R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dag lieve lezers,
voordat ik mijn topic start; ik heb mezelf al aangemeld bij een psycholoog, maar daar duurt het nog ongeveer een maand tot ik terecht kan. In de tussentijd leek het me fijn mijn ervaringen te delen en misschien wat meedenkers te vinden, of lotgenoten.
Momenteel heb ik last van depressie/burnout/angststoornis? (ik weet niet precies wat). Waar het op neer komt is het volgende: ik heb weinig energie en zin om dingen te doen, ben huilerig en geen zin om naar buiten te gaan. Soms krijg ik een paniekaanval of ben bang dat er iets ergs met me gebeurd (dwz iets waardoor ik ineens kom te overlijden). Ook heb ik ongeveer de helft van de dagen het gevoel dat ik in een film zit, alsof ik geen echt contact heb met de werkelijkheid. In een gesprek ben ik er wel, maar heb ik bv het idee dat ik niet echt aanwezig ben en achter een glazen koepel zit ofzo.
Ik heb de laatste jaren erg veel meegemaakt. Eerst een kinderwens die niet vervuld kon worden, daarna een erge ziekte waardoor ik bijna kwam te overlijden en 3 maanden in het ziekenhuis heb gelegen. De ziekte zal nooit weggaan, dus ik heb altijd met de beperkingen te maken, maar het zal niet snel meer zo erg worden als toen. Net na de ziekteperiode wilde mijn man scheiden en door de ziekte kon ik niet meer werken.
In de eerste maanden na de scheiding voelde ik me ontzettend sterk. Ik zat echt in een vechtersstand en dacht: ik red het zelf ook wel. Tijdens de hele scheidingsprocedure zat ik in therapie om mijn ziekteperiode te verwerken. Ik was druk met verhuizen en het weer opbouwen van mijn leven. Ben vrijwilligerswerk gaan doen, heb hobbies opgepakt waarbij ik nieuwe mensen leerde kennen en ook af en toe gaan daten. De therapie heeft ongeveer 5 maanden geduurd want toen vond de psycholoog dat ik het verder zelf kon. Ik voelde me ook goed genoeg. Nu, de laatste maanden voel ik eigenlijk dat het af en aan goed gaat. Soms voel ik me erg energiek en vrolijk, maar de laatste maanden heb ik dus steeds meer die klachten die ik eerst noemde en vooral de angst dat ik weer ziek wordt. Wat waarschijnlijk ook niet meehelpt is dat ik wel actief ben, maar het grootste deel van de dag alleen. Ik mis een vaste relatie, iemand die een arm om me heen slaat. Ik mis die groep collega's die ik dagelijks zie. Ik mis het om elke week even gezellig bij een vriendin te eten. Ik heb veel vrienden die ik vaak zie, maar ze wonen verder weg, net als familie.
En nu, nu heb ik het gevoel dat mijn hoofd overloopt. Net alsof alles wat er gebeurd is teveel is om los te laten en te verwerken. Enerzijds wil ik graag meer sociaal contact, maar als ik dan bijvoorbeeld een middag werk ben ik daarna kapot. Ik wil graag weer een relatie, maar daten vind ik te vermoeiend.
Ik ben gestopt met veel op mijn mobiel zitten, om meer ruimte in mijn hoofd te krijgen en rust te krijgen, maar merk dat ik daardoor ook weer ineens meer op mezelf werd aangewezen. Eigenlijk ben ik gewoon bang. Bang voor mezelf, voor mijn lichaam.
WEl merkte ik dat ik door te stoppen met veel op mijn mobiel kijken, ik concretere plannen kreeg voor de toekomst (hoe ik kan mijn oude werk weer hervatten?) en ook allerlei zaken die nog gedaan moesten worden (opruimen van kasten, administratie) ineens op ging pakken. Ook ervaarde ik meer rust.
Maar toch is er telkens dat nare, onbestemde gevoel. Ik probeer dingen op te pakken om niet depressief te worden (elke dag wandelen, klusje in huis doen, iets voor vrijwilligerswerk) maar merk dat ik er eigenlijk geen zin in heb.
Voor wie is dit herkenbaar? Hoe zijn jullie ermee omgegaan?
voordat ik mijn topic start; ik heb mezelf al aangemeld bij een psycholoog, maar daar duurt het nog ongeveer een maand tot ik terecht kan. In de tussentijd leek het me fijn mijn ervaringen te delen en misschien wat meedenkers te vinden, of lotgenoten.
Momenteel heb ik last van depressie/burnout/angststoornis? (ik weet niet precies wat). Waar het op neer komt is het volgende: ik heb weinig energie en zin om dingen te doen, ben huilerig en geen zin om naar buiten te gaan. Soms krijg ik een paniekaanval of ben bang dat er iets ergs met me gebeurd (dwz iets waardoor ik ineens kom te overlijden). Ook heb ik ongeveer de helft van de dagen het gevoel dat ik in een film zit, alsof ik geen echt contact heb met de werkelijkheid. In een gesprek ben ik er wel, maar heb ik bv het idee dat ik niet echt aanwezig ben en achter een glazen koepel zit ofzo.
Ik heb de laatste jaren erg veel meegemaakt. Eerst een kinderwens die niet vervuld kon worden, daarna een erge ziekte waardoor ik bijna kwam te overlijden en 3 maanden in het ziekenhuis heb gelegen. De ziekte zal nooit weggaan, dus ik heb altijd met de beperkingen te maken, maar het zal niet snel meer zo erg worden als toen. Net na de ziekteperiode wilde mijn man scheiden en door de ziekte kon ik niet meer werken.
In de eerste maanden na de scheiding voelde ik me ontzettend sterk. Ik zat echt in een vechtersstand en dacht: ik red het zelf ook wel. Tijdens de hele scheidingsprocedure zat ik in therapie om mijn ziekteperiode te verwerken. Ik was druk met verhuizen en het weer opbouwen van mijn leven. Ben vrijwilligerswerk gaan doen, heb hobbies opgepakt waarbij ik nieuwe mensen leerde kennen en ook af en toe gaan daten. De therapie heeft ongeveer 5 maanden geduurd want toen vond de psycholoog dat ik het verder zelf kon. Ik voelde me ook goed genoeg. Nu, de laatste maanden voel ik eigenlijk dat het af en aan goed gaat. Soms voel ik me erg energiek en vrolijk, maar de laatste maanden heb ik dus steeds meer die klachten die ik eerst noemde en vooral de angst dat ik weer ziek wordt. Wat waarschijnlijk ook niet meehelpt is dat ik wel actief ben, maar het grootste deel van de dag alleen. Ik mis een vaste relatie, iemand die een arm om me heen slaat. Ik mis die groep collega's die ik dagelijks zie. Ik mis het om elke week even gezellig bij een vriendin te eten. Ik heb veel vrienden die ik vaak zie, maar ze wonen verder weg, net als familie.
En nu, nu heb ik het gevoel dat mijn hoofd overloopt. Net alsof alles wat er gebeurd is teveel is om los te laten en te verwerken. Enerzijds wil ik graag meer sociaal contact, maar als ik dan bijvoorbeeld een middag werk ben ik daarna kapot. Ik wil graag weer een relatie, maar daten vind ik te vermoeiend.
Ik ben gestopt met veel op mijn mobiel zitten, om meer ruimte in mijn hoofd te krijgen en rust te krijgen, maar merk dat ik daardoor ook weer ineens meer op mezelf werd aangewezen. Eigenlijk ben ik gewoon bang. Bang voor mezelf, voor mijn lichaam.
WEl merkte ik dat ik door te stoppen met veel op mijn mobiel kijken, ik concretere plannen kreeg voor de toekomst (hoe ik kan mijn oude werk weer hervatten?) en ook allerlei zaken die nog gedaan moesten worden (opruimen van kasten, administratie) ineens op ging pakken. Ook ervaarde ik meer rust.
Maar toch is er telkens dat nare, onbestemde gevoel. Ik probeer dingen op te pakken om niet depressief te worden (elke dag wandelen, klusje in huis doen, iets voor vrijwilligerswerk) maar merk dat ik er eigenlijk geen zin in heb.
Voor wie is dit herkenbaar? Hoe zijn jullie ermee omgegaan?
Oef. Ik herken dit niet, dus ik kan je er niet echt mee helpen, maar ik wil je wel veel succes wensen, want dit lijkt me niet makkelijk.
Breitling - Instruments for Professionals
Een lichte depressie met angstaanvallen. Wellicht ook eenzaamheid. Bij depressies en angst ben je meestal snel overprikkeld en moe. Je geest werkt in overdrive en je zintuigen staan op scherp. Het is inderdaad lastig om vanuit deze positie weer iets op te bouwen. Vrijwilligerswerk, sociaal contact, therapie, met hobby's bezig zijn, je doet het allemaal al. Sporten of wandelen werkt voor sommigen ook. Voor de ander is het meditatie. Het is even zoeken, denk ik. Belangrijk dat je weet wat je dwarszit en wat je angstig maakt. Zo kun je op zoek naar oplossingen.
Heftig zeg! Wel duidelijk omschreven!
Ik denk dat een bepaald dag/week ritme prettig kan zijn.
Ik ben geen therapeut, dat ten eerste. Maar ik zou zeggen let goed op jezelf. Zet jezelf even goed op plek 1. Een arm om je heen doormidden van een relatie zou ik ook nog niet wensen. Eerder een arm om je heen van een familie lid. Ik bedoel het helemaal niet vervelend, maar om nu een relatie aan te gaan klinkt niet ideaal. (Ik snap dat je bepaalde opzichten mist van een relatie, maar het totale plaatje kan al wat veel zijn?).
Lekker koken voor jezelf, evt. Sporten. Wandelen. Gewoon goed voor jezelf zijn. Hopelijk een beetje je sociale contacten onderhouden op een positieve manier.
Ik denk dat een bepaald dag/week ritme prettig kan zijn.
Ik ben geen therapeut, dat ten eerste. Maar ik zou zeggen let goed op jezelf. Zet jezelf even goed op plek 1. Een arm om je heen doormidden van een relatie zou ik ook nog niet wensen. Eerder een arm om je heen van een familie lid. Ik bedoel het helemaal niet vervelend, maar om nu een relatie aan te gaan klinkt niet ideaal. (Ik snap dat je bepaalde opzichten mist van een relatie, maar het totale plaatje kan al wat veel zijn?).
Lekker koken voor jezelf, evt. Sporten. Wandelen. Gewoon goed voor jezelf zijn. Hopelijk een beetje je sociale contacten onderhouden op een positieve manier.
Gelukkig geen ervaring met ziekte of niet vervulde kinderwens, maar wel met geen motivatie hebben, angst en het idee hebben alsof het leven niet echt is. Wat bij mij heeft geholpen is een vast ritme,voldoende slaap (beste is 8 uur per nacht maar verschilt misschien per persoon) en gezond eten. Ik drink koffie voor meer motivatie en energie. Je krijgt snel een tolerantie dus als koffie bij jou niet meer helpt moet je het drinken ervan misschien juist beperken zodat je tolerantie weggaat. Verder zijn er ook veel supplementen te koop die je soms een beter gevoel en meer energie kunnen geven, bij mij helpt magnesium, valeriaan en glycine wel voor angst en rhodiola/passiebloem/q10 voor een beter humeur. Ik gebruik dat niet altijd, maar alleen als ik veel last ervaar van angst of gebrek aan energie. Maar er zijn ontzettend veel supplementen, het ligt er ook aan wat je lichamelijke probleem is welke er helpen.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Wat vervelend dat je in zo een situatie zit, maar fijn dat je binnenkort wel professionele ondersteuning krijgt!
Het kan heel verleidelijk zijn om toe te geven aan die lusteloosheid, maar dan zak je verder weg in een vicieuze cirkel waar het moeilijker uit vechten is. Juist nu is zaak om gedoseerd bezig te blijven en je niet ook af te sluiten van de dingen die je wel goede dingen opleveren. Een ritme kan een en ander makkelijker maken om bezig te blijven zonder dat je niet meer dan nodig in pieken en dalen schiet qua belasting. Kan ook helpen in je eigenwaarde, dat je wel bezig blijft en niet afzondert van mensen die niet alleen energie kosten om te ontmoeten, maar die je ook energie en positieve feedback terug kunnen geven.
Een open deur, maar heb je al eens naar mediteren en mindfulness gekeken? Dat kan zeker in het begin even moeilijk zijn, zeker als je moe bent, maar kan je wel helpen concentratie te oefenen enzo. Dat je kan trainen als een soort spier zeg maar.
Er staan diverse filmpjes op youtube en andere users op dit forum noemden de Headspace app.
Anderen tipten het al, een ritme kan heel handig werken als houvast. Probeer bijvoorbeeld 's ochtends en 's avonds voor het slapen gaan zo een meditatiemoment in te bouwen om tot jezelf te komen en af te koelen van de dag zeg maar. Als je het een beetje onder de knie hebt, zou je het eventueel ook in kunnen zetten op moeilijke momenten bijvoorbeeld.
Geen idee in hoeverre je kinderwens nog speelt, maar je zou kunnen informeren naar een praatgroep als je daar behoefte aan hebt. Wie weet via de huisarts, lokale ziekenhuis of sociale plein van de gemeente na te vragen.
Praatgroepen en/of buddy's zijn er ook voor andere onderwerpen, zoals eenzaamheid. Kijk eens bij het lokale buurthuis wat voor activiteiten ze hebben. Sommigen hebben specifieke inloopuren voor vraaggesprekken (waar je hulpvragen neer kan leggen of een luisterend oor kan vinden die dan even naar je luistert of waar je een buddy aan zou kunnen vragen voor een wat regelmatigere vastigheid), maar bijvoorbeeld ook activiteiten die misschien wat laagdrempeliger al voldoen zonder dat je specifiek om hulp hoeft te vragen.
Denk bijvoorbeeld aan een inloop koffie-uurtje om gewoon even met elkaar te kunnen kletsen over van alles en nog wat, maar bijvoorbeeld ook handwerkgroepjes (klinkt misschien truttig, maar kan echt ontspannend werken zulk repetitief werk en gewoon een beetje ouwehoeren met elkaar) wandelgroepjes om samen de natuur in te gaan ofzo. Die hebben vaak een vaste looptijd, dus dat kan helpen qua ritme en om niet jezelf voorbij te lopen. Regelmatig buiten komen voor frisse lucht en licht is zeker in dit seizoen belangrijk, dus dan kun je misschien twee vliegen in een klap slaan.
Goede tips ook wat betreft eten, drinken en supplementen, maar pas wel een beetje op wat je gaat slikken. Zeker als je chronisch ziek bent. Het kan soms beter zijn om eerst bij de huisarts of specialist een en ander uit te laten sluiten of vast te stellen voor je het probeert aan te vullen. Je arts kan bijvoorbeeld een vitamine b-tekort minder goed vast stellen als je er al iets voor bent gaan slikken en dat kan onhandig zijn in de bewijsvoering zeg maar. Tevens kunnen sommige dingen ook teveel binnen krijgen en klachten veroorzaken en/of verergeren, naast dat er contra-indicaties kunnen zijn bij bepaalde aandoeningen en daarbij voorgeschreven medicijnen. Een passiebloem en een sint janskruid lijken dan heel onschuldige plantjes, maar zijn dat bepaald niet gecombineerd met andere producten of bepaalde klachten. Laat je goed informeren dus! Ook hoe je het 't beste kan gebruiken, want sommige dingen werken beter als je het juist dagelijks slikt en niet zo maar af en toe.
Overigens is er een journaliste die na haar burn out een website opzette, https://www.stressedout.nl/ met allerlei artikelen. Misschien interessant leesvoer.
In ieder geval sterkte toegewenst
Het kan heel verleidelijk zijn om toe te geven aan die lusteloosheid, maar dan zak je verder weg in een vicieuze cirkel waar het moeilijker uit vechten is. Juist nu is zaak om gedoseerd bezig te blijven en je niet ook af te sluiten van de dingen die je wel goede dingen opleveren. Een ritme kan een en ander makkelijker maken om bezig te blijven zonder dat je niet meer dan nodig in pieken en dalen schiet qua belasting. Kan ook helpen in je eigenwaarde, dat je wel bezig blijft en niet afzondert van mensen die niet alleen energie kosten om te ontmoeten, maar die je ook energie en positieve feedback terug kunnen geven.
Een open deur, maar heb je al eens naar mediteren en mindfulness gekeken? Dat kan zeker in het begin even moeilijk zijn, zeker als je moe bent, maar kan je wel helpen concentratie te oefenen enzo. Dat je kan trainen als een soort spier zeg maar.
Er staan diverse filmpjes op youtube en andere users op dit forum noemden de Headspace app.
Anderen tipten het al, een ritme kan heel handig werken als houvast. Probeer bijvoorbeeld 's ochtends en 's avonds voor het slapen gaan zo een meditatiemoment in te bouwen om tot jezelf te komen en af te koelen van de dag zeg maar. Als je het een beetje onder de knie hebt, zou je het eventueel ook in kunnen zetten op moeilijke momenten bijvoorbeeld.
Geen idee in hoeverre je kinderwens nog speelt, maar je zou kunnen informeren naar een praatgroep als je daar behoefte aan hebt. Wie weet via de huisarts, lokale ziekenhuis of sociale plein van de gemeente na te vragen.
Praatgroepen en/of buddy's zijn er ook voor andere onderwerpen, zoals eenzaamheid. Kijk eens bij het lokale buurthuis wat voor activiteiten ze hebben. Sommigen hebben specifieke inloopuren voor vraaggesprekken (waar je hulpvragen neer kan leggen of een luisterend oor kan vinden die dan even naar je luistert of waar je een buddy aan zou kunnen vragen voor een wat regelmatigere vastigheid), maar bijvoorbeeld ook activiteiten die misschien wat laagdrempeliger al voldoen zonder dat je specifiek om hulp hoeft te vragen.
Denk bijvoorbeeld aan een inloop koffie-uurtje om gewoon even met elkaar te kunnen kletsen over van alles en nog wat, maar bijvoorbeeld ook handwerkgroepjes (klinkt misschien truttig, maar kan echt ontspannend werken zulk repetitief werk en gewoon een beetje ouwehoeren met elkaar) wandelgroepjes om samen de natuur in te gaan ofzo. Die hebben vaak een vaste looptijd, dus dat kan helpen qua ritme en om niet jezelf voorbij te lopen. Regelmatig buiten komen voor frisse lucht en licht is zeker in dit seizoen belangrijk, dus dan kun je misschien twee vliegen in een klap slaan.
Goede tips ook wat betreft eten, drinken en supplementen, maar pas wel een beetje op wat je gaat slikken. Zeker als je chronisch ziek bent. Het kan soms beter zijn om eerst bij de huisarts of specialist een en ander uit te laten sluiten of vast te stellen voor je het probeert aan te vullen. Je arts kan bijvoorbeeld een vitamine b-tekort minder goed vast stellen als je er al iets voor bent gaan slikken en dat kan onhandig zijn in de bewijsvoering zeg maar. Tevens kunnen sommige dingen ook teveel binnen krijgen en klachten veroorzaken en/of verergeren, naast dat er contra-indicaties kunnen zijn bij bepaalde aandoeningen en daarbij voorgeschreven medicijnen. Een passiebloem en een sint janskruid lijken dan heel onschuldige plantjes, maar zijn dat bepaald niet gecombineerd met andere producten of bepaalde klachten. Laat je goed informeren dus! Ook hoe je het 't beste kan gebruiken, want sommige dingen werken beter als je het juist dagelijks slikt en niet zo maar af en toe.
Overigens is er een journaliste die na haar burn out een website opzette, https://www.stressedout.nl/ met allerlei artikelen. Misschien interessant leesvoer.
In ieder geval sterkte toegewenst
Ik ben momenteel overspannen, en ik voel me ongeveer hetzelfde, het weinige energie en geen zin om dingen te doen zijn vreselijk herkenbaar, een psycholoog is goed, maar miss dat het helpt als je afspraak maakt met de huisarts, die kan je passend advies geven. 
het 'filmgevoel' heet depersonalisatie en derealisatie, heb ik een keer gehad en hoort ook wel een beetje bij burn out
het 'filmgevoel' heet depersonalisatie en derealisatie, heb ik een keer gehad en hoort ook wel een beetje bij burn out
Dat gevoel dat je in een film zit is toch een vrij bekend fenomeen. Kan alleen zelf niet op de naam komen.
edit lizz boven me zegt het al xd
edit lizz boven me zegt het al xd
Derealisatie?quote:Op woensdag 21 november 2018 20:40 schreef mashitnext het volgende:
Dat gevoel dat je in een film zit is toch een vrij bekend fenomeen. Kan alleen zelf niet op de naam komen.
edit lizz boven me zegt het al xd
|
|
