Irrisius boedafirin

[afbeelding]

* Komt op een mooie zomerdag een eenhoorn aan:

[afbeelding]

* De eenhoorn is van een zeldzame schoonheid, langzaam kijkt de mooie eenhoorn om haar heen, om er zeker van te zijn dat er niemand kijkt en langzaam aan verandert de eenhoorn in een vrouw, eigenlijk een godin, met haar lange blonde haren en haar opvallend blauwe ogen.

O nee wat een puinhoop hiet, wie is hier geweest in mijn paradijs?

* Atalanta kijkt verdrietig om haar heen en gaat maar een beetje opruimen

[Dit bericht is gewijzigd door Atalanta op 18-05-2003 11:26]

Maar als ze er elke keer zo'n puinhoop van maken, kan ik me natuurlijk nog bedenken.

Wat een saaie kost zeg, maar ja ik moet er nog in afstuderen.

* Atalanta mag dan een god zijn, maar ze krijgt nog wel les en moet dus nog zo af en toe huiswerk maken, eigenlijk is een god nooit afgestudeert, dus blijf je in saaie boeken lezen

Heer kunt u staan, dan kunt u met mij naar binnen.

* De man mompelt wat, leunt op Atalanta en zo gaan ze samen het huisje binnen.
Binnen zet Atalanta de man op de bank en gaat naar de keuken om wat te drinken voor hem te maken en neemt gelijk wat te eten mee

Volgens mij heeft hij wel een energie drankje nodig, gelukkig dat ik dat net heb geleerd te maken, vervolgens zal de man wel een bad willen hebben, om zijn lichaam tot rust te brengen.

* Ze geeft de man wat te eten en te drinken, kijkt of hij het even zelf zal redden en loopt dan naar de badkamer om een warm bad met opwekkende olie klaar te maken.
Als ze terugkomt in de kamer ziet ze dat de man in slaap is gevallen en maakt hem voorzichtig wakker, helpt hem naar de badkamer, waar het er naar uitziet dat de man het verder wel alleen red.
Atalanta maakt een bed op in de logeerkamer, als de man uit bad komt zal hij vast wel een bed kunnen gebruiken, hij zag er doodmoe uit.
Ze gaat terug naar de huiskamer en wacht tot de man klaar is met badderen

* Atalanta ging weer naar de keuken waar ze een drankje klaar maakte, waardoor Lord Dreamer later lekker van zou kunnen slapen en zou kunnen uitrusten en ze maakte wat te eten klaar.

Ik hoop dat u dit wilt opdrinken, het is een drankje zodat u straks lekker zult slapen en morgen weer veel meer kracht zal hebben

o * stamelt ze
Het spijt me zo, als ik eenmaal in een boek bezig ben dan raak ik er zo in verdiept dat ik gewoon de tijd vergeet, u zult wel wat willen eten, laat me wat voor u klaarmaken.

* En met deze woorden vlucht Atalanta naar de keuken, zichzelf op haar kop gevend hoe ze wel niet zo stom had kunnen zijn om haar gast te vergeten, heeft haar moeder haar dan niks geleerd.

Later komt ze de keuken weer uit waar de heerlijkste geuren vandaan komen en dekt met een zwaai de tafel.

We kunnen zo aan tafel hoor

* Na het eten wijst Atalanta Lord Dreamer de logeer kamer

u zult nu wel moe worden, het drankje dat ik u gegeven heb, gaat werken als het lichaam het tijd vind om te gaan slapen, ik wens u een goede nacht en u bent welkom om in dit huisje te gebruiken wat u denkt nodig te hebben, beschouw het de komende dagen alstublieft als uw thuis

* En met deze woorden laat Atalanta, Lord Dreamer achter.

Goedemorgen Atalanta, het is weer een mooie ochtend, De vogels zingen en de dieren hier hebben het goed naar hun zin, ik heb een aantal spullen voor je gevonden, zal ze vanmiddag in je schuurtje leggen, dan kun je voorlopig voort.

Dank je Rakit, doe de groeten aan je vrouw en kinderen, ik zie het dan wel verschijnen vanmiddag

* Nadat Rakit weer verandert is huppelt hij weer weg.
Atalanta begint honger te krijgen en besluit terug te keren naar haar huisje, om eerst even de vissen in de vijver te voeren en daarna het ontbijt op te dienen en te zien of haar gast zich al wat sterker voelt.

In dit gebied is alles heilig en mag er eigenlijk op niks gejaagd worden, de konijnensporen zijn van Razit, een faunairrisius, oftewel een dier dat in een mens kan veranderen.
Ze komen tegenwoordig niet zo veel meer voor, er is een tijd geweest dat er op hun gejaagd werd, maar hier zijn ze veilig.
Ze leven onder mijn bescherming en in ruil daarvoor geven ze me wat zij kunnen missen, voor iedere soort is dat natuurlijk anders, maar daardoor hoef ik niet zelf op jacht.

U zult er vast wel een paar in de omgeving tegen komen, zo heeft u volgens mij ook Allon onmoet, hij is iemand van de eekhoornfamilie.
Hij heeft mij dat verteld.

* Nadat Atalanta dit aan Lord Dreamer heeft verteld loopt ze naar de deur en fluit ze op haar vingers, niet veel later komt er een wolf aangelopen, die haar even vragend aankijkt en vervolgens het huisje binnen stapt en daarna even vragend naar Lord Dreamer kijkt.

Het is goed hoor Coralie, hij zal je niks doen

* En niet veel later is de wolf verandert in een vrouw, die op haar gemak op de bank gaat zitten. Af en toe wantrouwend naar lord Dreamer kijkend.
Atalanta loopt naar de keuken en komt terug met drinken en wat te eten.
Nadat Coralie wat te drinken heeft genomen, staat ze weer op, zegt gedag en verandert weer in haar natuurlijke vorm, voordat ze de deur uitloopt, weer op weg naar haar vrijheid.

Ik heb met alle dieren een goede band, dat zorgt er gelukkig voor dat ik hier niet al te eenzaam word.

* Buiten aangekomen loopt Atalanta eerst even naar de wei, waar haar paarden meteen op haar afkomen, het zijn uiteraard geen gewone paarden, net als de vorm waarin Atalanta verandert zijn dit eenhoorns, alleen deze kunnen niet van gedaante veranderen

U denkt nu misschien, hoe ik ze hier hou?
Ze zijn hier uit vrije wil en ze kunnen gaan wanneer ze willen, maar ze verkiezen het om hier te blijven, hier zijn ze veilig, tenminste veiliger dan hier buiten.
Veel mensen zijn naar Eenhoorns op zoek of jagen op ze en sommige mensen geloven er al niet meer in dat ze bestaan.

Een eenhoorn loopt op haar toen en kijkt daarna met intelligente ogen naar Lord Dreamer.

Als u naar huis wilt, zal deze eenhoorn u brengen.
Zie het als een geschenk, hij wil het blijkbaar graag en heeft veel vertrouwen in u, dat moet u zeker als een eer zien, deze wezens zijn erg intelligent.
Als u hem daarna weer vrij laat dan zal hij zelf beslissen of hij bij u wilt blijven of dat hij weert terug naar hier komt.

* Daarna lopen ze verder en komen via een hobbelig pad bij een meertje, ze kunnen water horen kletteren en niet veel later komen ze bij een waterval

Ik breng u hier, omdat u misschien wel behoefte heeft aan een duik in fris, koel water, ook zal het goed zijn voor u spieren om even weer in beweging te zijn na de lange wandeling van de afgelopen dagen.
Ik loop nog even een stukje verder, u zult geen last van mij hebben, moet even bij iemand op bezoek, als u klaar bent, voelt u dan vrij om een kijkje in de omgeving te maken, de dieren zullen u met trots de omgeving willen laten zien, en u zult verbaasd staan over de dingen die zij weten.

* En met deze woorden loopt Atalanta verder, Lord Dreamer achterlatend bij het meertje.

Het kan toch niet waar zijn, o nee laat het niet waar zijn

Ja ja alles is goed, ik moest even wat opzoeken, de bewoner had me iets verteld en ik wilde gewoon even zeker weten dat wat hij zei waar was, ik dacht dat ik het in een boek had gelezen en het blijkt zo te zijn

* Op haar gezicht is een trek van afgrijzen te zien, ze weet nog niet wat ze er mee aan moet, maar besluit het even te laten rusten

Ik zal even wat eten voor ons maken, ik geloof dat het daar alweer tijd voor is, heb je nog wat interessants kunnen ontdekken in de omgeving?
Het is hier een zo'n uitgestrekt gebied.
Zou je me misschien even in de keuken kunnen helpen?
Ik heb een vis gekregen, maar ben niet zo goed in het schoonmaken ervan en iets zeg me dat jij daar meer ervaring in hebt en ik zou het heel fijn vinden als je het me kon leren.

Hmmm, boodschap? O je bedoelt die ik in de boeken moest opzoeken? Ach ik weet het niet. Er is een waarzegger in het bos, eentje die al heel veel dingen voorzien heeft, hij heeft een teken gezien, een teken dat iets hierheen komt een heel slecht persoon.
Ik weet niet wie of wanneer, maar wel dat het eraan komt. In een van mijn leerboeken staat dat teken, het is het teken voor groot gevaar.
Mijn paradijs is dus in gevaar.
Ik hoop alleen dat het nog een tijd op zich laat duren, zodat ik een aantal voorbereidingen kan doen.

* Met een verdrietig gezicht en met tranen in haar blauwe ogen, kijkt ze Lord Dreamer aan, ze weet gewoon even niet wat ze met deze informatie aanmoet, zelf een godin heeft het af en toe moeilijk

Als je me even wilt excuseren, ik moet even wat doen

* Atalanta loopt naar buiten, zoekt een rustig plekje op en lijkt zich te concentreren, op dat moment komt er een grote wolk naar beneden gedaalt en even later is er het gezicht van Atalanta's moeder te zien in de wolk.

Zo goed en kwaad als het gaat, legt Atalanta de situatie uit aan haar moeder en hetis zichtbaar hoe haar moeder geschokt is van het nieuws.

Weet je het zeker kindje?, nou dat is zeker verontrustend nieuws, ik zal het er met je vader over hebben, maar het lijkt me beter om het nu even te laten rusten en erg op je hoede te zijn, blijkbaar is er een slechte geest naar jou op weg, zo lijkt het in ieder geval, doe alsjeblieft voorzichtig.

* Na nog even wat gepraat te hebben, verdwijnt het beeld van Atalanta's moeder in de wolk en zweeft de wolk weer de lucht in.
Na nog even nagedacht te hebben, en zichzelf te hebben gerustgesteld, loopt Atalanta het huisje weer in, ze kan nu alleen nog maar wachten op wat er komen gaat en ze is van plan om gewoon haar leven te leven, dus loopt ze met een lach op haar gezicht richting Lord Dreamer.

Ik voel me inderdaad wat beter, heb even met mijn moeder overlegt, die op de godenberg woont en die zou de boodschap van de waarzegger onderzoeken op waarheid.
De boodschap is dat er een slechte geest op weg is hier naartoe, het punt is dat de waarzegger alleen een gevoel weer kan geven en niet meer details. Ik moet op het ogenblik gewoon afwachten wat mijn vader hier van zal zeggen, ik wacht dus rustig af, iets meer op mijn hoede, gelukkig zijn de dieren altijd op hun hoede en zodra ze iets vreemds opmerken komen ze het meteen vertellen, uw komst hadden ze ook aangekondigt.
Wilt u misschien nog wat drinken? Voelt u zich al wat sterker?
Wilt u misschien iets speciaals in de omgeving zien?
Een bepaald verhaal horen?
Ik ben me er van bewust dat ik een slechte gastvrouw was, en zou het graag goed willen maken.

* Atalanta wacht af, wat de wensen van Lord Dreamer zijn, misschien wil hij wel even alleen zijn of anders kunnen we misschien eten bij de waterval? Er zijn toch genoeg mogelijkheden om even de tijd te vergeten? Atalanta laat de rustige omgeving op haar inwerken.

* Nadat Atalanta het eten in een mand heeft gedaan, gaan ze op weg naar de waterval, waar Atalanta een kleedje op de grond legt en het eten en wat te drinken uit stalt.

Gaat u gang, dat het mag smaken

Op dat moment doet Lord Dreamer zijn shirt uit en de gouden amulet schittert in de zon, erdoor gefacineert, buigt ze dichterbij om hem eens goed te bekijken.

Mag ik je vragen wat dit amulet betekent? Als je hem zo draagt, moet hij veel waarde voor je hebben? Het spijt me wat er met je familie is gebeurd en met je rijk, ik wilde dat ik je kon helpen.

* Tranen glinsteren in de ogen van Atalanta als ze aan het leed denkt, dat deze man heeft moeten doorstaan en nog wel zal doorstaan, want dat blijft in je leven meespelen.

Toch snap ik niet hoe je zo aardig tegen me kan zijn, ik stam af van een ras dat al die verschrikkelijke dingen jou hebben aangedaan, misschien zijn het mijn ouders wel geweest of in ieder geval hebben ze je niet geholpen, zoals ik vind dat zou moeten.
Ik begrijp dat die amulet veel waarde voor je moet hebben, het weerspiegeld jouw gevoelens.
Ik heb grote bewondering voor je, hoe je je kracht hebt behouden en ik hoop dat je hier iets van rust kunt vinden.
Ik hoop dat je zolang wilt blijven als je wilt.

* Atalanta legt een hand op Lord Dreamer zijn arm, om haar gevoelns met hem te delen en om de rust van het gebied dat door haar stroomt aan hem door te geven, de rust van de bomen, de dieren en alle andere wezens in het gebied. Atalanta sluit even haar ogen, om het gevoel te versterken en als ze haar ogen weer opent, ziet ze een gouden gloed om hun heen hangen, en het knettert van de energie, blijkbaar versterkt de amulet ook haar krachten.

Ik ben blij dat je hier rust vind En zoals ik zei, je bent welkom zolang te blijven als je wilt. Zullen we nu even gaan zwemmen, word door de warme lucht erg dromerig en het koude water kan mijn gedachten misschien weer een beetje helder krijgen.

* Atalanta doet een paar passen naar achteren en neemt dan een aanloop en komt met een plons in het water terecht, daarbij Lord Dreamer met een glofvloed nat makend.
Na even onder water te hebben gezwommen komt ze boven water, haar lange blonde haar uit haar gezicht wrijvend, daarna zwemt ze naar de waterval, waar ze onder gaat staan. Langzaam loopt het rustgevende water over haar heen, alle nare gedachten uit haar hoofd spoelend en met alle kleuren van de regenboog komt het in het meertje terecht, zo vormt het ook een betoverende regenboog boven het meertje.
Atalanta komt onder de waterval vandaan en is in ene verdwenen uit het zicht van Lord Dreamer, ze loopt de grot die achter de waterval zit in, hier word het licht geweerkaatst dooe de waterval en bestaat de grot uit duizenden verschillende kleuren, wat de grot een magisch aanzicht geeft.
Dit is Atalanta's favoriete plek, een plek waar ze echt tot rust kan komen.

Atalanta zit achter een rots gedoken en kijkt hoe een salamander weg sprint richting het meertje, opgeschrokken door de onverwachte en onwelkome bezoekers.
Als Lord Dreamer dichterbij komt, schiet ze achter de rots vandaan en Lord Dreamer die haar daar niet verwacht had, doet verschrikt een stap naar achter, maar als hij de plagende blik op Atalanta's gezicht ziet, schiet hij toch snel in de lach.

ik vind het leuk om je te zien lachen en sorry, als ik je plaag, het is ook zo'n tijd geleden dat ik iemand had om lol mee te maken. Hoop dat je het me wil vergeven?

* De plaaglichtjes schitteren in haar blauwe ogen en dan laat ze een spleet in de muur van de grot zien en wenkt ze Lord Dreamer om haar te volgen door de nauwe opening.
Als ze de opening voor bij zijn, komen ze in een grote kamer, dat vroeger een soort troonzaal moet zijn geweest voor een koning die ondergedoken moet zijn geweest. Er is niet veel verandert en er liggen nog veel voorwerpen die ooit door de vroegere bewoners moeten zijn gebruikt.

ik weet helaas de geschiedenis niet van deze kamer, of van de andere kamers die hier zijn, maar het heeft diepe indruk op mij gemaakt, je bent de eerste aan wie ik dit laat zien, ik hoop dat u het geheim wilt bewaren, aangezien er genoeg dingen zijn van waarde en ik vind dat het allemaal in zijn ouder staat moet blijven.

* Verwachtingsvol kijkt ze Lord Dreamer aan, die rustig alles in zich opneemt

Ik draag niet zo veel sieraden, maar ik zal ze voorzichtig meenemen naar mijn huis, ik heb ook het gevoel dat de vroegere bewoners nog aanwezig zijn, alsof ze iets willen vertellen, hun verhaal willen vertellen.

* Atalanta kijkt Lord Dreamer vragend aan, alsof ze aan hem wil vragen of hij begrijpt wat ze bedoelt.
Atalanta ziet aan hoe Lord Dreamer wat magie gebruikt, maar dat verbaasd haar niks, aangezien ze het al bij hem gevoeld had.
Ze laat hem de andere vertrekken zien, de verschllende slaapkamers en ook een soort bibliotheek, de keuken en een aparte eetzaal en de vertrekken van een koning?, Ook is er een kamer wat lijkt op een klaslokaal, alsof er les werd gegeven, het ziet eruit of er lang in geleeft kon worden.

Een aantal van de boeken heb ik doorgekeken, maar kan er niet echt wijs uit worden, wel jammer want ik lees graag.

Als kind was ik altijd al op de aarde te vinden, in plaats van op de godenberg en het gebied waar ik nu in woon heeft me altijd al geboeid, ik kwam hier vaak spelen en vond het meer en de waterval eindeloos en zeker toen ik de grot erachter ontdekte, was ik hier zowat niet weg te slaan, ik kwam en kom hier echt tot rust, zo was ik een keer gewoon aan het spelen en ontdekte de spleet, nieuwgierig als ik ben, liep ik er door heen om vervolgens hier uit te komen, de magie heeft me altijd weerhouden om ook maar iets te verplaatsen of mee te nemen, het is zo mooi gemaakt allemaal en ik heb echt het gevoel de bewoners te storen als ik iets verkeerds doe met hun spullen.
Vandaar ook dat ik niet hier ben gaan wonen, maar een eigen plekje hebt gemaakt, maar ik kom hier graag, zeker als ik me eenzaam voel en ik hier de aanwezigheid voel van anderen. Af en toe lijkt het net of ik hun geesten kan zien, dan zie ik hoe ze eruit zagen en hoe ze leefden, dan zie ik in de eetkamer grote maaltijden en gezellige feesten en soms zie ik dan een zielig kind, net een prinses en ze huilt, ik zie soms ook de koning op zijn troon zitten, vandaar ook dat ik het over een koning had. Ik weet niet of dit beelden uit het verleden zijn en of ze echt gebeurt zijn, misschien zijn het wel gewoon dromen van mij, mijn eigen fantasie, die ik als kind heb verzonnen, maar het zorgt in ieder geval dat ik me minder eenzaam voel.

* Atalanta gaat Lord Dreamer weer voor door de spleet en dan door de grot, ze loopt door de waterval en springt met een grote duik in het koele water, pakt een aantal schelpen van de grond en komt vlak voor hun etensplek weer boven water.
Ze hijst zichzelf aan de kant en gaat even in de zon staan om te drogen.
Daarna pakt ze wat te eten en gaat lekker op met haar benen in het water hangen om pootje te baden.
Een beetje rustiger volgt Lord Dreamer en ook hij pakt wat te eten.

Zijn er thuis mensen die je nu missen? Goede vrienden ofzo?

* Vraagt Atalanta Nieuwgierig, ze is erg benieuwd naar de plek waar Lord Dreamer woont.
Ondanks dat ze een soort godin is, heeft ze volgens zichzelf nog niet genoeg van de wereld gezien en ze is altijd nieuwgierig naar plaatsen die ze niet kent. Ook zou ze meer willen weten over zijn boekencollectie.

Dat is inderdaad een goede vermomming en lijkt me erg handig, overigens heb ik geen beveiliging nodig, hoog in de lucht is het redelijk veilig en ook ik kan veranderen, ik heb vluegels en ook in mijn eenhoorn vorm heb ik vleugels, als ik reis dan reis ik door de lucht.

* Na nog wat gegeten te hebben, stapt Lord Dreamer het water weer in en Atalanta gaat even op haar rug liggen en kijkt naar de wolken in de lucht. Ze droomt even over haar kindertijd, daar hoog in de wolken, hoe vaak heeft ze wel niet op zo'n wolk gespeeld? Talloze keren.
Zou haar vader al een mening hebben?
Nou het heeft geen zin om te gaan zitten kniezen en met een ruk staat ze op.
Ze ziet Lord Dreamer nog steeds in het water rond dobberen en een plagerige blik komt weer in haar blauwe ogen, met een grote sprong beland ze vlak naast hem in het water en proestend komt ze weer boven.
Dan duikt ze gehaast weg als ze Lord Dreamer dreigend op haar af ziet komen, om haar sprong haar betaald te zetten.

Niet veel later, verliest ze het bewustzijn en merkt ze niet dat ze vaart minderen en weer boven water uitkomen.
Ze merkt ook niet dat een monster over haar heen gebogen staat en haar even kort bekijkt, voor hij zich omdraait naar een ander monster en in een vreemde taal tegen het andere monster begint te praten.

Atalanta weet niet wat ze moet doen, maar is verstijfd van angst, ze weet alleen dat ze hier weg moet zien te komen, maar heeft nog geen idee hoe.

Verbaasd over wat ze ziet, kijkt Atalanta hoe de mannen zij aan zij het gevecht met de monsters aangaan.

Gaat het wel? Red je het tot de uitgang?

Maak je maar geen zorgen over mij, ik red me wel, ik moet alleen thuis zien te komen dan kan ik mezelf helen

* zegt Atalanta tegen Lord Dreamer, ze kijkt nog steeds verbaasd naar de gedaante, die op dat moment begint te spreken

Als jullie mij willen volgen, ik weet een kortere weg naar buiten, zonder eerst te moeten zwemmen, ik neem ook aan dat de jonkvrouwe daar niet toe in staat is.

* Een beetje verbaasd, besluiten Lord Dreamer en Atalanta de vreemdeling te volgen en nog verbaasder zijn ze als hij dwars door een muur loopt, waar in ene een opening in is verschenen. Als ze door de opening lopen, begrijpen Lord Dreamer en Atalanta waar ze terecht zijn gekomen. Dit is een ander deel van de oude kamers die ze eerder hebben bezocht, dit lijkt op een soort slaapkamer, maar hier is Atalanta volgens haar nog nooit geweest, het ziet er gebruikt uit.
Ze kijkt de kamer rond en ziet niet alleen een bed, een kast en een buro staan, maar als ze verder kijkt ziet ze ook de deur naar een andere kamer, een kamer met stoelen, en een tafel, een soort salon.
De gedaante loopt naar die kamer toe en gaat op een stoel zitten en gebaard Atalanta hetzelfde te doen.

Kom laat me eens naar je wonden kijken

* Atalanta gaat op een stoel zitten en kijkt verbaasd in de ogen van de man, zoiets vreemds heeft ze nog nooit gezien

Ik voel bij u ook een grote helende kracht en grote magie, iets wat u zelden lijkt te gebruiken, omdat u er angst voor schijnt te hebben. In het verleden is er iets erg gebeurd, waardoor u het niet meer durft te vertrouwen. Herwin die angst, u zult binnenkort namelijk u magie nodig hebben.

* Daarna kijkt Amras Lord Dreamer aan

Heer, u heeft een behoorlijk droevig verleden. Iets wat nooit uit uw herinnering zal worden verdreven en uw volgt waar u ook gaat. Ik hoop dat u dat zwaard als geschenk van mij wilt aannemen? Het heeft mij grote overwinningen gebracht, doordat het vijanden van te voren aankondigd.

Neem mee wat van waarde voor jullie kan zijn, aangezien ik er toch niks meer aan heb

* Deze woorden worden steeds zachter, tegerlijkertijd word ook de man steeds vager, tot hij niet meer lijkt te bestaan.
Een beetje in de war kijkt Atalanta, Lord Dreamer aan, die ook kijkt alsof hij niet weet wat hij hiervan moet denken.

Tja en nu .. het lijkt erop dat we een vloek moeten ontrafelen en oplossen. Alleen hoe . Zou er wat in die boeken staan wat we kunnen lezen. Als we ons verdiepen in de geschiedenis dan kunnen we misschien wat meer te weten komen.

Weet jij iets van een stam uit het bos ?

* Een stam uit het bos?

Om je eerlijk te zeggen ik heb geen idee, maar ik kan het natuurlijk altijd aan de dieren vragen, zullen we richting huis? Nou dit avontuur kan ik eigenlijk wel wat drinken gebruiken.

* Atalanta en Lord Dreamer kijken nog een keer om hun heen, maar besluiten dan terug te gaan naar het huisje van Atalanta, om even te bekomen van hun avontuur en te bedenken hoe ze dit kunnen ontraffelen

Het lijkt me beter om eerst even wat te gaan eten en drinken, misschien dat we straks weer terug naar die grot kunnen, om wat boeken mee te nemen, misschien dat we ze wel kunnen vertalen ofzo? We zullen even moeten zoeken, maar ik weet dat ik in 1 van de kamers ook een boek heb gezien, iets wat er een beetje uitzag als een dagboek, misschien dat daar wat belangrijke informatie in staat?

* Atalanta kijkt LrodDreamer vragend aan, ze wilt graag weten wat hij ervan vind.
Ondertussen heeft ze de tafel gedekt en is het eten klaar, zodat ze eerst weer de nodige energie kunnen opdoen

Misschien dat ik een oplossing voor ons taalprobleem heb, maar dan moet ik even zoeken, wacht even.

* Atalanta loopt een kamer in en Lord Dreamer hoort een hoop gerommel, niet veel later komt Atalanta onder het stof, weer de kamer uit.

Ik geloof dat ik wat gevonden heb, maar zo te zien werkt het niet meer, misschien dat jij er even naar kunt kijken?

* Atalanta geeft het raar uitziende apparaatje aan Lord Dreamer, die er even vreemd naar kijkt.

Vroeger moest ik dit gebruiken om bepaalde dingen te vertalen, maar er heeft ooit iemand op gestaan

* Atalanta pakt wat broodjes en maakt daarvan met nog wat andere dingen een picknick mand mee klaar. Ze stopt er ook nog twee drinkflessen water in en die geeft ze aan Lord Dreamer die zijn hand al had uitgestoken, om de mand van haar aan te pakken.
Dankbaar dat ze het zware gewicht kwijt is, loopt ze voor Lord Dreamer uit naar buiten, waar de zon, fel aan de hemel staat te branden.

Bezweet komen ze even later weer aan bij het meertje en Atlanta wijst een andere weg naar de grot toe, weer een andere dan die ze net hadden genomen.
Ze kijkt weer eens om zich heen in deze magische omgeving, alles lijkt te stralen en toch lijkt het anders dan de vorige keer dat ze hier waren, ietswat vrediger.

Terwijl Lord Dreamer zich over de bibliotheek ontfermd, gaat Atalanta op zoek naar wat ze denkt dat het een dagboek is.

Ze pakt wat ze gevonden heeft, voorzichtig in een deken, om het zo min mogelijk te beschadigen en gaat daarna op zoek naar Lord Dreamer.
Op de terugweg verdwaald ze bijna, maar na een paar keer het hele bouwsel zowat gezien te hebben, komt ze bij de bibliotheek aan.
Daar kijkt ze haar ogen uit. Lord Dreamer ziet er blij als een kind uit en ze kan nu wel zien hoe gek hij is op boeken.
Naast hem ligt er een grote stapel en na het word bagger te hebben geroepen legt hij een boek op die stapel.
hij ziet de ene naar het andere boek door te kijken en sommige die blijbaar zijn goedkeuring kunnen dragen legt hij op een andere stapel.

Ik heb iets heel kostbaars gevonden en ook het dagboek dat ik zocht, ik weet alleen niet of we er wat aan hebben, ik hoop dat mijn vertaalapparaat deze taal kan vertalen voor ons, maar ook dat is een lange taak. We weten niks van hun zinsbouw en taalgebruik af. Ik wilde dat er iemand was die ons kon helpen.

* Heel voorzichtig vouwt ze de deken open, waar ze de spullen uit de nis in had gedaan en laat het aan Lord Dreamer zien.
Atalanta ziet dat Lord Dreamer ook best onder de indruk is, van de kroon en dat bevestigd haar vermoeden dat de kroon, best kostbaar is. Voorzichtig pakt Lord Dreamer het boek op, waar toch meer zijn belangstelling naar uit gaat en bekijkt eerst even de voorkant en slaat hem dan voorzichig open

Deze spullen vond ik in een nis in de muur, alsof het verborgen moest worden, terwijl ik zeker weet dat ik dat boek eerder nog op een buro hebt zien liggen, er is hier iets heel vreemds aan de hand, maar ik kan me vinger er niet opleggen.

huh .. wat zei je daar ?

* Atalanta vertelt hem nogmaals wat ze net tegen hem zei. Ze ziet Lord Dreamer nadenken en wacht geduldig wat hij ervan vind. En luistert aandachtig naar zijn bedenkingen.
Hmm, het bosvolk, daar heeft ze ook even aan gedacht, maar dan moeten ze eerst weer terug naar haar huisje, dan kan ze een vergadering bijeen roepen, met alle bosdieren, misschien dat daar wat duidelijkheid uit komt.

Het lijkt me inderdaad het handigst om dat boek eens te bekijken, we kunnen wat eten bij het meertje of weer terug naar mijn huisje gaa. Ik denk dat we dan later het beste hier terug kunnen komen om sporen te zoeken, misschien dat we dan ondertussen weten waar we naar zoeken moeten?

* Atalanta kijkt even naar Lord Dreamer wat hij vind, ze heeft niet zoveel ervaring in dit soort dingen.

Samen lopen Atalanta en Lord Dreamer weer naar buiten en gaan ze op weg naar het meertje.
Daar pakt Atalanta de spullen uit die ze mee hebben genomen en ze ziet dat Lord Dreamer alweer in het boek verdiept is. Hoewel hij het niet kan lezen, lijkt hij het erg interessant te vinden en Atalanta vraagt zich af waarom.

Driftig gaat ze met het vertaal apparaat aan de gang, maar moet al snel bekennen dat ze de zinnen niet bergrijpt.
Blijkbaar word het toch straks puzzelen en even ontsnapt er een zucht. Hier gaat een hoop werk in zitten en haar hoop dat het een makkelijke klus gaat worden is meteen vervlogen.
Ze zit zo verdiept in haar boek dat ze niet eens merkt dat het weer aan het veranderen is, tot ze vlak boven haar hoofd een donderslag hoort.

We kunnen maar beter ergens gaan schuilen, het gaat zo regenen en ik denk niet dat die boeken dat zullen overleven

* Snel rent ze voor Lord Dreamer uit naar een beschutte plek

Ze ziet dat alle beesten ook naar hun huisjes zijn gevlucht en schrikt als er een bliksem schicht vlak langs hun schuilplaats suist en slaakt een kreet van schrik door de donder, die seconden later volgt.

Rustig staat ze op, misscgien zijn ze niet in gevaar, maar er is wel iemand of iets dat hun bekijkt en ze staat liever om een aanval te ontwijken dan dat ze kwetsbaar op de grond blijft zitten.
Ze kijkt Lord Dreamer aan en ziet hoe hij waakzaam om zich heen kijkt, hij voelt waarschijnlijk hetzelfde.

Dan ziet ze de wolf langs het zwaard van Lord Dreamer lopen, het is een andere wolf dan Carolie, dit is het mannetjes wolf floris.

Floris, wat doe jij hier? * Vraagt Atalanta aan de wolf

* Even lijkt de wolf niet te weten wat te moeten zeggen, maar begint dan te vertellen

Ik en mijn kinderen liepen hier langs om een schuilplaats te vinden tegen dit noodweer en toen zagen we een man van deze plek weg sluipen, hij had een wapen bij zich en toen hij ons zag wilde hij ons doodden. Maar niemand komt aan mijn kinderen en in plaats daarvan... heb...ik...hem...eh...gedood.
Toen ik hier een stem hoorden, dacht ik dat ik maar even moest gaan kijken of er niemand gewond was.
Het spijt me dat ik u liet schrikken heer

* Geschokt kijkt Atalanta de wolf aan, kan ze hem geloven? Dan kijkt ze naar Lord Dreamer, ze weet dat hij geen wolven vetrouwd, maar gelooft hij het verhaal?

Dan begint de wolf weer te spreken
U, Ziet er uit als een intelligente man, heer. Ik wil u vragen om mij te volgen, er gebeuren in het bos, rare dingen al sinds wij hier ons woonplek van hebben gemaakt. Ik zal u ook naar de man brengen, misschien dat u hem kunt onderzoeken.

* Floris gaat hun voor en niet lang daarna komen ze bij de man aan, die inderdaad dood lijkt te liggen op de grond. Floris geeft een zachte blaf en er komen een zestal pups aan gehuppeld.

Dan gaan de oren van Floris omhoog en komt er een waakzame blik op zijn gezicht, de man waarvan hij dacht dat hij hem had gedood, slaakt een zacht gekreun uit, blijkbaar leeft hij nog. Floris ontbloot zij tanden en is gereed voor een nieuwe aanval, als Lrod Dreamer een schreeuw geeft, verschrikt kijkt de wolf op.

Help... me....... * kreunt kreunt de man uit

* Lord Dreamer kijkt Atalanta vertwijfeld aan en zegt dat ze misschien moet proberen te helen, precies zoals Amras cúthalion haar had verteld, maar Atalanta betwijfeld of ze dat wel ken. Zeker bij een man waarvan ze niet eens weet of hij goed of slecht is. Als ze Lord Dreamer ongeduldig naar haar ziet kijken, kruipt er een blos op haar gezicht en verbijt ze haar onzekerheid.

Voorzichtig gaat ze naast de man zitten, een beetje angstig, aangezien ze bang is elk moment aangevallen te worden, dan herhaalt de man zijn hulp roep.
Help... me.......

* Atalanta legt haar handen boven de man en ze concentreert zich diep op de man om hem te helen, ze ziet hoe een licht uit haar vingers komt en zich over de man verspreidt en even is ze te geschokt om door te gaan, maar het geeft haar wel een machtig gevoel en al snel gaat ze verder.
Niet lang daarna gaat de man rechtop zitten en snel staat Atalanta op, om een beetje beschutting te zoeken achter Lord Dreamer, die tenminste gewapend is.

Wie bent u en wat doet u hier * Lord Dreamer kijkt een beetje vijandig de man aan en is benieuwd naar de antwoorden.

* De man kijkt Lord Dreamer aan en lijkt dan te willen vluchten, maar ziet dan de tanden van Floris en besluit toch wat antwoorden te geven.

Mijn naam doet er niet toe net als mijn volk, ik kom ver uit het bos en ben op zoek naar wat te eten en te drinken, ons volk komt om van de honger. Vergeef mij en laat mij alstublieft gaan, mijn kinderen, mijn vrouw zouden dood gaan, als ik niet terug kom, als u wilt, zou u dan mee willen komen, schone jonkvrouwe, u heeft mijn leven gered en daarvoor wil ik u graag belonen

* Atalanta weet niet wat ze moet doen, ze vertrouwt de man niet zo, en kijkt Lord Dreamer voor hulp aan, Ze kunnen misschien met hem meegaan en kijken of dit inderdaad het bosvolk is of ze kunnen terug naar huis gaan, om de boeken verder te bestuderen.

Tot haar opluchting heeft ze Lord Dreamer goed ingeschat en hoort ze hem weer een paar woorden tot de onbekende man richten

Ik denk wel dat we mee kunnen gaan met de man en een picknick mand met eten .. ohw meneer naamloos . waarom sloop u gewapend rond ons kamp ?

* Bij het woord eten gaan de ogen van de man wijd open staan, en moet hij even slikken

Ik was op zoek naar eten heer, naar wat prooi dieren, om op het spit te leggen, ik moet hiervoor ver reizen, omdat er bij ons geen dieren meer rondlopen. Het spijt me als ik u bang hebt gemaakt, dat was zeker niet mijn bedoeling. Mijn naam is overigens Anderson van Krijgersem, ik ben de laatste van mijn stam, uitgemoord door bandieten

* Even verschijnt er een wraakzuchtige trek over zijn gezicht, maar dan kijkt hij weer met eerbied op naar Lord Dreamer. Anderson staat op en nog een beetje zwak loopt hij voor hun uit, richting zijn dorp

Ze lopen verder en komen niet veel later bij een dorp aan, tenminste dat moet het vroeger geweest zijn. Nu lijken het ruines, in brand gestokken hutten. toch ziet het er bewoond uit en las de man wat roept komen er een stel kinderen tevoorschijn. Nieuwgierg worden de nieuwkomers bekeken.

Jongens, deze mensen dienen met respect behandeld te worden, ze hebben jullie vaders leven gerd.

* Ze lopen nog wat verder en zien dan een hut wat opnieuw opgebouwd lijkt te zijn, Atalanta weet niet waar ze kijken moet, maar word uitgenodigd om binnen te gaan zitten, daar ziet het er netjes uit

Ik laat jullie even alleen, ben zo terug

* En snel loopt de man weg Atalanta en Lord Dreamer alleen achterlatedn

Deze stad ziet er inderdaad vernietigd uit * Zegt Lord Dreamer tegen Atalanta

en zo te zien heeft hij niet gelogen, maar ik vraag me af of dit de stam is die we eigenlijk zoeken .. het is diep in het bos. dus de term "bosvolk" zou goed kunnen kloppen.

We kunnen straks wel aan de man vragen of hij het andere volk kent.

* Atalanta is het hier wel mee eens, maar ze heeft nog steeds het gevoel dat er iets niet klopt. De huizen zien er namelijk niet echt oud uit, voor in deze gebieden. Ze denkt diep na, hier zijn niet veel andere dorpen meer, de meeste zijn weggetrokken, omdat hier niet zo goed te leven viel, tenminste dat is wat de gedaantewisselaars tegen haar vertelde, zouden die dan toch tegen haar liegen?
Lord Dreamer kijkt naar zijn zwaard, wat hij nu minder vertrouwt. Dan zien ze Anderson van Krijgersem weer terug komen en is het tijd voor wat duidelijkheid, Atalanta doet haar mond open en begint met vragenstellen.

Als ik vragen mag, hoe oud is dit dorpje en hoe lang woonde u er al? Hebben hier meerdere dorpjes gestaan, kent u een volk wat in de getseente bij een meertje woonde? * Atalanta moet even op adem komen, dit was wel een beetje een stormvloed

* Anderson kijkt de vrouw geschokt en verbaasd aan, deze aanval had hij niet verwacht, maar dan begint hij te praten

Ja, jonkvrouwe, ik ken het volk dat in de gesteente wonen en weet wat voor verschrikkelijks er mee gebeurd is, er woonde namelijk familie van de stamleider, die hierzo regeerde. Hij had ruzie met een bandiet in de stad en die stuurde een ploeg eruit om deze stad uit te moorden, helaas kwamen ze onderweg een vijand tegen van Amras, en die stuurde ze de verkeerde kant op, zo liep een wraakaktie verkeerd af. Dit is al heel wat jaren terug gebeurd, maar toch blijft het hangen, ik heb de verhalen ook maar gehoord, ik was nog niet eens geboren, toen degene die wraak wilde nemen erachter kwam dat hij het verkeerde volk had uitgemoord, was hij al oud om zelf aktie te ondernemen, maar hij heeft een zoon, met evenveel haat in zich en die heeft ons volk uitgemoord, zonder zelfs maar te bedenken dat er al een andere generatie woont.

* Er komt een wraakzuchtige trek over Anderson's gezicht en Atalanta ziet dat het Zwaard feller oplicht, dan probeert Anderson zich rustig te houden en slaakt een diepe zucht. Hij kijkt de mensen aan, wier hij voor zijn leven zal bedanken, misschien hebben ze nog meer vragen, het minste wat hij voor hun kan doen is ze te beantwoorden.

Ik was geen familie hoor, alleen het opperhoofd, maar ze hadden geen ruzie met elkaar. Niet dat ze erg goed bevriend waren, maar ze hadden zeker geen ruzie met elkaar, tenminste dat heb ik gehoord, zoals ik u net al verteld heb, ik was er niet bij, ik wilde dat ik u daarin kon helpen, maar ik heb het ook alleen maar van horen zeggen. De geest van mijn opperhoofd zweeft nog steeds hier rond en ik heb een keertje, zijn familie proberen op te zoeken, maar heb de grot nooit kunnen vinden.

* atalanta kijkt een tijdje naar de man en voelt dat hij zich ongemakkelijk voelt door zowel de peilende blik van Lord Dreamer als die van haar.

Kan ik u iets te drinken inschenken, we hebben niet veel hier, maar water is wel het minste wat ik u kan aanbieden, voor het redden van mijn leven

* Snel loopt de man de tent uit en laat Atalanta en Lord Dreamer weer samen achter

* Atalanta kijkt een beetje angstig naar Lord Dreamer hoewel ze zijn beweeg redenen wel kan respecteren is ze er nou niet echt blij mee. Al moet ze wel toegeven dat ze ook graag de oplossing van dit verhaal zou willen weten.

Misschien kan ik wat regelen met de gedaante verwisselaars, die hebben in het bos genoeg voedsel wat ze misschien wel kunnen delen. Zullen we dan maar vragen of Anderson weet waar de geest zich bevind

* Bang voor het antwoord kijkt ze Lord Dreamer aan, ze wilde dat ze niet zo bang uitgevallen was, maar ondanks dat ze veel heeft bereikt in haar leven, heeft ze de angst voor geesten nog niet echt overwonnen. Ze ziet hoe Anderson weer terug komt met in elke hand een kom water wat hij aan hun geeft. Even kijkt ze in de kom en ziet dat het water niet echt helder is, meer bruin en ook dat haar neus verdacht kriebelt. Ze moet moeite doen om haar niesbui in te houden en trekt daarbij een moeilijk gezicht.

Uhm, de geest? O, ja, hmmm, laat me even denken hoor. Hij is moeilijk te vinden, laat zich niet zo snel zien.
Ik kan u wel vertellen over een begraaf plaats, waar de spook rondhangt, bij het graf van zijn veel te vroeg overleden zoon, meer kan ik u helaas niet vertellen.

* Atalanta schrikt bij het woord begraafplaats en hoopt met heel haar hart dat Lord Dreamer besluit er niet heen te gaan, nog meer geesten, maar ze weet dat ze voor niks hoopt en hoort dan Lord Dreamer zijn stem,als hij tegen Anderson begint te praten.

Ik hoop dat u onsde weg wilt wijzen naar deze begraafplaats?

* Lord Dreamer kijkt even naar Atalanta en als hij de angstige uitdrukking op haar gezicht ziet, geeft hij haar een bemoedigende knipoog, maar Atalanta lijkt het niet te zien, dan recht ze haar rug en volgt ze de twee mannen door het bos

Atalanta valt achterover en komt tegen een grafsteen aan , zo te zien is hun geest tevoorschijn gekomen

gegroet, ik ben inderdaad de vroegere heerser van deze stad, wat kan ik voor u betekenen, heer en zeer schone dame?

* Atalanta kijkt nu niet bang meer naar de geest, eerder boos, alsof ze hem elk moment een toontje lager zou willen laten zingen.

Kunt u ons wat vertellen over de vloek die er over het volk in de gesteente heerst? Er is ons verteld dat het gebeurt is dankzij een wraakaktie op u en u volk, maar dat die verkeerd afliep, wij hopen dat u ons verder kunt helpen om dit misterie te ontraffelen.

* Even kijkt de geest hun geschokt aan, maar begint dan met een zachte stem te vertellen, Atalanta en Lord Dreamer moeten moeite doen om hem te verstaan

Ik was naar de grote stad gegaan om wat voorraden in te kopen en ik kreeg ruzie met een van de slechste heren van dit gebied, ik had eigenlijk weg moeten lopen, maar dat was mijn eer te na. Eenmaal terug in mijn dorp had ik er spijt van, wetend dat dit een groot krijgsman was en niet over een paar doden zou treuren, ik kon niet weten dat ze naar mijn broer gestuurd werden. Ik weet dat het een vijand van mijn broer was, ene nicolas Fransisco. ik heb hem nog wel eens in het bos gezien, al zou ik je niet kunnen vertellen waar je hem kunt vinden. Ik hoop hiermee jullie vragen te hebben beantwoord, het is voor mij weer tijd om te gaan

* Nog voordat ze maar kunnen reageren is de geest verdwenen, maar Atalanta voelt nog een kneepje in haar bil, ze kijkt een beetje boos naar Lord Dremaer, dat doet het hem, ze is van haar angst genezen, ze voelt zich namelijk boos

* Ze hoort hoe Lord Dreamer zich dan probeert te verontschuldigen, maar kijk hem vernietigend aan, dat is toch geen verantschudiging, meer?

Van kwaadheid stampt ze weg, hij bekijkt het maar, ze zoekt het zelf wel uit. en ze moppert in zichzelf, daardoor kijkt ze niet echt uit waar ze loopt en blijft met haar voet hangen in een boomwortel en ze valt plat voor over, daarbij een kreet uitroepend, als ze Lord Dreamer achter zich weer in de lach hoort schiete, krabbelt ze snel op en geeft de boomwortel een scop, alsof die express omhoog kwam om haar te laten struikelen, kwaad kijkt ze weer naar Lord Dreamer, die snel ophoud met lachen, als ziet ze in zijn ogen, de pretlichtjes nog glinsteren. Als ze probeert te lopen, merkt ze pas dat haar enkel pijn doet, maar trots probeert ze door te lopen. Als ze dan eindelijk moet toegeven dat het even niet gaat, gaat ze op de grond zitten en glijd er een traan langs haar gezicht.

Gaat het ?? laat eens kijken ?

* Ze voelt hoe haar enkel opzet en hoe voorzichtig Lord Dreamer haar enkel onderzoekt en dan vraagt.

Kan je je helende magie op je zelf gebruiken ? of moet ik de enkel verbinden voor je ?

* In haar boosheid en trots was ze helemaal haar krachten vergeten, het is ook zo nieuw voor haar.
Ze laat haar handen boven haar enkel zweven en denkt met heel haar gedachten aan een genezende enkel.
Als een wonder kijkt ze naar haar handen, die beginnen te gloeien en hoe er een licht weerkaatst op haar enkel, ze voelt de zwelling wegtrekken en de pijn wat verzachten. Opgelucht probeert ze te staan, hoewel haar enkel nog wel gevoelig is, blijkt de ergste pijn weg te zijn en ze loopt een stukje.

Ik denk dat we zo wel verder kunnen * Zegt ze tegen Lord Dreamer.

* Dan kijkt ze Lord Dreamer aan, ze voelt zich nu toch wel schuldig om die klap in zijn gezicht

Uhm, ik wil graag even mijn excuses aanbieden voor die klap in je gezicht, hoewel je me kwaad maakte, is dat niet echt netjes van me en had ik je zeker geen klap mogen geven. Ik kan begrijpen dat het een lachwekkende situatie was en eigenlijk had je groot gelijk om te lachen, ik hoop dat je mijn excuses wilt accepteren?

* Vragend kijkt ze naar Lord Dreamer op

Uhm... Ik geloof niet dat ik echt goed opgelet heb, was zo kwaad dat ik gewoon ben weggestormt, wat stom, ik had ook beter moeten weten in een bos. Het is ook wel vervelend dat ik hier de weg totaal niet ken.

* Een trieste trek verschijnt op haar gezicht, wat een domkop is ze soms toch ook, ze weet toch dat ze moet oppassen als ze op een plek komt die ze niet kent en altijd de zelfde weg terug moet lopen?
Ze kijkt nogmaals om zich heen, maar het is ook eigenlijk te donker om een goed beeld van de omgeving te krijgen ondanks de fakkels.

misschien kunnen we eerst beter weer omkeren en teruglopen naar de begraafplaats, al ben ik bang dat ik die ook niet meer weet te vinden, heb ook geen richtingsgevoel.
Uhm, weet jij misschien welke kant we op moeten? Ik weet trouwens ook niet eens waar we die Nicolas Fransisco kunnen vinden. En de stad is een eindje lopen hier vandaan. Het is zo donker, dat ik niet eens een hand voor ogen zie, misschien kunnen we hier beter overnachten, in ieder geval wachten tot het wat lichter word?

Verbaasd kijkt Atalanta, naar het tentje dat zich vormt. Ook is ze blij met het vuurtje dat Lord Dreamer aanmaakt, ze begon het toch wel weer frisjes te krijgen, ze had er niet op gerekend in de natuur te moeten overnachten, ze schrikt uit haar overpeinzingen door de stem van Lord Dreamer.

Zo dat is beter. Je mag van mij gaan slapen hoor, ik houd de wacht wel. Morgen zien we wel verder waar we die Nicolas Fransisco kunnen vinden en hoe we het bos uit komen

* Atalanta is blij met het aanbod en gaat het tentje in. Even lijkt het erop dat ze niet kan slapen,maar zodra haar hoofd de grond raakt, valt ze van oververmoeidheid in slaap.
Als het net licht begint te worden, word Atalanta door een geluid gewekt, verbaasd kijkt ze om zich heen, dit is niet haar slaapkamer.
Dan herinnert ze zich het raadsel weer dat ze aan het oplossen zijn, of tenminste proberen op te lossen.
Ze gaat op zoek naar Lord Dreamer en sluipt het tentje uit, buiten tegen een dikke boom ziet ze hem, hij lijkt in een diepe slaap te zijn, maar schijn bedriegt, bij het eerste geluid dat hij hoort, kijkt hij waakzaam om zich heen.
Als hij Atalanta ziet, lacht hij even ter begroeting naar haar

Atalanta ziet tot haar geluk dat het al snel drukker word op de weg die ze bewandelen, een teken dat ze niet zo ver van de stad verwijdert zijn.

Atalanta kijkt Lord Dreamer aan Heb je enig idee waar we het beste onze zoektocht kunnen beginnen, naar deze Nicolas Fransisco. Misschien het beste in de herberg?

* Ze ziet Lord Dreamer even denken en wacht met haar voet tikkend op de grond, ongeduldig op antwoord, deze stad geeft haar een vreemd kil gevoel

Bij de bar moeten ze een plaatje veroveren tussen alle zuipende en lallende mensen.
Lord Dreamer roept de barman en een grote vent komt voor hem staan en kijkt hem argwanend aan.

Wij zijn op zoek naar een man genaamd Nicolas Fransisco, kunt u ons misschien meer vertellen? * Er lijkt een schokje door de man heen te gaan, maar zo snel dat Atalanta denkt het zich te hebben verbeeld.

Nicolas Fransisco zei u? Hmmm, heb wel eens van de naam gehoord, misschien dat u dan beter naar de werkplaats van de Fransisco's kunt gaan, daar hebben ze vast wel van Nicolas gehoord. Hoe u daar het beste kunt komen?
Het is al redelijk laat dus ik denk niet dat ze nog open zijn, maar als u buiten staat, gaat u rechtsaf, u loopt door, bij de bakkerskraam gaat u links en als u dan voorbij de smidse komt gaat u rechtsaf, daar ziet u de grootte opslagruimte van de Fransisco's.

* Lord Dreamer bedankt de man en wilt zich omdraaien, maar word verbaasd door Atalanta.

Atalanta voelt hoe een man zijn hand legt op haar billen en is dat vrijpostige gedoe nu zat en zelfs voor de man door heeft wat er gebeurt, ligt de man met zijn gezicht in zijn glas bier. Voldaan staat Atalanta er naar te kijken en uitdagend kijkt ze in het rond, ze is het nu zat, ze laat niet met zich spotten.

Ze ziet hoe Lord Dreamer de mannen toespreekt, maar echt onder de indruk lijken ze niet te zijn, totdat ze tekens op de kling van zijn zwaard zien. Het gezelschap slaat als een blad aan een boom om en ze verontschuldigen zich zelf.

Zo te zien kunnen we ongestoord gaan. * Zegt Lord Dreamer zachtjes tegen Atalanta en ze loopt voor Lord Dreamer uit, naar de uitgang.

Buiten begint Lord Dreamer tegen haar te sputteren, dat ze niet zo ondoordacht moet reageren, maar Hoewel Atalanta toegeeft dat ze het beter anders had kunnen benaderen, blijft ze trots op haar actie en weet ze dat ze het de volgende keer weer zo zou doen.

Lord Dreamer schudt zijn hoofd en slaakt een diepe zucht, niet wetend wat hij met haar aan moet, maar besluit dan maar richting die groothandel te lopen, kijken af die nog open is.
Het wordt steeds stiller en killer op straat en Atalanta slaat haar armen in een beschermend gebaar om zich heen.
Bij de bakkerkraam gaan ze links en na voorbij de smidse te zijn gekomen slaan ze rechtsaf.

Volgens de aanwijzingen moeten ze dan nu bij de plaats komen van de opslagplaats.
En inderdaad op een pand, recht tegenover hun staat met grote letters:

Fransisco's opslag.

* Opgewonden kijkt Atalanta Lord Dreamer aan en ziet dat hij ook het grote pand bekijkt. Zo te zien ziet het er verlaten uit, maar dat weerhoudt Lord Dreamer niet om even rond te snuffelen. Nieuwsgierig loopt Atalanta achter hem aan.

Ze ziet hoe de twee mannen nu richting kantoor lopen en in stilte probeert ze Lord Dreamer te waarschuwen, maar misschien is hij het kantoor al uit en loopt hij weer eens hoofdschudend naar haar te zoeken. Voorzichtig sluipt ze achter de twee mannen aan.

Goeden avond heren * Zegt Lord Dreamer. Wat kan ik voor jullie doen?

* Verbaasd kijken de mannen Lord Dreamer aan en als ze van de schok bekomen zijn, komt er een stormvloed van woorden uit de mond van kleinste man, voor hij naar een wapen zoekt en op Lord Dreamer wilt inhakken. De grote man staat nog steeds geschokt te kijken naar lord Dreamer en kijkt hem aan alsof hij het liefst weg vlucht.

De kleine man is nog steeds bezig om zijn wapen te pakken, wat blijkbaar vast zit in zijn kleding en Lord Dreamer kijkt het allemaal geamuseerd aan. Atalanta komt rustig dichter bij en als de grote man haar ziet, worden zijn ogen nog groter.

De man weet niet wat hij moet doen, maar loopt daarna dreigend op Atalanta af. Atalanta kijkt de man boos aan en is zeker niet bang op dit moment. Ze weet dat ze het wat kracht betreft niet van de man kan winnen, maar de man is nooit zo snel als zij.

Hoe komen we zo aan informatie als je ze zomaar neerslaat, nou even kijken of ik een touw kan vinden, dan maken we ze vast en kijken we of ze wat willen zeggen.

Of ik wat gevonden heb? Tja, er staan in de opslagplaats een aantal kisten, met rare woorden erop, ik wilde ze net gaan vertalen, toen deze twee rare ventjes op kwamen draven.

De grote man lijkt me een koper van het beeldje dat ze in hun handen hadden, heb jij dat ergens gezien hier? Ze namen het namelijk mee.
Helaas kon ik niet opmaken waar ze over praatten, stond te ver weg.
Misschien dat we zo even bij die kisten kunnen gaan kijken?

* Atalanta kijkt in een kast en tot haar plezier ziet ze een rol touw liggen, van een sterke kwaliteit en met een verassende vaardigheid begint ze de mannen vast te knopen.
Intussen beginnen de mannen bij te komen.

Atalanta gaat boos voor hun staan en kijkt op de mannen neer. Ze heeft het helemaal gehad met de zoektocht. Ze heeft pijnlijke voeten, hoofdpijn, smerige kleren en een rot humeur.
Ze wil informatie en ze zal het krijgen ook.
Ze ziet hoe de grote man zijn ogen opent en haar bang aankijkt. Dan hoort ze hem een schietgebedje prevelen.

Als je het zo mooi vind, mag je het zelf meenemen, voor in je kasteel, ik vind het maar een lelijk geval, maar volgens mij heeft het iets met een religie te maken, ik heb het in een van de boeken gezien, die we uit de grot hebben meegenomen.

* Atalanta ziet hoe Lord Dreamer het beelde in zijn zak opbergt en ze hoort hoe een van de mannen een gebedje begint te prevelen. Even schrikt ze als Lord Dreamer zijn zwaard bij het gezicht van de man houdt en ziet de ogen van de man groot woorden.
Een akelig geschreeuw komt uit de mond van de man en Atalanta kan er geen touw aan vast knopen, en slaat van pure afkeer haar handen voor haar oren, wat een gekrijs.
Atalanta ziet dat Lord Dreamer er ook niet echt van gecharmeerd is en ze besluiten maar de kamer te verlaten, hier is toch geen zinnigs woord uit te krijgen en samen lopen ze naar de opslagplaats.

* Atalanta toont lord Dreamer de plek waar ze de mannen het beeldje heeft zien opppakken en ze besluiten de rest van de kisten te onderzoeken. Atalanta komt er al snel achter dat er in sommige kisten niet veel zit behalve, wat lijkt op kleding, maar ze heeft ook smokkelwaar ontdekt, zoals beeldjes en zelfs wapens. Ook Lord Dreamer lijkt zijn ogen uit te kijken. Nogmaals probeert Atalanta de teksten te ontcijferen die op de kisten staat, maar ze komt niet verder dan: etens....

Ik denk niet dat we hier veel duidelijkheid zullen krijgen, of zelfs maar een stukje van de puzzel zullen vinden, misschien dat er nog meer kamers hier zijn ofzo, ik heb nog niet echt verder gekeken.

* Atalanta stapt naar buiten, waar de mist laag hangt en het zicht minimaal is. Een gure wind blaast door de straten. Atalanta voelt hoe een kille rilling over haar rug kruipt en heeft nog steeds het gevoel dat ze door meerdere ogen word nagekeken.
Haar vleugels vouwt ze om zich heen, om enigszins wat bescherming te krijgen.

Nou hebben we nog geen Nicolas Fransisco ontmoet.
Ik vraag me af of we niet in een hinderlaag zijn gelokt. Zo zijn we ook niks verder gekomen, behalve dan dat je wat mooie kunstvoorwerpen hebt bemachtigd.
Maar wat moeten we nu doen, deze stad uitgaan en maar weer terug naar huis gaan, kijken of er wat in die boeken verder staat. Ik geloof dat dit toch moeilijker is dan ik had gedacht.
Ik begin ook honger te krijgen en mijn voeten zijn zo opgezwollen dat ik mijn sandalen straks niet eens uitkrijg.

* Ondertussen zijn ze bij de rand van de stad aangekomen, waar een man staat in een zwart gewaad. Als ze dichterbij komen, ziet Atalanta het verschrikkelijk misvormde gezicht van de man en weer voelt ze die verschrikkelijke kille rilling over haar rug glijden. Er is hier iets niet in orde, maar Atalanta kan haar vinger er niet precies opleggen, wat het precies is.
Langzaam beginnen de wind te huilen, verder dan dat is het ijzig stil, te stil voor zo'n grote stad.

Hoor je die stilte ook? Ik voel me hier niet thuis, het is net of er iets akeligs staat te gebeuren.

"Zo Heer. U denkt mij niet te kunnen vertrouwen. Ik vraag me af hoe u bij dat idee komt"

* De man laat een vals lachje horen en Atalanta kijkt met veel afschuw naar de man zijn gezicht, die half verborgen is door zijn mantel.

"Uw intuïtie laat u zelfs na al die jaren niet in de steek Heer. Of ik te vertrouwen ben, moet u voor u zelf uitmaken, maar ik zou u wel kunnen helpen op uw zoektocht. In een stad als deze gaat zo'n verhaal snel de ronde, voor u zich afvraagt hoe ik van uw queste weet.
U bent op zoek naar ene Nicolas Fransisco en u denkt hem hier te vinden. Dan moet ik u toch terleurstellen. Mijn goede vriend Nicolas is al een tijdje de stad uit en hij spookt nu ergens door de bossen. Hij is op de vlucht voor piraten, die het op zijn voorraad hebben voorzien.
Ik denk dat u veel moeite moet doen als u hem wilt vinden. Nicolas is bekend om zijn verdwijningstrucs, natuurlijk zou ik u kunnen helpen om hem te vinden, maar daar staat veel tegenover. Ik ben niet goedkoop en heb al jaren geen vrouw meer gehad"

* Na die woorden vestigt de man zijn blik op Atalanta en lijkt bijna te kwijlen. Atalanta voelt zich helemaal naar worden en moet zich bedwingen om te blijven staan. Deze man wakkert haar angst aan en het liefst had ze zich omgedraait en was gevlucht. Iets zorgt ervoor dat ze haar hoofd recht houdt en in de ijskoude lege ogen van de man blijft kijken.

"Wat is het toch dat uiterlijk zo belangrijk is voor mensen, u beoordeelt mij meteen op mijn uiterlijk en op de paar woorden die wij met elkaar gesproken hebben. Verder kunt u natuurlijk altijd proberen mij af te maken, zoals u dat heel wonderlijk verwoord. Mag ik u alleen van te voren een waarschuwing geven, dat niet alles is wat het lijkt en dat u goed uw ogen de kost moet geven, voor u zelfs maar een beweging maakt."

* Atlanta ziet Lord Dreamer nadenken en een slimme man als hij zal wel begrijpen wat deze vreemdeling te vertellen heeft, maar Atalanta kan er geen touw meer aan vast knopen en is de draad in het verhaal helemaal kwijt. Atalanta ziet hoe Lord Dreamer bijna ontzichtbaar knikt en Atalanta heeft het gevoel dat de mannen een ontzichtbaar gevecht aan het voeren zijn. Ze voelt de wind langs haar blonde haren waaien en ziet hoe de bladeren langs Lord Dreamer zijn voeten waaien, als ze dan naar de man kijkt ziet ze dat de bladeren in een baan langs de man gaan, alsof er een soort schild om hem heen hangt, ook zit ze nu pas dat de wind geen effect op de man hebben, zijn gewaad blijft recht zitten en wappert niet in de wind.
Zijn hele voorkomen komt onnatuurlijk op Atlanta over en haar nieuwsgierigheid wint het van haar angst. Ze sluit haar ogen en voelt hoe de energie door haar raast, dan verplaatst ze haar gedachten naar die van de man, een kunstje dat ze al in haar jonge kinderjaren heeft geleerd, maar een kunstje dat ze zelden gebruikt. Zolang de man en Lord Dreamer nog met elkaar in gevecht zijn, heeft zij de tijd om in de man zijn gedachten en herinneringen te kruipen, zonder opgemerkt te worden. Eerst kan Atlanta niet tot de gedachten van de man doordringen, maar ze roept de kracht aan van de wind om haar heen en de energie begint steeds sneller door haar heen te stromen en ook de gedachten en herinneringen van de man stromen door haar heen. Atalanta's gezicht wordt steeds bleker en ze voelt hoe haar lichaam begint te tollen, dan ziet ze een verschrikkelijk beeld en voordat ze kans heeft om zich terug te trekken uit de gedachten van de man, valt ze flauw, daarmee wordt ook het stille gevecht tussen de man en Lord Dreamer verbroken en haar verbindeing met de man zijn gedachten.

Nadat atalanta haar ogen heeft geopend moet ze zichzelf even knijpen om er zeker van te zijn dat ze niet nog steeds droomt. Als een soort magie ziet ze de dingen die Lord Dreamer heeft meegenomen om hem heen dansen en het lijkt er wel op of ze hem beschermen. Ze ziet nog net hoe die vreemde man zijn balans probeert te hervinden.

"Lord Dreamer pas op, deze man is niet menselijk. Het is meer een soort geest ofzo. Ik heb zijn herinneringen gezien, zijn gedachtes en er is geen mogelijkheid dat die man nog kan leven. Ik heb zelfs zijn dood gezien. Hij is het pure kwaad. Wees voorzichtig"

* De man kijkt bij de woorden van Atalanta op en lacht even een duivels lachje voor hij in de nacht oplost. Verbaasd kijkt Atalanta om zich heen, want gelijk met de verdwijning van de man, is de wind ook gaan liggen. Atalanta probeert te gaan staan, aangezien ze nog steeds op de grond zit en kijkt daarna Lord Dreamer aan, die de omgeving aan het onderzoeken is

"Denk je dat hij weg is? Ik denk dat we nu beter hier weg kunnen gaan, dit bevalt me niks en ik denk dat we inderdaad Nicolas Fransisco gevonden hebben. Het lijkt ook dat hij niet mee wilt werken, maar ik wil graag naar huis om de dingen die ik gezien heb op een rijtje te zetten en misschien kan ik samen met de boeken die we gevonden hebben tot een oplossing komen "

"Nou Atalanta, dat magische schild is weer weg , dus het gevaar zal geweken zijn.
Ja hij is echt weg.
We kunnen nu wel terug naar je huisje gaan. Ik denk niet dat er nog iets is wat ons tegenhoud. Knokken tegen wezens die dood gaan , dat is prima , maar ondode geesten is wat minder. In de strijd om mijn kasteel heb ik een hele veldslag tegen dat soort wezen moeten voeren."

* Nogmaals kijkt ze naar de plek waar die vreemde verschijning had gestaan en opgelucht moet ze toegeven dat de sfeer op de plek minder ijzig is geworden.
Voorzichtig beginnen ze aan de terug weg. Ze is blij dat Lord Dreamer bij haar is, aangezien ze anders zeker verdwaald zou zijn.

"Denk je dat we dit raadsel nog steeds kunnen oplossen? Ik heb het gevoel dat we nog steeds geen stap verder zijn gekomen. Ik vraag me af of dit raadsel wel opgelost wilt worden, het lijkt net of we telkens op een dood spoor worden gestuurt. "

* Atalanta voelt zich moe en smerig en snakt naar het meertje bij haar huis, of het bad in haar huis. Ze zou nu alles geven om in dat bad te liggen of zelfs maar een behoorlijke maaltijd te kunnen eten. gelukkig weet ze dat ze niet ver van haar huis zijn en als vanzelf gaat ze harder lopen

Als ze na hun duik bij haar huisje aankomen, voelt Atalanta meteen dat er wat mis is en als ze haar huisje binnen gaan, ziet ze dat haar voorgevoel klopt. Al haar boeken zijn uit haar boekenkast, eigenlijk staat er niks meer op zijn plaats. Haar huis is één grote ravage. Atalanta kijkt met ogen, groot van schrik rond. De tranen springen in haar ogen als ze zit dat ook haar collectie eenhoornbeeldjes is gesneuveld.
Is er iemand op zoek geweest naar iets of is het vandalisme geweest?

Wat een puinhoop, volgens mij had ik het zo niet achter gelaten

* Atalanta probeert een grapje tegen Lord Dreamer te maken om zich sterk te houden, zo'n puinhoop heeft ze nog nooit meegemaakt en de vermoeidheid van de reis, de uitzichtloze situatie van dit, zorgen ervoor dat Atalanta bijna in tranen zal uitbarsten.

Als jij nou eerst in bad gaat, dan zal ik het hier een beetje opruimen en daarna zal ik wat eten maken, als je dan uit bad komt, kunnen we een fatsoenlijke maaltijd nuttigen, voor ik zelf een bad neem. Na een goede nachtrust, kunnen we ons morgen wel weer over dit vraagstuk buigen

De badkamer is nu vrij, ik neem aan dat je zelf ook behoefte hebt aan een lekker warm bad, ondertussen zal ik eens kijken of ik wat te eten in huis heb en een fatsoenlijke maaltijd kan maken, daar hebben we vast allebei behoefte aan. Dank je voor het opruimen, het ziet er zo al minder angstaanjagend uit, heb je nog sporen kunnen vinden, of is er iets wat ontbreekt?

* Samen met Lord Dreamer loopt Atalanta naar binnen, ze pakt een schone handdoek voor Lord Dreamer en laat hem alleen zodat hij ongestoord lekker kan badderen, zelf kijkt ze haar huis nog een keer door, om te kijken of ze niks mist en daarna kijkt ze in haar kastjes voor iets te eten.
Na niet te lange tijd hangt er een heerlijke geur in Atalanta's huisje

Lord Dreamer komt binnen en kan meteen aan tafel aanschuiven. Hij maakt een opmerking over hoe heerlijk het eten ruikt.
Zwijgend gaat Atalanta zitten en schept de borden vol. Dan begint ze met smaak te eten, alsof ze al dagen niks gegeten heeft.

"Uhm, Ik zag dat je je kleren had gewassen. Ik heb hier nog wel een paar oude mannenkleren liggen, ik kwam ze tegen en misschien passen ze je. Ze zijn van mijn vader en je kan ze wel aan zolang je kleren aan het drogen zijn. "

* Atalanta kijkt Lord Dreamer aan en ziet hoe hij met smaak zijn bord leeg eet, zonder het te vragen schept Atalanta voor een tweede keer zijn bord vol en kan het dan niet laten om even beschaamd te gapen. Ze voelt nu hoe moe haar lichaam is. Hoewel haar geest nog steeds aktief is en alle vragen, beantwoord wil zien, wil haar lichaam het liefst slapen

Ik weet niet of het bankje zo geschikt is voor een dutje, ik moet ergens een soort ligstoel hebben, die staan waarschijnlijk achter het huis, in het schuurtje. Daar staat ook wat gereedschap in en nog een aantal dingen wat ik niet zo vaak gebruik.
Ik zal zo even de paarden gaan verzorgen en de vissen wat te eten geven.

* Atalanta loopt naar buiten en net op dat moment verschijnt er een heldere ster aan de hemel. Even lijkt het erop dat Atalanta zich verslikt, maar al snel haalt ze opgelucht adem, als ze ziet dat de ster verdwijnt. Ze loopt richting de paarden, die al beginnen te trappelen van ongeduld als ze Atalanta zien naderen.
Voorzichtig aait ze hun zachte neuzen en loopt dan naar de plek waar ze hun eten bewaard. Dankbaar wrijven de paarden hun neuzen langs Atalanta's arm als ze vers eten en vers water hebben gehad, dan loopt ze naar de vijver, waar ze naast gaat zitten en bekijkt de prachtige vissen in de vijver. Ze voelt hoe ze zich ontspant in haar eigen omgeving en even vergeet ze haar zorgen en de wereld om haar heen en komt er een droombeeld in haar gedachten op. Een gelukzalige glimlach verschijnt op haar gezicht.