Weer een update !
Reisverslag Verenigde Staten Deel 1Door het raampje van de Boeing 747 kon ik de skyline van Down Town Los Angeles ontwaren. Meteen bekroop met dat A-team gevoel (tatataaa
). Ik verwachtte lange wachttijden bij de douane, maar dat bleek alles mee te vallen. Na een scan van 2 vingers en een fototje stond ik 20 minuten na de landing in de Verenigde staten van Amerika. Voor 14 dollar liet ik me met een super shuttle afzetten bij mijn eerste overnachtingsplaats. Het Venice Beach Cotel op Venice Beach.
Venice Beach is een deel van LA dat bedoeld was als Amerikaanse tegenhanger van Venetie. Met kleine kanaaltjes waarover je kunt varen. Helaas is er nog maar een klein deel over van de oorspronkelijke kanalen. Waar Venice meer om bekend staat is het excentrieke publiek op de beachwalk, de beroemde artiesten en Baywatch (wat daar gefilmd wordt). Ik zat nog geen steenworp afstand van het strand.
Baywatch but no babes
Het hostel zat vol met buitenlanders (voornamelijk uit Europa) die hun geluk wilden beproeven in de filmwereld. De ene wilde acteur worden, de ander had al een compleet script klaarliggen voor een nieuwe serie van 3 seizoenen. Alles draait om connecties. Ik was er puur voor de fun.
Het hostel had ook een eigen barretje waar je voor 2 dollar een heerlijk Tecate biertje kon pakken. Na een paar biertjes besloten Ik en 2 anderen (Paul uit Australië en Pete uit Engeland) om de buurt eens te gaan verkennen. Na een sushibar waar je verplicht moest eten kwamen we uit bij een tentje wat the circle bar heette wat volgens de lokalen een goede bar moest zijn.
De bouncers discuseerden net over een nieuwe .50 revolver terwijl de hummers langsraasden en er 2 zwervers ruzie maakten over een stuk plastic. Welcome in the US.
In de bar was werkelijk geen mens te bekennen. Volgens de barman was het nog vroeg en als we zouden wachten tot een uur of 12 het vol zou zitten. “we we’re gonna have a good time” volgens de drankverstrekker. 4 Corona’s en een zooi Tequila later zat de Circle inderdaad helemaal afgeladen met voornamelijk vrouwen. En als Amerikaanse ergens dol op zijn dan zijn het wel europese mannen. Paul droop wegens drankmisbruik af en Pete en ik belanden via een feestje bij een of andere artiest samen met 3 aardige dames in een Appartement in Pasadena ten noorden van LA.
Om 8 uur ’s ochtends werd ik met een kater wakker van het oorverdovende kabaal van een drilboor die net de stoep aan stukjes aan het drillen was. Ik sliep nog verder en rond de middag was iedereen zo’n beetje op. De 3 dames (Jennifer, Allison en Carmen) brachten ons terug naar het hostel waar we samen de kater nog even probeerden te verzuipen met een bloody mary (wat is dat goor zeg). ’s Avonds gingen we samen naar de film (constantine erg slecht) en dronken nog wat samen.
De volgende dag ging Pete naar Mexico, Carmen was haar auto ophalen in Ohio, En ik had met Allison afgesproken dat ze me op zou halen en naar een ander hostel in Hollywood zou brengen.
Allison gaf me gelijk een rondleiding door hollywood. Hollywood sign, walk of fame, chinese theater en nog wat andere zaken die wel leuk waren om te zien. Een originele Amerikaanse hamburger en milkshake stonden op het menu. Dingen klikten aardig goed tussen Alli en mij en ik stelde voor om samen naar Las Vegas te gaan. Ze vond het een leuk idee omdat ze al een tijdje niet meer in Vegas was geweest. Voor mij 1 van de dingen die ik toch wel gedaan moest hebben. Ik boekte 2 overnachtingen in een kamer in het Rio. Omdat Ali 2 sollicitatiegesprekken moest ze weer weg en ik ging met een man of 30 uit mijn nieuwe hostel op een pubcrawl. De mechanische stier in de Saddle ranch op sunset strip zorgde voor behoorlijk wat klachten bij de mannen. Hollywood is een gekkenhuis qua mensen en bars, maar met een paar glazen achter de kiezen ga je er helemaal in op.
Gandalf heeft het er maar druk mee op de Walk of Fame
Veel interessanter eigenlijk Downtown LA, waar ik de volgende morgen was . 85% van de mensen spreekt hier spaans. Op straat sprak ik met een aantal mensen, waaronder een donkere jongen die net uit de bajes kwam. “Hey big homey could you spare sixty cents ?, It’s not like I’m asking for 60 dollars or something but hey I just got outta prison” “What where you in for ?” “Aaa I was just walking around Hollywood and then the cops busted my ass, nothing big”. Geweldig die straattaal. Door mijn donkere uiterlijk werd ik regelmatig in het spaans aangesproken. Ik bleef maar uit de buurt van South central, compton en Watt’s, buurten die bekend staan als onveilig voor blanken. :/
’s Avonds pikte Alli me op bij het hostel, we gingen uit eten in een gezellig Mexicaans restaurant met live muziek samen met Jennifer en haar vriend Nate om daarna nog even af te drinken in de Rainbow bar op sunset strip. Tot mijn verbazing zaten daar ook de jongens van Cypress hill naast me een dikke joint te roken. Ik ging mee terug naar het appartement.
Na 2 dagen rondhangen in Pasadena reden Ali en ik samen door de Mohave woestijn naar Las Vegas. Het wereldberoemde gokparadijs in het midden van de woestijn. De rit duurde een uurtje of 4. Hotel Rio is niet een van de grootste, maar toch wel een gigantisch hotel. Elk hotel is eigenlijk als een kleine stad. 15000-20000 mensen, winkels , slotmachines, roulettetafels, restaurants en bars. Je hoeft je hotel dus nooit te verlaten, alles is er te krijgen. En als je je hotel verlaat, zelfs bij de groenteboer kun je gokken Door de weeks is Vegas erg rustig en zijn de prijzen voor een hotelkamer ook een stuk lager (60 dollar per nacht voor het Rio).
Natuurlijk moest er een beetje gegokt worden en met wat geluk en mazzel wist ik bij de roulette zo’n 250 euro te winnen, waarmee ik 2 kaartjes kocht voor een show van de Scintas (comedy/zang achtig iets met een siciliaanse familie). Alli was minder fortuinelijk.
A quiet day in Vegas
De grotere hotels op de strip in Vegas hebben themas. Zo heb je Excalibur (Koning Arthur thema) New York, New York (Kleine versie van New York) en het Luxor (zwarte pyramide met de helderste lichtstraal ter wereld). New York, New York heeft zelfs een achtbaan die ik natuurlijk even uit moest proberen. De show van Scintas was erg vermakelijk, maar ook erg chauvinistisch. Want Vegas is en blijft natuurlijk wel amerikaans en al die cowboyhoeden willen er niets slechts over horen.
Alli en de achtbaan
Omdat Alli een nieuwe baan had gekregen moesten we al vroeg weer terug naar Pasadena en een trip naar de Hoover dam en Grand Canyon overslaan. Die moet ik een ander keertje doen omdat ze zeer zeker de moeite waard zijn. Helaas is het met mijn manier van reizen zo dat ik wat dingen oversla. Ik bleef nog een nachtje bij Alli slapen en kocht de volgende dag een ticket voor de Greyhound naar San Francisco. Alli gaf me nog wat tips over SF (haar favoriete stad) en nog wat adressen waar ik eventueel zou kunnen blijven slapen.
Na een maniacale busrit van 8 uur (dat mens kon echt niet rijden) was ik in San Francisco, omdat de hostels die ik op het oog had vol zaten zat er niets anders op dan in de slechtste buurt van SF te overnachten: The tenderloin. De wijk kreeg zijn bijnaam vanwege de vele kinderprostitutie in vroegere jaren (mals vlees). Nu is de buurt niet vol met prostitutie, maar wel met complete gekken die in de jaren 80-ig door Reagan op straat zijn gezet nadat hij een mental institution had gesloten vanwege geldgebrek. Op de hoek van de straat staat een man verkleed als kerstman in een rolstoel liedjes te zingen tegen een stoplicht. Een oude chinees waarschuwt me dat het gevaarlijk is om links te lopen van de weg
overal crack rokende junks en bedelaars. Terwijl de dikke limo’s en sportauto’s over de weg heen razen. Geen makkelijke buurt maar toch wel interessant.
Het Hostel (HI) was saai te noemen, voornamelijke ouderen en studenten die vroeg op bed lagen. Samen met de enige andere buitenlander Francois (FR) ging ik op zoek naar wat vertier en contact met de locals. We kwamen terecht in een groot Iers feest ter voorbereiding van St paddy’s day. Ontmoette een meisje KC wat freelance werkte als fotomodel. Ze vond het leuk om mij een tour te geven door SF en al helemaal leuk omdat ze zelf ook deels Nederlandse was (ze sprak geen woord nederlands). Ze had echter een druk schema dus ze zou me nog bellen later die week. :>
San Francisco staat bekend om een groot aantal landmarks : Golden Gate Bridge, Alcatraz, Fisherman’s warf, Chinatown (grootste chinese gemeenschap buiten China) en de befaamde kabelcars.
Ik besteedde een complete dag aan het lopen naar en over de Golden Gate Bridge en weer terug via Chinatown naar het hostel. SF is een stad om verlieft op te worden. De heuvels met straten en kleine mooie wijkjes. Vanwege de populariteit is SF ook duur. Een standaard 2 kamer appartement kost je zo 1500$ in de maand. :|
Kami bij de Golden Gate Bridge
Na 3 dagen SF kon ik eindelijk overstappen naar een nieuw hostel dat een stuk beter was dan de HI. Samen met de aparte fransman (die als hobby ’s nachts doelloos rondlopen had). Dit hostel zaten wat jeugdigere mensen en er werd ook meer georganiseerd voor de gasten.
Een middagritje met de Cablecars (3 dollar voor een ticket) bracht me naar het pittoreske fisherman’s warf vanwaaruit de ferry’s naar Alcatraz vertrekken. Tickets waren al uitverkocht voor de komende 3 dagen dus ik zou Alcatraz even moeten skippen, In de wachtrij voor de Cablecar terug naar huis werden we vermaakt door een grappige muziekkant die onder invloed van een aantal borrels de “cable car song” speelde. Een dikke bebaarde vriend van de artiest stond half naakt te Joga-en in het grasveld naast de wachtrij wat op veel ophef kon rekenen van de ouders van enkele kids. Cablecars werken met ondergrondse kabels waar de karretjes op vasthaken. Ooit uitgevonden om de hellingen van San Fran te bedwingen.
Wachten op de Cable car
Little trouble in little China
Later die week belde KC me op of ik tijd had om mee uit eten te gaan. Zo’n aanbod sla ik natuurlijk niet af en op een zwoele donderdagavond kwam KC me ophalen bij het Hostel waar mijn roommates vol verwachting stonden te wachten hoe ze er nou uit zag. Ondanks dat ik het wel zag zitten, veranderde de avond in een complete teleurstelling.
KC en ik gingen niet naar een restaurant, maar naar een of andere modellenparty in de SoMa (South of Market) niet erg als ze iets te eten zouden hebben, maar modellen eten niets en ik verrekte van de honger. Behalve wat selderie voor de bloody mary’s was er niks te eten.
Behalve dat voelde ik me ook behoorlijk gebruikt, KC stelde me voor aan mensen als haar kennis uit Nederland, maar ik voelde me meer gebruikt als object. Niemand was werkelijk geïnteresseerd in me. Behalve…
Haar bazin, Een 40 jaar oude vrouw die deze hele avond rond me heen hing. Vroeg me vriendelijke of alle Nederlandse mannen zo goed waren in bed en of ik haar nieuwe boobjob wilde zien. Flashte me haar nieuw aangemeten setje tieten en werd toen wel heel opdringerig. Besloot het feest te verlaten terwijl het merendeel van de aanwezige gasten zich aan de coke tegoed deed. Een avondje om nooit ter vergeten, verder maar geen contact meer opgenomen met KC.
Om wat af te koelen de volgende morgen wat rondgelopen door SF en wat parkjes en museums aangedaan.
duivenplaag
Historic Museum
Het hostel zat behoorlijk vol en vanwege de reserveringen moest ik kamers verplaatsen. M’n nieuwe kamergenoten waren een stel studenten uit Fargo die gedurende hun spring break naar SF waren gekomen om te sporten met dakloze kinderen op scholen. Een nobel streven. De praatgrage Matt wilde graag op hun enige vrije dag naar de USS Hornet (een vliegdekschip dat nu dienst doet in museum). De rest van de groep ging naar Alcatraz en niemand wilde met hem mee. Ik wilde altijd al zo’n zeemonster zien dus vergezelde ik hem later die week op een trip naar Oakland om de Hornet te bekijken.
Een metroritje en 2 bussen verder stonden we aan wal voor het machtige vliegdekschip. De 8ste Hornet in haar bestaan. De 7de werd gezonken in de 2de wereldoorlog en was het schip vanwaar de Amerikanen na Pearl Harbour een tegenoffensief lanceerden tegen Japan (Zie film Pearl Harbour). Deze Hornet kwam in 1947 in dienst en was onder andere verantwoordelijk voor het oppikken van Neill Armstrong en crew na hun geslaagde maanmissie. Aan boord zijn naast de returncapsule ook nog wat vliegtuigen (waaronder een F-14 Tomcat) te aanschouwen. Vrijwilligers die voorheen op het schip werkten geven interessante rondleidingen.
USS Hornet
Talk to me Goose
Een andere nieuwe kamergenoot was de halve Egyptenaar / halve Australiër : Oliver. Oliver was van plan om ook richting Seattle te gaan en we kochten samen 2 kaartjes voor de Amtrak trein 3 dagen later. Oliver was zelf ook al een tijdje op reis, maar had de US, Caraïben en Mexico gedaan. Werkte nu als Elektricien in Londen.
We zetten het samen op een zuipen in de Hostelbar op St Patricksday. Daarna was er nog een feestje van een van de duitse meisje die na 3 maanden weer naar huis zou gaan. Raakte in gesprek met de 19 jarige Maggie uit het groepje Fargo die zelf half iers was en er in haar Saint Paddy’s outfit er wel erg appetijtelijk uitzag. Het fiasco met KC was zo weer vergeten.
De volgende morgen spreekt manager Jim me aan of ik wel wist dat er Beveiligingscamera’s in de TV kamer hangen. Niet dus…
Oliver en Ik checkten uit en namen de taxi naar het Amtrak station. De zeer vriendelijke kaartjesverkoper wist ons te melden dat de trein 4 uur vertraging had. Bij de lange wacht troffen we een maffe potdealer die volledig in Hennepkleren rondliep. Elk half jaar ging ie naar Amsterdam en getuige de tientallen pasjes voor coffeeshops was hij inderdaad een frequent bezoeker.
Na niet 4 maar 6 uur wachten konden we dan eindelijk de trein in om 2 uur ’s nachts. Vielen prompt in slaap. De route van SF naar Seattle is een zeer mooie treinreis door de Cascade mountains en wat oude plaatsjes die tussen de besneeuwde toppen in de bergen liggen. De trein moet om de zoveel tijd stoppen om voorrang te verlenen aan een goederentrein. Amtrak huurt namelijk spoortijf van de vervoersbedrijven en die geven voorrang aan hun eigen spullen. Vandaar ook soms de lange vertragingen.
Om 8 uur ’s avonds zijn we in het koude, regenachtige Seattle. We hadden al vooruitgeboekt in het beroemde Green Tortoise Hostel. Met z’n 2-en een private room genomen met 2 x 2 persoonsbed omdat het maar 2 dollar meer was en je geen last hebt van camera’s in de tv kamer
Tegenover ons hostel zat een tentje dat Turf heette waar je voor 3 dollar een flink bordje eten kon halen. Voornamelijk bevolkt door daklozen, maar voor backpackerts natuurlijk een buitenkansje.
Turf !
Seattle is Microsoft, Boeing de Starbucks koffie en natuurlijk Grunge muziek (Nirvana, Pearl Jam, Stone Temple pilots). Anders dan de andere plaatsen in de US waar ik geweest ben, maar er hangt een relaxte sfeer en de mensen zijn aardig. Oliver en ik kochten een City Pass waarmee we de Space needle, science Museum, Aquarium, Aircraft museum, Zoo, Imax konden bezoeken en een boottocht konden maken. Eerste op het verlanglijstje stond een park met watertoren (Een fanatieke klimmer was de 30 meter hoge watertoren aan het beklimmen zonder beveiliging) met daarnaast een begraafplaats waar Bruce en Brandon Lee begraven liggen. Het graf was lastig te vinden, maar als je de meute volgt dan kom je wel.
Rip Bruce en Brandon
‘s avonds de gemeenschapsruimte was het altijd erg gezellig en druk, Gratis vat bier met een filmpje en muziek op de achtergrond. Even lekker chillen. Een paar Canadezen vroegen of ik zin had om mee te gaan naar het dak en daar wat rond te hangen. De enige manier om op het dak te komen was via de brandladder. Ik ging uit de branduitgang en de deur sloeg achter me dicht. Klom het dak op om niemand te vinden. Na 20 minuten wachten begon het met 10 graden en een t-shirtje wel aardig koud te worden. Ik kon met geen mogelijkheid van het dak afkomen. Behalve als ik de brandtrap naar beneden zou laten en daarmee het alarm af zou laten gaan. Geen GSM op zak. Met een paal die ik gevonden had wist ik bij het leegstaande pakhuis een raam te forceren en naar binnen te kruipen. Alle deuren en ramen waren dicht. Kroop weer terug door het raam en zo ver mogelijk naar beneden langs de brandtrap. Inmiddels begon ik onderkoelingsverschijnselen te vertonen… :/
Blijf lezen !