Het Grote Voor Iedereen behalve Nico Column Topic

Op

Tsja... Eerlijk gezegd heb ik het wel zo'n beetje gehad met dat Big Brother. En als je het mij vraagt, geldt dat ook voor de deelnemers. Ik zat vanavond na de borrel en het koud buffet (jaarafsluiting maatschap chirurgen) eerst een uurtje op het politiebureau om een bloedproef te ondergaan wegens rijden onder invloed. Operatiehandschoenen vonden ze uitermate verdacht evenals het setje snijwerktuig dat ik altijd bij mij heb in geval van calamiteiten onderweg. Een chirurg is altijd paraat, geachte lezers van de Big Brother-gemeente.

Nee, vergeet het voorgaande. Bijna elk woord is gelogen. Maar je moet toch wat, want wat zijn nu eigenlijk de laatste hemelbestormende ontwikkelingen? Nul komma nul gebeurt er. Het gekke is dat ik daarvan nu juist warm pleitbezorger ben, voorstander van het Grote Niets. Zet zes mensen in een kamer en ze gunnen mekaar binnen de kortste keren het licht in de ogen niet meer. Kán mooie televisie opleveren. Kan!...

Echter, deze geobserveerden staren slechts in het luchtledige. Ze zijn amper geïnteresseerd in elkaar. Koos vertelt over zijn leven in de jaren vijftig op de boerderij en Robin kijkt alsof hij het in Keulen hoort donderen wanneer ome Koos verhaalt van koeien op stal die des zomers in oktober of november de haren van de staart worden geschoren, opdat de flatsen er niet aan vastkleven. "Koeien scheren?" roept Robin. Koos: "Jongen, je reageert net zo verbaasd als zes weken geleden. Ik heb dat al eens aan jou verteld."

Totale desinteresse. Robin keek alleen bedenkelijk toen hij zich realiseerde dat Koos de jaren vijftig nog had meegemaakt. Hij dacht: Die is écht oud, zo hé. Heeft ie trouwens wel gelijk in, dat Koos écht oud is. Ik heb er zelf ook wat moeite mee, met die Koos. De man is vijfentwintig jaar ouder dan ik, is zo'n beetje van de leeftijd van mijn vader. Maar die pa van mij kan z'n benen nog achter in z'n nek leggen en klimt als een jonge god zonder stijgbeugels tegen een spekgladde rotswand op. En elke negen maanden een nieuwe vriendin.

Maar ik dwaal weer eens af. Waar ik naartoe wil? Geen flauw idee. Ik zet er eerst een titel boven en hoop dat die me de nodige inspiratie geeft. Bianca dan maar weer. Niets over te melden. Alleen dat snerpende WAT?! gaat me nog door merg en been. Verder wat gekoketteer met de beangstigende sympathie van Koos voor haar. Hieke als een postmodern schoolmeisje ertussenin: "Volgens mij is ie verliefd op jou." Jeetje!

Jeetjejemineetje. Goeie kliminstructeur is die Georgie trouwens. Bekken naar voren kantelen tegen de klimwand aan. En verrek, dat hielp ook nog. Desirée had ogenschijnlijk ongeïnteresseerd geluisterd naar zijn aanbevelingen in de huiskamer toen ze Koos zagen stuntelen. Maar toen het de beurt aan Dees was, klom ze alsof ze zowat dagelijks loodrecht via de pui haar kantoor binnen klautert. Dees is cognitief begaafd, leert makkelijk en is praktisch ingesteld. Minimaal zo ‘hoogbegaafd' als Big Bart (Big a.u.b. fonetisch lezen).

Ik zal blij zijn wanneer dat hele BB-gedoe achter de rug is. Als gezegd: ik heb het wel gehad. Met U overigens ook, die mij in deze valkuil liet trappen. Ik heb mijn naam te grabbel gegooid, mijn eer is verloren. Graag gedaan. Saluut. Met uw welnemen.
Tot over een week.