Trouwens, 'A new perpective' en 'Lift every voice' worden hier toch heel goed ontvangen. Tja
, een koor en een stel goede hardbopmuziekanten blijft een rare mix 
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
quote:Maar niet meteen Andrew Hill afschrijven, hoor! Point of Departure bijvoorbeeld is geweldig.
Op zaterdag 24 januari 2004 14:55 schreef Doff het volgende:
Net weer eventjes naar Kroese geweest om vervolgens Lenny Tristano - Lenny Tristano quartet en Wayne Shorter -All seeing eye aan mn collectie toe te kunnen voegen.
Heb nog even geluisterd naar Andrew Hill - Lift your voices (of iets dergelijks) en kwam erachter dat dat niet helemaal voor mij is weggelegd
Ook Joe Farrel - Sonic text besteld ()
quote:Zeker niet !
Op zaterdag 24 januari 2004 17:19 schreef Mahavishnu het volgende:[..]
Maar niet meteen Andrew Hill afschrijven, hoor! Point of Departure bijvoorbeeld is geweldig.
Heb zelf Passing Ships van em, heel mooi album. Daarom wilde ik nog wat van Hill luisteren, ben nog niet helemaal ontmoedigd hoor
Point of Departure klinkt ieder geval veelbelovend: Dolphy, Henderson, Davis (bij mij bekend van Live at the Five Spot van Dolphy, ook al zo'n superalbum) en Williams zijn uiteraard niet de minsten.
Toch vind ik op een of andere manier de combinatie Dolphy/Henderson wat raar. Ze hebben een heel ander geluid, Henderson heeft zo'n duidelijk Hard Bop klinkende toon en Dolphy heeft zo'n ondefinieerbaar geluid dat, vind ik, niet met zomeer elke tenor te rijmen valt. Maar ik zal me wel vergissen, ga Point of Departure binnenkort wel ff luisteren
Nu ik de namen Dolphy en Davis zo opratel schiet me ook de naam Mal Waldron (pianist) te binnen. Kent iemand wat werk van em?
[Dit bericht is gewijzigd door Doff op 24-01-2004 18:48]
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
.
Het viel me op dat saxofonisten op de tenor vaak ook sopraansax kunnen spelen (denk aan John Coltrane, Wayne Shorter, Joe Farrel enz.) en dat altsaxofonisten bijna nooit tenor of sopraan spelen maar wel bijvoorbeeld (bas)clarinet (denk aan Eric Dolphy, Anthony Braxton).
Vraag me af hoe dat komt .
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
En het klopt dat inderdaad veel saxofonisten (met name volgens mij altsaxofonisten) fluit spelen. Maar zo kan ik nog wel ff doorgaan
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
Eigenlijk ben ik sax gaan spelen omdat ik ik helemaal overtuigd werd door de klanken van een Rollins en Coltrane, niet beseffend dat dit tenorsaxofonisten waren
Maare het bevalt inderdaad heel goed
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Erg leuke muziek. Niet super wild of ongelooflijk complex. Het luistert lekker weg. Van allmusic krijgen alle albums 4 sterren. Heb nu de cd's "Miss Ann" en "Daylight" (hun laatste) liggen. Respectievelijk verschenen in 1995 en 1997. Pigpen bestaat uit Wayne Horvitz (toetsen), Fred Chalenor (bas), Briggan Krauss (saxofoon) en Mike Stone (drums).
Wayne Horvitz's group Pigpen pushes the limits of the small avant-garde combo saxophone, keyboard, bass and drums taking it noisy, jarring new frontiers. Equal parts rock and free jazz, V as in Victim is a weird journey through a number of styles and sounds there's some grooves, some soundscapes and some brutally dissonant variations on free jazz. More often than not, the excursions are successful.
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
Ik ben benieuwd of hier mensen zijn die mij aan de hand van dit lijstje cd's tips kunnen geven. Kostte me wel even wat tijd, dus kom maar op
John Coltrane -Giant Steps,
My favourite things,
Live at Village Vanguard The Master Takes
Chick Corea - Tones for Joans Bones,
The Complete IS Sessions
Lenny Tristano -Lenny Tristano
Wayne Shorter - The All Seeing Eye,
Alegría
The Blue Mitchell Quintet -Down With It
Stanley Clarke -Live at the Greek
Dexter Gordon -The Classic Blue Note Recordings
Andrew Hill -Passing Ships
Joe Farrel - Sonic Text
Dave Holland, Jack DeJohnette,
Herbie Hancock, Pat Metheny -Virtual Realities Live Miles Davis -Kind of Blue,
Porgy and Bess
Eric Dolphy -Live at the Five Spot vol. 1,
Original Jazz Classics Collection
Rashaan Roland Kirk - Kirks Work
Jackie McLean -Jacknife,
The Jackie Mac Attack Live
Freddie Hubbard -Straight life,
Hub Cap
Steve Coleman & 5 Elements -World Expansion
Greg Osby - Zero,
Black Book
Strata Insitute - Transmigration
Ornette Coleman -Free
Herbie Hancock -Head Hunters,
Future 2 Future (DVD) Max Roach -Parisian Sketches
Charles Mingus -1959
Sonny Rollins -Saxophone Colossus,
Tenor Madness
Sonny Clark -Sonnys Crib
Donald Byrd -The Transition Sessions
Lee Morgan -In Search For New Land
Cassandra Wilson - Travelling Miles
Michael Brecker Quintet -Wide Angels
Horace Silver -Song For My Father
Stand Getz, Joao Gilberto -Getz/Gilberto
Marcus Miller -M2
Enrico Rava -Shades of Chet
The Cannonball Adderley Quintet -Mercy, Mercy, Mercy!
In bestelling:
Joe Henderson -The Kicker
Grachan Moncur III - Some Other Stuff
Wayne Shorter -Juju
McCoy Tyner -Together
Booker Little -Out Front
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
quote:Mooie lijst, breede smaak
Op maandag 2 februari 2004 14:11 schreef Doff het volgende:
Ik ben benieuwd of hier mensen zijn die mij aan de hand van dit lijstje cd's tips kunnen geven.
In een beetje moderne jazz verzameling mogen Art Blakey & the Jazz Messengers niet ontbreken. Albums als Mosaic , the Big Beat en A Night in Tunesia kun je vast wel waarderen. ( met Wayne Shorter)
Paar gitaristen er bij misschien voor nog meer afwisseling : Kenny Burrell - Blue Lights of Midnight Blue , of misschien Idle Moments van Grant Green .
Of was je meer naar op zoek naar andere cd's van genoemde mensen ?
De lijstje met Dolphy en Mingus zijn recentelijk vast nog wel langsgekomen.
Cannonball Adderley kan ik ook altijd erg waarderen. Mercy Mercy Mercy is inderdaad een van de betere, ook leuk zijn Sometin' Else ( met Miles en Art Blakey) , en Things are getting better ( met Milt Jackson) .
En je hebt nog helemaal niks van Thelonious Monk, Charlie Parker en Dizzy Gillespie. Om maar eens wat te noemen.
quote:Bedankt!
Op maandag 2 februari 2004 19:49 schreef fripper het volgende:[..]
Mooie lijst, breede smaak
In een beetje moderne jazz verzameling mogen Art Blakey & the Jazz Messengers niet ontbreken. Albums als Mosaic , the Big Beat en A Night in Tunesia kun je vast wel waarderen. ( met Wayne Shorter)
Paar gitaristen er bij misschien voor nog meer afwisseling : Kenny Burrell - Blue Lights of Midnight Blue , of misschien Idle Moments van Grant Green .
Of was je meer naar op zoek naar andere cd's van genoemde mensen ?
De lijstje met Dolphy en Mingus zijn recentelijk vast nog wel langsgekomen.
Cannonball Adderley kan ik ook altijd erg waarderen. Mercy Mercy Mercy is inderdaad een van de betere, ook leuk zijn Sometin' Else ( met Miles en Art Blakey) , en Things are getting better ( met Milt Jackson) .En je hebt nog helemaal niks van Thelonious Monk, Charlie Parker en Dizzy Gillespie. Om maar eens wat te noemen.
A night in tunesia van Art Blakey was ik vergeten , die heb ik ook nog (de Bluebird versie). Op zich wel een leuk album. The Big Beat en Mosaic lijken me hele mooie. Neig eerder naar Mosaic vanwege Wayne Shorter, Cedar Walton, Freddie Hubbard en Curtis Fuller (met dank aan allmusic.com ).
Van Grant Green heb ik laatst in Kroese 'First Session' geluisterd en t overtuigde me niet helemaal. Ik denk dat ik dan onder de gitaristen meer het geluid van en Joe Pass kan waarderen. Ooit wat gehoord van hem samen met Ella Fitzgerald, dat klonk heel gaaf.
De recensie van Idle Moments ziet dr trouwens ook leuk uit, net als de aanwezigheid van Hutcherson en Henderson.
En 't klinkt misschien heel raar . Maar ik hou niet van Parker, ook niet van Gillespie en ook niet van Ellington. Op een of andere manier slaat dat niet echt aan bij mij. Zal wel aan mij liggen 
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Verder kun je natuurlijk ook nooit een buil vallen aan meer werk van Miles (vooral zijn vroege jaren 60-werk met het Quintet), Coltrane, Mingus en Dolphy. Of misschien wat meer piano-triowerk van Oscar Peterson, Bill Evans, Ahmad Jamal, Keith Jarrett etc, dat kan ik iig zelf wel waarderen.
[Dit bericht is gewijzigd door Zander op 03-02-2004 16:35]
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
quote:
Misha Mengelberg bij Vrije Geluiden zondag 22 februari 2004 11:00 Net 3
Misha Mengelberg in gesprek met Hans Flupsen over carriere, muziek, politiek.
Vandaag is Misha Mengelberg te gast in Vrije Geluiden. De oervader van de geïmproviseerde muziek in Nederland. Mede oprichter van de Instant Composer Pool. Misha Mengelberg: pianist, componist, performer, organisator, agitator en dat ook allemaal weer niet. Veel bijzonder archiefmateriaal ook o.a. van de pianospelende poes van Mengelberg.
quote:
23:42 - 00:38 NPS Jazz: RH Factor (NPS)
Registratie van het concert dat trompettist Roy Hargrove en zijn band gaven op het afgelopen North Sea Jazz Festival. Samen met zijn band de RH Factor combineert hij soul, funk, dance en jazz
Supervrolijk en funky (als dat het goede woord is). Erg leuke muziek om te luisteren.
Ja, Hij speelt erop mee.
Square Dance bestaat uit Thomas Jordi - Bas, Jojo Mayer - Drums, Roland Philipp - Saxofoon, J.Z. - Altsaxofoon, Harald Haerter - Gitaar. Eerste nummer zit ook nog zang.
Sun Ra - Supersonic Jazz
John Coltrane - The Complete Africa/Brass sessions
Charles Mingus - The Black Saint & The Sinner Lady
Medeski, Martin & Wood - Combustication
De laatste had ik al een keer op NSJ gezien, daar was ik helemaal ondersteboven van maar ik was hun naam vergeten.... Gelukkig weer gevonden!
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
Hij is verdomme een van de beste gitaristen (in mijn ogen) aller tijden 
misschien een tip?
quote:Wat uitgebreider op Zander's uitleg ingaande: Saxen zijn afwisselend in Bb en Eb gestemd;
Op vrijdag 30 januari 2004 13:09 schreef Doff het volgende:
Het viel me op dat saxofonisten op de tenor vaak ook sopraansax kunnen spelen (denk aan John Coltrane, Wayne Shorter, Joe Farrel enz.) en dat altsaxofonisten bijna nooit tenor of sopraan spelen maar wel bijvoorbeeld (bas)clarinet (denk aan Eric Dolphy, Anthony Braxton).
Vraag me af hoe dat komt
Eb Sopranino, Bb Sopraan, Eb Alt, Bb Tenor, Eb Bariton, Bb Bas, Eb Contrabas
Dus kun je dezelfde vingerzettingen gebruiken op bv. een sopraan en een tenor (alleen het octaaf waarin je speelt is anders). Van sopraan naar alt (of in jouw geval van alt naar tenor) moet je transponeren, resp. een kwint en een kwart omlaag. En transponeren op een sax schijnt lastig te zijn.
Dat een instrument in bv. Eb ipv. C is gestemd, wil zeggen dat als een gitarist of pianist ('C'-instrumenten) een stuk in de toonsoort Eb ziet staan (3 mollen), het voor een altsaxofonist als het ware in C (geen voortekens) staat (de saxofonisten gebruiken dan ook andere bladmuziek). Daarom staan veel jazz-stukken ook in Bb of Eb, om het de blazers makkelijk te maken en de andere musici te irriteren.
[Dit bericht is gewijzigd door Philosocles op 06-02-2004 21:21]
quote:Nog steeds geen nieuws over Arrow Classic Jazz ......
Op maandag 8 december 2003 19:49 schreef Zander het volgende:
.. en weet iemand hoe het zit met die Arrow Classic Jazz - zender die onlangs een etherfrequentie heeft gekregen? Volgens het persbericht zouden ze in december beginnen met uitzenden.
[..]
Ik heb laatst nog eens een mailtje naar Arrow gestuurd om te vragen hoe het er mee stond. Geen reactie helaas .......
Zoveel gedoe om die frequenties, en dan doen ze er niks mee. Onbegrijpelijk.
. Zouden ze nog geschikte DJs zoeken? 
quote:Ik heb 'm toch wel een aantal keer zien langskomen in de afgelopen 3 topics.
Ik mis toch echt wes montgomery in dit topic .....
Morgen ga ik trouwens naar het Eric Vloeimans trio (met Ernst Reijseger) kijken.
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
quote:Zo, dat was weer erg aangenaam, spannende en inventieve muziek.
Morgen ga ik trouwens naar het Eric Vloeimans trio (met Ernst Reijseger) kijken.
Ik heb ook nog even een praatje staan maken met Ernst Reijseger, erg aardige kerel en inderdaad ook een genot om naar te kijken/luisteren als hij speelt.
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
