quote:
Het ontwikkelen van identiteit is niet iets wat mensen alleen maar zelf ontwikkelen, dat is een liberale mythe.
De persoonlijke identiteit ontstaat door verschillende invloeden. Het grootste deel van die identiteit krijgt men met de geboorte al mee. Ben je groot, klein, man, vrouw, blank, aziatisch, zwart, moslem, christen, werd er thuis een streektaal gesproken of juist bekakt nederlands, woonden de ouders in een volksbuurt of een villawijk, waren de ouders conservatief, progressief, waren ze ouderwets rood of hardvochtig rechtsliberaal? Allemaal dingen die helemaal niet bepaald worden door de persoon zelf maar al bepaald waren bij de geboorte. Indien al deze scheidingen zich voortzetten in het onderwijs binnen de klassen (groepjesvorming) niet in de laatste plaats doordat deze door uiterlijkheden (kleding, kapsel) benadrukt worden, dan ontstaat reeds snel een verminderd vermogen om om te gaan met mensen buiten het eigen groepje. Dat leidt tot desintegratie en individalisering, en het onvermogen tot sociaal en solidair gedrag met mensen buiten de eigen groep.
Het schooluniform wist een deel van de achtergrond weg, en vergemakkelijkt de mogelijkheid bruggen te slaan met mensen met geheel andere achtergrond, Op het eerste gezicht is het onderscheid er immers niet: we zijn allen (nederlandse) scholieren en dus sluit men zich minder af voor de ander of zoekt men contact zonder zich blind te staren op uiterlijkheden welke ons veroordelen tot modepoppen of paupers, moslems of ongelovige honden, niet moslems,
In het beste geval ontstaat het bewustzijn dat wij allen in beginsel gelijk zijn en vooral mensen, in de eerste en de laatste plaats.
Het schooluniform is een noodzaak, ook omdat studie de hoofdplaats in dient te nemen en niet de mode of het inkomen der ouders.
Nog even terugkomend op die opgelegde identiteit:
Het enige waardoor een puber zich aan de door geboorte en omgeving opgelegde identiteit kan onttrekken, of daar iets aan toe kan voegen is door zich te profileren als urban tribe lid wat feitelijk neerkomt op een zoektocht naar groepsidentiteit (gemeenschappelijke identiteit) en daarmee vaak het na-apen (muzieksmaak, kledingstijl, bepaalde maniertjes of spreektrant) van toonaangevende personen binnen de groepen waar men bij wil horen. Vergeet het liberale idee van mens als individu: de mens is groepsdier, wil ergens bij horen, bij links of bij rechts, bij punkers of jazzliefhebbers. Binnen die groepen wordt afwijkend gedrag wat meer behoort bij een andere groep zelden gewaardeerd. Bijvoorbeeld men behoort bij "links" en heeft over immigratie een "rechtse" mening dan kan men in al het overige "links" zijn, jarenlang vriendschappelijke banden gehad met de overige leden van degroep, die mening kan de verhouding met de rest blijvend veranderen. En dus praat men het liefst mee, zonder zich bloot te stellen. Hoezo eigen identiteit. Misschien ten aanzien van die rechtse oom of tante, jeugdvrienden.
Mensen ontwikkelen zeker een eigen identiteit, maar die krijgt meestal pas op latere leeftijd een vorm, wanneer de eigen ervaringen zich niet meer laten muilkorven, of de angst om "er niet meer bij te horen" verdwenen is. Of wanneer men nog slechts wenst te sterven met het eigen bewustzijn in vrede: ik heb de moed getoond om te zeggen wat ik echt denk en voel, ongeacht het oordeel van vrienden, familie of buurt.
[ Bericht 11% gewijzigd door vanverre op 14-11-2018 03:45:22 (onvolledig geformuleerd) ]