Ik zit er nog steeds mee, met wat ik nu vertel. Maar dat is natuurlijk ook omdat het zo kort geleden was.
Maar eerst zal ik je iets van Bobbie vertellen.
Het was een rustige mooie grote kat.
Altijd heel blij mee geweest. maar toen kwam er een probleem, mijn broer en ik werden allebei allergisch voor onze kat. Maar om daar nou onze kat voor weg te doen vonden wij ( ik ) teveel. we hadden hem al zolang, en ik beschouwde hem niet zomaar als een "huisdier".
Dit is jaren lang zo doorgegaan. dan maar wat vaker snotterig thuis zitten, of werken. ik had het er voor over.
Toen kwam er nog een probleem. Bobbie had gevochten met een andere kat, en waarschijnlijk een schop van iemand gehad , want hij had een operatie aan zijn darmen nodig. een soort net daar om heen was beschadigt, en zijn darmen zaten niet meer goed.
En toen ging het weer helemaal goed. Totdat we erachter kwamen dat hij niets meer at. Wij naar de dierenarts om te vragen wat het was. en ze beantwoorde : "de darmen functioneren niet goed".
Er zat een gigantische hoop afvalstoffen in, dat ondertussen zo dik en groot was dat hij het niet kon uitpoepen. Daarom besloot de arts om een operatie uit te voeren.
De operatie was een succes. Bobbie at weer. maar naar een week of 8 ging het weer mis. zijn darmen liepen weer vol. Weer naar de arts die hem ditmaal parafine gaf ( voor de operatie trouwens ook al) en omdat dit van de voorkant zowel de achterkant moest worden ingebracht zorgde dit voor een hoop gesmeer. Daarvoor hadden wij de tapijt van de vloer gehaald en steeds gezorgd dat Bobbie ruimte had. Na een paar dagen waren wij opgelucht, hij begon weer te eten.
Dit heeft zich nog een paar keer herhaald. maar wij gaven niet op. de kat was verder helemaal gezond en we wilde hem echt niet kwijt!
Ongeveer een maand geleden:
We hoorden 's nachts een knal. iets viel uit de vensterbank beneden.
beneden gekeken, en we kwamen erachter dat de kat eruit was gevallen en dat een schaap (van cement ) op zijn pootje was gevallen. hij liep mank. meteen gekeken of hij niets had gebroken.. nee dus. gelukkig.. maar vrijwel nadat het verbeterde at hij weer niet.
mijn moeder was daarom dinsdag naar de arts gegaan, om te kijken of er nog wat kon gebeuren, en ik moest meteen aan het werk. toen ik later thuis kwam zag ik een droevig gezicht. en ik kon het niet geloven... Bobbie! dat kan toch niet!
Maar helaas wel. Bobbie kon het niet nog eens aan om een operatie te krijgen aan zijn darmen. En alles wat verder nog kon , was hem laten uithongeren, maar wie wil nou zn eigen kat uithongeren!
Bobbie had een spuitje gekregen. Het was gewoon ineens zo stil in huis. niet meer even een ge- prrr en kopjes meer als je weer thuis komt. geen gespeel meer met hem . niet meer lekker luieren op de bank, niet meer buiten lopen met de kat ( hij liep nogal graag mee als je ging wandelen oid.)
Rust in vrede Bobbie
![]()