Wat vele niet weten is dat in dit onbegaanbare moeras een pad is, het pad van de Handen. Dit pad leidt naar een Burcht die zich diep in het ondoordringbare gebied bevindt. De burcht van Cotillion, oprichter van het huurmoordenaars gilde op dit eiland. Alleen de ingewijden in het moordernaars gilde weten het pad te vinden en de valstrikken te ontwijken.
Cotillion ijsbeert heen en weer in zijn studeerkamer, wachtende op zijn boodschapper. Hij maakt zich zorgen om sylph. Ze had al twee dagen geleden terug moeten zijn en waar is die vervloekte vogel....
Rustig vliegt hij over het hem zo welbekende moeras. De dampige en mistige lucht dragen een typerend muffig geurtje met zich mee. Met zijn scherpe ogen speurt hij het moeras af voor indringers en ziet een gedaante aan het begin van Het Pad. Hmm... dit zal ik aan Cotillion moeten melden. Vreemd.... heel vreemd....
Hij cirkelt een paar keer hoog in de lucht om de gedaante heen en voelt iets van een vreemde magische band die deze persoon aan een ander bindt. Nog voordat de persoon Solis kan opmerken is de valk in een flits verdwenen.
Vandaag is de grote dag voor Thyro, de dag dat zijn opleiding ten einde is en hij eindelijk een volwaardig lid zal worden van het gilde. De afgelopen jaren is hij getraind in het gebruik van een verscheidenheid aan wapens, en daarnaast ook in het gebruik van zijn specifieke magie. Thyro is namelijk een Shadevar, een schaduw-magiër.
Terwijl hij ijsberend door zijn kamer looptkeren zijn gedachten steeds weer terug naar één vraag; Welke opdracht zal de meester, Cotillion, voor hem hebben om zijn meesterschap te bewijzen. Hij kan bijna niet wachten op het moment dat hij de duisternis van de omringende moerassen in zal kunnen ruilen voor het licht van de wijde wereld.
Plotseling wordt de stilte verbroken door een klop op de deur en een harde stem.
"Kandidaat Thyro, de meester laat je roepen."
De woorden waar hij op wachtte! Thyro kan een lichte grijns niet onderdrukken als hij de deur van zijn kamer opent, en door de gangen van de burcht naar de kamer van de Meester loopt.
Pas als de nacht valt merkt Solis dat hij besef van tijd is kwijtgeraakt. In een flits begeeft hij zich naar de burcht van Cotillion.
Da_Ripper weet dat het niet lang kan duren voordat zijn meesterwerk af is en hij zich onder de mensen kan begeven.
Nog een paar slagen met de naald van vuur en het garen van licht en zijn invi-cape is af....the hour is near
"Je hebt je tijd wel genomen Solis en nu kom je uiteraard ongelegen. Ik moet eerst een opdracht voor de jonge Thyro opzetten. Het is tijd om zijn laatste test te ondergaan"
Cotillion glimlacht bij zichzelf en denkt terug aan zijn eigen begin in het vak. Thyro lijkt veel op mij. Deze jonge man zal het nog ver schoppen in het gilde....
"Mijn excuus Cotillion, maar voor je verder gaat met Thyro's opdracht heb ik nog bericht van sylph. Voor zij verder op reis ging heb ik haar nog gesproken. Het contract wat zij moest uitvoeren was anders uitgepakt. De fee heeft enkele belangrijke feiten verzwegen. Dus nu is sylph onderweg naar Nilofar om de bevolking te waarschuwen voor onheil. Ook heeft zij mij een buidel gegeven die ze in het huis van de magier heeft gevonden."
Cotillion ziet een buideltje om de nek van de valk verschijnen en maakt deze los. Hij schudt het buideltje leeg in zijn vrije hand en ziet een prachtige bloedrode steen. Als afstammeling van een zeer geduchte Schaduwmagier heeft Cotillion enkele eigenschappen geerfd, waaronder de gave om magie te voelen.
"Er straalt magie uit van deze steen Solis, maar laten wij dit straks bespreken. Kom en help mij met een opdracht voor Thyro."
Solis schudt een beetje met zijn veren en strijkt ze glad met zijn snavel.
"We kunnen de jonge man natuurlijk achter sylph aan sturen om haar te assisteren... Ach! Er loopt hier overigens nog een vreemdeling rond. Ik zag hem jagen bij het begin van Het Pad..."
Solis hupt een stukje naar achter en ziet vuur uit de ogen van Cotillion schieten.
"Dat vertel je me nu pas?! Dat wordt dus Thyro's eerste opdracht. Deze vreemdeling onderzoeken en daarna stuur ik hem naar sylph in Nilofar."
Van binnen strijden verschillende emoties om voorang...ontzag voor de Meester, een lichte angst, nu hij voor het eerst in een lange tijd voet buiten de deur van de burcht zal zetten, maar ook vreugde en nieuwsgierigheid over wat de toekomst hem brengen zal...
Thyro gaat merkbaar langzamer lopen naarmate hij dichter bij Cotillion's vertrekken komt..dan recht hij zijn schouders, en klopt hij aan...
"Kom binnen, Thyro..." klinkt het van achter de deur, die langzaam open zwaait...
Met enkele stappen loopt Thyro naar binnen, waarna de deur zich met een lichte *klik* weer achter hem sluit....
"Ik merk dat je nerveus bent jongen en ook sta je te popelen om de wijde wereld in te trekken."
Met deze woorden draait de huurmoordenaar zich om en zijn heldere luchtblauwe ogen kijken Thyro vriendelijk aan. Hij stapt op de jonge man af en geeft hem een klopje op zijn schouder. De schaduwen worden rustiger en Thyro ontspant zich zichtbaar. Cotillion neemt plaats achter zijn bureau en gebaart Thyro hetzelfde te doen.
"Vanavond is het zover, je eerste opdracht en tegelijkertijd een test om je kunnen te bewijzen. Dit maal zal het alleen anders geschieden want ik ga je een keuze geven. Je kan sylph gaan helpen die zich wederom in de nesten heeft gewerkt of je gaat een contract uit voeren die ik voor jou gekozen heb."
Bij deze woorden begint Solis al luidruchtig te protesteren maar met een blik van Cotillion en Thyro wordt hem het zwijgen opgelegd.
"Ik ben zeer op Sylph gesteld, maar mijn eerste opdracht is iets dat ik alleen moet doen. Om aan U en aan mezelf te bewijzen dat ik er klaar voor ben...."
Een glimlach verschijnt op Cotillion's gezicht. Dit was het antwoord dat hij al verwacht had...
"Dit contract is ons aangeboden door het dieven gilde van Kellan waarmee wij al jaren een goede verstandhouding hebben. Hun gilde op Dwarf Mountain hebben te kampen met een overname."
Bij de verbaasde blik van Thyro begint Solis heen en weer te huppen en neemt het woord over.
"Ik weet het Thyro. Om Kellan's gilde over te nemen staat gelijk aan zelfmoord, hij is nou eenmaal een machtige magiër. Echter dit keer is het een tegenstander die sterker is dan hem. Vandaar dat hij onze hulp heeft ingeroepen. Neem contact op met Kellan en hij zal je verder inlichten."
Inmiddels is Cotillion naar de open haard gelopen en kijkt naar het portret van Oom. Voorzichtig tilt hij deze op en wenkt Thyro om bij hem te komen. De jonge man loopt naar de huurmoordenaar toe en ziet tot zijn verbazing een zwart ontstaan zodra hij naast Cotillion staat.
"Dit is een kluis van Schaduw. Zoals je wel weet heb ik deze burcht van Oom geërfd. Vlak voor zijn vertrek heeft hij mij verteld van deze kluis. Alleen iemand van Schaduw kan deze openen en het wapen wat erin ligt hanteren. Ik heb gewacht tot het tijd was en nu is het zover..."
Cotillion ziet hoe de zwarte irissen van zijn pupil zich langzaam vergroten, totdat al het oogwit verdwenen is. Tegelijkertijd lijken de schaduwen in de kamer dichter te worden. Met interesse bekijkt Thyro de kluis, en meteen ziet hij waarom alleen een Shadevar de kluis kan openen. Het is namelijk geen fysieke kluis, maar een portaal naar de schaduwzijde. De schaduwzijde is één van de domeinen van de Schaduw-dimensie, en wel datgene dat het dichtst tegen de gewone wereld aanligt. Een soort reflectie van de werkelijkheid, die door de Shadevar gebruikt kan worden om zich er door te verplaatsen, of om er dingen in te plaatsen, zoals hier gebeurd is.
Thyro brengt zijn handen naar de kluis en duwt er langzaam tegenaan, terwijl hij zijn handen dwingt om schaduw te worden. Zijn handen verdwijnen in de muur waar hij al snel een pakket voelt liggen, dat hij oppakt en uit de kluis pakt.
Vol trots geeft hij het pakket aan Cotillion, die het aanneemt en op zijn bureau legt. HIj gebaart Thyro te gaan zitten om de laatste details door te nemen....
Even kijkt Talon om zich heen, alsof hij er zeker van wil zijn dat hij niet gevolgd wordt. Dan haalt hij diep adem en springt in een plas die vlak naast de rotsen ligt. Even is Talon gedessorienteerd, maar dan vind hij al snel de doorgang. Na een minuutje zwemmen voelt Talon of hij nog rotsen boven zich voelt. Maar omdat dit dus niet het geval is, zwemt talon naar boven en komt boven in een kleine grot. Vlug zoekt hij op de tast naar de lamp een de lucifers die hij hier heeft achtergelaten. Als hij ze gevonden heeft steekt hij snel de lamp aan. Even kijkt Talon om zich heen. In een hoek staat precies een zelfde kist als degene die hij eerder heeft gebruikt. Hij haalt uit het kistje wat doeken om zich af te drogen. Dan doet hij de kleren aan die zich in de kist bevinden. Nu raapt hij de lantaarn op en begint aan de lange wandeling naar zijn kamer in de kelder van de burcht.
Talon doet rustig aan. Hij glimlacht tevreden. Geen mens weet precies wat zijn drijfveren zijn. Zelfs in de burcht vinden ze hem maar een rare snuiter. Dat is goed. Dat wil hij graag zo houden. Eerder dan hij verwachte stuit Talon op het einde van de gang. Voorzichtig trekt Talon aan een stukje rots. Onhoorboor gaat er nu een deur open. Snel stapt Talon nu zijn kamer binnen en sluit de deur. Hij glimlacht als hij ziet dat deze nog steeds perfect sluit. Even kijkt hij zijn kamer rond. De vallen die hij heeft gezet zijn nog steeds intact. Dat betekend dus dat niemand het gedurfd heeft om hem te storen. Zijn waarschuwingen hebben dus geholpen. Snel maakt hij nu alle vallen onklaar en opent hij de deur naar de gang. Dan gaat hij achter zijn buro zitten. Geen mens weet wat hij vannacht heeft uitgevoerd. En dat is uitstekend.
"Dit wapen is nu van jou Thyro. Helaas weet ik weinig van dit ding af, het enige wat Oom mij verteld heeft is dat het een zeer krachtig wapen van Shaduw is. Voorzichtigheid is geboden."
Cotillion schuift voorzichtig het pakketje naar de jonge man en legt daar bovenop het contract van Kellan's gilde. Thyro knikt instemmend.
"Kellan zal over twee dagen op Dwarf Mountain bij de herberg naast de nieuwe dwergensmidse op jou wachten. Daar jij en Kellan elkaar nog nooit ontmoet hebben zal hij op de uitkijk zijn voor ons gilde signaal en die beantwoorden met het dieven signaal. Kellan zal je verder informeren. Ik adviseer je wel om zoveel mogelijk list en bedrog te gebruiken want van wat ik heb gehoord is het een geduchte tegenstander en zeer bedreven in magie."
De twee mannen staan op en omhelzen elkaar ter afscheid. Cotillion had altijd al een diepe affectie voor Thryo en sylph gevoeld. Zij waren dan ook de laatste leerlingen die hij zelf had getraind.
"In de stallen heb ik mijn eigen paard, Dancer, gereed laten maken. Dat is mijn persoonlijke geschenk aan jou jongen."
Anteros volgt zijn neus en ziet vlak voor zich een schaduw.
Anteros heeft zijn soortgenoot gevonden, maar Anteros voelt dat er meer is, meer dan hij ziet, iets wat hij niet thuis kan brengen.
De andere is op jacht, en hij gaat er zo in op, dat hij Anteros niet in de gaten heeft.
Anteros weet dat het slechts seconden duurt eer hij opgemerkt zal worden en besluit terug te gaan naar de burcht, om zijn meester erop attend te maken dat er een wezen in zijn bos aan het jagen is.
Anteros draait zich zachtjes om en verdwijnt in de donkere mist rond het moeras, alleen oplettende wezens, zullen zijn glinsterende ogen zien.
Verder is Anteros ontzichtbaar en ook onhoorbaar, iets wat Anteros jaren geleden al heeft geleerd, om te kunnen overleven.
Bij de burcht aangekomen, loopt hij naar binnen en voor de deur van zijn Meester's Studeerkamer blijft hij staan. Zijn sterke oren vangen een gesprek op in die kamer en braaf blijft hij voor de deur zitten wachten.
Hij geeft met een krab op de deur aan, dat hij zit te wachten tot hij naar binnen mag.
Snel loopt Thyro door de gangen van de burcht naar zijn kamer, waar hij
in hoog tempo wat spullen bij elkaar zoekt en in een zadeltas doet. het pakketje ligt nog steeds ongeopend op zijn bed. Even twijfelt Thyro, maar dan wordt zijn nieuwsgierigheid hem toch te veel en besluit hij het pakketje te openen.
Als hij het touw dat alles bij elkaar houdt losmaakt valt het pakketje als vanzelf open. In het pakketje zit mooi bewerkte zwarte riem, met 2 metalen ringetjes eraan, die duidelijk bedoeld zijn om de twee dolken die naast de riem liggen in te hangen. Snel doet Thyro de riem om. Op het moment dat Thyro de riem vastmaakt voelt hij hoe er een verbinding gemaakt wordt met Schaduw. Als hij de dolken in hun houders doet worden zij deel van de schaduwstroom die nu door de riem loopt.
Thyro besluit om eerst te vertrekken, hij heeft onderweg nog voldoende tijd om de wapens te onderzoeken. Als hij bij de stallen aankomt ziet hij dat Dancer al gezadeld is, en binnen enkele tellen is hij opgestegen om door de zware poorten naar buiten te rijden, het moeras in...
"Hmm... Wat is er aan de hand Anteros. Ik merk dat je niet geheel op je gemak bent..."
Anteros vertelt zijn meester over een soortgenoot in zijn moeras, maar hij vertelt er ook bij dat hij meer dan een wolf heeft gevoelt. Anteros kan alleen niet precies zeggen wat hij dan wel heeft gevoelt, maar als hij zijn meester ziet knikken, weet Anteros al dat hij begrepen is.
Anteros ziet hoe zijn meester even in gedachten verzonken is en heb daarna nog een klopje op zijn hoofd geeft.
Je hebt goed speurwerk verricht, we zullen eens kijken wat we met die vreemdeling kunnen doen, laat me even nadenken
En terwijl zijn meester bedenkt wat te moeten doen, blijft Anteros netjes en gehoorzaam naast hem zitten, wachten op een teken wat hij na voor zijn meester kan betekenen.
"Ik heb op het moment teveel zaken die mij zorgen baren Anteros. Sinds de indringer een soortgenoot lijkt te zijn lijkt het mij wijs om de beslissing aan jou over te laten. Ik stuur Solis met je mee indien je hulp nodig hebt. Ondertussen zal ik de steen bestuderen die sylph aan je heeft meegegeven Solis en misschien dat Talon hier nog iets over weet.... "
De man gaat vermoeid achter zijn bureau zitten en pakt de buidel met de steen uit een lade. Ik word te oud voor deze lange nachten....
"Kijk maar niet zo boos Solis. Ik heb een opdracht voor je. Een slecht voorgevoel bekruipt mij wat sylph betreft en ik wil dat je haar de boodschap brengt dat ze per direct terug naar huis komt."
Solis knikt enkele malen en vertrekt onmiddelijk naar Nilofar
Aandachtig luistert Anteros naar de woorden die zijn meester hem vertellen en hij knikt even met zijn kop, ten teken dat hij zijn meester heeft begrepen.
Rustig wacht Anteros tot de deur voor hem wordt opengedaan en gaat hij op zoek naar die vreemde soortgenoot. Anteros besluit om die vreemde snuiter eerst een tijdje te bestuderen, later kan hij hem altijd nog aanspreken.
Buiten gekomen ziet Anteros dat de lucht vochtig is en de damp dicht boven het moeras hangt. Anteros dankt de natuur voor zijn dikke vacht en de reden waarom hij nu de kou niet voelt en steekt zijn neus in de lucht.
Anteros heeft al gauw de geur van zijn soortgenoot opgevangen en rustig volgt hij zijn neus. Behoedzaam let hij er op dat hij in de schaduwen blijft, zodat hij niet door de ander opgemerkt kan worden.
Eigenlijk zou hij op zoeken moeten gaan naar de oorzaak. Maar dit keer twijfelt hij of hij het op kan nemen tegen zo een verstoring in de magie. Ook heeft hij zijn twijfels over het aantal tegenstanders wat hem te wachten zou staan. Langzaam staat hij op van zijn stoel en begint door de kamer te ijsberen, niet wetend wat te doen.
Dan neemt hij een besluit en begint zijn spullen bij elkaar te pakken. Een zeer verre reis om raad te vragen. Dat is het enige wat hij kan doen
|
|
