Het Jan Sloot Digital Coding mysterie, deel 6

quote:

Op zaterdag 11 december 2004 23:47 schreef pberends het volgende:
Die vieze Pieper heeft de Broncode gewoon in handen. Hij wacht nu alleen af.

quote:

Op dinsdag 14 december 2004 00:00 schreef livEliveD het volgende:
Wanneer komt dat op tv?

quote:

Pieper: 'Ik was te snel voor Philips'

In zijn TV-Show gaat Ivo Niehe vandaag in Aerdenhout thuis op bezoek bij Roel Pieper. De automatiseringstycoon werd uit Amerika teruggehaald als de gedoodverfde nieuwe baas van Philips. "Achteraf ging ik te hard. Het was niet iets tussen Boonstra en mij, hoewel hij natuurlijk ook een trotse figuur was", aldus Pieper in de TV-Show.
Het gesprek gaat met name ook over de overval op Piepers zwaarbewaakte huis in mei 2003, waarbij zijn vrouw zwaargewond raakte. "Je verwacht toch niet dat daar een man staat met een dertig centimeter lang mes."
Daarnaast worden Piepers politieke aspiraties van stal gehaald. "Ik maak me grote zorgen over Nederland. We laten zoveel kansen liggen. En we vergeten onze mensen goed op te leiden."

quote:

'Broncode kan niet bestaan'

AMSTERDAM - De broncode van Jan Sloot heeft nooit bestaan. De uitvinding waarin Nederlandse investeerders, onder wie Roel Pieper, geld staken, is niet mogelijk. ''We kunnen ook niet tijdreizen.''

Dit zegt Rombout Kerstens, directeur van softwarebedrijf Keyword. Hij publiceerde een document waarin hij afrekent met de uitvinding van Sloot.

Deze televisiereparateur uit Nieuwegein zorgde eind vorige eeuw voor veel ophef met een nieuw apparaatje. Hij pretendeerde digitale teksten en films met de factor één miljoen te kunnen verkleinen. Hij zette met compressietechnologie een film van negentig minuten op een chipcard. Dit zou een revolutie veroorzaken in de it. Roel Pieper, nog topman van Philips, zag de mogelijke waarde van de uitvinding. Hij besloot te investeren.

Het noodlot sloeg toe. In 1999 overleed Sloot plotseling. Hij nam het geheim van zijn uitvinding mee in zijn graf. De investeringen van Pieper en andere geldschieters waren in een klap waardeloos.

Journalist Eric Smit bracht in september het boek De Broncode uit over het verhaal van Sloot. Na lezing hiervan sloeg Kerstens zijn studieboeken er op na. ''Het verhaal fascineerde mij,'' zegt hij.

Al snel kwam hij tot de conclusie dat de vinding van Sloot niet bestaan kan hebben. ''Wat hij pretendeerde staat gelijk aan het comprimeren van al het water in een olympisch zwembad in een pak melk.''

Het kostte Kerstens naar eigen zeggen weinig moeite de theorie te weerleggen. Hij had voldoende aan inleidende boeken in de informatietheorie. ''Een film met alleen zwarte en witte beelden zijn nauwelijks te comprimeren op een chipcard, laat staan een speelfilm van negentig minuten. We kunnen ook niet door de tijd reizen.''

De investeerders zijn er toch ingetrapt. ''Iedereen wilde natuurlijk dolgraag geld verdienen.''

Auteur Eric Smit van De Broncode gaat er van uit dat Kerstens gelijk heeft. ''Het zal moeilijk zijn een gat te slaan in zijn betoog.'' Zelf plaatst hij in zijn boek ook vraagtekens bij het waarheidsgehalte van deze vinding. ''Wat dat betreft bevat dit document weinig nieuws.''

Roel Pieper vindt het jammer dat veel mensen alleen aan compressietechnologie denken. ''Ook vandaag zijn er veel nieuwe pogingen om de snelheid van netwerken te verbeteren. De meeste daarvan hebben niets met compressie te maken. Dat lijkt niet begrepen te worden,'' reageert hij

Pieper geeft aan dat de ideeën van Sloot nog niet halverwege waren. ''Bij elke nieuwe ontwikkeling volgt een reeks stappen voordat er een bruikbaar product is. De meeste mensen die commentaar leveren, hebben in hun leven nog niet één product op de markt gebracht en moeten daar verder geen oordeel over leveren.''

quote:

Op maandag 13 december 2004 23:58 schreef schatje het volgende:
Wel grappig dat die Davoc site nog in de lucht is.

[afbeelding]

[afbeelding]

quote:

Op zaterdag 25 december 2004 04:42 schreef Cosma-Shiva het volgende:

[..]

Parool.

quote:

Roel Pieper vindt het jammer dat veel mensen alleen aan compressietechnologie denken. ''Ook vandaag zijn er veel nieuwe pogingen om de snelheid van netwerken te verbeteren. De meeste daarvan hebben niets met compressie te maken. Dat lijkt niet begrepen te worden,'' reageert hij
Pieper geeft aan dat de ideeën van Sloot nog niet halverwege waren. ''Bij elke nieuwe ontwikkeling volgt een reeks stappen voordat er een bruikbaar product is. De meeste mensen die commentaar leveren, hebben in hun leven nog niet één product op de markt gebracht en moeten daar verder geen oordeel over leveren.''

quote:

Op zaterdag 25 december 2004 16:58 schreef pberends het volgende:

[..]


[..]

Voor het eerst zegt Pieper iets nuttigs

quote:

Het Sloot Digital Coding System zou geen gebruik maken van het binaire stelsel, maar van een zelfontworpen digitaal alfabet.

quote:

Vaste lengte is onmogelijk

In veel verhalen over de vinding van Jan Sloot wordt vermeld dat hij films kon terugbrengen tot een vaste grootte van 1 kilobyte. Het is eenvoudig te bewijzen dat dit onmogelijk is. Er zijn namelijk meer films dan sleutels mogelijk.

Films bestaan uit beeldjes die achter elkaar uitgezonden worden. Stel we nemen alleen de films in beschouwing die uit puur zwarte en puur witte beeldjes bestaan. Om dit soort films op te slaan heb je precies één bit per beeldje nodig.

Stel we nemen alleen de puur zwart of witte "films" in beschouwing van precies 8193 beeldjes lengte. Hoeveel mogelijke "films" zijn er dan? Dat zijn er 2^8193.

Met 1 kilobyte beschik je over 8*1024 = 8192 bits. Het aantal mogelijke sleutels dat we hiermee kunnen maken is 2^8192. Bijgevolg bestaan er meer films dan er sleutels zijn.

Hiermee is bewezen dat Jan Sloot films niet in één enkele sleutel kon samenvatten.

Op dezelfde wijze kan bewezen worden dat de claim van 16 speelfilms in 64 kilobyte onmogelijk is. We hebben dan namelijk per speelfilm 4 kilobyte beschikbaar. Een speelfilm vertoont in het algemeen 24 beelden per seconde. Dat wil zeggen dat een speelfilm van een uur 24*60*60 beeldjes bevat, ofwel 86400 beeldjes. Zelfs als we alleen maar de eerder genoemde puur zwarte en witte beelden in onze berekening betrekken, hebben we dus voor een film van een uur nog altijd 86400 bits nodig, en dat is meer dan er in 4 kilobyte zitten (nl. 32768). Een informatie-eenheid kleiner dan een bit bestaat niet, dus zelfs met het door Jan Sloot geclaimde digitale alfabet kan e.e.a. niet gerealiseerd worden.

Niet bewezen is dat Jan Sloot niet een bijzonder goede compressiemethode ter beschikking had. De grootte van de gegevens die over blijven is dan wel afhankelijk van de grootte van de film. Wat de zaak echter dubieus maakt, is het feit dat bewezen kan worden dat zijn claims theoretisch niet mogelijk zijn. Indien Jan Sloot een coderingssysteem had ontworpen wat niet digitaal werkt, maar gebaseerd is op meer mogelijke toestanden dan 2, dan is e.e.a. theoretisch misschien weer wel mogelijk. Dit is echter weer in tegenspraak met Sloot's eigen bewering dat het om een digitaal alfabet ging.

De meeste wetenschappers zijn dan ook van mening dat Sloot een fantast en mogelijk zelfs een regelrechte oplichter was.