Zwanger... en dan gaat het mis...

quote:

---

Op dinsdag 22 juli 2003 14:39 schreef lady-wrb het volgende:
t is denk ik maar hoe je het brengt.
ik kon de desbetreffende gynaecoloog wel een ram verkopen!
ik was dan wel zwanger geweest, maar werd meteen weer onder aan de wachtlijst gezet. had ik niet zwanger geworden, had ik gewoon weer de volgende hormoonkuur gekregen.

---

natuurlijk ligt het eraan hoe je het brengt, maar toch....zwanger kunnen worden betekent toch feitelijk nog niets? Het is niet voor niets dat ze bijv. bij Freya een aparte 'afdeling' hebben die "Samen Verder" heet....

(Ik weet niet of dit hier op z'n plaats is..)
Vanavond op Net5 om 22:20: Losing Layla

Een erg aangrijpende documentaire over het verlies van een kind.
Wees gewaarschuwd, het is erg confronterend en dus niet voor iedereen geschikt. Wel erg mooi is om te zien op wat voor manier deze mensen met dit inmense verlies omgaan en het een plek proberen te geven.

Wat betreft die opmerkingen van andere mensen: ik was ongeveer 8 weken zwanger toen het mis ging. Ik had het aardig wat mensen verteld, omdat ik zo blij was. Omdat ik in een dorp woon, gaat het nieuws redelijk rap rond. Toen ik later aan mensen moest vertellen dat het mis gegaan was, kreeg ik ook dat soort opmerkingen. "O, gelukkig maar, want wie weet wat er uitgekomen was".....

Streep hun naam niet door.
al zijn zij tot stof vergaan.
Streep hun naam niet door.
alsof ze nooit hebben bestaan.
't liefste wat ik heb bezeten,
't toekomstbeeld van mijn bestaan.
Vraag me niet om dat te vergeten.
en gewoon weer door te gaan.
Want ik wil weer verder leven.
maar ik weet niet hoe dat moet.
'k hoor bij hen die achterbleven.
Overleven dat vergt veel moed.
Streep daarom hun naam niet door.
Noem hun naam en laat me weten,
dat ook jij niet zult vergeten.
Zo alleen kan ik verder gaan.

Bij de volgende gedichtjes zie ik mijn zwager met het kistje de trap afkomen om Max te gaan begraven, het intense verdriet op zijn gezicht. Op dat moment brak er (weer) iets in me en ik zag bij mijn zus hetzelfde gebeuren.

Mijn God
hier sta ik nu
klaar voor vertrek
ik weet niet
of ik het wel red
ik ga mijn kleine lief
begraven

*********************

We liepen samen
over het groene gras
met het kleine kistje
in de zon
om je te begraven
op een plekje
dat niet mooier kon
er waren bloemen
héél veel bloemen
en vogels die zongen
hun hoogste lied
en wij?
wij zagen en hoorden
het niet

_{Van het middelste gedicht heb ik slechts de eerste regels neergezet omdat die me het meest zeggen.}

ik zit hier met een brok in mijn keel, ik weet niet wat ik verders moet zeggen alleen maar heel veel sterkte voor iedereen

Wat is dat aangrijpend als je je (ongeboren) kind verliest

Heel veel sterkte aan iedereen die dit overkomen is!

quote:

---

Op donderdag 24 juli 2003 18:43 schreef Rewimo het volgende:
Wat een mooie gedichtjes, Sombie, ik krijg er ook tranen van in mijn ogen. Toen Mink van Moussy overleed, heb ik voor hem ook een gedicht geschreven. Als Moussy het goed vindt, wil ik het hier wel plaatsen (of misschien wil ze het zelf wel doen).

---

Ga ik nog even wat andere gedichtjes hier neer zetten die mij persoonlijk aanspraken.

Tijdens mijn zwangerschap zag ik dit gedichtje in een blaadje staan. Tranen met tuiten dat ik het las. Ik heb het uitgescheurd en meteen in mijn knip gedaan. Dat wij op de dag van overlijden naar huis zijn gegaan is het pas weer uit mijn knip gekomen en hebben we besloten het op het kistje van Mink te schrijven.. en Peter heeft het voorgedragen.

Een gevecht, een zware strijd
vol hoop, kracht en
onzekerheid.

Momenten van verdriet,
vechtend tegen een traan
kon jij nog steeds
het leven aan.

Toen al dat vechten
niet meer mocht baten,
hebben wij jou
los moeten laten....

Dat mijn zwager het klote bericht van Mink te horen kreeg zat hij in de trein... waar dit uit zijn pen kwam.

Eén dag in een mensenleven.
Wat is nu één dag?
Voor jou je hele leven.
Je hebt alles gegeven.
Eén dag van vreugde en verdriet.
alles wat je hebt gedaan hielp niet.
Nu ben je alleen nog in ons hart.
Niet voor één dag, maar voor één mensenleven.

Na de uitvaart zijn we bij mijn oma een koppie koffie gaan doen met beschuit met muisjes. Ik had een boekje mee en vroeg diegene die er waren er wat in te zetten. Ik vroeg het ook aan mijn zwager,of hij zijn gedichtje er in wilde zetten. Hij kwam met een ander gedichtje, wat gewoon precies omschreef zoals wij ons voelden.

Soms is het leven kut,
Soms is het leven mooi....

Nu is het leven kut,
Maar eens is het weer mooi.....

Mijn zwager had van te voren gevraagd of wij eisen stelden aan de kleding die tijdens de uitvaart werd gedragen. Nee, we wilden dat iedereen kwam, zoals hij zich voelde of wat hij of zij gewoon aan wilde. dat hij binnen kwam bij ons thuis kon ik tussen de tranen door even heerlijk lachen. Hij had een shirt aan waar op stond Ik heb een BKD.. waar onder stond in kleine letterjes Bijzondere Kut Dag!! Heerlijk, in zn korte broek en gewoon op zn slippers.

Dit is een gedicht dat ik naderhand van iemand heb gekregen en wat precies mij omschrijft, zoals ik me voel tegenover de mensen die me niet willen of kunnen begrijpen.

Verdriet verandert jezelf.
Verdriet doet je
anders horen,
anders zien,
anders waarnemen,
anders voelen.
Verdriet maakt je gevoeliger.

Verdriet verandert je contacten,
je levenszin,
je levensverwachting.
Verdriet verandert je interesses.
Verdriet verandert de mensen om je heen.

Verdriet maakt je vergeetachtig soms,
maar nooit vergeet je wie eens
jou leven anders maakte,
hoop, zin en levenslust gaf,
een nieuwe kleur.

Verdriet verandert ook zelf.
Zwaar als het kan zijn, loodzwaar
bijna niet te verdragen
kan het anders worden,
lichter soms,
maar nooit vergeet je wie eens
jou leven anders maakte.

Verdriet kun je niet alleen verdragen.
Verdriet kan anders worden,
als er mensen meedragen...

Negen maanden lang een kanjer
Een vechter, we leefden met je mee
Nu ben je geboren
Maar je blijft niet bij ons...

Al die maanden was je er al
Je mama, papa en zusje,
Ze houden zo van jou
Maar je blijft niet bij ze...

Het verdriet is groot
Om wat je had kunnen zijn
We mogen je niet leren kennen
Want je blijft niet bij ons...

Toch zul je voortleven
In al die harten van de mensen
Die al voor je geboorte van je hielden
Ook al blijf je niet bij ze...

Rust zacht lieve Mink,
Geboren als engeltje
Te mooi om waar te zijn
Ergens... blijf je bij ons...

quote:

---

Op donderdag 24 juli 2003 22:18 schreef Rewimo het volgende:
*zucht*

---

Ik heb zelf niks uit mijn vingers gekregen, maar dit blijft 1 van mijn favoriete gedichten die speciaal voor Mink zijn geschreven

Ik móest het gewoon schrijven, het kwam ergens diep in mij vandaan

_{Ik kan zoiets ook alleen maar als ik heel emotioneel ben}

--------------------------------------------------------------------

Nu jij niet meer op deze wereld bent,
vraag ik me af hoe het jou vergaat,
hoe is het leven in de hemel,
ik neem maar aan dat deze bestaat.

Kun je daar jezelf ontplooien,
ben je daar gelukkig en vrij,
heb je vrienden en vriendinnetjes,
ben je daar nu ook zo blij?

Wij die achterblijven,
zoeken een oplossing voor die vraag,
konden we je maar eens opzoeken,
O, wat willen we dat graag.

Ik hou van je lieve Mink
Papa

[Dit bericht is gewijzigd door Noayla_ op 24-07-2003 22:52]

Noayla ik ben helemaal stil van je verhaal. Ik weet niet wat ik moet zeggen.....

quote:

---

Op donderdag 24 juli 2003 22:54 schreef Noayla_ het volgende:
Ik schrik er toch een beetje van dat ik m'n verhaal hier heb neergezet, heb het toch maar weer weggehaald.

---

quote:

---

Op donderdag 24 juli 2003 22:54 schreef Noayla_ het volgende:
Ik schrik er toch een beetje van dat ik m'n verhaal hier heb neergezet, heb het toch maar weer weggehaald.

---

Ik heb zelf 3 vroege miskramen gehad en vond dat al een onmenselijk verdriet, maar ik wil de mensen hier nog even een hart onder de riem steken, zulke verliezen zijn bijna niet te omschrijven.