Maar goed, eerst zelf maar wat gedachten erover neerpennen.
Ten eerste is dit album een redelijk gewaagde en ietwat onverwachte stap van Malkmus en de zijnen... Jarenlang bij Pavement en ook bij het eerste solo-album lag toch de nadruk op compacte nummers waarbij de rammeligheid, de grilligheid, grapjes en probeerseltjes de muziek juist een bepaalde charme meegaf en wat Pavement tot de status bracht die ze vandaag de dag hebben bij een deel van de muziekliefhebbers.
Maar juist die "veilige succesformule" heeft Malkmus grotendeels achterwege gelaten bij Pig Lib. In plaats van compacte liedjes staan er op dit nieuwe album toch voornamelijk nummers met veel lang uitgesponnen jams, en de gekheid van vorige Pavement/Malkmus-platen lijkt toch plaats te hebben gemaakt voor een homogeen geluid waarbij de nadruk voornamelijk ligt op sfeer; het is ook veel meer een band als eenheid aan het werk dan ooit het geval was met Pavement. Of dat laatste een goed iets is, dat moet je maar voor jezelf uitmaken. 
Maar je mag in ieder geval wel van een opvallende koerswijziging spreken waar ongetwijfeld een aantal van de oude fans over teleurgesteld zullen zijn... Het is geen voortzetting van het oude vertrouwde Pavement-geluid (afgezien misschien dat het deels voortborduurt op Folk Jam van het laatste Pavement-album Terror Twilight), waar men toch lichtjes op hoopte. Maar is het een slechte plaat? Absoluut niet!
Alhoewel ik bij de eerste draaibeurten nog niet helemaal overtuigd was (en ook niet het "wow!" gevoel kreeg dat ik bij het oude Pavement-werk wel had), blijkt het toch een echte groeiplaat te zijn die letterlijk aan kracht wint bij elke draaibeurt.
Het folky, op samenzang (!) steunende nummer Us bijvoorbeeld dat al een aantal maanden voor de release gratis aangeboden werd via de officiële website, lijkt op geen enkele manier op het oudere werk en werd door veel fans (waaronder ikzelf) toch met argusogen(oren? ) aangehoord; maar uiteindelijk blijkt het door de subtiele schoonheid toch een van de betere nummers van het hele album te zijn.
Dark Wave, tevens ook de eerste single van het album, is een aantrekkelijke new wave-parodie met een hilarisch "Doot doot" koortje; Ramp of Death en Vanessa from Queens zijn sterke nummers die eventueel nog wel op Wowee Zowee gekund hadden door hun compacte, laidback opbouw; Water and a Seat, (Do not feed the) Oyster en Animal Midnight zijn minder compact maar krijgen door lange folky jams een extra dimensie; Craw Song en Sheets zijn aardige, korte tussendoortjes die hun momenten hebben.
Persoonlijk vind ik dat Malkmus c.s. zich alleen vergalopperen bij de wat stuurloze, lang uitgesponnen gitaarsolo's op Witch Mountain Bridge; terwijl bij 1% of one, (in feite één lange, negen minuten durende jam-interpretatie van de dromen van een Nederlandse producer die deze plaat moet mixen 
), dit stuurloze vooral in het eerste deel van het nummer de kop opsteekt. Pas bij het laatste deel van het nummer krijgt het langzamerhand wat meer structuur en krijgt het nummer een onderhuidse, meeslepende spanning mee, om vervolgens in een aardige climax te eindigen. 1% of One schijnt live overigens veel beter te werken dan op plaat.
Verder... Momenteel is het album tijdelijk verkrijgbaar in speciale digipack-uitvoering met een extra bonus-EP die wat nummers bevat in de wat meer vertrouwde Malkmus-stijl; nummers die weliswaar niet gepast zouden hebben qua sfeer en structuur op Pig Lib, maar absoluut de moeite waard zijn en vanuit Malkmus' Pavement-achtergrond bezien misschien sterker zijn dan het materiaal op Pig Lib.
Al met al is het ongetwijfeld voor sommige liefhebbers van Malkmus' werk een tegenvaller, maar wat mij betreft is het een geslaagd nieuw hoofdstuk in zijn carrière. Een nieuwe Pavement-plaat komt er waarschijnlijk toch nooit meer; en dat hij nu definitief een andere koers inslaat, is misschien jammer, maar wel een duidelijke streep onder het verleden en eentje die respect verdient.
www.thuisuiteten.nl
quote:Mwja, ik geloof niet dat je daar echt veel last van zult hebben bij deze plaat... De nadruk ligt niet op het nodeloos herhalen van coupletten, maar meer op lange gitaarjams.
Op zaterdag 29 maart 2003 16:25 schreef Vuur het volgende:
Ik heb de nieuwste nog niet. Ik was altijd wel gecharmeerd van de filosofie " als je klaar bent met een nummer, kap dan. Ga niet nog een overbodig couplet zingen".
Pavement blijft een geniale band
.
), maar nog niet heel goed geluisterd. Ik vond de vorige plaat toch ook al aardig afwijken van de Pavement platen die ik ken. Hij klonk wat matter en tammer en hoewel er een aantal hele goede nummers op stonden had er af en toe wel wat meer pit in mogen zitten.Maar we hebben het nu over de nieuwe plaat en daar heb ik nóg geen mening over.
Heb er nog niet aandachtig naar geluisterd, wel een beetje als achtergrond en het klinkt goed. Nog geen opmerkelijke nummers gehoord, maar dat komt wel als ik echt ga luisteren.
Alleen jammer dat er geen teksten bijzitten en op de site staan ze ook nog niet.
Ik heb trouwens nog steeds geen Pavement albums Ik wacht nog even met bestellen tot ik een andere cd binnen heb, want het duurt nogal heel erg verschrikkelijk lang. Misschien kan ik het beter via internet doen
|
|
