier voor een 'near miss simulatie' --> http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20CC27

En dan te bedenken dat deze pas op 13 februari is ontdekt terwijl hij op 11 februari op zijn dichtst langs de aarde kwam... zo zie je dat we het nog altijd niet in kaart hebben

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 21:18 schreef Frutsel het volgende:
Asteroid (2007 CC27) kwam op 11 februari jongsleden op 0,9 LD langs de aarde. Dat wil zeggen, op minder dan de afstand aarde maan...

12 x 26 meter in doorsnee... een kleine 11 km/s... Had toch nog een lekkere klap gegeven

Kijk hier voor een 'near miss simulatie' --> http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20CC27

En dan te bedenken dat deze pas op 13 februari is ontdekt terwijl hij op 11 februari op zijn dichtst langs de aarde kwam... zo zie je dat we het nog altijd niet in kaart hebben

Geweldig dit.

12x26 is toch 'relatief' klein? Dan kan ik mezelf wel voorstellen dat ze 'm gemist hebben. Maar het is toch wel spooky dat er zomaar iets ineens neer kan dalen zonder dat iemand er vooraf weet van heeft... *ril*

Asteroïdentractor om inslag te voorkomen (Astrostart)

De inslag van een kleine asteroïde kan een wereldwijde catastrofe betekenen. Wetenschappers zijn al jaren op zoek naar een methode om een vernietigende inslag af te wenden. Een veel voorgesteld plan is een ruimtevaartuig gebruiken om de asteroïde een zetje te geven. Dit zou echter tot het uit elkaar vallen van de asteroïde kunnen leiden, waardoor één groot gevaar een hoop kleintjes oplevert.

Nu zijn de NASA-astronauten Edward Lu en Stanley Love met een nieuwe, inventieve oplossing gekomen: een “asteroïdentractor”, een ruimteschip van 20 ton dat de onzichtbare zwaartekrachtsband gebruikt om de asteroïde rustig in een niet-bedreigende baan te ‘duwen’. Zij presenteerden hun plan in de editie van 10 november van Nature.

De tractor zou boven het oppervlak van de asteroïde zweven, zonder het aan te raken, waarbij de zwaartekracht dienst doet als touw. Nu moet dat wel voorzichtig gebeuren, het is immers zaak de asteroïde niet te veel te verstoren. Aangezien de meeste asteroïden een nogal losse samenstelling hebben, kan de asteroïde in stukken breken als je er te hard aan trekt. Ook kan de rotatie van de asteroïde verstoord raken, wat onvoorziene gevolgen op diens baan kan hebben.

De motoren van de tractor kunnen dezelfde gevolgen hebben, dus hebben Lu en Love de motoren onder een hoek geplaatst ten opzichte van het ruimtevaartuig. Die motoren geven dan minder dan een pond stuwkracht, vergelijkbaar met wat je nodig hebt om een kop koffie vast te houden, maar dat is voldoende om de asteroïde heel langzaam een kant op te duwen. Het is wel zaak dat de asteroïde tientallen jaren van te voren wordt ontdekt, anders is de tijd te kort om deze techniek te laten werken.

Te weinig geld om Asteroiden op te sporen (Astrostart)

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA kan bijna alle asteroïden vinden die gevaarlijk zijn voor de aarde, alleen kost het heel veel geld. De banen van deze objecten kruisen de baan van de aarde, waardoor het ooit mogelijk is dat zo'n object op de aarde neerstort. Dit kan rampzalige gevolgen hebben.

Het vinden van minimaal 90 procent van alle 20.000 gevaarlijke asteroïden voor 2020 is geen onmogelijke opgave, maar kost wel een miljard euro. Een bedrag dat NASA niet wil ophoesten.

"We weten wat we moeten doen, maar we hebben er niet genoeg geld voor," vertelt Simon Worden, directeur van NASA's Ames onderzoekscentrum.

NASA houdt momenteel in ieder geval alle extreem gevaarlijke asteroïden in de gaten. Dat zijn asteroïden met een diameter van minimaal een kilometer. Zulke objecten kunnen leven op aarde totaal uitroeien. Momenteel zijn er 769 van zulke objecten bekend in ons zonnestelsel, maar ook het onderzoek daarnaar loopt achter op schema.

De meest ideale oplossing is het bouwen van een ruimtetelescoop die waarneemt in infrarood licht. Andere opties zijn het bouwen van een eigen observatorium op aarde of het huren van observatietijd bij bestaande observatoria. De laatste oplossing kost het minste geld, namelijk 300 miljoen dollar. Toch heeft NASA hier nog niets over uitgelaten.

============================================
Hoe weten ze dat er 20.000 zijn?

Asteroiden draaien sneller door zon

Twee asteroïden draaien steeds sneller om hun as door het licht van de zon. De asteroïden reflecteren geabsorbeerd zonlicht, waardoor de zon eigenlijk als een soort motor werkt. De twee asteroïden, 2000 PH5 en 1862 Apollo, zijn de eerste objecten waarbij dit direct te zien is.

"Asteroïden zijn de laatste restanten van de formatie van ons zonnestelsel," legt astronoom Stephen Lowry uit. Hij leidde de studie van 2000 PH5 vanuit de Queens universiteit in Belfast (Ierland). "Als we deze objecten onderzoeken, dan komen we meer te weten over het zonnestelsel van 4,5 miljard jaar geleden."

Wanneer een asymmetrische asteroïde om haar as draait is er telkens een ander stukje oppervlak zichtbaar. Ieder stukje oppervlak wordt op een andere manier belicht. Logisch, want het oppervlak is asymmetrisch. Toch treden hierdoor kleine veranderingen op in de baan en in de snelheid waarmee een asteroïde om haar as draait. Dit fenomeen heet het YORP effect (Yarkovsky-O’Keefe-Radzievskii-Paddack).

Dit effect is op kleine schaal zichtbaar bij de asteroïde 2000 PH5, die ieder jaar enkele seconden sneller om haar as draait. De grotere asteroïde 1862 Apollo draait na ieder rondje om de zon een keer extra om haar as.

http://a52.g.akamaitech.n(...)astrd_2000ph5_02.jpg
_{Ieder stukje oppervlak wordt anders belicht en daardoor treden er miniscule snelheidsveranderingen op.}