Relatie uit maar beide kanten laten niet los.

Hallo, kleine samenvatting van mijn relatie.

Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik een leuke spontane Thaise vrouw van 28 ontmoet, die bij mij (27, afstuderend, vaste baan, betrokken familie en vrienden) in het appartementencomplex kwam wonen. Een ingewikkelde vrouw alleenstaand, twee kinderen, schuldhulpverlening, geen diploma’s een uitkering en wat later bleek een ex die voor langere tijd vastzit. Het eerste contact was gelijk goed en steeds vaker begonnen wij elkaar te spreken. Na een paar maanden sloeg de vonk over en begonnen wij elkaar vaker te zien. Zij sliep regelmatig bij mij en stap voor stap begon ze te vertellen over haar verleden. Waarin ze vertelde dat haar familie haar niet wilde, zij op jonge leeftijd naar Nederland is vertrokken, op haar zeventiende erachter kwam dat haar moeder eigenlijk haar tante is en dat haar echte ouders waren overleden.

Een paar jaar later had ze haar ex-vriend ontmoet en kwam ze er langzaam achter dat hij niet deugd. Ze bleven bij elkaar omdat ze beide niet waren gewenst door familie. Ze werd ongepland zwanger en omwille van het kind zette ze toch de relatie voort. Hij was al die jaren nooit thuis, bezig met criminele activiteiten die zij tolereerde. Hij kon emotioneel niet voor haar zorgen, dat deed hij enkel met grote sommen geld. Hopende dat hij zou veranderen werd ze weer zwanger, maar hij bleef doorgaan met zijn leefstijl. Dat hebben zij 8 jaar (waarin het vaak uit en aan ging) volgehouden. Totdat hij wegens drugs, wapenbezit en witwassen voor een lange periode naar de gevangenis moest. De spullen waren gevonden in haar huis, dat op haar naam stond. Ze verloor het huis en bijna haar kinderen.

Voor bijna een jaar hadden wij een relatie waarin het vaak goed, spontaan en natuurlijk ging. Ik zorgde goed voor haar en gaf haar aandacht. Ik hielp haar met solliciteren en met school. Ook was ze blij dat ik goed met haar kinderen kon. We gingen geregeld uiteten, naar het park, deden allerlei activiteiten samen en met mijn vrienden. Ook gingen we soms de stad uit naar een pretpark, strand en pakten we een hotelletje.

Toch waren er momenten dat het niet goed ging. Zij twijfelde over de relatie, omdat die heel anders was dan ze is gewend. Dat heeft ook te maken met onze verschillende manier van denken. Ze vond zichzelf altijd minder dan mij, waarin ze zij dat ze mij niks kan bieden. En toen mijn familie erachter kwam wie haar ex was wilden zij dat we de relatie beëindigden. Uiteindelijk kwamen zij tot inkeer en accepteerde haar wel, maar het kwaad was al geschied. Ook had ze opeens weer contact met haar ex, die haar bijna dagelijks belde vanuit de gevangenis. Ze bleef zeggen dat het enkel voor de kinderen was, maar de manier waarop zij met elkaar praatten duidde op meer. Voor maanden voelde ik zijn hete adem en kon ik het amper verkroppen dat zij leuk contact hadden over de telefoon.

Dit heeft onze relatie doen kantelen omdat ze het gevoel kreeg dat ik haar niet vertrouwde, ik dingen niet kon loslaten en haar manier van leven niet waardeerde en respecteerde. Eerst hield ze mij op afstand en later verbrak zij de relatie, wilde geen contact voor een tijdje, inmiddels was ze al een tijdje verhuisd. Ik mocht haar niet zien en laat het nou net die week zijn waarin haar ex een verlofweekend had. Tegen beter weten in ging ik bij haar langs aan het eind van de week. En ook al was hij niet bij haar thuis, ik had haar het gevoel gegeven dat ik haar niet vertrouwde. Ik probeerde met haar te praten door te appen of te bellen, maar niets hielp en het verslechterde alleen maar.

Ondertussen had ik haar 4 weken niet gezien, wel hadden we af en toe appcontact. Waarin we soms leuke gesprekken hadden maar altijd de terugkerende negatieve onderwerpen over onze relatie. Tot plots mijn opa overleed en ik haar op de hoogte bracht. Eerst reageerde zij betrokken, om diezelfde dag nog te reageren dat ze iemand anders zag. Prima dat mag ze doen, ook stuurde zij een vriendin op mij af om mij kapot te schelden en te vertellen dat het mijn schuld was dat de vader van haar kinderen, geen contact meer mag hebben met die kinderen. Terwijl ik rouwende was om mijn opa.

Ik verbrak al het contact en sprak haar de afgelopen twee weken niet. Toen hoorde ik dat zij een aantal keer contact had gezocht met meerdere familieleden. Ik raakte er van in de war, omdat ik haar probeerde te vergeten en dat ging ook nog aardig goed. Mijn familie gaf haar geen gehoor en ik vroeg netjes aan haar om geen contact meer met mijn familie te zoeken.

Ze reageerde op mijn bericht en we begonnen een gesprek te voeren via de app. We spraken over allerlei facetten in haar leven en die van mij, ik vroeg of ze mij ook kon gaan zien als een gewone vriend en zij twijfelde. Het leek haar toch beter om geen contact te hebben en dat respecteerde ik, waarop ik haar succes met alles wenste en stopte met het gesprek. Opeens reageerde zij met 'ik ben al een paar keer naar bed geweest met een ex'. Ik werd boos en vond het vreemd waarom zij hiermee kwam. Ik belde haar en vroeg waarom zij het nodig vond om dit tegen mij te zeggen, daar kon zij geen antwoord op geven. Heel naar en verbitterd begon zij te zeggen dat door mij onze relatie kapot was gegaan, maar ook dat het haar geen flikker meer uit maakte en dat ze mij al was vergeten.

Toen had ik het niet meer, ik kan niet begrijpen waarom zij contact zoekt, vraagt om aandacht om mij vervolgens helemaal naar de klote te helpen. Speelt ze een spel, wil ze mijn aandacht.
En hoe ga ik hier mee om?

Bedankt voor jullie reacties. Het is inderdaad ook mede door mij dat het zich voort blijft slepen. Het komt natuurlijk omdat ik nog steeds gevoelens voor haar heb, ook al kon ze mij weinig bieden. Wat ze mij w bood was liefde, begrip, zorg en de seks. Ik mis de gewoonte om bij elkaar te zijn. Het heeft inderdaad vaak gevoeld alsof ze mij heeft gebruikt. Het is precies zoals een aantal van jullie al zeggen. Ze vernietigt zichzelf en alles om haar heen, het enige waar zij mee bezig is overleven. Zonder echt te kunnen genieten van het leven. Blijkbaar ziet ze mij als de verkeerde persoon voor haar en doe ik nu alles fout in haar ogen. Ja ik heb fouten gemaakt in onze relatie. Maar ik heb ze ook altijd willen repareren. Boven alles vind ik het sneu voor haar kinderen. Die in een slecht milieu worden opgegroeid. Jeugdzorg, wijkteam en veilig thuis is al een onderdeel van haar leven. Al die keren dat zij vertelde een nieuw leven te willen beginnen en ontroostbaar was, heeft uiteindelijk tot niks geleid. Als ze had gewild wat ik samen met haar wou, dan denk ik dat het een stuk stabieler zou zijn. Ik begrijp niet dat ze toch terug kan naar haar oude leven.

In mijn ogen had ik geen last van het riddersyndroom. Vanaf dag 1 had ik al leuk contact met haar en toen ik met haar ging, had ik geen weet van het gros van haar problemen. Ik begon haar te zien in februari en pas half mei wist ik wat er grotendeels speelde.
Natuurlijk lijkt het alsof ik iemand wil redden, maar het lijkt mij dat het zo is in elke situatie waarin één van de twee een rugzakje heeft.

Het ging mij ook niet alleen om de seks. Als ik iets zou benoemen dan was het wel de goede omgang met elkaar. Samen films en series kijken, de gesprekken, samen eten koken en leuke dingen doen met haar kinderen ( ook de communicatie was fijn, over de app dan weer niet).

Als buitenstaander of iemand die hier ervaring mee heeft is het iets makkelijker zeggen te dat ik dit nooit had moeten doen. En een aantal mensen uit mijn kring zeggen dat ook, maar niemand anders heeft haar zo meegemaakt als ik. Bijna een jaar lang dagelijks contact, lief en leed met elkaar gedeeld. Ongeveer in een setting waarbij je 'bijna' samen woont. Als je verder ook niks tot weinig merkt van haar problematiek, dan zijn er gewoon weinig acute redenen om op het moment niet iets te beginnen met haar.

[ Bericht 2% gewijzigd door Anoniemestudent91 op 13-10-2018 23:06:42 (aanvullin) ]

quote:

Op zaterdag 13 oktober 2018 23:58 schreef Fokpop het volgende:
Ik snap dat je het jammer vindt van de relatie maar het begon al bedenkelijk en ondertussen is er toch helemaal niets meer over waarom je nog iets met haar te maken zou willen hebben? Denk je echt dat ze een goede vriend voor je gaat zijn? Wil je toch nog een relatie met haar ondanks dat ze je als een hond behandeld als je opa net is overleden en ze tussendoor meerdere malen seks heeft gehad met haar zwaar criminiele ex, die nu nog in de gevangenis zit?

Het maakt niet uit wie er de schuld heeft (ik denk overduidelijk zij) maar het is gewoon kapot nu.

Eigenlijk heel duidelijk hoe je dit brengt en als je het zo stelt zou er inderdaad niks te halen vallen in een vriendschap bij haar, laat staan een relatie. Het zou mij niks meer moeten boeien wat zij doet en waarom zij dingen zo doet, maar op de een of andere manier voel ik mij betrokken bij haar en maak ik mij zorgen om haar. Die ex zit inderdaad nog in de gevangenis en gelukkig ook nog een tijdje.

@Aristai, Daar ben ik wel een beetje bang voor ja.

@RM-rf, Je laatste twee alinea's zouden kunnen kloppen, ik weet natuurlijk niet wat haar echte intenties waren. Wel heb ik goed contact met familie van haar (mensen die hun leven goed op de rit hebben, nuchtere en hardwerkende mensen). Zij had mij aan hun voorgesteld, dat was ook iets wat zij niet met andere ex-en deed. Ze had serieuze toekomstplannen met mij en sprak dit ook uit tegenover haar omgeving. Ze hield mij niet verborgen voor mensen uit haar verleden.

De reden waarom ik die punten over mezelf benoemde was omdat zij juist die dingen mist in haar leven. Ik zelf ben afstuderend maatschappelijk werker (ja typisch hé), help graag anderen en ben ook werkzaam in die sector. Verder ben ik redelijk actief met verschillende sporten en onderneem bijna elke week wel dingen met mijn vriendengroep. Ben ook iemand die vaak op de lange termijn denkt en eigenlijk sowieso veel dingen overdenkt. O ja ik ben opgegroeid in een klein gemeenschap en daarom redelijk bescherm opgevoed.

Normaliter zou zij niet bij mij passen, enkel dat wij verliefd op elkaar waren en het contact tussen ons tweeën soepel verliep. Misschien een beetje vreemd maar het heeft mij bijvoorbeeld nooit geïnteresseerd dat zij het minder goed voor elkaar had, moeten beide partners gelijkwaardig aan elkaar zijn qua opleidingsniveau, financiën etc.

Ja zij zag mij als een stabiel persoon met wie ze leuke gesprekken had en niet van haar problemen af wist, oftewel iemand die haar niet veroordeeld. Ik denk ook dat ze daar behoefte aan had. Maar na verloop van tijd erachter kwam dat als zij verder ging met mij er heel veel voor ons bij kwam kijken. Wel of geen contact met haar ex, zij kreeg het idee alsof ze mensen uit haar verleden moest wegdoen, compleet nieuwe leefstijl, proberen om een goede baan te krijgen dmv diploma te halen op school en dan ook nog die twee kinderen die een stiefvader krijgen. Misschien was het al die tijd wel teveel en had het nooit kans van slagen.

@ Aristai, gelukkig heeft zij een eigen plek en ben ik inmiddels ook verhuisd dat scheelt. Helaas weet die ex dat zij iemand zag, daar is al een kleine confrontatie vooraf aan gegaan. Hij is gelukkig het type die zich niet interesseert met wie zij gaat, hoe vreemd dat ook klinkt. Tijdens onze relatie vroeg hij nooit iets over mij en andersom, pas toen de relatie voorbij was heeft zij dit tegen hem gezegd.
Klinkt alsof je hier ervaring mee hebt trouwens?!

Grootste issue voor mij is dat zij doet alsof ik alle schuld heb, alles heb verpest en haar heb uitgescholden. Ik kan wel denken oh fuck haar ze is gestoord dat ze het via die onrealistische kant ziet, maar dat is lastig omdat ik al die tijd van haar hield. Letterlijk de helft van de tijd denk ik, mooi ik ben van haar af en de andere helft denk ik, ik mis haar zo ongelofelijk. En van dat gevoel wil ik af.