Ik vond het ook hoogst amusant. Mooi concert.
Het geluid vond ik niet zo mooi (gitaar en drums klonken alsof ik in een stadion was), maar na een kwartier kon ik er goed doorheen luisteren.
De setlijst is goed met klassieke stukken afwisselend uit de jaren zeventig en tachtig. Er zaten een paar prachtige vertolkingen. Het eerste kippenvel keeg ik bij
Hold On, de echte tranen bij
And You And I (natuurlijk),
Heart Of The Sunrise en bij de toetsensolo in
Awaken.
De heren waren fantastisch op dreef en hadden zichtbaar plezier in hun werk op het podium. Ook drummer Louis Molina III en bassist Lee Pomeroy doen goed werk. Jon was fijn bij stem, maar mijn held is en blijft Rick Wakeman. Zijn synthesizersolo’s snijden ouderwets lekker; wauw, hij kan het nog steeds! En wat een lol trapt hij nog altijd.
Tijdens de afsluitende solo’s in
Owner Of A Lonely Heart gaan Rabin en Wakeman met gitaar en keytar het publiek in. Rabin kwam dichtbij voorbij en zowaar, ik kreeg hem een beetje behoorlijk op de foto. Traditionele toegift is
Roundabout.
Ik was onder de indruk en kwam ogen en oren te kort. Er waren momenten dat ik met open mond zat en voornoemde orgelsolo in Awaken was wat dat betreft wel het hoogtepunt.
Enne ... ik sta hier links naast de heer Wakeman. De heer Wakeman staat precies onder het bordje van de herenplee.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op
www.bazbo.net