Buenas tardes,
Inmiddels heb ik de 2e tour afgerond en ik ga het steeds leuker vinden. De groep was deze keer ietsje groter, ik had 29 man in de bus zitten en weer dezelfde chauffeur, Gary, een Fransman.
Van deze 29 mensen waren de helft Indiers en veel Britten en weer een aantal Jamaicanen. Ook had ik een Zuid Afrikaanse familie aan boord. Wederom geen enkele Amerikaan. Ik heb een aantal dingen heel anders aangepakt dan de eerste keer en dat was ten goede, want ik heb in de questionnaires die men aan het einde van de tour in moet vullen hele positieve commentaren ontvangen en leuke mail gehad.
Van al die Indiers had ik 1 familie van 7 mensen op de bus en 1 familie van 4 personen. Jezus wat zijn die mensen toch ontzettend veeleisend. Als ik hun verhalen mag geloven dan zijn ze in hun eigen land stinkend rijk en hebben ze minstens 8 bedienden, dus ik begrijp wel dat het moeilijk voor ze is om zich hier aan te passen. Ik heb keihard voor ze gerend, van alles voor ze geregeld, veel telefoontjes voor ze gepleegd want ze wilden alles uiteraard weer anders dan gepland, maar het heeft wel zijn vruchten afgeworpen, want ik heb een superfooi van ze gehad en hele leuke commentaren. Ik moet ze allemaal op komen zoeken in India en dan gaan ze een hele reis voor me in elkaar zetten zeiden ze, want ze kenden door het hele land mensen, hahaha, wie wil er met me mee naar India deze winter?
Ook de Jamaicanen waren superrelaxed en de Zuid Afrikanen waren super vriendelijk. Zij leerden mij Zuid Afrikaans en ik hen Nederlands, het lijkt echt erg veel op elkaar.
De reis verliep niet helemaal vlekkeloos maar ik ben toch dik tevreden. Je zou me eens in die bus moeten zien staan, echt vreselijk. 's Ochtends, als ik iedereen geteld heb, zeg ik "Goedemorgen". Iedereen antwoord me in zijn steenkolen Nederlands goedemorgen terug en dan zeg ik "Bonjour Gary". Iedereen blert "Bonjour Gary" en die arme buschauffeur zegt beduusd 'bonjour' terug. Ik zeg: Gary says BONJOUR TO YOU. Echt, dit soort reizen zijn niet te vergelijken met Nederlandse reizen, het is allemaal veel te veel gepland voor Nederlanders en bovendien moet je 's ochtends echt niet een groep Nederlanders "Bonjour Gary" laten roepen
Het is een beetje een kleuterklas idee. Je leert ze woordjes van het land waar je doorheen rijdt, die laat je ze nazeggen. Uiteraard de nuttige woorden als alsjeblieft, dankjewel, hoe gaat het, enz. Maar ook doeidoei en lekker ding. Afgelopen week hadden ze een excursie op de wallen en dan zeggen ze continu "lekker ding" als ze weer iemand voor het raam zien staan, en dan hebben ze de grootste lol.
Maaike, why don't we go to Delft? I want to buy Delft Blue porcelain. Maaike, why don't we have more time in Brussels? I want to shop in Brussels. Maaike, why are the hotels so far from the city centers? Maaike, how old are you? Maaike, do you have brothers and sisters? Maaike, why do the French eat frog's legs? Maaike, why don't the french speak English? Maaike, I want to go to Euro Disney, can you give me the money back from the included Paris city sightseeing excursion? NO? Why not? Maaike, how far is it to Paris? Maaike, why is the weather in Europe so bad? Jezus, weet ik veel! Maaike, I want to have a triple room, a double and a twin next to eachother, with connecting doors between the rooms, why is that not possible?
Heel veel geregel en gedoe dus, en het werkelijke reisleideren schiet er een beetje bij in, dat vind ik wel jammer. Tuurlijk, je leert ze wat over het land, klimaat, mensen, geschiedenis, Napoleon, Julius Caesar, Willem van Oranje, Leopold I, maar diepgaand is het niet. Als iedereen in bed ligt moet ik nog tig telefoontjes plegen, faxen versturen en rekeningen in elkaar zetten, vouchers uitschrijven en weet ik veel wat. Uiteindelijk blijft er voor mij zo'n 6 tot 8 uur slaap per nacht over. Het is echt heel erg druk, maar ik geniet er wel van. En het verdient super, ik heb ik 3 weken anderhalf maandsalaris verdiend. Soms ontmoet je mensen die je totaal niet kent, zo stond ik in een diamantfabriek, moest ik ineens achter de toonbank naar het keukentje, komt daar een vent in pak naar me toe. "Hey darling, do you want some coffee?" Ineens drukt hij me heel sneaky een enveloppe in mijn handen. "Here is your commission darling, thank you for bringing your people here."
Een vreemd, hectisch wereldje dus. En ik ben blij dat ik een weekje vrij ben, dan kan ik alle indrukken even op me in laten werken. En nu ga ik lekker de stad in om nieuwe schoenen te kopen
Die heb ik wel verdiend, al zeg ik het zelf!