En nog eentje voor de dames die nog moeten
16 septemberDE datum gaat voorbij zonder ook maar iets wat lijkt op... Jeetje wat baal ik hier ineens van. Het doet me meer dan ik vantevoren had gedacht.
17 septemberNog steeds niks aan de hand, maar ik ben al een stuk rustiger. Ik zie wel hoe het loopt. Goede vrienden van ons zijn net terug van vakantie en hebben jonge konijntjes, dus besluiten we om daar 's avonds op bezoek te gaan. Het is erg gezellig en tegen half 12 gaan we weer naar huis.
18 septemberHet is een uurtje of 1 voor we in bed liggen en ik ben doodmoe. Net op het moment dat ik in slaap begin te vallen voel ik een soort schok door mijn buik. Ik denk meteen 'dat zouden mijn vliezen wel eens kunnen zijn' en ben weer klaarwakker. Ik voel even, maar het bed is niet nat. Het zal dus wel wat anders zijn... Maar nu ik toch wakker ben, ga ik toch maar even plassen
Ik stap uit bed en voel wat langs mijn benen stromen, dus toch!!!
Het is ongeveer half 2 ’s nachts en ik maak meteen m’n man weer wakker. Dan bedenk ik me dat ik wat vruchtwater op moet vangen maar waarin? Gelukkig komt hubbie met het briljante plan om het in de tummytub op te vangen
Het vruchtwater is helder, dus we besluiten om even de directe familie in te lichten (op uitdrukkelijk verzoek van o.a. tante Anosmie) en dan nog proberen te gaan slapen. Maar tijdens het bellen begint het al een beetje te rommelen. En meteen om de 2 minuten!
Na 10 minuten stap ik weer uit bed, ik kan toch niet meer slapen. Ik kleed me aan en ga naar beneden. Ik meld me nog even op Fok! geloof ik en doe snel de afwas
De weeën blijven om de 2 minuten komen en worden steeds heftiger. Eerst kan ik ze nog opvangen door te zuchten en over de bank te hangen, maar al snel kan ik alleen nog maar lopen. Na een uur weeën besluit m’n man de verloskundige te bellen, ik vind het zelf nog een beetje vroeg…
De verloskundige wil mij ook even spreken, maar al snel moet ik de telefoon weer aan m’n man geven omdat ik weer moet ijsberen om de volgende wee op te vangen. Ze zegt dat ze er zo aan komt.
Inmiddels krijg ik het idee dat ik naar de toilet moet. Maar na een wee kan ik amper gaan zitten want dan komt de volgende wee er al weer aan. Ik raak een beetje in paniek, want ik denk dat ik dit geen uren meer vol ga houden. En ook flitst er door mijn hoofd: dit lijkt wel persdrang, maar dat kan nu nog niet! Op een gegeven moment moet ik ook gewoon echt een beetje persen tijdens de weeën, gelukkig arriveert de vk vrij snel nadat ik dat gevoel heb. We gaan naar de slaapkamer zodat ze kan zien hoe ver ik ben. Ze meldt doodleuk dat ik zeker voor een record ga, want ik heb al volledige ontsluiting
Ik ben er echt helemaal ondersteboven van, dat kan toch nog helemaal niet?
Ik moet de persweeën even een beetje proberen op te vangen zodat de vk d’r spullen uit de auto kan halen en hubbie een kraamverzorgster kan bellen etc.
Dan mag ik meepersen
Ik vind deze fase een eitje vergeleken met de laatste fase van de ontsluitingsweeën want ik heb ineens wat meer tijd tussen de weeën in om op adem te komen. Ook vraag ik me steeds af wanneer het nou eigenlijk echt pijn gaat doen en ben stomverbaasd als ze me laten zien dat je de haartjes al kunt zien. Op een gegeven moment beslis ik ook maar echt voor een record ga als het toch zo snel gaat en pers uit alle macht! Dan staat het hoofdje (vind ik niet echt pijnlijk aanvoelen, meer een beetje ongemakkelijk
). Ik moet nog 1 keer persen en zuchten en dan wordt er om 4.44u een heerlijk warm glibberig kindje op m’n buik gelegd.
Hij is er al
In totaal ben ik maar ongeveer 3 uur en een kwartier bezig geweest, waarvan een half uurtje persen. Als ik er aan terug denk ben ik nog verbaasd. Mijn broertje en moeder komen vrij heel vroeg ’s ochtends al langs om hun kleinkind/neefje te bewonderen. Later hoor ik dat m’n broertje aan m’n moeder heeft gevraagd of je soms iets krijgt na een bevalling om rustig te worden want hij vond me behoorlijk stoned overkomen
Maar dat was gewoon puur het ongeloof en de verbazing van mijn kant dat een bevalling ook zo kan…
Eigenlijk geloof ik nog steeds niet dat ik echt bevallen ben
Gelukkig heb ik boven het bewijs liggen