Dank voor de tip Livelink!! Ik heb vanaf 19.15 uur gekeken.quote:Op donderdag 5 december 2019 19:09 schreef livelink het volgende:
Nu Dit is de Leven bij DWDD.
https://www.tvgids.nl/tv/(...)omana-vrede/79389821
Ben benieuwd
Zeker. En op punten heel herkenbaar ook. Op het laatst ging ik echt twijfelen: heb ik J. niet te veel gedwongen om niet zichzelf te kunnen zijn?quote:Op donderdag 5 december 2019 19:52 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dank voor de tip Livelink!! Ik heb vanaf 19.15 uur gekeken.
Indrukwekkend.... en ontroerend ook.
Ik lees hier vooral mee maar kan af en toe wel even helpen; ik werk erg veel met slimme kinderen met ASS (en andere problematiek) in het onderwijs.quote:Op woensdag 11 december 2019 11:06 schreef Nijna het volgende:
Wij hadden 10 minutengesprekken. Het vak wat M. lastig vindt is wiskunde, maar ze vraagt niet als ze iets niet begrijpt of er niet uit komt.
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Ik snap je dilemma heel goed, Nijna. Dat vind ik ook nog steeds een groot probleem. Overigens had mijn dochter zonder ASS exact hetzelfde probleem. Ik denk dat dit ook iets is wat gestimuleerd en gefaciliteerd zou kunnen worden door leerkrachten. Een leerkracht ziet ook vast wel wat er fout gaat op een toets en kan daar zelf het gesprek over aangaan met de leerling. Maar wat volgens mij vooral zou helpen is als er een heel duidelijk moment wordt ingepland voor het vragen van hulp. Een soort instructie-uurtjes.quote:Op woensdag 11 december 2019 11:06 schreef Nijna het volgende:
Wij hadden 10 minutengesprekken. Het vak wat M. lastig vindt is wiskunde, maar ze vraagt niet als ze iets niet begrijpt of er niet uit komt.
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Dank je voor het meedenken, "ik weet niet hoe ik het moet doen" is misschien wel een goede.quote:Op woensdag 11 december 2019 17:27 schreef Twinky het volgende:
[..]
Ik lees hier vooral mee maar kan af en toe wel even helpen; ik werk erg veel met slimme kinderen met ASS (en andere problematiek) in het onderwijs.
Dit komt veel vaker voor, beide problemen. En ze zijn ook best op te lossen!
Qua wiskunde/rekenen is het probleem meestal dat strategieën moeizaam worden gegeneraliseerd.
Is het zo dat ze redelijk snel de juiste strategie kan toepassen nadat die wordt aangeboden, maar in een andere opgave/ situatie/ context dat niet lukt?
De oplossing is dan om de docent een keer van bovenaf een soort stamboom van onderwerpen en strategieën te laten zien. Dat basisplan kun je later dan ook weer gebruiken om te zien waar je mee bezig bent! Zo help je uit te zoomen en weer in te zoomen als dat nodig is.
Bij hulp vragen is het lastig dat het zoveel van een kind vraagt: überhaupt doorhebben dat het niet lukt, bedenkendat je hulp nodig hebt, daadwerkelijk om hulp vragen maar dan ook nog eens moeten reflecteren en uitleggen wat er misgaat.
Als het ergens in al die stappen niet lukt dan werkt het niet! Helemaal als je een kind hebt dat lekker aan het doorzetten is en het zelf belangrijk vindt om te blijven proberen.
Een oplossing die soms helpt en dat is de zin ‘ik weet niet hoe ik dit moet doen’. Die klopt altijd. Als je niet weet welke bladzijde, welke som, hoe het moet, of je het goed hebt gedaan, en daarmee sla je een aantal stappen over en maak je nadenken over wat we niet lukt overbodig.
Maar dan moet je wel doorhebben dat je vastloopt of niet verder komt. Dus dat is het andere stukje dat hierbij hoort: haar helpen te zien dat ze niet verder komt of het niet lukt. In eerste instantie kan iemand anders dat doen: ik zie dat je vastloopt, klopt dat? En ook als je hierbij dezelfde woorden gebruikt, lukt het vaak om het langzaam maar zeker te internaliseren.
Hier dus een paar ongevraagde ideetjes, hopelijk heb je er wat aan!
Ze gaan kijken naar de mogelijkheid om een bijlesuur te maken, dat zou mooi zijn.quote:Op zondag 15 december 2019 23:00 schreef livelink het volgende:
[..]
Ik snap je dilemma heel goed, Nijna. Dat vind ik ook nog steeds een groot probleem. Overigens had mijn dochter zonder ASS exact hetzelfde probleem. Ik denk dat dit ook iets is wat gestimuleerd en gefaciliteerd zou kunnen worden door leerkrachten. Een leerkracht ziet ook vast wel wat er fout gaat op een toets en kan daar zelf het gesprek over aangaan met de leerling. Maar wat volgens mij vooral zou helpen is als er een heel duidelijk moment wordt ingepland voor het vragen van hulp. Een soort instructie-uurtjes.
Wat ik zie is namelijk dat ook de angst dat je op een verkeerd moment je vraag stelt heel erg meespeelt in het niet durven vragen. Op de school van mijn dochter hadden ze het laatste jaar dit soort uren wel ingepland. Moest je je wel van tevoren voor inschrijven, maar het was in ieder geval duidelijk dat er op dat moment tijd en ruimte was voor extra vragen en instructie. En op een gegeven moment ging mijn dochter er redelijk standaard naartoe voor vakken waar ze problemen mee had, omdat ze ook veel leerde van de vragen die andere leerlingen op dat moment stelden en de extra uitleg daarover.
Zo'n simpel concept, maar het werkte echt.
Alleen jammer dat je dat niet kunt afdwingen bij scholen om dat zo te gaan organiseren.
Klinkt wel goed. Ze hebben bij ons wel mentoruur en studieles, bij een van beiden zijn ze erg bezig met spelling... terwijl dat dan iets is waar M. totaal geen moeite mee heeft.quote:Op maandag 16 december 2019 09:30 schreef Deepfreeze het volgende:
Hier doen ze dat ook, het eerste uur is elke dag vrij gepland. Eentje wordt gedaan door de mentor(nu klassikaal,later in het jaar meer individueel). De andere ochtenden zijn er steunlessen. Zowel voor vakken als sociaal emotionele hulp.
Mijn oudste zal ook niet zo snel hulp vragen. En ik zelf ook niet destijds. Ik kwam er wel door, door naar de vragen van anderen te luisteren en anders thuis nog eens goed te kijken. En anders wist ik het maar niet
Hij heeft ook al de sova training geweigerd die juf hem heeft aangeboden. Hij weet wel wat hij wil. Assertief genoeg. En een vriendengroepje met 6 nerdjes, dus ik ga ook niet pushen..
C heeft in groep 7 een sova/weerbaarheidstraining gedaan. Maar inderdaad, de antwoorden waren prima, zelfs goed. Maar in praktijk kon hij er ook weinig mee..quote:Op maandag 16 december 2019 14:07 schreef Nijna het volgende:
Sova, heeft de jongste vorig jaar gedaan, heel netjes de gewenste antwoorden geven...
Maar in de praktijk kon ze er niet zoveel mee .
Fijn, die herkenbaarheid. Voor mij was het nieuw. En ik vond het ook goed dat hij er dan wel wat aan probeert te doen. Geeft me ook wel het gevoel dat hij zich wel weet te redden daar.quote:Op vrijdag 20 december 2019 16:04 schreef Nijna het volgende:
Ik herken het een beetje, van mijzelf. Ik heb dan niet dat ik helemaal niks anders kan doen, maar het blijft continu zeuren in mijn hoofd tot het afgehandeld is.
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Ja, dat gaat per jaar beter. En is volgens mij ook de reden dat het zo goed met hem gaat. De tijd dat hij alleen maar kon weglopen of agressief worden ligt echt helemaal achter ons.quote:Op vrijdag 20 december 2019 21:51 schreef BE het volgende:
Wat goed ook dat hij het zo goed kan verwoorden!
Dat schijnt iets typisch voor autisme te zijn. Ik heb vrij recent de diagnose gekregen en krijg nu psycho-educatie. De manier waarop ze het voor me uitbeeldden was dat een brein met autisme dingen ordent alsof het gekleurde blokjes zijn: alle blauwe blokjes op een rijtje, dan de groene, dan de rode, enzovoort. Zo'n onduidelijk/onopgelost ding is geen blokje, maar cilindervormig. Je kunt het nergens kwijt, want het past niet tussen de blokjes. Je weet niet waar je heen moet. In de loop van de tijd leer je manieren aan om zo'n cilindervormig blokje om te vormen (om er een soort bruggetje overheen te bouwen) zodat het wel in een rijtje past.quote:Op vrijdag 20 december 2019 16:04 schreef Nijna het volgende:
Ik herken het een beetje, van mijzelf. Ik heb dan niet dat ik helemaal niks anders kan doen, maar het blijft continu zeuren in mijn hoofd tot het afgehandeld is.
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Ik vind het heel duidelijk uitgelegd en erg verhelderendquote:Op vrijdag 20 december 2019 23:03 schreef Tele6 het volgende:
Ik weet niet of het zo in woorden omschreven zinnig is...
Zelf gehad en mijn jongste krijgt dat nu.quote:Op donderdag 9 januari 2020 16:19 schreef _Ingrid_ het volgende:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
Wij hebben er zelf geen ervaring mee. Maar ik hoor er veel goeds over, zowel van kinderen met ASS als ook andere kinderen.quote:Op donderdag 9 januari 2020 16:19 schreef _Ingrid_ het volgende:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
Vriendje van oudste heeft dat nu. Wat wil je erover weten, dan vraag ik zijn moeder straks?quote:Op donderdag 9 januari 2020 16:19 schreef _Ingrid_ het volgende:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
Dank je. Klinkt wel goed Ik weet niet of het individueel is, lijkt me wel het beste.quote:Op vrijdag 10 januari 2020 18:21 schreef Nijna het volgende:
Het gaat inderdaad spelenderwijs en dan op die manier situaties uitlokken/opzoeken die iemand lastig vindt. En dan kijken hoe je daar mee om kan gaan. En dat kan je dan spelenderwijs oefenen.
Of stil staan bij wat je voelt, hoe dat voelt. Dat soort dingen.
Ik vind het een prettige vorm van therapie. Al moet ik zeggen dat mijn eerste kennismaking met (groeps)pmt niet zo positief was. Toen dacht ik echt dat ik er niks mee kon, later individueel voegde het echt wel wat toe.
Daar kun je voor kiezen.quote:Op zaterdag 11 januari 2020 18:48 schreef _Ingrid_ het volgende:
[..]
Dank je. Klinkt wel goed Ik weet niet of het individueel is, lijkt me wel het beste.
Ja, waarschijnlijk door het ziekenhuisgebeuren. Zo'n beetje de eerste 6 maanden van zijn leven en later de scheiding .quote:Op zaterdag 11 januari 2020 19:15 schreef Moonah het volgende:
[..]
Daar kun je voor kiezen.
Best heftig, dat Tyler een hechtingsstoornis heeft.
Zit hij op regulier onderwijs?
Dat klinkt goed!quote:Op zondag 12 januari 2020 19:08 schreef kaatjejannie het volgende:
Onze oudste is begonnen met individueel pmt, later in een groep, in combinatie met nog individueel. Ze heeft er erg veel baad bij. Het heeft haar zelfvertrouwen en beheersing van haar boosheid erg goed gedaan.
Dank voor de tip!quote:Op donderdag 16 januari 2020 18:48 schreef DikDikkie het volgende:
Zometeen DWDD over Mind My Mind. Een animatiefilm over autisme.
https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/komende-uitzending
Ik ga terugkijken morgen, moet nu naar bed!quote:Op donderdag 16 januari 2020 19:46 schreef DikDikkie het volgende:
Zeker het terug kijken waard. Ik ben wel heel nieuwsgierig naar de film. Nu maar hopen dat ie ook in de buurt van Zwolle gaat draaien of nog beter online of tv komt
Je ongerustheid is wel herkenbaar...quote:Op donderdag 16 januari 2020 19:56 schreef Moonah het volgende:
Confronterend, vond ik het bij DWDD.
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
Thanks! ik zag hier dat ie toch ook in Zwolle draait.quote:Op vrijdag 17 januari 2020 10:12 schreef Nijna het volgende:
Je kan trouwens op die site die ik postte hierboven aangeven dat je hem op een bepaalde plek zou willen zien en dan gaan ze proberen dat te realiseren. Hier de link naar die site van pop up film.
herkenbaar, Moonah.quote:Op donderdag 16 januari 2020 19:56 schreef Moonah het volgende:
Confronterend, vond ik het bij DWDD.
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
Ik heb hem geript en kan hem wetransferren.quote:Op zondag 26 januari 2020 22:12 schreef Nijna het volgende:
Goed om te horen Moonah!
Ik zag trouwens dat je hem ook online kan bekijken... tegen betaling
https://picl.nl/films/mind-my-mind/
Misschien fijner voor de maker als mensen er gewoon een eerlijke prijs voor betalen?quote:Op donderdag 30 januari 2020 21:47 schreef McLaura het volgende:
[..]
Ik heb hem geript en kan hem wetransferren.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |