familie die uit elkaar is gevallen door ruzie

Ik heb ook geen contact met mijn enige 2 nichtjes en hun ouders. Ik heb er geen problemen mee maarja dat is mijn mening.

Ik zou trouwens niet zomaar zonder overleg iedereen uitnodigen voor die verjaardag. Het kan echt wel escaleren en dan heb je toch wel een probleem. Overleg eerst met je oma, vindt zij het goed dan kan je het wel doen lijkt me. Als je het echt heel graag wil duw dan een beetje door. Je bent toch een kleinkind.

Veel succes

Lijkt mij ook verstandig om iedereen uit te nodigen!

Familie ruzies zijn k*t, maar so be it. Jij kunt er niks aan doen en als je ze bij elkaar zet krijg je de grootste [...]. De ruzies moeten door degene die ruzie maken worden opgelost en verder kun je ze alleen maar aanmoedigen.

Dit verbiedt trouwens niet dat jij contact kunt leggen met die ooms/tantes/whatever, want dat moet jij zelf weten en dat lijkt mij ook geen slecht idee als je ze wilt leren kennen.

Oeh, heel vervelend ja!

Ik ben de jongste van vijf kinderen. Mijn oudste zus, die 15 jaar ouder is dan ik, heeft in haar pubertijd echt alles gedaan wat God verboden heeft: op haar dertiende van huis weggelopen om met een man van 40 te gaan samenwonen, aan de alcohol verslaafd, zelfmoordpogingen, mijn ouders beschuldigd van (geestelijke) mishandeling waardoor zij uit de ouderlijke macht zijn gezet...

Kortom, vreselijke toestanden. Ze heeft daarmee niet alleen mijn ouders veel pijn gedaan, maar ook mijn andere oudere zussen en broer, die e.e.a. van dichtbij hebben meegemaakt. Ik, als nakomerje sta daar heel anders, veel neutraler tegenover. Mijn oudste zus heeft altijd gezegd dat haar gedrag voortkwam uit de zeer strenge, christelijke opvoeding van mijn ouders. Haar zeer rebelse gedrag was een aanklacht tegen alles wat ze zag gebeuren in de kerk en binnen het gezin, bovendien waren haar wegloop- en zelfmoordacties een poging daaraan te ontsnappen. Uiteindelijk is alles goedgekomen met haar, dwz ze is op haar achttiende al getrouwd en had op haar 25e drie kinderen... Mijn ouders hebben haar e.e.a. kunnen vergeven, maar mijn broer en zussen lopen nog altijd rond met vaak onuitgesproken verwijten naar mijn oudere zus toe. Soms steekt dit ineens weer de kop op en is er een soort van ruzie tussen mijn oudere zus en de anderen. Dan vermijden ze elkaar op verjaardagen en praten vervelend over elkaar (dat zeggen ze dan natuurlijk allemaal tegen mij, want ik ben de 'neutrale'). Ook tussen ons (de zussen) en mijn broer botert het niet. Hoe dat zit, is te ingewikkeld om hier ook nog eens uit te gaan leggen. Er broeit dus van alles in ons gezin, maar veel zaken blijven onuitgesproken en spelen onderhuids. Ik heb daar soms heel veel moeite mee, omdat het ook zo typerend is voor veel christelijke gezinnen waar bepaalde zaken worden 'doodgezwegen' en waar iedereen ontzettend schijnheilig zit te doen. Tegerlijkertijd ben ik (nog) niet echt in staat dat patroon te doorbreken.

yes! ik heb het aan bijde kanten van me familie (vaders en moerders kant). die bezoeken hun moeder (mijn oma's) ook niet meer. dan vinden mijn oma's niet leuk. ik vind zelf dat ze hem maar moeten bekijken!

ook mijn halve families liggen uit elkaar.
(hoewel na de dood van mijn oma de Brandts Buijs'en weer bij elkaar zijn gekomen (mijn tante en mijn oma lagen elkaar niet, en mijn oma woonde bij mijn vader in de straat dus zagen we m'n tante nooit)

Echter, mijn moeders familie ligt nog altijd in puin.

Nu heb ik gewoon min of meer contact met al mijn familieleden aangezien ik geen problemen heb met ze.
Echter mijn moeder en grootmoeder liggen mijn tante (de zus van mijn moeder dus) niet. (ligt aan mijn tante, die een beetje vreemd gedrag vertoont af en toe)

Maar dat boeit mij wat

Gelukkig is mijn vaders kant van de familie vrij relax en hebben dus ook vrij weinig ruzie.

Mijn moeders kant is veel groter en daar zijn er ook een paar getrouwd met mensen uit dezelfde familie, waar ze dus ruzie met elkaar hadden. En dat gaat dus nu ook verder in mijnm moeders kant.

Het beste is om maar zo neutraal mogelijk te blijven en ze gewoon allebei de ruziende uit te nodigen op je verjaardag, maar met als voorwaarde dat de andere ook komt en als ze ruzie maken ze allebei eruit geknikkert worden.

Overigens zijn de ruzies meestal van het niveau hij heeft in 1985 megrasmaaier geleent en gesloopt, dus ik krijg nog een 10tje van hem!

Wij hebben weliswaar niet zo'n grote familie, maar toch ook een soort van deze problemen. Mijn moeder heeft drie broers. De jongste ervan is zich op een gegeven moment een beetje vreemd gaan gedragen, ga hier niet vertellen wat hij allemaal heeft gedaan. Mijn oma werd (mentaal) ziek en haar kinderen, dus mijn ooms en tantes, hebben voor haar gezorgd, dus elk weekend iemand naar haar toe om te verzorgen. Hij trok zich terug en zorgde niet meer voor mijn oma. We vonden het dan ook sort of raar dat hij wel op haar begrafenis was, hadden we niet verwacht. Nooit iets van je laten horen en dan op het moment dat er iets te erven valt wel je hoofd laten zien.
Verder kwamen mijn zus en ik hem een keer tegen in de trein, hij liep met zo'n karretje eten te verkopen. Hoe erg is het, als je tussen Leiden en Heemstede zit, om je eigen oom tegen het lijf te lopen achter zo'n karretje? We wisten niet eens dat hij werk had, hij was werkeloos dachten wij. En een week later had hij weer ander werk...

Da's dus zo'n beetje in grote lijnen het verhaal over mijn familie.

Ik heb aan de ene kant een vrij hechte familie (opa en oma overleden) waarbij alles mag maar niets hoeft. Eens per jaar is een familiedag en het is geen probleem als je niet komt, maar ze vinden het des te leuker als je wel komt, erg relaxt.

Aan de andere kant zijn er altijd al veel problemen geweest. De familie is ooit bij elkaar gebracht, en na verloop van tijd is dat door omstandigheden weer helemaal verkeerd gegaan. Ik bel mijn oma eens per jaar om haar te feliciteren met dr verjaardag, en ik stuur kaartjes bij bijzondere gebeurtenissen. Zelf hoef ik echter geen kaartje of ook maar iets te verwachten. Ik koester geen illusies meer.

Het is mogelijk om een familie tot elkaar te brengen. Als je de mensen benadert en ze er zelf warm voor lopen, is het een goed idee. Is dat niet het geval: laat het rusten en probeer er zelf mee in het reine te komen. Zorg dan maar dat jouw persoonlijke contacten goed zijn (met de familieleden waarmee je contact wilt onderhouden).

Als het familiezaken betreft, kun je beter maar voor je eigen hachje gaan..

Herkenbaar. Zie de meeste van mijn familie ook nooit meer. Is ooit begonnen met een lullig akkefietje tussen 2 personen. En vervolgens vond iedereen het nodig om "partij te kiezen" en is heel de boel uit de hand gelopen.

Mijn oma, 2 broers (en hun kinderen) en ooms en tantes zie ik al 10 jaar niet meer. Zoiets doet pijn, erg pijn. En vaak vroeg ik me af waarom, en of ik dit niet kon herstellen.
De meest waanzinnige scenario's heb ik in die jaren bedacht.

Vooral met verjaardagen en feestdagen doet dit extra pijn, omdat je dan overal iedereen met heel de familie bij elkaar ziet. En ook bij speciale gebeurtenissen, zoals een bruiloft, een geboorte e.d. mis je een stukje.

Vaak over nagedacht, vaak over gepiekerd, maar in dit geval was er geen oplossing. Ik heb me er bij neergelegd, en soms huil ik er stiekem even om omdat ik ze weleens mis.

Aan de andere kant heb ik nu hele goeie lieve vrienden, waarmee ik de leuke en minder leuke dingen kan delen. En dat helpt !

Iedereen zal met zo een situatie op zijn eigen manier om gaan. Wat ik wel weet is dat het best vaak voorkomt. En dat een hoop mensen onnodig verdriet hebben.

Sterkte voor je en hoop dat je er op jouw manier ook mee om leert gaan.

Het is ook heel moeilijk, omdat je van je familie een grotere mate van onvoorwaardelijkheid verwacht. De tante waar ik geen contact meer mee heb, was mn suikertante. Ze heeft mijn hele jeugd meegemaakt. En je grootouders behoren je te verwennen en grenzeloos trots op je te zijn. Bij belangrijke gebeurtenissen mis je zulke personen. En als je je rot voelt, ontbreekt er dat 'vangnet'.

quote:

---

Op donderdag 02 augustus 2001 09:05 schreef Claudia_x het volgende:
Het is ook heel moeilijk, omdat je van je familie een grotere mate van onvoorwaardelijkheid verwacht. De tante waar ik geen contact meer mee heb, was mn suikertante. Ze heeft mijn hele jeugd meegemaakt. En je grootouders behoren je te verwennen en grenzeloos trots op je te zijn. Bij belangrijke gebeurtenissen mis je zulke personen. En als je je rot voelt, ontbreekt er dat 'vangnet'.

---

Mooi gezegd.....dat is precies het gevoel

quote:

---

Op woensdag 01 augustus 2001 22:33 schreef DannyLeavingLasVegas het volgende:
ik ga slapen nu...en erg diep nadenken......over hoe ik dit moet aanpakken..........dit wordt erg moeilijk.

---

ik denk dat je gewoon uitnodigingen moet maken, en precies wat je hier schrijft moet je erin zetten...

je moet zorgen dat het een beetje gevoelig over komt... ik zou er zoiets bij zetten als "misschien is dit wel de laatste verjaardag die oma meemaakt, laten we haar dan met een goed gevoel afscheid laten nemen"

en dat ze fftjes bellen ofzo of een kaartje trugsturen of ze komen of niet, omdat je er rekening mee moet houden i.v.b met eten ofzo.. weet ik veel

misschien dat ze wel komen omdat ze zien dat je er heel veel moeite voor doen, en misschien komen ze dan wel omdat JIJ er zoveel moeite voor gedaan hebt!

khoop dat ik je hier ene beetje mee heb geholpen..

Grtz Jeffrey

Ik zou het echt niet doen! wat bereik je er nou mee door met de hele familie schijnheilig gezellig de sfeer te gaan zitten ophouden voor oma?
En bij mij moet je al helemaal niet met die kutargrumenten komen van "dit is misschien de laatste verjaardag." Ook al is het zo, daarom hoef je toch nog niet te gaan zitten huichelen alsof het oh zo gezellig is? dan kan je beter afspreken dat iedereen omstebeurt komt verjaardagsbezoeken, zodat ze wel iedereen ziet, en het ook echt leuk is, en iedereen echt op zijn gemak is.

Sommige mensen liggen elkaar gewoon absoluut volkomen niet. En zou je jezelf dan toch steeds weer in lastige/pijnlijke situaties met mensen moeten manouvreren, alleen maar omdat je toevallig genetisch wat overeenkomsten hebt?
Met sommige familieleden ben ik veel gelukkiger als ik ze niet zie, en dan heb ik geen zin om de schijn op te houden omwille van de familieband.
Doe mij dan maar geen familie, kies ik zelf mijn vrienden wel uit.

quote:

---

Op woensdag 01 augustus 2001 21:08 schreef DannyLeavingLasVegas het volgende:
Ik zit al langer met dit probleem...

Wij hebben een grote familie....van mijn vaders kant dan .......met 8 broers en 4 zussen......maar een aantal jaren geleden ( 10-15 jaar geleden) is die familie door een ruzie (onenigheid) uit elkaar gevallen.

Op dit moment hebben we contact met 3 broers en 1 zus......en de rest laat nooit meer iets van zich horen.....ze gaan zelfs niet naar de moeder..( mijn oma)

Ikzelf kan hier slecht tegen......ik word er ook vaak boos over...vooral met verjaardagsfeesten enzo.....dan baal ik als een stekker omdat het zoveel leuker kan zijn.

Verder erger ik me nog meer omdat die ooms en tantes van mij niet eens meer naar mijn oma gaan om met haar te praten....het is toch de moeder van die mensen????? Ik snap het niet.

Ikzelf heb pas geleden contact gehad met een nichtje van mij ( via icq) die nu 32 jaar is en die ik nog nooit gezien heb....en zei heeft ook een tweelingbroer die ik nog nooit gezien heb en die erg op mij moet lijken.....( die nicht is dus een dochter van een oom van mij waarbij het contact tientallen jaren geleden is verbroken met de familie)

Ik wil heel graag dat de familie weer bij elkaar komt....maar ik denk van de ene kant ook dat het misschien weer mis gaat......ik weet niet wat ik moet doen.......mijn vader weet het ook niet zo goed.

Mijn oma word volgend jaar 90 en ik zou best wel aan haar een (hopelijk) leuk verjaardagsfeest willen geven......ik ben van plan om de hele familie...met alle familieleden bij elkaar ( kleinkinderen aangetrouwde mensen etc etc)...( zou wel eens kunnen oplopen dat boven de 100 ...als ik iedereen ga benaderen)

Toch durf ik het niet omdat het dan misschien tot onenigheden en ruzie kan oplopen.

Ik kom trouwens vaker mijn peet tante tegen.....en die herkent mij niet eens meer..:((((

zijn er nog meer mensen met zo'n probleem?

---

Ik ken dat ook.
Kun je niets tegen doen. Ga er maar heen en leg hun het uit,je zult zien dat ze allemaal even koppig zijn. Maar ja ik hoop dat het je toch wel lukt he.
Veel succes,

Mijn oma moest plotseling naar een bejaarden huis toen zij haar heup brak. Een jaar daarvoor had zij net al haar kinderen een voorschot op hun erfenis gegeven. Dat ging om een bedrag van 3000 gulden per kind of zo (ze heeft 9 kinderen, dus een flink bedrag)
Van onze regering mag dat niet. Je moet tenmisnte twee jaar voor je naar een bejaarden huis gaat je geld opgemaakt hebben, anders mag je je verblijf de eerste jaren als nog zelf bekostigen. Een hele lullige situatie dus.
Al haar kinderen (dus mijn ooms en tantes)(waren zondermeer bereid dat geld terug te geven. Op één na. Dat heeft voor nogal wat ruzie gezord, en dat komt ook nooit meer goed. Mijn oma is inmiddels overleden na ruim 10 jaar in dat te huis te hebben gewoond. Maar als ik die bewuste oom ooit nog tegen kom, (die kans is vrijwel nihil helaas) wrijf ik hem éven onder zijn neus hoe aardig ik hem vind.

familiezaken liggen gevoelig. Een grote reunie is soms een mogelijkheid dingen bij te leggen, maar inderdaad, het ontwaard evenzo makkelijk in een kleine oorlog.

ik wens je veel wijsheid.