R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik zit in een vriendinnengroep met vier vriendinnen die allemaal sinds 1 of 2 jaar een kind hebben. Ik ben als enige single en heb geen kinderen. Ben wel blij voor hen, en probeer tot op zekere hoogte ook wel mee te doen, maar heb het gevoel dat ik te veel meegezogen wordt in hun moeder- en gezinsbubbel zonder dat ik dat eigenlijk wil. We zitten ook in een appgroep samen waarin het de hele dag nergens anders over gaat. En een paar maanden geleden ben ik uit die appgroep gestapt, met als excuus dat ik even in een drukke periode zit. Dat hebben ze mij niet heel erg in dank afgenomen.
We kennen elkaar al sinds onze studie, en sindsdien zijn we altijd goed bevriend geweest. En het zijn ook echt leuke meiden. We hebben zoveel meegemaakt. Ik wil daarom niet de vriendschap helemaal verbreken. En misschien komt er een moment dat ik ook ga settelen, en dat ik er dan ook behoefte aan heb. Maar op dit moment vind ik dat ik er niet echt meer bij hoor, en ontwikkel ik mij in een heel andere richting dan zij. Zelf hebben zij dat niet helemaal door, en blijven mij maar appen, bellen, benaderen en mij betrekken in al hun moederdingen. Al is het wel iets minder geworden sinds ik wat afstand heb genomen.
Nou is het zoontje van één van die vriendinnen volgende week jarig. Hij wordt 1 jaar. Mijn vriendin heeft mij voor zijn verjaardag uitgenodigd. Was wel een rare uitnodiging, want ze had erbij gezegd dat ze het begreep als ik er geen zin in had, maar dat ze me toch graag wilde uitnodigen. Nou ben ik afgelopen jaren altijd aanwezig geweest op alle babyshowers, verjaardagen, kraambezoekjes, vrijgezellenfeestjes etc. Als ik nu niet ga, ben ik bang dat de vriendschap dan helemaal uitdooft. Nu heb ik ook nog eens op haar sociale media gelezen dat haar zoontje binnenkort geopereerd moet worden. En ik heb helemaal geen interesse getoond, waar ik mij ook wel schuldig over voel. Maar ik kon het gewoon echt niet opbrengen. Denk dat ze het mij daarom ook extra kwalijk gaat nemen als ik niet naar die verjaardag ga. Maar ik heb er gewoon echt geen zin in. Die andere vriendinnen zijn er waarschijnlijk ook allemaal, mét kind. En dan zit ik daar weer tussen, terwijl zij achter hun kinderen aanrennen en verhalen uitwisselen over het moederschap. En ik heb ook geen band met dat jarige kind.
Ik twijfel wat ik moet doen. Wel gaan, tegen mijn zin in, om de vriendschap in stand te houden. Of niet gaan, en accepteren dat de vriendschap dan waarschijnlijk wel echt voorbij is.
We kennen elkaar al sinds onze studie, en sindsdien zijn we altijd goed bevriend geweest. En het zijn ook echt leuke meiden. We hebben zoveel meegemaakt. Ik wil daarom niet de vriendschap helemaal verbreken. En misschien komt er een moment dat ik ook ga settelen, en dat ik er dan ook behoefte aan heb. Maar op dit moment vind ik dat ik er niet echt meer bij hoor, en ontwikkel ik mij in een heel andere richting dan zij. Zelf hebben zij dat niet helemaal door, en blijven mij maar appen, bellen, benaderen en mij betrekken in al hun moederdingen. Al is het wel iets minder geworden sinds ik wat afstand heb genomen.
Nou is het zoontje van één van die vriendinnen volgende week jarig. Hij wordt 1 jaar. Mijn vriendin heeft mij voor zijn verjaardag uitgenodigd. Was wel een rare uitnodiging, want ze had erbij gezegd dat ze het begreep als ik er geen zin in had, maar dat ze me toch graag wilde uitnodigen. Nou ben ik afgelopen jaren altijd aanwezig geweest op alle babyshowers, verjaardagen, kraambezoekjes, vrijgezellenfeestjes etc. Als ik nu niet ga, ben ik bang dat de vriendschap dan helemaal uitdooft. Nu heb ik ook nog eens op haar sociale media gelezen dat haar zoontje binnenkort geopereerd moet worden. En ik heb helemaal geen interesse getoond, waar ik mij ook wel schuldig over voel. Maar ik kon het gewoon echt niet opbrengen. Denk dat ze het mij daarom ook extra kwalijk gaat nemen als ik niet naar die verjaardag ga. Maar ik heb er gewoon echt geen zin in. Die andere vriendinnen zijn er waarschijnlijk ook allemaal, mét kind. En dan zit ik daar weer tussen, terwijl zij achter hun kinderen aanrennen en verhalen uitwisselen over het moederschap. En ik heb ook geen band met dat jarige kind.
Ik twijfel wat ik moet doen. Wel gaan, tegen mijn zin in, om de vriendschap in stand te houden. Of niet gaan, en accepteren dat de vriendschap dan waarschijnlijk wel echt voorbij is.
Hoe oud ben je eigenlijk (ongeveer)? Ik vermoed ergens begin 30?
Jij weet je geen houding met hen en hun nieuwe levensfase, zij waarschijnlijk net zo min met jouw leven.
Jij weet je geen houding met hen en hun nieuwe levensfase, zij waarschijnlijk net zo min met jouw leven.
Somebody that I used to know
Ja klopt, begin 30.quote:Op vrijdag 26 oktober 2018 16:56 schreef Postbus100 het volgende:
Hoe oud ben je eigenlijk (ongeveer)? Ik vermoed ergens begin 30?
Jij weet je geen houding met hen en hun nieuwe levensfase, zij waarschijnlijk net zo min met jouw leven.
Ik herken het namelijk (ook begin 30). Al mijn vrienden inmiddels getrouwd (op één vrijgezelle vriendin na), een paar inmiddels aan de kinderen. Ik verwacht deze hausse aan kinderfeestjes komende jaren ook (vrijgezellenfeestjes inmiddels achter de rug) en heb er ook niet zoveel mee.
Ik ben geneigd te zeggen tegen een vriendin: vier die kinderfeestjes lekker met de kinderen en hun moeders, maar dat betekent dan dat je hele vriendengroep is uitgenodigd behalve jij, omdat je geen kind hebt. Dus in die zin is het juist wel aardig van haar dat ze je uitnodigt en dat ze je niet wil buitensluiten. En ze heeft je ook al wel een schot voor de boeg gegeven door te zeggen dat ze het begrijpt als je er geen zin in hebt. Dus in die zin kan je je best met fatsoen afmelden als je er echt geen zin in hebt. Maar het is wel een attent gebaar van haar (!). Ze wil daarmee juist de vriendschap onderstrepen, verlies dat niet uit het oog.
[ Bericht 1% gewijzigd door Postbus100 op 26-10-2018 18:28:21 ]
Ik ben geneigd te zeggen tegen een vriendin: vier die kinderfeestjes lekker met de kinderen en hun moeders, maar dat betekent dan dat je hele vriendengroep is uitgenodigd behalve jij, omdat je geen kind hebt. Dus in die zin is het juist wel aardig van haar dat ze je uitnodigt en dat ze je niet wil buitensluiten. En ze heeft je ook al wel een schot voor de boeg gegeven door te zeggen dat ze het begrijpt als je er geen zin in hebt. Dus in die zin kan je je best met fatsoen afmelden als je er echt geen zin in hebt. Maar het is wel een attent gebaar van haar (!). Ze wil daarmee juist de vriendschap onderstrepen, verlies dat niet uit het oog.
[ Bericht 1% gewijzigd door Postbus100 op 26-10-2018 18:28:21 ]
Somebody that I used to know
Zou het een optie kunnen zijn dat je de verjaardag van het kind afzegt, maar wel gelijk een andere afspraak met haar maakt voor wat quality time?quote:Op vrijdag 26 oktober 2018 16:45 schreef Keukenmachine het volgende:
Ik zit in een vriendinnengroep met vier vriendinnen die allemaal sinds 1 of 2 jaar een kind hebben. Ik ben als enige single en heb geen kinderen. Ben wel blij voor hen, en probeer tot op zekere hoogte ook wel mee te doen, maar heb het gevoel dat ik te veel meegezogen wordt in hun moeder- en gezinsbubbel zonder dat ik dat eigenlijk wil. We zitten ook in een appgroep samen waarin het de hele dag nergens anders over gaat. En een paar maanden geleden ben ik uit die appgroep gestapt, met als excuus dat ik even in een drukke periode zit. Dat hebben ze mij niet heel erg in dank afgenomen.
We kennen elkaar al sinds onze studie, en sindsdien zijn we altijd goed bevriend geweest. En het zijn ook echt leuke meiden. We hebben zoveel meegemaakt. Ik wil daarom niet de vriendschap helemaal verbreken. En misschien komt er een moment dat ik ook ga settelen, en dat ik er dan ook behoefte aan heb. Maar op dit moment vind ik dat ik er niet echt meer bij hoor, en ontwikkel ik mij in een heel andere richting dan zij. Zelf hebben zij dat niet helemaal door, en blijven mij maar appen, bellen, benaderen en mij betrekken in al hun moederdingen. Al is het wel iets minder geworden sinds ik wat afstand heb genomen.
Nou is het zoontje van één van die vriendinnen volgende week jarig. Hij wordt 1 jaar. Mijn vriendin heeft mij voor zijn verjaardag uitgenodigd. Was wel een rare uitnodiging, want ze had erbij gezegd dat ze het begreep als ik er geen zin in had, maar dat ze me toch graag wilde uitnodigen. Nou ben ik afgelopen jaren altijd aanwezig geweest op alle babyshowers, verjaardagen, kraambezoekjes, vrijgezellenfeestjes etc. Als ik nu niet ga, ben ik bang dat de vriendschap dan helemaal uitdooft. Nu heb ik ook nog eens op haar sociale media gelezen dat haar zoontje binnenkort geopereerd moet worden. En ik heb helemaal geen interesse getoond, waar ik mij ook wel schuldig over voel. Maar ik kon het gewoon echt niet opbrengen. Denk dat ze het mij daarom ook extra kwalijk gaat nemen als ik niet naar die verjaardag ga. Maar ik heb er gewoon echt geen zin in. Die andere vriendinnen zijn er waarschijnlijk ook allemaal, mét kind. En dan zit ik daar weer tussen, terwijl zij achter hun kinderen aanrennen en verhalen uitwisselen over het moederschap. En ik heb ook geen band met dat jarige kind.
Ik twijfel wat ik moet doen. Wel gaan, tegen mijn zin in, om de vriendschap in stand te houden. Of niet gaan, en accepteren dat de vriendschap dan waarschijnlijk wel echt voorbij is.
Dat ze kids heeft is nu gewoon een wezenlijk onderdeel van d'r, maar 1 op 1 of met alleen haar spelende (of nog liever slapende) kinderen op de achtergrond heb je wellicht meer ruimte om het ook over andere dingen te hebben dan op zo een drukke verjaardag.
Dat probeer ik ook altijdquote:
[..]
Zou het een optie kunnen zijn dat je de verjaardag van het kind afzegt, maar wel gelijk een andere afspraak met haar maakt voor wat quality time?
Dat ze kids heeft is nu gewoon een wezenlijk onderdeel van d'r, maar 1 op 1 of met alleen haar spelende (of nog liever slapende) kinderen op de achtergrond heb je wellicht meer ruimte om het ook over andere dingen te hebben dan op zo een drukke verjaardag.
Sowieso geen zin in opa's, oma's en andere familie die ik toch niet ken.
Verspilde avond dan, liever 1 op 1 (of 2 op 2 in ons geval), dan vind ik de kinderen ook een stuk minder erg
Ik zie het probleem niet als je daadwerkelijk die vriendschap wil onderhouden, wanneer het over slechts één avond van je leven gaat.quote:
Ik zit in een vriendinnengroep met vier vriendinnen die allemaal sinds 1 of 2 jaar een kind hebben. Ik ben als enige single en heb geen kinderen. Ben wel blij voor hen, en probeer tot op zekere hoogte ook wel mee te doen, maar heb het gevoel dat ik te veel meegezogen wordt in hun moeder- en gezinsbubbel zonder dat ik dat eigenlijk wil. We zitten ook in een appgroep samen waarin het de hele dag nergens anders over gaat. En een paar maanden geleden ben ik uit die appgroep gestapt, met als excuus dat ik even in een drukke periode zit. Dat hebben ze mij niet heel erg in dank afgenomen.
We kennen elkaar al sinds onze studie, en sindsdien zijn we altijd goed bevriend geweest. En het zijn ook echt leuke meiden. We hebben zoveel meegemaakt. Ik wil daarom niet de vriendschap helemaal verbreken. En misschien komt er een moment dat ik ook ga settelen, en dat ik er dan ook behoefte aan heb. Maar op dit moment vind ik dat ik er niet echt meer bij hoor, en ontwikkel ik mij in een heel andere richting dan zij. Zelf hebben zij dat niet helemaal door, en blijven mij maar appen, bellen, benaderen en mij betrekken in al hun moederdingen. Al is het wel iets minder geworden sinds ik wat afstand heb genomen.
Nou is het zoontje van één van die vriendinnen volgende week jarig. Hij wordt 1 jaar. Mijn vriendin heeft mij voor zijn verjaardag uitgenodigd. Was wel een rare uitnodiging, want ze had erbij gezegd dat ze het begreep als ik er geen zin in had, maar dat ze me toch graag wilde uitnodigen. Nou ben ik afgelopen jaren altijd aanwezig geweest op alle babyshowers, verjaardagen, kraambezoekjes, vrijgezellenfeestjes etc. Als ik nu niet ga, ben ik bang dat de vriendschap dan helemaal uitdooft. Nu heb ik ook nog eens op haar sociale media gelezen dat haar zoontje binnenkort geopereerd moet worden. En ik heb helemaal geen interesse getoond, waar ik mij ook wel schuldig over voel. Maar ik kon het gewoon echt niet opbrengen. Denk dat ze het mij daarom ook extra kwalijk gaat nemen als ik niet naar die verjaardag ga. Maar ik heb er gewoon echt geen zin in. Die andere vriendinnen zijn er waarschijnlijk ook allemaal, mét kind. En dan zit ik daar weer tussen, terwijl zij achter hun kinderen aanrennen en verhalen uitwisselen over het moederschap. En ik heb ook geen band met dat jarige kind.
Ik twijfel wat ik moet doen. Wel gaan, tegen mijn zin in, om de vriendschap in stand te houden. Of niet gaan, en accepteren dat de vriendschap dan waarschijnlijk wel echt voorbij is.
1 + 1 = blauw
Een verjaardag van een éénjarige, is geen kinderverjaardag.
Bestiality sure is a fun thing to do. But I have to say this as a warning to you:
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
Ach, de eerste verjaardag is altijd wel bijzonder voor veel mensen en vaak nog niet eens echt een kinderfeestje. Ze zullen best begrijpen als je volgend jaar niet komt, maar die eerste verjaardag is vaak net anders.
.
Dat is dus het hele punt. Het is niet één avond van mijn leven. Wat ik al aangaf: het gaat om 4 vriendinnen die allemaal een kind hebben. Dat betekent dat er elke paar maanden wel een kind jarig is. En volgend jaar zal vast één van die vriendinnen wel weer zwanger zijn. Deze vriendin wiens kind nu 1 wordt: ik heb vorig jaar nog meegeholpen met het organiseren van haar babyshower. Daarna kraambezoek. Als we afspreken met zijn allen om te gaan lunchen of iets dergelijks, worden de kinderen ook vaak meegenomen. Ik ben er gewoon een beetje klaar. Niks ten nadele van die kinderen, maar ik krijg ze er automatisch bij, lijkt het, zonder dat ik daar voor gekozen hebt.quote:Op vrijdag 26 oktober 2018 18:09 schreef Kamina het volgende:
[..]
Ik zie het probleem niet als je daadwerkelijk die vriendschap wil onderhouden, wanneer het over slechts één avond van je leven gaat.
Wel als er andere kinderen bij zijn.quote:
Een verjaardag van een éénjarige, is geen kinderverjaardag.
Als je zo gaat redeneren is iedere verjaardag waar kinderen zijn een kinderverjaardag.quote:
[..]
Wel als er andere kinderen bij zijn.
Ik snap het probleem niet. Op de verjaardag van mijn kinderen komen ook kinderloze singles. Op het kinderfeestje niet natuurlijk.
And so is the past
Ok. Dus deze vriendin vindt je zo belangrijk dat ze het nodig vindt om je en uit te nodigen hiervoor en tegelijkertijd te zeggen dat ze het snapt als je niet wil.
Een kinderverjaardag van een kind van 1 is er niet voor dat kind. Die heeft geen idee, vindt het waarschijnlijk zelfs wat veel indrukken. En die 1 jarige zal er maar beperkt bij zijn (of de boel verjanken).
Dat feest is er voor die vriendin, voor haar gevoel hierbij en ze geeft aan dat ze jou daarbij wil hebben. Omdat het een mijlpaal voor haar is.
Zoals al gezegd geeft ze aan dat ze het begrijpt als jij het niets vindt. Persoonlijk zie ik dus meerdere handreikeningen naar jou toe. Waar is jouw handreiking om de vriendschap tussen jullie beiden te behouden?
Als je geen zin hebt in dat 'kinderfeestje' (kind wordt er even bij gehaald om met de handen/gezicht in de taart te duiken) heb je ruimte gekregen om nee te zeggen.
Als de vriendschap je lief is zet je daar wat anders tegenover. Een ik kom niet op die dag, maar kunnen we het weekend (of wat dan ook) erop X doen samen/als vriendengroep.
Erkennen en 'vieren' dat dit een mijlpaal voor haar is doet ook goed. Maar hoe je dat invult is aan jou.
Doe je dat niet, wil je dat niet? Dan is het niet raar dat daar conclusies uit getrokken worden. Dat maakt de vriendschap eenzijdiger.
Een kinderverjaardag van een kind van 1 is er niet voor dat kind. Die heeft geen idee, vindt het waarschijnlijk zelfs wat veel indrukken. En die 1 jarige zal er maar beperkt bij zijn (of de boel verjanken).
Dat feest is er voor die vriendin, voor haar gevoel hierbij en ze geeft aan dat ze jou daarbij wil hebben. Omdat het een mijlpaal voor haar is.
Zoals al gezegd geeft ze aan dat ze het begrijpt als jij het niets vindt. Persoonlijk zie ik dus meerdere handreikeningen naar jou toe. Waar is jouw handreiking om de vriendschap tussen jullie beiden te behouden?
Als je geen zin hebt in dat 'kinderfeestje' (kind wordt er even bij gehaald om met de handen/gezicht in de taart te duiken) heb je ruimte gekregen om nee te zeggen.
Als de vriendschap je lief is zet je daar wat anders tegenover. Een ik kom niet op die dag, maar kunnen we het weekend (of wat dan ook) erop X doen samen/als vriendengroep.
Erkennen en 'vieren' dat dit een mijlpaal voor haar is doet ook goed. Maar hoe je dat invult is aan jou.
Doe je dat niet, wil je dat niet? Dan is het niet raar dat daar conclusies uit getrokken worden. Dat maakt de vriendschap eenzijdiger.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Je viert toch niet de verjaardag van je (oudere) kinderen ook nog met je eigen vriend(inn)en, toch?quote:Op vrijdag 26 oktober 2018 18:23 schreef nogeenoudebekende het volgende:
[..]
Als je zo gaat redeneren is iedere verjaardag waar kinderen zijn een kinderverjaardag.
Ik snap het probleem niet. Op de verjaardag van mijn kinderen komen ook kinderloze singles. Op het kinderfeestje niet natuurlijk.
alleen een kinderfeestje en that's it, mag ik hopen. Of heb je het hier over jongere kinderen /baby's (<5 jaar)
Somebody that I used to know
's avonds zijn er vermoedelijk geen kinderen bij. En een kind van 1 is een baby, die is de hele dag bezig met het al kwijlend vullen van luiers en heeft geen idee wat er gaande is.quote:
[..]
Wel als er andere kinderen bij zijn.
De eerste verjaardag is voor de ouders, niet voor het kind.
Bestiality sure is a fun thing to do. But I have to say this as a warning to you:
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
Waar heb ik gezegd dat het 's avonds is? Het is gewoon op een middag in het weekend, waarbij mijn anderen vrienden sámen met hun kinderen zijn uitgenodigd. Ik zie dat dan wel degelijk als een kinderfeestje, iets wat alleen leuk is voor mensen die ook kinderen hebben of voor directe familieleden.quote:
[..]
's avonds zijn er vermoedelijk geen kinderen bij. En een kind van 1 is een baby, die is de hele dag bezig met het al kwijlend vullen van luiers en heeft geen idee wat er gaande is.
De eerste verjaardag is voor de ouders, niet voor het kind.
Dan zeg je je vriendschap op en ga je niet.
Bestiality sure is a fun thing to do. But I have to say this as a warning to you:
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
Jouw argumenten om niet te gaan klinken niet als argumenten om hier niet naartoe te gaan, maar als argumenten om de vriendschap dood te laten bloeden. Ik denk dat dat tekenend is voor wat je wil.
Los van elkaar vaak. Een kinderverjaardag en in de avond een familie/vrienden feest.quote:
[..]
Je viert toch niet de verjaardag van je (oudere) kinderen ook nog met je eigen vriend(inn)en, toch?
Loopt vaak in elkaar over.
Persoonlijk hield ik dat verder uit elkaar. Kinderfeest op de ene dag, Inc familiefeest die doorliep. Vriendenfeest los daarvan (soms met kinderen, soms zonder).
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
En denk je niet dat die singles puur uit verplichting komen? Of denk je echt dat ze het leuk vinden?quote:
[..]
Als je zo gaat redeneren is iedere verjaardag waar kinderen zijn een kinderverjaardag.
Ik snap het probleem niet. Op de verjaardag van mijn kinderen komen ook kinderloze singles. Op het kinderfeestje niet natuurlijk.
Ik kan me niet herinneren dat mijn ooms en tantes op mijn verjaardag kwamenquote:
[..]
Los van elkaar vaak. Een kinderverjaardag en in de avond een familie/vrienden feest.
Loopt vaak in elkaar over.
Persoonlijk hield ik dat verder uit elkaar. Kinderfeest op de ene dag, Inc familiefeest die doorliep. Vriendenfeest los daarvan (soms met kinderen, soms zonder).
En volgens mij ook mijn opa's en oma's niet. Nu hadden wij ook wel een grote familie, maar dan nog... En ook geen vrienden van mijn ouders. Gelukkig niet zeg 
Somebody that I used to know
Of iets wat leuk is voor degene die echt on die ander geeft en snapt dat dit een mijlpaal is.quote:
[..]
Waar heb ik gezegd dat het 's avonds is? Het is gewoon op een middag in het weekend, waarbij mijn anderen vrienden sámen met hun kinderen zijn uitgenodigd. Ik zie dat dan wel degelijk als een kinderfeestje, iets wat alleen leuk is voor mensen die ook kinderen hebben of voor directe familieleden.
Heb vele 'kinderfeesten' gegeven en ben er geweest.
Bij het gemiddelde fees onder de 5 jaar spelen er wat kinderen en zitten de volwassenen samen te kleppen.
Wordt er af en toe, waar nodig, ho geroepen. Komt een kind een broodje brie halen, wordt er een kind op bed gelegd. Maar zijn er de kinderen die rondrennen en de ouderen die praten. Los van elkaar.
Moet zeggen dat ik 'winter' verjaardagen minder vind. Zou persoonlijk in jouw situatie een alternatief aan bieden voor een 'volwassen' viering. Zonder in beperkte ruimte te zitten met ook dat prut die zich minder goed kan vermaken zonder het volwassen spul te 'storen'.
(Maar goed, ik heb ook verjaardagen meegemaakt waarbij ik liever 'oppas' was dan tussen het volwassen spul zat. Weet niet van welke snit je vriendin is. Alhoewel het niet voor niets een vriendin is).
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
TS, doe niet te moeilijk, plan gewoon een alternatieve afspraak met haar in (voor de verjaardag). En plan ook gelijk een afspraak in met al die vriendinnen, en dan zonder kinderen (voor de vriendschap).
Somebody that I used to know
Je opa en oma kwamen niet op je verjaardagen????quote:
[..]
Ik kan me niet herinneren dat mijn ooms en tantes op mijn verjaardag kwamen
En geen ooms en tantes?
Heb je het nu over 4+? Als in vanaf dat je het kan herinneren?
Je hebt geen foto's van eerdere feesten waarbij dat wel zo was, of later dat je een kinderfeest had (kinderen uit je klas bv) en daarnaast ergens ook familie/vrienden feest?
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Hier geheel mee eens.quote:
TS, doe niet te moeilijk, plan gewoon een alternatieve afspraak met haar in (voor de verjaardag). En plan ook gelijk een afspraak in met al die vriendinnen, en dan zonder kinderen (voor de vriendschap).
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Geen idee, ik zal eens vragen. (mijn moeder zit hier vlakbij)quote:
[..]
Je opa en oma kwamen niet op je verjaardagen????
En geen ooms en tantes?
Heb je het nu over 4+? Als in vanaf dat je het kan herinneren?
Je hebt geen foto's van eerdere feesten waarbij dat wel zo was, of later dat je een kinderfeest had (kinderen uit je klas bv) en daarnaast ergens ook familie/vrienden feest?
Stellig antwoord: "Nee joh". En de toelichting: opa en oma stuurden altijd een kaartje, en je kreeg een cadeautje (bij de eerstvolgende gelegenheid dat het kon, mijn oma was ruim een week later jarig, dus ik kreeg 'm altijd vrij snel
), en alleen als het kon, kwamen ze. Maar in de praktijk was dat bijna nooit, want het was in de vakantie. En ooms en tantes kwamen al helemaal niet. Maar mijn moeder zegt ook (met lichte afkeuring) dat de tijden veranderd zijn op dit vlak.
Oja, en kinderfeestjes werden gegeven vanaf de basisschool. Voor die tijd werden onze verjaardagen niet gevierd (ja, alleen in het gezin natuurlijk).
Somebody that I used to know
Als ze niet willen komen komen ze niet hè. Ik nodig niemand uit maar de tent zit altijd vol.quote:
[..]
En denk je niet dat die singles puur uit verplichting komen? Of denk je echt dat ze het leuk vinden?
And so is the past
Ik denk dat je die vriendschap(pen) moet laten rusten en moet accepteren dat het voor nu even helemaal uit elkaar is gegroeid. Dat is gezien de situatie ook logisch. Zelf weet en accepteer ik dat ik iemand zo goed als niet meer zal zien zodra er een kind in het spel komt.
With love :*
Meh nog nogmaals hier komen ook gewoon singles al hebben die niet zo'n angst/haat voor kinderen zoals velen op FOK!quote:
Ik denk dat je die vriendschap(pen) moet laten rusten en moet accepteren dat het voor nu even helemaal uit elkaar is gegroeid. Dat is gezien de situatie ook logisch. Zelf weet en accepteer ik dat ik iemand zo goed als niet meer zal zien zodra er een kind in het spel komt.
And so is the past
Ik zou gewoon gaan naar de verjaardag, misschien valt het allemaal nog wel mee en dan plan je meteen een ander afspraak met elkaar.
quote:
Ik denk dat je die vriendschap(pen) moet laten rusten en moet accepteren dat het voor nu even helemaal uit elkaar is gegroeid. Dat is gezien de situatie ook logisch. Zelf weet en accepteer ik dat ik iemand zo goed als niet meer zal zien zodra er een kind in het spel komt.
wat een nonsens om dat zo te stellen alsof dat voor iedereen op zou gaan. Ik heb een vriendin met kinderen die altijd heel blij is mij te zien omdat het dan niet constant over kinderen gaat. En ik word ook niet op de kinderverjaardagen verwacht. Ik ben verder wel geïnteresseerd in hoe het met haar nageslacht gaat, want belangrijk onderdeel van haar leven en dus ook van de vriendschap.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Zeg ik iets geks dan? Mijn stelling is meer dat vriendinnen die kinderen hebben/krijgen in een andere fase terecht komen: de fase van het zorgen voor hun kind. Prioriteiten komen anders te liggen en dat is alleen maar terecht. Het is erger als moeder meer aandacht zou besteden aan haar vriendinnen dan aan haar eigen kind(eren). Wat niet betekend dat ze haar vriendinnen nooit meer ziet. Daarom: andere fase, ander prioriteiten.quote:
[..]
Meh nog nogmaals hier komen ook gewoon singles al hebben die niet zo'n angst/haat voor kinderen zoals velen op FOK!
Ik geloof niet dat in bovenstaande iets hatelijks of geks zeg?
With love :*
Als je zelf niet in dat wereldje zit snap ik heel goed dat je er af en toe heel moe van kan zijn.quote:
[..]
Je bent een beetje egoïstisch door zoveel over jezelf en het gedrag van je vriendinnen in jouw richting na te denken.
Zo'n eerste verjaardag, dat is niet voor dat kind. Als je pech hebt kan het lopen, verder kan het niks. Het heeft het geheugen van een goudvis, doe je hem pijn dan speelt hij 2 minuten later alweer met je. De verpakking van het cadeau krijgt meer aandacht dan het cadeau zelf.
Je vriendin heeft een kutjaar achter de rug met nul tijd voor zichzelf. Een constant jankend kind en dat feestje is een excuus waarbij ze het kind gebruikt om zichzelf te belonen. Daarom mag je komen. Jij leeft haar herinnering, met veel tijd voor jezelf en leuke dingen. Zij heeft de relatie, jij hebt de seks.
Ze denkt vaak aan jou en de leuke dingen die je doet. Die zij niet meer kan doen. Ze hoopt vurig dat jij straks eenzaam en ongelukkig bent en zij een moeder met een mooi gezin. Maar de kans dat haar relatie stukloopt en het alleen zwaarder wordt is realistisch.
Ze hoopt dat je komt, want ze ziet je steeds minder. Ze begrijpt het wel, maar vindt het jammer. Als je niet komt is dat een teken aan de wand. Een voorbode van hoe jullie verder uit elkaar groeien. Zonde, maar goed. Je betekent nu eenmaal veel minder voor haar dan haar kind en je begrijpt haar ook niet meer. Omdat je vooral aan jezelf denkt.
Zo'n eerste verjaardag, dat is niet voor dat kind. Als je pech hebt kan het lopen, verder kan het niks. Het heeft het geheugen van een goudvis, doe je hem pijn dan speelt hij 2 minuten later alweer met je. De verpakking van het cadeau krijgt meer aandacht dan het cadeau zelf.
Je vriendin heeft een kutjaar achter de rug met nul tijd voor zichzelf. Een constant jankend kind en dat feestje is een excuus waarbij ze het kind gebruikt om zichzelf te belonen. Daarom mag je komen. Jij leeft haar herinnering, met veel tijd voor jezelf en leuke dingen. Zij heeft de relatie, jij hebt de seks.
Ze denkt vaak aan jou en de leuke dingen die je doet. Die zij niet meer kan doen. Ze hoopt vurig dat jij straks eenzaam en ongelukkig bent en zij een moeder met een mooi gezin. Maar de kans dat haar relatie stukloopt en het alleen zwaarder wordt is realistisch.
Ze hoopt dat je komt, want ze ziet je steeds minder. Ze begrijpt het wel, maar vindt het jammer. Als je niet komt is dat een teken aan de wand. Een voorbode van hoe jullie verder uit elkaar groeien. Zonde, maar goed. Je betekent nu eenmaal veel minder voor haar dan haar kind en je begrijpt haar ook niet meer. Omdat je vooral aan jezelf denkt.
Die Scheiße bleibt gleich, nur die Fliegen ändern sich| Kurt Cobain sagte mir, Ich soll kommen wie ich bin
en de kikker zei: "Je moet me nog kussen!" en ik stak de kikker terug in mijn binnenzak en zei: "Nee, ik heb veel liever een babbelende kikker!"
en de kikker zei: "Je moet me nog kussen!" en ik stak de kikker terug in mijn binnenzak en zei: "Nee, ik heb veel liever een babbelende kikker!"
HOLY SHIT! ELKE PAAR MAANDEN OMG!?!!quote:
[..]
Dat is dus het hele punt. Het is niet één avond van mijn leven. Wat ik al aangaf: het gaat om 4 vriendinnen die allemaal een kind hebben. Dat betekent dat er elke paar maanden wel een kind jarig is. En volgend jaar zal vast één van die vriendinnen wel weer zwanger zijn. Deze vriendin wiens kind nu 1 wordt: ik heb vorig jaar nog meegeholpen met het organiseren van haar babyshower. Daarna kraambezoek. Als we afspreken met zijn allen om te gaan lunchen of iets dergelijks, worden de kinderen ook vaak meegenomen. Ik ben er gewoon een beetje klaar. Niks ten nadele van die kinderen, maar ik krijg ze er automatisch bij, lijkt het, zonder dat ik daar voor gekozen hebt.
1 + 1 = blauw
Ik heb geen haat voor kinderen. Ik vind kinderen heel leuk Met mijn directe neefjes en nichtjes (kinderen van mijn broer en zus) heb ik een heel goede band. Ze komen vaak bij mij logeren en ben er altijd op hun verjaardagen. Maar dat is een wederzijdse liefde. Met kinderen van vriendinnen die je niet kent en waar je geen band mee hebt, is dat gewoon anders.quote:
[..]
Meh nog nogmaals hier komen ook gewoon singles al hebben die niet zo'n angst/haat voor kinderen zoals velen op FOK!
En girlnextdoor heeft wel degelijk een punt. Vriendschappen veranderen gewoon zodra er kinderen in het spel zijn. Het is niet meer zoals vroeger, hoe graag je het beide ook zou willen. Prioriteiten verschuiven en moeders zijn gewoon niet meer zo flexibel als daarvoor. En ik merk het ook aan mijzelf dat ik daardoor minder beroep doe op hen. De laatste persoon die ik 's avonds zou bellen als ik ergens mee zou zitten, is een moeder. Ik weet dat ze op dat tijdstip in bed ligt met haar man en dat haar kind over een paar uur alweer wakker wordt. Bovendien heeft ze wel wat belangrijke zaken aan haar hoofd dan zich bezighouden met mijn dateperikelen (om maar wat te noemen). En zo groeit de vriendschap onvermijdelijk steeds verder uit elkaar.
Ik kan je wel een kind geven (misschien wel meer), moet je wel 9 maanden wachten. Maar dan hoor je ook weer helemaal bij je vriendengroep. 
melksommelier en vertrouwenspersoon fok
Ik zie daar geen reden in om dan niet meer met elkaar om te gaan.quote:
[..]
Zeg ik iets geks dan? Mijn stelling is meer dat vriendinnen die kinderen hebben/krijgen in een andere fase terecht komen: de fase van het zorgen voor hun kind. Prioriteiten komen anders te liggen en dat is alleen maar terecht. Het is erger als moeder meer aandacht zou besteden aan haar vriendinnen dan aan haar eigen kind(eren). Wat niet betekend dat ze haar vriendinnen nooit meer ziet. Daarom: andere fase, ander prioriteiten.
Ik geloof niet dat in bovenstaande iets hatelijks of geks zeg?
And so is the past
Tonen die vriendinnen wel gewoon interesse in jouw leven, of draait het echt alleen maar om hun kinderen?
Of je het nou leuk vind of niet...die kinderen horen er bij. Je moet jezelf dus de vraag stellen of je vrienden wil blijven. Je zegt van wel. Nou, daar horen de kinderen nou eenmaal bij. Het zijn vier kinderen, hoogstens vier verjaardagen per jaar dus. Hoeveel tijd is dat nou echt? Het betekent veel voor je vriendinnen als je komt.
En je weet best waarom ze je een excuus geeft om niet te komen. Die vriendinnen zullen ook niet blind zijn en echt wel weten dat jij niet al te dol bent op al die kinderen. Voor hun ook niet leuk als een ''vriendin'' zo praat/denkt over hun kinderen. Dat voelen ze echt wel aan.
Die vriendinnen kunnen er weinig aan doen dat ze kinderen hebben, die horen er nou eenmaal bij. Niet eerlijk om van hun te vragen dat ze dat stukje even achterwege laten als ze bij jou zijn.
Dat gezegd hebbende...het is wel key dat hun nog steeds interesse tonen in jouw leven. En af en toe ook open staan voor een afspraak zonder de kids. Als ze dat niet kunnen regelen van hun kant af dan zou ik dat toch bespreekbaar maken met ze. Het zijn hele goede vriendinnen zeg je, die zullen de vriendelijke communicatie dan echt wel begrijpen. En anders zijn het geen vriendinnen, sorry.
Of je het nou leuk vind of niet...die kinderen horen er bij. Je moet jezelf dus de vraag stellen of je vrienden wil blijven. Je zegt van wel. Nou, daar horen de kinderen nou eenmaal bij. Het zijn vier kinderen, hoogstens vier verjaardagen per jaar dus. Hoeveel tijd is dat nou echt? Het betekent veel voor je vriendinnen als je komt.
En je weet best waarom ze je een excuus geeft om niet te komen. Die vriendinnen zullen ook niet blind zijn en echt wel weten dat jij niet al te dol bent op al die kinderen. Voor hun ook niet leuk als een ''vriendin'' zo praat/denkt over hun kinderen. Dat voelen ze echt wel aan.
Die vriendinnen kunnen er weinig aan doen dat ze kinderen hebben, die horen er nou eenmaal bij. Niet eerlijk om van hun te vragen dat ze dat stukje even achterwege laten als ze bij jou zijn.
Dat gezegd hebbende...het is wel key dat hun nog steeds interesse tonen in jouw leven. En af en toe ook open staan voor een afspraak zonder de kids. Als ze dat niet kunnen regelen van hun kant af dan zou ik dat toch bespreekbaar maken met ze. Het zijn hele goede vriendinnen zeg je, die zullen de vriendelijke communicatie dan echt wel begrijpen. En anders zijn het geen vriendinnen, sorry.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Klinkt ook niet alsof je ze wilt leren kennen. Wat ik zou snappen als je kinderen niet leuk zou vinden, maar dat is het kennelijk niet.quote:
Ik heb geen haat voor kinderen. Ik vind kinderen heel leuk Met mijn directe neefjes en nichtjes (kinderen van mijn broer en zus) heb ik een heel goede band. Ze komen vaak bij mij logeren en ben er altijd op hun verjaardagen. Maar dat is een wederzijdse liefde. Met kinderen van vriendinnen die je niet kent en waar je geen band mee hebt, is dat gewoon anders.
Aan de andere kant kan je best eens aangeven als jullie zonder kinderen afspreken (komt dat nog voor?) om het even niet over kinderen te hebben. Misschien hebben ze het zelf niet door dat het nergens anders meer over gaat.
En als je geen zin hebt om te gaan kan je ook iets besmettelijks faken (heb je wel eens een koortslip?). Dan zijn ze vast blij dat je er niet bent.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Dat kind is haar alles. Eerste verjaardag is een belangrijke.. Ik zou echt gaan als ik jou was, al is het voor een uurtje...
Nu heb je er geen behoefte aan, maar je kan ook eerlijk zijn over waar je tegenaan loopt ipv de vriendschap te laten dood bloeden.
Al kan ik mij volledig vinden in je frustratie. Heb hetzelfde probleem.
Nu heb je er geen behoefte aan, maar je kan ook eerlijk zijn over waar je tegenaan loopt ipv de vriendschap te laten dood bloeden.
Al kan ik mij volledig vinden in je frustratie. Heb hetzelfde probleem.
Op welke tijd wil je dan bellen over date perikelen? Want bij de meeste zonder (kleine) kinderen is na 11/12 doordeweeks ook niet zo'n goed plan.quote:
[..]
Ik heb geen haat voor kinderen. Ik vind kinderen heel leuk Met mijn directe neefjes en nichtjes (kinderen van mijn broer en zus) heb ik een heel goede band. Ze komen vaak bij mij logeren en ben er altijd op hun verjaardagen. Maar dat is een wederzijdse liefde. Met kinderen van vriendinnen die je niet kent en waar je geen band mee hebt, is dat gewoon anders.
En girlnextdoor heeft wel degelijk een punt. Vriendschappen veranderen gewoon zodra er kinderen in het spel zijn. Het is niet meer zoals vroeger, hoe graag je het beide ook zou willen. Prioriteiten verschuiven en moeders zijn gewoon niet meer zo flexibel als daarvoor. En ik merk het ook aan mijzelf dat ik daardoor minder beroep doe op hen. De laatste persoon die ik 's avonds zou bellen als ik ergens mee zou zitten, is een moeder. Ik weet dat ze op dat tijdstip in bed ligt met haar man en dat haar kind over een paar uur alweer wakker wordt. Bovendien heeft ze wel wat belangrijke zaken aan haar hoofd dan zich bezighouden met mijn dateperikelen (om maar wat te noemen). En zo groeit de vriendschap onvermijdelijk steeds verder uit elkaar.
Met (kleine) kinderen of studie/werk maakt daarin bar weinig verschil.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Waarom zei je niet gewoon eerlijk waarom je uit die appgroep stapte? En waaruit bleek dat ze het je niet in dank afnamen?quote:
Ik zit in een vriendinnengroep met vier vriendinnen die allemaal sinds 1 of 2 jaar een kind hebben. Ik ben als enige single en heb geen kinderen. Ben wel blij voor hen, en probeer tot op zekere hoogte ook wel mee te doen, maar heb het gevoel dat ik te veel meegezogen wordt in hun moeder- en gezinsbubbel zonder dat ik dat eigenlijk wil. We zitten ook in een appgroep samen waarin het de hele dag nergens anders over gaat. En een paar maanden geleden ben ik uit die appgroep gestapt, met als excuus dat ik even in een drukke periode zit. Dat hebben ze mij niet heel erg in dank afgenomen.
Heb je het überhaupt al weleens met hun besproken?quote:We kennen elkaar al sinds onze studie, en sindsdien zijn we altijd goed bevriend geweest. En het zijn ook echt leuke meiden. We hebben zoveel meegemaakt. Ik wil daarom niet de vriendschap helemaal verbreken. En misschien komt er een moment dat ik ook ga settelen, en dat ik er dan ook behoefte aan heb. Maar op dit moment vind ik dat ik er niet echt meer bij hoor, en ontwikkel ik mij in een heel andere richting dan zij. Zelf hebben zij dat niet helemaal door, en blijven mij maar appen, bellen, benaderen en mij betrekken in al hun moederdingen. Al is het wel iets minder geworden sinds ik wat afstand heb genomen.
Wat lief van haar dat ze zich in jouw positie verplaatst en zich realiseert dat je er misschien geen zin in hebt, maar dat ze je wel wilde laten weten dat je welkom bent! Je kunt ook gewoon eerlijk aangeven dat je inderdaad niet zoveel zin hebt om naar die verjaardag te gaan, maar wel gelijk een datum voorstellen om wat met haar samen te gaan doen..quote:Nou is het zoontje van één van die vriendinnen volgende week jarig. Hij wordt 1 jaar. Mijn vriendin heeft mij voor zijn verjaardag uitgenodigd. Was wel een rare uitnodiging, want ze had erbij gezegd dat ze het begreep als ik er geen zin in had, maar dat ze me toch graag wilde uitnodigen. Nou ben ik afgelopen jaren altijd aanwezig geweest op alle babyshowers, verjaardagen, kraambezoekjes, vrijgezellenfeestjes etc. Als ik nu niet ga, ben ik bang dat de vriendschap dan helemaal uitdooft.
Je kunt haar nu ook gewoon nog een berichtje sturen van 'goh hoe gaat het met je zoontje? Ik las laatst dat hij geopereerd moet worden en wilde je nog vragen hoe het ging, maar ben er helemaal niet aan toe gekomenquote:Nu heb ik ook nog eens op haar sociale media gelezen dat haar zoontje binnenkort geopereerd moet worden. En ik heb helemaal geen interesse getoond, waar ik mij ook wel schuldig over voel. Maar ik kon het gewoon echt niet opbrengen.
sorry!' Of optie 3: het gesprek aangaan, uitleggen dat je het gevoel hebt dat jullie uit elkaar groeien maar dat haar/hun vriendschap echt niet kwijt wilt en dat je het daar moeilijk mee hebt.quote:Denk dat ze het mij daarom ook extra kwalijk gaat nemen als ik niet naar die verjaardag ga. Maar ik heb er gewoon echt geen zin in. Die andere vriendinnen zijn er waarschijnlijk ook allemaal, mét kind. En dan zit ik daar weer tussen, terwijl zij achter hun kinderen aanrennen en verhalen uitwisselen over het moederschap. En ik heb ook geen band met dat jarige kind.
Ik twijfel wat ik moet doen. Wel gaan, tegen mijn zin in, om de vriendschap in stand te houden. Of niet gaan, en accepteren dat de vriendschap dan waarschijnlijk wel echt voorbij is.
Dit. Goede post.quote:
Ok. Dus deze vriendin vindt je zo belangrijk dat ze het nodig vindt om je en uit te nodigen hiervoor en tegelijkertijd te zeggen dat ze het snapt als je niet wil.
Een kinderverjaardag van een kind van 1 is er niet voor dat kind. Die heeft geen idee, vindt het waarschijnlijk zelfs wat veel indrukken. En die 1 jarige zal er maar beperkt bij zijn (of de boel verjanken).
Dat feest is er voor die vriendin, voor haar gevoel hierbij en ze geeft aan dat ze jou daarbij wil hebben. Omdat het een mijlpaal voor haar is.
Zoals al gezegd geeft ze aan dat ze het begrijpt als jij het niets vindt. Persoonlijk zie ik dus meerdere handreikeningen naar jou toe. Waar is jouw handreiking om de vriendschap tussen jullie beiden te behouden?
Als je geen zin hebt in dat 'kinderfeestje' (kind wordt er even bij gehaald om met de handen/gezicht in de taart te duiken) heb je ruimte gekregen om nee te zeggen.
Als de vriendschap je lief is zet je daar wat anders tegenover. Een ik kom niet op die dag, maar kunnen we het weekend (of wat dan ook) erop X doen samen/als vriendengroep.
Erkennen en 'vieren' dat dit een mijlpaal voor haar is doet ook goed. Maar hoe je dat invult is aan jou.
Doe je dat niet, wil je dat niet? Dan is het niet raar dat daar conclusies uit getrokken worden. Dat maakt de vriendschap eenzijdiger.
Ik zou er dan voor kiezen om toch even langs te gaan, kort je gezicht te laten zien, en dan even apart tegen je vriendin zeggen dat je dit kindergedoe inderdaad niet helemaal zo beleeft en dat je het fijn vindt dat zij dat al dacht te herkennen. Maar dat je het wel belangrijk vond om haar vandaag, op wat ook voor haar een hele speciale dag is, even te zien en te feliciteren en dat je heel graag binnenkort een middagje samen iets leuks (en ontspannends?) gaat doen. Prik desnoods meteen een datum, en regel dat haar partner op de baby past.
Kan je met een half uurtje weer buiten staan, en dat duurt dan ook alleen maar zo lang omdat je de taart toch ook even mee pakt.
[ Bericht 0% gewijzigd door probeer op 26-10-2018 22:21:59 ]
"Pools are perfect for holding water"
Ik lees dat als 'neem je kroost maar mee, want waar moet je ze anders laten?'.quote:
[..]
Waar heb ik gezegd dat het 's avonds is? Het is gewoon op een middag in het weekend, waarbij mijn anderen vrienden sámen met hun kinderen zijn uitgenodigd. Ik zie dat dan wel degelijk als een kinderfeestje, iets wat alleen leuk is voor mensen die ook kinderen hebben of voor directe familieleden.
"Pools are perfect for holding water"
Als dat zo makkelijk gaat dan is het vast ook geen zwaar verlies.quote:
PiyeReloaded het volgende:
Jouw argumenten om niet te gaan klinken niet als argumenten om hier niet naartoe te gaan, maar als argumenten om de vriendschap dood te laten bloeden. Ik denk dat dat tekenend is voor wat je wil.
Ik vind die organisaties rondom vriendenkringen veel te kunstmatig. Een echte goede vriend of vriendin kun je ja-ren niet spreken en dan is het nog als vanouds. Daar kleven niet dat soort prestaties van geven en nemen aan vast.
Helemaal mee eensquote:
[..]
Als dat zo makkelijk gaat dan is het vast ook geen zwaar verlies.
Ik vind die organisaties rondom vriendenkringen veel te kunstmatig. Een echte goede vriend of vriendin kun je ja-ren niet spreken en dan is het nog als vanouds. Daar kleven niet dat soort prestaties van geven en nemen aan vast.
Dank voor de reacties allemaal. Soms is het ook fijn om andere gedachtes/ideeën te horen, en dan zie je maar weer dat je toch nog tot nieuwe inzichten komt. Valt me op dat de meesten hier het attent/lief van haar vinden dat ze aan heeft gegeven het te begrijpen als ik er geen zin in had. Zelf had ik die opmerking in eerste instantie heel anders geïnterpreteerd. Ik vond het eerder brutaal en bot van haar dat ze me vroeg iets te doen waarvan ze wist dat ik er geen zin in had.
Maar ik heb na alle reacties goed nagedacht en toch besloten te gaan, maar vond het ook belangrijk om eerlijk te zijn. Normaal gesproken zou ik of zeggen “leuk, ik ben erbij”, of een smoes verzinnen waarom ik niet kan. Ik heb tegen haar gezegd dat ik kom, maar niet lang blijf. En ik heb eerlijk aangegeven dat ik niet heel erg sta te springen om te komen. Ik heb gezegd dat ik haar een tijdje niet gezien/gesproken heb. De laatste keer was namelijk in een vergelijkbare setting (ook op een kinderfeestje van een andere vriendin van ons). Ik heb haar en onze andere vriendinnen toen amper gesproken. Zat daar maar een beetje weggedrukt in een hoekje. En heb uitgelegd dat het daarom voor mij niet zo leuk is om dan wéér tussen de moeders met kinderen te moeten zitten. Maar ik heb ook gezegd dat ik snap dat de eerste verjaardag van haar zoontje voor haar speciaal en belangrijk is, en dat ik daarom kom. Maar dat ik ook graag eerlijk wil zijn en dat ik hoop dat ze die eerlijkheid ook waardeert.
Heb verder geen alternatieve datum voorgesteld, aangezien ik toch al ga. Vind dat zij verder het initiatief moet nemen om apart iets af te spreken, aangezien zij de minst flexibele is. Ik heb aangegeven hoe ik erover dacht, en ze weet dat het voor mij een offer en een drempel is. Als zij de vriendschap in stand wil houden, moet zij ook begrijpen dat er niet van mij verwacht kan worden dat ik kom opdraven op de ene na de andere verjaardag, met niks daartussen, anders is de vriendschap gewoon niet in balans.
Ze heeft het goed opgepakt verder. Ze gaf aan dat ze al een vermoeden had dat ik niet sta te springen om te komen en dat ze mijn eerlijkheid waardeert. En dat ze het ook snapt. Ze zei ook dat ze absoluut niet beledigd of teleurgesteld is als ik niet kom. Ze had mij uitgenodigd, zei ze, omdat ze me ook niet wilde buitensluiten. Zoals Postbus100 ook al aangaf. Maar goed, ik ga wel dus. Kan nu moeilijk zeggen: oké nou dan kom ik toch niet. Wordt alleen wel een beetje ongemakkelijk. Weet zeker dat ze dit meteen heeft besproken met de andere meiden, aangezien het ook op hen slaat. Weet hoe dat gaat in appgroepen. Maar goed, ben blij dat ik wel eerlijk ben geweest. En ze heeft wel aangeboden binnenkort iets af te spreken (na haar dus een half jaar niet gezien te hebben sinds de laatste verjaardag). Dus het heeft voor nu iig gewerkt.
O, en zouden jullie deze reactie niet willen quoten?! Misschien haal ik het later weg.
Maar ik heb na alle reacties goed nagedacht en toch besloten te gaan, maar vond het ook belangrijk om eerlijk te zijn. Normaal gesproken zou ik of zeggen “leuk, ik ben erbij”, of een smoes verzinnen waarom ik niet kan. Ik heb tegen haar gezegd dat ik kom, maar niet lang blijf. En ik heb eerlijk aangegeven dat ik niet heel erg sta te springen om te komen. Ik heb gezegd dat ik haar een tijdje niet gezien/gesproken heb. De laatste keer was namelijk in een vergelijkbare setting (ook op een kinderfeestje van een andere vriendin van ons). Ik heb haar en onze andere vriendinnen toen amper gesproken. Zat daar maar een beetje weggedrukt in een hoekje. En heb uitgelegd dat het daarom voor mij niet zo leuk is om dan wéér tussen de moeders met kinderen te moeten zitten. Maar ik heb ook gezegd dat ik snap dat de eerste verjaardag van haar zoontje voor haar speciaal en belangrijk is, en dat ik daarom kom. Maar dat ik ook graag eerlijk wil zijn en dat ik hoop dat ze die eerlijkheid ook waardeert.
Heb verder geen alternatieve datum voorgesteld, aangezien ik toch al ga. Vind dat zij verder het initiatief moet nemen om apart iets af te spreken, aangezien zij de minst flexibele is. Ik heb aangegeven hoe ik erover dacht, en ze weet dat het voor mij een offer en een drempel is. Als zij de vriendschap in stand wil houden, moet zij ook begrijpen dat er niet van mij verwacht kan worden dat ik kom opdraven op de ene na de andere verjaardag, met niks daartussen, anders is de vriendschap gewoon niet in balans.
Ze heeft het goed opgepakt verder. Ze gaf aan dat ze al een vermoeden had dat ik niet sta te springen om te komen en dat ze mijn eerlijkheid waardeert. En dat ze het ook snapt. Ze zei ook dat ze absoluut niet beledigd of teleurgesteld is als ik niet kom. Ze had mij uitgenodigd, zei ze, omdat ze me ook niet wilde buitensluiten. Zoals Postbus100 ook al aangaf. Maar goed, ik ga wel dus. Kan nu moeilijk zeggen: oké nou dan kom ik toch niet. Wordt alleen wel een beetje ongemakkelijk. Weet zeker dat ze dit meteen heeft besproken met de andere meiden, aangezien het ook op hen slaat. Weet hoe dat gaat in appgroepen. Maar goed, ben blij dat ik wel eerlijk ben geweest. En ze heeft wel aangeboden binnenkort iets af te spreken (na haar dus een half jaar niet gezien te hebben sinds de laatste verjaardag). Dus het heeft voor nu iig gewerkt.
O, en zouden jullie deze reactie niet willen quoten?! Misschien haal ik het later weg.
Even je gezicht laten zien idd. Desnoods maak je tegen het einde van de middag een andere afspraak zodat je echt niet kan blijven plakken.quote:
Dat kind is haar alles. Eerste verjaardag is een belangrijke.. Ik zou echt gaan als ik jou was, al is het voor een uurtje...
Nu heb je er geen behoefte aan, maar je kan ook eerlijk zijn over waar je tegenaan loopt ipv de vriendschap te laten dood bloeden.
Al kan ik mij volledig vinden in je frustratie. Heb hetzelfde probleem.
En als in al het contact het alleen maar over de kinderen gaat en je eigen shit niet ter sprake komt kan ik me voorstellen dat je ook niet meer zin hebt in zelf veel moeite doen.
Zelf heb ik ook vrienden met kinderen en bij een stel is al het burgerlijke in overdrive gegaan sinds ze hun kinderen hebben. Helaas houdt het voor mij in dat ik ze bijna alleen nog maar bij hun thuis nog spreek, hun keuze maar dan hou ik het ook kort als ik er even geen trek in heb.
Omdat ik vrij gedetailleerd haar reactie heb beschreven, en dat heb ik alleen gedaan om jullie een update te gegeven. Dus zou het fijn vinden als je mijn citaat in je reactie verwijdert. Zou het niet leuk vinden als ze op de een of andere manier later een keer op dit topic belandt en zichzelf er overduidelijk in herkent.quote:
[..]
Sorry maar waarom zou je dat doen? Zo loopt het topic ook niet als je posts wegpoetst.
Wij zitten op één lijn! Maar hee, als trotse moeder van twee kinderen kan ik je verder nog meegeven: wil je niet, dan wil je niet en houdt het op. De kinderen zijn niet meer weg te denken, hoe irritant je ze ook vind. Geeft niks, maar zeg dan gewoon iets van: sorry, ik kon niet, heb die dag andere plannen (je hoeft niet eens te vertellen wat voor plannen, dondert niet, meld je gewoon af) en maak een afspraak voor over drie weken op een zaterdagavond net na half 8. Dan geef je dat kind een cadeautje, brengt zij hem niet lang daarna naar bed en kun je een fles wijn open trekken. Neem daarbij toastjes en brie mee, desgewenst walnoten en je hebt weer een toprelatie met die vriendin. Doe niet zo moeilijk. Kinderen doen al moeilijk genoeg. Het zijn blokken aan je been; niet weg te denken en dat vinden 9 van de 10 ouders helemaal dik prima. Als je daar problemen mee hebt, kun je beter afnokken en de boel dood laten bloeden.quote:Op vrijdag 26 oktober 2018 19:32 schreef XL het volgende:
Je bent een beetje egoïstisch door zoveel over jezelf en het gedrag van je vriendinnen in jouw richting na te denken.
Zo'n eerste verjaardag, dat is niet voor dat kind. Als je pech hebt kan het lopen, verder kan het niks. Het heeft het geheugen van een goudvis, doe je hem pijn dan speelt hij 2 minuten later alweer met je. De verpakking van het cadeau krijgt meer aandacht dan het cadeau zelf.
Je vriendin heeft een kutjaar achter de rug met nul tijd voor zichzelf. Een constant jankend kind en dat feestje is een excuus waarbij ze het kind gebruikt om zichzelf te belonen. Daarom mag je komen. Jij leeft haar herinnering, met veel tijd voor jezelf en leuke dingen. Zij heeft de relatie, jij hebt de seks.
Ze denkt vaak aan jou en de leuke dingen die je doet. Die zij niet meer kan doen. Ze hoopt vurig dat jij straks eenzaam en ongelukkig bent en zij een moeder met een mooi gezin. Maar de kans dat haar relatie stukloopt en het alleen zwaarder wordt is realistisch.
Ze hoopt dat je komt, want ze ziet je steeds minder. Ze begrijpt het wel, maar vindt het jammer. Als je niet komt is dat een teken aan de wand. Een voorbode van hoe jullie verder uit elkaar groeien. Zonde, maar goed. Je betekent nu eenmaal veel minder voor haar dan haar kind en je begrijpt haar ook niet meer. Omdat je vooral aan jezelf denkt.
Op woensdag 16 december 2009 02:31 schreef Pingwingei het volgende:
heus waar de mensheid zal gebukt gaan onder Kimsywimsy's tirannie waar enkel ik boven sta, naast Kimsywimsy _O_
heus waar de mensheid zal gebukt gaan onder Kimsywimsy's tirannie waar enkel ik boven sta, naast Kimsywimsy _O_
Update: inmiddels alweer een maand geleden dat ik naar die verjaardag ben geweest. Vriendin in kwestie zei toen dat ze graag een keer wilde afspreken en dat ze het mij zou laten weten als ze wist wanneer ze kon. Heeft ze niet gedaan. Niks meer van haar gehoord, en heb zelf ook niks meer van mij laten horen. Heb spijt dat ik naar die verjaardag ben geweest. Voor mij is het eigenlijk nu wel klaar. Ook met de andere vriendinnen uit het groepje. Voelde mij totaal niet op mijn gemak op die verjaardag. Het was ook helemaal niet leuk en gezellig, zoals het vroeger wel altijd was als we bij elkaar kwamen. Merkte dat ik soms zocht naar woorden omdat ik niet wist waar ik met hen over kon praten. Een van de vriendinnen uit het groepje kondigde toen aan dat ze weer zwanger is. Heb haar netjes gefeliciteerd. Over een paar maanden zal er wel een babyshower georganiseerd worden, waar ze mij ongetwijfeld ook wel weer voor zullen uitnodigen. Maar dan ga ik niet. Ik wil niet meer uit plichtsgevoel opdraven op verjaardagen en babyshowers, als daar verder niks meer tussen zit en als er geen wederzijdse interesse meer is, enkel uit angst een vriendschap te verliezen die er toch al niet meer is.
Dit heb ik meegemaakt met mijn broer en zus, geef ze een paar jaar tot de kinderen wat ouder zijn en het zal weer leuk zijn om met ze af te spreken.quote:
Update: inmiddels alweer een maand geleden dat ik naar die verjaardag ben geweest. Vriendin in kwestie zei toen dat ze graag een keer wilde afspreken en dat ze het mij zou laten weten als ze wist wanneer ze kon. Heeft ze niet gedaan. Niks meer van haar gehoord, en heb zelf ook niks meer van mij laten horen. Heb spijt dat ik naar die verjaardag ben geweest. Voor mij is het eigenlijk nu wel klaar. Ook met de andere vriendinnen uit het groepje. Voelde mij totaal niet op mijn gemak op die verjaardag. Het was ook helemaal niet leuk en gezellig, zoals het vroeger wel altijd was als we bij elkaar kwamen. Merkte dat ik soms zocht naar woorden omdat ik niet wist waar ik met hen over kon praten. Een van de vriendinnen uit het groepje kondigde toen aan dat ze weer zwanger is. Heb haar netjes gefeliciteerd. Over een paar maanden zal er wel een babyshower georganiseerd worden, waar ze mij ongetwijfeld ook wel weer voor zullen uitnodigen. Maar dan ga ik niet. Ik wil niet meer uit plichtsgevoel opdraven op verjaardagen en babyshowers, als daar verder niks meer tussen zit en als er geen wederzijdse interesse meer is, enkel uit angst een vriendschap te verliezen die er toch al niet meer is.
Je hebt gelijk. Binnenkort beginnen de relatieproblemen en komen de scheidingen en depressies.quote:
Update: inmiddels alweer een maand geleden dat ik naar die verjaardag ben geweest. Vriendin in kwestie zei toen dat ze graag een keer wilde afspreken en dat ze het mij zou laten weten als ze wist wanneer ze kon. Heeft ze niet gedaan. Niks meer van haar gehoord, en heb zelf ook niks meer van mij laten horen. Heb spijt dat ik naar die verjaardag ben geweest. Voor mij is het eigenlijk nu wel klaar. Ook met de andere vriendinnen uit het groepje. Voelde mij totaal niet op mijn gemak op die verjaardag. Het was ook helemaal niet leuk en gezellig, zoals het vroeger wel altijd was als we bij elkaar kwamen. Merkte dat ik soms zocht naar woorden omdat ik niet wist waar ik met hen over kon praten. Een van de vriendinnen uit het groepje kondigde toen aan dat ze weer zwanger is. Heb haar netjes gefeliciteerd. Over een paar maanden zal er wel een babyshower georganiseerd worden, waar ze mij ongetwijfeld ook wel weer voor zullen uitnodigen. Maar dan ga ik niet. Ik wil niet meer uit plichtsgevoel opdraven op verjaardagen en babyshowers, als daar verder niks meer tussen zit en als er geen wederzijdse interesse meer is, enkel uit angst een vriendschap te verliezen die er toch al niet meer is.
Persoonlijk ben ik dol op kinderverjaardagen, ik ga er lekker op om die ouders elkaar kapot te zien concurreren. Kinderen die als enige geen stroop mogen op hun pannekoek maar alleen biologische honing etc. etc. Heerlijk vind ik die sociale theaterstukken. En natuurlijk een beetje trollen tussendoor.
Ik zie vergelijkbare ontwikkelen bij mannelijke vriendengroepen. Er zijn weinig kerels die niet onder de duim eindigen. Daar is ook geen lol meer aan te beleven.
Charity is injurious unless it helps the recipient to become independent of it.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Dat je je daar schuldig over voelt is helemaal terecht, dit klinkt als een groot geval van egoïsme.quote:
Nu heb ik ook nog eens op haar sociale media gelezen dat haar zoontje binnenkort geopereerd moet worden. En ik heb helemaal geen interesse getoond, waar ik mij ook wel schuldig over voel. Maar ik kon het gewoon echt niet opbrengen.
Ik dacht dat het om een vriendin ging? Die steun je toch in tijden dat ze het moeilijk heeft?
Je typt een lang verhaal maar dit stukje sprong er voor mij toch wel uit.
Ikke, ikke ikke. Fijne vriendin ben je.
Een echte vriendin denkt aan de behoefte van de ander, in dit geval heeft het weinig met kinderen te maken want zoals iemand anders al heeft gezegd gaat het daar niet persé om.
Je vriendin wil je graag betrekken bij iets, dat is toch lief?
Maar het blijkt dat je best wel weinig inlevingsvermogen hebt.
"Ik kon het niet opbrengen" om een kleine reactie te typen.........
Ik haat kinderverjaardagen en mijn vriendinnen weten dat en accepteren dat. Heb aangegeven dit ik er niet voor uitgenodigd hoef te worden, maar ze veel plezier wens. Werkt uitstekend.
Alius aliud dicit
Volgens mij ging het er meer om dat vriendin geen interesse lijkt te tonen in het leven van TS en het over niets anders meer kan hebben dan haar kinderen. Tsja ik zou er ook wel eens klaar mee zijn dan. Bovendien heeft TS het op sociale media gelezen, wat heel wat anders is dan wanneer vriendin persoonlijk kwam vertellen dat haar kind geopereerd moest worden. Ik zou me er niet schuldig over voelen iig.quote:
[..]
Dat je je daar schuldig over voelt is helemaal terecht, dit klinkt als een groot geval van egoïsme.
Ik dacht dat het om een vriendin ging? Die steun je toch in tijden dat ze het moeilijk heeft?
Je typt een lang verhaal maar dit stukje sprong er voor mij toch wel uit.
Ikke, ikke ikke. Fijne vriendin ben je.
Een echte vriendin denkt aan de behoefte van de ander, in dit geval heeft het weinig met kinderen te maken want zoals iemand anders al heeft gezegd gaat het daar niet persé om.
Je vriendin wil je graag betrekken bij iets, dat is toch lief?
Maar het blijkt dat je best wel weinig inlevingsvermogen hebt.
"Ik kon het niet opbrengen" om een kleine reactie te typen.........
Na deze zin gestopt met lezen. Vuile secreten. Tijd om andere vriendinnen te zoeken.quote:
En een paar maanden geleden ben ik uit die appgroep gestapt, met als excuus dat ik even in een drukke periode zit. Dat hebben ze mij niet heel erg in dank afgenomen.
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Niet doen. Lullig voor dat kind, maar het is niet die van jou. Succes ermee. Doei!quote:
Nu heb ik ook nog eens op haar sociale media gelezen dat haar zoontje binnenkort geopereerd moet worden. En ik heb helemaal geen interesse getoond, waar ik mij ook wel schuldig over voel.
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Ik lees allemaal dingen dat je er om heen draait. Je zegt tegen je vriendinnen dat je uit de WA groep gaat omdat je in een drukke periode zit etc..Waarom zeg je dat? Het is toch niet zo?quote:
dat ik niet wist waar ik met hen over kon praten. Een van de vriendinnen uit het groepje kondigde toen aan dat ze weer zwanger is. Heb haar netjes gefeliciteerd. Over een paar maanden zal er wel een babyshower georganiseerd worden, waar ze mij ongetwijfeld ook wel weer voor zullen uitnodigen. Maar dan ga ik niet. Ik wil niet meer uit plichtsgevoel opdraven op verjaardagen en babysh
Je kunt prima zeggen dat jij in een andere levensfase zit en niet bezig bent met kinderen.
Leg het ze gewoon uit dat je begrijpt dat het hun dierbaarsten zijn, die kids, maar jou gewoon niet veel interesseert. (wel op een nette manier).
Vriendschap is gebaseerd op interesses en karakter. Als iemand een heel leuk karakter heeft maar niets doet wat jij leuk vindt, dan matcht dat niet. Moet er niet aan denken om met goede vrienden een avondje te netflixen. Dat zeg ik ook. Dan kan jij ook gewoon niet naar kinder verjaardagen gaan. Uit respect kan je ook wel gaan, maar je leeft niet alleen maar voor een ander.
Als ik jou was had ik het contact wel bewaard. Op een ,manier die jij leuk vindt. Niet anders.
Ja ik ben zelf vrijgezel een ga gewoon naar de kinderverjaardagen van vrienden. Het hoort nu eenmaal bij een levensfase van je vrienden.quote:
[..]
En denk je niet dat die singles puur uit verplichting komen? Of denk je echt dat ze het leuk vinden?
Op woensdag 31 januari 2007 19:20 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Ik heb veel stomme posts gezien op fora, maar deze zit toch wel in de top 10 (voorzichtig geschat; het kan ook de top 5 zijn). Nou ik sta iig in zijn top 10
Ik heb veel stomme posts gezien op fora, maar deze zit toch wel in de top 10 (voorzichtig geschat; het kan ook de top 5 zijn). Nou ik sta iig in zijn top 10
Ik heb zelf op de 1e verjaardag van mijn oudste gekozen om vrienden uit te nodigen die zelf geen kinderen hadden. Op dat moment voelde dat logisch, was ik ook bang dat ze zich beledigd zouden voelen als ik ze niet uit zou nodigen terwijl ik anderen wel uitnodigde. Achteraf gezien bleek het weinig toegevoegde waarde te hebben en ging het daardoor ook niet meer om mijn dochter die 1 werd, maar was het meer om er gewoon een leek feestje van te maken voor ons. Wat het natuurlijk al snel is als je kind nog zo jong is, maar enfin.
Een paar weken geleden is mijn dochter 2 geworden en we hebben er nu bewust voor gekozen om maar een selectief groepje vrienden uit te nodigen, namelijk alleen die met kinderen die onze dochter ook kent. Daardoor een kleiner clubje en mijn inziens ook meer gezelligheid voor mijn dochter, het was immers haar verjaardag.
Ik zou er alle begrip voor hebben als vrienden zonder kinderen op de 1e verjaardag niet zouden zijn gekomen. Het voelde voor mij ook juist meer als verplichting om ze uit te nodigen. Als het nou om mensen zou gaan die een goede band hadden met mijn kind, maar dat was niet het geval. Zowel kind als vrienden hadden er dus niets aan.
Ik denk dat als je het gewoon goed uitlegt, er helemaal niets aan de hand zou hoeven zijn. Voelen ze zich wel beledigd, dan zegt dat mijn inziens iets over de vriendschap. Tuurlijk horen de kinderen erbij, maar dat geeft niet de verplichting om op elke kinderverjaardag te verschijnen. Een kinderverjaardag is wat dat betreft mijn inziens niet te vergelijken met die van één van de ouders. Dat laatste draait om vrienden en gezelligheid, daar waar een kinderverjaardag draait om het kind en zijn/haar vriendjes. Als jij bevriend bent met (één van) de ouders en niet met het kind, is er dus mijn inziens ook geen enkele toegevoegde waarde als je op zo'n verjaardag aanwezig bent.
Een paar weken geleden is mijn dochter 2 geworden en we hebben er nu bewust voor gekozen om maar een selectief groepje vrienden uit te nodigen, namelijk alleen die met kinderen die onze dochter ook kent. Daardoor een kleiner clubje en mijn inziens ook meer gezelligheid voor mijn dochter, het was immers haar verjaardag.
Ik zou er alle begrip voor hebben als vrienden zonder kinderen op de 1e verjaardag niet zouden zijn gekomen. Het voelde voor mij ook juist meer als verplichting om ze uit te nodigen. Als het nou om mensen zou gaan die een goede band hadden met mijn kind, maar dat was niet het geval. Zowel kind als vrienden hadden er dus niets aan.
Ik denk dat als je het gewoon goed uitlegt, er helemaal niets aan de hand zou hoeven zijn. Voelen ze zich wel beledigd, dan zegt dat mijn inziens iets over de vriendschap. Tuurlijk horen de kinderen erbij, maar dat geeft niet de verplichting om op elke kinderverjaardag te verschijnen. Een kinderverjaardag is wat dat betreft mijn inziens niet te vergelijken met die van één van de ouders. Dat laatste draait om vrienden en gezelligheid, daar waar een kinderverjaardag draait om het kind en zijn/haar vriendjes. Als jij bevriend bent met (één van) de ouders en niet met het kind, is er dus mijn inziens ook geen enkele toegevoegde waarde als je op zo'n verjaardag aanwezig bent.
Dit dus heerlijk als je ouders gefrustreerd achter hun kroost ziet aanrennen. Nog beter als 2 van die moedertjes elkaar in de haren vliegen.quote:
[..]
Persoonlijk ben ik dol op kinderverjaardagen, ik ga er lekker op om die ouders elkaar kapot te zien concurreren. Kinderen die als enige geen stroop mogen op hun pannekoek maar alleen biologische honing etc. etc. Heerlijk vind ik die sociale theaterstukken. En natuurlijk een beetje trollen tussendoor.
Ik zie vergelijkbare ontwikkelen bij mannelijke vriendengroepen. Er zijn weinig kerels die niet onder de duim eindigen. Daar is ook geen lol meer aan te beleven.
Op woensdag 31 januari 2007 19:20 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Ik heb veel stomme posts gezien op fora, maar deze zit toch wel in de top 10 (voorzichtig geschat; het kan ook de top 5 zijn). Nou ik sta iig in zijn top 10
Ik heb veel stomme posts gezien op fora, maar deze zit toch wel in de top 10 (voorzichtig geschat; het kan ook de top 5 zijn). Nou ik sta iig in zijn top 10
Toch blijf ik denken dat niet eerlijk en open zijn naar elkaar het grootste probleem is hier.
Ts zegt maar niets, haar vriendinnen blijkbaar ook niet en iedereen blijft gekwetst achter.
Ts zegt maar niets, haar vriendinnen blijkbaar ook niet en iedereen blijft gekwetst achter.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Wij, en de meeste van onze vrienden, vieren verjaardagen van kinderen alleen met directe familie.
Dat verplichte gedoe om vrienden te verplichten om te komen is echt kansloos. Stel dat je 5 vrienden hebt met ieder 2/3 kinderen, dan blijf je dus aan de gang met 20+ verjaardagen per jaar. Horror!
Dat verplichte gedoe om vrienden te verplichten om te komen is echt kansloos. Stel dat je 5 vrienden hebt met ieder 2/3 kinderen, dan blijf je dus aan de gang met 20+ verjaardagen per jaar. Horror!
Een truc is om tegen het einde/5u/even voor etenstijd naar dit soort feestjes te gaan. Vaak gaan de mensen met kinderen dan namelijk naar huis om thuis te eten, en wil het feestende gezin ook even rust, en vooral die kinderen ook. De kinderen gaan dan voor de tv of iets anders rustigs, en je hebt even quality time met de ouder(s), kunt samen eten maken enzo.
Precies dit. Gewoon eerlijk zeggen dat je het niks vindt en ze veel plezier wensen met die feestjes. Werkt prima.quote:
Toch blijf ik denken dat niet eerlijk en open zijn naar elkaar het grootste probleem is hier.
Ts zegt maar niets, haar vriendinnen blijkbaar ook niet en iedereen blijft gekwetst achter.
Alius aliud dicit
|
|
