Altijd feest, inchecken chartervlucht op Schiphol

Ahum, even m'n gal spuwen, offehm mijn constateringen met jullie delen.

Dat inchecken, voor zo'n chartervluchtje naar Griekenland of Spanje ofzo. Dat vindt dus meestal vroeg op de ochtend plaats. Hordes Nederlanders in de rij voor hun vlucht naar een zonnig oord. En dan vallen me een aantal dingen toch elke keer weer op, iedereen doet vooral erg anders. Debiel. Ongezond veel last van de zenuwtjes ofzo.
Waar normaal iedereen zo vroeg op de ochtend z'n vreet houdt, de ogen op half zeven heeft en chagrijnig is. Nee. In de rij voor een chartervlucht naar een populaire, zonnige zuid-Europese lokatie zijn de meeste ineens overdreven vrolijk, overactief, gespannen, joviaal tegen anderen, quasi-grappig. Echtparen, waarvan de man wanhopig om zich heen kijkt, of d'r wel iemand om z'n (gevatte) grapjes lacht. De vrouw vond 't zichtbaar niet grappig, is niet in de stemming voor flauwe grappen van manlief. En dan van die moekes, bijvoorbeeld van die (alleenstaande) moeders met een horde kinderen om zich heen te rennen en te klieren. Overal verstand van. Die wijven weten er zogenaamd alles van met dat ordinaire randstad-accentje. In plaats van dat ze die kinderen in toom houden, gaan ze allerlei onzinnige weetjes opnoemen. "Mama heeft de hele wereld gezien schat". "Mallorca, Ibiza, Kreta, waar papa vandaan komt." "De hele wereld schat." Wat dit is, wat dat is, die kinderen willen dat helemaal niet weten. En heel hardop praten hč, zodat anderen de mogelijkheid hebben te reageren. Reageren is een praatje, en daar gaat 't huismoeke om. "kehk schat, een smsje van oma". Oma's die smsjes sturen, it figures. Vast een voormalig tienermoeder.
Dan is er het groepje populaire, provinciale jongeren. Groepje van 6. Strak in de kleren naar westers model. Sandaaltjes aan, linnen broekje, strak shirt. Populair praat wat de huismoeders kennelijk moet imponeren en voetballen. Met die blokker bal. Voetballen ja, 5:30 's ochtends op een vliegveld. En natuurlijk kunnen ze er geen hout van, dus die bal vliegt alle kanten op. Soms gezamelijk wat de adem inhouden, stem verheffen en een moeilijk gezicht trekken als een groepje aantrekkelijke stewardessen passeert. Alleen de steward kijkt om. Een schaterlag volgt en er wordt gegrapt in 't dialect.
Dan het stelletje wat voor 't eerst met 't vliegtuig gaat. Bleek. Zweethanden. Gespannen gezichten. Overdreven veel bagage. Zwaar zeg. Oh, die koffer heeft wieltjes. Even paps uitzwaaien, dag paps. Heej, iedereen heeft een wagentje voor z'n bagage. En ja, die bagagewagentje staan buiten. Wat is dit, ze staan allemaal op de rem. Hoe rijdt ie. We weten het niet. Even afkijken van wat andere mensen hoor, oeh, je moet de rem inknijpen, dan doet ie 't. Alles bij ons? Check, double-check, triple-check. Niks vergeten? Och shit, ja dat. Jouw schuld, ik zei het toch, nee jouw schuld. Waarrrr moeten we zijn, de televisieschermen! Handbagage ondersteboven, op de tickets staat 't vluchtnummer. Wijzen, wijzen, hebbes. Schichtig sluiten ze achteraan de rij.
En zo ontfermt de alleenstaande moeder zich over 't prille stelletje. Eindelijk slachtoffers om over ouwe vakantieliefdes te praten.

Je maakt wat mee daar. Al dat typische maakt 't vermakelijk. Hier uw (incheck) ervaringen.

Applaus bij de landing.

Dat is écht ERG.

quote:

Op maandag 16 augustus 2004 19:21 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Gezien het feit dat jij in die incheck rij staat voor zo'n uitgemolken kut vakantie aan een of andere costa behoor je tot hetzelfde klootjes volk

Ja. Ik ben dan ook een kansloze polderboer, dan wel de latente fase reeds gepasseerd in tegenstelling tot die andere luitjes.

:')