Verliefd zijn op iemand die geen interesse in je toont

Ik heb de neiging om heel erg snel verliefd op iemand te worden. Op dit moment heb ik hier ook ontzettend last van. Ik ben stapel op iemand die ik kan van school. Ik zie haar nu eens in de week bij de bushalte en ik grijp dan altijd mijn kans om een gesprekje met haar aan te gaan. Alleen, het punt is, mijn gevoel zegt me dat zij helemaal niet zo geinteresseerd is in mij. Gedeeltelijk kan ik niet uitgaan van dit gevoel want ik merk het bijna nooit wanneer iemand geinteresseerd is in mij. Ik ben verder geen lelijke jongen ofzo, alleen ietwat verlegen en onzeker. Ik ben het laatste jaar ook een stuk socialer geworden maar die onzekerheid op relationeel vlak is nog redelijk groot.

Na ja, in ieder geval, ik zit nu dus met die rotgevoelens in mijn hoofd. Ik denk constant aan haar, aan mogelijke scenarios, over wat zou kunnen gebeuren, maar zij heeft nog helemaal interesse in mij getoond! Ik probeer ook vriendschappelijk contact te maken, maar dat leidt ook niet tot iets meer.

Het punt is, aan de ene kant ben ik bang creepy over te komen door opeens uit het niets te vragen of ze een keer een drankje met mij zou willen doen, maar aan de andere kant heb ik een track record van keren dat ik te passief ben geweest in het contact op romantisch gebied.

Ik probeer die gevoelens voor haar te verminderen door andere vrouwen/meiden te ontmoeten, maar eens in de zo veel tijd kruipen die gevoelens weer naar boven en krijg ik last van een soort angstaanval. Het is ook niet het contact met haar waar ik mee zit maar vooral de anticipatie erop. Momenteel ervaar ik weer zo'n angstige bui waarbij die verliefdheid ontzettend veel impact op mijn gemoedstoestand heeft.

Ik ben 20 jaar oud en heb nog nooit een relatie met iemand gehad, en dit soort problemen belemmeren me echt in het krijgen van eentje. Ik wil gewoon ervaren hoe het is om dit soort gevoelens met iemand te delen maar met dit soort obsessieve crushes kom ik geen steek verder.

Ik denk dat dit de 3e keer binnen 3 jaar tijd is dat ik zo'n heavy crush meemaak, en ik begin wel langzaam van mijn fouten te leren. Ik weet dat ik wat sneller duidelijk moet maken dat ik geinteresseerd ben in diegene want dat doe ik nauwelijks en niet snel genoeg, en verder begint mijn angst in dat soort situaties steeds kleiner te worden.

Is het raar om in deze situatie deze persoon uit te vragen als het contact tussen mij en diegene vrij neutraal is? Voor mijn gevoel moet ik dit soort dingen veel vaker doen aangezien mijn angsttollerantie nog steeds ontzettend laag ligt :/

quote:

Op vrijdag 9 november 2018 19:06 schreef zarGon het volgende:
Vraag haar uit. Niet te veel nadenken en vooral doen.

Dat is moeilijk (( Maar wel het enige juiste antwoord haha

quote:

Op vrijdag 9 november 2018 19:16 schreef Fascination het volgende:
Je bent niet verliefd, je wilt neuken. Wat weet je nu van haar? En iemand uitvragen die geen interesse in je toont, is voor labiele mensen. Move on. Leer sociaal worden en je loopt vanzelf iemand tegen het lijf.

Als ik alleen maar wil neuken had toch allang iemand anders aan de haak geslagen? Ik heb helaas de zwakte dat ik me fixeer op 1 persoon fixeer voor langere tijd. Ik ben al bezig met dat socialer worden maar dat is een geleidelijk proces. Je kan niet verwachten dat ik van de ene op de andere dag een assertieve guy word op dat vlak.

quote:

Op vrijdag 9 november 2018 19:27 schreef Fascination het volgende:

[..]

Denk niet dat je zo makkelijk iemand fixt voor seks nee.

Veel praten en omgaan met allerlei soorten vrouwen zodat je sneller een klik krijgt met een vrouw.

Met alcohol wel.

Ben ik mee bezig, maar het blijft moeilijk... ik moet inderdaad meer ervaring opdoen.

[ Bericht 4% gewijzigd door needlesslylargerod op 09-11-2018 19:52:40 ]

quote:

Op vrijdag 9 november 2018 20:07 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Weet je wat het is? Je hebt nu dit gevoel, en dan kun je 2 dingen doen. Er naar handelen, of er niet naar handelen. Iedereen is een of meerdere keren op z'n muil gegaan, en altijd alles benaderen vanuit een theoretisch kader gaat je uiteindelijk met 'doen' geen stap verder helpen.

Prima dat zij geen interesse heeft getoond, dus ze heeft wellicht ook geen interesse in je, maar dat helpt jou niet van je gevoel af. Dus, vraag haar uit. De kans dat ze nee zegt is gebaseerd op wat je nu schrijft veel groter dan dat ze ja zegt, maar als je een antwoord hebt dan denk ik dat die gevoelens ook wat minder worden want immers, de fantasie is dan stuk, want je weet dat zij jou niet zo ziet.

Sure, misschien ben je dan even het pispaaltje want ja, 'die ene malloot heeft me uit gevraagd terwijl wij elkaar helemaal niet kennen', maar goed, dan weet je direct dat ze nog ietwat onvolwassen is. Je doet niemand pijn met haar gewoon die vraag stellen. Je moet blauwtjes lopen, daar leer je het meeste van, en daarvan wordt je ook relaxter, want dat antwoord 'nee', waar jij bang voor bent, is gewoon niet meer dan dat, een antwoord. Er zijn maar 2 antwoorden mogelijk, ja en nee, dus een van die 2 wordt het toch.

Nou, dan wen je aan dat 'nee', en dan wordt je ook wat relaxter, en dan kom je vanzelf wel een keer iemand tegen die ja zegt. Iedereen moet dit vroeg of laat leren, ook jij.

Of ze zegt ja natuurlijk, dat kán, maar lijkt me wat onwaarschijnlijker. Zolang je haar maar niet gaat stalken of dat ze zich omdraait en je daar INEENS zo staat. Dat is wat creepy. Maar gewoon relaxed die vraag stellen, is op zichzelf helemaal niets mis mee.

Heh, die laatste alinea, ja dat moet nog wel lukken hoor. Het contact tussen mij en haar is gewoon vrij neutraal. Zoals ik al zei is dit overigens niet de eerste keer dat ik zo erg verliefd op iemand ben geboren. Die keren daarvoor heb ik een aantal keren op een wat directere manier laten blijken dat ik diegene leuk vond, zonder succes. Dat was pijnlijk, ik voelde me een paar dagen (soms wel weken) rot, maar uiteindelijk kwam ik er wel steeds over heen. Dit geval zal niet heel anders zijn. Iemand mee uit vragen word wel steeds makkelijker, maar man o man, ik moet dit echt vaker doen want nog steeds heb ik hier zo veel moeite mee! En stalking gedrag, het ergste wat ik heb gedaan is facebook stalking wat echt het slechtste is wat ik kan doen aangezien dit vaak mijn verliefdheidsgevoelens versterkt. Ik ben op het moment nu ook gewoon vrienden met iemand op facebook waar ik ook een grote crush op had. Zij was de eerste waar ik echt iets bij probeerde, en geloof me, dat was een pijnlijke ervaring. Maar blijkbaar dacht zij er niet te veel van, want waarom zou ze anders nog facebook vrienden met me willen worden. Op haar ben ik nu niet meer verliefd aangezien ik haar niet meer zie. Dat gevoel zal bij mijn huidige crush ook langzaam wegebben als ik haar niet meer zie, dat weet ik zeker, maar nu is het nog ontzettend aanwezig.

Eigenlijk zou ik vanavond met wat vrienden gaan stappen en naar een borrel gaan, maar ik ben nu nog steeds niet gegaan omdat ik me zo kut voel. Fucking hell...

quote:

Op vrijdag 9 november 2018 20:38 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Wacht wat? Je zit nu thuis ipv stappen en een borrel omdat je nu onbeantwoorde gevoelens hebt voor een meid die bij wijze van niet eens weet dat je bestaat..???

Kom op ey, even je ballen uit je nachtkastje halen en gewoon gaan stappen. Thuis zitten gaat je niet helpen. Het leven is geen film he.

Ik heb een zwak momentje oké... vandaar ook dat ik dit topic gestart ben. Soms voel ik me er gewoon zo alleen in.

quote:

Op vrijdag 9 november 2018 20:49 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Ja ik bedoelde het opbeurend eigenlijk, al snap ik, teruglezend, dat dat niet zo over kan komen. Wat ik meer bedoel te zeggen is van "kom op joh, de wereld vergaat niet, je moet niet je hele leven on hold zetten vanwege een gevoel voor een meid die jou niet ziet staan".

Ik begrijp je goede bedoelingen, maar man, waarom is dit gevoel toch zo sterk? Ik heb naast dit nog wel een leven gelukkig, maar het is rot dat dit zo'n grote impact op me kan hebben.

Ik wil gewoon huilen zo rot voel ik me. Waarom leer ik toch niet van mijn fouten?

quote:

Op vrijdag 9 november 2018 20:55 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Ik vermoed omdat je
1. nog redelijk jong bent (hoe oud ben je?), en
2. je een beetje emotioneel bent, en
3. je graag een beetje wil zwelgen in zelfmedelijden omdat dat ergens wel lekker voelt.

Ik ben 20 jaar oud en heb nauwelijks ervaring in de liefde. Alle 3 de punten kloppen als een bus. Ik voel me ontzettend alleen op dit moment en weet niet wat ik met deze gevoelens aan moet. Het is ook redelijk zelf indulging door te zwelgen in zelfmedelijden inderdaad. Ik wou dat ik een stop kon zetten op de gevoelens die ik nu ervaar... het maakt me depressief.

quote:

Op vrijdag 9 november 2018 21:07 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Hoe zou ik dat nou weten he

Zelf ervaringen mee?

quote:

Op vrijdag 9 november 2018 21:12 schreef Anneloos het volgende:

[..]

He was not always cool guy

Ik wil zelf ook een cool guy zijn. Waarom ben ik dat nu niet?

quote:

Op vrijdag 9 november 2018 21:14 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Ja natuurlijk. Ik wás jou vroeger. Ik ben nu dan 37, en ik had mijn 1e relatie pas op mijn 19e, dus ik was er behoorlijk laat bij. Inmiddels getrouwd en een dochtertje van een paar maanden.

Jij denkt nu, ja dag, zal best, maar ik wil niet nog 17 jaar moeten wachten, en dat snap ik, maar je moet beseffen dat het avond is, dan lijken dingen altijd wat zwaarder dan ze in de ochtend lijken. Jij gaat geen 17 jaar hoeven te wachten, maar je moet wel proberen om niet mee te gaan in dat gevoel dat je hebt.

Ik deed dat ook, en nadat die 1e relatie uit ging voelde ik me zoals jij jou nu voelt. Jaaa, en er komt nooit meer iemand voorbij blablabla. Als je daar in mee gaat, - wat je het liefste wil doen omdat dat lekker voelt, dat zelfmedelijden-, dan maak je het jezelf veel moeilijker dan nodig.

Daarom zei ik, blijf nou niet thuis zitten, want hoewel dat het lekkerste voelt maak je het voor jezelf alleen maar erger.

Bedankt voor je reactie(s). En gefeliciteerd met je dochter! Het enige wat ik een keer zou willen ervaren is een stabiele relatie met eventueel een kind in het vooruitzicht (alhoewel ik daar nu nog lang niet aan denk, maar over 10-15 jaar misschien)

Ik denk op het moment niet helder na dus rationeel denken kost me te veel moeite op het moment. Waarom kan ik ooit zo'n sterk gevoel hebben bij iemand die mij (bij wijze van) nog geen eens bij naam kent? Waarom doe ik dit, ik begrijp mezelf totaal niet en ik schaam me hier ook ontzettend voor.