[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #17

quote:

Op donderdag 6 december 2018 15:46 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Gelukkig alleen voor neefje en nichtje... niet dat dat makkelijker is, want die hebben echt alles al

Oh... dan hebben ze ook niks nodig.

quote:

Op donderdag 6 december 2018 18:58 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Nee, is ook meer voor de vorm.. Staat toch geen naam op, van wie ze het gekregen hebben
Al ben ik wel altijd goed geweest in de leukste doch goedkoopste dingen te kopen

Een Kinder Surprise?

quote:

Op donderdag 6 december 2018 19:02 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Hahaha Nee, maar dan koop je ergens een of ander vaag knuffeltje voor 5 euro.... alle dure dingen blijven links liggen, hele tijd met dat gare knuffeltje op pad.. dat soort dingen

Ook leuk. Kinderen vinden dat soort dingen wel prima. Mijn nichtje is ook van de knuffels.

quote:

Op donderdag 6 december 2018 18:54 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Een één op één sessie had ik fijner gevonden. Je bent samen met maar één persoon in die ruimte en niet dat je omringt wordt door je mede mafkezen. Bij de Vers training waren de mensen met de grootste mond vaak aan het woord en geloof me, dat waren geen zinnige gesprekken.

Ikzelf zou dat persoonlijk juist leerzaam gevonden hebben.

Als je nooit de ruimte krijgt om je zegje te doen vanwege een paar anderen die een grotere bek hebben, is het aan jou om de ruimte die je wilt hebben op te eisen. Dat is niet alleen zo bij een VERS-training maar overal in de wereld. Als je in therapie nooit de ruimte voelt om je zegje te kunnen doen, voel je dat elders ook niet. Dan ben je altijd afhankelijk van degene die jou de ruimte geeft. En niet iedereen zal dat doen.

Ik kan me echt wel goed voorstellen hoe het moet voelen en ook hoe heftig die gevoelens kunnen zijn. Maar toch is het aan jou om een manier te vinden dat je overwicht krijgt op die gevoelens. Dat kan heel lang duren, want je moet daarin groeien. Maar het is of je altijd kut voelen omdat je je ongezien voelt door een stel mafkezen, of ervoor zorgen dat niet die mafkezen maar jij de aandacht pakt die je nodig hebt.

Een training is denk ik ook wat anders dan therapie. Training is toch meer gericht op het aanleren van trucjes om je gedrag acceptabel te houden, terwijl therapie veel meer gaat over de oorzaken en hoe die je belemmeren. Ik vind het allebei nuttig, en zowel in een groep als individueel. Juist ook van de interactie met anderen leer ik veel over mezelf heb ik gemerkt. Individuele gesprekken vind ik juist fijn om nieuwe inzichten te bespreken en te toetsen. Ik had al vrij snel door dat ik het uiteindelijk toch zelf moet doen en dat een therapeut toch vooral een coach is met wat specifieke expertise, maar voor mij werkt dat wel.

En mensen die in een groep voortdurend het gesprek overnemen zonder iets nuttigs toe te voegen zijn inderdaad irritant, maar dat ligt ook aan de therapeuten. Een groep leiden vraag nu eenmaal stuurmanskunst en dat moet je wel hebben. Ik ben overigens ook een van die mensen met een grote mond, maar ik geef anderen ook de ruimte en meestal heb ik wel wat zinnigs toe te voegen.

quote:

Op donderdag 6 december 2018 18:54 schreef LordofLeaves het volgende:
Een één op één sessie had ik fijner gevonden. Je bent samen met maar één persoon in die ruimte en niet dat je omringt wordt door je mede mafkezen. Bij de Vers training waren de mensen met de grootste mond vaak aan het woord en geloof me, dat waren geen zinnige gesprekken. Maar goed, ik heb het hele traject doorlopen en kreeg een leuk diplomaatje dat weer aan de muur hangt. Staat best leuk.

Zoals Lurf ook zei, de leiding liet dan ook te wensen over. Maar goed, een gesprek leiden is moeilijk. Kennelijk nog steeds voor mensen die erin getraind hadden moeten zijn omdat het hun werk is. Of misschien was de doelstelling gewoon niet dat iedereen aan het woord kwam. Of misschien wilden ze zoals PabstBlueRibbon ook al zegt een reallife situatie nabootsen in therapie setting. Maar kun je niet opnieuw die individuele therapie aanvragen?

quote:

Op donderdag 6 december 2018 21:29 schreef Lurf het volgende:
Een training is denk ik ook wat anders dan therapie. Training is toch meer gericht op het aanleren van trucjes om je gedrag acceptabel te houden, terwijl therapie veel meer gaat over de oorzaken en hoe die je belemmeren.

Maar die oorzaak moet wel passen binnen bekende stoornisbeelden en dan padsen ze daar weer trucjes op toe van die stoornisbeelden. Anders heb je weliswaar dat er echt naar je geluisterd wordt als individu, maar vervolgens kunnen ze geen oplossing bedenken omdat er geen protocol voor is. Of heb jij het anders meegemaakt?

quote:

Ik vind het allebei nuttig, en zowel in een groep als individueel. Juist ook van de interactie met anderen leer ik veel over mezelf heb ik gemerkt. Individuele gesprekken vind ik juist fijn om nieuwe inzichten te bespreken en te toetsen. Ik had al vrij snel door dat ik het uiteindelijk toch zelf moet doen en dat een therapeut toch vooral een coach is met wat specifieke expertise, maar voor mij werkt dat wel.

Ja, dat ligt aan de persoon. Ik heb zelf ook veel aan coaching gehad, maar dat was vrijwillige coaching. Ik vind het een erg vreemd idee dat vrijwilligers en mensen met een universitaire of hbo opleiding hetzelfde werk doen. Ik vraag me dan ook af op welke manier ze hun expertise bij jou toepastsn?

quote:

En mensen die in een groep voortdurend het gesprek overnemen zonder iets nuttigs toe te voegen zijn inderdaad irritant, maar dat ligt ook aan de therapeuten. Een groep leiden vraag nu eenmaal stuurmanskunst en dat moet je wel hebben. Ik ben overigens ook een van die mensen met een grote mond, maar ik geef anderen ook de ruimte en meestal heb ik wel wat zinnigs toe te voegen.

Klopt, zo ben ik ook, ik praat soms zelfs door mensen heen, maar ik voel me dan gejaagd en de drul om te praten. Ik ben erg impulsief, ik sluit niet uit dat het aan add kan liggen. Want daarna denk ik vaak wat heb ik nou weer gezegd het was niet eens iets goeds of leuks en heb ik spijt dat ik anderen niet de kans heb gegeven ook iets te zeggen. Maar als daar niets mee kan worden gedaan (want ze signaleren dit soort gedragskenmerken vaak wel in rapporten, waar je alleen achterkomt als je er specifiek naar vraagt en ze leest) dan moet je er inderdaad zelf later achterkomen en zelf beseffen dat je wilt veranderen. Ik ben nu bewust bezig met zo weinig mogelijk zeggen en in dit geval helpt het wel. Offline, dat wel. Als je anderen de ruimte geeft ook iets te zeggen en zinnige dingen zegt is veel zeggen om de stilte op te vullen idd geen probleem, voor stilte zijn die anderen daar ook niet gekomen, dan hadden ze wel aan stiltemeditatie gedaan in het bos, stilte is er ook nog genoeg met alle ademhalingsoefeningen en dergelijke. En iedereen denkt natuurlijk op het moment iets zinnigs toe te voegen maar als je daar later nog steeds zo over denkt en nadenkt voor je iets zegt ipv impulsief bent. dan zal het ook wel zo zijn.

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 07-12-2018 09:33:49 ]

quote:

Op donderdag 6 december 2018 20:27 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ikzelf zou dat persoonlijk juist leerzaam gevonden hebben.

Als je nooit de ruimte krijgt om je zegje te doen vanwege een paar anderen die een grotere bek hebben, is het aan jou om de ruimte die je wilt hebben op te eisen. Dat is niet alleen zo bij een VERS-training maar overal in de wereld. Als je in therapie nooit de ruimte voelt om je zegje te kunnen doen, voel je dat elders ook niet. Dan ben je altijd afhankelijk van degene die jou de ruimte geeft. En niet iedereen zal dat doen.

Ik kan me echt wel goed voorstellen hoe het moet voelen en ook hoe heftig die gevoelens kunnen zijn. Maar toch is het aan jou om een manier te vinden dat je overwicht krijgt op die gevoelens. Dat kan heel lang duren, want je moet daarin groeien. Maar het is of je altijd kut voelen omdat je je ongezien voelt door een stel mafkezen, of ervoor zorgen dat niet die mafkezen maar jij de aandacht pakt die je nodig hebt.

Ik heb nooit beweerd dat ik de ruimte wilde opeisen. Ik stoorde mij aan het feit dat er continu gepraat werd over allerlei niet relevante zaken door mensen met de grote snaters. Dan wordt je vanzelf een passieve deelnemer die liever ergens anders had willen zijn. Een jaar later had ik het er nog over met de psycholoog die de Vers training leidde. Ook hij vond het irritant.

Jouw woorden komen op mij over alsof ik niet voor mezelf zou opkomen. Destijds niet bij de Vers training als in het heden. Geloof me, daar heb ik geen enkele moeite mee.

quote:

Op vrijdag 7 december 2018 09:15 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Zoals Lurf ook zei, de leiding liet dan ook te wensen over. Maar goed, een gesprek leiden is moeilijk. Kennelijk nog steeds voor mensen die erin getraind hadden moeten zijn omdat het hun werk is. Of misschien was de doelstelling gewoon niet dat iedereen aan het woord kwam. Of misschien wilden ze zoals PabstBlueRibbon ook al zegt een reallife situatie nabootsen in therapie setting. Maar kun je niet opnieuw die individuele therapie aanvragen?

Soms werd er een situatie nagebootst, maar die sloegen als kut op Dirk. En nee, ik ga geen therapie meer volgen. Volgens de GGZ ben ik uitbehandeld en daar schik ik mij ook na.

quote:

Op vrijdag 7 december 2018 14:38 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Ik heb nooit beweerd dat ik de ruimte wilde opeisen. Ik stoorde mij aan het feit dat er continu gepraat werd over allerlei niet relevante zaken door mensen met de grote snaters. Dan wordt je vanzelf een passieve deelnemer die liever ergens anders had willen zijn. Een jaar later had ik het er nog over met de psycholoog die de Vers training leidde. Ook hij vond het irritant.

Jouw woorden komen op mij over alsof ik niet voor mezelf zou opkomen. Destijds niet bij de Vers training als in het heden. Geloof me, daar heb ik geen enkele moeite mee.

Die gedachte had ik er inderdaad bij. Zoals ik het meemaakte, waren er idd altijd een paar voortdurend aan het woord, waardoor de rest stil viel en die voelen zijn uiteindelijk tekort gedaan.

Je hoeft hiervoor echt niet verlegen te zijn; je treft altijd wel lui aan die zoveel aandacht claimen dat de rest niet eens de kans krijgt. De bedoeling dat cliënten dan zelf gaan bedenken hoe ze dit kunnen oplossen.

Ik ben het ook wel eens met dat het ook zeker aan de therapeuten ligt die het behoren te leiden. En daar zit 'm ook het probleem in, vind ik.

Het is altijd hetzelfde. Ik heb altijd het idee gehad dat ze peuren in de gevoelens die zij willen zien en emoties willen uitlokken waarvan zij vinden dat die bij je horen. Ben je normaal gesproken ruwe bolster blanke pit en krijgen ze je aan het janken, dan vinden ze dat de behandeling aanslaat. Het moet over gevoelens gaan en niet over oplossingen voor problemen.

Dat is voor mij ook de reden waarom ik groepstherapie prefereer. Ik heb meer aan feedback van groepsgenoten die eerlijk zeggen wat ze voelen en denken dan het gedraai en gemanipuleer van therapeuten.

quote:

Op vrijdag 7 december 2018 14:40 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Soms werd er een situatie nagebootst, maar die sloegen als kut op Dirk. En nee, ik ga geen therapie meer volgen. Volgens de GGZ ben ik uitbehandeld en daar schik ik mij ook na.

Laat de GGZ maar lekker denken wat ze willen. Jouw tijd komt nog wel!

Nooit opgeven. Maak er ondanks alles het beste van, steek hier en daar wat tips op en bedenk zelf of je er iets mee kan. Soms even de stoute schoenen aantrekken en uit je confortzone komen ... en dan kan het leven weleens zo'n andere wending krijgen.

Bedenk eens hoeveel beroemde mensen te maken hebben met psychische stoornissen. En op het forum kom je over als een leuke sympathieke gast.

quote:

Op vrijdag 7 december 2018 15:06 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Dat is voor mij ook de reden waarom ik groepstherapie prefereer. Ik heb meer aan feedback van groepsgenoten die eerlijk zeggen wat ze voelen en denken dan het gedraai en gemanipuleer van therapeuten.

Echt? Ik moet er niet aan denken dat ik feedback van mezelf zou moeten krijgen. Een borderliner die de andere borderliner advies zou geven... Dat zou voor mij een nachtmerrie zijn.

quote:

Op vrijdag 7 december 2018 18:44 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Laat de GGZ maar lekker denken wat ze willen. Jouw tijd komt nog wel!

Nooit opgeven. Maak er ondanks alles het beste van, steek hier en daar wat tips op en bedenk zelf of je er iets mee kan. Soms even de stoute schoenen aantrekken en uit je confortzone komen ... en dan kan het leven weleens zo'n andere wending krijgen.

Bedenk eens hoeveel beroemde mensen te maken hebben met psychische stoornissen. En op het forum kom je over als een leuke sympathieke gast.

Ha! Mijn leven neemt continu allerlei maffe wendingen! Iedere keer als ik denk dat bij de bodem van de put ben, dan draait de wind weer uit de andere hoek. Wie weet ben ik wel een gezegende onder de mafkezen.

Opgeven doe ik niet. Daar is het leven veel te leuk voor, ondanks alle depressies en tegenslagen. Ik kom er wel. Net als de rest hier.

quote:

Op vrijdag 7 december 2018 18:08 schreef Burner82 het volgende:
Eindelijk weekend. Wat een tyfusweek was dit.

Hoe is het met de auto?

quote:

Op vrijdag 7 december 2018 18:56 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Kut, kwam nog eens 180 bovenop. En maandag pas klaar.
Dus nog steeds alles met de fiets.. Zelfs naar de psych vandaag met de fiets vanuit werk.
Enige voordeel van fietsen is, dat ik vandaag met leuke collega naar huis ben gefietst... Maar daar houdt het ook echt mee op.

Klote ja. Hopelijk gaat het komende week een stuk beter.

quote:

Op vrijdag 7 december 2018 18:57 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Mwoa.

We blijven positief hé?

quote:

Op vrijdag 7 december 2018 19:00 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Mwoa.... Van de week heeft mijn zus de hap gebeld, om te informeren over een aantal zaken, omdat ze zich zorgen maakte Ik zat er ook wel echt doorheen... Ben ongeveer 36 uur blijven hangen in die modus.

36 uur is wel lang, maar je bent er wel weer uitgekomen.

quote:

Op vrijdag 7 december 2018 19:02 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ja, normaal gaat het wel over na een nachtje slapen... maar nu niet. 1e keer dat ik dat meemaakte.
Gaan werken was ook wel een risico, maar iedereen heeft het overleefd.

Haha, win/win situatie dus.

quote:

Op vrijdag 7 december 2018 19:18 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Zo zou ik het niet willen noemen.. kostte me veel energie.

Dat snap ik wel, maar het heeft je niet tegengehouden. Je had nu ook depressief in bed kunnen liggen.