abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_22872288
En nog eentje voor de dames die nog moeten

16 september
DE datum gaat voorbij zonder ook maar iets wat lijkt op... Jeetje wat baal ik hier ineens van. Het doet me meer dan ik vantevoren had gedacht.

17 september
Nog steeds niks aan de hand, maar ik ben al een stuk rustiger. Ik zie wel hoe het loopt. Goede vrienden van ons zijn net terug van vakantie en hebben jonge konijntjes, dus besluiten we om daar 's avonds op bezoek te gaan. Het is erg gezellig en tegen half 12 gaan we weer naar huis.

18 september
Het is een uurtje of 1 voor we in bed liggen en ik ben doodmoe. Net op het moment dat ik in slaap begin te vallen voel ik een soort schok door mijn buik. Ik denk meteen 'dat zouden mijn vliezen wel eens kunnen zijn' en ben weer klaarwakker. Ik voel even, maar het bed is niet nat. Het zal dus wel wat anders zijn... Maar nu ik toch wakker ben, ga ik toch maar even plassen Ik stap uit bed en voel wat langs mijn benen stromen, dus toch!!!
Het is ongeveer half 2 ’s nachts en ik maak meteen m’n man weer wakker. Dan bedenk ik me dat ik wat vruchtwater op moet vangen maar waarin? Gelukkig komt hubbie met het briljante plan om het in de tummytub op te vangen Het vruchtwater is helder, dus we besluiten om even de directe familie in te lichten (op uitdrukkelijk verzoek van o.a. tante Anosmie) en dan nog proberen te gaan slapen. Maar tijdens het bellen begint het al een beetje te rommelen. En meteen om de 2 minuten!
Na 10 minuten stap ik weer uit bed, ik kan toch niet meer slapen. Ik kleed me aan en ga naar beneden. Ik meld me nog even op Fok! geloof ik en doe snel de afwas

De weeën blijven om de 2 minuten komen en worden steeds heftiger. Eerst kan ik ze nog opvangen door te zuchten en over de bank te hangen, maar al snel kan ik alleen nog maar lopen. Na een uur weeën besluit m’n man de verloskundige te bellen, ik vind het zelf nog een beetje vroeg…
De verloskundige wil mij ook even spreken, maar al snel moet ik de telefoon weer aan m’n man geven omdat ik weer moet ijsberen om de volgende wee op te vangen. Ze zegt dat ze er zo aan komt.

Inmiddels krijg ik het idee dat ik naar de toilet moet. Maar na een wee kan ik amper gaan zitten want dan komt de volgende wee er al weer aan. Ik raak een beetje in paniek, want ik denk dat ik dit geen uren meer vol ga houden. En ook flitst er door mijn hoofd: dit lijkt wel persdrang, maar dat kan nu nog niet! Op een gegeven moment moet ik ook gewoon echt een beetje persen tijdens de weeën, gelukkig arriveert de vk vrij snel nadat ik dat gevoel heb. We gaan naar de slaapkamer zodat ze kan zien hoe ver ik ben. Ze meldt doodleuk dat ik zeker voor een record ga, want ik heb al volledige ontsluiting Ik ben er echt helemaal ondersteboven van, dat kan toch nog helemaal niet?

Ik moet de persweeën even een beetje proberen op te vangen zodat de vk d’r spullen uit de auto kan halen en hubbie een kraamverzorgster kan bellen etc.
Dan mag ik meepersen Ik vind deze fase een eitje vergeleken met de laatste fase van de ontsluitingsweeën want ik heb ineens wat meer tijd tussen de weeën in om op adem te komen. Ook vraag ik me steeds af wanneer het nou eigenlijk echt pijn gaat doen en ben stomverbaasd als ze me laten zien dat je de haartjes al kunt zien. Op een gegeven moment beslis ik ook maar echt voor een record ga als het toch zo snel gaat en pers uit alle macht! Dan staat het hoofdje (vind ik niet echt pijnlijk aanvoelen, meer een beetje ongemakkelijk ). Ik moet nog 1 keer persen en zuchten en dan wordt er om 4.44u een heerlijk warm glibberig kindje op m’n buik gelegd.
Hij is er al

In totaal ben ik maar ongeveer 3 uur en een kwartier bezig geweest, waarvan een half uurtje persen. Als ik er aan terug denk ben ik nog verbaasd. Mijn broertje en moeder komen vrij heel vroeg ’s ochtends al langs om hun kleinkind/neefje te bewonderen. Later hoor ik dat m’n broertje aan m’n moeder heeft gevraagd of je soms iets krijgt na een bevalling om rustig te worden want hij vond me behoorlijk stoned overkomen
Maar dat was gewoon puur het ongeloof en de verbazing van mijn kant dat een bevalling ook zo kan…
Eigenlijk geloof ik nog steeds niet dat ik echt bevallen ben Gelukkig heb ik boven het bewijs liggen
pi_22872745
quote:
Op maandag 25 oktober 2004 21:40 schreef piglet het volgende:

Dan mag ik meepersen Ik vind deze fase een eitje vergeleken met de laatste fase van de ontsluitingsweeën want ik heb ineens wat meer tijd tussen de weeën in om op adem te komen. Ook vraag ik me steeds af wanneer het nou eigenlijk echt pijn gaat doen en ben stomverbaasd als ze me laten zien dat je de haartjes al kunt zien. Op een gegeven moment beslis ik ook maar echt voor een record ga als het toch zo snel gaat en pers uit alle macht! Dan staat het hoofdje (vind ik niet echt pijnlijk aanvoelen, meer een beetje ongemakkelijk ).
Zo herkenbaar! Ik had precies hetzelfde. Viel heel erg mee allemaal.
Fijn dat het zo soepel ging piglet
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
  maandag 25 oktober 2004 @ 22:12:45 #203
67528 Loena-tik-
Nachtzustertje
pi_22873363
Wow, een beetje ongemakkelijk zei de dame die beweerde dat ze een lage pijngrens had!!! Dat mag jij dus lekker nooit meer zeggen!!!

Meiden, twee goede voorbeelden en goed voorbeeld...
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
  maandag 25 oktober 2004 @ 22:40:37 #204
61800 Rottdog
May all your dreams come true
pi_22874446
Dames Loena en Piglet wat heerlijk en vol ongeloof zeg mocht ook wel na al die "mooie" bevallingen

Voor de dames die nog moeten JJJJJJJJJAAAAHHHHHH er is hoop
pi_22880573
quote:
Op maandag 25 oktober 2004 22:12 schreef Loena-tik- het volgende:
Wow, een beetje ongemakkelijk zei de dame die beweerde dat ze een lage pijngrens had!!! Dat mag jij dus lekker nooit meer zeggen!!!
Ja maar, ja maar ik heb echt wel een lage pijngrens hoor! Je moet me eens horen als ik een prikje moet of m'n teen stoot etc.
Misschien was mijn lichaam om dat moment ineens wel erg goed in het aanmaken van natuurlijke pijnstillers (dat zou die stonede uitstraling naderhand wel verklaren )
pi_22880656
Piglet ik wil het net zo doen zoals jouw bevalling Ga toch maar vanmiddag even alle bevallingsverhalen af.....
pi_22880812
Wat een heerlijke bevalling om te lezen piglet Alles in recordtempo
  dinsdag 26 oktober 2004 @ 15:10:28 #208
22740 Grijs
en eigenwijs
pi_22885771
quote:
Op dinsdag 26 oktober 2004 09:29 schreef piglet het volgende:

[..]

Ja maar, ja maar ik heb echt wel een lage pijngrens hoor! Je moet me eens horen als ik een prikje moet of m'n teen stoot etc.
Misschien was mijn lichaam om dat moment ineens wel erg goed in het aanmaken van natuurlijke pijnstillers (dat zou die stonede uitstraling naderhand wel verklaren )
En de ene bevalling is gewoon pijnlijker dan de andere (bij mijn tweede bevaling heb ik ook nauwelijks pijn gehad).
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
  woensdag 27 oktober 2004 @ 11:25:41 #209
73207 phluphy
Lief vriendje...
pi_22901452
Loena en Piglet, ik krijg zulke gemengde gevoelens door jullie verhalen

Ik ben echt blij dat jullie een fijne, zorgeloze bevalling hebben gehad. Maar ik ben ook boos en jaloers. Want mijn bevalling (die ik nog eens op papier moet zien te krijgen maar dat kan ik nog niet aan) was alles behalve fijn en zorgeloos.

Ik lees jullie momenten van geluk bij het zien van je kindje en ik herinner me dat ze een slappe pop op mijn buik legden, zonder hartslag en niet ademend.

Mijn kindje werd niet lekker tegen me aan gelegd, maar werd weggehaald voor reanimatie. Mijn kindje huilde niet en plaste niet, want hij was op dat moment levenloos

Geen man die me trots aankeek, maar een man die huilde en half stierf van verdriet.

Ik moest dit even kwijt, sorry, ik wil niet jullie fijne herinneringen teniet doen, maar ik werd even erg opstandig. Het verwerkingsproces moet nog in gang gezet worden, ik stel het steeds uit
... ♥ ik mis je ♥
  † In Memoriam † woensdag 27 oktober 2004 @ 11:27:07 #210
43556 miss_dynastie
pi_22901485
Phluph
Het lijkt me zo vreselijk moeilijk allemaal, weet ff niet wat ik moet zeggen
Dikke voor jou en Jeroen!!!!
pi_22901526
O lieve Pluhphy,

De boosheid komt nu. En het verwerkingsproces komt op gang. Vaak komt het er uit in de mate die je zelf aankan. En dat zal dus in kleine beetjes zijn. Vreselijk pijnlijk, maar o zo nodig om alles te verwerken.
Dikke knuf

Loena en Piglet wat een "droom" bevallingen
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
pi_22901661
Lieve Fluf!!!! Gewoon ff een hele dikke voor jou!!!
Winnares Dione-award '05, '06 en '07!
pi_22901931
Lieve phluph, weet je dat ik getwijfeld heb of ik mijn verhaal hier moest posten? Ik vind het zo vreselijk afsteken bij de horror-bevallingen die we hier de laatste maanden hebben gehad (jij, Luchtbel, pluisje ). Uiteindelijk heb ik besloten het wel te doen: voor alle dames die nog moeten (zo hebben ze niet alleen maar nare voorbeelden) en ook voor mezelf (ook een supersnelle & makkelijke bevalling moet je verwerken en dit helpt me daarbij).

Natuurlijk ben jij boos, jaloers en opstandig! Waarom wij wel zo'n bevalling en jij niet? Waarom had jij niet na zoveel te moeten doorstaan een heerlijk gillend en plassend kind op je buik liggen en een blije papa naast je?
Ik kan je niet vertellen hoe oneerlijk ik het ook vind en hoeveel ik gehuild heb om jouw en Danyel's situatie
En ik kan al helemaal niet verklaren waarom het loopt zoals het loopt in dit leven. Maar het is goed dat je je er nu boos over maakt, volgens mij is dat een onderdeel van het rouwproces.
Dus maak je maar boos, stomp een kussen in elkaar of schrijf een klachtbrief naar wie er de leiding heeft over ons leven. Het moet er allemaal uit meid.
En hopelijk zul je dit stapje voor stapje kunnen verwerken.
Dikke knuffel en
  woensdag 27 oktober 2004 @ 11:52:41 #214
67528 Loena-tik-
Nachtzustertje
pi_22902034
Oh Plups, ik vind het ontzettend goed dat je je gevoelens zo eerlijk uit, het zou eerder ongezond zijn als je die gevoelens niet had. Het is ook gewoon heel oneerlijk wat jullie is overkomen en dan word je ook nog eens geconfronteerd met mooie momenten van anderen die jij potverdorie ook had moeten beleven Meid ik moest ook aan je denken bij het schrijven van mijn verhaal (zelfs de eerste momenten na de bevalling heb ik sterk aan je gedacht) dat jij dit soort momenten hebt moeten missen en hoe bijzonder het is als je kindje het gelijk goed doet na de bevalling...
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
  woensdag 27 oktober 2004 @ 12:01:42 #215
31820 Martineke
Mama van Maxim en Romijn
pi_22902258
phluphy dikke knuf for you weet niet zo goed wat ik erop moet zeggen eik, tis wel goed dat je je gevoelens uit, hoort allemaal bij verwerkingsproces lijkt mij.

ik moet heel eerlijk toegeven dat ik ondertussen steeds banger word voor de bevalling (ik zeg er niks van en stop het maar weg hele tijd) maar kzal er toch aan moeten geloven, er zijn verhalen die harstikke mooi zijn gegaan, maar daar tegenover zijn er ook verhalen die minder mooi zijn gegaan, misschien ist beter for me om dit topic maar niet meer te lezen of zo?
  woensdag 27 oktober 2004 @ 12:12:02 #216
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_22902461
Phluph Ik snap denk ik wel een beetje wat je bedoeld hoor, doe rustig aan '

Martineke,

Ik durfde eerst ook niet te lezen hoor, tijd lang ook niet gedaan, maar ja Pluisje ging vlak voor mij en ik heb dat toch maar gelezen. Verstandige keuze? Mwah, tis ff schrikken dat wel, maar je weet altijd dat zulke bevallingen ook voorkomen. Lees daarna gewoon ook de mooie verhalen zoals die van Piglet en Loena en die van Luckepuck als afsluiter. Dat zijn de verhalen!
  † In Memoriam † woensdag 27 oktober 2004 @ 12:36:38 #217
37843 lady-wrb
kortaf
pi_22902964
ik heb ook nooit het verhaal van mijn bevalling geplaatst, ook omdat ik er zulke dubbele gevoelens bij heb. alleen is het bij mij niet alleen de bevalling zelf maar ook de 9 maanden eraan vooraf en de ellende erna.
  woensdag 27 oktober 2004 @ 12:48:41 #218
37150 livelink
keek op mijn week ( © DJ11)
pi_22903261
Phluphy, jij schreef eerder toch dat de mensen die jouw bevalling begeleid hebben een keer een gesprek met jullie aan wilden gaan? Zijn jullie daar nog op ingegaan?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
pi_22903347
Ik heb pas een paar verhalen gelezen maar blijkbaar komen er meer dramatisch verhalen voorbij dan vrolijke. Ik mag me gelukkig prijzen tot de laatste greop te behoren. Ik heb echt geen nare gevoelens of dromen aan mijn bevalling overgehouden.

Ik was pas 36.4 weken zwanger toen ik snachts even ging plassen, en eenmaal terug in bed bleef het maar lopen. Vreemd vond ik het maar, toen ik even rechtsop ging zitten kreeg ik zon vermoeden dat het iets anders was dan een plasje. Ik trok mijn badjas aan en ging naar bedenen. Ik zei tegen mijn vriend dat ik dacht dat mijn vliezen waren gebroken, hij schrok zich een ongeluk. Hij had de hele avond zitten borrelen (was inmiddesl 2 uur snachts).

Mijn gevoel werd spontaan bevestigs, ineens een hele stroom liep langs mijn benen omlaag. We hebben het ziekenhuis gebeld om te vragen wat te doen. (ik moest vanwege hoge bloeddruk in ziekenhuis beallen) we moesten maar meteen komen. Dus ik heb zelf nog al mijn spullen bij elkaar gezocht en toen zijn we maar vertrokken. IK had nog geen weeen dus werd gewoon opgenomen en moest maar gaan slapen. Maar dat lukte natuurlijk niet van alle spanningen. Ik kreeg ook vrijwel meteen wat lichte voorweeen (het was toen 4 uur) tot 6 uur bleef het zo. Toen werd het wel wat gevoeliger. Ik had ze om de 5 miunten, maar ze duurde maar 30 seconden. ik heb rond 7 uur de verpleeging maar gebeld, ze zeiden dat dat echt nog geen weeen waren dan zou ik er echt niet zo relaxt bijzitten volgens hun. ook bleek dat niet uit de CTG waar ik zeker een half uur aan heb gelegen.

Op mijn aandringen hebben ze me om 9 uur toch maar naar de verloskamer gereden en toen bleek ik 5 centimeter ontsluiting te hebben. Vanaf toen zetten de weeen enorm heftig door, ik had geen pauzes maar continue weeen. toen ik om 10 uur zei dat ik het echt niet meer hield bleek ik volledige ontsluiting te hebben en mocht ik gaan persen. Om 10.23 werd mijn dochter geboren.

Ze zeiden me wel meteen dat ik bij een eventuele volgende bevalling meteen moest zeggen dat ik van mijn eerste zo snel ben bevallen, want dan gaat het meestal nog sneller bij een tweede.

Ik was ook helemaal niet ingescheurd of genipt. Dus ik kon nadat de placenta eruit was lekker douchen. Mijn dochter moest even naar de couveuse afdeling omdat ze toch een randprematuur was. Ze mocht later op de middag alweer bij bij op de kamer komen liggen. Helaas moetsen we nog 4 dagen blijven omdat mijn bloeddru maar niet wilde zakken.
  woensdag 27 oktober 2004 @ 13:04:57 #220
1627 dutchie
Eámanë Súrion
pi_22903639
Kijk Trula zo kan het dus ook gaan.
Waarom het lijkt dat er meer helse bevallingen zijn dan gewone? De mens is geneigd het ergste te onthouden, dat lijkt dan altijd meer.

Phluphy, uitstellen kan je niet. Het overkomt je. En dat is nu denk ik.
Geneer niet, maar spreek gewoon je gevoelens uit.
Dikke
Als je niet lacht, ben je dood.
  woensdag 27 oktober 2004 @ 18:39:41 #221
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_22911437
Fluf...
Ik wil iets voor je doen. Als er iets is wat ik kan doen (wat dan ook, desnoods een simpele appeltaart voor je bakken...), mail je me dan? Ik meen het heel erg.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
pi_22911921
quote:
Op woensdag 27 oktober 2004 11:25 schreef phluphy het volgende:
Het verwerkingsproces moet nog in gang gezet worden, ik stel het steeds uit
Phluph, lieve schat . Dit is waarschijnlijk je eerste voorzichtige stap van het proces!
Het is ook allemaal vreselijk en niet eerlijk
Heb je iemand (professionele hulp?) waarmee je hierover kan praten?
Ik zit hier echt weer met kippenvel en
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
pi_22914354
Phluphy ik snap heel goed dat je boos/jaloers bent, het is ook niet eerlijk ook jij had een mooie bevalling gewild en die is je helaas ontnomen.
Ik kan jou pijn niet afnemen/dragen maar ik wil je wel steunen ,steunen om het allemaal een plekje te kunnen geven.
Het verwerken van jullie bevalling zal niet gemakkelijk gaan zoiets heeft nu eenmaal tijd nodig en pas als jij/jullie daar aan toe zijn krijgt het beetje bij beetje zijn eigen plekje.
Probeer nu eerst maar eens zoveel mogelijk te genieten met zijn 3tjes dat jullie eindelijk samen zijn, samen het gezinnetje zijn, de rest komt beetje bij beetje vanzelf.

Sterkte en dikke knuffel
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
pi_23074430
Ik had mijn verhaal al kort ergens anders in een topic geplaatst maar ook doordat ik me een heleboel van die dag niet of nauwelijks meer kan herinneren heb ik het verslag opgevraagd bij de verloskundige en zodoende kan ik hier nu een wat uitgebreider verslag plaatsen.

Het is dinsdag 10 augustus en het zal die dag mijn laatste controle zijn bij de verloskundige. We hebben het met haar erover dat het al vijf dagen na de uitgerekende datum is en dat ik het wel erg zat ben. Ook kan het wel eens heel goed mogelijk zijn dat de toekomstige papa ivm zijn werk half of eind augustus voor drie tot vier weken naar het buitenland moet en ik wil toch wel dat hij erbij is als het eindelijk zover is. Als ik de dinsdag erop (17-08) nog geen weeen heb dan moet ik bellen met de praktijk en dan mag ik langs komen of ze komen bij mij thuis langs voor een inwendig onderzoek om te kijken of er al wat gebeurd van binnen. Zo nee dan gaan ze me misschien strippen en zo ja dan worden misschien mijn vliezen gebroken. Is het de donderdag (19-08) en is er nog niks gebeurd wordt ik overgedragen aan een gyneacoloog en wordt ik medisch. We hebben het over het eten van ananas en het drinken van tonic. De verloskunidige raadt ons aan om als we nog zin hebben de weeen proberen op te wekken dmv een vrijpartij. Ik had het flink gehad en had inmiddels de ananas, de tonic, een glas wijn en positief blijven denken al geprobeerd en zag het al helemaal gebeuren dat mijn man dus straks in het buitenland zou zitten. 's avonds voor het slapen gaan hebben we het advies van de verloskundige opgevolgd en ik was nog niet op gestaan van het bed toen ik een lichte kramp voelde. Ik besloot nog even te gaan douchen want dat zou wel eens een extra duwtje kunnen zijn in de goede richting. En zo viel ik dus om half een na een lekkere warme douche in slaap. Het was tussen half vijf en vijf uur die nacht dat ik wakker werd van de kramp en toen ik naar het toilet ging verloor ik een deel van mijn slijmprop wat gepaard ging met wat bloedverlies. Het zien van bloed maakt dat ik in paniek raak en ik maak mijn man wakker. Nadat ik gerustgesteld ben blijven de weeen, daar was ik inmiddels al achter, steeds maar weer komen. En er zit al gauw 4 a 5 minuten tussen die weeen maar het is nog vroeg en ik wil niet de verloskundige wakker bellen en puf dus nog maar wat weeen weg. De weeen begonnen met een pijnscheut links onder in mijn rug en naarmate de weeen sterker werden werd de pijn in mijn onderrug ook steeds heviger. Nu deed mijn hele onderrug pijn. Mijn man moet van mij met zijn vuisten in mijn rug duwen om tegendruk te geven. Om 07.20 ben ik het zat en vind het een mooie tijd voor de verloskundige om haar bed uit te komen. Om 08.05 uur woensdagochtend 11 augustus arriveert ze dan eindelijk. Ik wordt inwendig onderzocht en verwachtte eigenlijk geen tot hoogstens 1 cm ontsluiting om dat ik nog maar zo kort bezig was maar ik had al 3 tot 4 cm ontsluiting. Om 08.25 wordt ik door de verloskundige gemaand om nog even te gaan douchen dan zouden de weeen wat sneller gaan komen. Om 09.00 uur belt de verloskundige het ziekenhuis om te kijken of er plaats is. Ik had altijd op een thuisbevalling gehoopt maar doordat we bij mijn ouders inwonen en hun liever niet hebben dat ik thuis beval moeten we uitwijken naar het ziekenhuis. Op het moment dat we gaan vind ik dat al lang niet zo erg meer. Ik had alles al klaar gezet om naar het ziekenhuis te gaan en met alle video en foto apperatuur, mijn eigen spullen, de maxi cosi en een tas voor de baby lijkt het wel een volksverhuizing. Rond 10.00 uur strompel ik de auto op de parkeerplaats van het ziekenhuis uit. We lopen met alle spullen naar de inschrijfbalie want ik moet nog een ponsplaatje laten maken. Mijn man doet dat voor me en ik zit tussen de andere wachtenden mijn weeen weg te puffen. Aangezien de inschrijfbalie niet vlakbij de verloskamers zit moeten we eerst een lange gang door, dan met de lift naar drie hoog, dan weer een gang door en dan met de lift naar (geloof ik) 6e verdieping van het hoofdgebouw. Tussen de andere mensen in de lift voel ik me erg bekeken en draai me af om mijn weeen op te vangen. Eindelijk zijn we dan op de verloskamer en ik ga vrijwel direct in bad. Het bad helpt mij mijn weeen op te vangen en de druk in mijn rug voel ik een stuk minder. Mijn darmen zijn ondertussen ook een eigen leven gaan leiden en ik moet steeds uit bad en dan weer op het toilet. Zodra ik een been uit bad zet verga ik van de pijn. Klaar op het toilet, weer in bad. Om 11.30 komt mijn eigen verloskundige aan in het ziekenhuis en blijk ik al 5 cm ontsluiting te hebben. Hierna ga ik weer in bad en als de verloskundige om 14.00 uur terugkomt heb ik al 7 cm. Dat vlot lekker zo. Ze besluit om mijn vliezen te gaan breken. Om 14.40 heb ik al overgegeven en komen de weeen steeds sneller, twee achter elkaar en dan even een uitblaas moment. Om 15.00 uur heb ik het gevoel dat ik naar het toilet moet om te poepen maar ik weet dat ik niet hoef. Om 15.38 weet ik het zeker ik wil persen want ik kan het echt niet weg zuchten. De verloskundige laat me zachtjes mee drukken maar moet het vooral proberen weg te zuchten. Om 15.45 uur zit ik er doorheen ik kan gewoon niet meer zuchten ik wil schreeuwen, persen maar niet zuchten. Na inwendig onderzoek blijkt dat ik toch nog maar 9 cm ontsluiting heb en dus moet zuchten. Ze vragen me constant of ik misschien in de spiegel wil kijken maar ik heb geen behoefte om te zien wat zich daar beneden allemaal afspeelt. Inmiddels zweef ik ergens tussen hemel en aarde want ik hoor ze wel maar reageer niet meer. Ik lijk wel in trance en zolang ik niet mag persen hoef ik ook niet bij mijn volle bewustzijn te komen. De verloskundige besluit mij om 16.25 uur een handje te helpen en inwendig duwt ze tjdens een wee het laatste randje weg.. Om 16.54 uur heb ik volledige ontsluiting en mag ik persen. Ik pers en pers maar nog steeds geen baby. Om 17.30 uur wordt ik op de baarkruk gezet en moet ik het zo proberen. Weer komen ze met een spiegel aanzetten. Nee, nee en nog eens nee. Ik wil niet kijken hoe uitgerekt het wordt tijdens een perswee. De druk wordt steeds pijnlijker onderin en ik heb het gevoel dat ik een skippybal probeer er uit te persen ipv een kind. Om 17.50 uur wordt ik op bed geholpen en tijdens een wee krijg ik een verdoving toegediend. Om 18.05 ben ik uitgeput en aangezien de harttonen steeds lager worden van ons kindje krijg ik een knip. En terwijl ik pers staat er een verpleegster op mijn buik te duwen. En dan is ze er, om 18.08 uur wordt onze dochter Morgaine Chevanity geboren. Maar direct na het doorknippen van de navelstreng wordt ze weg gehaald. Ze huilt niet en ziet erg blauw. Ikk begin te huilen en wil niets liever dan mijn baby horen huilen. Ze wordt uitgezogen, krijgt zuurstof toegediend en wordt geprikkeld dmv wrijven. En ja hoor mijn meisje krijst! Om 18.23 wordt de placenta geboren en daar blijkt dat er een deel van de vliezen ontbreekt. Wanneer ik om 18.40 mijn dochter voor het eerst vast mag houden staat er een verpleegster op mijn buik te duwen om te kijken of er nog wat uit mijn buik wilt komen. Het doet vreselijk veel pijn maar ik voel de pijn niet, ik voel ontzettend veel liefde voor mijn kleine meid. Om 21.15 uur wordt ik eindelijk gehecht, drie uur na de geboorte. Weer vragen ze me of ik wil kijken hoe het er uit ziet van beneden en ik geef weer te kennen dat ik daar geen behoefte aan heb. Inmiddels is er een kinderarts opgeroepen omdat Morgaine een onregelmatige hartslag houdt en een versnelde ademhaling heeft. Ook heeft ze tijdens de bevalling wat vruchtwater ingeslikt en doordat ze koorts heeft zijn ze bang voor een ontsteking. Twee zusters van een andere afdeling proberen bloed af te nemen uit mijn dochter haar hand maar dat lukt niet en vervolgens wordt ze in haar voetje geprikt. Ik lig nog steeds in de beugels en kan niet naar haar toe. Na het hechten wil ik wel kijken hoe het er uit ziet en ondanks dat het mooi gehecht is staar ik vol afgrijzen naar dat lichaamsdeel. Het lijkt wel of ze verschillende stukjes biefstuk met naald en draad hebben proberen te naaien. Alles zit onder het bloed en is opgezet. Ik moet eerst eten van de verpleegsters aangezien ik dat al de hele dag nog niet had gedaan alvorens ik mag douchen. De kinderarts komt kijken en na het zien van Morgaine en de bloeduitslagen wordt besloten dat we toch naar huis mogen. En dan waggel ik naar de douche terwijl een trotse papa met zijn dochter in zijn armen op de stoel in slaap valt. Een verpleegster helpt me en ik krijg een compliment dat ik al zo gauw weer op kracht ben en al rond loop. Om twaalf uur zijn we thuis en kruip ik in bed. Ik ben gesloopt en heb pijn maar heb iets bijzonders in een ledikant liggen, onze dochter.
pi_23074664
Wat een heftig verhaal Little-Angel en wat eng dat ze blauw zag en niet huilde. Vreselijk moet dat zijn.
Lijkt me ook niet zo'n goed idee om vlak na je bevalling in een spiegel te kijken maar goed....
Gelukkig heb je een pracht van een meid!
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')