Heel in het kort wat ik me nog herinner van afgelopen week:
Spetters: Beter dan ik dacht, en ook minder shockerend dan ik dacht. Leek af en toe wel nogal op Dawson's Creek met penissen en motoren. 7+
The Incredible Shrinking Man: Verbazingwekkend goede special effects, sterk einde. 8,5
Magnolia: Na héél lange tijd voor de tweede keer, en ik vond hem nu duizend keer beter dan toen. Vooral de geweldige soundtrack en de perfect uitgebalanceerde montage maken dit één van de beste films van de laatste jaren. 9,5
Through A Glass Darkly: Erg sterke film met geweldige acteerprestaties en schitterende composities. Perfect neergezette leegte, maar de film komt pas in de tweede helft echt tot bloei. De beelden van de zee deden mij erg denken aan het planeetoppervlak van Solyaris. 9-
Kingpin: Bagger. Alle grappen zijn (inmiddels?) al bekend en erg flauw. Zelfs de heel aardige cast met o.a. Bill Murray en Woody Harrelson kon de film niet redden. 4,5.
Dark Water: Subtiliteit is niet het sterkste punt van deze film, en onvoorspelbaarheid ook niet. Alle schrikeffecten zie je al mijlenver aankomen, maar in combinatie met het knap opgeroepen spannende sfeertje werken ze uitstekend. De tweede helft is dan ook behoorlijk spannend, hoewel de eerste helft af en toe wat saai is. Toch nog best de moeite waard. 7
Fallen: Een intrigerend idee, een sterke cast en een paar geweldige scenes kunnen niet verhinderen dat deze film toch wat wegzakt in middelmatigheid. Toen het plot als verklaring ineens engelen en God ging aandragen verloor de film me nogal. Het einde was ook vervelend voorspelbaar. Dankzij de eerste helft en de geweldige scene op het politiebureau toch nog een ruime voldoende. 6,5
Throw Momma From the Train: Weer een film die ik heel lang geleden had gezien, maar deze vond ik toen óók geweldig. Vooral de rol van Anne Ramsey is hilarisch, en ik geil natuurlijk ontzettend op alles wat ook maar in de verste verte met Hitchcock te maken heeft. 8-
Karakter: Nadat hij hier ruim een jaar op band heeft gelegen heb ik hem toch maar bekeken. Vooral het beeld dat de film van oud Rotterdam oproept is heel sterk, net als het acteerwerk. De eerste helft wil echter maar niet spannend worden (misschien ook doordat ik het boek al had gelezen). In de tweede helft verbetert dit behoorlijk. Uiteindelijk vond ik film en boek ongeveer even goed. 7,5
She's All That: In het genre nog best aardige film, zeker in vergelijking met walgelijke wanproducten als Never Been Kissed. In de eerste helft ondergraaft de humor het drama alleen wat, en in de tweede helft zitten toch wel erg veel opgetrokken wenkbrauw-momenten. Toch een best vermakelijk wegkijk-filmpje. 6,5.
Running Scared: Nogal matige herhalingsoefening van 48 hrs. Hines en Crystal zijn best op dreef, hoewel hun dialogen maar niet echt grappig willen worden. Bovendien zijn actiescenes (op de goede railsachtervolging en climax na) nogal saai en vervelend. Het is best uit te kijken, maar zo weer vergeten. 6,5.
Winter Light: Nog beter dan Through a Glass Darkly is dit tweede deel uit de Silence of God trilogie. Dit thema komt ook nog duidelijker naar voren, en dat zorgt voor wat meer diepgang. De acteerprestaties en de cinematografie zijn allebei weer fantastisch. De scene waarin Ingrid Thulin de brief voordraagt is echt geweldig. 9,5
Waking Life: Voor de vierde keer (
). En het blijft een briljante film, waarin je elke keer nieuwe dingen ziet. Ook qua visuele stijl één van de mooiste films ooit. 9,5
En dat was weer mijn terugvindpost voor dit topic.