Een half uur echo-en met foto's en een videoband om thuis aan iedereen te laten zien.
Zo'n echo is toch heel anders als in het ziekenhuis, de sfeer is heel anders en het gaat allemaal wat gemoedelijker.
Van te voren hadden we afgesproken met de echo meneer dat we niet wilden weten wat het geslacht van de baby was maar mocht het per ongeluk heel duidelijk in beeld komen dan vonden we dat niet erg.
Heel rustig heeft hij ons van alles laten zien van de baby. Het hoofdje , met neusje , kinnetje, mondje, zelfs de tong zag je bewegen. De armpjes, we hebben vingertjes geteld en de beentjes. Geweldige voetjes trouwens , die zijn al 3.1 cm.
De totale lengte van de baby is nu ongeveer 26 cm.
Het grappige was dat je de baby zag trappen en dat ik dat tegelijkertijd ook voelde.
Hij heeft alle hoeken van de baby laten zien en zelfs geprobeerd een 3D opname te maken.
Helaas was het kindje veel te beweeglijk om daar een mooi plaatje van te schieten.
Aan het einde van de echo vroeg hij of er nog iets was wat we wilden zien.
We keken elkaar aan en zeiden allebei : Ga toch maar even stiekum kijken wat het nou is.
We hebben 5 minuten tussen de benen zitten staren maar ik zag helemaal niks.
Hij ( de echo meneer) ook niet, de baby kneep de beentjes stevig tegen elkaar.
Dus we weten nog steeds niet wat het word en eigenlijk is dat ook net zo leuk.
Volgens die man was er niet duidelijk een penisje te zien maar ook niet duidelijk schaamlipjes. Het zou dus echt gokken worden naar het geslacht, hij had wel een vermoeden maar we vonden het wel goed zo. Een baby die het nog even geheim houd dus
We hebben net thuis meteen de videoband weer opgezet en nog even nagenoten.
Morgen gaan we de diverse familieleden ermee entertainen
Foto's volgen nog maar het uploaden gaat even niet zo jofel, daar word aan gewerkt.
Eva ♥ en Iris ♥
De bijpassende maxi cosi :
De levertijd is ruim 12 weken 
Gelukkig waren we er op tijd bij.
We hebben ook even, op aanraden van diverse mensen, gekeken of de wagen wel in de achterbak van de auto past en dat ging gelukkig prima.
Eva ♥ en Iris ♥
When I rush it hits me
Exciting!
....maar daarna ben ik weer triestig...
) is het eindelijk gelukt een paar fotootjes te uploaden.Allereerst de plaats waar de baby zich bevind nl. mijn buik :
Begint al aardig te groeien
Een screenshot van de echo :
Rechts bovenin zie je een vuistje. Aan de linkerkant zie je het hoofdje en profil. Recht onderin een schoudertje met een stukje bovenarm.
Nog een screenshot ( iets minder duidelijk) :
Onderin het beeld kijk je tegen de zijwand van de placenta aan die ligt tot ongeveer de helft van het plaatje.
Boven in het beeld zit de bovenwand van de baarmoeder en dat donkere is vruchtwater.
Door het midden van het plaatje ligt een beentje. Rechts een stukje bovenbeen , dan een knietje en onderbeen. Tot slot een voetje waarvan de tenen in de placenta "prikken".
Deze is wat onduidelijker maar van een afstandje word ie duidelijker.
Tis net een zoekplaatje
Eva ♥ en Iris ♥
Trotse papa en mama.
Maar wel heel mooi om te zien dat het al echt een MENS is! Gek idee, dat zit in je buik, en dat is dus een mensje: je bent een mensje aan het maken!
....maar daarna ben ik weer triestig...
Na een tijdje niet op het fokforum te zijn geweest (ik was wel niet zo'n hele frequente poster, maar toch), vandaag dus maar wel even.
Ook van mij gefeliciteerd! Ik heb je verslagen doorgelezen, en ik moet zeggen: heel herkenbaar. Ik ben namelijk zelf op 22 mei uitgerekend, dus we zitten ongeveer in hetzelfde schuitje.
Veel succes, en blijf ons (in mijn geval letterlijk tweevoud) maar op de hoogte houden.
Groetjes,
Jeetje wat leuk, we schelen maar een paar weekjes.
Gaat alles goed ??? Voel je je goed ??
Leuk een lotgenoot, ik barst gelijk van de vragen
Eva ♥ en Iris ♥
Fantastisch Lois!
Ik heb hetzelfde als Barb, ik zit hier ook te stralen en te verlangen naar de tijd dat ik ooit gelukkig zwanger mag zijn!
'T zal vast een Superkind worden Lois.
Sterkte met de rest van je dikkebuik periode.
ps. je laat Clark toch wel het zware werk doen he
quote:Nog ff en dan moet je eerst een kinderwagen bestellen voordat je aan een kind begint
Op 20 januari 2001 18:40 schreef Lois het volgende:
De levertijd is ruim 12 weken
Gelukkig waren we er op tijd bij.
Is toch niet meer normaal 12 weken
quote:Aaaaah Kleintje, je maakt me bang! Ik wil geen kinderen!! Stralen okee, maar zwanger ... nee, dank je wel, dat mag jij voor me doen.
Op 22 januari 2001 10:22 schreef Kleintje het volgende:
Fantastisch Lois!
Ik heb hetzelfde als Barb, ik zit hier ook te stralen en te verlangen naar de tijd dat ik ooit gelukkig zwanger mag zijn!
When I rush it hits me
LEUKJeetje wat groeit tie hard zeg!
Die plaatjes zijn idd net zoekplaatjes zeg 
, gelukkig zeg je erbij waar je ongeveer moet kijken
Let's have fun ---- Life will suck soon enough
Hattrick: 206761
Met mij (vandaag precies 23 van de 40 weken zwanger) gaat het prima. Tja, kleine zwangerschapskwaaltjes komen en gaan, op dit moment maagzuur (bwah! dat hadden ze me nooit verteld!) en een kleine die inmiddels af en toe op mijn blaas staat te dansen (leuk!), maar goed, ik mag niet klagen eigenlijk.
Wel gek hoor, hoe je leven ineens helemaal in het teken van zwanger komt te staan. Zeker nu mensen zien dat ik geen bierbuik heb, maar een echte zwangere buik (ongeveer de laatste anderhalve week het geval). En dan blijk je ineens hele avonden aan het internetten te zijn via de startpagina baby.pagina.nl, heb je je aangesloten bij een mailgroup waarin allemaal vrouwen die in een bepaalde maand zijn uitgerekend met elkaar schrijven, ga je op zaterdag naar de Baby-stunter, of nog erger, naar de Baby-dump (wie noemt er z'n zaak in hemelsnaam Baby-dump???). En loop je elke week wel even bij de Prenatal of de Hennes en Maurits naar binnen, even kijken of ze nog leuke babykleertjes hebben. En ga je elke maandagavond naar zwangerschapszwemmen, in het doelgroepenbad van het plaatselijke zwembad, waar het water lekker verwarmd wordt tot 31 graden. Om jezelf voor te houden dat het toch wel goed is om nog een heel klein beetje te bewegen. Omdat je steeds langzamer kunt fietsen (want dan krijg je als je niet uitkijkt een "harde buik" (ik verzin het niet), en dat is niet goed, want dan heb je teveel gedaan. En als je dan bij je verloskundige klaagt dat je jezelf net een bejaarde vindt met dat slakkentempo waarin je fietst, dan zegt ze doodleuk dat je je ook het levenstempo van een bejaarde moet gaan aanmeten! Dat hadden ze me ook nooit verteld!
En daar bovenop: je weet ineens alles van maxicosi's, maxitaxi's, quinny driewielers en andere dingen waar je het bestaan nog niet eens wist, een half jaar geleden....
Maar voor de rest is het gewoon heel erg leuk vind ik. Het idee dat er zo'n klein leven in je leeft, is heel erg bijzonder. En nog bijzonderder is dat je over een paar maanden echt voor dat kleine leventje gaat zorgen. En dat je heel benieuwd bent hoe het er uit komt te zien, wat het wordt, op wie hij of zij zal lijken qua karakter. Gewoon een inmense ervaring. Zwangerschapskwaaltjes of niet. Ik ben zo benieuwd!!
Nausicaa
PS: vroeger had ik een plaatje onder mijn naam. Maar ja, ik weet natuurlijk niet hoe ik dat weer terug moet krijgen. En het me uitleggen? Ik vrees dat ik het weer zal vergeten (zwangerschapsdementie, ook dit verzin ik niet zelf!)
[Dit bericht is gewijzigd door Nausicaa op 23-01-2001 20:34]
Ik heb erg genoten van je stukje Zo herkenbaar vooral dat bejaardentempo.
Op mijn werk zijn de afgelopen week alle liften kapot en we moeten dus trappen lopen.
Ik werk op 4 hoog en normaal is het geen probleem.
Maar nu!! Ik loop echt tegen een beperking aan hoor, als ik boven kom heb ik meteen een "harde buik". Verder merk ik dat naarmate de dag vorderd ik steeds langzamer ga lopen. Ik heb echt tot een week of wat geleden gedacht dat het met mij allemaal wel meeviel maar nu leer ik toch echt mijn grenzen kennen. En dan de kramp 's nachts in mijn benen !!
Winkelen voor zwangerschapsondergoed, broeken en truitjes, geweldig!! Alleen mag wat mij betreft de uitverkoop stoppen in de stad, daar waar ik altijd met tassen vol vandaan kwam ( superstar, fooks) loop ik nu haastig voorbij en denk : Volgend jaar Lois, dan mag je het dubbel en dwars inhalen.
Ach broeken met verstelbaar elastiek hebben ook hun charme
Ik vraag me wel steeds meer dingen af. Waarom mogen zwangere vrouwen zich niet sexy voelen ?? Waarom zijn alle BH's hardstikke spierwit en alle broekjes ronduit saai??
Is er geen leuke meegroei lingerie te maken??
En waarom gaan alle winkels er maar vanuit dat zwangeren dolgraag in een tuinpak lopen??
Ik kom misschien in de verkeerde winkels maar mooie zakelijke zwangerschapskleding is moeilijk te vinden.
Gelukkig heb ik wel wat leuke dingen gevonden bij de H&M en bij Miss Etam.
Gisteren op controle geweest bij de verloskundige en alles was prima in orde.
Ik was 5 (!) kilo gegroeid! Ongelooflijk, eigenlijk ben ik gewend mijn gewicht aardig onder controle te houden en mijn buik in te houden. Het is erg wennen dat je nu ineens trots je buik mag laten zien en je niet druk te maken over de kilo's die erbij komen.
Bloedruk was prima, ik had wel ietsjes vocht te veel. Ik moet meer drinken dan voer je het beter af en dat gaat ook helpen tegen de lichte hoofdpijn die ik soms heb. De hoofdpijn kan een teken zijn dat mijn lichaam alle afvalstoffen van mij en de baby niet goed afvoerd.
Verder hebben we besproken waar ik wil bevallen. Ik wil als het kan tenminste het liefste thuis bevallen. Ik moet dan wel een bedje ergens neerzetten want ons waterbed kan je moeilijk verhogen.
En als er een probleem is zijn we zo in het ziekenhuis, dat is hier vlakbij.
Strakjes gaan we nog 1 keer voor een echo naar het ziekenhuis. Een controle om nog 1 keer te kijken naar de ligging van de placenta en om te kijken of het ruggetje van de baby goed dicht is.
Heerlijk dan kan ik nog een keer dat rondzwemmende moppie zien 
die terwijl ik dit typ aan het gymen is op mijn blaas
Eva ♥ en Iris ♥
De echografiste had er voor de gelegenheid een leerling bij.
Vanaf het begin werd de conversatie meer gericht tegen de leerling dan tegen ons.
Ik voelde me dus al een beetje een "ding met studieobject" ipv een aanstaande moeder.
Ze liet de leerling van alles zien terwijl ze redelijk hard met die inductor op mijn buik heen en weer zoefte.
Op een gegeven moment werden de dames wat ongerust over het volle maagje. Een te vol maagje kan wijzen op een darmafsluiting en dat kan een symptoom zijn van Down.
Toen begon ik hem al redelijk te knijpen.
Affijn het was tijd om de niertjes in beeld te brengen. Maar blijkbaar ging dat niet naar wens want haastig werd het kind van alle hoeken in beeld gebracht. Nooit geweten dat een echo zo'n pijn aan je buik kan doen
Ze konden maar 1 niertje in beeld krijgen. Affijn de dames pleegden druk overleg waarbij ze helemaal vergaten dat wij ook nog in de kamer zaten.
Besloten werd de gynaecoloog erbij te halen want "dit is toch niet goed hoor!"
En ze verlieten de kamer.
Daar zaten wij dan, helemaal in de war en doodongerust. Wat is dit nou ? Is dit ernstig ??
Ik kon wel janken
Na een kleine 5 minuten kwam de gynaecoloog. Hij stelde zich netjes voor en gaf me een hand. Hij vertelde dat er waarschijnlijk moeite was om de niertjes in beeld te brengen. Om nou te voorkomen dat wij ons doodongerust gingen maken en nog een keer moesten terug komen kwam hij even uitsluitsel geven.
Hij nam heel kordaat alle touwtjes in handen en nam de inductor ter hand.
Hij bracht ( heel zachtjes dit keer) de baby in beeld en stelde al snel 2 niertjes vast.
De 1 weliswaar wat groter dan de ander maar dat kon helemaal geen kwaad.
Over het volle maagje was ie helemaal kort: dat zag er helemaal niet abnormaal uit dat was gewoon goed.
Pak van ons hart kan ik wel zeggen.
Eindelijk mocht ik dan opstaan en aankleden.
We wisten ook niet hoe snel we de kamer uit moesten komen, ik was er toch behoorlijk overstuur van.
Hoe kan je zo iemand opleiden terwijl je zelf zo'n overduidelijk gebrek aan bedside manieren hebt ?? Ik snap dat niet hoor, mede door de paniek en haast van de dames waren wij helemaal in de stress.
Gelukkig is alles goed, ik heb alleen een beurse buik en de hele dag al harde buiken. Maar dat is zo verholpen met een warme kruik.
In de auto op weg naar ons werk hebben we er nog lang over gepraat, zelfs een beetje om kunnen lachen.
Ik realiseerde me opeens: We hadden bijna een Catootje gehad Clark snapte me niet meteen : "Een Catootje??" Ja, een kind met 1 nier.
Eva ♥ en Iris ♥
