OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Logician, ik weet niet of je dit nog leest, maar ik ben vanavond weinig op msn, maar wil morgen wel ff bij je langskomen als je tijd hebt... Mail me even ofzo mail=msn.
mail=msn.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
ikmail je wel even, thx! 
Ach lieve Logician wat zul jij je verscheurd voelen. Heel veel sterkte en ik denk aan je
Heel veel sterkte en ik denk aan je
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
logician, ik lees al een tijdje mee en wil je ook even heel veel sterkte wensen! Ik ken een dergelijk verhaal van mijn nichtje. Haar zoontje is een jaar in een pleeggezin geweest vanwege de problemen in het gezin rond zijn adhd. Inmiddels is ie alweer jaren weer thuis. Nu gaat het niet goed met zijn oudere zus. Ik weet niet precies de benaming van haar stoornis, maar in ieder geval is het duidelijk dat het thuis niet meer gaat. Het is vreselijk zwaar, alleen al om het toe te geven denk ik. Maar je faalt niet! Je doet wat het beste is voor iedereen...
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
stormy waters...
sailin'
sailin'
bedankt voor de lieve reacties, op een of andere manier helpt het opschrijven hier mij heel erg in het verwerken van mijn emoties.
De psychiater heeft niet meer gebeld, ik denk dat ze het vergeten is, ik ga haar morgen zelf wel even bellen, en dan word het afwachten .. Waarschijnlijk word het eerst een pleeggezin als er geen plaats in een instelling is, maar dat was nog niet helemaal duidelijk.
ik heb er net toch met mijn zoontje over gepraat, ik wou weten wat hij er van vond, en heb heel duidelijk uitgelegd wat het allemaal inhield, en dat het hopelijk tijdelijk zou zijn en hij na een pauze weer naar huis kon komen, en dat alles dan misschien wat beter zou gaan etc... Het leek hem best leuk en spannend... en ik ben even naar de wc gegaan om te huilen.. ik ben zo verward.. waarom heb ik in godsnaam het laatste jaar zo gevochten hem thuis te houden? terwijl het hem dus blijkbaar helemaal niets uitmaakt of hij hier is of ergens anders ..
ik hou van mijn kind maar ik haat die klote pdd-nos!
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2004 21:12:26 ]
De psychiater heeft niet meer gebeld, ik denk dat ze het vergeten is, ik ga haar morgen zelf wel even bellen, en dan word het afwachten .. Waarschijnlijk word het eerst een pleeggezin als er geen plaats in een instelling is, maar dat was nog niet helemaal duidelijk.
ik heb er net toch met mijn zoontje over gepraat, ik wou weten wat hij er van vond, en heb heel duidelijk uitgelegd wat het allemaal inhield, en dat het hopelijk tijdelijk zou zijn en hij na een pauze weer naar huis kon komen, en dat alles dan misschien wat beter zou gaan etc... Het leek hem best leuk en spannend... en ik ben even naar de wc gegaan om te huilen.. ik ben zo verward.. waarom heb ik in godsnaam het laatste jaar zo gevochten hem thuis te houden? terwijl het hem dus blijkbaar helemaal niets uitmaakt of hij hier is of ergens anders ..
en ik ben even naar de wc gegaan om te huilen.. ik ben zo verward.. waarom heb ik in godsnaam het laatste jaar zo gevochten hem thuis te houden? terwijl het hem dus blijkbaar helemaal niets uitmaakt of hij hier is of ergens anders .. ik hou van mijn kind maar ik haat die klote pdd-nos!
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2004 21:12:26 ]
Logician, jij bent, zoals wij allemaal waarschijnlijk, aan een gezinnetje begonnen met het idee dat jouw kinderen hartstikke leuk zouden opdrogen, omdat jij een goede moeder bent en een goede opvoeding belangrijk vindt.
Helaas wijst de praktijk uit dat je hier niet altijd controle over hebt, en dat niet alles maakbaar is.
Dat er een kindje tussen kan zitten waarbij de knopjes heel anders werken.
Niet uit onwil, maar simpelweg omdat hij zo in elkaar is gezet.
En iedereen die een kind heeft met zulke andere knopjes weet hoe ongelooflijk zwaar dat is, dat niets gaat zoals je zou willen, dat je zelfs in je pogingen liefde te geven afgewezen kunt worden, niet expres, maar gewoon omdat die stomme rotknopjes niet goed werken.
Iemand schreef hier heel treffend dat je die aandoening achter het behang zou willen plakken, en niet het kind zelf.
Onthou dat maar goed, jij wijst je zoon niet af, je hebt alles gegeven wat een moeder kan geven, en je bent ongetwijfeld vele malen je eigen grenzen overgegaan uit liefde voor hem, maar er komt een moment dat je de uiterste grens gepasseerd bent en niet meer kan.
Jij niet, je partner niet, en je andere kinderen ook niet.
Het is een keiharde keuze die je hebt moeten maken, maar als je heel eerlijk bent was het allang geen keuze meer, er zit niets anders op nu, omdat jullie er anders aan onderdoor gaan.
Verstandelijk weet je dat allemaal allang natuurlijk, maar je hart doet pijn als je het toe moet geven.
En natuurlijk is het heerlijk om even niet te hoeven, om even jezelf niet meer te horen mopperen (of krijsen, is ook heel menselijk, hoor ), om niet om de 5 minuten hetzelfde uit te moeten leggen, om te moeten zien dat straffen op wat voor manier dan ook niet helpt, om te zien dat jouw emotie over iets geen enkele indruk maakt.
Voel je daar niet schuldig over, hoe makkelijk gezegd het ook is.
Je mag het best hardop zeggen, daarmee val je hem niet af, en als je het niet wil zeggen, schrijf het dan desnoods op, voor jezelf.
Schrijf even gewoon keihard op hoe je je voelt hierover, zonder dat je je in hoeft te houden uit schaamte, en verscheur het daarna oid.
Maar gooi het er gewoon een keer uit, want jij weet voor jezelf heel goed hoe het zit, en hoe zielsveel je ondanks alles van hem houdt.
Ik wens jullie allemaal ontzettend veel sterkte toe,
en ook de rust om aan jezelf toe te komen.
Helaas wijst de praktijk uit dat je hier niet altijd controle over hebt, en dat niet alles maakbaar is.
Dat er een kindje tussen kan zitten waarbij de knopjes heel anders werken.
Niet uit onwil, maar simpelweg omdat hij zo in elkaar is gezet.
En iedereen die een kind heeft met zulke andere knopjes weet hoe ongelooflijk zwaar dat is, dat niets gaat zoals je zou willen, dat je zelfs in je pogingen liefde te geven afgewezen kunt worden, niet expres, maar gewoon omdat die stomme rotknopjes niet goed werken.
Iemand schreef hier heel treffend dat je die aandoening achter het behang zou willen plakken, en niet het kind zelf.
Onthou dat maar goed, jij wijst je zoon niet af, je hebt alles gegeven wat een moeder kan geven, en je bent ongetwijfeld vele malen je eigen grenzen overgegaan uit liefde voor hem, maar er komt een moment dat je de uiterste grens gepasseerd bent en niet meer kan.
Jij niet, je partner niet, en je andere kinderen ook niet.
Het is een keiharde keuze die je hebt moeten maken, maar als je heel eerlijk bent was het allang geen keuze meer, er zit niets anders op nu, omdat jullie er anders aan onderdoor gaan.
Verstandelijk weet je dat allemaal allang natuurlijk, maar je hart doet pijn als je het toe moet geven.
En natuurlijk is het heerlijk om even niet te hoeven, om even jezelf niet meer te horen mopperen (of krijsen, is ook heel menselijk, hoor ), om niet om de 5 minuten hetzelfde uit te moeten leggen, om te moeten zien dat straffen op wat voor manier dan ook niet helpt, om te zien dat jouw emotie over iets geen enkele indruk maakt.
Voel je daar niet schuldig over, hoe makkelijk gezegd het ook is.
Je mag het best hardop zeggen, daarmee val je hem niet af, en als je het niet wil zeggen, schrijf het dan desnoods op, voor jezelf.
Schrijf even gewoon keihard op hoe je je voelt hierover, zonder dat je je in hoeft te houden uit schaamte, en verscheur het daarna oid.
Maar gooi het er gewoon een keer uit, want jij weet voor jezelf heel goed hoe het zit, en hoe zielsveel je ondanks alles van hem houdt.
Ik wens jullie allemaal ontzettend veel sterkte toe,
en ook de rust om aan jezelf toe te komen.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Ben ik heel druk aan het typen, zeg je het allemaal zelf al.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Dikke hug voor Logician!
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Shmoopy: bedankt voor je berichtje.. en weer hou ik het niet droog, ik ben zo’n emotioneel wrak momenteel, ik heb volgens mij nog nooit zoveel gehuild als de laatste weken, en nu de laatste dagen is het helemaal feest, alles is te veel, elk geluid klinkt als een keiharde knal en het enige waar ik nog zin in heb is achter mijn pc kruipen of slapen.. ik heb gewoon geen zin meer, geen zin om met mensen te praten, geen zin om lief en aardig te doen, geen zin om met mijn vriend te praten, geen zin in intieme dingen, geen zin in dingen die ik altijd geweldig vond zoals toneel en dansen ... het lijkt wel of alles is gehuld in een waas van een enorm kutgevoel (sorry voor mijn taal) en het lijkt wel of mijn hoofd niet meer wil, ik ben als ik wakker word nog vermoeider dan toen ik ging slapen en kom nauwelijks meer uit bed.
Wat aan mij vreet is: hoe kan een goede moeder nu blij zijn dat er eindelijk een uit huis plaatsing geregeld word? Dat is toch niet normaal?! Niet in mijn visie van de wereld in ieder geval, en toch gebeurd het blijkbaar..
Ik kreeg chavez toen ik 18 was ik ben een KOP-kind en vond het heel moeilijk om in mijzelf te vertrouwen qua ouderschap en wist niet altijd goed aan te voelen hoe ik dingen moest aanpakken, en toen mijn kind absoluut niet met mij wou knuffelen dacht ik meteen dat ik het fout deed, en toen mijn kind alleen maar negatieve aandacht vroeg dacht ik hetzelfde, op den duur probeerde ik het niet eens meer, en accepteerde het op een of andere manier en het leven ging gewoon door.. maar de wisselwerking van liefde geven en nemen werkte niet.. dat was er niet.. wat ik ook probeerde het werkte gewoon niet en waarom, dat wist ik niet..
Toen ik een nieuwe vriend kreeg en nog 2 kinderen kwam ik er toch wel achter dat het niet alleen aan mij lag, deze kinderen wilden wel graag lichamelijk contact en het geven en nemen leek ineens vanzelf te gaan, zonder dat ik iets hoefde te forseren!! en zij keken mij wel aan in de ogen en deze kinderen toonden wel emoties.. toen heb ik pas aan de bel getrokken, en al die tijd er voor (tot zijn 5/6e) heb ik mijzelf de schuld gegeven waardoor er nu ineens heeeeel veel emoties naar boven komen.. een beetje een rommelig verhaaltje .. ik hoop dat het te volgen is
Oblivion thx
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2004 21:48:58 ]
Wat aan mij vreet is: hoe kan een goede moeder nu blij zijn dat er eindelijk een uit huis plaatsing geregeld word? Dat is toch niet normaal?! Niet in mijn visie van de wereld in ieder geval, en toch gebeurd het blijkbaar..
Ik kreeg chavez toen ik 18 was ik ben een KOP-kind en vond het heel moeilijk om in mijzelf te vertrouwen qua ouderschap en wist niet altijd goed aan te voelen hoe ik dingen moest aanpakken, en toen mijn kind absoluut niet met mij wou knuffelen dacht ik meteen dat ik het fout deed, en toen mijn kind alleen maar negatieve aandacht vroeg dacht ik hetzelfde, op den duur probeerde ik het niet eens meer, en accepteerde het op een of andere manier en het leven ging gewoon door.. maar de wisselwerking van liefde geven en nemen werkte niet.. dat was er niet.. wat ik ook probeerde het werkte gewoon niet en waarom, dat wist ik niet..
Toen ik een nieuwe vriend kreeg en nog 2 kinderen kwam ik er toch wel achter dat het niet alleen aan mij lag, deze kinderen wilden wel graag lichamelijk contact en het geven en nemen leek ineens vanzelf te gaan, zonder dat ik iets hoefde te forseren!! en zij keken mij wel aan in de ogen en deze kinderen toonden wel emoties.. toen heb ik pas aan de bel getrokken, en al die tijd er voor (tot zijn 5/6e) heb ik mijzelf de schuld gegeven waardoor er nu ineens heeeeel veel emoties naar boven komen.. een beetje een rommelig verhaaltje .. ik hoop dat het te volgen is
Oblivion thx
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2004 21:48:58 ]
Lieve Logibeeb,
Ik zou willen dat een paar simpele smsjes je hierdoorheen zouden kunnen slepen
Wat ik moet zeggen weet ik niet maar weet dat ik aan je denk
Veel heb je er niet aan maar verdorie meer kan ik niet doen...
Ik wou dat ik de wijsheid en de macht had om dit soort dingen op te lossen...
Dikke knuffel
Ik zou willen dat een paar simpele smsjes je hierdoorheen zouden kunnen slepen
Wat ik moet zeggen weet ik niet maar weet dat ik aan je denk
Veel heb je er niet aan maar verdorie meer kan ik niet doen...
Ik wou dat ik de wijsheid en de macht had om dit soort dingen op te lossen...
Dikke knuffel
Fok!hokker... en NietKlieker.
Het is heel goed te volgen, hoor, en in bepaalde mate ook zeer herkenbaar.
Lieve meid, je bent gewoon 'uitgegeven'.
Je bent jarenlang tegen zoveel frustratie aangelopen, zoveel pijn weg moeten stoppen, als je kind niet die liefde ontvangen en geven kan zoals je dat zo graag zou zien, mens, dat doet zo ontzettend veel pijn.
En erken dat nou maar eens voor jezelf.
Dat waar je het meest van houdt in de wereld, datgene waar je je rechter-arm voor zou geven, waar je alle liefde in zou willen stoppen, dat werkt niet mee, sterker nog, hij werkt tegen.
Dan is het op een gegeven moment echt even op, accepteer dat van jezelf, en veroordeel jezelf ajb niet, en vergelijk jezelf al helemaal niet met anderen, ik weet precies wat je bedoelt.
En na al dat geven, na al die dagen opstaan en het weer opnieuw proberen, na al die stiekeme huilbuien en weggestopte pijn, is het nu even tijd om voor jezelf te zorgen.
Dat mag, of liever gezegd: dat moet.
Want als jij er aan onderdoor gaat, wie moet dan de kar nog trekken?
(ik speel maar even op je emotionele plichten in, als je het voor jezelf niet belangrijk genoeg vindt )
Laat alles maar gewoon even gaan, zeg desnoods even in je omgeving dat je tot jezelf moet komen, even rust wil.
Bijtanken dus, je hebt heel hard gewerkt, nu mag je even lief zijn voor jezelf en heb je recht op 'vakantie'.
Lieve meid, je bent gewoon 'uitgegeven'.
Je bent jarenlang tegen zoveel frustratie aangelopen, zoveel pijn weg moeten stoppen, als je kind niet die liefde ontvangen en geven kan zoals je dat zo graag zou zien, mens, dat doet zo ontzettend veel pijn.
En erken dat nou maar eens voor jezelf.
Dat waar je het meest van houdt in de wereld, datgene waar je je rechter-arm voor zou geven, waar je alle liefde in zou willen stoppen, dat werkt niet mee, sterker nog, hij werkt tegen.
Dan is het op een gegeven moment echt even op, accepteer dat van jezelf, en veroordeel jezelf ajb niet, en vergelijk jezelf al helemaal niet met anderen, ik weet precies wat je bedoelt.
En na al dat geven, na al die dagen opstaan en het weer opnieuw proberen, na al die stiekeme huilbuien en weggestopte pijn, is het nu even tijd om voor jezelf te zorgen.
Dat mag, of liever gezegd: dat moet.
Want als jij er aan onderdoor gaat, wie moet dan de kar nog trekken?
(ik speel maar even op je emotionele plichten in, als je het voor jezelf niet belangrijk genoeg vindt )
Laat alles maar gewoon even gaan, zeg desnoods even in je omgeving dat je tot jezelf moet komen, even rust wil.
Bijtanken dus, je hebt heel hard gewerkt, nu mag je even lief zijn voor jezelf en heb je recht op 'vakantie'.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Dat is omdat je emotioneel denkt, en niet rationeel.quote:Op woensdag 17 november 2004 21:53 schreef Logician het volgende:
het stomme is dat ik het wel snap.. en ook wel wil, maar mijn gevoel zegt iets anders..
Maar dat weet je zelf wel.
Je zei het zelf al, je houdt van je ventje, daar komt niemand aan.
En zelfs hij niet.
En verder alles wat Shmoopy zegt, die zegt het beter.
Als het eenmaal zo ver is, en je het rationeler kan benaderen, valt het best mee...
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Ja, maar dat motten we er dus ook effe uitrammen, he?quote:Op woensdag 17 november 2004 21:53 schreef Logician het volgende:
het stomme is dat ik het wel snap.. en ook wel wil, maar mijn gevoel zegt iets anders..
En dat wat je in de loop der jaren hebt aangeleerd, daar ben je niet zomaar vanaf.
Maar gun jezelf wel de tijd om te voelen wat je voelt en te accepteren wat er allemaal gebeurt.
Want als je dat hebt gedaan, dan pas heb je ruimte voor die rust.
Sorry als ik betweterig klink, zo bedoel ik het zeker niet, maar ik snap zo goed hoe je je voelt en ik vind dat je beter verdient dan wat je jezelf nu geeft, zeg maar.
Neem je tijd, je hebt heel hard positieve dingen nodig, probeer, als er eenmaal wat rust is, te ontdekken wat je zelf leuk vindt, waar je zelf van geniet, want ook dat soort dingen raken in de loop der tijd zo naar de achtergrond dat je misschien helemaal niet meer weet waar jouw interesses en geluk naar uit gaan.
Je bent 'moeder van' maar ook nog gewoon Logician, met al je behoeftes en verlangens, diep weggestopt, maar ze zitten er nog wel, hoor.
En als je eenmaal zelf hebt bijgetankt, dan kun je weer openstaan voor alles wat op je afkomt.
Kleine stapjes, elke dag 1, het is wennen, maar het lukt echt wel.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Psies.quote:Op woensdag 17 november 2004 22:01 schreef Oblivion het volgende:
Je zei het zelf al, je houdt van je ventje, daar komt niemand aan.
En zelfs hij niet.
Raar menneke, die zichzelf nog niet eens snapt.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Wat een lekker wijf ben je toch Shmoops!
Goed gezegd!!
Goed gezegd!!
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
en nu zit ik verdomme weer te janken ..
Logician, ik snap je zo goed. En dat gevoel is zo klote, maar echt dit is het beste voor jou, maar ook voor hem!!!! Nogmaals dikke kus en knuffel en je weet me te vinden he?
Oh, ik jank lekker mee, hoor, dames.
Als het over je kinderen gaat, dan gaan de sluizen open, zo zijn wij moeders.
En we doen het altijd verkeerd, denken we, en zo niet, dan horen we het waarschijnlijk wel van hullie zelf, als ze gaan puberen.
Maar gelukkig weten we ook dat we ons best doen zoals we dat op dat moment kunnen, meer dan ons best.
Wat een hondenbaan is het ook.
Als het over je kinderen gaat, dan gaan de sluizen open, zo zijn wij moeders.
En we doen het altijd verkeerd, denken we, en zo niet, dan horen we het waarschijnlijk wel van hullie zelf, als ze gaan puberen.
Maar gelukkig weten we ook dat we ons best doen zoals we dat op dat moment kunnen, meer dan ons best.
Wat een hondenbaan is het ook.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
beuh! ik ga zo douchen en met een kruik in bed liggen,
ik hoop dat morgen mijn loon binnen is, dan ga ik shoppen..
truste iedereen, en ngmaals ontzettend bedankt voor het medeleven,
ik heb nog nooit zo veel achter elkaar gehuild
[ Bericht 15% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2004 22:24:11 ]
ik hoop dat morgen mijn loon binnen is, dan ga ik shoppen..
truste iedereen, en ngmaals ontzettend bedankt voor het medeleven,
ik heb nog nooit zo veel achter elkaar gehuild
[ Bericht 15% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2004 22:24:11 ]
Lieve Logi,
ik zie je morgen!
En nu lekker vroeg je bed in duiken en lekker dromen!
ik zie je morgen!
En nu lekker vroeg je bed in duiken en lekker dromen!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Lieve Logician,
alles is al gezegd eigenlijk hier, maar ik wil je toch ook nog even heel veel sterkte wensen. Het is zo'n moeilijke dubbele beslissing dat je er wel emotioneel van moet worden. Maar het zal wel een stukje rust geven bij jullie en de gelegenheid om zelf bij te tanken, en dat heb je hard nodig meid. En, ja na de reaktie van Chavez weet je ook weer waarom je de beslissing hebt gemaakt, ook al kan hij het niet helpen dat hij je kwetst zo voelt het wel voor jouw....
dikke kus en knuffel voor je
alles is al gezegd eigenlijk hier, maar ik wil je toch ook nog even heel veel sterkte wensen. Het is zo'n moeilijke dubbele beslissing dat je er wel emotioneel van moet worden. Maar het zal wel een stukje rust geven bij jullie en de gelegenheid om zelf bij te tanken, en dat heb je hard nodig meid. En, ja na de reaktie van Chavez weet je ook weer waarom je de beslissing hebt gemaakt, ook al kan hij het niet helpen dat hij je kwetst zo voelt het wel voor jouw....
dikke kus en knuffel voor je
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
