Zwangerschap en geboorte deel 1877

quote:

Op zaterdag 8 december 2018 11:31 schreef Budabuddumbam het volgende:

[..]

Kies je dan om de inleiding omdat het vermoeden er is dat het kind groot is of omdat het gewoon niet lekker gaat?
Waar ben je het dan mee eens?

Het kind Onze zoon werd met 29,5weken op 33,5 weken geschat, met een gewicht van 1900 ipv 1400.als die groei zich zo doorzet wordt de kans op complicaties (bijv. Schouderdinges...) groter bij bevalling met 40w.

Daarnaast merk ik dat mn lijf op is... Heb vanaf vlg week vrijdag verlof dus misschien trekt het dan nog bij, maar werk nu ook al 50%.

Verder,ik stel meer vertrouwen in m'n gynaecoloog en het betrokken medisch personeel dan in m'n eigen lijf. Ze hebben me zover gekregen en ik vertrouw erop dat ze keuzes adviseren die goed zijn voor mij en baby

Ela, dit is de tweede keer sinds ik hier meeschrijf dat je een post leeghaalt als iemand kritiek uit. En ik schrijf hier nog niet zo lang mee. Ik vind het jammer dat je je terugtrekt als iemand het niet met je eens is Al snap ik - helemaal bij persoonlijke verhalen/visies - dat het soms lastig is om je te verdedigen.

Ik lees al honderd jaar mee hier. Heb allerlei bevallingsverhalen gelezen. Ik heb daar van geleerd dat ik bepaalde dingen wél in mijn hand heb. Ik heb nu bewust een verloskundige gekozen die een zienswijze op bevallen heeft waar ik het mee eens bent. Dat maakt dat ik haar kan vertrouwen.
Toch is het goed om de kanttekening te maken dat je niet alles in de hand kunt hebben: je kunt je nog zo goed inlezen en voorbereiden, het is ontzettend moeilijk om je eigen pad te kiezen als medici het niet met je eens zijn. Daarbij komt nog eens dat het 'je eigen pad kiezen' helemaal lastig is als je al aan het bevallen bent. Dan helpt het denk ik, als je je ook soms over kunt geven aan dat de dingen gaan zoals ze gaan en je het jezelf niet kwalijk neemt als dingen anders lopen dan gebruikelijk. Ik herken het sfeertje van 'als je je goed genoeg voorbereid, dan komt het goed' - niet alleen bij bevallen maar laatst was daar ook een korte discussie over in het borstvoedingstopic waar Vivi toch een heel andere ervaring heeft.

Ik ken trouwens overwegend meer mensen met een prima tot zeer positieve bevalervaring dan vrouwen die er echt negatief op terug kijken. En dat zijn geen mensen die per se een natuurlijke bevalling nastreven. Daar ben ik wel blij mee; ik heb eigenlijk wel goede moed voor een bevalling

Dankjewel voor je antwoord.

quote:

Op zaterdag 8 december 2018 12:13 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

en waarom vraag je of iemand zich hierom komt verantwoorden? Je mag het toch gewoon een prima plan vinden?

Ik vroeg mij gewoon af waar ze het dan mee eens was. Wat er is besproken zo ver voor dat het ook maar echt keuzes gemaakt moeten worden. Wat ze doet moet ze helemaal zelf weten.
Zeker als je echt je fijner voelt bij een inleiding.

Ik kan beide kanten goed begrijpen ( voor zover mogelijk voor iemand die nog nooit is bevallen). En daarom lijkt het me juist goed dat alle soorten verhalen gedeeld worden.

Ik heb net een changing basket besteld. Omdat de baby wel een nieuw aankleedkussenplekje verdient.

Oh ela ik vind ze zó mooi maar het lijkt me zó onpraktisch met spuitluiers en toch hè, blijf ik er maar naar kijken

Hahaha Dat hebben wij nog nooit gehad spuitluiers! Hopelijk blijft dat zo of blijkt in de praktijk dat je dan ook best kunt verschonen in zo'n mand.

Voor wie het misschien interessant vindt:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

De bevalling van V verliep niet soepel, ambulance met spoed erbij geroepen want er was foetale nood, maar ik denk er nog heel vaak met een goed gevoel aan terug!

Leuk dat mandje Ela, nu ga ik hem ook bestellen na weken twijfelen!

quote:

Op zaterdag 8 december 2018 13:32 schreef elamanilo het volgende:
Ik heb net een changing basket besteld. Omdat de baby wel een nieuw aankleedkussenplekje verdient.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Die hebben wij ook

Ik heb het verhaal gemist. Jammer

Laatst was er ook een discussie op het kiind Facebook profiel waarin eigenlijk een soort oproep werd gedaan tot de vrouw om je dochter bij de bevalling te laten zijn, omdat het zo normaal is. Zo hoort. Ze zo leert hoe het gaat etc.
Ik kon me daar echt niets bij voorstellen. Begrijp me
Niet verkeerd. Ik heb echt geen nare bevalling gehad, maar ik had het echt niet fijn gevonden wanneer er een klein hummeltje bij zou lopen.
Mijn dochter en ik zijn goed op elkaar ingespeeld, maar zij hoeft mij niet in zo’n situatie te zien. Ik wil me dan kunnen focussen op Mn buik, de bevalling, Mn adem en gewoon kalmte behouden. Niet op de allerliefste dochter die je je wensen kunt.
Anyways.. soms ging het daar ook best lelijk aan toe (sommige reacties werden later ook verwijderd).
Waarom begon ik hier ook alweer over?
Nevermind .. haha.

Ik heb vannacht ontzettend gehuild. Kon niet slapen. Ik was best wankel nadat ik te horen had gekregen dat we een jongen kregen. Niet omdat ik geen jongen wil (!), maar omdat rohans kleertjes nu ongedragen blijven, omdat ik plotseling bang werd dat er een nieuw leven bij kwam, hoe stom ik was om uitgerekend te zijn in de eerste maand van ro’s school -alsof dat niet spannend genoeg was-. Allemaal irrationale angsten en gedachten.
Ik zat dus om 04:30 op de Vliering te kijken naar de dozen vol zoete rompertjes en was zo emotioneel.
Mn man wil geen kindjes meer na deze en eerlijk; er waren me nul kinderen toegezegd door de medische wereld dus dat ik nu 1 levend meisje in Mn leven heb is al een mega wonder. Dat we een tweede op komst hebben is al net zo wonderbaarlijk.
Dus even door een emotionele rollercoaster gegaan, Mn eerste wolzijde rompertjes gekocht en sindsdien al een stuk rustiger.
Ik heb me nu voorgenomen om langzaam te beginnen met nieuw leven in huis te halen. Setje kleding op een hanger hangen om verliefd naar te kijken en zo..
zijn er meer ouders die even moesten wennen aan het idee?

_{en ja ik ga het wel bespreken met Mn psych, omdat ik ook wat bang ben voor prenatale depressie}

Sisu, ik herken het wel. Random paniek soms omdat er een baby komt en er veel gaat veranderen. Ik geef m'n hormonen maar de schuld. Laatst nog een huilbui gehad omdat alle marketing gericht is op zwangere vrouwen en 'jij en je baby', alsof m'n vriend als vader niet belangrijk is en er niet al genoeg verantwoordelijkheden op je afkomen als je een kind verwacht (laat staan als je het alleen moet doen).
En van de week een huilbui omdat ik altijd degene ben die moet stofzuigen ik vind stofzuigen helemaal niet erg en m'n vriend werkt fulltime en ik maar 13 uur damn you hormones!
Maar ik let wel goed op, want ook hier kans/angst voor een pre/postnatale depressie (ooit al eens depressief geweest, en nog steeds vatbaar voor die dingen).
Overigens zijn mijn vriend en ik heel erg blij met de zwangerschap, dat is het niet.

Sisu, vanaf het moment dat ik twee streepjes zag, schoot door m’n hoofd: ‘Tebbie nou gedaan?’ Vooral in relatie tot m’n oudste, maar ook op andere gebieden zag ik zoveel beren op de weg. Ik was heel erg gelukkig dat het me nog een keer gegund was, ik heb ook genoten van de zwangerschap, maar het was allemaal veel minder onbezorgd dan de eerste keer en soms had ik bijna paniek ervan.

Dat bleef tot ver in mijn verlof eigenlijk. Maar de echte rust kwam pas terug toen ze op m’n buik lag. “Het is goed,” dacht ik en dat bleef zo. Ik gun je dat jij ook iets dergelijks kan ervaren.

Succes met alles

Veel van wat je zegt is herkenbaar hoor Sisu
_{bespreken met psych is altijd verstandig, maar dat je in ieder geval weet dat je niet de enige zwangere bent die met dit soort gevoelens worstelt}

Ik heb ondertussen zeven keer iets getypt over bevallen en het gevoel van falen wat ik toen had. Deze keer zal het ongetwijfeld niet soepeler gaan, maar ik heb deze keer wel duidelijker voor ogen wat ik wel en niet wil.

Sisu, ik herken wel wat van wat je zegt. Ik ben elf dagen na de verjaardag van Frits uitgerekend. Net als hij zijn veilige haven van het kinderdagverblijf verlaat voor de basisschool zetten wij zijn wereld nog wat verder op zijn kop door een baby te introduceren in zijn leven. Een baby waar hij ontzettend naar uitkijkt. Ik heb het soms best moeilijk met bedenken hoe ik hem daar op kan voorbereiden.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Vandaag was een kutdag, ik bleef maar janken om niets. Om het huis wat een zooitje is. Om de enorme hoeveelheid speelgoed van Frits die ik even niet kwijt kan. Om mijn passief-agressieve schoonmoeder. Om mijn ouders die gisteren hun hond lieten inslapen. Kutdag, morgen lekker uitwaaien bik het openluchtmuseum _{met mijn schoonmoeder, maar die laat ik lekker aan mijn linkerkant lopen, want dan hoor ik haar niet zo goed} .

Ik kan me helemaal vinden in de mooie beschrijvingen van ela. Mijn bevallingen waren lang en ondraaglijk zwaar en verschrikkelijk, maar achteraf voelde ik me zo een krachtige oervrouw. Ik haal nog steeds kracht uit die ervaringen.

Thorinbelly, ik lees je overwegingen met interesse, omdat wij in hetzelfde schuitje hebben gezeten. Onze gyn wilde mij ook laten inleiden ivm grote baby. (Frapant dat ze een schouderdystochie noemen als risico, want de kans daarop neemt juist toe bij inleiden). Als je wil kan ik mijn ervaring (inclusief dus een schouder dystochie), wel met je delen, maar ik zal het niet ongevraagd doen, want uiteindelijk moet je zelf de keuze maken met de info die je hebt en jij bent degene die je er prettig bij moet voelen. ❤

Hier zit ik nu al een beetje met de grootte... mijn fundal height(sorry, weet de Nederlandse term niet: de bovenkant van de baarmoeder), komt al tot aan mijn navel. Dat is normaal gesproken bij ongeveer 20+ weken, maar ik ben pas net 16 weken. Bij mijn andere kinderen mat ik ook altijd groter, maar niet al zo ver voor uit zo vroeg in de zwangerschap. Ik heb pas na kerst weer een echo en een afspraak met de vk, dus dan zal ik het er wel over hebben. Maar ondertussen vraag ik het even hier: ik snap dat het een indicatie is voor een grote baby, maar kan het nog iets anders zijn? Grote placenta of veel vocht of zo? Of moet ik me maar voor gaan bereiden op een nóg grotere baby?

Dodoria, hier zat de bovenkant van de baarmoeder met 18 weken al boven de navel.
Ben klein van stuk dus de baarmoeder moet toch ergens heen. De verloskundige heeft hem toen opgemeten en qua centimeters klopte het met het termijn. Ik maak me er geen zorgen meer over, heb ik bij V wel gedaan omdat ik alleen maar hoorde dat ik een grote buik had.

quote:

Op zaterdag 8 december 2018 20:27 schreef dodoria het volgende:
Ik kan me helemaal vinden in de mooie beschrijvingen van ela. Mijn bevallingen waren lang en ondraaglijk zwaar en verschrikkelijk, maar achteraf voelde ik me zo een krachtige oervrouw. Ik haal nog steeds kracht uit die ervaringen.

Thorinbelly, ik lees je overwegingen met interesse, omdat wij in hetzelfde schuitje hebben gezeten. Onze gyn wilde mij ook laten inleiden ivm grote baby. (Frapant dat ze een schouderdystochie noemen als risico, want de kans daarop neemt juist toe bij inleiden). Als je wil kan ik mijn ervaring (inclusief dus een schouder dystochie), wel met je delen, maar ik zal het niet ongevraagd doen, want uiteindelijk moet je zelf de keuze maken met de info die je hebt en jij bent degene die je er prettig bij moet voelen. ❤

Hier zit ik nu al een beetje met de grootte... mijn fundal height(sorry, weet de Nederlandse term niet: de bovenkant van de baarmoeder), komt al tot aan mijn navel. Dat is normaal gesproken bij ongeveer 20+ weken, maar ik ben pas net 16 weken. Bij mijn andere kinderen mat ik ook altijd groter, maar niet al zo ver voor uit zo vroeg in de zwangerschap. Ik heb pas na kerst weer een echo en een afspraak met de vk, dus dan zal ik het er wel over hebben. Maar ondertussen vraag ik het even hier: ik snap dat het een indicatie is voor een grote baby, maar kan het nog iets anders zijn? Grote placenta of veel vocht of zo? Of moet ik me maar voor gaan bereiden op een nóg grotere baby?

Ik had met 14,5 weken blijkbaar al een fundushoogte vergelijkbaar met 32 weken. Niemand heeft er iets over gezegd en met echo’s ook steeds een perfect gemiddeld kindje. Dus ik weet niet of het altijd indicatief is voor een groot kind.

Wel zei de vk ‘zo, jouw baarmoeder weet nog goed hoe het ookalweer moest! Mooi gegroeid!’

Mijn baarmoeder zit bij mij al bijna ter hoogte van m'n middenrif. Wat dus zou betekenen dat ik elk moment kan bevallen, als ik internet mag geloven (ben net 23w). Mijn bovenlijf is niet heel groot, dus net als Flav is ook hier: hij moet toch ergens heen. Het helpt niet dat m'n baarmoeder volgens de vk hoog en smal is. Baby zelf ligt vrijwel altijd onderin, dus denk zelf dat er vooral veel vruchtwater is? Maar zoals ik vanmiddag al schreef rekenen we/ze hier weer op een grote baby, dus misschien is er wel enig verband?

Dodoria hier ook een fundushoogte die ver voorligt, kind leek op de groeisecho vooralsnog perfect gemiddeld dus ook geen reden om extra groei echo’s in te plannen VK zei dat het ook gewoon allemaal hoger kon liggen/meer ruimte was ofzo. In eerste instantie iets om te checken dus maar nu geen reden tot zorgen

Cho het is ook niet niks wat jullie is overkomen en ik kan me heel goed voorstellen dat het een enorme impact heeft. Zéker in combinatie met zwangerschapshormonen

Dodoria, hier ook een fundus hoogte van inmiddels boven mijn navel (17 weken nu). Ik was anderhalve week geleden bij de vroedvrouw en zij vertelde juist dat mijn baarmoeder perfect op groei was voor een derde kindje! Bij tweede en derde gaat de groei van de baarmoeder sneller, die 'weet' al wat te doen. De vroedvrouw zei overigens wel dat als ie echt nog een heel stuk hoger was geweest, dat het er dan wel eens meer dan eentje zou kunnen zijn.

Het ligt ook aan je lichaamsbouw. Ik ben bijvoorbeeld ook niet zo groot, dus dan komt de baarmoeder al eerder tevoorschijn/buik meer naar voren. Lange vrouwen kunnen echt naar binnen dragen en een lagere fundus hoogte hebben doordat er meer ruimte is in de hoogte. Ze hebben vaak ook een kleinere buik dan kleine vrouwen waarbij de ruimte in het lichaam gewoon echt beperkter is.

De baby'tjes die ik baar zijn vrij schappelijk qua formaat (46 cm en 2900 gr bij 40+4 en 47 cm en 3500 gr bij 41+4), dus we verwachten bij mij niet dat de baby aan de grootte kant is of zal zijn.

Cholula, ik kan me goed voorstellen dat je veilige plek echt onveilig aanvoelt nu...
Zijn er dingen die in je op komen die je kunt doen om je plek weer je eigen veilige(re) plek te maken?
En eventueel tijdklokken op de lampen, zodat je niet in het donker thuis hoeft te komen maar er al licht aan is? En/of een buurman die 's avonds met je mee naar binnen loopt voorlopig? Of een baseball knuppel die je 's avonds mee naar binnen neemt?

Sisu, hier zijn mijn kindjes wel thuis bij de bevalling, vorige keer was m'n dochter er ook. Voor ons voelt dat heel natuurlijk of normaal en helemaal niet raar. Vorige keer sliep mijn dochter gewoon door alles heen trouwens. We gaan er vanuit dat kinderen zelf kunnen bepalen/aangeven waar ze willen zijn, er zijn ook genoeg andere ruimtes in huis en er zijn ook mensen die zich over hen kunnen ontfermen als dat nodig is. Maar het is vooral belangrijk dat jij zelf daarin je gevoel volgt voor hoe jij dat wilt invullen. Als jij het niet wilt, dan is dat ook van belang, want jij moet je veilig en ongestoord kunnen voelen! Dus perfect dat je dat aangeeft toch?! Ik denk ook niet dat je daar heel erg discussies over kunt voeren, het is zo persoonlijk. Mijn dochter geeft overigens dit keer zelf aan dat ze er heel graag bij wil zijn, ben benieuwd hoe het hier zal lopen.

Verder herken ik je gevoelens ook. Bij mijn eerste kwam de hormonen rollercoaster vooral na de bevalling, maar bij m'n tweede had ik er in de zwangerschap behoorlijk veel last van. Ik was zo teleurgesteld in mezelf dat ik voor m'n gevoel mijn oudste al niet de aandacht kon geven die ze verdiende, dat ik echt niet meer begreep hoe we ervoor hadden kunnen kiezen om dan nóg een baby'tje te krijgen... En soms nog wel donkerdere gedachten dan dat... Gelukkig na de bevalling enkel één grote roze wolk gehad toen.

En weet je, kinderen zijn flexibel en wat er in hun kleine leventjes gebeurt is voor hen eigenlijk altijd volstrekt normaal. Dat ze naar school gaan en tegelijk een broertje of zusje krijgen, dat vinden ze niet vervelend of raar of onhandig gekozen, zo gaat het gewoon, zo ís het gewoon. En misschien denken ze zelfs nog wel dat dat bij iedereen zo gaat?

Tegelijk is het wel dapper dat je het op tafel wilt leggen. Want er mee zitten helpt jou vooral niet. Ik hoop dat je je vlug wat fijner gaat voelen en weer kunt uitkijken naar de komst van je kindje!

Cholula, wat ongelofelijk naar op de plek waar je tot rust zou moeten komen.

Kinderen tijdens de bevalling: vorige keer was de oudste naar opa en oma, maar die deden nogal rustig aan met hem ophalen, dus ik voelde de bevalling vorderen terwijl hij nog rondliep. Nu gaan we een oplossing dichterbij zoeken denk ik, maar dat duurt nog even, vandaag 4+0

Onze oudste gaat trouwens ook voor het eerst naar school rond de geboorte van nr. 3, ben benieuwd. Hij is flexibel en vindt nieuwe dingen leuk dus eigenlijk zie ik er niet tegenop.

Ik heb het vanochtend aan mijn vriend verteld toen we eindelijk n videogesprek met n goede verbinding hadden. Hij is zo blij!
En hij zei 'das mooi want ik heb net n nieuw slaapliedje geleerd'

Ik denk dat hij de leukste papa ooit wordt, en daar verheug ik me bijna nog meer op dan mama worden

Cholula, misschien een dagje voor jezelf inplannen als dat kan? Je laten vertroetelen, kind naar opa en oma?

Lijkt me rot ook trouwens als je geen fijne relatie met schoonmoeder/ vader hebt.

Sisu

Cholula, dat gevoel lijkt mij zo vervelend. Je huis moet je veilige plek kunnen zijn, vooral nu .

Minarosa, gefeliciteerd!

Mellow, wat fijn dat je het je vriend het nu weet. Het is zo fijn om het te kunnen delen

Mijn fundushoogte vind ik nogal lastig in te schatten. Ik voel wel wat zitten, maar hoe hoog het nou zit heb ik werkelijk geen idee van. Volgende week dinsdag de 1e afspraak bij de verloskundige, dus dan zal dat waarschijnlijk ook wel wat duidelijker worden.

Ik verbaas mij er trouwens over hoeveel spullen je krijgt als mensen weten dat je zwanger bent. Jeetje joh, is dit normaal .

quote:

Op zondag 9 december 2018 11:24 schreef -Mellow- het volgende:
Ik heb het vanochtend aan mijn vriend verteld toen we eindelijk n videogesprek met n goede verbinding hadden. Hij is zo blij!
En hij zei 'das mooi want ik heb net n nieuw slaapliedje geleerd'

Ik denk dat hij de leukste papa ooit wordt, en daar verheug ik me bijna nog meer op dan mama worden

Jaaaaa wat dapper van je! En wat ontzettend fijn dat hij zo positief reageerde . Nu kunnen jullie heerlijk keuvelen over baby’s en alle zorgen die daarbij komen, haha.