R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik zit in een vriendinnengroep met vier vriendinnen die allemaal sinds 1 of 2 jaar een kind hebben. Ik ben als enige single en heb geen kinderen. Ben wel blij voor hen, en probeer tot op zekere hoogte ook wel mee te doen, maar heb het gevoel dat ik te veel meegezogen wordt in hun moeder- en gezinsbubbel zonder dat ik dat eigenlijk wil. We zitten ook in een appgroep samen waarin het de hele dag nergens anders over gaat. En een paar maanden geleden ben ik uit die appgroep gestapt, met als excuus dat ik even in een drukke periode zit. Dat hebben ze mij niet heel erg in dank afgenomen.
We kennen elkaar al sinds onze studie, en sindsdien zijn we altijd goed bevriend geweest. En het zijn ook echt leuke meiden. We hebben zoveel meegemaakt. Ik wil daarom niet de vriendschap helemaal verbreken. En misschien komt er een moment dat ik ook ga settelen, en dat ik er dan ook behoefte aan heb. Maar op dit moment vind ik dat ik er niet echt meer bij hoor, en ontwikkel ik mij in een heel andere richting dan zij. Zelf hebben zij dat niet helemaal door, en blijven mij maar appen, bellen, benaderen en mij betrekken in al hun moederdingen. Al is het wel iets minder geworden sinds ik wat afstand heb genomen.
Nou is het zoontje van één van die vriendinnen volgende week jarig. Hij wordt 1 jaar. Mijn vriendin heeft mij voor zijn verjaardag uitgenodigd. Was wel een rare uitnodiging, want ze had erbij gezegd dat ze het begreep als ik er geen zin in had, maar dat ze me toch graag wilde uitnodigen. Nou ben ik afgelopen jaren altijd aanwezig geweest op alle babyshowers, verjaardagen, kraambezoekjes, vrijgezellenfeestjes etc. Als ik nu niet ga, ben ik bang dat de vriendschap dan helemaal uitdooft. Nu heb ik ook nog eens op haar sociale media gelezen dat haar zoontje binnenkort geopereerd moet worden. En ik heb helemaal geen interesse getoond, waar ik mij ook wel schuldig over voel. Maar ik kon het gewoon echt niet opbrengen. Denk dat ze het mij daarom ook extra kwalijk gaat nemen als ik niet naar die verjaardag ga. Maar ik heb er gewoon echt geen zin in. Die andere vriendinnen zijn er waarschijnlijk ook allemaal, mét kind. En dan zit ik daar weer tussen, terwijl zij achter hun kinderen aanrennen en verhalen uitwisselen over het moederschap. En ik heb ook geen band met dat jarige kind.
Ik twijfel wat ik moet doen. Wel gaan, tegen mijn zin in, om de vriendschap in stand te houden. Of niet gaan, en accepteren dat de vriendschap dan waarschijnlijk wel echt voorbij is.
We kennen elkaar al sinds onze studie, en sindsdien zijn we altijd goed bevriend geweest. En het zijn ook echt leuke meiden. We hebben zoveel meegemaakt. Ik wil daarom niet de vriendschap helemaal verbreken. En misschien komt er een moment dat ik ook ga settelen, en dat ik er dan ook behoefte aan heb. Maar op dit moment vind ik dat ik er niet echt meer bij hoor, en ontwikkel ik mij in een heel andere richting dan zij. Zelf hebben zij dat niet helemaal door, en blijven mij maar appen, bellen, benaderen en mij betrekken in al hun moederdingen. Al is het wel iets minder geworden sinds ik wat afstand heb genomen.
Nou is het zoontje van één van die vriendinnen volgende week jarig. Hij wordt 1 jaar. Mijn vriendin heeft mij voor zijn verjaardag uitgenodigd. Was wel een rare uitnodiging, want ze had erbij gezegd dat ze het begreep als ik er geen zin in had, maar dat ze me toch graag wilde uitnodigen. Nou ben ik afgelopen jaren altijd aanwezig geweest op alle babyshowers, verjaardagen, kraambezoekjes, vrijgezellenfeestjes etc. Als ik nu niet ga, ben ik bang dat de vriendschap dan helemaal uitdooft. Nu heb ik ook nog eens op haar sociale media gelezen dat haar zoontje binnenkort geopereerd moet worden. En ik heb helemaal geen interesse getoond, waar ik mij ook wel schuldig over voel. Maar ik kon het gewoon echt niet opbrengen. Denk dat ze het mij daarom ook extra kwalijk gaat nemen als ik niet naar die verjaardag ga. Maar ik heb er gewoon echt geen zin in. Die andere vriendinnen zijn er waarschijnlijk ook allemaal, mét kind. En dan zit ik daar weer tussen, terwijl zij achter hun kinderen aanrennen en verhalen uitwisselen over het moederschap. En ik heb ook geen band met dat jarige kind.
Ik twijfel wat ik moet doen. Wel gaan, tegen mijn zin in, om de vriendschap in stand te houden. Of niet gaan, en accepteren dat de vriendschap dan waarschijnlijk wel echt voorbij is.
Hoe oud ben je eigenlijk (ongeveer)? Ik vermoed ergens begin 30?
Jij weet je geen houding met hen en hun nieuwe levensfase, zij waarschijnlijk net zo min met jouw leven.
Jij weet je geen houding met hen en hun nieuwe levensfase, zij waarschijnlijk net zo min met jouw leven.
Somebody that I used to know
Ja klopt, begin 30.quote:Op vrijdag 26 oktober 2018 16:56 schreef Postbus100 het volgende:
Hoe oud ben je eigenlijk (ongeveer)? Ik vermoed ergens begin 30?
Jij weet je geen houding met hen en hun nieuwe levensfase, zij waarschijnlijk net zo min met jouw leven.
Ik herken het namelijk (ook begin 30). Al mijn vrienden inmiddels getrouwd (op één vrijgezelle vriendin na), een paar inmiddels aan de kinderen. Ik verwacht deze hausse aan kinderfeestjes komende jaren ook (vrijgezellenfeestjes inmiddels achter de rug) en heb er ook niet zoveel mee.
Ik ben geneigd te zeggen tegen een vriendin: vier die kinderfeestjes lekker met de kinderen en hun moeders, maar dat betekent dan dat je hele vriendengroep is uitgenodigd behalve jij, omdat je geen kind hebt. Dus in die zin is het juist wel aardig van haar dat ze je uitnodigt en dat ze je niet wil buitensluiten. En ze heeft je ook al wel een schot voor de boeg gegeven door te zeggen dat ze het begrijpt als je er geen zin in hebt. Dus in die zin kan je je best met fatsoen afmelden als je er echt geen zin in hebt. Maar het is wel een attent gebaar van haar (!). Ze wil daarmee juist de vriendschap onderstrepen, verlies dat niet uit het oog.
[ Bericht 1% gewijzigd door Postbus100 op 26-10-2018 18:28:21 ]
Ik ben geneigd te zeggen tegen een vriendin: vier die kinderfeestjes lekker met de kinderen en hun moeders, maar dat betekent dan dat je hele vriendengroep is uitgenodigd behalve jij, omdat je geen kind hebt. Dus in die zin is het juist wel aardig van haar dat ze je uitnodigt en dat ze je niet wil buitensluiten. En ze heeft je ook al wel een schot voor de boeg gegeven door te zeggen dat ze het begrijpt als je er geen zin in hebt. Dus in die zin kan je je best met fatsoen afmelden als je er echt geen zin in hebt. Maar het is wel een attent gebaar van haar (!). Ze wil daarmee juist de vriendschap onderstrepen, verlies dat niet uit het oog.
[ Bericht 1% gewijzigd door Postbus100 op 26-10-2018 18:28:21 ]
Somebody that I used to know
Zou het een optie kunnen zijn dat je de verjaardag van het kind afzegt, maar wel gelijk een andere afspraak met haar maakt voor wat quality time?quote:Op vrijdag 26 oktober 2018 16:45 schreef Keukenmachine het volgende:
Ik zit in een vriendinnengroep met vier vriendinnen die allemaal sinds 1 of 2 jaar een kind hebben. Ik ben als enige single en heb geen kinderen. Ben wel blij voor hen, en probeer tot op zekere hoogte ook wel mee te doen, maar heb het gevoel dat ik te veel meegezogen wordt in hun moeder- en gezinsbubbel zonder dat ik dat eigenlijk wil. We zitten ook in een appgroep samen waarin het de hele dag nergens anders over gaat. En een paar maanden geleden ben ik uit die appgroep gestapt, met als excuus dat ik even in een drukke periode zit. Dat hebben ze mij niet heel erg in dank afgenomen.
We kennen elkaar al sinds onze studie, en sindsdien zijn we altijd goed bevriend geweest. En het zijn ook echt leuke meiden. We hebben zoveel meegemaakt. Ik wil daarom niet de vriendschap helemaal verbreken. En misschien komt er een moment dat ik ook ga settelen, en dat ik er dan ook behoefte aan heb. Maar op dit moment vind ik dat ik er niet echt meer bij hoor, en ontwikkel ik mij in een heel andere richting dan zij. Zelf hebben zij dat niet helemaal door, en blijven mij maar appen, bellen, benaderen en mij betrekken in al hun moederdingen. Al is het wel iets minder geworden sinds ik wat afstand heb genomen.
Nou is het zoontje van één van die vriendinnen volgende week jarig. Hij wordt 1 jaar. Mijn vriendin heeft mij voor zijn verjaardag uitgenodigd. Was wel een rare uitnodiging, want ze had erbij gezegd dat ze het begreep als ik er geen zin in had, maar dat ze me toch graag wilde uitnodigen. Nou ben ik afgelopen jaren altijd aanwezig geweest op alle babyshowers, verjaardagen, kraambezoekjes, vrijgezellenfeestjes etc. Als ik nu niet ga, ben ik bang dat de vriendschap dan helemaal uitdooft. Nu heb ik ook nog eens op haar sociale media gelezen dat haar zoontje binnenkort geopereerd moet worden. En ik heb helemaal geen interesse getoond, waar ik mij ook wel schuldig over voel. Maar ik kon het gewoon echt niet opbrengen. Denk dat ze het mij daarom ook extra kwalijk gaat nemen als ik niet naar die verjaardag ga. Maar ik heb er gewoon echt geen zin in. Die andere vriendinnen zijn er waarschijnlijk ook allemaal, mét kind. En dan zit ik daar weer tussen, terwijl zij achter hun kinderen aanrennen en verhalen uitwisselen over het moederschap. En ik heb ook geen band met dat jarige kind.
Ik twijfel wat ik moet doen. Wel gaan, tegen mijn zin in, om de vriendschap in stand te houden. Of niet gaan, en accepteren dat de vriendschap dan waarschijnlijk wel echt voorbij is.
Dat ze kids heeft is nu gewoon een wezenlijk onderdeel van d'r, maar 1 op 1 of met alleen haar spelende (of nog liever slapende) kinderen op de achtergrond heb je wellicht meer ruimte om het ook over andere dingen te hebben dan op zo een drukke verjaardag.
Dat probeer ik ook altijdquote:
[..]
Zou het een optie kunnen zijn dat je de verjaardag van het kind afzegt, maar wel gelijk een andere afspraak met haar maakt voor wat quality time?
Dat ze kids heeft is nu gewoon een wezenlijk onderdeel van d'r, maar 1 op 1 of met alleen haar spelende (of nog liever slapende) kinderen op de achtergrond heb je wellicht meer ruimte om het ook over andere dingen te hebben dan op zo een drukke verjaardag.
Sowieso geen zin in opa's, oma's en andere familie die ik toch niet ken.
Verspilde avond dan, liever 1 op 1 (of 2 op 2 in ons geval), dan vind ik de kinderen ook een stuk minder erg
Ik zie het probleem niet als je daadwerkelijk die vriendschap wil onderhouden, wanneer het over slechts één avond van je leven gaat.quote:
Ik zit in een vriendinnengroep met vier vriendinnen die allemaal sinds 1 of 2 jaar een kind hebben. Ik ben als enige single en heb geen kinderen. Ben wel blij voor hen, en probeer tot op zekere hoogte ook wel mee te doen, maar heb het gevoel dat ik te veel meegezogen wordt in hun moeder- en gezinsbubbel zonder dat ik dat eigenlijk wil. We zitten ook in een appgroep samen waarin het de hele dag nergens anders over gaat. En een paar maanden geleden ben ik uit die appgroep gestapt, met als excuus dat ik even in een drukke periode zit. Dat hebben ze mij niet heel erg in dank afgenomen.
We kennen elkaar al sinds onze studie, en sindsdien zijn we altijd goed bevriend geweest. En het zijn ook echt leuke meiden. We hebben zoveel meegemaakt. Ik wil daarom niet de vriendschap helemaal verbreken. En misschien komt er een moment dat ik ook ga settelen, en dat ik er dan ook behoefte aan heb. Maar op dit moment vind ik dat ik er niet echt meer bij hoor, en ontwikkel ik mij in een heel andere richting dan zij. Zelf hebben zij dat niet helemaal door, en blijven mij maar appen, bellen, benaderen en mij betrekken in al hun moederdingen. Al is het wel iets minder geworden sinds ik wat afstand heb genomen.
Nou is het zoontje van één van die vriendinnen volgende week jarig. Hij wordt 1 jaar. Mijn vriendin heeft mij voor zijn verjaardag uitgenodigd. Was wel een rare uitnodiging, want ze had erbij gezegd dat ze het begreep als ik er geen zin in had, maar dat ze me toch graag wilde uitnodigen. Nou ben ik afgelopen jaren altijd aanwezig geweest op alle babyshowers, verjaardagen, kraambezoekjes, vrijgezellenfeestjes etc. Als ik nu niet ga, ben ik bang dat de vriendschap dan helemaal uitdooft. Nu heb ik ook nog eens op haar sociale media gelezen dat haar zoontje binnenkort geopereerd moet worden. En ik heb helemaal geen interesse getoond, waar ik mij ook wel schuldig over voel. Maar ik kon het gewoon echt niet opbrengen. Denk dat ze het mij daarom ook extra kwalijk gaat nemen als ik niet naar die verjaardag ga. Maar ik heb er gewoon echt geen zin in. Die andere vriendinnen zijn er waarschijnlijk ook allemaal, mét kind. En dan zit ik daar weer tussen, terwijl zij achter hun kinderen aanrennen en verhalen uitwisselen over het moederschap. En ik heb ook geen band met dat jarige kind.
Ik twijfel wat ik moet doen. Wel gaan, tegen mijn zin in, om de vriendschap in stand te houden. Of niet gaan, en accepteren dat de vriendschap dan waarschijnlijk wel echt voorbij is.
1 + 1 = blauw
Een verjaardag van een éénjarige, is geen kinderverjaardag.
Bestiality sure is a fun thing to do. But I have to say this as a warning to you:
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
Ach, de eerste verjaardag is altijd wel bijzonder voor veel mensen en vaak nog niet eens echt een kinderfeestje. Ze zullen best begrijpen als je volgend jaar niet komt, maar die eerste verjaardag is vaak net anders.
.
Dat is dus het hele punt. Het is niet één avond van mijn leven. Wat ik al aangaf: het gaat om 4 vriendinnen die allemaal een kind hebben. Dat betekent dat er elke paar maanden wel een kind jarig is. En volgend jaar zal vast één van die vriendinnen wel weer zwanger zijn. Deze vriendin wiens kind nu 1 wordt: ik heb vorig jaar nog meegeholpen met het organiseren van haar babyshower. Daarna kraambezoek. Als we afspreken met zijn allen om te gaan lunchen of iets dergelijks, worden de kinderen ook vaak meegenomen. Ik ben er gewoon een beetje klaar. Niks ten nadele van die kinderen, maar ik krijg ze er automatisch bij, lijkt het, zonder dat ik daar voor gekozen hebt.quote:Op vrijdag 26 oktober 2018 18:09 schreef Kamina het volgende:
[..]
Ik zie het probleem niet als je daadwerkelijk die vriendschap wil onderhouden, wanneer het over slechts één avond van je leven gaat.
Wel als er andere kinderen bij zijn.quote:
Een verjaardag van een éénjarige, is geen kinderverjaardag.
Als je zo gaat redeneren is iedere verjaardag waar kinderen zijn een kinderverjaardag.quote:
[..]
Wel als er andere kinderen bij zijn.
Ik snap het probleem niet. Op de verjaardag van mijn kinderen komen ook kinderloze singles. Op het kinderfeestje niet natuurlijk.
And so is the past
Ok. Dus deze vriendin vindt je zo belangrijk dat ze het nodig vindt om je en uit te nodigen hiervoor en tegelijkertijd te zeggen dat ze het snapt als je niet wil.
Een kinderverjaardag van een kind van 1 is er niet voor dat kind. Die heeft geen idee, vindt het waarschijnlijk zelfs wat veel indrukken. En die 1 jarige zal er maar beperkt bij zijn (of de boel verjanken).
Dat feest is er voor die vriendin, voor haar gevoel hierbij en ze geeft aan dat ze jou daarbij wil hebben. Omdat het een mijlpaal voor haar is.
Zoals al gezegd geeft ze aan dat ze het begrijpt als jij het niets vindt. Persoonlijk zie ik dus meerdere handreikeningen naar jou toe. Waar is jouw handreiking om de vriendschap tussen jullie beiden te behouden?
Als je geen zin hebt in dat 'kinderfeestje' (kind wordt er even bij gehaald om met de handen/gezicht in de taart te duiken) heb je ruimte gekregen om nee te zeggen.
Als de vriendschap je lief is zet je daar wat anders tegenover. Een ik kom niet op die dag, maar kunnen we het weekend (of wat dan ook) erop X doen samen/als vriendengroep.
Erkennen en 'vieren' dat dit een mijlpaal voor haar is doet ook goed. Maar hoe je dat invult is aan jou.
Doe je dat niet, wil je dat niet? Dan is het niet raar dat daar conclusies uit getrokken worden. Dat maakt de vriendschap eenzijdiger.
Een kinderverjaardag van een kind van 1 is er niet voor dat kind. Die heeft geen idee, vindt het waarschijnlijk zelfs wat veel indrukken. En die 1 jarige zal er maar beperkt bij zijn (of de boel verjanken).
Dat feest is er voor die vriendin, voor haar gevoel hierbij en ze geeft aan dat ze jou daarbij wil hebben. Omdat het een mijlpaal voor haar is.
Zoals al gezegd geeft ze aan dat ze het begrijpt als jij het niets vindt. Persoonlijk zie ik dus meerdere handreikeningen naar jou toe. Waar is jouw handreiking om de vriendschap tussen jullie beiden te behouden?
Als je geen zin hebt in dat 'kinderfeestje' (kind wordt er even bij gehaald om met de handen/gezicht in de taart te duiken) heb je ruimte gekregen om nee te zeggen.
Als de vriendschap je lief is zet je daar wat anders tegenover. Een ik kom niet op die dag, maar kunnen we het weekend (of wat dan ook) erop X doen samen/als vriendengroep.
Erkennen en 'vieren' dat dit een mijlpaal voor haar is doet ook goed. Maar hoe je dat invult is aan jou.
Doe je dat niet, wil je dat niet? Dan is het niet raar dat daar conclusies uit getrokken worden. Dat maakt de vriendschap eenzijdiger.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Je viert toch niet de verjaardag van je (oudere) kinderen ook nog met je eigen vriend(inn)en, toch?quote:Op vrijdag 26 oktober 2018 18:23 schreef nogeenoudebekende het volgende:
[..]
Als je zo gaat redeneren is iedere verjaardag waar kinderen zijn een kinderverjaardag.
Ik snap het probleem niet. Op de verjaardag van mijn kinderen komen ook kinderloze singles. Op het kinderfeestje niet natuurlijk.
alleen een kinderfeestje en that's it, mag ik hopen. Of heb je het hier over jongere kinderen /baby's (<5 jaar)
Somebody that I used to know
's avonds zijn er vermoedelijk geen kinderen bij. En een kind van 1 is een baby, die is de hele dag bezig met het al kwijlend vullen van luiers en heeft geen idee wat er gaande is.quote:
[..]
Wel als er andere kinderen bij zijn.
De eerste verjaardag is voor de ouders, niet voor het kind.
Bestiality sure is a fun thing to do. But I have to say this as a warning to you:
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
Waar heb ik gezegd dat het 's avonds is? Het is gewoon op een middag in het weekend, waarbij mijn anderen vrienden sámen met hun kinderen zijn uitgenodigd. Ik zie dat dan wel degelijk als een kinderfeestje, iets wat alleen leuk is voor mensen die ook kinderen hebben of voor directe familieleden.quote:
[..]
's avonds zijn er vermoedelijk geen kinderen bij. En een kind van 1 is een baby, die is de hele dag bezig met het al kwijlend vullen van luiers en heeft geen idee wat er gaande is.
De eerste verjaardag is voor de ouders, niet voor het kind.
Dan zeg je je vriendschap op en ga je niet.
Bestiality sure is a fun thing to do. But I have to say this as a warning to you:
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
Jouw argumenten om niet te gaan klinken niet als argumenten om hier niet naartoe te gaan, maar als argumenten om de vriendschap dood te laten bloeden. Ik denk dat dat tekenend is voor wat je wil.
Los van elkaar vaak. Een kinderverjaardag en in de avond een familie/vrienden feest.quote:
[..]
Je viert toch niet de verjaardag van je (oudere) kinderen ook nog met je eigen vriend(inn)en, toch?
Loopt vaak in elkaar over.
Persoonlijk hield ik dat verder uit elkaar. Kinderfeest op de ene dag, Inc familiefeest die doorliep. Vriendenfeest los daarvan (soms met kinderen, soms zonder).
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
En denk je niet dat die singles puur uit verplichting komen? Of denk je echt dat ze het leuk vinden?quote:
[..]
Als je zo gaat redeneren is iedere verjaardag waar kinderen zijn een kinderverjaardag.
Ik snap het probleem niet. Op de verjaardag van mijn kinderen komen ook kinderloze singles. Op het kinderfeestje niet natuurlijk.
Ik kan me niet herinneren dat mijn ooms en tantes op mijn verjaardag kwamenquote:
[..]
Los van elkaar vaak. Een kinderverjaardag en in de avond een familie/vrienden feest.
Loopt vaak in elkaar over.
Persoonlijk hield ik dat verder uit elkaar. Kinderfeest op de ene dag, Inc familiefeest die doorliep. Vriendenfeest los daarvan (soms met kinderen, soms zonder).
En volgens mij ook mijn opa's en oma's niet. Nu hadden wij ook wel een grote familie, maar dan nog... En ook geen vrienden van mijn ouders. Gelukkig niet zeg 
Somebody that I used to know
Of iets wat leuk is voor degene die echt on die ander geeft en snapt dat dit een mijlpaal is.quote:
[..]
Waar heb ik gezegd dat het 's avonds is? Het is gewoon op een middag in het weekend, waarbij mijn anderen vrienden sámen met hun kinderen zijn uitgenodigd. Ik zie dat dan wel degelijk als een kinderfeestje, iets wat alleen leuk is voor mensen die ook kinderen hebben of voor directe familieleden.
Heb vele 'kinderfeesten' gegeven en ben er geweest.
Bij het gemiddelde fees onder de 5 jaar spelen er wat kinderen en zitten de volwassenen samen te kleppen.
Wordt er af en toe, waar nodig, ho geroepen. Komt een kind een broodje brie halen, wordt er een kind op bed gelegd. Maar zijn er de kinderen die rondrennen en de ouderen die praten. Los van elkaar.
Moet zeggen dat ik 'winter' verjaardagen minder vind. Zou persoonlijk in jouw situatie een alternatief aan bieden voor een 'volwassen' viering. Zonder in beperkte ruimte te zitten met ook dat prut die zich minder goed kan vermaken zonder het volwassen spul te 'storen'.
(Maar goed, ik heb ook verjaardagen meegemaakt waarbij ik liever 'oppas' was dan tussen het volwassen spul zat. Weet niet van welke snit je vriendin is. Alhoewel het niet voor niets een vriendin is).
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
TS, doe niet te moeilijk, plan gewoon een alternatieve afspraak met haar in (voor de verjaardag). En plan ook gelijk een afspraak in met al die vriendinnen, en dan zonder kinderen (voor de vriendschap).
Somebody that I used to know
|
|
